Rokende puber

Wassen

Ik weet niet of ik dat ga volhouden inderdaad, dat moet tzt blijken (of niet), kinderen zijn nu 12 en 14 en roken nog niet. Maar ik vind het inderdaad gewoon echt heel vies. En van dat stappen vind ik een onzin-argument, want tegenwoordig geldt een rookverbod en bijna alle feestjes bij mensen thuis wordt ook niet meer gerookt. Ik vind dat juist zo heerlijk dat ik niet meer zoals vroeger eerst mijn haar moet wassen als ik thuis kom van een feestje en dat mijn kleding niet meer enorm stinkt. Laatst eens een feestje gehad waar wel gerookt werd, vreselijk zeg, heb de volgende dag staan kokhalzen boven de wasmand. Ik vind het dus echt ontzettend smerig zo'n naar rook ruikende wasmand en inderdaad zo 1x per jaar ofzo zul je er niet aan ontkomen, maar ik hoef dat echt niet dagelijks. Ik ga echt niet voor mijn kind kokhalzend de was doen om iets waar het zelf invloed op heeft. Kijk als je kind ziek is en alles zit onder de ontlasting of kots is ook niet fijn, maar ja dat is voor het kind ook zielig en dan was je dat gewoon als liefhebbende moeder. Maar naar rook stinkende kleding in de was gooien zie ik gewoon als bewust treiteren.

Eens met kaaskopje

Ik ben het wel eens met Kaaskopje hoor. Hoe wil je het verbieden bij 16 jarigen ? Die zijn toch veel uithuizig je hebt er geen zicht meer op. En wat kun je ze vertellen wat ze al niet weten ? Dat het stinkt, dat je er dood aan kan gaan en dat het vies is om met iemand te zoenen die rookt als je zelf niet rookt? Weten ze allang.
Verder denk ik dat het niet zoveel uitmaakt of er in de familie nou wel of niet gerookt wordt. Ik ken kinderen die juist niet gaan roken omdat ze het zo ontzettend smerig vinden van hun ouders. Ik ken kinderen die wel gaan roken waarvan er in de familie weinig gerookt wordt maar wel op de hockeyclub. Volgens mij heb je er helemaal niet zoveel invloed op. Ik zou er wel van balen, maar hey, ik heb het zelf ook 12 jaar gedaan, en ben gestopt toen ik er zelf ook van overtuigd was dat het een smerige (stank) en ongezonde gewoonte was. Waarom zouden zij niet het recht hebben om hun eigen foute beslissingen te nemen.

Ik zou wel aangeven dat ik het in huis niet wil hebben. Geen zin om zelf in de rook te zitten. En duidelijk bespreken dat ik het afkeur, dat ik het een foute beslssing vind, maar dat het hun eigen beslissing is.

Scalda

Het verbaasd mij ook steeds dat de jeugd toch gaat roken,terwijl ze zich erg bewust zijn van de risico's.
Ik weet dat mijn dochter rookt omdat iemand haar had zien roken op een feestje.Ik heb zo een hekel aan roken,dat als ik dat vertel tegen haar,dat ze zich eruit praat,sigaret even vasthouden voor iemand of iets dergelijks.Ik zal haar dus zelf moeten betrappen.Maar dat is me nog niet gelukt,ze heeft geen sigaretten in huis.Ze rookt nooit waar ik in de buurt ben,ook niet op feestjes.Dus ze rookt alleen op feestjes en als ze bij vrienden is,dan kan haar kleding ook stinken door de rook van een ander.Ik blijf echter wel opmerkingen maken.Als ik bv een vriendin van haar zie roken,hoe jammer i khet vind,dat ze nu een mooie huid heeft en mooi haar,dat ze er over 10 jaar heel anders uitziet.Of als ik iemand zi met bruine rookvingers,bah.Ik ben zelfs van kapper veranderd omdat de kapster rookte.Als we in de stad lopen en er komt iemand voorbij die net gerookt heeft,maak ik een opmerking enz enz.Ik hoop maar dat tot haar doordringt dat het echt een smerige verslaving is.Mijn vriendin heeft verkalkte aderen in haar been,nu kan ze niet meer lang wandelen(winkelen)niet meer paardrijden(ook een hobby van mijn dochter)enz.Ik zeg haar dus ook dat ik iemand die gaat roken dom vind.Ik maak haar ook complimenten dat ze niet rookt,dat ik dat stoer vind dat ze niet meedoet.En ik hoop dat er een dag komt dat ze zich zo schaamt voor haar bedrog dat ze stopt met roken.Zoals het er nu uitziet,blijft ze nog wel een aantal jaren thuis wonen.Dus een echte roker kan ze voorlopig nog niet worden.

