Ex verliest duur vest en geeft goedkoop exemplaar retour
Tijdens de vakantie met zijn vader heeft mijn zoontje zijn dure vest vergeten op het vliegveld, kwijt dus. Mijn ex stuurde mij een berichtje hierover en vroeg van welk merk het vest was en waar ik het gekocht had. Ik had dit vest vorig jaar online gekocht dus kon alle gegevens zo doorsturen. Nu heeft ex een nieuw vest gekocht maar een totaal ander vest van nog geen 20 euro van de Action terwijl het eigen vest vier keer zo duur was. Het is niet zo dat ex een laag inkomen heeft of krap bij kas zit en waarschijnlijk kan hij een beroep doen op zijn reisverzekering. Ik ben hier zo boos over, was het mooiste kledingstuk van zoon en in gebruik als zomerjas maar het ergste vind ik dat ex zo op zijn eigen kind beknibbelt. Ik vind het ook heel onfatsoenlijk om, zonder enig overleg, een goedkoop exemplaar ervoor in de plaats te geven.
Eigenlijk wil ik het er deze keer niet bij laten zitten, ik pik al zoveel, hebben jullie een idee wat ik hiermee aan moet? Het is niet zo dat de kinderen altijd merkkleding hebben, integendeel dit was het enige stuk, extra zuur dus.
Het is jammer...
Dat jij volgens mij geen alimentatie betaalt, anders had ik misschien wel een deel ingehouden. Mag niet maar kom op zeg, wat een raar idee om er een floddertje voor terug te ontvangen. Is het wellicht niet nog mogelijk het vliegveld te contacteren voor gevonden voorwerpen?
Triva,
Ja, die situatie van dat vriendje heb ik me ook bedacht. Mijn redenering gaat scheef. Lijkt me ook lastige situatie maar ik zou me toch verantwoordelijk voelen. Nogmaals de kinderen hebben niet zo veel kleren en zeker ook geen regenjas. Ik baal, geef je een vest mee van 80, krijg je er een van 20 terug, dat voelt niet goed. Het kind er voor verantwoordelijk stellen in zo'n situatie vind ik ook niet eerlijk.
Kaori, zou fijn zijn als dat kan. Drie setjes daar en 4 setjes hier, keer grofweg twee seizoenen tikt toch behoorlijk aan, dat zou ik niet redden voor €30 per maand en dan koop ik ook bij zeeman, primark etc. Dat vest was echt een enorme uitzondering. Ik geef al bijna hun complete garderobe telkens mee omdat ze niet zoveel hebben.
Bosbes
Ik bedoelde het niet onaardig. Ik zie dit echt gewoon als pech en vader heeft mi niets verkeerd gedaan. Hij heeft zelfs een nieuw vest gekocht.
Zoals Triva zegt. Stel dat ik jouw kind meeneem in een Burberry jas, en die raakt kwijt. Moet ik dan een nieuwe peperdure jas kopen? Geef ze dan maar liever een Zeemannetje aan als het ineens mijn verantwoordelijkheid is.
Voorstelbaar
Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen. Ik ben zelf ook altijd prijsbewust geweest en heb ook wel eens 'gek' gedaan met een duurder vest. Een vest trekken ze makkelijk aan als zomerjasje en kan in de winter door gedragen worden.... was mijn stelling. Het gebeurde regelmatig dat iets dan niet meer terug kwam... of uiteindelijk wel, na maanden... maar dan was het al te klein geworden. Die onverschilligheid vond ik heel vervelend. Inderdaad werd op een gegeven moment de situatie dat ik zorgde dat de kinderen oude en bijna-te-kleine kleding aan kregen wanneer ze naar hun vader gingen.
Nu is het op een vliegveld blijven liggen. Het was handiger geweest dat hij € 40,- vergoedt waarvan jij een nieuw mooi vest kunt kopen. Beetje bijleggen en in een maatje groter. Daar was de pijn aardig mee verzacht.
Dieper
Wat ik zie zit het probleem een laag dieper. Bij moeite hebben met accepeteren dat dingen bij de andere ouder anders gaan en dat je daar geen zeggenschap over hebt.
