Allimentatie of kindrekening
Hallo allemaal,
Ik heb dit forum pas net ontdekt en heb hier al verschillende interessante topics gevonden.
Sinds 2 maanden zitten mijn ex en ik in het scheidingsproces. Daar is wel het eea aan vooraf gegaan.
Mijn ex is een echte workaholic met een eigen zaak en we hebben samen 1 kind met een diagnose en een ontwikkelingsachterstand.
Een lang verhaal kort: hij gaat al jaren met enige regelmaat vreemd en ik heb daarvoor lange tijd mijn kop in het zand gestoken. Ik werk 32-40 uur per week en heb daarnaast buiten schooltijd alle zorg voor onze zoon en het huishouden. Mijn ex doet werkelijk helemaal niets in huis en alles komt al jaren alleen op mij neer.
Misschien had ik al veel eerder aan de bel moeten trekken, maar 2 maanden geleden heb ik bij hem aangegeven dat ik op het randje van een burnout zat en dat ik meer hulp en ondersteuning van hem nodig had. Hij had dat totaal niet zien aankomen en gaf aan dat hij hierover moest nadenken.
In mijn beleving was dat nadenken over hoe hij meer thuis kon helpen, maar dat bleek het niet te zijn. Hij kwam 3 dagen na dat gesprek met de boodschap dat hij geen tijd voor mij, of eigenlijk voor ons, wilde vrijmaken omdat hij geen toekomst meer zag.
Voor mij kwam dit als een complete verrassing, ik was nog wel bereid om voor ons te vechten.
Uiteindelijk zijn we wel een aantal keren bij een relatie therapeut geweest en dat heeft ons beide wel inzichten gegeven, maar na enkele gesprekken ben ik degene geweest die de knoop heeft doorgehakt om te gaan scheiden.
Er kwamen in die gesprekken namelijk nog veel meer zaken boven water waarover mijn ex niet eerlijk is geweest, zowel in onze relatie als financieel heeft hij dingen gedaan waar ik niks van wist en waar ik nu wel voor mede verantwoordelijk ben want getrouwd in gemeenschap van goederen.
Voor mij was de max bereikt en ik ben alle vertrouwen in hem kwijtgeraakt. Hij is totaal niet meer de man met wie ik ooit oud dacht te worden. Hij is ijskoud en wil ook nergens meer over praten of zaken verklaren.
Ik zit nog in de fase waarin ik probeer te bevatten wat er allemaal is gebeurt en hoe ik mezelf zo heb kunnen wegcijferen voor iemand die uiteindelijk gewoon altijd zijn eigen zin is blijven doen.
Ik ben daarin natuurlijk ook niet onschuldig, want ik had veel eerder consequenties moeten verbinden aan zijn gedrag. Maar dat is achteraf makkelijk gezegd.
We wonen nog steeds in 1 huis, mijn ex is wel aktief op zoek naar iets anders maar dat is gewoon lastig.
Intussen doet hij alles waar hij zin in heeft. Gaat op stap, naar vrienden, komt thuis zoals het hem uitkomt en alle zorg voor onze zoon en het complete huishouden komt nog steeds op mij neer. Het feit dat ik het amper trek doet hem niet veel.
Nu zitten we in het traject bij de mediator en op zich kunnen we het over praktische zaken redelijk eens worden. Behalve over 1 ding: mijn ex wil persé een kindrekening waar ik dan de kinderbijslag en een bedrag naar draagkracht moet storten en hij zelf ook een bedrag. In totaal gaat dit om ruim €800 per maand.
Aangezien ik geen grootverdiener ben en wij in een huurhuis zitten van bijna €1100 per maand, heb ik de toeslagen die ik krijg hard nodig om gewoon het hoofd boven water te kunnen houden.
Uiteindelijk wil ik uiteraard graag naar een meer betaalbare sociale huurwoning, maar dat is niet op korte termijn te regelen.
Onze zoon zal 2 nachten per week bij mijn ex zijn (doordeweeks) en de overige 5 bij mij (incl de weekenden)
Ik wil juist liever allimentatie omdat ik de grootste kostenposten heb en ik al jaren alle uitgaven rondom onze zoon regel zonder enige interesse van mijn ex.