Kwestie van jammer

Als ze gaan roken is dat jammer. Vooral van hun zakgeld, want dan hou je een stuk minder over. Verder moeten ze dat zelf weten, op deze leeftijd -zoon is inmiddels 16- is het zijn keuze als hij dat doet. Toen ik 16 was was ik al klaar met school en de deur uit. De enige restrictie is dat er hier wel buiten gerookt wordt. Verder maak ik er geen woord aan vuil. Ze zijn allang voorgelicht. Dochter vind het vies, maar je weet het maar nooit.

Beledigende dingen zeggen over rokers

Liselot, best grappig zoals je dat allemaal kunt zeggen tegen je dochter om ook een beetje te zien hoe haar reactie is.
Mijn eerste wantrouwen tov roken was dat ik op haar kamer tabak rook. Daar schrok ik van. Roken erg, op de kamer roken, verschrikkelijk gevaarlijk. Toen ben ik gaan snuffelen en vond al heel snel sigaretten in haar tas. na een paar weken heb ik haar gevraagd of ze rookte en gelukkig beaamde ze het meteen, als ze erom gelogen had had ik dat nog vervelender gevonden.

Omdat jongste hier niet weet dat zusje rookt, zeggen wij die dingen die jij nu tegen je dochter zegt ook heel bewust als het om roken gaat. Want ook jongste vindt roken smerig, dom enz(net als zusje vond een jaar geleden). Stiekem moet ik dan ook wel een beetje inwendig lachen omdat jongste ook geen blad voor de mond neemt als het over rokers gaat. Commentaar geeft oudste dan niet/durft ze denk ik niet
Hopelijk worden ze weer eens verstandig.

Je zegt inderdaad niet dat je het gaat verbieden, maar je zoons kennen je tegen die tijd nog langer en weten heus wel dat ze het beter niet kunnen vertellen als ze roken. Dat staat zo'n beetje gelijk aan verbieden.
Ik denk inderdaad dat ze niet waren gaan roken als ik het had verboden, maar zoals gezegd "verboden vruchten smaken het zoetst". Ik zal het nooit weten.

Goed antwoord

"Het gaat er toch niet om dat ik weet hoe mijn kind reageert? Ik ken mezelf al 40 jaar en ja ik weet hoe ik over 1, 2 of 3 of 5 jaar reageer mbt roken. "
Chapeau.
Dat lijkt me de essentie eigenlijk. Dat je van jezelf uitgaat. Hoe duidelijker je daar zelf in bent, hoe beter je kinderen weten wat jij zal doen (voorspelbaar), dus hoe beter ze ook zonder jou weten wat wel en niet door jouw beugel kan.
Ook bij zaken die je nu van te voren nog niet kunt bedenken.
Dingen die je wel vooruit kunt bedenken (roken, seks, drank, slemppartijen, geld) lijken me bovendien onderwerp van gesprek voordat ze aan de orde zijn.
In die gesprekken zul je toch ook helder moeten zijn in wat jij van die onderwerpen vindt.
Jezelf als uitgangspunt nemen, vermijdt bovendien discussies als 'maar iedereen mag dat, heeft dat, doet dat, vindt het niet zo erg'.
Groet,
Miriam Lavell

Eens met p

Ik denk er precies hetzelfde over. Het getuigt juist van duidelijkheid en daadkracht als je hier heel duidelijk over bent naar je kinderen. Ik begrijp ook echt niet waarom Cobi zo onaardig reageert (maar ik heb niet alles gelezen, maar dan nog hoef je niet zo vals te doen)

Hier is roken verboden en ik zal mijn best doen om ervoor te zorgen dat mijn meiden zo min mogelijk toegang tot sigaretten krijgen. Net zoals ik ook dreig zakgeld in te houden als het buitensporig aan andere onnutte zaken (bijv. snoep) wordt uitgegeven.
Dus Oude Wijn, als ik jou was zou ik goed bedenken wat jou standpunten zijn t.o.v. jouw kind en roken en van daaruit beslissen of (en eventueel wat) je er iets aan gaan doen.

