met wat rekening houden? Financiele afhandeling scheiding
Na een huwelijk van 17 jaar en twee kinderen van resp. 12 en 8 jaar wil mijn man van mij scheiden Hij vindt dit huwelijk te veel gedoe, moet alleen maar inleveren en wil een eigen leven opbouwen. Ik ga hier verder niet op in, maar feit is dat hij weg wil. Nu het regelen dus.
Hij verdient een heel goed salaris, terwijl ik altijd voor de kinderen gezorgd heb. Dat was een gezamenlijke afspraak.
Ik heb HBO en wordt dit jaar 47. Mijn carrière is stopgezet terwijl mijn man zijn carrière verder heeft kunnen opbouwen met dito ervaring erbij. Ik moet maar zien of ik nog een baan kan vinden met mijn leeftijd. Tevens bleek mijn oudste autisme te hebben waardoor het niet makkelijk is voor mij om fulltime te werken.
We hebben een afspraak staan bij een zgn. scheidingsplanner.
Buiten het feit dat ik overspannen ben van alles wat er speelt, moeten we van alles regelen.
Waar moet ik allemaal op letten? Wie kan mij helpen? Wat zijn de valkuilen? Niet dat mijn man mij een hak wil zetten, maar hij wil er ook niet veel op achteruitgaan merkte ik al (terwijl het zijn keuze is geweest).
Ik hoor graag tips.
Oef
Wat een vervelende mededeling. Dikke knuffel.
Ik ben 5 jaar geleden gescheiden, in goede harmonie.
Mijn ex-man verdiende ongeveer 10 keer meer dan ik,
Ik was twee jaar eerder aan een studie en carriere-switch begonnen.
De afspraak dat we gemaakt hebben is dat ik partner alimentatie voor 5 jaar zou krijgen, om aan te vullen
wat ik verdiende als beginnende docente. Daarnaast kreeg onze nog minderjarige
zoon een goed bedrag per maand. Afgesproken werd dat ik alle aankopen voor zoon deed uit dat
bedrag. Het was een praktische oplossing, omdat ex meer dan fulltime werkt en geen tijd
en zin heeft/had in shoppen voor kleren en sportclubs regelen.
Het enige wat niet goed is gegaan is dat we samen veel te lang eigenaren zijn gebleven
van onze gemeeschappelijke huis. Ex bleef erin wonen, het huis stond onder water. Pas drie maanden geleden werd het mogelijk om het huis aan hem toe te schrijven. Maar in de tussentijd bleef ik wel belansring betalen op het huis, toch enkele duizend per jaar. Dus regel de financien echt heel eeg goed en laat je adviseren door
(Eventueel) een eigen advocaat.
Sterkte
Sini
Naheffing
Je kunt op grond van gebrek aan eigen inkomsten een toevoeging krijgen bij het inschakelen van een advocaat. Later wordt wel berekend of dat terecht is geweest. Mocht er toch veel geld uit, bijvoorbeeld de verkoop van een huis komen dan kun je een behoorlijke naheffing krijgen. Houd daar rekening mee. Kan wel 1 a 2 jaar later nog komen.
Ik heug me ook nog draadjes met onenigheid over even of oneven weken, wanneer in het nieuwe jaar de omgangsregeling anders wordt en onenigheid over de verdeling van de vakantie waar een ouder in het midden weg wil, of eindeloos blijft overleggen. Dat kun je mogelijk ook voor zijn in het ouderschapsplan als je realistisch rekening houdt met ieders mogelijkheden.
Naheffing
Dit is nieuw voor mij. Dus als ik het goed begrepen/gelezen heb is het zondag als ons huis verkocht wordt en ik krijg daaruit een bedrag dat hoger ligt dan €15.000 dan wordt de toevoeging ingetrokken en kan ik alsnog het volledige bedrag zelf betalen?