Nu we uit elkaar gaan wil hij opeens volledige inzage hebben in mijn uitgaven patroon. Gezien de oneerlijkheid op vele vlakken die de aanleiding zijn voor onze scheiding steekt het mij enorm dat ik nu degene ben die zich overal over zal moeten verantwoorden als hij zijn zin krijgt.
Los daarvan ben ik wel bereid om een bedrag per maand te sparen voor onvoorziene uitgaven zoals studiekosten in de toekomst, een beugel, laptop voor school, nieuwe fiets, dat soort dingen. En daarin wil ik hem ook best inzage geven.
Maar omdat we geen 50/50 co ouderschap zullen hebben, zie ik het verder echt niet zitten om mijn ex zoveel controle te geven over mijn leven.
Het is een lang verhaal geworden, maar in mijn hoofd is het een grote warboel.
Wat zijn jullie ervaringen met allimentatie of juist de kindrekening?
Hebben jullie adviezen, tips of meningen die mij kunnen helpen om een beslissing te nemen?
Alvast ontzettend bedankt voor het lezen en de reacties.
Zo'n gezamenlijke spaarrekening werkt echt alleen maar als je dezelfde levensstandaard (dus hetzelfde inkomen) hebt en hetzelfde verantwoordelijksgevoel (dus als je tijdens je huwelijk ook allebei dezelfde soort aankopen deed voor je kinderen).
En zelfs dan kan het later nog mis gaan, als de levensstandaard van een van de partner wijzigt door bijvoorbeeld een tweede leg.
Voor Bibarenne geldt: gewoon niet doen. Ook geen afspraken over sparen ofzo. Met zo'n ex als de jouwe ga je al meer dan genoeg gezeik krijgen over de kleren die kindlief nodig heeft op de dagen dat 'ie bij papa is.
Ik vind jullie omgangsregeling trouwens heel vreemd. Waarom doen jullie de vrije tijd (weekenden en vakanties) niet 50/50? Alleen schooldagen bij vader biedt onvoldoende basis voor een goede ouder-kind-band.
syboor schreef op 01-05-2023
Ik vind jullie omgangsregeling trouwens heel vreemd. Waarom doen jullie de vrije tijd (weekenden en vakanties) niet 50/50? Alleen schooldagen bij vader biedt onvoldoende basis voor een goede ouder-kind-band.
Ik begrijp wat je bedoeld, maar geloof mij, dit is al meer tijd dan ze nu samen hebben.
Mijn ex werkt 7 dagen per week, dus terwijl we samen waren zagen ze elkaar echt niet meer.
Praktisch gezien sta ik er al veel langer alleen voor. Familie feestjes, uitstapjes, weekenden is hij er nooit bij.
Ik ben eerlijk gezegd al blij dat hij iets gaat regelen om tijd met zijn zoon door te brengen.
in die 800 euro behoefte (of hoe het heet) zit natuurlijk ook een deel van je huur, en je internetkosten en de vakantie en de tandpasta. Als je dat allemaal moet gaan specificeren wordt het een grote drama. En 800 voor allen de specifieke kindzaken (sport,kleding,cadeautjes) is een veel te hoog bedrag.
Tijgeroog schreef op 01-05-2023 om 17:17:
in die 800 euro behoefte (of hoe het heet) zit natuurlijk ook een deel van je huur, en je internetkosten en de vakantie en de tandpasta. Als je dat allemaal moet gaan specificeren wordt het een grote drama. En 800 voor allen de specifieke kindzaken (sport,kleding,cadeautjes) is een veel te hoog bedrag.
Dat hangt volledig van het inkomen van beide partners af.
Zou je voor ZKH WA van Buren 800 euro ook te hoog vinden? Waarschijnlijk niet.
Uit de openingspost:" Aangezien ik geen grootverdiener ben en wij in een huurhuis zitten van bijna €1100 per maand, heb ik de toeslagen die ik krijg hard nodig om gewoon het hoofd boven water te kunnen houden.
Uiteindelijk wil ik uiteraard graag naar een meer betaalbare sociale huurwoning, maar dat is niet op korte termijn te regelen."
Hierop gebaseerd denk ik dat OP in een iets andere salarisschaal dan Wim-Lex valt. 
