Therapeut
Hebben jullie tips hoe ik een therapeut duidelijk kan maken dat hij echt minder dwingend en controlerend moet doen. Hij begrijpt het niet als ik het gewoon probeer uit te leggen.
Stoppen met de therapie kan niet. Ik heb wel therapie nodig alleen van iemand die me wel begrijpt en aan mijn kant staat
Veranderen van therapeut is ook lastig. Ik vertrouw ook niemand echt en wil niet steeds bij iemand nieuw mijn verhaal doen.
Zeespiegel schreef op 11-11-2025 om 06:04:
Uitleggen? Hoe omzichtig ben je geweest?
Heb je al gewoon gezegd dat je zijn manier van doen, als dwingend en controlerend ervaart. En gevraagd of dat een tandje minder kan? Als hij dan nee zegt, kan je vragen waarom niet.
Lijkt me niet echt iets waar uitleg voor nodig is. Hooguit wat toelichting over welke gedragingen je als controlerend en dwingend ervaart.
Ja dat heb ik gezegd maar hij zegt dan gewoon dat hij het niet met me eens is. Dat hij confronteert en lastige dingen zegt maar dat dat niet dwingen is. Ik heb al proberen uit te leggen dat dat zo wel voelt maar dan zegt hij ja gevoelens zijn ook niet altijd realiteit. Hij kan veel beter praten dan ik en hij praat me vast dan.
Citroengraag schreef op 11-11-2025 om 07:14:
Heel precies naar hem zijn wat hij gezegd heeft, letterlijk citeren, en hem dan uitleggen wat datgene met je doet.
Bijvoorbeeld: "je hebt afgelopen woensdag weer de vraag gesteld: kook jij wel gezond voor je kinderen? ". Daardoor krijg ik het gevoel dat (vul maar in).
Ja hem letterlijk citeren heb ik nog niet gedaan denk ik. Dat is ook lastig want als hij zo gaat praten of als we in die discussies komen heb ik zoveel spanning dat ik niet meer weet wat hij letterlijk zegt. En ook ofwel klap ik dan dicht en kan ik niks meer zeggen ofwel word ik boos en dan zet hij het gesprek stop wat ik wel snap want dan kan ik ook niet normaal praten en dan heeft het geen zin.
Joszy schreef op 11-11-2025 om 08:47:
Wat bedoel je met 'iemand die aan mijn kant staat'? Iemand die het altijd met je eens is?
Nee gewoon iemand die me steunt. Die niet gaat pushen als ik ergens nog niet klaar voor ben. Die het ook gewoon snapt als ik ergens niet over wil praten.
MRI schreef op 11-11-2025 om 09:03:
Welk gedrag ervaar je als dwingend?
Vooral pushen dat hij vind dat ik naar huisarts of psychiater moet gaan. Extra gesprekken moet doen enzo. Terwijl dat hij weet dat ik stress heb en dat ik dat er niet bij kan hebben. Hij kan heel begripvol en steunend doen en dan plots gaat hij weer aandringen. Soms pusht hij me zo dat ik akkoord ga met een afspraak maar dan bedenk ik me later en dat snapt hij niet. Als ik het er niet over wil hebben respecteert hij dat ook niet. Dat stoort me het meest.
Waarvoor heb je eigenlijk zijn hulp ingeschakeld?
Schoondochter schreef op 11-11-2025 om 09:13:
Een therapeut gaat nooit volledig aan jouw kant staan. Dat kan niet. Jij bent daar namelijk omdat je bepaalde vaardigheden moet ontwikkelen die je nu niet bezit. Je doet niet altijd alles goed, en je therapeut moet je dat kunnen vertellen. Dat betekent niet dat je therapeut je niet begrijpt.
Ik zeg dus niet dat je niet goed je best doet. Dat doe je, met hart en ziel. Dat weet ik.
Je ben vaker achterdochtig. Ik hoop dat je vaker mag ervaren dat mensen het beste met je voor hebben, ook als ze het niet per se met je eens zijn. Kritiek op een deel van jouw gedrag is niet bedoeld om je volledig af te branden, maar om je te helpen om het later beter te hebben. Samen met je kinderen.
Ja je hebt wel gelijk denk ik dat hij me niet volledig wil afbranden. Maar ik ben overgevoelig voor kritiek want dan ga ik steeds denken dat hij me beu is of dat hij me eigenlijk haat. Maar ik weet ook wel dat dat niet zo logisch is want hij is me tot nu toe altijd blijven steunen en ik heb al vaker flink ruzie met hem gehad. Daarom wil ik denk ik ook echt geen andere therapeut en ook niet stoppen met de therapie. Ik wil dit met hem oplossen, ik weet dat ik niet zo gevoelig moet zijn maar hij zou me ook niet zo moeten pushen soms.