Inderdaad
Een andere mogelijkheid is dat je een eerste advocaat hebt op jou naam, jij hebt de minste inkomsten en verwacht een toevoeging te krijgen. Later besluit je toch alsnog een eigen advocaat te nemen en je man blijft bij de advocaat die jij eerst geregeld had. Dan kan het zijn dat je de toevoeging al opgebruikt hebt en alsnog de volle mep moet betalen omdat je per zaak maar 1x een toevoeging kunt krijgen.
Hier ook
"Als ik mijn oudste met ASS alleen thuis laat (wat gezien de leeftijd makkelijk moet kunnen) doet die niets meer."
Wij hadden hier de afspraak dat de kinderen uit school thuiskomen, iets te eten en te drinken halen uit de keuken en zich dan terugtrekken in hun eigen kamer met absolute privacy en rust, geen storingen. Doe maar iets voor jezelf of doe een dutje.
Ze hadden instructies wat te doen als de bel aan de voordeur gaat (niet op reageren), bij brand (alles laten liggen en direct via de kortste weg naar buiten), en bij twijfel altijd mij bellen met je mobiel of de huistelefoon.
Dan konden ze landen van hun drukke dag waarin ze overprikkeld waren geraakt.
Om 18.00 uur, als ik thuiskwam waren ze dan beter in staat om de rest van de avond door te maken met eten en daarna direct huiswerk samen maken.
AnneJ
Die advocatenwissel kan niet op die manier. Wat veel voorkomt is dat de vrouw, die het laagste inkomen heeft, een advocaat op toevoegbasis neemt. Alles gaat in overleg en de man lift mee. Ook mogelijk is eenbgezamenlijke advocaat. Maar als er dan alsnog een belangenconflict ontstaat moeten beiden een andere advocaat nemen. Heeft de advocaat één van de partners als cliënt, dan kan hij niet later voor de ander optreden tegen die ene. Althans, niet zonder risico op ernstige tuchtrechtelijke problemen.
Groeten,
Temet
Gezamenlijk
Als je dan een gezamenlijke advocaat hebt krijg je dan nog wel een toevoeging als je toch overgaat naar een eigen advocaat?
Het blijft toch wel erg treurig dat zoveel vrouwen nog steeds in zo'n afhankelijke situatie zitten. "Hij verdient een heel goed salaris, terwijl ik altijd voor de kinderen gezorgd heb. Dat was een gezamenlijke afspraak."
Waarom maken vrouwen die afspraak?
Voordeel man
In het geval dat de toevoeging komt te vervallen doordat het huis verkocht wordt en ik de helft van de overwaarde krijg met de helft van ons spaargeld etc. en ik een naheffing krijg en alles alsnog moet betalen, ben ik dus de pineut terwijl mijn man spekkoper is omdat hij alles voor zichzelf kan houden. En dat alleen omdat ik een eigen advocaat neem? Dan ben je als niet-werkende vrouw dus altijd benadeeld in dat geval.
Of zijn er ook trucken om dat te ontwijken/weg te sluizen? Bijvoorbeeld door het spaargeld over de spaarrekeningen van de kinderen verdelen? Of kunnen ze daar ook beslag op leggen?
Waarom?
http://www.me-to-we.nl/waarom-mannen-dus-nog-steeds-veel-minder-doen-dan-vrouwen/
Omdat je gemiddeld vaak geconfronteerd wordt met een dubbele taak als je fulltime werkt. Thuis ben je ook nog de belangrijkste verzorger.
Ook al zijn de idealen anders, beiden werken en beiden zorgen, bijvoorbeeld ook beiden tijdelijk parttime, is het in de realiteit nog lang geen gelopen race.
Alkes
Dat hadden we in die tijd zo afgesproken. Mijn man kon moeilijk stoppen door de aard van zijn werkzaamheden. Ik zou makkelijker kunnen stoppen om daarna weer te gaan werken. Er zit ook een persoonlijke reden achter dat ik gestopt was om voor mijn kind te zorgen. Dat liep in de jaren erna helaas anders omdat kind ASS bleek te hebben.
