De kwetsbare man
Beste allen,
Zo'n 1,5 jaar geleden ben ik gescheiden. Heel erg naar. Overspel, jonge kinderen, twee enorm dure huizen en een hoop verdriet. Hoewel ik me realiseer dat de menselijke geest de neiging heeft voor alles een rationele verklaring te zoeken ook als die er niet is, blijft er een vraag terugkomen. De vraag over de kwetsbare man.
Van huis uit praatte ik altijd veel over gevoelens, kon ik veel kwijt in de muziek die ik maakte, en als ik zag dat iemand geëmotioneerd was, gaf ik daar altijd eerst even aandacht aan om te zien of een inhoudelijk gesprek mogelijk was. Ik beschouwde dat altijd als iets moois, iets normaals en zeker niet als iets vrouwelijks.
Echter, in mijn afgelopen relatie was de dynamiek dat ik zorgde, luisterde, praktisch werk deed en in staat stelde. Voor elke angst -voor bijvoorbeeld nieuwe coschappen-, ruzies met familieleden, bedreigingen of andere emotioneel heftige zaken luisterde ik letterlijk nachten lang. Proberend geen advies te geven, te luisteren te erkennen etc.
Toen ik het echter jaren later zelf wat moeilijk had en dat aangaf, werd dat vrij snel afgedaan. En als ik verdrietig was was dat 'vervelend' maar echt luisteren naar wat ik voelde zat er niet in. Dit maakte dat ik wrok begon te voelen en dit probeerde te bespreken maar daar was geen ruimte voor. Ik moest niet zo zeuren en vooral niet teveel emotie tonen maar wel luisteren naar die van haar.
Op het laatst, toen er een minnaar in het spel kwam werd het gebrek aan aantrekkingskracht zelfs verklaard als mijn 'gebrek aan mannelijkheid'. Wat dat dan was 'mannelijkheid' daar kwam nooit antwoord op. Ik ga conflict niet uit de weg, ben vrijwel nooit lui, ben sociaal en ben fanatiek bezig met mijn muziekhobby, heb een goede baan, best veel vrienden en sport graag.
Hoewel ik nu een heel leuke nieuwe relatie heb waarin ik juist word aangemoedigd om gevoelens te tonen en te delen, ben ik wel voorzichtig geworden. Mijn eigen strenge stem zegt soms: 'Deel niet teveel, daar zitten vrouwen niet op te wachten. We zijn gelijkwaardig maar niet gelijk. Zij wil kunnen uithuilen maar verwacht dat niet andersom.'
Mijn vraag aan jullie: Is dit echt onzin en zijn we gewoon mensen en niet perse mannen of vrouwen of zit hier wel degelijk een verschil?
Vast dank voor de moeite van het reageren!
Ginevra schreef op 07-10-2025 om 16:17:
[..]
Wat een goeie verheldering, dank je voor het opschrijven. Ik ben ook voor kwetsbaarheid tonen, maar er zit wel een 'maar' aan en wat die 'maar' dan is heb ik nooit erg goed onder woorden kunnen brengen.
Jezelf zijn, emoties tonen, kwetsbaarheid tonen, en dat moet allemaal (onbeperkt?) kunnen in een relatie.... Nou, er zit wel een grens aan. En die zit bij het deel van jouw tekst dat ik nu vetgemaakt heb.
Ik kan niet oordelen over TO's relatie en wat daar is misgegaan. Maar het is niet zo simpel om te zeggen "kwetsbaar zijn is wel/niet goed" en doorhalen wat van toepassing is.
Klinkt alsof dit dus heel persoonlijk is. En jz ik had beter moeten begrenzen bij haar en minder streng voor melf kunnen zijn.
Ginevra schreef op 07-10-2025 om 16:17:
[..]
Ik kan niet oordelen over TO's relatie en wat daar is misgegaan. Maar het is niet zo simpel om te zeggen "kwetsbaar zijn is wel/niet goed" en doorhalen wat van toepassing is.
Kwetsbaarheid bij mannen vinden de meeste vrouwen niet aantrekkelijk. Vrouwen vinden het gewoon niks als jij als man emotioneel instabiel opstelt. Is gewoon instinctief. TO zoek maar eens op internet.
Ik vind kwetsbaarheid, of klein durven zijn, mooi, eerlijk, oprecht. Tranen of bang zijn ook; heel menselijk.
Wat me wat afstoot ( bij mannen én vrouwen) is klagen zonder actie, een beetje dreinen, verbitterd zijn, geen inzet tonen of dat de partner een vergaarbakje van de emoties van de ander wordt.
Daarmee bedoel ik niet dat een partner/man/vrouw zich maar moet vermannen bij een moeilijke periode, integendeel.
Dus de kwetsbare man is prima, mits (alle) andere eigenschappen er ook zijn. Zoiets.
Renate46 schreef op 07-10-2025 om 19:34:
[..]
