Kostgeld/onderhoud 21-jarige die volledig bij mij woont – hoe doen jullie dat?
Mijn kind wordt binnenkort 21 en woont volledig bij mij. Hij werkt en spaart voor zijn toekomst. Financieel betaalt hij bijna alles zelf: kleding, uitgaan, abonnementen, enzovoort. Alleen eten, douche artikelen en deodoran etc (basiskosten) betaal ik nog voor hem. Ik laat hem geen bijdrage aan het kostgeld of de huisvesting doen.
Wat ik merk, is dat ik soms toch verwacht dat de andere ouder ook een stukje verantwoordelijkheid neemt, en het voelt als een soort teleurstelling dat dat niet gebeurt of niet erkend wordt.
Ik vraag me af: hoe doen andere ouders dit? Is er een gebruikelijk woord of begrip voor deze situatie? En hoe ervaren jullie dit gevoel van verantwoordelijkheid en verwachtingen van de andere ouder?
Ben benieuwd naar jullie ervaringen en tips!
En even aanvullend het streven is dat hij op zijn 23ste op zichzelf woont.
Dus het gaat om een bijdrage tot die tijd
Ik zou wel een bedrag aan kostgeld vragen en dat eventueel teruggeven in geld of spullen als kind het huis uit gaat. Vooral om te leren dat je niet je volledige salaris uit kunt geven aan leuke dingen, want dat kan ook niet als je op jezelf woont.
Of je doet het niet en laat hem zelf lekker sparen.
Ik zou mijn kind niet laten meebetalen aan huur/hypotheek. Het is niet zo dat je daar meer of minder aan gaat betalen als je kind wel of niet bij je woont. Het voordeel van thuis wonen is dat je daar geen kosten aan hebt en kunt sparen voor de toekomst.
En alle andere kosten zelf laten betalen, maar dat doe je verder al.
Van de andere ouder zou ik niks meer verwachten. Er is geen alimentatieplicht meer en het is ook wel gek om alimentatie te blijven betalen voor een kind dat een volledige baan heeft. De kosten voor kost en inwoning regel jij dan eventueel met kind in de vorm van kostgeld, niet met je ex.
Kind hier, fulltime baan, goed salaris woont nog thuis. Betaalt zijn eigen zorgverzekering, heeft een eigen auto met alle bijkomende kosten en betaald zijn eigen kleding ed. Hij spaart goed, doet geen gekke dingen met zijn geld, heeft geen schulden. Hij hoeft van ons geen kostgeld te betalen. Lekker sparen en dan kan hij dan mooi op zichzelf gaan wonen. Wij zijn het extra geld niet nodig en hij is zelf zuinig op zijn geld
