Kostgeld/onderhoud 21-jarige die volledig bij mij woont – hoe doen jullie dat?
Mijn kind wordt binnenkort 21 en woont volledig bij mij. Hij werkt en spaart voor zijn toekomst. Financieel betaalt hij bijna alles zelf: kleding, uitgaan, abonnementen, enzovoort. Alleen eten, douche artikelen en deodoran etc (basiskosten) betaal ik nog voor hem. Ik laat hem geen bijdrage aan het kostgeld of de huisvesting doen.
Wat ik merk, is dat ik soms toch verwacht dat de andere ouder ook een stukje verantwoordelijkheid neemt, en het voelt als een soort teleurstelling dat dat niet gebeurt of niet erkend wordt.
Ik vraag me af: hoe doen andere ouders dit? Is er een gebruikelijk woord of begrip voor deze situatie? En hoe ervaren jullie dit gevoel van verantwoordelijkheid en verwachtingen van de andere ouder?
Ben benieuwd naar jullie ervaringen en tips!
En even aanvullend het streven is dat hij op zijn 23ste op zichzelf woont.
Dus het gaat om een bijdrage tot die tijd
Ik zou wel een bedrag aan kostgeld vragen en dat eventueel teruggeven in geld of spullen als kind het huis uit gaat. Vooral om te leren dat je niet je volledige salaris uit kunt geven aan leuke dingen, want dat kan ook niet als je op jezelf woont.
Of je doet het niet en laat hem zelf lekker sparen.
Ik zou mijn kind niet laten meebetalen aan huur/hypotheek. Het is niet zo dat je daar meer of minder aan gaat betalen als je kind wel of niet bij je woont. Het voordeel van thuis wonen is dat je daar geen kosten aan hebt en kunt sparen voor de toekomst.
En alle andere kosten zelf laten betalen, maar dat doe je verder al.
Van de andere ouder zou ik niks meer verwachten. Er is geen alimentatieplicht meer en het is ook wel gek om alimentatie te blijven betalen voor een kind dat een volledige baan heeft. De kosten voor kost en inwoning regel jij dan eventueel met kind in de vorm van kostgeld, niet met je ex.
Kind hier, fulltime baan, goed salaris woont nog thuis. Betaalt zijn eigen zorgverzekering, heeft een eigen auto met alle bijkomende kosten en betaald zijn eigen kleding ed. Hij spaart goed, doet geen gekke dingen met zijn geld, heeft geen schulden. Hij hoeft van ons geen kostgeld te betalen. Lekker sparen en dan kan hij dan mooi op zichzelf gaan wonen. Wij zijn het extra geld niet nodig en hij is zelf zuinig op zijn geld
her en der lees ik dat ouders de zorgverzekering nog betalen. Maar daarvoor krijgen ze toch de zorgtoeslag?
yasmijn27 schreef op 30-08-2025 om 09:21:
her en der lees ik dat ouders de zorgverzekering nog betalen. Maar daarvoor krijgen ze toch de zorgtoeslag?
De zorgverzekering betaalt onze oudste (21) zelf. Wij betalen nog wel zijn eigen risico. Dat is er in januari/februari al doorheen. Hij begint nu met een studie en gaat hopelijk de studietoeslag krijgen van de gemeente aangezien werken naast de studie er niet in zit. Sterker nog, hij begint zelfs met een aangepast programma om te kijken wat haalbaar is qua belasting.
Fourtyfour schreef op 30-08-2025 om 07:28:
Kind hier, fulltime baan, goed salaris woont nog thuis. Betaalt zijn eigen zorgverzekering, heeft een eigen auto met alle bijkomende kosten en betaald zijn eigen kleding ed. Hij spaart goed, doet geen gekke dingen met zijn geld, heeft geen schulden. Hij hoeft van ons geen kostgeld te betalen. Lekker sparen en dan kan hij dan mooi op zichzelf gaan wonen. Wij zijn het extra geld niet nodig en hij is zelf zuinig op zijn geld
2 jong volwassenen hier. Dochter heeft vorig jaar samen met haar vriend een klushuis gekocht dus die vliegt binnenkort uit.
Wij hebben hun studie betaald. Ze betalen zelf hun auto, kleding, zorgverzekering. Ze hoeven geen kostgeld te betalen. Deo/douchespul enzo bestel ik bij de AH of Picnic.
