Ik heb mijn zoon nog nooit gezien..
Ik weet het even niet meer dus wil even mijn verhaal kwijt.
5 jaar geleden werd mijn ex zwanger. Het was niet gepland maar wel welkom. Toen zij 14 weken zwanger was hebben wij ruzie gekregen en heb ik haar in mijn boosheid geblokkeerd. Daar kreeg ik vrijwel gelijk spijt van en heb haar geprobeerd te bellen. Niets meer van haar vernomen.
Ben een rechtszaak gestart voor erkenning, gezag en omgang.
Ondertussen werd onze zoon geboren maar mocht hem tijdens het onderzoek van de RvdK nog steeds niet zien omdat moeder zich onveilig voelde.
4 jaar later de uitspraak;
Ik mocht hem erkennen, gezag werd afgewezen en er werd begeleid omgang geadviseerd.
Ondertussen had mijn ex een vetzoekschrift ingediend voor kinderalimentatie. Daar heb ik uit frustratie geen verweer voor ingediend. De KA werd veel hoger dan geëist.
Omdat ik er boos om was omdat ik mijn zoon nog niet gezien had heb ik ook niet gereageerd op het LBIO waardoor er beslag werd gelegd op mijn loon.
Vorige week zou onze 1e begeleide omgangsmoment zijn. Moeder heeft omgangshuis verteld dat zij het nog steeds niet veilig acht en dat ze mij niet vonsistent en betrouwbaar vind en dat zij een bodemprocedure zou starten om alsnog omgang af te wijzen of op te schorten.
Omgangshuis heeft daar niets mee gedaan omdat zij moeder niet kunnen dwingen om onze zoon erheen te brengen. Terwijl het wel in de beschikking staat.
Wat moet ik nu? Zelf een kort geding aanspannen of wachten op het verzoekschrift van mijn ex. Ik heb mijn kind nog nooit gezien, hij is nu 5 jaar en het zal nu nog langer gaan duren.
Wie weet hoe lang dit kan gaan duren? Ik voel me radeloos.
Mark83 schreef op 19-11-2025 om 12:35:
[..]
Ben ik het helemaal mee eens. Kan de raad of de rechter mij verplichten om mijn diagnose te delen met mijn ex om zo haar vertrouwen te winnen voor de omgang? Zij gaat dit 100% tegen mij gebruiken. Ik ben in het verleden geweldadig geweest tegen instanties en mijn oude werkgever. Nooit tegen mijn ex!! Wel wat naar haar geroepen in mijn boosheid maar haar nooit geslagen oid.
En hoe lang gaat deze bodemprocedure die zij start duren? Weer jaren? Genoeg tijd om mijn zoon tegen mij op te zetten.
Kan ik dit voor zijn om een kort geding te starten?
Nee dat kunnen ze niet. En het recht staat al aan jouw kant, de rechtbank heeft immers op advies van rvk besloten dat er een BORtraject opgestart moet worden, ga dus zo snel mogelijk een advocaat zoeken of benader je oude advocaat.
Ik herken in de mannelijke reacties mijn ex. Juridisch gezien is er recht op omgang met je kind. Wat ik dan zie is dat er daar de tunnelvisie op ligt. De houding van "ik heb er recht op" en de rest doet er niet meer toe.
Maar je neemt jezelf mee en je zal het recht op omgang waar moeten zien te maken in gedrag. Je houding is het enige waar je het verschil mee kan maken. Ook al heb je nog zo'n goede advocaat.
Als je nu omgang afdwingt, dan is moeder achterdochtig, geeft het kind geen vertrouwen en zal het stroef lopen. Als kind in de pubertijd weerwoord gaat geven spelen jouw oude mechanisme weer op, is er herrie in de tent en ben je je zoon nog meer kwijt dan nu. Immers als een puber een slechte indruk van je heeft en dat bij de rechter verteld dan kan je het schudden.
Begin vooraan. Begin bij jezelf en zet in op een duurzame gedragsverandering. Ga naar een therapeut, laat haar zien dat je aan jezelf werkt en dat je stappen zet. Wanneer zij ziet dat je stappen zet en beter met je frustratie om kan gaan, dan is die diagnose misschien helemaal niet zo belangrijk meer.
Immers een diagnose hoeft niet te betekenen dat jij voor altijd hetzelfde blijft reageren. Juist met een diagnose kan je handvatten krijgen hoe je het beste met de dingen om kan gaan.
