met wat rekening houden? Financiele afhandeling scheiding

schoonfamilie is zijn zaak

Ik zou dat van die schoonfamilie laten zitten. Dat is iets wat jouw ex zelf kan regelen, jij hoeft daar niets mee, en kan het sowieso achteraf toch niet controleren toch? Hij kan, als hij het weekend de kinderen heeft toch wel naar zijn ouders gaan, of zijn ouders komen bij hem. Stel je zet in het convenant dat dat niet mag, wat wil je er vervolgens dan aan gaan doen? Ik zou dat dus laten en je kinderen opvoeden tot sterke zelfdenkende kinderen die heus wel vaker vreemd denkende mensen in hun leven zullen tegenkomen.
Mijn kinderen hebben ook geen contact met de ex-familie, ik heb nooit wat tegengehouden maar ex-man is hier verschrikkelijk laks in, ziet zelf de kinderen amper en de schoonfamilie dus al helemaal niet. Ze zijn ook niet meer geïnteresseerd in de verjaardagen. Zouden ze dat wel zijn, zou ik dat aardig vinden, maar nu het niet zo is, ook prima, we hebben verder genoeg vrienden en kennissen.

Niets over schoonfamilie

Zet niets in het ouderschapsplan over familiekontakten. Ieder regelt dat zelf: jij met jouw familie, je man met zijn familie. Je wil toch ook niet dat je man gaat bepalen hoe vaak en op welke wijze de kinderen met jouw familie kontakt houden?
Het procesmatige is wel belangrijk, dus een geheime afspraak maken is niet echt bevorderlijk. Een goede advocaat/mediator kun je zoeken via het juridisch loket of via de VFAS. Er zijn ook goede advocaat/mediators die geen lid zijn van de VFAS, maar het kost altijd zoveel tijd en geld voordat je ontdekt dat iemand zijn werk niet goed doet. Bespreek dus eerst hoe je die mediator gaat zoeken, dan samen zoeken en afspraken maken en dan aan de slag.
Probeer het samen eens te blijven over de stap die je zet, niet inhoudelijk, maar wel procesmatig. Dus ga niet alvast een ouderschapsplan invullen dat je straks kant-en-klaar- voorlegt. Bespreek dat je daar nu samen naar gaat kijken: hij maakt zijn versie, jij de jouwe en daarna ga je samen de punten verzamelen waarover je het eens bent (de belangrijkste oogst) en de punten bespreken die verschillen.

Tsjor

Mee eens

Je kunt contacten met de schoonfamilie niet controleren dus dat onderdeel hoort niet thuis in het ouderschapsplan.
Jij bepaalt wat er bij jou thuis gebeurt, hij bepaalt wat er bij hem thuis gebeurt. Na de scheiding heb je wat dat betreft geen invloed meer op elkaar. Spreek af wanneer de kinderen bij wie zijn en wanneer en hoe er gewisseld wordt. Wij wisselen op vrijdag na school, dat bevalt goed. Als je op vrijdag aan je weekend wilt beginnen, op vakantie wilt of een weekend weg wilt, dan kan dat. Aanvankelijk werden de kinderen weggebracht door de ouder waar ze waren. Nu wisselen ze meestal zelf. Als er zware dingen over een weer moeten, dan doe ik dat meestal omdat mijn ex daar vaak moeilijk over doet. Ik heb geen zin in gedoe, dus doe ik het.

Overigens, als hij nogmaals raar gaat doen en dreigt met zelfmoord, vraag dan heel duidelijk of hij het meent. Want in dat geval moet je hem laten opnemen, zeg hem dat. Gewoon 112 bellen, daar zijn ze voor. Als hij werkelijk dergelijke gedachten heeft, heeft hij hulp nodig. Als het maar een loos dreigement is, zal hij het daarna hopelijk nooit meer zeggen.

Heb je een idee over wat hem zo beangstigt aan het idee dat jij psychologische hulp zoekt? Zou hij niet juist blij moeten zijn dat er iemand is die zorgt dat jij niet instort of met waanideeën rondloopt?