Ginevra schreef op 11-11-2025 om 13:22:
[..]
Nuancering: een therapeut staat wel aan jouw kant, maar is het niet altijd met je eens.
Een therapeut kan confronterend zijn of zeggen dat je dingen beter op een andere manier kan aanpakken, maar dat is bedoeld in jouw belang.
De tandarts doet soms ook vervelende dingen, maar ook dat is in jouw belang. Wil niet zeggen dat het altijd leuk is. En zowel bij de tandarts als bij de therapeut kun je bespreken of sommige dingen misschien op een andere manier kunnen, maar je kunt nooit verwachten dat het alleen maar zachtjes en lief en zonder onprettige momenten gaat.
Ja dat snap ik. Maar ik denk dat ik niet zo goed weet hoe ik dan moet bespreken dat het op een andere manier moet. Hij luistert niet goed vind ik als ik dat probeer te zeggen.
BritgetJones007 schreef op 11-11-2025 om 21:05:
Het zou ons helpen als je wat voorbeelden kan geven van situaties die jij als dwingend en controlerend ervaart.
Want een therapeut moet je wel wat opleveren uiteindelijk in positieve zin en dat dat kan natuurlijk ook met pieken en dalen gaan, maar het moet je wel positief verder helpen.
Heb jij wel het gevoel dat deze therapeut bij jou past? Voel je je gehoord en begrepen? Mag je ook aangeven als het je juist teveel is? Wordt jou grens gerespecteerd? Wordt er met jou meegedacht? Heb je het gevoel dat er ruimte is om jou tempo te bepalen? Worden jou (hoe klein ook) positieve ontwikkelingen geviert?
Is er ook ruimte voor jou verdriet, boosheid ....voordat er ruimte komt voor acceptatie van de situatie rondom jou kind? Kortom: is er ruimte voor jou emoties en mogen die er zijn?
Opkroppen van die emoties leidt alleen maar tot meer stress namelijk en dat is niet gunstig voor jou in jou proces.
Voorbeelden:
Ik moest een afspraak voor mezelf verplaatsen bij de psychiater. Het ging gewoon echt even niet om dat erbij te nemen.
Dat begrijpt de therapeut dan niet en dan gaat hij me echt een slecht gevoel geven daarover en ook steeds erop terugkomen en vragen of de afspraak al gemaakt is.
Hij vind dat ik naar de huisarts moet om hulp te vragen omdat ik gedoe had met de vader van de jongens. Ik leg uit dat nog iemand die zich ermee bemoeit en nog meer gesprekken me enkel meer stress geven dus dat dat me niet helpt. Maar dat snapt hij niet.
Ik vind wel dat hij me verder steunt en ook positief is en ook ruimte laat voor emoties. Hij kan ook echt goed helpen als het helemaal mis gaat en ik paniek krijg of dichtklap. Maar niet als het gaat over de voorbeelden hierboven. Dan doet hij heel anders.
hoe jammer en misschien zelfs verdrietig het ook is, een therapeut is geen vriend(in)/familie. Iemand waar je gewoon even op kunt leunen, die je laat uitrazen en je een knuffel geeft. Als ik je lees, krijg ik het idee dat je vooral dat soort “ontspannen” steun mist.
Je kunt met je ex niet goed overleggen, je familie zit vast in patronen die niet gezond voor je zijn en ik heb het idee dat je weinig echte vrienden hebt, behalve misschien de buurvrouw?
en dat is lastig. En eenzaam. Ik wens dat dat verandert voor je. 🍀
karenm2 schreef op 11-11-2025 om 22:43:
[..]
Nee gewoon iemand die me steunt. Die niet gaat pushen als ik ergens nog niet klaar voor ben. Die het ook gewoon snapt als ik ergens niet over wil praten.
Hij is er om jou te helpen. Geen steun en toeverlaat. En de bedoeling van therapie is ergens doorheen komen. Dat vraagt actieve inbreng en doorzettingsvermogen. Juist over de lastige zaken moet je praten. Het is geen vriendin waar je je hart kunt luchten. Echt er zijn enorme wachtlijsten en dit kost veel geld. Wil je niet praten over lastige onderwerpen dan moet je daar niet zijn. Iemand die jouw niet verder krijgt helpt je niet. Meer doorzetten dus ipv klagen.