Zoals ik al eerder gesteld heb, heb ik een HEAO opleiding. Je beslist niet zomaar om te stoppen met werken. Dat had met veel factoren te maken waar ik nu niet op in ga. Maar dat de positie niet ideaal os en zeker niet prettig in deze situatie, daar heb je gelijk in.
Dat niet alleen Jessa
Ook de bijstand kan verhaal halen mochten er bedragen naar jou toekomen.
Ook achteraf.
valkuilen
Wat zijn de bekendste valkuilen eigenlijk? Waar moet ik zeker alert op zijn? Ik he al een hoop links gekregen en tips zoals een eigen advocaat nemen. Maar waar gaat het vaak mis eigenlijk?
Voor mij is het het allerbelangrijkste dat ik en mijn kinderen goed terecht komen en krijge waar we recht op hebben. Verdeling van de inboedel en het ouderschapsplan, daar maak ik me niet veel zorgen over.
Kan niet
'Als ik het over had kunnen doen had ik willen proberen vast te leggen dat wij beiden in de buurt van de kinderen zouden moeten blijven wonen, dat is zo ontzettend belangrijk!'
Het kan wel belangrijk zijn, maar voor zover ik het indertijd begreep kan het niet dat de ene volwassene een andere volwassene een dergelijke eis oplegt, omdat je elkaar dan bewegingsvrijheid ontneemt.
Tsjor
Valkuil
' Voor mij is het het allerbelangrijkste dat ik en mijn kinderen goed terecht komen en krijge waar we recht op hebben.'
Valkuil 1: wat bedoel je met 'recht op hebben'? Juridisch gezien kan een advocaat je dat uitleggen en kunnen er rekensommetjes gemaakt worden. Ik zou dat ook doen. De valkuil is dat je emotioneel gezien heel andere idee-en hebt over waar je 'recht' op hebt.
Valkuil 2: denken dat jij de enige bent die opkomt voor de ' rechten' van de kinderen en dan ook voor hen gaat strijden; terwijl daaronder een strijd tegen je aanstaande ex schuil gaat, die gevoed wordt door je eigen emoties. Oplossing: het punt 'hoe zorgen wij (!) goed voor de kinderen' ook samen zo bespreken. Financieel gezien zal er altijd verlies zijn: twee huishoudens kosten meer dan een. De valkuil is dat je denkt dat de kinderen niets tekort mogen komen ten opzichte van 'vroeger'. Dat komen ze wel, maar dat wil niet zeggen dat het daardoor ook slechter zal worden.
Valkuil 3: je financiele afhankelijkheid brengt je nu in een nare positie, waardoor je eerder de neiging zult hebben om te gaan vechten. Realiseer je dat het het gevolg is van de beslissingen die je samen genomen hebt. Ook jij. En dat je die beslissingen genomen hebt omdat je echt dacht dat dat het beste was. De nadelige gevolgen zijn dus de gevolgen van je eigen beste beslissing.
Valkuil 4: teveel luisteren naar slechte raadgevers en familie die ervan uitgaan dat er natuurlijk strijd is en strijd moet zijn; en die je zullen steunen om stevig die strijd in te gaan. Onzin. Je kunt een mens niet met strijd dwingen om bij jou te leven als iemand dat niet (meer) wil.
Valkuil 5: veel te gedetailleerde ouderschapsplannen.
Valkuil 6: scheiding gaat niet over schuld. en het is niet zo dat degene die het eerste begint te praten over scheiding ook 'de schuldige' is. Soms is er geen schuld, soms ligt het allemaal zeer gecompliceerd.
