Alcohol tijdens zwangerschap
In de Volkskrant van afgelopen zaterdag stond een artikel over kinderen met het Foetaal alcohol syndroom. Deze kinderen hebben andere fysieke kenmerken als "gewone" kinderen en hebben ook allerlei andere klachten. Dit omdat moeder tijdens haar zwangerschap alcohol dronk. Volgens de volkskrant zijn er meer kinderen met FAS als met het downsyndroom en open ruggetje bij elkaar! Waarom is hier niet veel meer over bekend? Ik vond het zo schokkend! Ik kan het stuk uit de volkskrant niet meer vinden. Het onderstaande stukje komt van de website de FAS stichting. Echt wel de moeite waard om eens te kijken. http://www.fasstichting.nl/
Deze kinderen hebben het Foetaal
Alcohol Syndroom, een patroon van
lichamelijke en neurologische
beschadigingen ontstaan door
prenataal alcohol gebruik. Zij
ondervinden elke dag de gevolgen
hiervan bij hun taken op school en
door de moeilijkheden op sociaal
emotioneel terrein. Zij hebben een
hoog risico op een toekomst met
alcoholisme, drugsmisbruik,
criminaliteit en geestesziekte.
Cijfers
Heeft iemand recente europese cijfers gevonden? Ik kan het niet vinden.
Volgens deze site zijn er trouwens 4 onderzoeken die zeggen dat het slapen in een aparte kamer het risico verdubbelen.
http://fsid.org.uk/page.aspx?pid=730
"(At least four studies have shown that sleeping the baby in a cot in a separate room approximately doubles the risk)."
Dat lijkt me toch meer dan louter toevallig.
Ik ga nu trouwens even ophouden met dit onderwerp, want met een baby van bijna 6 maanden word het een beetje emotioneel om erover na te denken...
Dat kan ik me voorstellen
Precies rosase
Als wetenschappers al geen overduidelijke stelligheden aandurven, waarom kunnen leken dat dan wel?
Er zijn nu drie eruit springende zaken die risicovoller líjken te zijn. Het buikslapen, dekbedjes en tja... ook het bij de ouders in bed liggen. Het alleen slapen op zich is niet het risico, maar wel dat je dan niet van nature kan reageren op je kind, zoals dat wel het geval is als het vlak naast je ligt. (Hoewel ik daar ook mijn kanttekeningen bij heb. Er zijn vast ouders die uitgeput in coma liggen en dus niet meteen rechtop zitten als de baby rare geluiden maakt.)
Ik las net trouwens twee zaken die het risico lijken te verkleinen (op zich oud nieuws, maar ik ben er dan ook alweer een tijdje uit). De fopspeen en het typisch Hollandse slaapzakje. Blijk ik toch iets goed gedaan te hebben: bij beide dochters het slaapzakje en bij de oudste de fopspeen Van de fopspeen weet ik dat er ouders zijn die het gebruik ervan afkeuren. Maar door het sabbelen zouden de kaakspieren sterker worden en daardoor weerbaarder als het nodig is.
Eigenlijk is mijn conclusie: wás het maar allemaal zo duidelijk, dan zou er namelijk geen behoefte meer zijn aan bij elkaar geraapte, goed bedoelde, adviezen van leken'experts'.
Co-sleeping
Trek ik ook niet in twijfel.
Ik geloof meteen dat in een eigen bedje op de kamer van papa en mama slapen minder risico met zich mee brengt dan alleen in een bedje op de eigen kamer. Kan zo al een aantal factoren bedenken die hier van invoed zouden kunnen zijn.
Waar ik meer moeite mee heb is dat op de buik slapen in het bed van papa en mama een minder groot risico met zich mee brengt dan alleen op de rug in de eigen slaapkamer.
Blijkbaar is dit eerste in Nederland minder gebruikelijk dan in andere landen en wijkt in Nederland het officiele advies op dit gebied echt af. En heeft Nederland een lager SIDS sterftecijfer.