Ik denk dat jouw therapeut precies doet wat jij nodig hebt: je confronteren met je eeuwige ontwijkende gedrag en slepende slachtofferrol. Als je gewoon eens in de spiegel zou kijken en verantwoordelijkheid neemt voor je eigen acties, hoeft hij je vast niet meer te pushen.
karenm2 schreef op 11-11-2025 om 22:43:
[..]
Nee gewoon iemand die me steunt. Die niet gaat pushen als ik ergens nog niet klaar voor ben. Die het ook gewoon snapt als ik ergens niet over wil praten.
Wat jij beschrijft is meer hoe je met een vriend/ vriendin omgaat. Een therapeut is dat natuurlijk niet; je komt bij een therapeut omdat er een probleem is en het is zijn functie je daar bij te helpen. Jij ervaart het als pushen maar probeer eens om te denken; hij is deskundig op dit gebied en heeft ervaring met jouw problematiek. Probeer er niet tegenin te gaan maar wat hij adviseert te doen, stress heb je toch wel, dat kun je niet als excuus gebruiken, stap eens uit die slachtofferrol. Hij geeft dat immers niet voor niets aan. Als jij over dingen niet wil praten en niet de volgende stap wilt zetten heeft therapie op een gegeven moment niet zoveel zin. Dat je overal stress van ervaart is duidelijk en natuurlijk niet fijn. Maar je moet wel door. En dat kun je, we hebben daar allemaal vertrouwen in; zet hem op Karen!
karenm2 schreef op 11-11-2025 om 23:09:
[..]
Voorbeelden:
Ik moest een afspraak voor mezelf verplaatsen bij de psychiater. Het ging gewoon echt even niet om dat erbij te nemen.
Dat begrijpt de therapeut dan niet en dan gaat hij me echt een slecht gevoel geven daarover en ook steeds erop terugkomen en vragen of de afspraak al gemaakt is.
Hij vind dat ik naar de huisarts moet om hulp te vragen omdat ik gedoe had met de vader van de jongens. Ik leg uit dat nog iemand die zich ermee bemoeit en nog meer gesprekken me enkel meer stress geven dus dat dat me niet helpt. Maar dat snapt hij niet.
Ik vind wel dat hij me verder steunt en ook positief is en ook ruimte laat voor emoties. Hij kan ook echt goed helpen als het helemaal mis gaat en ik paniek krijg of dichtklap. Maar niet als het gaat over de voorbeelden hierboven. Dan doet hij heel anders.
En goede therapeut zegt niet wat je wil horen maar wat je moet horen. Een psycholoog of therapeut kan maar tot een bepaalde hoogte effectief zijn. Voor sommige problemen is een psychiater meer geschikt of is er om de therapie te laten slagen ondersteuning van een psychiater nodig. Het is soms gemakkelijker om dat niet aan te gaan en dan "excuses" voor jezelf te verzinnen zoals dat heet nu te veel is, of de stress te hoog is, maar de stress wordt pas minder als je over die grenzen gaat.
De dingen waarop de therapeut pusht zijn dingen die echt nodig zijn om te doen. Jij voelt weerstand op die zaken en probeert ze te vermijden. Je wil heel graag leren en verder komen en deze weerstand die je voelt maakt het lastig voor jou. Hij moet pushen om door die weerstand heen te komen. Het is inderdaad belangrijk dat je die stappen zet, die zaken gaat het leven makkelijker maken voor jou en de kinderen. Je mag erop vertrouwen dat dit goede onderwerpen zijn waarop hij nu pusht. Hier hoort hij op te pushen.
karenm2 je bent hard aan het werk en het is heel goed dat je hier blijft schrijven. Je mag heel trots zijn op elke stap die je zet en je realiseren dat je echt al mooie stappen hebt gezet!!
Ik ben het niet helemaal eens met de paar laatste posts hierboven. Ik heb ook een periode van mijn leven ontzettend veel stress gehad, een groot deel door psychische problemen en toen kon ik ook echt niet extra zaken erbij hebben. Toen ik mezelf uiteindelijk toch forceerde, had dat lichamelijk gezien hele nare consequenties.
Dit gezegd hebbende, Karen, ik denk dat je na moet denken over een vorm die wel haalbaar is. Plan bijvoorbeeld de ene week een afspraak bij de observatie van je jongste en de volgende week een afspraak bij de psychiater. Geef dan ook bij instantie 1 aan dat je niet elke week een afspraak kunt hebben, omdat je je energie moet verdelen.
Zou het zo werken?
