Ik heb mijn zoon nog nooit gezien..
Ik weet het even niet meer dus wil even mijn verhaal kwijt.
5 jaar geleden werd mijn ex zwanger. Het was niet gepland maar wel welkom. Toen zij 14 weken zwanger was hebben wij ruzie gekregen en heb ik haar in mijn boosheid geblokkeerd. Daar kreeg ik vrijwel gelijk spijt van en heb haar geprobeerd te bellen. Niets meer van haar vernomen.
Ben een rechtszaak gestart voor erkenning, gezag en omgang.
Ondertussen werd onze zoon geboren maar mocht hem tijdens het onderzoek van de RvdK nog steeds niet zien omdat moeder zich onveilig voelde.
4 jaar later de uitspraak;
Ik mocht hem erkennen, gezag werd afgewezen en er werd begeleid omgang geadviseerd.
Ondertussen had mijn ex een vetzoekschrift ingediend voor kinderalimentatie. Daar heb ik uit frustratie geen verweer voor ingediend. De KA werd veel hoger dan geëist.
Omdat ik er boos om was omdat ik mijn zoon nog niet gezien had heb ik ook niet gereageerd op het LBIO waardoor er beslag werd gelegd op mijn loon.
Vorige week zou onze 1e begeleide omgangsmoment zijn. Moeder heeft omgangshuis verteld dat zij het nog steeds niet veilig acht en dat ze mij niet vonsistent en betrouwbaar vind en dat zij een bodemprocedure zou starten om alsnog omgang af te wijzen of op te schorten.
Omgangshuis heeft daar niets mee gedaan omdat zij moeder niet kunnen dwingen om onze zoon erheen te brengen. Terwijl het wel in de beschikking staat.
Wat moet ik nu? Zelf een kort geding aanspannen of wachten op het verzoekschrift van mijn ex. Ik heb mijn kind nog nooit gezien, hij is nu 5 jaar en het zal nu nog langer gaan duren.
Wie weet hoe lang dit kan gaan duren? Ik voel me radeloos.
Nick90 schreef op 19-11-2025 om 09:57:
[..]
Hij heeft het kind nog niet ontmoet. Dus je kunt ook niet stellen dat hij een onbetrouwbare ouder is.
En de uitspraak van de rechtbank is ook bindend voor de moeder. Zij beslist nu zelf om daar niet aan mee te werken. Dat zal de advocaat van TO wss ook aanvoeren en wss een verzoek indienen tot een dwangsom als moeder tegen blijft werken. Komt ook niet heel goed over bij de rechtbank om die te negeren.
En ja, indien de verzorgende ouder zich niet aan de gemaakte afspraken houdt en een dwangsom niet voldoende helpt kan in een uiterst geval een kind uit huis geplaatst worden.
Uithuisplaatsing zal 'm zeker niet worden. Zoon ontwikkelt zich goed, school is tevreden en volgens de Raad vd Kinderbescherming groeit hij op in een liefdevolle familie. Weliswaar zonder vader maarja.
Ik vind ook dat de beschikking bindend is. Zij is ook niet in hoger beroep gegaan tegen de uitspraak. Dat zou ze toch gedaan moeten hebben als ik zo onveilig ben voor mijn zoon? Een dag voordat de begeleide omgang zou plaatsvinden zei ze dat ze het niet veilig achtte en kwam ze aanzetten met dingen uit het verleden. Ze gaf aan zelf een rechtszaak te beginnen en daardoor de omgang dus niet plaats kon vinden omdat ze anders het omgangshuis aansprakelijk zou stellen in het geval er "iets mocht gebeuren". Dus het omgangshuis heeft het maar zo gelaten. Ze hebben mijn ex niet eens geprobeerd over te halen om het te proberen. Dus ik kan nu niet bewijzen dat ik wél een goede vader kan en wil zijn voor mijn zoon.
Jonagold schreef op 19-11-2025 om 10:02:
[..]