Ik ben er daardoor nog niet volledig van overtuigd dat dit het ook helemaal is. Het zou mij niet verbazen als er ergens in de komende jaren gaat blijken dat het niet zo eenvoudig ligt en dat er hier nog meer factoren mee spelen.
Want waardoor wordt dat lagere sterftecijfer aan SIDS in Nederland DAN veroorzaakt?
Rosase
Wat ik me herinner van het slapen in het bed van de ouders ,is dat buikligging niet echt de bedoeling is. Mijn baby's sliepen weliswaar op hun buik, liggend op mijn buik,maar dan sloeg ik de dekens een eind terug, om warmte stuwing te voorkomen.
En samenslapen
is dan met eigen deken, maar toch beschut en hoog in bed?
Wat ik me dan altijd afvraag is of je geen risico loopt met hoofdkussen enzo.
Primavera
meen mij te herinneren dat primavera ooit een link gegeven heeft waar wel uit bleek dat samen op de buik minder risicovol was dan alleen in eigen bed.
Maar misschien vergis ik me.
Asa's persoonlijke archief
Asa is ooit eens zo vriendelijk geweest om verschillende postings van mij over slapen van baby's en de linken naar onderzoeken erin te bundelen. Dus voor het gemak copieer ik dat hieronder weer:
Posting 1:
Over wiegendood en eigen kamer heb ik de volgende links, ooit eens opgezocht toen het samenslapen taboe werd verklaard.
http://www.bmj.com/cgi/content/full/319/7223/1457 Baby's die op een eigen kamer sòapen blijken een hoger risico te hebben dan baby's die de hele nacht samen in het ouderlijk bed slapen zelfs als bij dat laatste gerookt, gedronken en dekbedden worden gebruikt. Haal je al deze risicofactoren weg dan is samenslapen wel veilig.
http://www.hubmed.org/display.cgi?uids=14738790 48% van de wiegendoodgevallen door buik of zijligging, 16% van de gevallen door samenslapen (met rokende ouders, dekbedden en andere risicofactoren), 36% van de gevallen door alleen op een eigen babykamer te slapen.
Het comment in deze link legt het duidelijk uit: http://www.bmj.com/cgi/eletters/319/7223/1457#6016 Toch is de overheid er meer op gericht om samenslapen tegen te gaan ipv de risicofactoren bij samenslapen aan te kaarten en vergeet duidelijke informatie te verstrekken over de grote risico's van een eigen babykamer voor baby's onder de 6 maanden.
Wat SIDS overdag betreft in dit onderzoek http://ije.oxfordjournals.org/cgi/content/abstract/dyl212v1 wordt duidelijk gemaakt dat alleen laten overdag het risico relatief zelfs meer verhoogd dat het aangetoonde risico van s'nachts op een eigen babykamer slapen.
Laat je baby dus liever nooit alleen slapen tenzij er een medische noodzaak voor bestaat.
Posting 2:
Jms, het is niet vreemd dat het wiegendoodcijfer nu 10 keer zo laag is dan in de buikligtijd, want buikliggen is ook een risicofactor voor wiegendood en vooral als de baby apart slaapt. De factoren versterken elkaar vele malen zoals je in dit onderzoek uit 1996(!) kunt lezen: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8531589?dopt=Abstract
De hele SIDS-tragedie is voornamelijk de oorzaak van verkeerd (medisch) advies. De buikligging werd indertijd niet gestaafd met wetenschappelijke onderzoeken. Dat is het hele probleem nou net. De aanbevelingen waren baby's op hun rug of zij te leggen totdat men goede ervaringen kreeg met het vervoer van ernstig gewonde en bewusteloze soldaten in buikligging in de tweede wereld oorlog tegen aspiratie in de longen. Dt leidde tot het idee dat baby's op hun buik minder kans liepen om in hun spugen te stikken als ze op de buik werden gelegd.