Niets zo moeilijk

als het voorspellen van de toekomst. En het opvoeden van pubers. Ik ben met de nodige onzekerheid en reserves, maar vol goede voornemens in het ouderschap beland. Wij zouden onze kinderen met uitgelezen, maar gepaste doses wijze raad, een luisterend oor, geduld en niet te vergeten, humor, naar de volwassenheid vergezellen. Natuurlijk zouden ze hun eigen fouten mogen maken, waar ze uiteraard meteen de juiste conclusies aan zouden verbinden. Waar van toepassing zouden we ze tracteren op een anekdote uit ons eigen verleden (bijv. roken en hoe moeilijk je daar weer vanaf komt) en natuurlijk zouden we niet vervallen in de fouten van onze eigen ouders.
De praktijk blijkt echter weerbarstig. Kinderen, althans die van ons, zijn vaak onberekenbaar, inconsequent en soms geldt dat helaas ook voor onszelf. Vaak is het schipperen geblazen en er het beste maar van hopen. En zoals ik al eerder heb opgemerkt: naarmate kinderen ouder worden neemt de invloed van de omgeving toe en neemt die van de opvoeders af.

Ouders hebben wel degelijk invloed

Ella2007:"Verder denk ik dat het niet zoveel uitmaakt of er in de familie nou wel of niet gerookt wordt. Ik ken kinderen die juist niet gaan roken omdat ze het zo ontzettend smerig vinden van hun ouders. Ik ken kinderen die wel gaan roken waarvan er in de familie weinig gerookt wordt maar wel op de hockeyclub. Volgens mij heb je er helemaal niet zoveel invloed op."
Uit onderzoek blijkt het tegenovergestelde. Ouders hebben behoorlijk wat invloed op de kans of hun kind gaat roken of niet. Het aparte is dat hoe meer zij daar zelf van overtuigd zijn des te groter die invloed ook in werkelijkheid blijkt te zijn.
Ten eerste is er de voorbeeldfunctie. Kinderen van rokende ouders hebben 3 tot 4 keer zoveel kans op ook zelf rokers te worden en doen dat bovendien op jongere leeftijd. Des te jonger een puber begint met roken, des te groter is de kans dat die daar zijn hele leven aan verslaafd blijft. Het stoppen met roken van ouders verminderd deze kans ook al wordt die nooit zo laag als die van kinderen van nooit-rokende ouders. Hoe jonger het kind is als de ouders stoppen des te kleiner is de kans dat het kind zelf ook gaat roken.
Het feit dat ouders of één ouder rookt geeft namelijk een signaal af voor het kind dat roken 'normaal' is.
Hetzelfde geldt in mindere mate voor rokende familie. Ik werd altijd voor gek versleten dat ik mijn kinderen altijd verboden heb om in rook-auto's mee te rijden en dus als opa rookt, de consequentie is dat hij zijn kleinkinderen niet mee kan nemen op een ritje als we met meerdere auto's gaan. Maar daarme heb ik dus wel een stevig signaal naar mijn kinderen afgegeven dat roken niet normaal is.
Ook zorgt een rokende ouder of contact met rokende familie ervoor dat sigaretten makkelijker voor handen zijn. De eerste sigaretten worden namelijk eigenlijk nooit gekocht, maar meestal in huiselijke kring 'gevonden'. Dat geldt vooral voor jonge pubers.
Ook helpt het om duidelijke huisregels te hebben wat betreft roken. D.w.z de regel er wordt hier niet gerookt, door niemand, punt uit. Pubers met een duidelijk rookverbod in huis (en tuin) zijn minder geneigd om te gaan roken.
Verder heeft de vriendengroep waarin je kind verkeerd natuurlijk invloed, maar ook hier blijken ouders meer invloed vriendekeuze te hebben dan ze vaak denken.
Natuurlijk gaat het hier over kansen dat een kind gaat roken en kun je het nooit helemaal uitsluiten. Maar een kind van niet rokende ouders kennen dat toch is gaan roken wil daarom nog niet zeggen dat de ouders helemaal geen invloed hebben op het ontwikkelen van deze gewoonte.
Als je kind toch is gaan roken blijkt het beste te helpen dat niet te negeren, want dat blijkt doorgaan te bevorderen. Kwaad worden en straf helpt ook al niet. Wel blijken pubers gevoeliger te zijn voor een duidelijke houding van telkeurstekling van de ouders en bereidheid om erover te praten te samen met duidelijk huisregels wat betreft het roken.
Verder heeft de Nederlandse staat een grote fout gemaakt door zich in het rookverbod in openbare ruimtes en horeca op het welzijn van personeel te richten. In Italië is er in het rookverbod juist de basis opgenomen van het niet aan roken mogen blootstellen van minderjarigen of zwangeren. Op die manier heeft een caféhouder die geen personeel heeft ook geen smoes meer om toch roken toe te staan in zijn café als hij het daarmee niet gelijk verbied voor minderjarigen en daar controle ophoudt. Wordt er toch een minderjarige aangetroffen dan is de verantwoordelijke die de boete moet betalen de caféhouder zelf. Verder moeten aparte rookruimtes in horecagelegenheden voorzien zijn met een duur ventilatiesysteem wat ook menig café- of restauranthouder afschrikt.
Afkeuring, zo weinig mogelijk gelegenheid geven (dus mocht je zelf roken geen pakjes laten slingeren in huis, maar altijd bij je houden), geen sigaretten financieren en teleurstelling voor rokers en in gesprek gaan blijkt het beste te werken.
Ook blijkt opleiding veel uit te maken op de kans dat je puber gaat roken. Hoe hoger hoe minder kans. Daar heb je als ouder natuurlijk niet zo heel veel invloed op, maar binnen de mogelijkheden voor het hoogst haalbare te gaan verkleint dus ook de kans op roken.
Als laatste blijkt ook de prijs van rookwaar invloed te hebben op de intentie van jongeren om te roken. Hoe hoger de prijs, des te lager de intentie. Ik stel voor het Nederlandse begrotingstekort deels op te lossen met fix hogere tax op rookwaar, dat zijn dan gelijk twee vliegen in één klap
Groeten Primavera
http://www.stivoro.nl/Over_STIVORO/STIVORO_als_Expertisecentrum/Publicaties/Rapporten/index.aspx?ob=2

