Ik heb mijn zoon nog nooit gezien..

Mark,  je krijgt nu de volle laag omdat jij nu degene bent die hier post met jouw kant van het verhaal, waarin er duidelijk dingen anders hadden gemoeten.  Dat neemt niet weg dat het heel pijnlijk moet zijn je kind niet te mogen zien.  Ik vind dat het voor elke ouder het streven moet zijn dat een kind zijn beide ouders in ieder geval kent, mits er geen onveilige situaties ontstaan.  

Uit je post blijkt dat je veel moeite hebt met onrecht.  Als je het gevoel hebt dat iets niet eerlijk is lijk je helemaal niet meer mee te werken.  Daar zou ik als ik jou was hulp bij zoeken want je doet hiermee jezelf geen goed.  Verder zou ik via de organisatie die de bezoeken zou gaan begeleiden vragen wat jouw ex nodig heeft om wel vertrouwen te hebben in de bezoeken.  Hoewel het lastig is, is het belangrijk om uit je emotie te stappen en je boosheid los te laten.  Ja het is erg dat je je kind niet mag zien,  en dat zal vast oneerlijk voelen maar als je dit wil veranderen moet je die boosheid parkeren. 

Het is denk ik geen slecht idee om zelf een advocaat in de hand te nemen.  Tot nu toe heb je als laten gebeuren en misschien rekent je ex hier nu weer op.  Dat je vanuit boosheid helemaal niks meer doet.  Probeer je doel voor ogen te houden: je kind zien EN een positieve factor zijn in zijn/ haar leven.  ( vergeet vooral dat laatste niet,  het draait om het kind)

Nick90 schreef op 19-11-2025 om 07:45:

Zoek een nieuwe advocaat, wss krijg je wel een toevoeging omdat je blut bent. Laat een herberekening maken van kinderalimentatie. En laat haar maar naar de rechter gaan. Leg uit dat jij het contact al veel eerder wilde herstellen maar dat moeder zelf niet reageerde. Laat haar maar uitleggen hoe zij de situatie onveilig vind voor jullie zoon.
En werk vooral overal aan mee.

Ja, je hebt veel fouten gemaakt de afgelopen jaren. Het advies om eens goed naar jezelf te kijken, eventueel onder begeleiding van een therapeut, lijkt me van belang. Op een bepaalde manier wil je de wereld dwingen om te handelen zoals jij dat wil, en als dat niet gebeurt stapel je boosheid op boosheid. 

De alimentatie is te hoog ingesteld, dat kun je zelf wel aanpakken, want het is ook in het belang van het kind dat jij financieel gezien genoeg draagvlak hebt om te kunnen leven. Ik neem aan dat je kind zonder die alimentatie niet op zwart zaad zit, je ex krijgt altijd nog KB en eventueel KGB. Je ex zal kwaad worden dat je dit doet, maar dat moet dan maar. Het helpt misschien om je boosheid te verminderen als een lagere KA wordt toegekend. 

Het advies om aan het werk te gaan zodat je ex weer vertrouwen in je krijgt lijkt mij eigenlijk niet haalbaar. Ex heeft er geen enkel belang bij om vertrouwen in jou te herstellen. Je zult eerst moeten zien dat je het vertrouwen herstelt in de instanties die nu betrokken zijn. Om te beginnen bij de organisatie die de omgang gaat begeleiden. Hoe ga je met hen om? Boos, vragend, vertrouwen gevend, eisend? Dan heb je nog de rechters, advocaten, de raad voor kinderbescherming en het LBIO. Tegenover hen sta je op je punt van 'recht': ik heb recht op.... en wat gebeurt is onrechtvaardig en daarover ben ik boos. Maar wat je terug wil krijgen is vertrouwen: ik kan een goede vader zijn. Recht hebben op en vertrouwen krijgen zijn twee verschillende dingen. 

Ik ben wel benieuwd: je krijgt wel foto's van je kind, maar waarom moet de rechter daar nog een keer een uitspraak over doen dat je niet mag reageren? Wat heb je dan gedaan? Ook op dit punt reageer je met 'recht': ik heb recht op informatie. Waar ben je dan mee bezig. Ik denk dat het voldoende was geweest om te zeggen: dank je wel, fijn om te zien dat het goed met hem gaat. Dan had je laten zien dat het belang van je kind bovenaan staat en dat je een bezorgde vader bent. 

linn19 schreef op 19-11-2025 om 09:18:

[..]

Dit schreef je in je eerste post:
"Ondertussen werd onze zoon geboren maar mocht hem tijdens het onderzoek van de RvdK nog steeds niet zien omdat moeder zich onveilig voelde."

