Vriendin 's nachts thuisbrengen ouderwets?
Hallo,
Mijn dochter van 20 heeft sinds kort een vriend.
Als vader gun ik haar natuurlijk het allebeste.
Mijn teleurstelling was groot toen ik merkte dat het kennelijk niet meer gebruikelijk is om met je meisje mee naar huis te fietsen in het midden van de nacht.
Natuurlijk heb ik daar niks over te zeggen, maar ik ben er wel verdrietig over. Ik gun haar zo iemand die om haar geeft en zorgzaam is.
Ik weet niet hoe ik hier nou mee om moet gaan. Wat vinden jullie, stel ik me aan?
Peiling
Is het gebruikelijk om een meisje 's nachts thuis te brengen? (5 km omfietsen)
Maximaal 2 antwoorden.
zorgzaamheid raakt nooit uit de mode. Omfietsen om je geliefde thuis te brengen is niet ouderwets.
papz schreef op 23-07-2022 om 11:29:
[..]
Zorgen om haar veiligheid is maar 1 kant van het verhaal, ik ben vooral verdrietig dat hij het kennelijk niet voor haar over heeft.
Wil je dochter wel dat hij haar thuisbrengt? Ze is 20 laat haar dat zelf uitzoeken met vriend, het is aan hun hoe ze het regelen en afspreken. Ik vond het 25 jaar geleden al niet nodig om thuisgebracht te worden. Ik vind het wel een wat ouderwetse gedachte. Stel hij brengt haar wel naar huis; dan moet hij toch ook weer alleen naar huisfietsen 6 km ( met alle risico's van dien)...waarom is dat dan niet erg?
Wilgenkatje- schreef op 23-07-2022 om 22:19:
zorgzaamheid raakt nooit uit de mode. Omfietsen om je geliefde thuis te brengen is niet ouderwets.
Ik vind een blokje om fietsen als je samen terug fietst wel wat anders dan vanuit je eigen huis 6km heen te moeten fietsen om haar weg te brengen en vervolgens weer in je eentje 6km terug te moeten fietsen.
Gingergirl schreef op 23-07-2022 om 22:28:
[..]
Wil je dochter wel dat hij haar thuisbrengt? Ik vond het 25 jaar geleden al niet nodig om thuisgebracht te worden. Ik vind het wel een wat ouderwetse gedachte. Stel hij brengt haar wel naar huis; dan moet hij toch ook weer alleen naar huisfietsen ( met alle risico's van dien)...waarom is dat dan niet erg?
Ik zou ook niet gewild hebben dat een partner dat iedere keer deed. Dat zou me een zwak en afhankelijk gevoel hebben gegeven. En als mijn vader daar zo op zou aandringen zou ik ook denken: ik ben toch geen poppetje? Ik heb veel in mijn eentje ‘s nachts door mijn dorp, later mijn stad en later weer mijn dorp gefietst en gelopen. Ik let heel goed op wat er om me heen gebeurt maar ik ben niet bang. Het zou mij geen goed gevoel geven dat ik kennelijk altijd een man bij me moet hebben voor die ene afschuwelijke pechsituatie de verkeerde te treffen op straat. Moet ik daar mijn hele leven een man voor meenemen? Ik zie dat echt niet zitten.
En dat mijn partner daar zes, of twaalf, kilometer zinloos voor moet fietsen, dat zou ik ook niks vinden. Als je geen partner hebt, fiets je toch ook alleen? Dan is er gewoon niemand om teleurgesteld in te zijn.
Cle0 schreef op 23-07-2022 om 22:28:
[..]
Ik vind een blokje om fietsen als je samen terug fietst wel wat anders dan vanuit je eigen huis 6km heen te moeten fietsen om haar weg te brengen en vervolgens weer in je eentje 6km terug te moeten fietsen.
Als deze vraag in basisschool of pubertijd gesteld had vwb te fietsen afstand naar school roept iedereen dat ze niet zo moeten zeuren over een paar km afstand en dan komen de verhalen los van mensen die elke dag 20 km fietsen door weer en wind en daarnaast elke dag 20.000 stappen zetten.
Ik vind zorgzaamheid een mooie eigenschap. Een fatsoenlijke eigenschap. Bij ons reden ze met de groep en de laatste werd opgewacht door een ouder of stond in online contact met iemand; geslacht maakte niet uit, je reed niet alleen.