'Ik denk dat mijn diagnose alleen maar tegen mij gebruikt zal worden en ik vind persoonlijk dat het mijn ex niets aangaat. Ik heb daar hulp voor en staat los van alles.'
Blijkbaar heeft Mark83 zijn diagnose al geaccepteerd en krijgt hij al hulp daarvoor.
Medische informatie is echt strikt geheim, de raad had niet mogen adviseren om dit te delen met de ex. Je mag wel vragen of er behandeling voor is en of dat goed gaat, dat kan de raad dan weer in haar rapport verwerken.
Een verleden met gewelddadigheden laat zien dat er een serieus probleem was. De vraag is of dat inmiddels onder controle is, waaruit dat blijkt en sinds wanneer dat ook aantoonbaar is. Dus niet de diagnose is relevant, maar wel of er behandeling is en of er een verandering is. Stel dat het anders was, dat diagnoses gedeeld mogen/moeten worden in zaken rond familierecht, dan zou je heel nare situaties krijgen voor heel veel mensen.
Hier een voorbeeld waar het een moeder met
borderline betreft en een huisarts die informatie geeft aan de raad voor
de kinderbescherming: https://www.eldermans-geerts.nl/huisarts-op-de-vinger-getikt-voor-delen-medische-informatie-aan-de-raad-voor-de-kinderbescherming
Je schrijft dat er sprake is van een gezin in de situatie waarin je zoon nu opgroeit en dat het goed met hem gaat. Dat is al heel belangrijk. Je bent wel zijn biologische vader, maar het is niet gelukt om met de moeder een goede relatie op te bouwen, al vanaf vrijwel het begin van de zwangerschap niet. Je zult er toch genoegen mee moeten nemen dat je een zeer beperkte plek in het leven van je zoon krijgt, om ervoor te zorgen dat je zoon zo stabiel mogelijk opgroeit. Maar dat wil niet zeggen dat je geen plek hebt.
Je zoon blijft niet voor eeuwig kind. Op een dag wordt hij 18 en dan veranderen er dingen. Hoe wil jij dat je zoon op die dag tegen jou aankijkt? Op basis van de verhalen van moeder en de juridische gevechten die jullie nu leveren zal dat geen rooskleurig beeld zijn. Misschien kun je beginnen aan het schrijven van een (dag) boek of een fotoboek, waarin je kunt laten zien hoe jij leeft met je zoon in gedachte, dat je een goede vader wilde zijn, maar dat dat door de omstandigheden niet mogelijk was.
Evaluna, maar recht is er voor iedereen en het is voor iedereen op gelijke wijze recht. Het is niet zo dat recht er is voor de moeder en dat er voor de vader nog een rechter boven staat, namelijk de moeder die het goed moet vinden. Vergelijk het met de alimentatie: als de rechter zegt dat je dat moet betalen, dan kan de vader (meestal) niet alsnog zeggen: maar ik bepaal of ik het kan betalen. Daarvoor hebben we wel dwangmogelijkheden ontwikkeld, zoals het LBIO, beslaglegging op je salaris etc. Idem voor de omgang: als er een uitspraak ligt het je met die uitspraak te maken, ook als moeder zijnde.
Nick90 schreef op 19-11-2025 om 13:06:
[..]
Nee dat kunnen ze niet. En het recht staat al aan jouw kant, de rechtbank heeft immers op advies van rvk besloten dat er een BORtraject opgestart moet worden, ga dus zo snel mogelijk een advocaat zoeken of benader je oude advocaat.
Mijn oude advocaat kan en mag mij helaas niet (meer) bijstaan. Ik zal straks het juridisch loket eens bellen
Evaluna schreef op 19-11-2025 om 13:13:
Ik herken in de mannelijke reacties mijn ex. Juridisch gezien is er recht op omgang met je kind. Wat ik dan zie is dat er daar de tunnelvisie op ligt. De houding van "ik heb er recht op" en de rest doet er niet meer toe.
Maar je neemt jezelf mee en je zal het recht op omgang waar moeten zien te maken in gedrag. Je houding is het enige waar je het verschil mee kan maken. Ook al heb je nog zo'n goede advocaat.
Als je nu omgang afdwingt, dan is moeder achterdochtig, geeft het kind geen vertrouwen en zal het stroef lopen. Als kind in de pubertijd weerwoord gaat geven spelen jouw oude mechanisme weer op, is er herrie in de tent en ben je je zoon nog meer kwijt dan nu. Immers als een puber een slechte indruk van je heeft en dat bij de rechter verteld dan kan je het schudden.