Ik blijf dit met interesse volgen.
Mijn oudste is met haar 15e aan mbo begonnen en zal dus veel eerder al meer verdienen dan jongste, die havo doet, een jaar is blijven zitten en op zijn 18e pas aan een vervolgopleiding begint.
Kostgeld betalen wordt dus maatwerk, wat ik vooral af laat hangen van de vaste inkomsten door werk bij beiden. En afhankelijk van of ik het nodig heb, zet ik het deels of geheel voor hen apart, om terug te geven als ze het huis uit kunnen.
Mijn ex betrek ik hier niet in. Die heeft jaarlijks de zilvervloot volgestort (ipv alimentatie) en ik hoop dat ie dat omzet in een andere vorm van vaste bijdrage aan de kinderen, maar dat moet hij zelf bekijken.
Rijbewijs zelf betalen, dat weten ze allang.
En ik vind het eigenlijk logisch dat ze ook zelf vanaf 18 hun zorgkosten gaan betalen. Komen ze er niet mee uit, door studiekosten of zo, dan kan ik daarin bijdragen, maar het wordt van hún rekening afgeschreven.
Gsleutel schreef op 29-08-2025 om 16:06:
Verschil is denk ik dat ik kostgeld niet zie als een manier om mijn eigen kosten te drukken (of als huur, zoals hierboven wordt gezegd) maar dat ik zou willen voorkomen dat mijn kind gaat wennen aan altijd maar veel geld ter beschikkig hebben (dus wel volledig salaris maar amper kosten). Je gaat er toch naar leven en ik denk dat het daarna een stuk moeilijker is om ineens met (veel) minder te moeten doen.
Precies dit
Als de studerende broer/zus een hoger inkomen krijgen, (als..!), kun je jouw (nu) inwonende zoon weer wat extra geven. Misschien heeft hij later geld nodig voor een huis, of de inrichting.
Wat een stomme reacties op mijn verhaal. Ik vertel gewoon hoe wij het doen, en dan gaan mensen roepen hoe belachelijk dat is. Je mag er gerust anders over denken, maar dat we weggezet worden als uitvreters op kosten van die arme jongen slaat nergens op.
Wat hij betaalt (als hij betaalt) is een schijntje van wat er hier maandelijks doorheen gaat en waar hij ook de vruchten van plukt. Nee, als ik nog drie kinderen hetzelfde bedrag laat betalen wonen we niet ineens gratis. Nee, we maken geen "goede sier" met de studietoelage voor de jongste (hoe krijg je het uit je toetsenbord? Wat een onzin).
Nou, ik ben weer klaar met verdedigen. Succes ermee.
Zeggen dat het stom is, is natuurlijk ook geen echte verdediging.
Ik vind het juist goed dat ook mensen met een heel andere zienswijze dan de rest hier mee praten! Anders komen we nooit op een 'gemiddelde' uit.
Hier leven de kinderen gratis (kost+inwoning) zolang ze studeren. Daarna moeten ze een bedrag aan kostgeld betalen, niet omdat wij het nodig hebben, maar omdat (wat iemand eerder al gezegd heeft) het leven niet gratis is en ze dat ook moeten beseffen. Wij hebben onlangs de overweging ook moeten maken; wat vind je dan een redelijk bedrag? Wij zijn uitgekomen op €250, dat is wat we ook werkelijk meer uitgeven als een volwassen kind hier nog woont. Met een gemiddeld salaris kan er daarnaast nog ruim gespaard worden voor een eigen woonruimte (dat hebben we ook duidelijk gezegd); bedoeling is wel dat ze zelfstandig gaan wonen (...).
Wat hier ook een overweging was voor het vragen van kostgeld, is dat een kind dat wèl op zichzelf gaat wonen die kosten zelf draagt. Dus een kind dat lang thuis blijft wonen 'krijgt' anders veel meer geld van ons dat een kind dat op zichzelf gaat wonen. Nu is het onmogelijk om alle kinderen aan het eind gelijk te trekken, maar we hopen het hiermee in ieder geval enigszins in balans te houden.
Het kostgeld zetten we apart, we weten nog niet precies wat we ermee doen. We hebben het geld zelf op zich niet nodig om rond te komen. Op een andere manier zal dit terug gaan naar de kinderen (maar dus niet alleen naar het kind dat kostgeld betaald heeft; zie alinea hierboven).