Kwetsbaarheid bij mannen vinden de meeste vrouwen niet aantrekkelijk. Vrouwen vinden het gewoon niks als jij als man emotioneel instabiel opstelt. Is gewoon instinctief. TO zoek maar eens op internet.
Dus een man is per definitie ‘instabiel’ als deze zijn emoties toont? Wat een onzin zeg!
Max88 schreef op 07-10-2025 om 19:44:
Ik vind kwetsbaarheid, of klein durven zijn, mooi, eerlijk, oprecht. Tranen of bang zijn ook; heel menselijk.
Wat me wat afstoot ( bij mannen én vrouwen) is klagen zonder actie, een beetje dreinen, verbitterd zijn, geen inzet tonen of dat de partner een vergaarbakje van de emoties van de ander wordt.
Daarmee bedoel ik niet dat een partner/man/vrouw zich maar moet vermannen bij een moeilijke periode, integendeel.
Dus de kwetsbare man is prima, mits (alle) andere eigenschappen er ook zijn. Zoiets.
Eens hoor, ik vind een kwetsbare man meer dan prima. Ouderwets gedoe, dat mannen niet kwetsbaar mogen zijn. En ook niet goed voor hen gegeven de problemen van veel mannen met depressie, verslaving en suicide(-gedachten). Bovendien vind ik het voor de kinderen, jongens zowel als meisjes heel goed om te ziens dat hun vader ook gewoon een mens is en toegankelijk voor de kinderen om hun gevoelens te tonen. Waar ik kan begrijpen dat je als vrouw niet als enige de vergaarbak van de emoties van je je man wilt zijn (en v.v.), begrijp ik slecht dat je als vrouw een hekel kan hebben als je man zijn gevoel toont. Ik vind dat weinig empatisch
MRI schreef op 07-10-2025 om 20:14:
[..]
Eens hoor, ik vind een kwetsbare man meer dan prima. Ouderwets gedoe, dat mannen niet kwetsbaar mogen zijn. En ook niet goed voor hen gegeven de problemen van veel mannen met depressie, verslaving en suicide(-gedachten). Bovendien vind ik het voor de kinderen, jongens zowel als meisjes heel goed om te ziens dat hun vader ook gewoon een mens is en toegankelijk voor de kinderen om hun gevoelens te tonen. Waar ik kan begrijpen dat je als vrouw niet als enige de vergaarbak van de emoties van je je man wilt zijn (en v.v.), begrijp ik slecht dat je als vrouw een hekel kan hebben als je man zijn gevoel toont. Ik vind dat weinig empatisch
Begrijp je mij niet en vind je mij weinig empatisch of in het algemeen?
Zoja dan heb ik me of niet duidelijk of volledig uitgedrukt misschien; mijn foto staat nog net niet achter empatisch in het woordenboek.
Wat ik bedoel is dat als kwetsbaar zijn alleen geuit wordt in dreinend klagen ( man en vrouw), dat ik daar, van wie ook(!) niet blij van wordt als dat altijd in het bakje van de/een ander komt. Meer als karaktereigenschap dus. Ik wil best een compleet pakket emoties van de ander, graag zelfs. Nooit ervaren en erg benieuwd.
Max88 schreef op 07-10-2025 om 21:23:
[..]
Begrijp je mij niet en vind je mij weinig empatisch of in het algemeen?
Zoja dan heb ik me of niet duidelijk of volledig uitgedrukt misschien; mijn foto staat nog net niet achter empatisch in het woordenboek.
Wat ik bedoel is dat als kwetsbaar zijn alleen geuit wordt in dreinend klagen ( man en vrouw), dat ik daar, van wie ook(!) niet blij van wordt als dat altijd in het bakje van de/een ander komt. Meer als karaktereigenschap dus. Ik wil best een compleet pakket emoties van de ander, graag zelfs. Nooit ervaren en erg benieuwd.
Nee joh ik val je juist bij en met de zinnen 'begrijp ik slecht dat je als vrouw een hekel kan hebben als je man zijn gevoel toont. Ik vind dat weinig empatisch' refereer ik aan Renate die zegt dat vrouwen iha niet van gevoelige mannen houden en aan de ex van TO
MRI schreef op 07-10-2025 om 21:35:
[..]
Nee joh ik val je juist bij en met de zinnen 'begrijp ik slecht dat je als vrouw een hekel kan hebben als je man zijn gevoel toont. Ik vind dat weinig empatisch' refereer ik aan Renate die zegt dat vrouwen iha niet van gevoelige mannen houden en aan de ex van TO
Ah, ik ben niet op mijn helderst vandaag, sorry!
Renate46 schreef op 07-10-2025 om 19:34:
[..]
Kwetsbaarheid bij mannen vinden de meeste vrouwen niet aantrekkelijk. Vrouwen vinden het gewoon niks als jij als man emotioneel instabiel opstelt. Is gewoon instinctief. TO zoek maar eens op internet.