Begin vooraan. Begin bij jezelf en zet in op een duurzame gedragsverandering. Ga naar een therapeut, laat haar zien dat je aan jezelf werkt en dat je stappen zet. Wanneer zij ziet dat je stappen zet en beter met je frustratie om kan gaan, dan is die diagnose misschien helemaal niet zo belangrijk meer.
Immers een diagnose hoeft niet te betekenen dat jij voor altijd hetzelfde blijft reageren. Juist met een diagnose kan je handvatten krijgen hoe je het beste met de dingen om kan gaan.
Dit.... 110% mee eens, wat goed omschreven. In de basis helemaal mee eens dat het niet te verkroppen is dat wie dan ook, zijn kind niet mag/kan zien. Maar gezien het verleden is dit een topadvies, begin bij jezelf en niet puur je juridische recht zoeken.
Evaluna schreef op 19-11-2025 om 13:13:
Ik herken in de mannelijke reacties mijn ex. Juridisch gezien is er recht op omgang met je kind. Wat ik dan zie is dat er daar de tunnelvisie op ligt. De houding van "ik heb er recht op" en de rest doet er niet meer toe.
Maar je neemt jezelf mee en je zal het recht op omgang waar moeten zien te maken in gedrag. Je houding is het enige waar je het verschil mee kan maken. Ook al heb je nog zo'n goede advocaat.
Als je nu omgang afdwingt, dan is moeder achterdochtig, geeft het kind geen vertrouwen en zal het stroef lopen. Als kind in de pubertijd weerwoord gaat geven spelen jouw oude mechanisme weer op, is er herrie in de tent en ben je je zoon nog meer kwijt dan nu. Immers als een puber een slechte indruk van je heeft en dat bij de rechter verteld dan kan je het schudden.
Begin vooraan. Begin bij jezelf en zet in op een duurzame gedragsverandering. Ga naar een therapeut, laat haar zien dat je aan jezelf werkt en dat je stappen zet. Wanneer zij ziet dat je stappen zet en beter met je frustratie om kan gaan, dan is die diagnose misschien helemaal niet zo belangrijk meer.
Immers een diagnose hoeft niet te betekenen dat jij voor altijd hetzelfde blijft reageren. Juist met een diagnose kan je handvatten krijgen hoe je het beste met de dingen om kan gaan.
Hij zegt dat hij al hulp krijgt. Als je je kind van 5 nog nooit gezien hebt een dat wel wil vind ik het ook een beetje flauw om alleen naar to te wijzen. To heeft fouten gemaakt maar laten we niet doen alsof vrouwen altijd zo onschuldig zijn als het om bezoekregelingen gaat.
Maar de ex van TO post hier niet. Wij kunnen dan ook alleen maar advies geven over hoe hij zijn kant het beste aan kan pakken.
Jonagold schreef op 19-11-2025 om 15:05:
Maar de ex van TO post hier niet. Wij kunnen dan ook alleen maar advies geven over hoe hij zijn kant het beste aan kan pakken.
Advies wordt ook niet door iedereen gegeven. Ik lees vooral om dat gesteld wordt dat ex wel een punt zal hebben. Ik vind het vooral heel naar als iemand zijn kind niet kan zien en dat wel wil. Het is nogal wat.
IMI-x2 schreef op 19-11-2025 om 12:47:
Mark, ik ben het natuurlijk met je eens dat je ex die begeleide omgang niet zou mogen blokkeren. Kinderen hebben het recht om hun beide ouders te kennen. De begeleiding is er juist om het veilig te houden.
Anderzijds snap ik wel dat zij en de rechter hun twijfels hebben. Je hebt het in het verleden niet fraai aangepakt. In je woede heb je ronduit domme dingen gedaan, ook naar haar toe. Uit je berichten blijkt ook weinig zelfinzicht.
Ik denk dat het inderdaad zou helpen om met jezelf aan de slag te gaan. Therapie of een cursus woedebeheersing, emotie-regulatie, zoiets. Je zult dat echt nodig hebben als je een vaderrol op je gaat nemen, want kinderen kunnen soms het bloed onder je nagels vandaan halen en ook dan moet jij volwassen en kalm blijven reageren. En het helpt je ook in de rest van je leven, op je werk, in de omgang met vrienden en familie.
Als je dat doet, kun je zwart op wit aantonen dat je je ervoor inzet om je voortaan niet meer te laten meeslepen door je woede. Dat kan helpen als je weer voor een rechter staat, en ook in je contact met de omgangsbegeleiding.