Die theorie won het over de verschillende studies die er toen al waren dat buikligging geassocieerd was aan SIDS (Abramson 1944, Carpenter 1965, Froggat 1970 en anderen).
Een studie over buikligging in premature baby's en ernstige refluxproblemen, bevestigde het idee dat buikligging goed was. Men beging de ontzettende fout om te denken dat iets wat goed was voor kleine specifieke groepen mensen (bewusteloze soldaten en psycholisch welzijn van prematuren) dus ook goed was voor een hele andere groep, namelijk alle baby's.
De observatie dat die groep van alle baby's ook zo lekker sliep op de buik werd beslissender gevonden dan de wetenschappelijke studies die er toen al waren over het risico van wiegendood.
Het hele verhaal is te vinden op: http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=10754964 (voor hele artikel klikken op de pdf-link)
Dankzij Blom en cornuiten herhaald deze droevige geschiedenis zich (we zouden er eens iets van kunnen leren). Rust en regelmaat blijkt alleen nuttig te zijn voor een zeer kleine groep echte huilbaby's (en voor zo'n 30% daarvan ook niet). Inbakeren blijkt helemaal geen nut te hebben. Maar omdat de baby's er stiller van worden worden deze praktijken, dwars tegen alle wetenschappelijke onderzoeken die het risico van apart leggen aantonen en de nadelen die er aan inbakeren kleven, toch door CB's en gezondheidswerkers aanbevolen. Men blijft hardnekkig geloven dat een aanpak wat werkt voor een aantal individuen met bepaalde specefieke problemen dus ook goed moet zijn voor de hele babypopulatie die deze problemen niet heeft en vergeet daarbij alle al lang bekende risico's van deze aanpak.
Sterker nog men begint te geloven dat dat de enige goede aanpak is. Stress voor baby's moet vermeden worden en dus worden ze apart gelegd ook al veroorzaakt dat duidelijk 10 keer zoveel stress voor de baby. Ipv een baby met alle geweld te willen leren om alleen in slapp te vallen als het daar nog niet aan toe is zou het beter zijn om een baby te laten wennen aan te slapen met omgevingsgeleiden. Of liever gezegd niet te laten ontwennen. In de baarmoeder was het ook alles behalve stil, dus zoveel stress zullen omgevingsgeluiden buiten de baarmoeder niet geven.
Posting 3:
Als een baby bij rust en regelmaat (en dan heb ik het niet over inbakeren) beter slaapt en minder huilt, dan moet je dat gewoon doen. Iedere baby is weer een andere persoonlijkheid met andere behoeften.
Er bestaat wel een algemene consensus dat er op de behoeften van de baby moet worden ingegaan, maar niet over wat al die behoeften zijn. Als een baby moe is moet hij slapen en daar zijn we het allemaal wel over eens. Het op verzoek voeden, dus als de baby honger heeft is ook steeds algemener aanvaard. Waar ik dan tegenaan loop bij de R&R-theorie is het schema slapen-voeden-wakker-slapen. Veel baby's (in ieder geval mijn 4) zaten meer op een schema van slapen-voeden-wakker-voeden-slapen of slapen-voeden-wakker-voeden-wakker-voeden-slapen-voeden-slapen. Verder wordt bij de Blom-theorie de behoefte om bij de ouder te zijn niet onderkend of afgedaan als onbelangrijk (alleen in slaap leren vallen wordt belangrijker gevonden). Als deze behoefte niet onderkend wordt zullen de signalen daarvan onterecht worden geinterpreteerd als vermoeidheidssignalen.
Een onderzoek uit 1995 (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7698525) gaf als resultaat dat een snelle reactie op huilen geassocieerd is aan minder huilen over het algemeen. Dat staat toch wel haaks op het laten huilen principe wat wordt toegepast voor de baby's rust en regelmaat-bestwil.
Een ander onderzoek uit 2006 (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16740816) vegelijkt baby's uit London (vergelijkbaar met rust®elmaat) met attachment-parent-baby's en baby's uit Copenhagen (die meer een middenweg bewandelen.