Narcis vindt het onfatsoenlijk dat ex zonder overleg een goedkoper vest ter vervanging koopt. Maar Narcis, heb jij wel overlegd toen je besloot een duur vest te kopen en dat ook nog mee te geven? Als ‘andere ouder’, of dat nu ex is of van een vriendje, zou ik daar ook niet op zitten te wachten, zeker niet nu blijkt dat jij vindt dat ‘andere ouder’ daar verantwoordelijk voor is.
Mijn schoonmoeder poetste elke week alle schoenen van het gezin, zij vond dat belangrijk voor de levensduur van de schoen en met ongepoetste schoenen de deur uit kon echt niet.
Ik weet niet wanneer ik voor het laatst mijn schoenpoetsmand heb gezien. En ja, ze heeft in het begin ook echt wel scheef naar me gekeken hoe ik (!) haar jongen er bij liet lopen en hoe slecht ik voor de schoenen zorgde. (Man boeit het allemaal al helemaal niet, zolang het maar lekker zit.) Maar ja, toen was zij de ex.
Narcis
Ik vind het ook wel zo fatsoenlijk om gemaakte schade te vergoeden. Als ik voor kerstavond een extra gourmetstel van de buren leen voor de vegetariers surf ik direct naar bol voor een vervangend exemplaar als ik het zou vernaggelen. Het aanbod van mijn zwager om hun vouwwagen te lenen om zo'n ding eens uit te proberen hebben we om die reden afgeslagen.
Maar dat zijn dan toch mensen die wat verder van me afstaan dan een bloedeigen kind en een voormalige partner met wie je samen de zorg draagt. JIj ziet het als onwil. Nu weet ik niet wat er verder speelt, misschien is je ex wel een rancuneuze oetlul, maar als ik me in zijn situatie indenk kan ik me voorstellen dat ik in eerste instantie vervanging iets zou toezeggen , dan jouw link (ben ik de enige die onderhand errug nieuwsgierig is naar dat vest) onder ogen krijg, zou bedenken dat ik het vest a/ niet zo mooi vind, en b/ tamelijk aan de prijs. Als daar dan ook nog bijkomt dat zoon negen van de 10 keer zijn gymspullen op school laat liggen dan zou voor mij de conclusie om toch maar een voordeliger exemplaar aan te schaffen snel gemaakt zijn. Want, al is het geen rib uit mijn lijf, 80 euro vind ik best een forse prijs voor een maatje 140-152 .
Maar
Maar hoe vindt de eigenaar zelf zijn nieuwe vest eigenlijk? Is ie er blij mee? Had ie het zelf gekozen?
Kenfan
Precies daarom leen jij niet de vouwwagen maar wel het gourmetstel. Als ik zou weten dat het om een vest gaat van 80 euro wat echt niet zoek mag ragen zou ik ook zeggen: houd het dan maar thuis (maar goed ik ben nogal oplettend en dat zou ik er op een vliegveld nog wel bij kunnen hebben: vest uit en dan meteen vastmaken aan de tas).
verlies
Het is niet alleen een ex- en Narcis dingetje, denk ik. Narcis heeft dit kledingstuk met veel zorg uitgezocht en iets gekocht wat ze normaal gesproken niet zo snel zou doen. Voor haar heeft dat vest een grotere waarde dan alleen de prijs.
Vergelijk het voor jezelf met een prachtige jurk of je lievelingstrui waar een vlek op komt die er niet meer uit gaat. Daar baal je vaak van, onafhankelijk wat het heeft gekost. Echter, voor de ex van Narcis is het gewoon een kledingstuk dat vervangen moet worden.
In dit geval denk ik echter dat ze het haar ex teveel aanrekent en dat ze vooraf zelf had moeten bedenken of ze het vest had moeten meegegeven of nadrukkelijk had aangegeven aan ex dat ze gehecht is aan het vest van zoon en dus goed moet opletten het niet te verliezen.
Enne, ik vind dat je wel degelijk je zoon als eerste erop moet aanspreken, ook al is hij 9. Anders leert hij toch nooit van zijn fouten en leert dat hij slordig mag zijn want hij het is niet zijn verantwoordelijkheid.
