Scherm tijdens bezoek of feestje

Decembermamma schreef op 11-09-2023 om 14:53:

Als mijn zoon mee gaat naar een restaurant dan gaat er niets van een scherm mee je gaat toch juist uit eten om samen te zijn. Dat betekent dus dat je gewoon tijd moet nemen om ook het kind erbij te betrekken. Uit eten gaan met schoonfamilie betekent dat ze dat prima kunnen met mijn familie is dat lastiger maar daar zitten ook 2 kinderen die gewend zijn dat er een speelhoek is voor de kinderen in het restaurant.

Gaat en beetje lastig met schijnwerpers die vooral en houding hebben dat kleine kinderen hun mond moeten houden als grote mensen spreken. In theorie zijn beide kinderen van mijn nu officieel ook "grote mensen" maar alsnog komen ze nauwelijks aan het woord.  Meer inhoud van het gesprek dan: Hoe gaat het op school?  Goed! Gaat er niet naar de kinderen.  Dus device mee mag hier nog steeds. 

Decembermamma schreef op 11-09-2023 om 14:53:

Als mijn zoon mee gaat naar een restaurant dan gaat er niets van een scherm mee je gaat toch juist uit eten om samen te zijn. 

Kun je iets meer interpunctie gebruiken?

Niet iedereen gaat uit eten om samen te zijn, maar soms gewoon omdat er gegeten moet worden

Waar het neerkomt bij feestjes is dat ik zelf niet de hele tijd zin heb om mijn kinderen te entertainen. Vind het heerlijk om dan even bij te kletsen met andere volwassenen.
 
Dus dat betekent dat mijn kinderen zichzelf moeten vermaken
Als het kan, vind ik het wel belangrijk dat er eerst gespeeld wordt voordat er wordt gekeken. Vaak kan dat ook wel. We spreken vaak met familie af met kinderen in dezelfde leeftijd. De kids gaan dan eerst samen spelen - naar boven, met Lego, of naar een speeltuin in de buurt. Uiteindelijk is de koek wel op: ze krijgen ruzie, ze vervelen zich...dan zetten we vaak een film op zodat wij volwassenen ook nog even wat tijd voor onszelf hebben. 

Soms hebben mijn kinderen echter minder aansluiting met andere kinderen (omdat ze ze niet goed kennen), en dan accepteer ik dat ze eerder naar 'n scherm grijpen. 

Verder denk ik dat vanaf 10 jaar het scherm kijken ook meer en meer populair wordt. Scherm kijken = spelen. Als ze ouder zijn wordt het vast wel minder. Dan nemen ze deel aan de gesprekken, en dat is voor hen en voor ouders gezellig. 

Tot slot zou ik als ik jou was nu wel aan een mobiel gaan denken voor je dochter. Ze heeft nu nog de leeftijd dat ze deelt wat ze ermee doet en dat jij kan bijsturen daarin. 
Als je er later mee begint, heb je kans dat ze er echt veel te veel in opgaat (omdat ze het zo lang niet mocht), en jou ook niks meer wil vertellen. Dan ben je verder van huis. 

Duufje schreef op 12-09-2023 om 09:28:

[..]

Dat kan toch ook prima samen gaan?
Wij nemen kind vaak mee uit eten en tafelen dan lang. Te lang voor hem als hij geen ander vermaak heeft dan ons. En dat snappen we. Hij praat gezellig met ons mee tijdens het eten en ook tijdens het 'wachten' als hij daar zin in heeft. Als hij zich gaat vervelen, pakt hij een scherm. Helemaal prima, zo hebben we allemaal een leuke avond.

Dit dus!

Stormvogel schreef op 13-09-2023 om 12:14:

Waar het neerkomt bij feestjes is dat ik zelf niet de hele tijd zin heb om mijn kinderen te entertainen. Vind het heerlijk om dan even bij te kletsen met andere volwassenen.

Dus dat betekent dat mijn kinderen zichzelf moeten vermaken
Als het kan, vind ik het wel belangrijk dat er eerst gespeeld wordt voordat er wordt gekeken. Vaak kan dat ook wel. We spreken vaak met familie af met kinderen in dezelfde leeftijd. De kids gaan dan eerst samen spelen - naar boven, met Lego, of naar een speeltuin in de buurt. Uiteindelijk is de koek wel op: ze krijgen ruzie, ze vervelen zich...dan zetten we vaak een film op zodat wij volwassenen ook nog even wat tijd voor onszelf hebben.

Soms hebben mijn kinderen echter minder aansluiting met andere kinderen (omdat ze ze niet goed kennen), en dan accepteer ik dat ze eerder naar 'n scherm grijpen.