De resultaten zijn dat gewone baby's (geen huilbaby's) uit London maar liefst 50% meer blijken te huilen over de 24 uur dan de baby's uit de andere twee groepen. Eén van de conclusies van de auteurs is dan ook dat deze bevindingen de zorgen van sommige experts bevestigen dat veel engelse ouders een huilverhogende manier van verzorgen toepassen.
De attachment-parent baby's blijken met 3 maanden trouwens s'nachts vaker wakker te worden. De Deense baby's die met name overdag net zo vaak bij hun ouders zijn als de attachment-parenting groep, maar wiens baby's met 3 maanden s'nachts meer gelijkend op de Londonse groep werden verzorgd pikten de voordelen van beide groepen mee. Weinig huilen en weinig s'nachts wakker worden. De SIDS-cijfers van de 3 groepen zijn niet onderzocht.
Groeten Primavera
Rosase
Hoog en beschut in bed is nooit onderzocht als veilige slaapplek voor baby's, dat is meer een theorie die ervoor bedacht is door mensen die in principe al tegen samenslapen zijn. De plek die bij onderzoek het veiligste blijkt is die in de armen van de moeder. Ook hier copieer ik even een oud berichtje uit het arcvhief:
De veiligste manier van slapen in het ouderlijk bed is NIET je baby hoger dan de ouders in een kinderslaapzak te laten slapen, maar tussen de knieën en armen van de moeder, zie de folder van unicef daarover: http://www.babyfriendly.org.uk/parents/sharingbed.asp
Doordat de moeder zich als het ware om de baby heenkrult kan het niet naar onderen zakken onder de dekens en niet naar boven schuiven in het hoofdkussen omdat de arm ervoor zit. Overrollen wordt ook onmogelijk, de ouders zijn meer bewust van de baby in bed en als de baby dezelfde kleding aan heeft is de juiste temperatuur ook gewaarborgd.
In een onderzoek bleek dat de temperatuur van baby's die bij hun ouders in bed sliepen 0,1 ° hoger was vergeleken bij baby's in een wiegje. Met die warmtestuwing valt het dus wel mee. Je kan prima samenslapen als je maar bepaalde spelregels in acht neemt.
Wat verder nooit verteld wordt is dat de meeste ongelukken in het ouderlijk bed gebeuren niet alleen door ondeugelijk bedmateriaal, maar in gevallen waarin de ouders er niet aan gewend is, bijv een keertje als het kind ziek is of als ze helemaal uitgeput van de slaap zijn vanwege een huilende baby die maar niet wil slapen. De meeste gevallen van SIDS in het ouderlijk bed zijn gerelateerd aan roken van de moeder en/of alcoholgebruik.
Wat ook niet uitdrukkelijk gemeld wordt is dat alleen slapen in een eigen kamertje de kans op wiegendood vele malen verhoogd versus het slapen op de ouderlijke slaapkamer. Volgens de Foundation for the Study of Infant Deaths 52% van de gevallen van wiegendood had misschien voorkomen kunnen worden als het bedje ipv van op een eigen kamer in de kamer van de ouders gestaan had. Over risico's van een vertouwde slaapsituatie gesproken. Waarom wordt daar geen schokkend filmpje over gemaakt ipv het alleen als je goed zoekt ergens op de site van veilig slapen te melden. Dt zou veel meer babylevens schelen. De FSID raadt daarom aan om tenminste de 1e 6 maanden de baby in een bedje op de kamer van de ouders te laten slapen.