Dit is wel een beetje wat de manosphere verkondigt. En het is opzich prima als iedereen daar ok mee is, we hebben allemaal zo onze rol te spelen maar het zorgde er wel mede voor dat ik mezelf begon af te vragen hoe dan wel?
Het internet staat bol van de adviezen om je beter maar niet kwetsbaar op te stellen naar je vrouw omdat ze daar niet op zit te wachten maar dat wel van jou verwacht. Dat bevestigde de hypothese die ik vormde na mijn verbroken relatie.
De opmerking van MRI over gevoelens niet alleen met je partner bespreken vond ik heel verhelderend. Alleen; doe het maar eens!
We zijn met z'n allen zo individualistisch en perfectionistisch geworden dat we van een partner verwachten wat vroeger een hele gemeenschap bood (cliché!).
Ik was -een jaar of 15 geleden- gewend om in de tram gewoon een praatje met iemand aan te knopen en bij het uitstappen wat medemenselijkheid te hebben uitgewisseld.
Moet je nu eens proberen; word je aangekeken alsof je hondsdol bent met een wantrouwende blik van 'wat heeft die van mij nodig'.
Dan maar weer een appje naar vriend/vriendin.
Het is allemaal niet zo generaliseerbaar Homeguy. Ik maak best regelmatig een praatje met vreemden. Niet in de tram, maar dat deed ik 20 jaar geleden ook al niet. Wel bij de tramhalte of bij de bakker. Andere situatie.
En inderdaad, mensen verwachten best veel van een partner, qua emotionele support. En aan de andere kant verwachten we ook minder. Een moderne vrouw kan haar eigen inkomen wel regelen, een moderne man kan zelf zijn overhemden wassen en zijn eten koken. Voor de praktische zaken ben je minder op elkaar aangewezen, voor de emotionele zaken verwachten we meer van een partner.
Stel je hebt een rotdag gehad op je werk en een snauw gehad van je leidinggevende. Daar kun je op twee manieren kwetsbaar over zijn.
"Ik kan er ook niks van, ze zijn allemaal tegen me, die klootzak van een leidinggevende heeft zijn baan alleen maar omdat hij vriendjes is met de directie, ik ben een loser, je kan beter bij me weggaan, zie je wel jij geeft me ook al de schuld", dat is het soort kwetsbaarheid waar vrouwen weinig trek in hebben.
"Ik moet effe kwijt dat ik een rotdag heb gehad, geef me eens een knuffel" daar kunnen de meeste vrouwen prima tegen.
Ik snap nog steeds niet waarom altijd gezegd wordt dat mannen geen emoties zouden (mogen) tonen terwijl er zoveel mannen schreeuwen, slaan, dingen vernielen etc. Zijn boosheid, woede, wrok, agressie, hebberigheid, afschuw etc geen emoties? (Of vrolijkheid en humor, om het ook wat positiever te bekijken).
Om maar niet te spreken over wellust of machtshonger of behoefte aan aandacht en waardering.
Ik zie in het nieuws en om mij heen voortdurend heel veel emoties bij mannen. En gelukkig ook vaak empathie, liefde en compassie.
Homeguy schreef op 08-10-2025 om 13:39:
[..]
Dit is wel een beetje wat de manosphere verkondigt.
Mijn hemel, wat een belachelijke onzin! Dat neem je toch niet serieus hoop ik? Natuurlijk willen vrouwen een man met emoties en kwetsbaarheid. Zonder emoties en kwetsbaarheid kan liefde niet bestaan. En een volwassen vrouw weet heus wel dat dat perfecte plaatje van plastic is.
Om mij heen zie en merk ik dat de meeste mensen het juist heel leuk vinden als je een praatje begint. Niet te lang, niet te indringend, maar een praatje is best oké.
Kwetsbaar en onzeker is iedereen op een bepaalde manier. De manier waarop je gevoel toont zou niet veel hoeven uit te maken. Als dat wel zo is, zoals ik jouw verhaal lees, dan is sprake van disbalans. Echte betrokkenheid is belangrijk om in verbinding te blijven. Of je man of vrouw bent, maakt uit in traditionele rolpatronen. Man als teddybeer en praatpaal.
Witold schreef op 08-10-2025 om 21:03:
Kwetsbaar en onzeker is iedereen op een bepaalde manier. De manier waarop je gevoel toont zou niet veel hoeven uit te maken. Als dat wel zo is, zoals ik jouw verhaal lees, dan is sprake van disbalans. Echte betrokkenheid is belangrijk om in verbinding te blijven. Of je man of vrouw bent, maakt uit in traditionele rolpatronen. Man als teddybeer en praatpaal.
Wat bedoel je hiermee?
Het gevoel dat je soms kan hebben in een relatie waarin je vooral dient om te luisteren (geen gesprek, dus praatpaal) en te knuffelen (geen werkelijke intimiteit, dus teddybeer). Ironisch bedoeld...