Je ex is wel met hem voor het eerst gaan vliegen, heeft je zoon wel een leuke vakantie gehad? Dat zou ik namelijk belangrijker vinden dan het verlies van dat vest....
Sex and the City
Dit doet me denken aan de aflevering van Sex and the City waarin Carrie's dure Manolo's worden gestolen op een huisfeestje waarbij ze haar schoenen uit moet doen.
tja... ongelukken gebeuren
Wat ex en zoon is overkomen had jou ook kunnen overkomen! Had je zelf dan ook een nieuw duur vest van 80 euro gekocht? Nee, echt niet. De verzekering zal ook dagwaarde uitkeren. Dus waarom zou je ex dan meer moeten doen? Hij heeft een nieuw vest gekocht dus je kind kan weer vooruit. Zelfs al had hij een vest van €100,00 gekocht dan nog was het niet dát vest geweest wat je vorig jaar (!) met zoveel zorg hebt uitgekozen en met zweet op de rug hebt betaald. En had je wellicht een bericht gemaakt dat je ex je probeert te overtroeven door een duurder vest te kopen dan hetgeen er is verloren... je issue zit niet in dat vest.
Ex doet het prima door een vervangend vest te kopen en is er echt niet op uit om je te pesten door een goedkoper te kopen, maar heeft meer simpel gedacht; vest is kwijt en ik moet een nieuwe kopen. Loopt door de stad, ziet een winkel en denkt: daar verkopen ze een mooi vest en daar kan zoon weer mee vooruit. Volgend jaar had hij dat vest waarschijnlijk toch niet gepast dus hooguit deze herfst nog afgedragen en als je ex slim genoeg is, heeft hij deze nieuwe een maat groter gekocht en heeft je zoon er volgend jaar ook nog wat aan en hoef jij niets te kopen. Waarom hij dan überhaupt naar de waarde vraagt; gewoon omdat hij zag/wist dat het een duur vest was en misschien toch iets via de verzekering wilde proberen. Hij krijgt van de verzekering niets of inderdaad die 20 euro en heeft daarvoor een nieuw vest gekocht.
Heb je het hem gevraagd of hij de verzekering benaderd heeft? En weet je dat het van de Action komt of denk je dat? Of te wel ik denk dat je van alles in je hoofd aan het invullen bent uit je eigen frustraties en verdriet om vest, je ex, een vakantie waar je niet bij bent etc.en dat je echt een beetje aan het overdrijven bent.
kind wel verantwoordelijk
Natuurlijk stel je je kind verantwoordelijk voor het kwijtraken van spullen! Hoe moet 'ie anders leren om op z'n spullen te passen. Als mijn kind van 5 (!) iets kwijtraakt omdat hij het in de speeltuin heeft laten liggen, stel ik 'm ook verantwoordelijk. Simpelweg door het kwijtgeraakte niet te vervangen tenzij het echt noodzakelijk is en dan wellicht met een soberdere uitvoering.
Natuurlijk ben je boos op je ex, maar daar heeft je kind niets aan. Zelfs als je het alleen maar om de spullen gaat en niet om het bijbrengen van verantwoordelijkheidsgevoel bij je kind, dan NOG is het met het oog op de toekomst verstandig om je kind verantwoordelijk te stellen. Je kind kun je opvoeden om dergelijke situaties in de toekomst te voorkomen. Je ex kun je niet opvoeden.
Je suggereert dat wij zeggen dat je kind verantwoordelijk zou moeten houden voor de onbevredigende vervanging van het vest. Nee! Het kind is alleen verantwoordelijk voor het kwijtraken van het vest. De CONSEQUENTIE van dat kwijtraken is dat het kind het nu moet doen met een goedkoper, minder mooi vest.
En die consequentie is alleen maar voor je kind, niet voor jou. Laat niet aan je kind merken dat jij het 'jezelf' aantrekt. Het kind moet vrijelijk zijn eigen bezittingen van moeder naar vader en weer terug kunnen slepen zelfs al daar risico's aan zitten. Het is voor het kind niet goed om spullen "van moeder" en spullen "van vader" te hebben.
