Allimentatie of kindrekening
Hallo allemaal,
Ik heb dit forum pas net ontdekt en heb hier al verschillende interessante topics gevonden.
Sinds 2 maanden zitten mijn ex en ik in het scheidingsproces. Daar is wel het eea aan vooraf gegaan.
Mijn ex is een echte workaholic met een eigen zaak en we hebben samen 1 kind met een diagnose en een ontwikkelingsachterstand.
Een lang verhaal kort: hij gaat al jaren met enige regelmaat vreemd en ik heb daarvoor lange tijd mijn kop in het zand gestoken. Ik werk 32-40 uur per week en heb daarnaast buiten schooltijd alle zorg voor onze zoon en het huishouden. Mijn ex doet werkelijk helemaal niets in huis en alles komt al jaren alleen op mij neer.
Misschien had ik al veel eerder aan de bel moeten trekken, maar 2 maanden geleden heb ik bij hem aangegeven dat ik op het randje van een burnout zat en dat ik meer hulp en ondersteuning van hem nodig had. Hij had dat totaal niet zien aankomen en gaf aan dat hij hierover moest nadenken.
In mijn beleving was dat nadenken over hoe hij meer thuis kon helpen, maar dat bleek het niet te zijn. Hij kwam 3 dagen na dat gesprek met de boodschap dat hij geen tijd voor mij, of eigenlijk voor ons, wilde vrijmaken omdat hij geen toekomst meer zag.
Voor mij kwam dit als een complete verrassing, ik was nog wel bereid om voor ons te vechten.
Uiteindelijk zijn we wel een aantal keren bij een relatie therapeut geweest en dat heeft ons beide wel inzichten gegeven, maar na enkele gesprekken ben ik degene geweest die de knoop heeft doorgehakt om te gaan scheiden.
Er kwamen in die gesprekken namelijk nog veel meer zaken boven water waarover mijn ex niet eerlijk is geweest, zowel in onze relatie als financieel heeft hij dingen gedaan waar ik niks van wist en waar ik nu wel voor mede verantwoordelijk ben want getrouwd in gemeenschap van goederen.
Voor mij was de max bereikt en ik ben alle vertrouwen in hem kwijtgeraakt. Hij is totaal niet meer de man met wie ik ooit oud dacht te worden. Hij is ijskoud en wil ook nergens meer over praten of zaken verklaren.
Ik zit nog in de fase waarin ik probeer te bevatten wat er allemaal is gebeurt en hoe ik mezelf zo heb kunnen wegcijferen voor iemand die uiteindelijk gewoon altijd zijn eigen zin is blijven doen.
Ik ben daarin natuurlijk ook niet onschuldig, want ik had veel eerder consequenties moeten verbinden aan zijn gedrag. Maar dat is achteraf makkelijk gezegd.
We wonen nog steeds in 1 huis, mijn ex is wel aktief op zoek naar iets anders maar dat is gewoon lastig.
Intussen doet hij alles waar hij zin in heeft. Gaat op stap, naar vrienden, komt thuis zoals het hem uitkomt en alle zorg voor onze zoon en het complete huishouden komt nog steeds op mij neer. Het feit dat ik het amper trek doet hem niet veel.
Nu zitten we in het traject bij de mediator en op zich kunnen we het over praktische zaken redelijk eens worden. Behalve over 1 ding: mijn ex wil persé een kindrekening waar ik dan de kinderbijslag en een bedrag naar draagkracht moet storten en hij zelf ook een bedrag. In totaal gaat dit om ruim €800 per maand.
Aangezien ik geen grootverdiener ben en wij in een huurhuis zitten van bijna €1100 per maand, heb ik de toeslagen die ik krijg hard nodig om gewoon het hoofd boven water te kunnen houden.
Uiteindelijk wil ik uiteraard graag naar een meer betaalbare sociale huurwoning, maar dat is niet op korte termijn te regelen.
Onze zoon zal 2 nachten per week bij mijn ex zijn (doordeweeks) en de overige 5 bij mij (incl de weekenden)
Ik wil juist liever allimentatie omdat ik de grootste kostenposten heb en ik al jaren alle uitgaven rondom onze zoon regel zonder enige interesse van mijn ex.