Onderzoek heeft uitgewezen dat voor niet rokende moeders en dan alleen nog de 1e weken het risico op SIDS zeer licht verhoogd is bij samenslapen. Hierbij is niet gekeken naar wat voor bedmateriaal en slaaphouding van moeder en baby er waren noch naar het soort voeding wat de baby kreeg. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/entrez/query.fcgi?cmd=Retrieve&db=pubmed&dopt=Abstract&list_uids=14738790&query_hl=1
Groeten Primavera
Primavera (ot)
Heb de discussie niet tot op de letter uitgeplozen maar ik begrijp dat Primavera's ideeën over samenslapen wat gemengde reacties oproepen, daarom deze:
Toen mijn kindje werd geboren moest ik van de kraamverzorgster rusten terwijl mijn baby in de andere kamer moest slapen, daar heb ik 1x aan toegegeven maar vond het vreselijk en ben na 20 minuten mijn kind alsnog gaan halen, dan maar geen rust. Vanuit mijn omgeving kreeg ik boeken van Ria Blom en Gina Ford, verhalen over laten huilen en de vaste tijden en voor mij klopte het gewoon niet. Maar ik vond in mijn omgeving weinig aansluiting over wat ik gevoelsmatig wilde; mijn kleintje zo vaak mogelijk dichtbij me houden en voeden (bv) op verzoek. Het cb was hierin natuurlijk ook geen steun. Al googlend kwam ik op deze site en vielen mij de postings op van Primavera die juist schreef wat ik zo graag wilde horen. Ik had al weleens geroepen; welk zoogdier verstoot zijn kind nou meteen uit zijn nest? En wat Primavera schreef kwam zinnig op mij over. Dus vanaf toen sliep de kleine gewoon 'officieel' bij ons in bed (ipv dat ik zgn tijdens het voeden in slaap was gevallen en de baby ook etc). Ik vond het heerlijk om mijn kleintje zo'n start te geven (ondertussen bijna anderhalf en slaapt wel in ledikant) en ben heel erg blij dat ik op Primavera's postings ben gestuit :o). Dus bij deze alsnog; dank je wel!
O en Primavera; als je een keer zin en tijd hebt; wil jij Gina Ford dan eens tot inzicht brengen? :o) ik vind het zulke nare adviezen die de mevrouw geeft.
Nl vs. de rest
Wat grappig dat het zo nuttig blijkt te zijn, mijn archief 
en als ik het zo weer lees hebben we toen ook al dezelfde discussie gevoerd... waarbij ik ook al met het huidige lage cijfer aankwam, net als nu weer. En daarbij ben ik het al niet eens meer met mijn reactie in dit draadje eens. Want alle voorlichting moet gewoon goed zijn, niet 90% goed en 10% onzin.
En het verschil met andere landen (ik heb wat zitten speuren en vond in ieder geval in de UK ook een 4 x hoger percentage dan hier, ongeveer net als in Duitsland) zal wel verklaard worden door allerlei factoren... zelf denk ik (geheel zonder wetenschappelijke kennis hierover) dat het feit dat baby's in vrijwel alle andere landen zoveel warmer aangekleed lijken te worden, wel eens een grote rol zou kunnen spelen. Blijkbaar is de voorlichting daarover elders weer niet goed genoeg, of het advies wordt gewoon niet goed opgevolgd. Of het gaat hier toevallig goed doordat baby's altijd al minder warm aangekleed werden.
Ik denk ook dat het helpt dat er hier kraamzorg is, de adviezen toegepast zien worden werkt ongetwijfeld beter dan ze alleen lezen of verteld krijgen. Geldt dan helaas ook voor de foute adviezen gezien de vele hier genoemde kraamverzorgenden die baby's in een eigen kamer willen leggen.
Primavera
Dank je wel. Het gaat dus inderdaad niet over samenslapen met baby op de buik.
Ik heb de linkjes niet allemaal helemaal doorgespit en ga ervan uit dat de cijfers van 48% voor buikslapers, 16% voor samenslapers en 36% voor alleenslapers gecorrigeerd zijn voor het totaal van de populatie. Anders lijkt het me wel logisch dat er meer kinderen overlijden terwijl ze alleen slapen ipv samen, denk namelijk dat het merendeel van de kinderen nog steeds in het eigen bedje op de eigen kamer slaapt.