Verder denk ik dat vanaf 10 jaar het scherm kijken ook meer en meer populair wordt. Scherm kijken = spelen. Als ze ouder zijn wordt het vast wel minder. Dan nemen ze deel aan de gesprekken, en dat is voor hen en voor ouders gezellig.

Tot slot zou ik als ik jou was nu wel aan een mobiel gaan denken voor je dochter. Ze heeft nu nog de leeftijd dat ze deelt wat ze ermee doet en dat jij kan bijsturen daarin.
Als je er later mee begint, heb je kans dat ze er echt veel te veel in opgaat (omdat ze het zo lang niet mocht), en jou ook niks meer wil vertellen. Dan ben je verder van huis.

Naja dat ook vooral. Wat voor veschil zit er in of kinderen met elkaar op een telefoon aan het spelen zijn, of ze buiten aan het spelen zijn met een voetbal? Vroeger op verjaardagen van ooms en tantes ed, was het feliciteren, taartje eten en wat drinken en HOP met alle neven naar buiten voetballen als het even kon. Dan kreeg je ook weinig mee van de verjaardag en de ouderen kregen op hun beurt weer weinig mee van de kinderen. Wat is dan precies het probleem ineens als we iets als voetballen buiten vervangen door spelen op een spelcomputer of een telefoon? 

Alsof kinderen van een jaar of 8-12 ook maar enigzins mee willen doen in volwassen gesprekken en zolas je zelf al aangeeft: Het is vaak even gezellig bijkletsen over van alles en nog wat en dan moet je ook nog je kinderen vermaken?

Overigens is TO zoals ze zelf al opgemekrt heeft blijkbaar 1 vd weinigen op dat soort verjaardagen die het niet doet. Mijn vrouw was daar ook zo stellig in, totdat zoon zich 2/3 verjaardagn achter elkaar helemaal kapot verveelde omdat de neefjes allemaal de nintendo mee hadden, of de tablet. Nu mag die het dus gewoon zelf wten.

Malm schreef op 13-09-2023 om 14:05:

[..]

Inmiddels is er een mobiel thuis waar ze af en toe op mag en waarmee we contact kunnen hebben als ze even alleen thuis is.
Naar feestjes etc nemen we nog steeds niets mee en dat gaat goed, hoewel er wel altijd leeftijdsgenoten zijn om mee op te trekken tot nu toe. En dan kijken ze ook wel tv of doen iets met een tablet oid. En dat is prima. Het gaat me er echt om dat ze niet de associatie krijgt dat we ergens heen gaan en dat ze dan de hele tijd maar op een scherm kan gaan. En echt, ik heb er wat meer op gelet de laatste tijd, maar zie dat best vaak dat het scherm er gelijk bij wordt gepakt.

Dat ben ik helemaal met je eens. Want uiteindelijk is echt face to face contact toch beter dan via scherm. 

De meeste mensen gedijen ook niet bij 100% virtueel werken - menselijk contact is belangrijk. 

Ik weet nog dat ik bij een bedrijfsfeest van de eerste serieuze baan van mijn vriend aan tafel zat met mijn vriend, de directeur en nog een paar andere mensen van kantoor. We hadden een gesprek over huisdieren/honden en ik pakte mijn telefoon. De vrouw naast me zei dat het heel onbeleefd was om op je telefoon te gaan zitten in gezelschap. Precies op dat moment had ik de foto gevonden die ik zocht en liet hem aan de man tegen over me zien, het was een foto van onze honden. Ik richten me daarna tot de vrouw naast me en zei 'sorry ik verstond je niet goed door de muziek, wat zei je?'. Ik had het wel verstaan, maar de muziek stond hard en zo kon ik er onderuit zonder dat het een ding zou worden. Maar voor mij was de gedachte duidelijk; jongere generatie, telefoon, onbeleefd, moeten aangesproken/les gelezen. En dat terwijl ik juist in gesprek was en als onderdeel van dat gesprek een foto liet zien. 
De assumptie dat een telefoon of tablet niet sociaal is klopt lang niet altijd. Je weet niet of die persoon op het feestje is op zoekt, misschien een vriendin appt die het heel moeilijk heeft waardoor er tussendoor even gecheckt moet worden of het oké is, of er alvast gekeken wordt hoe lang het verkeer naar huis is en hoe lang je dan nog kan blijven of wat dan ook. 