Nu we uit elkaar gaan wil hij opeens volledige inzage hebben in mijn uitgaven patroon. Gezien de oneerlijkheid op vele vlakken die de aanleiding zijn voor onze scheiding steekt het mij enorm dat ik nu degene ben die zich overal over zal moeten verantwoorden als hij zijn zin krijgt.
Los daarvan ben ik wel bereid om een bedrag per maand te sparen voor onvoorziene uitgaven zoals studiekosten in de toekomst, een beugel, laptop voor school, nieuwe fiets, dat soort dingen. En daarin wil ik hem ook best inzage geven.
Maar omdat we geen 50/50 co ouderschap zullen hebben, zie ik het verder echt niet zitten om mijn ex zoveel controle te geven over mijn leven.
Het is een lang verhaal geworden, maar in mijn hoofd is het een grote warboel.
Wat zijn jullie ervaringen met allimentatie of juist de kindrekening?
Hebben jullie adviezen, tips of meningen die mij kunnen helpen om een beslissing te nemen?
Alvast ontzettend bedankt voor het lezen en de reacties.
Elpisto schreef op 08-05-2023 om 15:43:
[..]
Maar het hele idee van partneralimentatie en het "vast houden van de levensstandaard" vind ik een redelijk achterhaalt iets.
Dat van het behouden van levensstandaard is de achtergrond van kinderalimentatie. De achtergrond van Partneralimentatie is dat je de gelegenheid moet hebben om op eigen benen te komen staan, daarom is de periode gelimiteerd. Zorgplicht duurt voort tot na de scheiding, letterlijk tot de dood want als je ex niet hertrouwd is en er geen andere nabestaanden zijn om de rekening van een uitvaart te voldoen mag de gemeente die bij de expartner verhalen. Of dat ook echt gebeurd is nog wat anders.
Je kunt ook niet van PA afzien als je na de scheiding gebruik moet maken van een bijstandsuitkering, PA is dan de voorliggende voorziening en die kan verhaald worden op de ex partner, en dat doen gemeenten dan weer wel.
De pensioenverevening beide kanten is om het gezamelijk opgebouwde te verdelen.
"We leven al lang niet meer in een samenleving waar de een thuis blijf ten faveure van de ander om voor de kinderen te zorgen ( Dat is financieel ook helemaal niet meer mogelijk zowat) dus waarom dan toch die ouderwetse benadering?"
We leven momenteel in een maatschappij waarin het gros van de heterostellen allemaal geheel toevallig de puur individuele keuze maakt dat de partner met 2 x-chromosomen hoofdverantwoordelijk is voor huishouden en zorg voor de kinderen, en om die reden minder betaalde arbeid verricht en dus ook minder betaald krijgt.
Kostwinnersmodel 2.0, dat is wat het is.
Dus ja, dan is partneralimentatie ook weer niet zo heel onlogisch
Temet schreef op 08-05-2023 om 16:20:
"We leven al lang niet meer in een samenleving waar de een thuis blijf ten faveure van de ander om voor de kinderen te zorgen ( Dat is financieel ook helemaal niet meer mogelijk zowat) dus waarom dan toch die ouderwetse benadering?"
We leven momenteel in een maatschappij waarin het gros van de heterostellen allemaal geheel toevallig de puur individuele keuze maakt dat de partner met 2 x-chromosomen hoofdverantwoordelijk is voor huishouden en zorg voor de kinderen, en om die reden minder betaalde arbeid verricht en dus ook minder betaald krijgt.
Kostwinnersmodel 2.0, dat is wat het is.
Dus ja, dan is partneralimentatie ook weer niet zo heel onlogisch
Een keuze die mede mogelijk wordt gemaakt in dit geval door de meer werkende ouder, die op die manier de financiering daarvan binnen haalt. Maar dat is als je er op een dergelijke zakelijke manier naar wil kijken ja. Ben ik niet zo'n voorstander van.
Ik heb het maar even zwartgedrukt gemaakt: Is dat niet juist ook een hele achterhaalde zwart/wit opstelling van man/vrouw? Ik ken persoonlijk niet zo heel veel situaties (lees gezinnen) waar het er nog op die manier aan toe gaat. Maar misschien zijn wij dan wat te modern blijkbaar.