Wat overigens niet wegneemt

dat we deze weg met vallen en opstaan zullen blijven vervolgen. Met de nodige nederigheid. Op een aantal fronten zijn we redelijk geslaagd qua opvoeden, op andere niet. Is dat onze schuld? Ja, soms wel en nee, soms niet. Het ligt gewoon allemaal niet zo zwartwit.
Het kostte onze oudste overigens heel veel moeite op te biechten dat hij rookte, maar hij wílde het gewoon vettellen. En nee, we hadden het niet echt gemerkt (al verklaarde het achteraf wel al die aanstekers in de wasmachine...). We waren er namelijk absoluut niet op bedacht bij zo'n sportieve en meestal verstandige jongen. Maar nu is hij ermee aan het stoppen, want het wordt hem veel te duur. Duim met ons mee.

Ik begrijp dat je het niet doet voor het stoppen, maar voor het starten.
Kort samengevat maakt het natuurlijk geen klap uit hoe jij of ik dit aanpakken. Ieder doet het op zijn eigen manier. Maar toch zie ik in je eennalaatste zin juist waar ik het over heb "zolang ik het niet weet krijgen ze hun zakgeld. Nou, als ze dan toch de fout in gaat wordt dat roken in de buitenlucht en veel kauwgom kopen. En zakgeld vangen.

Tja

Wat Primavera beschrijft zal zeker invloed hebben, maar is niet zaligmakend, weet ik uit ervaring..) En dat geldt ook voor hetgeen P beschrijft. De werkelijkheid is weerbarstiger, en ik snap Cobi daarom helemaal. Jij kunt wel vinden dat iets niet mag en diverse maatregelen nemen, er zijn echt pubers die er doodgewoon sch*t aan hebben.

En...

Dan zoeken ze een baantje, hebben ze geld.