Ik stel me zo voor dat samenslapen niet gepromoot wordt omdat het nogal nauw mikt qua uitvoering. De adviezen rondom het bedje en de slaapkamer zijn redelijk eenduidig en makkelijk over te brengen. Samenslapen is wat ingewikkelder en vraagt ook wat meer vertrouwen en discipline.
Wat ik dan niet begrijp is waarom kind in eigen bed op de kamer van papa en mama niet gepromoot wordt.
Asa
Hier in Engeland heb ik geen enkel baby advies gehad. In Frankrijk in het ziekenhuis wel, maar kraamzorg hebben ze inderdaad in beide landen niet. Misschien heb je daar wel een punt.
Ik geloof niet dat baby's hier in Engeland veel warmer aangekleed worden, integendeel. Kinderen lopen in oktober ook vaak nog in een t-shirt, engelsen zijn niet bepaald een koukleumig volk!
Wat ik denk (geheel zonder wetenschappelijke kennis), is dat de vele alcholproblemen (en drugs) in dit land wel meespelen. En de hele slechte educatie die de meerderheid van het land hier heeft. Volgens mij zijn er velen die de voorlichting niet eens kunnen begrijpen. Tja, dan kun je voorlichten wat je wilt...
Rosase
"Wat ik dan niet begrijp is waarom kind in eigen bed op de kamer van papa en mama niet gepromoot wordt."
Dat is mijn hele punt! Dit is wel het officiële advies in zowel Engeland als in Frankrijk!
(kon het toch niet laten weer te lezen)
Ik beweer natuurlijk maar wat over die warm aangeklede baby's... het valt me in Duitsland in ieder geval altijd enorm op, en bij buitenlandse kennissen hier in NL, en ik heb het ook op diverse vakanties gezien, van die skipak-baby's terwijl verder iedereen in een licht jack rondloopt. Slaat blijkbaar duidelijk niet op de UK (waarvan ik iha. wel wist dat men niet koukleumig is, getuige verhalen over meisjes die ook midden in de winter uitgaan met spaghettibandjes-jurken aan, etc).
Rosase
"Wat ik dan niet begrijp is waarom kind in eigen bed op de kamer van papa en mama niet gepromoot wordt."
Tijdens mijn laatste twee zwangerschappen (2007/2008 en 2010) kreeg ik her en der folders waarin stond dat je je baby het best minstens de eerste zes maanden bij jou op de kamer kon laten slapen. Kraamverzorgster zei het zelfde. Goed om wiegendood te voorkomen en goed voor het slagen van de borstvoeding.
Je zult vast de enige niet zijn met zo'n kleine slaapkamer. Echter dat lijkt me geen reden om dan maar niet het advies te geven, baby op kamer. Als uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat dit minder risico met zich mee brengt dan kind op eigen kamer dan verzin je daar wel een oplossing voor. Dan die kastdeur maar niet open 's nachts en een beetje improviseren. Of kind inderdaad bij je in bed nemen. Heb je ook geen bedje meer nodig.
Mensen kunnen zelf wel een oplossing bedenken maar het probleem is nu dat veel ouders gewoon niet weten dat het minder risico met zich meebrengt; puur omdat de voorlichting op dit punt te wensen overlaat.
Ik heb een heel klein aanleunwiegje. Ze heeft er 5 maanden in gepast, en toen hebben we het grotere bedje naast het bed gezet.
Verder heb ik geen probleem om me te ontspannen met een baby in bed. Ik ben dan ook niet bang, ik weet dat ik onmiddelijk wakker word als er iets is. En aan de "open" kant, waar ik haar het liefste had, stond het bedje, dus ze kon er niet uitvallen. Dat hielp wel hoor.
Een vriendin van me had trouwens al haar kleding in plastic bakken gedaan en in de babykamer gezet, zodat het bedje voor haar kledingkast kon. Haar slaapkamer is ook niet echt groot!