Een kind/volwassene die opgehaald wordt is meteen een ouderwets kippetje is, ongelijkheid, onzelfstandigheid enz, ik dénk niet eens in dat soort termen, alsof ze dan niet volwassen worden of kunnen zijn🤷♀️
Hier in de omgeving teveel uitzonderingen (en dan heb ik het niet over lastigvallen) gezien en zelf meegemaakt en dan is het ineens een hele kleine opgave. En nee, je kunt er niet altijd voor ze zijn, maar als het kan en gewenst is of wordt, dan mag dat best.
Max88 schreef op 23-07-2022 om 22:54:
[..]
Als deze vraag in basisschool of pubertijd gesteld had vwb te fietsen afstand naar school roept iedereen dat ze niet zo moeten zeuren over een paar km afstand en dan komen de verhalen los van mensen die elke dag 20 km fietsen door weer en wind en daarnaast elke dag 20.000 stappen zetten.
Ik vind zorgzaamheid een mooie eigenschap. Een fatsoenlijke eigenschap. Bij ons reden ze met de groep en de laatste werd opgewacht door een ouder of stond in online contact met iemand; geslacht maakte niet uit, je reed niet alleen.Een kind/volwassene die opgehaald wordt is meteen een ouderwets kippetje is, ongelijkheid, onzelfstandigheid enz, ik dénk niet eens in dat soort termen, alsof ze dan niet volwassen worden of kunnen zijn🤷♀️
Hier in de omgeving teveel uitzonderingen (en dan heb ik het niet over lastigvallen) gezien en zelf meegemaakt en dan is het ineens een hele kleine opgave. En nee, je kunt er niet altijd voor ze zijn, maar als het kan en gewenst is of wordt, dan mag dat best.
Naar school fietsen is overdag en soms kan het niet anders als er bv weinig keus is qua scholen.
Vroeger reden wij ook nooit in een groep; je spreekt met elkaar af bij locatie x en ziet elkaar daar. Iedereen woont ergens anders dus van meerijden is dan al geen sprake. Net zoals bij mijn kinderen nu; iedereen woont in een ander deel van de stad en gaat zelf heen en terug. Je gaat ook niet allemaal op hetzelfde tijdstip naar huis.
Vriend van de dochter in dit topic woont ook niet bij haar in de buurt. Dat zij alleen reist vind ik dan een logisch gevolg, heeft vind ik niks met zorgzaamheid te maken. Waarom moet hij zorgzaam zijn naar haar wat betreft fietsen maar zelf wel weer alleen terug moeten fietsen. Er kan hem ook van alles gebeuren. Zij kan er ook voor kiezen daar te blijven slapen. Zoals ik het lees heeft ze er zelf geen problemen mee.
Gingergirl schreef op 23-07-2022 om 23:24:
[..]
Naar school fietsen is overdag en soms kan het niet anders als er bv weinig keus is qua scholen.
Vroeger reden wij ook nooit in een groep; je spreekt met elkaar af bij locatie x en ziet elkaar daar. Iedereen woont ergens anders dus van meerijden is dan al geen sprake. Net zoals bij mijn kinderen nu; iedereen woont in een ander deel van de stad en gaat zelf heen en terug. Je gaat ook niet allemaal op hetzelfde tijdstip naar huis.
Vriend van de dochter in dit topic woont ook niet bij haar in de buurt. Dat zij alleen reist vind ik dan een logisch gevolg, heeft vind ik niks met zorgzaamheid te maken. Waarom moet hij zorgzaam zijn naar haar wat betreft fietsen maar zelf wel weer alleen terug moeten fietsen. Er kan hem ook van alles gebeuren. Zij kan er ook voor kiezen daar te blijven slapen. Zoals ik het lees heeft ze er zelf geen problemen mee.
Niet om je op woorden te vangen, maar mijn kinderen zaten niet in de stad op school ( zijn inmiddels zelfstandig), en fietsten 16 km en weer terug. Dan vertrek je een groot deel van het jaar in het donker en als je tot 5 uur op school zit fiets je ook de terugweg in het donker ( langs de snelweg/weilanden. Dus ook voor de praktische kant: lekke band/pech/ongeval, was het samenreizen of contact handig).
Bij uitgaan in de stad of in een andere stad zorgden wij altijd voor vervoer of in sommige gevallen voor een taxi. Er reisde nooit iemand alleen.
Gingergirl schreef Bovendien gaat ook niet iedereen verplicht op hetzelfde tijdstip naar huis. Het is denk ik net wat je gewend bent.
Hier was de regel dat je samen naar huis gaat. Liever later thuis dan op tijd en alleen. Je zorgt voor je vrienden, altijd. Geslacht maakt niet uit, de sterksten of grootsten gaan als laatst.