Je zegt het tegen Cobi, maar ik reageer er ook op: Ik ken mezelf al 40 jaar en ja ik weet hoe ik over 1, 2 of 3 of 5 jaar reageer mbt roken. ===
Misschien is dat het verschil tussen jou en mij (onder andere). Ik ken mezelf ook al heel lang en heb zelfkennis, maar ik kan nu echt nog niet zeker zeggen hoe ik over 5 jaar een probleem aan zal pakken. Ik laat bepaalde beslissingen soms afhangen van de situatie, omstandigheden, enz.. Je kunt niet altijd elk probleem aanpakken met een mening die je in het verleden gevormd hebt.

Kijk, dat soort gesprekjes zijn altijd handig om de stand van zaken te kunnen beoordelen
Het idee om het zakgeld stop te zetten begrijp ik.
Ik voel me overigens altijd wat ongemakkelijk als ik het idee heb dat een kind bang voor mij is.

Beemer

P: En er is geen kind van mij wat sch*t heeft aan mijn verbod van niet roken in de tuin, reken daar maar op!
Ik slaak ook wel eens dit soort stoere kreten, maar men weet allang dat dat soort dreigtaal uit mijn mond weinig consequenties heeft. Op echt een enkele uitzondering na. Er spreekt een dreigement uit en wat anders dan 'bang zijn' kan daar een reactie op zijn?

Maar

P schrijft toch helemaal niet dat haar zoons nooit gaan roken. Ze schrijft alleen hoe ze daar deels mee om zal gaan gebaseerd op haar eigen afkeur van roken. Wat is daar vreemd of arrogant aan? Haar oudste zoon zit al in de brugklas meen ik dus dit lijkt me geen raar moment om al een strategie hiervoor te bedenken.

Kaaskopje

Je kan bang zijn voor een persoon of je kan bang zijn voor de negatieve gevolgen van een bepaalde actie. Ik vind dat laatste niet heel zorgelijk.

Dan ben ik blijkbaar een watje

Ik vind verplicht buiten in de tuin roken er al sneu uitzien. Zeker als het regent of zo. En dan niet sneu in de zin dat ik er medelijden mee heb, maar het ziet er zo wanhopig uit.

Het gaat mij niet om al dan niet verbieden. Het gaat mij om je stelligheid. Je schrijft ergens anders al dat je kind nog niet pubert. Mijn punt is dat het moeilijk te voorspellen is hoe je zult reageren op het moment zelf, omdat veel zaken ook afhangen van de dan geldende omstandigheden. Ik ken echt ouders die van het roken niet zo'n punt maken omdat er belangrijker zaken zijn om wel een punt van te maken. En inderdaad, een brugklasser of een kind van 17, dat is wezelijk anders. Louter verboden uitvaardigen en hard tegen hard kan enorm averechts werken. Want een oudere puber is echt een stuk minder onder de indruk van jou "reken daar maar op!"

Ik begrijp p wel

Ergens schrijft ze over haar kinderen: ze zijn verstandig genoeg om niet te beginnen en als ze wel beginnen zijn ze verstandig genoeg om te weten dat ze moeten stoppen

Zo dacht ik ook. Inmiddels weet ik hoe arrogant die gedachte van mij was. In die puberfase telt 'verstandig' ineens (soms)niet meer. En hoewel je een slim kind kunt hebben, kan hij ongelooflijk domme dingen doen. Ook als je het totaal niet van hem verwacht. Ik heb zelf mijn stelligheden een beetje moeten bijschaven. Idem dito met mijn reactie op ongewenst gedrag. Het rookgedrag van zoon keur ik absoluut en radicaal af, maar praten over wat er achter zit is mi cruciaal (en voor hem voldoende om te stoppen, geen sancties nodig).

Fio

Gelijk gepost met gelijke strekking

Ach p

Met dat niet roken in huis en tuin ,heb je absoluut gelijk.Hier mag in de tuin gerookt worden,eerst niet,maar dan ging de jeugd voor het huis op de stoep,bij de buren tegen het hek hangen.Dan liever in de tuin.Dochter rookt niet in de tuin.
Maar dat niet wassen snap ik niet.Dan mogen je kinderen ook niet naar feestjes binnen?Of geen vrienden hebben waar thuis gerookt wordt?Dan was je die kleding ook niet??Want juist dan stinkt kleding,als iemand buiten rookt wel of niet stiekem ,dat ruik je niet aan kleding.