Er zullen er nog meer zijn. Bijvoorbeeld: het advies om ieder een eigen advocaat te nemen bleek bij mijn vriendin een valkuil: toevallig zag zij een notitie liggen, waaruit bleek dat de advocaten onderling al lang hadden uitgemaakt hoe hoog de alimentatie zou worden, maar zijn advocaat deed net of het hoger zou worden, haar advocaat net of het lager zou worden, en uiteindelijk zouden beide advocaten dan net doen, alsof ze er toch nog het beste uit hadden gehaald voor hun client. Kostbaar spelletje. Ik heb zelf goede ervaringen met een (goede) advocaat-mediator voor beiden dus. Het goede advies van de een kan dus een slecht advies zijn voor de ander. Dat geldt ook voor mijn rijtje valkuilen.
Tsjor
Valkuil 3
‘De nadelige gevolgen zijn dus gevolgen van je eigen beste keuze’. Dat zou wat mij beteft moeten zijn ‘De nadelige gevolgen zijn dus de gevolgen van jullie gezamenlijke beste keuze.
Dat impliceer je eerst wel Tsjor, maar met die laatste opmerking lijk je de ‘uiteindelijke rekening’ van die gezamenlijke keuze toch ineens het meeste bij ts neer te leggen. Lijkt me onterecht. Ze hebben er beiden voor gekozen en de (financiële) gevolgen lijken me dan ook voor beiden te zijn.
Aagje
#45 Tsjor
'Als ik het over had kunnen doen had ik willen proberen vast te leggen dat wij beiden in de buurt van de kinderen zouden moeten blijven wonen, dat is zo ontzettend belangrijk!' Kan niet.
Ja, maar mijn ex-man gaf na de scheiding overal en bij iedereen, ook bij de kinderen, aan dat hij heel dicht in de buurt zou blijven en waarom. Wij zijn de eerste weken zelfs met ons allen huizen gaan bekijken die in aanmerking kwamen. Na 2, 3 maanden was hij al verder weg nu nog verder.
Misschien is dat een grote valkuil, elkaars beloftes niet al te serieus nemen, eerst maar eens een paar maanden verder zijn.
nav Tsjor
"Valkuil 4: teveel luisteren naar slechte raadgevers en familie die ervan uitgaan dat er natuurlijk strijd is en strijd moet zijn; en die je zullen steunen om stevig die strijd in te gaan. Onzin. Je kunt een mens niet met strijd dwingen om bij jou te leven als iemand dat niet (meer) wil."
Hier heeft Tsjor zo ontzettend gelijk in! (op de meeste andere punten trouwens ook). Ik werk in de rechtshulp en heb dit in de praktijk ook regelmatig gezien. Dan is er in onderling overleg een nette regeling getroffen waarmee beide partijen aangegeven hebben te kunnen leven. Misschien is er niet het onderste uit de kan gehaald, maar het is de vraag of dat onderste eigenlijk wel haalbaar was, en nu is er al eerder een einde aan de discussie zodat iedereen weer verder kan met zijn/haar leven. En dan gaat de omgeving, die vaak maar de helft of minder van de omstandigheden weet en ook nog eens amper sjoege heeft van de juridische ins en outs zich ertegenaan bemoeien en een van partijen influisteren dat het toch schandelijk is dat dit, en dat het zo toch niet kan dat...Zodat iemand gaat twijfelen aan de net gesloten overeenkomst en met een beetje pech alles weer op losse schroeven zet.
Het is niet alleen dat je met strijd niet iemand kan dwingen om te blijven. Het is ook zo dat je met strijd nog heel veel anders niet kan. Waarmee ik niet gezegd heb dat je uitverkoop moet houden, en dat is ook de reden voor mijn raad om een eigen advocaat in de arm te nemen. Die kan je voorlichten over je positie. En vanuit die kennis kan je dan beslissingen nemen over waar je wel, en waar je geen water bij de wijn wil doen. Maar het kan soms heel verstandig zijn om op sommige punten niet tot het uiterste te gaan, omdat de kans op winst vaak onzeker is, en strijd veel tijd en energie (en vaak ook geld) kost.
En Tsjor heeft gelijk als ze zegt dat heel veel strijd tussen de ex-genoten wordt verpakt als "in het belang van de kinderen". Ik neem ook zonder meer aan dat die mensen zelf geloven wat ze zeggen. Maar ondertussen...