De gezinnen die jij kent hebben allemaal een min of meer gelijke verdeling tussen de partners zowel qua betaalde als qua onbetaalde arbeid? Daar hoor ik van op. Want die ongelijke verdeling (het anderhalfverdienersmodel) komt nog bijzonder veel voor. Maar het kan natuurlijk dat jij in kringen verkeert waarin je dit niet meer ziet. Die zullen er vast ook wel zijn.
Eens met IngridT. Ik ken verder niemand in mijn omgeving die net als ik meer werkt dan man. Ik verdien evenwel minder, dat is al helemaal ongebruikelijk.
Zeker als er een eigen bedrijf is, is het vaak zo dat de ene partner veel uren maakt, ook al wordt daar (nog) niet veel mee verdiend. De andere partner loopt de gaten dicht in huishouden en opvoeding. Hier althans wel. Dus het geld wat later binnenkomt is in die zin door beiden verdiend. Was mijn man het destijds niet mee eens, maar zo bleek de rechter er toch echt ook tegenaan te kijken.
Engeltje schreef op 08-05-2023 om 17:19:
Zeker als er een eigen bedrijf is, is het vaak zo dat de ene partner veel uren maakt, ook al wordt daar (nog) niet veel mee verdiend. De andere partner loopt de gaten dicht in huishouden en opvoeding. Hier althans wel. Dus het geld wat later binnenkomt is in die zin door beiden verdiend. Was mijn man het destijds niet mee eens, maar zo bleek de rechter er toch echt ook tegenaan te kijken.
Dit is hier ook het geval. Mijn werktijden zijn volledig aangepast aan de schooltijden van zoonlief zodat ik altijd thuis ben als hij uit school komt.
Mijn ex zorgt er alleen in de ochtend voor dat zoonlief klaar is voor de taxi en zijn lunch en gymspullen bij zich heeft. Verder werkt hij 7 dagen per week en komt thuis als zijn werk klaar is. Dat kan om 8u 's avonds zijn, maar ook midden in de nacht.
Dus in de tijd dat ik niet werk, regel ik alles in en rondom het huishouden, de opvoeding, afspraken en speeldates, etc. Mijn ex doet werkelijk helemaal niets van dit alles.
En toch is zijn bedrijf is zijn optiek door hem opgebouwd. Dat ik dat achter de schermen heb mogelijk gemaakt, heeft voor hem geen waarde. De mediator denkt daar gelukkig wel anders over.
Partner alimentatie is niet aan de orde vanwege het bedrijf dat nog in de opstart fase zit.
Ik heb de afgelopen weken verschillende pittige discussies over die kinderrekening met mijn ex gehad en hij wil van geen wijken weten. Hij blijft vasthouden aan de eis dat ik alles inzichtelijk moet maken en dat hij daar recht op heeft.
Die discussies heb ik nu afgekapt, want met welk argument ik ook kom, hij vindt dat ik 'het systeem' niet snap.
Afgelopen weekend heb ik dus een slapeloze nacht besteedt aan het opstellen van een mail aan zowel de advocaat en de financieel adviseur waarin ik mijn redenen op een rijtje zet.
Ik heb behoorlijk mijn best moeten doen om het neutraal te houden en heb er een opsomming van feiten van gemaakt waardoor ik geen vertrouwen heb in mijn ex.
Ik heb benadrukt dat onze zoon het merendeel van de tijd bij mij zal zijn, dat ik noodgedwongen in een te duur huis zal moeten blijven de eerste tijd en dat ik daardoor de toeslagen hard nodig zal hebben om het hoofd boven water te houden.
Daarbij zijn óók de vaste lasten ten bate van ons beiden, niet persé van mij.
Daarbij opgeteld de leugens en oneerlijkheid van mijn ex op financieel, maar zeker ook emotioneel gebied maakt dat ik financieel niet méér met hem te maken wil hebben dan strikt noodzakelijk is.
Ik heb het hele verhaal eerst laten nalezen door een paar mensen uit mijn kleine kringetje van vertrouwenspersonen en het vanmorgen verzonden met ex in de cc.
Hij gaat er niet blij mee zijn, maar ik ben er helemaal klaar mee om te worden weggezet als het domme wicht tegenover meneer de directeur...
Wordt vervolgd...
Go girl !
Je bent op de juiste weg. Vertrouw op jezelf.
En heel goed dat je anderen hebt laten meelezen en zo bewust een reactie hebt geformuleerd
Als dit niet werkt, dan toch elk een eigen advocaat en geen mediator meer.