En verder,ook ik was ervan overtuigd dat mijn dochter niet zou gaan roken,niet zou drinken,ze was daar als kind heel stellig in.Roken was vier en stonk.Ze had er een hekel aan om naar haar rokende oom en tante te gaan,want daar stonk het en wij ook als we thuis kwamen.
Maar toen kwam de pubertijd,alles wil ze doen en uitproberen.Drinken heeft ze gedaan voor ze 16 was,nu "mag"het en drinkt ze niet.Gewoon alles doen waar ik ze voor waarschuw,wel stiekem,omdat ze weet hoe ik erover denk.Maar ik had dit nooit verwacht.Ik weet ondertussen ,hoe stellig ik was dat mijn dochter dingen nooit zou doen,dat ik dat niet in de hand heb.Ik praat,geef voorbeelden,leg uit,word boos ,geef straf en niets helpt,hoe meer ik mijn best doe ,hoe meer dochter zit verzet.En ik weet dat zakgeld inhouden niet helpt.Met een opstandige puber die in verzet gaat,helpt niets.Wij hebben dit met drank meegemaakt.Puber mocht geen druppel.Ik ben a blij dat ze nu met het roken zover is,dat ze niet meer uitdaagd,de strijd niet meer aangaat met ons,maar ons in de waan laat dat ze niet rookt,dat ze niet in huis en de tuin rookt.En ik hoop dat ze met als met drank verstandig wordt.
Ze is nu ook op een leeftijd dat ik vind dat ik niet meer kan verbieden,ze heeft ook een baantje,maar ook al zou ze wete dat ik wist dat ze rookte ,zou ze nog niet mogen roken als ik het zou zien.Dus net als een ander niet roken in huis en zij ook niet in de tuin en niet waar ik bij ben.Denk niet dat ze dat zou willen,ze weet dat ik er een vreslijke hekel aan heb.Haar kleding ruikt ook nooit naar rook,alleen als ze naar een feest is geweest.En die was ik meteen de andere dag.

Partner

Hier een rokende partner van puberdochter. Hij mag niet in huis roken, wel in de tuin. Ikzelf houdt helemaal niet van roken maar zie geen kwaad in roken in de tuin, hij rookt helemaal achterin de tuin. Als ik dat niet zou toestaan dan zou mijn dochter waarschijnlijk altijd bij hem thuis zitten of in de buurt rondhangen op straat. Dan vind ik dit toch prettiger.

Autonomie

Cobi:"Dus als je maar genoeg op de zaken vooruit loopt, drinken je kinderen je woorden als zoete honing, en strekt je heilzame invloed zich zover uit dat je kinderen ook niet buiten jouw heilzame aanwezigheid niet door de jouw gebaande paden afwijken. "
Niets is een garantie. Maar als je kinderen weten hoe jij over bepaalde dingen denkt, dan nemen ze dat wel mee in hun eigen overwegingen (zie ook link van Primavera).
Cobi:"Denk je werkelijk dat die nooit hun mond daarvoor open hebben gedaan? "
Niets is een garantie dus kun je het niet omkeren. Ondertussen is nu juist dat hetgeen dat je als ouder enorm in de war kan brengen. Bij jezelf blijven, je eigen opvatting en gevoelens helder maken, is daarom ook voor jezelf het makkelijkst.
Fio:"Jij kunt wel vinden dat iets niet mag en diverse maatregelen nemen, er zijn echt pubers die er doodgewoon sch*t aan hebben. "
Ja, klopt. Blijft dat je dan nog steeds kunt aangeven wat jij er zelf van denkt. Bij jezelf blijven beschermt je op zijn minst tegen gek worden van onzekerheid.
Cobi:"Allereerst, met zelfgenoegzaamheid en arrogantie had ik niet jou op het oog."
Je had het toch niet over mij hè?
Cobi:"Ik weet bijna zeker dat met jouw methode zakgeld inhouden, niet wassen mijn recalcitrante puber de kont tegen de krib had gegooid"
Aha, een interpretatieverschil.
Geld inhouden is geen straf of sanctie als je dat doet vanuit jezelf:weigeren mee te financieren. Het komt bovendien niet als een verrassing als je dat vooruit al gemeld hebt. Én het biedt alle ruimte aan die autonomie waar je het over hebt. Het is zelfs een voorbeeld van autonomie: een beslissing die over jou gaat en niet over je kind.
Ondertussen garandeert het allemaal niks voor de opvoeding. Er zijn geen garanties.
Groet,
Miriam Lavell