Hoe kan het dat jij zo weinig zelfinzicht hebt in de gevolgen van jou gedrag naar de moeder van je kind?

Jij hebt onveilige situatie veroorzaakt voor moeder en kind en nu 5 jaar na dato nog steeds in de slachtofferrol nu weer over deze uitspraak van de rechter en je legt de link niet tussen zich niet veilig voelen en niet mogen reageren van de rechter?

Hoe garandeer jij dat moeder en kind zich nooit meer onveilig zullen voelen bij contact met jou?

En is er bij jou sprake van een diagnose?

Wat was de onveilige situatie dan? Of lees ik er overheen?

Nick90 schreef op 19-11-2025 om 09:27:

[..]

Wat was de onveilige situatie dan? Of lees ik er overheen?

Dat vermeld hij er niet bij alleen dat het onderzoek 4 jaar duurde en hij geen gezag heeft gekregen en niet zonder begeleiding kind mag zien. Dit is een pittige uitspraak' die echt niet zomaar gedaan wordt. Daarnaast geeft hij als reden van niet meewerken zijn boosheid... dat is natuurlijk ook onveilig voor een kind een ouder die zich laat leiden door emoties en hierdoor keuzes maakt die schadelijk zijn voor de ontwikkeling van kind zoals contact verbreken 

Nick90 schreef op 19-11-2025 om 09:27:

[..]

Wat was de onveilige situatie dan? Of lees ik er overheen?

Ik denk dat Mark meer uit te leggen heeft dan ik.

Anoniemvoornu schreef op 19-11-2025 om 09:32:

[..]

Dat vermeld hij er niet bij alleen dat het onderzoek 4 jaar duurde en hij geen gezag heeft gekregen en niet zonder begeleiding kind mag zien. Dit is een pittige uitspraak' die echt niet zomaar gedaan wordt. Daarnaast geeft hij als reden van niet meewerken zijn boosheid...

Ik neem aan de rechtszaak al 4 jaar aansleept? En daar is uitgekomen dat hij zijn kind onder begeleiding mag zien wat later wss uitgebreid wordt naar een normale regeling. Moeder is degene die in deze niet meewerkt. TO moet dus terug naar de rechtbank en daar dan verzoeken om een dwangsom voor moeder. Of in het ergste geval uithuisplaatsing als moeder weigert mee te werken.
Een kind heeft recht op omgang met beide ouders. De moeder is ook niet bepaald onschuldig in deze. Dat moeder zich onveilig voelt wil niet zeggen dat hij geen goede vader kan zijn. 

Mark83 schreef op 19-11-2025 om 09:35:

[..]

Mijn diagnose is de rode draad door dit verhaal. Ik wil die niet delen omdat ik vind dat dat los staat van mijn rol als vader. Moeder wil perse weten wat mijn diagnose is. Dat heeft zij nodig om de veiligheid voor onze zoon in te kunnen schatten geeft zij aan. De Raad vd kinderbescherming heeft mij gevraagd om mijn huisarts te benaderen en dit heb ik geweigerd. Ik denk dat mijn diagnose alleen maar tegen mij gebruikt zal worden en ik vind persoonlijk dat het mijn ex niets aangaat. Ik heb daar hulp voor en staat los van alles.

Ik stuur cadeaus naar mijn zoon met feestdagen. Interesse in hem tonen door vragen te stellen mag dus niet omdat ik van de rechter niet op haar informatie mails mag reageren. Er is geen contactverbod.

Ik krijg zo ook niet de kans om mijzelf te bewijzen omdat moeder het begeleide omgang nu niet door laat gaan.

Kinderalimentatie uit mezelf betalen kan nu niet omdat het LBIO de betalingen heeft overgenomen totdat het achterstallige bedrag is betaald. Zodra ik dit weer zelf moet doen, zal ik dit ook uiteraard elke maand overmaken naar moeder.

Mijn zorg is wanneer er een nieuwe bodemprocedure komt, ik dan mijn diagnose moet delen. Maar ik weet dat moeder hiermee aan de haal gaat en nog grotere problemen ervan gaat maken.

Als zij het begeleide omgang toe zou staan kan zij via de begeleiders horen dat ik wel een goede vader kan zijn. Dat zou haar vertrouwen kunnen geven. Wanneer ze dat van het omgangshuis hoort.

Jouw diagnose maakt jou wie je bent en hoe je reageert op situaties in het leven. Die kun je niet verstopt laten. Vecht daar dan ook niet meer tegen. 

Doen alsof je "normaal" ( niet lullig bedoeld) bent brengt je alleen maar meer in de problemen en je sleept daarmee je kind en moeder ook mee. Je kunt jou diagnose niet los zien van je vaderrol.