Elpisto schreef op 08-05-2023 om 16:35:
[..]
Een keuze die mede mogelijk wordt gemaakt in dit geval door de meer werkende ouder, die op die manier de financiering daarvan binnen haalt. Maar dat is als je er op een dergelijke zakelijke manier naar wil kijken ja. Ben ik niet zo'n voorstander van.
Ik heb het maar even zwartgedrukt gemaakt: Is dat niet juist ook een hele achterhaalde zwart/wit opstelling van man/vrouw? Ik ken persoonlijk niet zo heel veel situaties (lees gezinnen) waar het er nog op die manier aan toe gaat. Maar misschien zijn wij dan wat te modern blijkbaar.
Huwelijk is altijd een zakelijke aangelegenheid geweest, tot een paar decennia geleden.
Dus dat idee van romantiek hebben we gekoppeld aan iets wat gewoon een bedrijf is met inkomsten en uitgaven 😁
Gr Angela
Ik zou hierna ook verder geen pogingen meer doen om hem van je redelijkheid te overtuigen. Jij hebt gelijk, en dat zul je als het erop aankomt ook van de rechter krijgen. Dus als ex weer gaat mekkeren/blaffen en argumenten aandraagt waarom jij het verkeerd ziet, gewoon herhalen 'Je weet hoe ik hierover denk, ik ga hier niet meer over in discussie'. Herhalen tot hij doorkrijgt dat zeuren niet helpt. Ooit zal dat tot hem doordringen.
Sas-OO schreef op 08-05-2023 om 19:21:
Go girl !
Je bent op de juiste weg. Vertrouw op jezelf.
En heel goed dat je anderen hebt laten meelezen en zo bewust een reactie hebt geformuleerd
Dank je wel!
Ik doe zo enorm mijn best om er gezamenlijk in redelijkheid uit te komen, maar met een ex die alleen oog heeft voor zichzelf is dat zó ontzettend lastig!
Maar ik haal onwijs veel steun en goede tips en info uit dit forum en dat sterkt me enorm!
Dank aan allen die hier gereageerd hebben en me helpen op allerlei gebied met advies en ervaringen. Jullie zijn geweldig!
Bibarenne schreef op 08-05-2023 om 20:27:
[..]
Dank je wel!
Ik doe zo enorm mijn best om er gezamenlijk in redelijkheid uit te komen, maar met een ex die alleen oog heeft voor zichzelf is dat zó ontzettend lastig!
Maar ik haal onwijs veel steun en goede tips en info uit dit forum en dat sterkt me enorm!
Dank aan allen die hier gereageerd hebben en me helpen op allerlei gebied met advies en ervaringen. Jullie zijn geweldig!
Dat is niet lastig, dat is onmogelijk. Ik had hier ook last van een het gaf mij heel veel stress om dit soort gesprekken met mijn man te voeren. Omdat hij zich heel zakelijk opstelde en gewoon zoveel mogelijk geld eruit wilde slepen. En ik het nog heel moeilijk had met de scheiding en vooral het allemaal samen zo goed mogelijk wilde doen. Ik kwam zo over druk te staan om afstand te doen van van alles en hem veel teveel geld mee te geven, dat ik de mediation heb afgekapt en een eigen advocaat heb genomen. Die doet nu de gesprekken en mails voor mij. Dat scheelt veel stress en ik sta niet meer onder druk, waardoor ik zelf er ook zakelijker over na kan denken. Dus ik zou dat jou ook (nogmaals) aanraden.
Bibarenne schreef op 08-05-2023 om 18:29:
Ik heb de afgelopen weken verschillende pittige discussies over die kinderrekening met mijn ex gehad en hij wil van geen wijken weten. Hij blijft vasthouden aan de eis dat ik alles inzichtelijk moet maken en dat hij daar recht op heeft.
Die discussies heb ik nu afgekapt, want met welk argument ik ook kom, hij vindt dat ik 'het systeem' niet snap.
Afgelopen weekend heb ik dus een slapeloze nacht besteedt aan het opstellen van een mail aan zowel de advocaat en de financieel adviseur waarin ik mijn redenen op een rijtje zet.
Ik heb behoorlijk mijn best moeten doen om het neutraal te houden en heb er een opsomming van feiten van gemaakt waardoor ik geen vertrouwen heb in mijn ex.