Advies
Voor zover ik me kan herinneren werd 7 jaar geleden geadviseerd om de baby een half jaar op de ouderslaapkamer te laten slapen in een eigen bedje. Dat heb ik een maand of 3 gedaan. Jongste lag in de kinderwagenbak die ik op mijn bed had gezet. Na 3 maanden was ze eruit gegroeid en naar haar eigen kamer verhuisd. Bij mijn in bed durfde ik niet omdat ze toen al kon omrollen en zich voortbewegen dus grote kans dat ze uit bed zou vallen.
Bij oudste (12 jaar geleden) weet ik eigenlijk niet wat het advies was. We hebben er vooral veel energie in gestoken om haar in haar eigen bedje te laten slapen. Het kind sliep vooral op haar buik bovenop papa, maar dat leek ons erg gevaarlijk. Als papa om zou draaien zou kindje gelanceerd worden. Ook voor mezelf sta ik niet in als ik slaap. Ik vertrouw er niet op dat ik niet tijdens mijn slaap op mijn kind zou gaan liggen.
Dat jij een kleine slaapkamer hebt heeft daar niks mee te maken, dat mag de overheid er niet van weerhouden een algemeen advies te geven.
Wat jij daar dan verder weer mee kunt en moet, dat is aan jou.
Biene
Ik niet, en mijn laatste zwangerschap is van 2008.
Overigens sliep ie toen al bij ons op de kamer, ik weet niet wat de kraamverzorgster gezegd zou hebben als ie veel in zijn eigen bed zou liggen.
Ik weet wel dat ze 's morgens een keer zei (toen ie alweer bij mij lag toen ze aankwam): ligt ie nou alweer hier.....
Tja
"Ik snap echt niet waarom het zo\'n probleem is een kleine baby gewoon in de slaapkamer van de ouders te houden de eerste 6 maanden."
Disclaimer: tenzij het echt niet past
Zo goed?
En dan nog zou ik geneigd zijn om een matras op de grond te gooien naast het wiegje in de babykamer.
Als je iets echt wilt dan vind je wel een oplossing. Als je iets toch al niet wilt, dan vindt je wel een excuus.
Okeee p
Vond het al zo'n inkoppertje
Je probleem snap ik wel. Wij hebben best een redelijk grote, maar wel wat incourante slaapkamer. Toevallig hadden wij de kamer een maand of twee voor de bevalling opnieuw ingedeeld en het was voor het eerst dat het wiegje goed paste naast mijn bed.
Bijkomend "voordeel" was trouwens dat mijn man de gebroken nachten echt niet meer trok op een gegeven moment (en die hebben lang geduurd) en dus een tijdlang met zijn matrasje op zolder lag.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar niet alleen maar slechte herinneringen aan heb. Hand-in-hand slapen met mijn zo gewenste 3e spruit was voor een poosje best aangenaam. Of nou ja, hij slapen, ik staren....
Het is bij dit, net als met veel andere dingen, ook een kwestie van keuzes maken.
Zo iets ja....
Bij oudste stond het bed andersom en stond zijn wiegje dus zowat voor de slaapkamer deur.
Hebben wij toch nog een hele tijd volgehouden om dat zo te doen. Oook omdat ik nogal lui ben 's nachts en het dus wel fijn vond om niet al te ver te moeten lopen om mijnheer van en naar zijn bed te transporteren.
Voorlichting laat te wensen over
Mensen kunnen zelf wel een oplossing bedenken maar het probleem is nu dat veel ouders gewoon niet weten dat het minder risico met zich meebrengt; puur omdat de voorlichting op dit punt te wensen overlaat.
Wellicht kan er meer over samen slapen gepraat worden, tijdens bezoeken aan een verloskundige of arts, maar ik blijf de indruk houden dat in de 'gezonde' situaties het lijkt mee te vallen met de aantallen wiegendoodbaby's in Nederland. Elke baby is er een teveel, maar in het buitenland gaat het blijkbaar slechter.