Eens met p

Mijn kinderen mogen best roken hoor, tot hun zestiende zal ik het verbieden, daarna mogen ze. Hoewel ik ze nog wel even op de gevaren zal wijzen natuurlijk. Maar ik heb er zelf een enorme hekel aan en vindt het echt smerig. Als ik in de rooklucht had willen zitten was ik zelf wel gaan roken en dat heb ik niet gedaan, dus gewoon niet die stank in mijn buurt. Zakgeld zal ik denk ik niet inhouden, maar mochten ze om meer vragen zou ik wel weigeren, want blijkbaar krijgen ze genoeg als ze er ook nog sigaretten van kunnen kopen. Wat ik overigens ook zou doen als mijn kinderen voor hun 16e gaan roken, is de verkoper aangeven bij de voedsel- en warenautoriteit. In de nabijgelegen stad waar veel kinderen uit ons dorp naar de middelbare school gaan is het algemeen bekend dat je bij drogisterij (!) X gewoon sigaretten kunt kopen als je onder de 16 bent. Want ja je kunt wel verbieden, maar je bent er niet altijd bij, dus dan ook maar zorgen dat ze het nergens kunnen krijgen.

Waar ik op reageer is dat jij zegt dat je zorgt dat niemand over jouw grens gaat.
Ik hoop voor je dat jouw kinderen dat niet gaan doen,wat ga je doen als ze dit wel doen???
Voor mijn puber heb ik mijn grens wat moeten verleggen,anders was ze op 15 jarige leeftijd al vertrokken.Ik snap cobi heel goed.Het is erg makkelijk om te zeggen dat je niemand over je grens laat gaan.Maar als het over je eigen kind gaat, met een sterke eigen wil plus zich tegen alles en iedereen verzet,is het voor een ander wel makkelijk gezegd.
Ik had ook mijn grenzen,heb alles geprobeerd mijn kind in mijn grens te houden.Maar dat heb ik niet gedaan en nu is ze uit haar verzet,ik dring tot haar door en komt ze uit zichzelf steeds beetje bij beetje terug in mijn grens.Maakt niet uit wat ik zeg,wat andere zeggen,juist alles wat niet mag,heeft ze al uitgeprobeerd,tot ze zelf de negatieve gevolgen ervan ondervonden heeft en enkel daarvan leert ze en maakt ze haar keuzes.
Ik ben erg gevoelig voor opmerkingen als ,niet over mijn grens,mijn kind zou dat nooit mogen,ik zou dat nooit toestaan.IK heb het zoveel gehoord afgelopen jaren.

Miriam

Maar als je kinderen weten hoe jij over bepaalde dingen denkt, dan nemen ze dat wel mee in hun eigen overwegingen (zie ook link van Primavera). ===
Hierin geef ik je gelijk. Mijn kinderen weten nu al hoe ik op bepaalde situaties zal reageren. Althans, hoe ik er nú over denk. Zo weten mijn kinderen dat ik ze nooit het huis uit zal zetten vanwege een ongeplande zwangerschap, om even een zijstraatje te noemen. Ze weten ook dat ik roken in huis vies vindt, dat ik niet van liegen hou en dat ik sommige dingen niet altijd maar goed vind. Gewoon wegblijven bij het eten bijvoorbeeld vind ik hoogst onbeleefd. Maar algemeen genomen hoop ik niet dat mijn kinderen nog tot ver in de toekomst last zullen hebben van een stemmetje in hun hoofd die zeurt "oh als ma dit eens wist!" Ik wil dat ze zich vrij voelen om alles met mij te bespreken en als ik tijdens een gesprek tot een compromis moet komen in plaats van een verbod dan doe ik dat. Dat ik het heel erg dom zou vinden als ze gaan roken weten ze. Maar ons huis is ook hun huis en daarom vind ik het normaal dat ze dezelfde regels opgelegd krijgen als ieder gezinslid, dus ook hun vader. Roken betekent dat je buiten moet staan. De tijd waarin ik antwoord 'omdat ik het zeg' ligt toch alweer een tijdje achter ons.