Waar blijkt uit dat de rechtbank twijfels heeft? Er is al een uitspraak en dat bor traject is de normale wijze waar mee begonnen wordt.
Ik heb net het verzoekschrift aangetekend ontvangen. Ze is er vlot bij.
Ze vraagt om de begeleide omgang (tijdelijk) op te schorten omdat haar zorgen nu te groot zijn.
Omdat ik niet mee heb willen werken aan het onderzoek van de Raad voor de kinderbescherming, omdat mijn adres geheim is omdat ik wilde "onderduiken voor de kinderalimentatie" ze haalt mijn psychische stoornis er weer bij. De verontrustende uitspraken die ik gedaan zou hebben. Mijn gedrag tijdens de laatste zitting etc etc. Ik ben onbetrouwbaar, inconsistent, onveilig. Niet goed voor de ontwikkeling van onze zoon. Ze wil toch dat de Raad vd kinderbescherming nogmaals met mij in gesprek probeert te gaan omdat ik niet heb mee willen werken. En nog veel meer.
Ik had haar toch voor moeten zijn, nu wordt het denk ik een bodemprocedure? en die zal wel lang gaan duren.
Mark83 schreef op 19-11-2025 om 16:06:
Ik heb net het verzoekschrift aangetekend ontvangen. Ze is er vlot bij.
Ze vraagt om de begeleide omgang (tijdelijk) op te schorten omdat haar zorgen nu te groot zijn.
Omdat ik niet mee heb willen werken aan het onderzoek van de Raad voor de kinderbescherming, omdat mijn adres geheim is omdat ik wilde "onderduiken voor de kinderalimentatie" ze haalt mijn psychische stoornis er weer bij. De verontrustende uitspraken die ik gedaan zou hebben. Mijn gedrag tijdens de laatste zitting etc etc. Ik ben onbetrouwbaar, inconsistent, onveilig. Niet goed voor de ontwikkeling van onze zoon. Ze wil toch dat de Raad vd kinderbescherming nogmaals met mij in gesprek probeert te gaan omdat ik niet heb mee willen werken. En nog veel meer.
Ik had haar toch voor moeten zijn, nu wordt het denk ik een bodemprocedure? en die zal wel lang gaan duren.
En nu? Ga je nu wel meewerken?
Nick90 schreef op 19-11-2025 om 15:45:
[..]
Waar blijkt uit dat de rechtbank twijfels heeft? Er is al een uitspraak en dat bor traject is de normale wijze waar mee begonnen wordt.
Begeleide omgang en het verbod om op informatie over zijn zoon te reageren.
Ik zou toch overleggen met een advocaat voor verweer. Weet niet of dit een bodemprocedure wordt. Als het goed is kun je de kosten van een advocaat vergoed krijgen.
Herken je iets van de problemen die ze aanhaalt? Zijn dat problemen die al bekend waren toen de rechter besloot dat er begeleide omgang zou komen? Is er daarna nog iets gebeurt?
tsjor schreef op 19-11-2025 om 16:19:
Ik zou toch overleggen met een advocaat voor verweer. Weet niet of dit een bodemprocedure wordt. Als het goed is kun je de kosten van een advocaat vergoed krijgen.
Herken je iets van de problemen die ze aanhaalt? Zijn dat problemen die al bekend waren toen de rechter besloot dat er begeleide omgang zou komen? Is er daarna nog iets gebeurt?
De enige reden waarom zij niet in hoger beroep is gegaan tegen het begeleide omgang is omdat zij zei dat ze het belangrijk vind dat hij zijn vader leert kennen. Daarna heeft ze gelijk een verzoekschrift ingediend voor kinderalimentatie. Zij kreeg van de deurwaarder en LBIO terug dat ik op een geheim adres zit, en nu vind ze me niet betrouwbaar.
Ik erken dat ik fouten heb gemaakt, ik had haar niet moeten blokkeren en ik heb veel spijt van sommige dingen die ik heb gezegd. Maar vragen om omgang op te schorten vind ik ver gaan.
De rechters die we tot mu toe hebben gehad waren duidelijk op haar hand.
Tijdens de laatste zitting zei de rechter dat zij alleen in het belang van het kind denkt, en dat een recht van een ouder geen privilege is oid, misdchien doelde ze daarmee op begeleid omgang. Ik weet het niet, ik denk dat ik het kan schudden.
Ik weet op dit moment niet wat het beste is om te doen.