Je zal eerst jou diagnose zelf moeten accepteren met daarbij je eigen valkuilen/onvermogen/inzichten over jezelf serieus moeten nemen. Je kan niet verwachten van anderen ( moeder,kind,RvK,omgangshuis,rechters enz.) dat die ook hun kop in het zand moeten gaan steken voor jou. 

Nick90 schreef op 19-11-2025 om 09:43:

[..]

Ik neem aan de rechtszaak al 4 jaar aansleept? En daar is uitgekomen dat hij zijn kind onder begeleiding mag zien wat later wss uitgebreid wordt naar een normale regeling. Moeder is degene die in deze niet meewerkt. TO moet dus terug naar de rechtbank en daar dan verzoeken om een dwangsom voor moeder. Of in het ergste geval uithuisplaatsing als moeder weigert mee te werken.
Een kind heeft recht op omgang met beide ouders. De moeder is ook niet bepaald onschuldig in deze. Dat moeder zich onveilig voelt wil niet zeggen dat hij geen goede vader kan zijn.

Uithuisplaatsing ??? Nee zijn acties tot nu toe hebben dat laten zien. Hij is geen betrouwbare ouder. Als je goed leest lees je dat hij nog steeds niet de adviezen wilt volgen van de raad van de kinderbescherming... niet moeder maar hij en als gevolg daarvan er nog geen omgang is... want nu wilt hij weer zijn diagnose niet delen ook als de Raad dit wel adviseerd...

Anoniemvoornu schreef op 19-11-2025 om 09:45:

[..]

Uithuisplaatsing ??? Nee zijn acties tot nu toe hebben dat laten zien. Hij is geen betrouwbare ouder.

Hij heeft het kind nog niet ontmoet. Dus je kunt ook niet stellen dat hij een onbetrouwbare ouder is. 

En de uitspraak van de rechtbank is ook bindend voor de moeder. Zij beslist nu zelf om daar niet aan mee te werken. Dat zal de advocaat van TO wss ook aanvoeren en wss een verzoek indienen tot een dwangsom als moeder tegen blijft werken. Komt ook niet heel goed over bij de rechtbank om die te negeren. 

En ja, indien de verzorgende ouder zich niet aan de gemaakte afspraken houdt en een dwangsom niet voldoende helpt kan in een uiterst geval een kind uit huis geplaatst worden. 

Anoniemvoornu schreef op 19-11-2025 om 09:45:

[..]

Uithuisplaatsing ??? Nee zijn acties tot nu toe hebben dat laten zien. Hij is geen betrouwbare ouder. Als je goed leest lees je dat hij nog steeds niet de adviezen wilt volgen van de raad van de kinderbescherming... niet moeder maar hij en als gevolg daarvan er nog geen omgang is... want nu wilt hij weer zijn diagnose niet delen ook als de Raad dit wel adviseerd...

Het advies was omgang onder toezicht, hij wil wel maar zij niet. De raad is er om de rechtbank te adviseren, niet om de ouders te adviseren 

Anoniemvoornu schreef op 19-11-2025 om 09:45:

[..]

Uithuisplaatsing ??? Nee zijn acties tot nu toe hebben dat laten zien. Hij is geen betrouwbare ouder. Als je goed leest lees je dat hij nog steeds niet de adviezen wilt volgen van de raad van de kinderbescherming... niet moeder maar hij en als gevolg daarvan er nog geen omgang is... want nu wilt hij weer zijn diagnose niet delen ook als de Raad dit wel adviseerd...

Jij spoort (af en toe) echt niet he. Uithuisplaatsing als oplossing voor het probleem dat een ouder een kind niet kan zien, hoe is dat in het belang van het kind? Als je het hebt over onveiligheid voor een kind denk je aan uithuisplaatsing. Nog los van alle mogelijke misstanden waar we tegenwoordig over horen, ga je een kind niet uit zijn veilige thuissituatie halen omdat vader vindt dat hij recht heeft op omgang.

Zeker, ik vind ook dat een kind zijn vader moet kennen. Maar ik ben het met de posters hier eens dat Mark eerst volwassen moet worden en aan zichzelf moet gaan werken, te beginnen met het accepteren van zijn diagnose. Die diagnose delen met ex laat ook zien dat hij werkt aan het opbouwen van vertrouwen. En ze zal misschien die diagnose tegen hem gebruiken. Maar hij laat nu in ieder geval niet zien dat hij open en eerlijk is. Dan kan zijn ex en ook een rechter eventuele risico's voor het kind niet inschatten.

Je citeert de verkeerde persoon Jonagold, beter even aanpassen.