Inderdaad Syboor
"Het is voor het kind niet goed om spullen "van moeder" en spullen "van vader" te hebben." Halleluja en amen, Syboor!
De ouders van mijn stiefkind zijn nog steeds bezig met die onzin, en stiefdochter pikt het gelukkig steeds vaker niet meer. Ze zegt dan terecht: het zijn mijn spullen, niet jullie spullen! Als jij een heel leuk kledingstuk voor je kind hebt gekocht, kun je best vragen of je kind dat eens aantrekt wanneer het naar jou toe komt, maar zo'n strikte scheiding leidt tot allerlei gedoe en onnodige strijd.
je trekt het je persoonlijk aan
Je schrijft:
"als ik iets van iemand anders verlies of iets kapot maak dat ik dan zorg voor een gelijk of vergelijkbaar exemplaar zodat diegene er niet onschuldig de dupe van is, leek mij redelijk."
en
"Ik wordt afgescheept met een vest van de Action"
Je kind raakt tijdens een vakantie een vest kwijt, en krijgt van vader een nieuwe. En kind vindt het nieuwe vest prima.
Jij trekt het je echter heel persoonlijk aan. Alsof jóu iets wordt aangedaan. Hoezo wordt jij afgescheept met een te goedkoop vest? Het vest is toch een gebruiksvoorwerp voor je kind, en niet een decoratief voorwerp voor jou?
Jouw argument dat het vest pas een jaar oud is, vind ik persoonlijk niet zo sterk. Rond die leeftijd is een kledingstuk van een jaar oud meestal inmiddels te klein of versleten.
Kind wel verantwoordelijk....
Zo zie ik het niet, kind had op dat moment genoeg aan zijn hoofd. Natuurlijjk leer ik de kinderen op hun spullen te letten en spreek hen er op aan, dat is voor iedereen fijn. Maar ik vind dat ex, als ouder, de boel ook in de de gaten had moeten houden. De kinderen zijn eens per 2 weken bij hem en werkelijk altijd is er iets vergeten, stuk of zit er iets in de koffertjes wat niet van ons is. Ja, draait niet helemaal om dit vest maar om weer een mogelijkheid vinden op mij op de kast te krijgen (met glans geslaagd) en de nochalance ten opzichte van zijn eigen kinderen .Blijkt nu dat ook de knuffels vergeten waren tijdens de vakantie, zoiets vind ik compleet onnodig, daar let je toch op. Vest niet meegeven was geen optie want hij heeft geen zomerjas.
Het getreiter bereikt een grens, alleen kan ik deze grens niet aangeven want hij weeet dat ik niets anders kan dan accepteren. Het gaat te ver om er hier verder over uit te weiden maar bijvoorbeeld om de gegevens van de vakantie heb ik meerdere keren moeten vragen en dat rekt hij dan zo lang mogelijk. Ieder jaar hetzelfde. En dan is het echt niet zo dat ik weken te voren aan zijn hoofd zeur, Ik vraag enkele dagen voor de reis of hij adres en vluchtgegevens wil doorgeven. En zo zijn er vele voorbeelden, als ik zwart zeg dan gaat hij standaard voor wit. De mensen om mij heen vinden het eng zoals hij mij constant probeert te manipuleren. Meestal laat ik hem, (hij kan er maar blij van worden) want hij is er bijna nooit maar het zit me nu tot hier. Zo'n duur vest had niet gehoeven maar gewoon een van goede kwaliteit had toch wel gekund.
Controledwang
Waarom wil jij dat hij jou alle details over de vakantie vertelt? Dat delen wij ook niet hoor. Ik weet het land van bestemming, en wanneer ze terug komen, en andersom ook zo. Omdat we wel goed contact hebben laat ik wel eens een fotootje van de accommodatie zien op internet, maar puur voor de leuk.
Volgens mij wil jij hem overmatig sturen en controleren, heeft hij daar geen zin in dus vertelt je een beetje narrig steeds minder, waardoor jij dat vervolgens als pestgedrag ziet. Laat het gaan. Het is hun vader en hij is net zoveel ouder als jij.
Laat het los
Als jij gelijk hebt en je ex het doet om je te treiteren, dan is het juist het beste om het hele gebeuren los te laten. Juist nu ook dit.