Hoeveel baby's op de 1000 baby's gaan bijvoorbeeld dood als ze alleen in hun kamertje liggen en hoeveel van dit aantal baby's gaan dood bij hun ouders op de kamer of in bed? En hoe vaak ligt de oorzaak bij drugs of alcohol en hoe vaak als er geen oorzaak bekend is? En hoe verhoudt die laatste groep zich dan tot de baby's die alleen slapen?
A. waarom
'Waarom zou je in vredesnaam je baby maandenlang op je eigen slaapkamer laten slapen , als het geen kindje is wat extra zorg nodig heeft'
Nou, omdat we dat fijn vonden, daarom 
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
"Kortom, is het wel echt wetenschappelijk bewezen? Het lijkt me vreselijk overdreven"
Lees de linkjes van primavera even door.
"Waarom zou je in vredesnaam je baby maandenlang op je eigen slaapkamer laten slapen , als het geen kindje is wat extra zorg nodig heeft."
Ik vind het onnatuurlijk en compleet tegen mijn gevoel en gezonde verstand ingaan om een klein zoogdier apart te leggen.
Wat zou je ervan zeggen als ze in de dierentuin de kleine aapjes bij de moeder vandaan halen en in een bed leggen voor de nacht zodat mama-aap goed kan slapen? Of de kleine tijgertjes? Het hele idee is gewoon te zot voor woorden.
En verder vind ik het de meest geweldige tijd van een baby en heb van elk moment samenslapen genoten. 3 keer!
Tegenstrijdige adviezen
Tegenstrijdige adviezen komen omdat sommige officiele adviezen alleen maar gebaseerd zijn op een teoretisch idee dat dat goed voor baby's is, maar in werkelijkheid nooit is onderzocht. Na onderzoek blijkt dat advies soms niet te kloppen en dus past men (als het goed is) het advies aan.
Buikslapen was zo'n theoretisch advies, net zoals we nu inbakeren hebben. Theoretische adviezen zijn vaak gebaseerd op het geobserveerde gedrag van de baby, waaraan men ongefundeert vervolgens automatisch de conclusie koppelt dat als die zo lekker diep slaapt, dat dan ook wel goed voor baby's zou zijn. De onderzochte adviezen, zijn die hebben onderzocht wat zoiets nou werkelijk voor de gezondheid van de baby betekent en dan blijkt lekker diep en lang slapen toch niet zo goed te zijn.
Dat alleen slapen de kans op wiegendood verhoogd is net zo wetenschappelijk bewezen als dat buikslapen die kans verhoogd. Zie de links die in dit draadje zijn gepost. Het is dus net zo zinnig/overdreven als de baby op de rug leggen. En wiegendood is niet voorbehouden aan baby's die extra zorg nodig hebben.
Groeten Primavera
Waarom? Zie posting van Ely, sluit ik me bij aan.
"Uhhhh moeten die moederapen en moedertijgers ook naar hun werk? En waar zijn de vaderapen en vadertijgers? Moeten ze de oudere brusjes naar school brengen en de hele dag opvoeden? Moeten die ook boodschappen doen en alle andere dingen die bij de mensenwereld horen? Mijn hemel wat een idiote vergelijking."
Nou, een baby gaat nog niet naar werk, en kan er ook niets aan doen dat mensen zo'n raar leven leiden ondertussen. Wij zijn lichamelijk sinds dat we mens zijn niet geevolueerd. Dus zo raar vind ik de vergelijking niet.
En vaderapen en vadertijgers hebben een minder belangrijke rol voor baby-aapjes en tijgers. Net zoals, laten we eerlijk zijn, mensenpapa's.
"Verder snap ik die 6 mnd niet, er zijn ook kinderen van een jaar die plotseling dood gaan als ze slapen."
Het risico op wiegedood is na de 6e maand aanzienlijk minder. Hoe het kind ook slaapt.