Mijn kinderen nemen zelf nog geen schermpjes mee op visite, maar als de oudste een telefoon heeft mag die straks wel mee. Mijn kinderen zitten in groep 2, 3 en 6. Oudste zal komend jaar een telefoon krijgen, als ik een nieuwe neem krijgt hij de huidige. 
Als we elkaar op visite zien heeft een ouder nichtje wel haar telefoon bin zich maar gebruikt hem niet veel (tussendoor wat berichtjes sturen, iets laten zien ed) en een neefje een scherm waar hij wel redelijk wat op zit. Gelukkig maakt niemand in de familie er een probleem van, voor neefje zijn er geen leeftijds genoten op zijn zusje na en hij kan zo ontspannen. Daarnaast mogen de jongere kinderen altijd mee kijken of spelen ze samen een spel op zijn scherm. Vond het juist leuk om te zien. Hij heeft er veel lol in om zijn jongere neefjes en nichtjes uit te leggen hoe bepaalde spellen werken en ze worden online ook vrienden. Onze oudste speelt Fortnight en speelt dat soms ook met klasgenoten of zijn neef. 

Fijn dat mijn kinderen het nu nog niet nodig hebben, maar iemand gaat ook wel eens niet sociaal naar de rest met de kinderen naar de speeltuin tijdens een verjaardag. Dat kringgesprek soms is gewoon niks voor kinderen. 

Mijn oudste is heel sociaal en kan met vrijwel iedere leeftijd overweg, is leuk met baby's en lief voor oma's. Kan over gamen praten met pubers en Duplo bouwen met peuters. Daarvoor moet de ander zich soms ook een beetje aanpassen maar meestal past vooral onze oudste zich aan aan de omgeving. Middelste is een ander verhaal. Niet dat hij niet sociaal is hoor, maar zijn hoofd werkt anders en hij kan zich niet aanpassen en snapt de andere belevingswereld van een ander niet. Hij is sociaal op zijn manier en als dat niet aansluit met de omgeving kost hem dat heel veel energie en levert frustratie op. Hem dan een schermpje geven zodat hij even zijn ding kan doen tussendoor zal dan fijner zijn. Veel fijner voor hem en ook fijner voor de zich niet aanpassende omgeving want dan kan hij daarvoor en daarna wel mee doen. Laatste kerst deed hij dat door een half uur met een schaakbord tegen zichzelf te schaken. Ik zie er geen verschil in of een kind een boek zit te lezen of op een scherm kijkt, behalve dan dat met een scherm iemand mee kan kijken. Van je boek kan je niet direct opkijken omdat je je zin wil aflezen of je vinger leggen waar je gebleven was, je tablet moet even op pauze. En voor de ogen maakt een boek of een scherm ook niet uit. Een puzzelboek of kleuren is ook een activiteit voor alleen en niet iets dat je samen kan doen. Volwassenen hebben gesprekken waar kinderen niet aan mee kunnen doen en sluiten daarmee net zo veel buiten als kinderen die iets doen waar een ander niet aan mee kan doen. 

Zoveel mensen zoveel wensen/gewoonte. Een verjaardag waarbij kinderen zich moeten vervelen of maar naar het pleintje moeten om buiten te spelen zodat de volwassenen hun gesprekken kunnen voeren vind ik net zo goed niet sociaal als iemand die alleen maar op een scherm zit de hele verjaardag. Echt sociaal lijkt me als er voor iedereen ruimte is om iets te doen dat leuk/fijn/gezellig is en dat kan je ook bereiken met even een gezellig gesprek met oma en daarna met een neef even op een scherm en dan samen wat eten.

Heel bijzonder, Appletree, dat iemand die jou niet kent meent jou terecht te moeten wijzen in gezelschap. Er zijn veel mensen die “ja hoor mam” hadden gezegd, vermoed ik…
Waar bemoeit ze zich mee zeg.

AnnaPollewop schreef op 13-09-2023 om 17:43:

Heel bijzonder, Appletree, dat iemand die jou niet kent meent jou terecht te moeten wijzen in gezelschap. Er zijn veel mensen die “ja hoor mam” hadden gezegd, vermoed ik…
Waar bemoeit ze zich mee zeg.

Dat had ik echt niet gedurfd, ik was blij dat het juist geen punt of discussie werdt. Ze zal eind 40 of begin 50 zijn geweest en ik was net 19, woonde een paar maanden samen en studeerde nog. Vriend werkte er toen bijna een jaar. Ik had iedereen van kantoor wel eens ontmoeten en een deel van de mensen op de werkvloer. Zie het bedrijf als een paar loodsen met op 1 een kantoor als 2e verdieping waar dan kantoorpersoneel zat. Ik kon prima door een deur met de directeur en nog iemand van kantoor en ook sommige mensen van de werkvloer maar deze vrouw kende ik niet echt. Ze was er niet bij als er voetbal gekeken werdt oid. De opmerking kwam voor mij uit het niks, maar nadat haar duidelijk was dat ik een foto zocht juist voor het gesprek zei ze alleen nog 'oh nee laat maar' en was het klaar. Ik voelde me net een puber die op z'n plek gezet moest worden maar was ook blij dat het duidelijk was dat ik geen slechte manieren had en onterecht was. Gelukkig ben ik nu een stuk zekerder dan toen.