Je kind is 9, daar mag je een bepaalde mate van verantwoordelijkheid van verwachten. Is het een handige actie? Nee, absoluut niet, maar is het zo erg om jezelf zo over op te winden.
Net als spullen die bij vader achterblijven. Hoe zeker ben jij dat het expres gebeurt? Persoonlijk denk ik namelijk dat het een kwestie van een verschil in opvoeden. Ik ga echt niet de spullen van mijn kind controleren of alles er wel bij zit. Dat doet ze maar lekker zelf. De belangrijke zaken zoals medicijnen die een kind nodig zou kunnen hebben vind ik een andere zaak. Verder is het: jouw spullen, jouw verantwoordelijkheid.
Zelfs het doorgeven van de adresgegevens vraag ik niet meer. Tot nu toe komt het iedere keer op tijd. Dit jaar zelfs een paar dagen eerder tot mijn grote verbazing.
Onze situaties verschillen niet zo heel veel, dus ik begrijp je frustratie. Het grote probleem zit in het feit dat jij de ander op geen enkele manier kunt veranderen. Dus je kunt gefrustreerd zijn, boos worden en proberen te eisen dat hij het anders moet doen, het heeft allemaal maar 1 effect: het kost jou heel veel energie. Dus juist als hij het doet om jou te treiteren: laat het los. Laat hem niet meer winnen en gebruik al die energie om je eigen leven leuker te maken.
Communicatie
Hij had een jas nodig en krijgt een vest van vader.
Heb jij hem dat ook medegedeeld?
Je ziet alles als pesten, maar ik lees eigenlijk dat jij iets van een ‘controlefreak’ bent en hij nogal aan de lakse kant is. Dat is vaker zo tussen (ex-) man en vrouw. Ik neem aan dat dat vroeger ook als zo was en dan zal dat nu niet anders zijn. Even voor het vergelijk: als wij op vakantie gaan bepaalt mijn 9-jarige zelf of en welke knuffels er mee gaan. Ik probeer er voor te zorgen dat zijn ipad ingepakt wordt (met oplader) en dat is het. Dit jaar heb ik geprobeerd om hem ook zelf zijn koffer te laten inpakken, maar dat was nog een brug te ver. Volgend jaar nieuwe poging.
Je hebt geen invloed op je ex, hooguit op hoe je daar zelf mee omgaat. En op hoe je je kind traint. Maar als die een aardje naar vaartje heeft, wordt dat ook moeilijk. Bij chaoten moet je rekening houden met afscheid nemen van spullen.
Mijn man heeft vorig jaar onze complete electronica equipement in het vliegtuig achter gelaten. Daar heb ik echt wel wat van gezegd, maar dat veranderd m echt niet. Hij doet dit namelijk niet expres. Is jouw ex niet van hetzelfde kaliber?
Ginny
Wat vreselijk, dat lijkt me echt erg. Ik ben er gelukkig op getraind om belangrijke dingen zelf in de hand te houden. Dat lijkt ook controlfreakerig, maar zonder paspoort op de luchthaven, of zo, heb je anders een groot probleem. Ik heb net mijn jongste weg gebracht voor de vakantie met haar vader. Haar op het hart gedrukt dat ze haar paspoort, medicijnen en zonnebril zorgvuldig moet bewaken en zorgen dat die mee- en terugkomen. Het ergste wat haar vader ooit is kwijtgeraakt was het heen-en-weer schriftje (bijna vol) van het kdv. Daar ben ik wel even pissig over geweest, ook al doet hij het niet expres. Maar een volwassen man die minstens drie keer per jaar naar de Gevonden Voorwerpen van de NS moet is natuurlijk wel heel extreem.
Narcis
"De kinderen zijn eens per 2 weken bij hem en werkelijk altijd is er iets vergeten, stuk of zit er iets in de koffertjes wat niet van ons is."
Dan zou ik ze echt nooit een duur vest meenemen, maar iets goedkoops of iets ouds waar toch niks aan verloren zal gaan.