Ik heb benadrukt dat onze zoon het merendeel van de tijd bij mij zal zijn, dat ik noodgedwongen in een te duur huis zal moeten blijven de eerste tijd en dat ik daardoor de toeslagen hard nodig zal hebben om het hoofd boven water te houden.
Daarbij zijn óók de vaste lasten ten bate van ons beiden, niet persé van mij.
Daarbij opgeteld de leugens en oneerlijkheid van mijn ex op financieel, maar zeker ook emotioneel gebied maakt dat ik financieel niet méér met hem te maken wil hebben dan strikt noodzakelijk is.
Ik heb het hele verhaal eerst laten nalezen door een paar mensen uit mijn kleine kringetje van vertrouwenspersonen en het vanmorgen verzonden met ex in de cc.
Hij gaat er niet blij mee zijn, maar ik ben er helemaal klaar mee om te worden weggezet als het domme wicht tegenover meneer de directeur...
Wordt vervolgd...
Ik vind het jammer dat je het persoonlijk hebt gemaakt, door te wijzen op de mankementen van je ex, maar ook door hieraan te verbinden dat je niet weggezet wil worden als dom wicht. Daar zou het helemaal niet over moeten gaan, dus het is jammer dat je dat erbij gehaald hebt.
Hij zegt dat hij ergens recht op heeft, wat simpelweg niet zo is. Dus houd het daarbij: op welk wetsartikel baseert hij zich? (geen enkel). Hij zegt dat jij 'het systeem' niet snapt, maar dat is zijn systeem, dus als hij dat nieuwe systeem wil voorleggen aan de rechter, prima, jij bent het er niet mee eens en de rechter zal het ook niet goedkeuren.
Je hoeft verder geen argumenten te hebben, dus geen discussie over de woonlasten etc.
Het is een zakelijk proces, dus hou het dan ook zakelijk. Eigenlijk zou de mediator jullie daarbij moeten helpen, maar dat gebeurt dus niet. Dan maar iemand zoeken met verstand van zaken.
Tsjor
tsjor schreef op 09-05-2023 om 11:40:
[..]
Ik vind het jammer dat je het persoonlijk hebt gemaakt, door te wijzen op de mankementen van je ex, maar ook door hieraan te verbinden dat je niet weggezet wil worden als dom wicht. Daar zou het helemaal niet over moeten gaan, dus het is jammer dat je dat erbij gehaald hebt.
Hij zegt dat hij ergens recht op heeft, wat simpelweg niet zo is. Dus houd het daarbij: op welk wetsartikel baseert hij zich? (geen enkel). Hij zegt dat jij 'het systeem' niet snapt, maar dat is zijn systeem, dus als hij dat nieuwe systeem wil voorleggen aan de rechter, prima, jij bent het er niet mee eens en de rechter zal het ook niet goedkeuren.
Je hoeft verder geen argumenten te hebben, dus geen discussie over de woonlasten etc.
Het is een zakelijk proces, dus hou het dan ook zakelijk. Eigenlijk zou de mediator jullie daarbij moeten helpen, maar dat gebeurt dus niet. Dan maar iemand zoeken met verstand van zaken.
Tsjor
Ik snap wat je bedoelt, maar zolang we in mediation zitten, is het doel er samen uitkomen.
Aangezien mijn ex daarbij in de gesprekken geen open kaart speelt, is het hoe en waarom van de scheiding ook helemaal niet ter sprake gekomen. Hij doet alsof we er allemaal wel samen uitkomen, maar dat geldt zolang ik naar zijn pijpen dans.
En dat kan ik gewoon niet. Dat ik dus toch de achtergrond van de scheiding aanhaal, heeft alleen daarmee te maken.
Het is overigens geen opsomming van zijn tekortkomingen. Ik heb evengoed aangehaald dat ik ook fouten heb gemaakt door wel mijn grenzen aan te geven, maar geen consequenties te verbinden aan het keer op keer daar overheen gaan.
Ik vind het zelf ook niet fijn dat dit zo moet lopen.
De mediator heeft nu ook de twijfel uitgesproken of we er op deze manier gaan komen. Daar wagen we nog 1 afspraak aan, maar als dit dat een dealbreaker blijft voor hem, dan heeft mediation geen zin en zullen we elk een eigen advocaat nodig hebben.