Tijgeroog schreef op 01-05-2023 om 17:17:
in die 800 euro behoefte (of hoe het heet) zit natuurlijk ook een deel van je huur, en je internetkosten en de vakantie en de tandpasta. Als je dat allemaal moet gaan specificeren wordt het een grote drama. En 800 voor allen de specifieke kindzaken (sport,kleding,cadeautjes) is een veel te hoog bedrag.
Dat klopt inderdaad. Die €800 is de totale behoefte, dus daar zitten ook de kosten voor levensonderhoud in.
Daarom vind ik het ook niet reëel om op die basis met een kindrekening te gaan werken. In mijn beleving is het inderdaad onmogelijk om alle onkosten te specificeren.
Ik vind het erg fijn om hier te lezen dat ik niet alleen sta in mijn geloof dat een kindrekening in onze situatie geen goede optie is. In mijn eigen familie en kennissenkring ken ik geen gescheiden ouders, dus ik heb niemand in mijn omgeving om ervaringen mee uit te wisselen.
Tijgeroog schreef op 01-05-2023 om 17:37:
Uit de openingspost:" Aangezien ik geen grootverdiener ben en wij in een huurhuis zitten van bijna €1100 per maand, heb ik de toeslagen die ik krijg hard nodig om gewoon het hoofd boven water te kunnen houden.
Uiteindelijk wil ik uiteraard graag naar een meer betaalbare sociale huurwoning, maar dat is niet op korte termijn te regelen."
Hierop gebaseerd denk ik dat OP in een iets andere salarisschaal dan Wim-Lex valt.
Dat klopt 😀
Die €800 behoefte wordt gebaseerd op ons gezamelijke inkomen tijdens ons huwelijk. Mijn man verdient een stuk meer dan ik, hij was de hoofd kostwinner.
Dankzij de toeslagen en belastingvoordelen zal ik onze woning nog wel een poosje kunnen aanhouden, maar als mijn ex zijn zin krijgt met die kindrekening dan zou ik bijvoorbeeld geen auto meer kunnen betalen.
Onze zoon zit in een andere plaats op school (speciaal onderwijs) en die zou ik dan in geval van nood of ziekte niet eens een keer zelf kunnen ophalen bijvoorbeeld. Dat is gewoon geen optie.
Mijn ex leeft in de droom dat die €800 op een kindrekening komt te staan en dat we daar elk een bedrag aan leefonderhoud vanaf halen en dat de rest er in principe op blijft staan voor 'later'. In alle uitgaven zou hij dan inzicht willen hebben en ik heb het gevoel dat ik dan elk paar schoenen of setje kleding moet verantwoorden.
Na alle reacties op dit topic heb ik al wel definitief besloten dat dit zo niet gaat gebeuren. Hij moet mij gewoon allimentatie betalen en ik blijf voor onze zoon zorgen zoals ik dat altijd heb gedaan. Hij zal echt niks tekort komen.
Eens met de rest, in jullie geval is kindrekening nodeloos ingewikkeld. Wij hadden (kind inmiddels volwassen) kindrekening maar kind was 50/50 bij de een en de ander en we hadden zo strak mogelijk afgesproken wat er wel en niet afging.
In jullie geval heb je geen 50/50 en heb jij veel meer verborgen kosten dan hij.
'De adviseur is zich ervan bewust dat ik dat absoluut niet zie zitten, dus voor de volgende afspraak werkt hij het alimentatie plaatje uit.'
Je hebt inmiddels genoeg argumenten om inderdaad een bedrag als kinderalimentatie te vragen. Dat bedrag krijg jij en dat gaat niet op een gemeenschappelijke kindrekening. daarbij neem jij dan de kosten op je van onderdak, zorg, vervoer, onderwijs, kleding, voeding etc. Ik denk wel dat je je moet realiseren dat je later, als er een beugel of een nieuwe fiets moet komen, dat je dan niet meer bij je ex kunt aankloppen. Fijn dat de adviseur het alimentatieplaatje uitwerkt.