Mijn ex deed het ook niet om me te treiteren, maar bij hem was het net de Bermuda driehoek, er raakte van alles kwijt en hij vond het heel normaal de kinderen vervolgens vieze of te kleine kleding aan te doen. Zijn "moet kunnen"-level lag nou eenmaal op een heel ander niveau dan dat van de gemiddelde mens.
Omgedraaide wereld
Lijkt alsof ik nu de boosdoener ben. Ik probeer juist naar ex toe alles correct te regelen en zo veel mogelijk mee de gaan in al zijn acties. Heeft niets te maken met controlfreak maar met het vermijden van gedoe en ellende.
Als je al weinig spullen hebt en er verdwijnt regelmatig wat, is dat gewoon vervelend. Als een kind op vakantie zijn 2 knuffels mist waar hij al jaren mee slaapt is dat ook vervelend, niet voor mij maar ik erger me wel. En als kinderen 2 weken met hun vader op vliegvakantie zijn en je weet alleen maar naar welk land ze zijn vind ik dat ook vervelend, ik hoef heus geen huisnummer maar plaats en naam hotel is fijn. Ik vind dat veel van jullie wel heel stoer doen.
Narcis
Ik zie je niet als boosdoener. Het is über irritant als een ex spullen kwijtraakt. Het kan iedereen gebeuren, maar als het een gewoonte wordt, kun je daar gillend gek van worden. Dat heeft niks met "controlfreak" te maken.
Ik had vroeger altijd nette kleren, en "kleren voor bij ex". En ook de kinderen wisten dat ze beter geen dure speeltjes mee konden nemen, want het ging kapot of raakte zoek.
Een duur vestje was nooit naar ex gegaan, laat staan mee op vakantie.
Mensen kun je niet veranderen, wel hoe je er mee om gaat. Maar dat betekent niet dat je de boosdoener bent. Wel dat je verwachtingen moet bijstellen en mooie vestjes beter thuis kunt laten.
wat vakantie betreft
Tenzij jij van plan bent hem controlerend na te reizen, vind ik het raar van ex dat hij geen vakantiegegevens doorgeeft. Kinderachtig ook. Hij is het niet verplicht, maar ik heb mijn ex altijd verteld waar we heen gingen. Ex deed niet aan vakantie, maar ik weet zeker dat hij mij ook gegevens zou hebben gegeven.
Niet verplicht dus. Wel flauw van ex. En daar mag je best wat van vinden. Maar je kunt er weinig aan doen. Behalve anticiperen op zijn gedrag (het vestje, niet alle knuffels mee maar slechts eentje).
Onzelfstandigen
Altijd hetzelfde gedoe. Onzelfstandigen zoals kinderen en opgenomen bejaarden hebben anderen nodig om op hun spullen te letten die gebruikt worden en in de was gaan en verplaatst worden.
Gaat altijd fout en ligt altijd aan iemand. Aan de verzorging, de andere ouder, de kampleiding, de school!
En als je als zelfstandige eens iets kwijt raakt, ja wel minder want het gaat door minder handen en zelf bepaal je je eigen mate van oplettendheid, dan is het pure pech.
Of je ziet kans er toch nog iemand of de situatie de schuld van te even.
Het is een ergernis.
Toch zou ik er niet mijn bloeddruk door laten stijgen. Het is een gegeven. Je doet je best om het terug te dringen en meer kun je niet doen.
Nee niet de boosdoener.
Het is wat Sally zegt. Je zou iets aan je verwachtingsmanagement kunnen doen.
Ik snap dat je baalt, zou ik ook doen. Ik ben ook minimaal een dag goed chagrijnig geweest van het vliegtuigdebacle. Maar weet je, hij is gewoon zo. En, en dat is vast anders hier, hij baalde ook en heeft nog navraag gedaan op het vliegveld en de luchtvaartmaatschappij benaderd.
En uiteindelijk bedroeg de totale schadepost (met wat slim inkopen en vergoeding van reisverzekering) ongeveer 100 euro. Niet genoeg om een totale vakantie door te laten verpesten.
Hij is nu eenmaal zo. Daar verander ik niet veel aan, net zo goed als jij niet veel verandert aan je ex.