En als dingen anders lopen, als de BOB toch geen BOB is, dan bellen ze en dan komen we. Altijd. We komen ook voor vrienden als dat nodig is.
overigens hoor ik nog maar zelden over vrouwen die savonds op straat worden verkracht/ontvoerd/vermoord. Helaas zijn er wel verhalen, zoals Anne Faber. Maar dat gebeurde volgens mij overdag en is toch heel zeldzaam.
Jongens die savonds niet thuiskomen en de volgende dag in het kanaal worden gevonden lees ik helaas vaker.
Fenyw schreef op 24-07-2022 om 00:12:
[..]
Hier was de regel dat je samen naar huis gaat. Liever later thuis dan op tijd en alleen. Je zorgt voor je vrienden, altijd. Geslacht maakt niet uit, de sterksten of grootsten gaan als laatst.
En als dingen anders lopen, als de BOB toch geen BOB is, dan bellen ze en dan komen we. Altijd. We komen ook voor vrienden als dat nodig is.
Klinkt leuk als je naar huis wil maar verplicht moet blijven omdat je vrienden nog willen blijven.
Index224 schreef op 24-07-2022 om 01:21:
[..]
Klinkt leuk als je naar huis wil maar verplicht moet blijven omdat je vrienden nog willen blijven.
Dan mogen ze bellen. Ze hebben nog nooit gebeld om eerder dan hun vrienden opgehaald te worden, wel in de puberteit wanneer iets niet goed ging. En dan gaan we rijden.
Kersje schreef op 23-07-2022 om 21:32:
[..]
Juist, dit ja!
dochter is een volwassen vrouw van 20! Ik vind de openingspost en vele reacties vanuit het jaar 0. Zowat alle mensen roepen en schreeuwen anno 2022 om gelijkwaardigheid tussen mannen/vrouwen, maar als het om dit soort dingen gaat blijven vrouwen de zgn ‘zwakke kippetjes’ die zonodig extra beschermd moeten worden. Echt
Gelijkwaardigheid? Absoluut. Maar dat is wat anders dan gelijkheid. Als vrouw zijn we fysiek nu eenmaal zwakker dan de gemiddelde man. Maar dat maakt ons vrouwen niet tot "zwakke kippetjes die zonodig extra beschermd moeten worden". Het maakt ons tot vrouwen waarvoor een man zorgzaam wil zijn. En persoonlijk vind ik zorgzaamheid juist een goede eigenschap van een man.
Zorgzaamheid is een karaktereigenschap die ik enorm waardeer in mensen (m/v/x) tot het betutteling wordt. Ik heb geloof ik vaker mensen naar huis gebracht dan dat ik zelf naar huis gebracht werd (als volwassene, want we hebben het hier over volwassenen, toch? Of gaat het merendeel van de reacties eigenlijk pubers?) en dat terwijl ik doorgaans de kleinste en lichtste en zeker niet de sterkste was. Maar dan wel de meest nuchtere of degene met het grootste verantwoordelijkheidsgevoel. Ik had niet verwacht dat zoveel mensen er nog zo tegenaan zouden kijken. Vooral omdat mijn eigen ervaringen als kleine, “kwetsbare” vrouw zo anders zijn. Zowel in de stad als in de bijbelbelt. Wel erg leerzaam.
Ik blijf het wel raar vinden dat voor sommige mensen de default modus is dat vrouwen kennelijk niet alleen in het donker naar huis kunnen. In mijn optiek leer je ze beter als ze veel jonger zijn om hulp te vragen of te accepteren wanneer dat nodig is en het ook aan te bieden aan anderen als ze denken dat het nodig is. Wat verschillende handelingsperspectieven zijn in verschillende omstandigheden. Als ik sommige mensen zo lees zou ik door mijn gender en postuur bijna niet meer onbegeleid op pad kunnen in het donker. Dat vind ik inderdaad ouderwets en onrealistisch.
moet je doen als je van een meisje houd ze verdient dat
ik ben zelf een meisje maar ik doe het ook zelfs als het gewoon een vriendin is
Index224 schreef op 24-07-2022 om 01:11:
overigens hoor ik nog maar zelden over vrouwen die savonds op straat worden verkracht/ontvoerd/vermoord. Helaas zijn er wel verhalen, zoals Anne Faber. Maar dat gebeurde volgens mij overdag en is toch heel zeldzaam.
Jongens die savonds niet thuiskomen en de volgende dag in het kanaal worden gevonden lees ik helaas vaker.
Je leest niet alles....mijn dochter is er ternauwernood aan ontsnapt. De dader heeft nog steeds TBS. Is jaren geleden en hij heeft meerdere slachtoffers gemaakt (ook waarbij de verkrachting wèl is gelukt).