Ik krijg uit jouw postings de indruk dat je er niet helemaal gerust op bent dat de zaken netjes voor jou geregeld worden als je je man alles laat regelen. Om die reden is het verstandig een eigen advocaat te nemen. Daarnaast kun je, als je er met twee advocaten niet uitkomt, daarnaast ook nog een mediator inschakelen. Ik ben nu even te lui om het helemaal uit te zoeken, maar volgens mij zit het zo dat je moet kiezen: of een mediator op toevoegbasis of een eigen advocaat. Maar als je met die eigen advocaat in een procedure terechtkomt en in het kader van die lopende procedure wordt gekozen voor mediation, dan is voor die mediation wel weer geld beschikbaar. Dan heb je dus èn een partij-advocaat èn een mediator.
Maar vergis je niet: veel advocaten, zeker de gespecialiseerde familierechtadvocaten, zullen ook streven naar fatsoenlijk overleg, ze zijn dan wel partijdig - dat is hun taak - maar een goede echtscheidingsadvocaat zal iha proberen conflicten te bedaren en niet aan te wakkeren. Veel advocaten zijn bovendien beide: èn advocaat,èn mediator (alleen nooit in dezelfde zaak). De kennis en vaardigheden die ze hebben opgedaan in hun training als mediator sijpelen natuurlijk ook door in hun werk als advocaat voor éen partij.
Groeten,
Temet
Eén advocaat
Kan ook gebeuren dat, jij een advocaat in de arm neemt, maar dat je as.ex besluit dat niet te doen, zoals in mijn geval. Ik heb de kosten van die advocaat, die inderdaad ook mediator was uiteindelijk zelf moeten betalen. Ik koos daarvoor omdat ik mijn (nu) ex niet meer vertrouwde hetgeen achteraf terecht bleek.
klopt
Inderdaad kan het ook zo zijn dat Jessa wel en haar toekomstige ex geen advocaat in de arm neemt. Maar als ex wil scheiden en Jessa niet (of niet snel) dan werkt dat niet: alleen een advocaat kan een echtscheidingsprocedure starten. Dus de man die wil scheiden, zal een eigen advocaat in de arm moeten nemen als zijn vrouw niet bereid is de procedure te starten op een termijn die hem zint.
Groeten,
Temet
Narcis
'Ja, maar mijn ex-man gaf na de scheiding overal en bij iedereen, ook bij de kinderen, aan dat hij heel dicht in de buurt zou blijven en waarom.' Ik geloof ook best dat je ex-man met alle goede bedoelingen zoiets voor ogen had en dat jij er blij mee was geweest.
Maar:
1. je kunt het niet vastleggen in een juridisch stuk: dat belemmert de bewegingsvrijheid van een mens veel te veel;
2. vlak na een scheiding kun je nog zo vol goede bedoelingen zitten, het leven gaat verder. De betaalbare woning ligt toch niet in de buurt, nieuwe liefde duikt op, het gras is ergens anders toch groener. met een scheiding kun je niet de rest van iemands leven regelen. Je moet er dus altijd rekening mee houden, dat goede bedoelingen aangenaam zijn, maar geen stand hoeven te houden voor de rest van je leven. zonder dat je dat de ander kwalijk neemt.
Tsjor
Toch nog een toevoeging
Nog een valkuil: Schrap zoveel mogelijk het woordje 'overleg'. Als de situatie zodanig is dat overleg over bepaalde zaken mogelijk is, dan is dat prettig en hoef je het niet vast te leggen. Als overleg niet mogelijk is heb je er alleen maar last van dat het wel op papier staat. Echt afdwingen kan toch niet.