Ik snap je wel hoor
En ik denk dat alle schrijvers hierboven je frustratie en boosheid snappen. Zeker als het een ex betreft waar je al veel mee te stellen hebt en veel van te incasseren hebt. En dat heb je. Maar je kunt er niks mee. Je kunt hem niet veranderen, en hij heeft geen last van je frustratie maar vindt dat misschien zelfs nog wel leuk ook. Dat weet ik niet, jij lijkt dat wel te denken, en het kan ook zo zijn, maar dan is het dus juist belangrijk om niet te 'happen'.
Dus je kunt gewoon niks anders doen dan 3 keer heel diep zuchten, 5 keer tot 10 tellen en dan toch weer overgaan tot de orde van de dag. En schaf een boksbal aan, om je op af te reageren .
gewoon jammer
Narcis, je zegt dat wanneer iemand iets verliest, dat die persoon dan iets van gelijke waarde moet teruggeven, maar dat gaat hier niet op, want ik denk dat jouw ex niet gevraagd heeft om een dure vest mee te geven aan jullie kind.
Je spreekt ook van de reisverzekering, maar de restwaarde van die vest is quasi nihil, dus dat telt ook niet; zo gaat dat nu eenmaal bij verzekeringen.
Het is gewoon jammer dat die vest is verloren gegaan, maar als jij beslist om een dure vest te kopen, dan kan je niet hetzelfde verlangen van jouw ex; hij kijkt daar duidelijk anders tegenaan, en dat is ook zijn goed recht, of hij nu veel geld heeft of niet.
Nu weet de zoon ook dat hij wat beter op zijn spullen moet letten, als hij er al uberhaupt last van heeft dat hij nu een minder fraaie jas heeft.
En als de jas al een jaar mee gaat, zou jouw zoon er toch weldra zijn uitgegroeid.
Ik denk dat je wat moet leren relativeren, en aanvaarden dat jouw ex niet is zoals jij het graag zou willen; jullie zijn toch gescheiden voor iets.
Geen boosdoener
Ik zit ook wel eens met iets waarvan ik denk" ben ik nou gek, of zijn zij nou gek" Dan steek ik mijn licht eens op in mijn omgeving. Soms word ik mijn opvatting bekrachtigd, en even vaak werpt het een ander licht op de zaak.
Maar ik krijg de indruk dat jij dit post om je gal te spuwen en bijval te krijgen. Niet om te peilen of je ex' zijn gedrag niet door de beugel kan en jouw reactie daarop gepast is. Ik vind dat heel onbuigzaam en weinig consturctief. (Bij die knuffels die door een negenjarige niet gemist worden volg ik je echt niet meer eerlijk gezegd. Zeker als je zoon er zelf ook niet aan denkt)
Is die ex echt ongevoelig voor een vriendelijk verzoek in de trant van Pietje raakt niet uitgepraat over de vakantie, fijn dat je zo snel een ander vest geregeld hebt, het lijkt me heel praktisch voor erbij, maar het was toch niet wat ik in gedachten had, misschien had ik het beter niet mee kunnen geven,dus zullen we de schade delen en Pietje voor de vorm ook een week zakgeld laten dokken.
Waarde
Als je nu bedenkt dat ex een vest van vergelijkbare waarde heeft gekocht? Want dat is toch feitelijk het geval? Een vest dat al een jaar intensief gebruikt wordt, is immers nog maar een habbekrats van het oorspronkelijke aankoopbedrag waard....helpt dat?
Verder voel ik je frustratie, ik kan ook zo boos worden als er nonchalant omgesprongen wordt met spullen die met zorg door mij zijn uitgekozen. Hier is dat de oorzaak van minstens de helft van de echtelijke ruzies... Man mag al jaren niet aan de wasmachine komen, hoeveel mooie kleren hij al niet verpest heeft om daarna zijn schouders op te halen. Grrrrrrrr. En dan zal het bij een ex die je op andere terreinen ook al met de ouderlijke verantwoordelijkheden laat zitten nog minstens tien keer erger zijn.
Narcis
En als Kenfan gelijk heeft en je alleen post om je gal te spugen en bijval te krijgen, dan spuug ik met je mee!