Jij spoort (af en toe) echt niet he. Uithuisplaatsing als oplossing voor het probleem dat een ouder een kind niet kan zien, hoe is dat in het belang van het kind? Als je het hebt over onveiligheid voor een kind denk je aan uithuisplaatsing. Nog los van alle mogelijke misstanden waar we tegenwoordig over horen, ga je een kind niet uit zijn veilige thuissituatie halen omdat vader vindt dat hij recht heeft op omgang.
Zeker, ik vind ook dat een kind zijn vader moet kennen. Maar ik ben het met de posters hier eens dat Mark eerst volwassen moet worden en aan zichzelf moet gaan werken, te beginnen met het accepteren van zijn diagnose. Die diagnose delen met ex laat ook zien dat hij werkt aan het opbouwen van vertrouwen. En ze zal misschien die diagnose tegen hem gebruiken. Maar hij laat nu in ieder geval niet zien dat hij open en eerlijk is. Dan kan zijn ex en ook een rechter eventuele risico's voor het kind niet inschatten.
Het gaat niet om wat vader wil maar om het feit dat zij alle medewerking weigert, er is een uitspraak gedaan en ook zij moet zich daaraan houden. En daar zal z'n advocaat op inzetten.
Mediation is de eerste stap, daarna kan er evt nog een dwangsom volgen, een ots voor de verzorgende ouder, politiedwang en als dat allemaal niet helpt kan er idd een uithuisplaatsing volgen.
En hij hoeft helemaal niks te delen met ex, hij heeft ook gewoon recht op privacy.
https://www.ad.nl/binnenland/hansje-6-terecht-uit-huis-gehaald~a18da636/
Hansje al vergeten?
Mark83 schreef op 19-11-2025 om 10:16:
[..]
Uithuisplaatsing zal 'm zeker niet worden. Zoon ontwikkelt zich goed, school is tevreden en volgens de Raad vd Kinderbescherming groeit hij op in een liefdevolle familie. Weliswaar zonder vader maarja.
Ik vind ook dat de beschikking bindend is. Zij is ook niet in hoger beroep gegaan tegen de uitspraak. Dat zou ze toch gedaan moeten hebben als ik zo onveilig ben voor mijn zoon? Een dag voordat de begeleide omgang zou plaatsvinden zei ze dat ze het niet veilig achtte en kwam ze aanzetten met dingen uit het verleden. Ze gaf aan zelf een rechtszaak te beginnen en daardoor de omgang dus niet plaats kon vinden omdat ze anders het omgangshuis aansprakelijk zou stellen in het geval er "iets mocht gebeuren". Dus het omgangshuis heeft het maar zo gelaten. Ze hebben mijn ex niet eens geprobeerd over te halen om het te proberen. Dus ik kan nu niet bewijzen dat ik wél een goede vader kan en wil zijn voor mijn zoon.
Zij gooit zo haar eigen ruiten in. Zoek een goede advocaat!
Nou ik vind ik niet dat de expartner recht heeft op medische informatie maar misschien kan je wel je behandeld arts een attest laten schrijven dat je diagnose geen risico vormt voor veilige omgang ( dus zonder de diagnose te vernoemen) .
Kimdekim schreef op 19-11-2025 om 11:30:
Nou ik vind ik niet dat de expartner recht heeft op medische informatie maar misschien kan je wel je behandeld arts een attest laten schrijven dat je diagnose geen risico vormt voor veilige omgang ( dus zonder de diagnose te vernoemen) .
Heb ik haar om gevraagd maar zij wilt/mag dit niet doen. Zij vind dat aan het omgangshuis is om dat te beoordelen.
Kimdekim schreef op 19-11-2025 om 11:30:
Nou ik vind ik niet dat de expartner recht heeft op medische informatie maar misschien kan je wel je behandeld arts een attest laten schrijven dat je diagnose geen risico vormt voor veilige omgang ( dus zonder de diagnose te vernoemen) .