'Ze hameren maar steeds op transparantie, maar imo heeft mijn ex op dat gebied al zijn credits allang verspeeld'. Het gaat er niet om of je ex dit wel of niet verdient. Een wijs advies van mijn advocaat/mediator: als je gescheiden bent moet je je niet gedragen alsof je nog getrouwd bent. Met andere woorden: de levens worden gescheiden. Hij hoeft niet transparant te zijn over zijn bedrijf, zijn leningen en zijn uitgaven; zo hoef jij dat ook niet, dat is inclusief de zorg voor je kind. Zou je ex bereid zijn om elke maand inzicht te geven in de financiële situatie van zijn bedrijf? Zodat jij kunt beoordelen of hij meer kan betalen aan zijn kind dan wel een onnodige uitgaven heeft voor zichzelf (want daar gaat die zogenaamde transparantie over)?
Transparantie is echt een onzinargument. Dat kan als je nog getrouwd bent, maar als je eenmaal gescheiden bent ben je ook echt gescheiden.
Tsjor
De toeslagen tellen mee in de berekening van je draagkracht, dus het is sowieso niet handig om die op de kindrekening te storten omdat je die nodig hebt voor het levensonderhoud. Ze/hij is tenslotte het merendeel van de tijd bij jou. De kinderalimentatie is bedoeld om zoveel mogelijk het levenspatroon voort te zetten zoals het kind gewend was.
In je ouderschapsplan zet je wie voor welke uitgave verantwoordelijk is. Als moeder het gros van de uitgaven doet/moet doen is een kindrekening onzin inderdaad. Alleen als ex ook zaken als kapper, verjaardagen en schooluitjes gaat regelen kan ik me voorstellen dat je een (deel) op een kindrekening zet. Ik zou voorstellen dat een kindrekening alleen samen gaat met dit soort gedeelde verantwoordelijkheden. Dan kun je een begroting maken welke kosten er dan van de kindrekening gaan en dat bedrag daarop zetten.
Zodra je de eerste berekening hebt van de alimentatie, laat die dan door een eigen adviseur nakijken. Zo te lezen ben jij degene die kinderalimentatie ontvangt omdat je het laagste inkomen hebt en de meeste opvang doet.
Laat ook uitzoeken of je recht hebt op partneralimentatie. Niet zomaar vanaf zien.
Heeft je ex eerder wel in loondienst gewerkt? Kijk goed wat hij daar heeft opgebouwd als pensioen. En wat jij hebt opgebouwd waarvan hij recht heeft op de helft, tenzij jullie andere afspraken maken. Laat ook dat goed nakijken. Voor jezelf kun je makkelijk een inschatting maken op mijnpensioenoverzicht.nl Daar kun je vinden wat je tot nu toe aan pensioen hebt opgebouwd.
Sas-OO schreef op 02-05-2023 om 10:04:
Zodra je de eerste berekening hebt van de alimentatie, laat die dan door een eigen adviseur nakijken. Zo te lezen ben jij degene die kinderalimentatie ontvangt omdat je het laagste inkomen hebt en de meeste opvang doet.
Laat ook uitzoeken of je recht hebt op partneralimentatie. Niet zomaar vanaf zien.
Heeft je ex eerder wel in loondienst gewerkt? Kijk goed wat hij daar heeft opgebouwd als pensioen. En wat jij hebt opgebouwd waarvan hij recht heeft op de helft, tenzij jullie andere afspraken maken. Laat ook dat goed nakijken. Voor jezelf kun je makkelijk een inschatting maken op mijnpensioenoverzicht.nl Daar kun je vinden wat je tot nu toe aan pensioen hebt opgebouwd.
Daar zou ik puur uit morele overwegingen nog geen seconde over nadenken. Dan maar iets minder ruim leven.
Elpisto schreef op 08-05-2023 om 13:28:
[..]
Daar zou ik puur uit morele overwegingen nog geen seconde over nadenken. Dan maar iets minder ruim leven.
Ik dacht daar eerst ook zo over. Toen werden we ouders. En eerst was onze keus beide 4 dagen werken. Maar man kon promotie krijgen waar 5 dagen werken een vereiste is. Maar dan moest ik dus naar 3 dagen. Man vond het fijn als ik dat wilde doen maar stond er wel op om partnerallimentatie bij de notaris vast te gaan leggen. En ik reageerde net zoals jij. Dat ik morele bezwaren had. Man gaf aan dat hij morele bezwaren had om het niet te doen, omdat die dagen minder werken ook doorwerken in je pensioen etc. Zolang we beide samen zijn, maakt het niet uit dan profiteren we beide. Maar als we uitelkaar zouden gaan, dan had alleen hii er van geprofiteerd. En zou ik in de toekomst moeten inleveren.