Tsjor
Aagje
'Ze hebben er beiden voor gekozen en de (financiële) gevolgen lijken me dan ook voor beiden te zijn.' Zeker. Maar het is dus ook haar keuze geweest. De financiële gevolgen van zo'n keuze worden geregeld bij het bepalen van de alimentatie. Dat is voor beiden een zure appel: voor degene die werkt, omdat een groot deel van zijn inkomen nu naar zijn ex gaat en via ex naar de kinderen; voor ex, omdat zij een zeer slechte financiële basis zal hebben, waarbij ze waarschijnlijk afhankelijk is van ex en van de gemeente.
Tsjor
evaluatie
schrap overleg, maar bedenk wel evaluatie momenten zodat je kunt veranderen.
Een ouderschapsplan of convenant is niet toekomstbestendig tenzij je met pensioen bent en de kinderen het huis uit.
Wij zijn inmiddels aan versie 5 bezig, kind naar school, vader verhuist, andere werk locatie, sporten van kind, het zijn maar wat redenen geweest om het allemaal weer eens tegen het licht te houden qua omgang.
Het financiele deel hebben we niet meer naar hoeven kijken omdat dat gelijk bleef. Of omdat we beiden bedachten dat we prima rondkonden komen in de huidige regeling.
Uit de buurt verhuizen
Ik wist ook zeker dat ik met de kinderen terug wilde verhuizen naar de regio (op een uur reizen) waar wij anderhalf jaar tevoren vandaan waren gekomen, daarvoor had ik wel toestemming van hun vader nodig.
Eeeuh Tsjor
Ja. En dus.....????
Aagje
En dus
is het voor beiden een zure appel. Tsjor
Tsjor
Zeker.
Jessa hoe ging het?
Als ik het goed heb, had je afgelopen vrijdag de intake. Heb je de informatie gekregen die je zocht?
En hoe is het verder met je - los van het zakelijke?
moederziel
Vrijdag intake gehad bij de scheidingsplanner. Mevrouw stelde zich netjes voor en gaf aan juridische geschoold te zijn en een opleiding tot mediator gehad te hebben….Aan het begin van het gesprek vroeg ze al snel hoe het tot een scheiding gekomen was…..Daar ging het bij mij al gelijk mis. Ik moest vreselijk huilen…Man heeft het verhaal gedaan en ik met horten en stoten toevoegingen gemaakt….De scheidingsplanner had daar zeker begrip voor en luisterde naar mij. Echter al vrij snel ging ze over op ons koophuis en of wij al hadden nagedacht hoe we dat gingen regelen…Man kon mij wel uitkomen zei hij en hij had ook al naar andere koopappartementen in de buurt gekeken. Op de vraag waar ik en de kinderen dan zouden komen te wonen….dat was dus een sociale huurwoning. Ik was er al niet meer bij met mijn hoofd door de eerste vraag al…..en vond de manier waarop er over ons huis en waar ik zou komen te wonen nogal cru, want ze gaf al snel aan niet te weten welke financiële mogelijkheden er waren. Ook kregen we een ouderschapsplan onder onze neus geschoven en werd er gevraagd of we daar al naar gekeken hadden….Nou niet dus. Ik vroeg wel hoe de kinderalimentatie berekend zou worden…Nou, daar hadden ze het model van de NIBUD voor. Op mijn vraag of er dan ook rekening werd gehouden met de TREMA-normen voor de kinderalimentatie gaf ze direct aan dat dat niet bij kinderen van toepassing was, alleen bij de partneralimentatie. Dat vond ik nogal vreemd.
In ieder geval kreeg ik (en man ook) de indruk dat ze niet overal vanaf wist, maar daar had ze weer haar collega's voor.
Ik weet het niet…..Ik snap dat ze haar verhaal moest doen, maar ze had vrijwel aan het begin al kunnen inschatten dat ze mij er al niet meer goed bij had zegmaar.
Vaste prijs werd genoemd waarvoor ze het allemaal konden regelen…..Ik heb er een heel dubbel gevoel bij.
Ik ben diezelfde dag nog naar de Huisarts gegaan en ben direct doorverwezen. Ik krijg nu hulp van een praktijkondersteuner. Afspraak is gemaakt.