Dat mag alleen een onafhankelijk arts, niet zijn eigen arts.
Ontopic: je hebt die diagnose en daar heb je duidelijk last van in handelen en denken. Dat jij er geen last van hebt, betekent niet dat je omgeving er geen last van kan hebben.
Als jij werkelijk van alles wilt bewijzenover goed vaderschap, zul je daar toch aan moeten werken en meewerken.
Kimdekim schreef op 19-11-2025 om 11:30:
Nou ik vind ik niet dat de expartner recht heeft op medische informatie maar misschien kan je wel je behandeld arts een attest laten schrijven dat je diagnose geen risico vormt voor veilige omgang ( dus zonder de diagnose te vernoemen) .
Kim, ben je misschien Belgische? Nederlandse artsen mogen over het algemeen geen attesten schrijven.
Max88 schreef op 19-11-2025 om 11:47:
[..]
Dat mag alleen een onafhankelijk arts, niet zijn eigen arts.
Ontopic: je hebt die diagnose en daar heb je duidelijk last van in handelen en denken. Dat jij er geen last van hebt, betekent niet dat je omgeving er geen last van kan hebben.
Als jij werkelijk van alles wilt bewijzenover goed vaderschap, zul je daar toch aan moeten werken en meewerken.
Zij is degene die niet meewerkt, niet hij.
Vind de adviezen hier ook zeer vreemd, de rechter heeft uitspraak gedaan op het advies van RvK, moeder vind kennelijk dat die uitspraak niet voor haar geld, en wil nu weer de zaak voor de rechter brengen (krijgt wss de deksel op haar neus) en hij krijgt hier het advies dat ie aan zichzelf moet werken en moet bewijzen dat hij een goede vader is? Is toch te zot voor woorden?
IMI-x2 schreef op 19-11-2025 om 11:48:
[..]
Kim, ben je misschien Belgische? Nederlandse artsen mogen over het algemeen geen attesten schrijven.
Nee maar mijn zoon met ADHD heeft laatst bij een psychiater moeten laten beoordelen of hij kon rijden met zijn ADHD. Ik dacht misschien bestaat zoiets ook wel in rechtszaken/ bezoekrecht want ik begrijp heel goed dat je deze informatie niet met een expartner wil delen.
Nick90 schreef op 19-11-2025 om 12:11:
Vind de adviezen hier ook zeer vreemd, de rechter heeft uitspraak gedaan op het advies van RvK, moeder vind kennelijk dat die uitspraak niet voor haar geld, en wil nu weer de zaak voor de rechter brengen (krijgt wss de deksel op haar neus) en hij krijgt hier het advies dat ie aan zichzelf moet werken en moet bewijzen dat hij een goede vader is? Is toch te zot voor woorden?
Ben ik het helemaal mee eens. Kan de raad of de rechter mij verplichten om mijn diagnose te delen met mijn ex om zo haar vertrouwen te winnen voor de omgang? Zij gaat dit 100% tegen mij gebruiken. Ik ben in het verleden geweldadig geweest tegen instanties en mijn oude werkgever. Nooit tegen mijn ex!! Wel wat naar haar geroepen in mijn boosheid maar haar nooit geslagen oid.
En hoe lang gaat deze bodemprocedure die zij start duren? Weer jaren? Genoeg tijd om mijn zoon tegen mij op te zetten.
Kan ik dit voor zijn om een kort geding te starten?
Anoniemvoornu schreef op 19-11-2025 om 09:40:
[..]
Weeer draait het om jou en niet het welzijn van kind .....
Dit vind ik zo'n open deur.....
Mark, ik ben het natuurlijk met je eens dat je ex die begeleide omgang niet zou mogen blokkeren. Kinderen hebben het recht om hun beide ouders te kennen. De begeleiding is er juist om het veilig te houden.