Elpisto schreef op 08-05-2023 om 13:28:
[..]
Daar zou ik puur uit morele overwegingen nog geen seconde over nadenken. Dan maar iets minder ruim leven.
Elpisto schreef op 08-05-2023 om 13:28:
[..]
Daar zou ik puur uit morele overwegingen nog geen seconde over nadenken. Dan maar iets minder ruim leven.
Iets minder ruim betekent in dit geval niet kunnen wonen en niet rondkomen. Een soort eer die niet iedereen zich kan veroorloven.
En waarom zou ze ook, want de heer des huizes in dit verhaal heeft nooit een poot uitgestoken naar het kind en het huishouden en alle tijd gebruikt om zijn bedrijf op te bouwen. Dan zou op zijn minst een verrekening plaats mogen vinden van alle onbetaald huishoudelijk werk en kinderopvang die TO voor hem verricht heeft en waardoor hij lekker succesvol kon worden als ondernemer.
Partneralimentatie is niet een onterechte poot die mannen nog even uitgedraaid wordt, het is een openstaande schuld voor de ongelijke verdeling in taken van de achterliggende jaren.
Lotte78 schreef op 08-05-2023 om 15:21:
[..]
Ik dacht daar eerst ook zo over. Toen werden we ouders. En eerst was onze keus beide 4 dagen werken. Maar man kon promotie krijgen waar 5 dagen werken een vereiste is. Maar dan moest ik dus naar 3 dagen. Man vond het fijn als ik dat wilde doen maar stond er wel op om partnerallimentatie bij de notaris vast te gaan leggen. En ik reageerde net zoals jij. Dat ik morele bezwaren had. Man gaf aan dat hij morele bezwaren had om het niet te doen, omdat die dagen minder werken ook doorwerken in je pensioen etc. Zolang we beide samen zijn, maakt het niet uit dan profiteren we beide. Maar als we uitelkaar zouden gaan, dan had alleen hii er van geprofiteerd. En zou ik in de toekomst moeten inleveren.
Puur op basis van dat stukje pensioenopbouw. En als dat het argument is, dan kan ik me daar nog best iets bij voorstellen. Dat je zegt: Dit is mijn pensioengat door die keuze en dat wil ik verrekend zien. Maar ik zou er veel meer voor willen pleiten om ook specifiek op die manier daar in te gaan: Wat is de situatie geweest? Die statische manier van simpel cijfers bij elkaar optellen vind ik veel te simplistisch.
Maar het hele idee van partneralimentatie en het "vast houden van de levensstandaard" vind ik een redelijk achterhaalt iets. Beide kanten op, ik zou geen euro van mijn vrouw willen ontvangen als we uit elkaar gaan. Ik hou mijn eigen broek wel op. Het succes van mijn vrouw is mede aan mij toe te schrijven en het succes van mij is mede aan mijn vrouw toe te schrijven. We leven al lang niet meer in een samenleving waar de een thuis blijf ten faveure van de ander om voor de kinderen te zorgen ( Dat is financieel ook helemaal niet meer mogelijk zowat) dus waarom dan toch die ouderwetse benadering?
Mijn vrouw werkt 28 uur en die wil absoluut niet meer werken. Ook al zou het financieel voordeliger zijn voor ons als zij meer gaat werken en ik een dag minder bijvoorbeeld. Maar ze weigert meer te werken. Daar kun je wat van vinden, ik vind dat prima. Is hier eigenlijk geen seconde een discussiepunt. Maar die hoeft ook absoluut niet aan te komen met partneralimentatie als we ooit uit elkaar gaan. Immers kiest ze ervoor minder te verdienen dan ik doe.
Ik zou het veel begrijpelijker vinden als het naar de werkelijke situatie gaat, ook al snap ik dat de praktische uitwerking daarvan een heel lastig iets is.