Anderzijds snap ik wel dat zij en de rechter hun twijfels hebben. Je hebt het in het verleden niet fraai aangepakt. In je woede heb je ronduit domme dingen gedaan, ook naar haar toe. Uit je berichten blijkt ook weinig zelfinzicht.
Ik denk dat het inderdaad zou helpen om met jezelf aan de slag te gaan. Therapie of een cursus woedebeheersing, emotie-regulatie, zoiets. Je zult dat echt nodig hebben als je een vaderrol op je gaat nemen, want kinderen kunnen soms het bloed onder je nagels vandaan halen en ook dan moet jij volwassen en kalm blijven reageren. En het helpt je ook in de rest van je leven, op je werk, in de omgang met vrienden en familie.
Als je dat doet, kun je zwart op wit aantonen dat je je ervoor inzet om je voortaan niet meer te laten meeslepen door je woede. Dat kan helpen als je weer voor een rechter staat, en ook in je contact met de omgangsbegeleiding.
Mark83 schreef op 19-11-2025 om 12:35:
[..]
Ben ik het helemaal mee eens. Kan de raad of de rechter mij verplichten om mijn diagnose te delen met mijn ex om zo haar vertrouwen te winnen voor de omgang? Zij gaat dit 100% tegen mij gebruiken. Ik ben in het verleden geweldadig geweest tegen instanties en mijn oude werkgever. Nooit tegen mijn ex!! Wel wat naar haar geroepen in mijn boosheid maar haar nooit geslagen oid.
En hoe lang gaat deze bodemprocedure die zij start duren? Weer jaren? Genoeg tijd om mijn zoon tegen mij op te zetten.
Kan ik dit voor zijn om een kort geding te starten?
Nou ja, het maakt wel uit wát je roept in zo'n situatie natuurlijk. Als je iets roept van 'ik ga bij je weg' is het natuurlijk wat anders dan dat directe bedreigingen roept als 'ik maak je af, of je kan straks niet meer lopen'
Daarbij valt ook mij de nonchalante wat wegwuivende houding daarover op. Ach het betekent niet zoveel, dat. Maar: Je bent eerder gewelddadig geweest. Dat geeft een voorspelling voor toekomstig gedrag. Als een roofovervaller die in bak heeft gezeten voor ernstig gewelddadig gedrag, voor jou staat met een mes en je bedreigt, kan hij later wel zeggen 'ja maar ik zei wel wat maar ik heb hem niet aangeraakt'. Maar jij kan je aanmelden voor traumatherapie.
IMI-x2 schreef op 19-11-2025 om 12:47:
Mark, ik ben het natuurlijk met je eens dat je ex die begeleide omgang niet zou mogen blokkeren. Kinderen hebben het recht om hun beide ouders te kennen. De begeleiding is er juist om het veilig te houden.
Anderzijds snap ik wel dat zij en de rechter hun twijfels hebben. Je hebt het in het verleden niet fraai aangepakt. In je woede heb je ronduit domme dingen gedaan, ook naar haar toe. Uit je berichten blijkt ook weinig zelfinzicht.
Ik denk dat het inderdaad zou helpen om met jezelf aan de slag te gaan. Therapie of een cursus woedebeheersing, emotie-regulatie, zoiets. Je zult dat echt nodig hebben als je een vaderrol op je gaat nemen, want kinderen kunnen soms het bloed onder je nagels vandaan halen en ook dan moet jij volwassen en kalm blijven reageren. En het helpt je ook in de rest van je leven, op je werk, in de omgang met vrienden en familie.
Als je dat doet, kun je zwart op wit aantonen dat je je ervoor inzet om je voortaan niet meer te laten meeslepen door je woede. Dat kan helpen als je weer voor een rechter staat, en ook in je contact met de omgangsbegeleiding.
Ja met alles eens, ik zelf zou dan graag zien dat Mark dat doet uit spijt over zijn gedrag en vanuit inzicht en de wil niemand te willen beschadigen in plaats van een strategische zet voor de rechtbank.