Niki73

Hij vond het allemaal te lang duren. Hij is zelf vorig jaar hals over de kop weggegaan en in het huis van zijn zus getrokken die leegstond. Daarna moest het allemaal snel gebeuren. Dat ik psychisch helemaal kapot en in de war was, interesseerde hem eigenlijk niet zoveel. Hij had dat blijkbaar al de jaren ervoor verwerkt en achter zich gelaten (zonder mij iets te zeggen) en wilde het snel regelen. Dat ging dus niet snel genoeg.
Hij bleef me links naar scheidingsplanner en daarna nog een link sturen met een vergelijkbaar duo terwijl ik helemaal in de war was. Mijn vader heeft hem toen verteld dat ik eerst naar de psycholoog ging en dat hij tot die tijd even niets moest proberen te forceren.
Daarna had hij in de gezamenlijke agenda gezien dat mijn tweede gesprek was langer op zich liet wachten…."En ik zit maar in dat huisje en wordt gek daarvan", zei hij.

Hij heeft het emotionele deed verwerkt en wil nu vaart erachter zetten en gaat volledig voorbij aan het feit dat ik er emotioneel nog volop in zit en ook nog de praktische zaken moet regelen. Daarbij heb ik ook nog eens de volledige zorg over de kinderen en de hond wat mijn man "allemaal gedoe vond", "dat hij zoveel moest inleveren". Man heeft wat dat betreft geen enkele verplichting.

als ik het goed lees

Dus als ik het goed begrijp Jessa, dreigt je man met zelfmoord omdat de scheiding niet snel genoeg verloopt? maar hij onderneemt geen actie behalve het sturen van een linkje zo nu en dan?

Tsja.....
Je zou voorlopige voorzieningen aan kunnen vragen. Of hij, maar beter dat jij het initiatief neemt (en houdt), denk ik. Je man komt weinig stabiel over en het zal ongetwijfeld genuanceerder liggen, maar hij lijkt vooral op een stampvoetend kind dat zijn zin niet krijgt.
Ik zou me er zo min mogelijk van aantrekken. Voorlopige voorzieningen kunnen jou misschien de rust geven om de zaken goed te regelen.
En met dit soort idiote dreigementen zou ik weinig waarde meer hechten aan een gezamenlijk proces bij een mediator. Welk belang heb jij daarbij?

Scheidingsproces

Ik denk ook dat je knopen door moet hakken. De psychische verwerking van alles komt daarna. Eerst weten waar je aan toe bent.

De stappen die wij gezet hebben:

1. samen naar het juridisch loket (heette toen anders) en daar het adres gekregen van een goede advocaat-mediator.

2. Huis laten taxeren om te bepalen om de waarde te bepalen.

3. voorlopige voorzieningen aangevraagd: ik bleef in de woning (betaalde zelf).

4. boedelscheiding: op advies van advocaat: degene die vertrekt ag het eerste beslissen wat hij meeneemt; dus ik ga een weekend weg, ex neemt mee wat hij mee wil nemen; ik kom terug, maak een lijstje, vergelijk dat (bij de advocaat) met zijn lijstje. Moet er nog iets verrekend worden?

5. overzicht van bezittingen en schulden die verdeeld moeten worden (huis bijvoorbeeld) en afspraken daarover (bij advocaat).

6. Advocaat heeft ondertussen door een boekhouder een berekening laten maken van eventuele alimentatie, zowel kinderalimentatie als partneralimentatie. Daarmee zijn we akkoord gegaan.

7. Afspraken over de kinderen (bij advocaat), Gelukkig nog geen ouderschapsplan.

8. convenant is opgesteld door advocaat, wordt bekeken, kleine aanpassingen, klaar.

En dan vergeet ik het belangrijkste: in het eerste gesprek is alleen maar gesproken over de scheidingsmelding: weten beide partijen dat er een scheiding komt, hoe/wie heeft dat het eerste uitgesproken, hoe heeft de ander daarop gereageerd en is er nu bij beiden het besef, dat het niet anders kan?

Jij begint nu voor jezelf bij stap 7. Ik zou echt bij stap 1. beginnen en proberen de stappen zoveel mogelijk gezamenlijk te zetten.

Tsjor

Oh ja

Het was zeker geen gemakkelijk proces, en er is nogal wat gebeurd ondertussen. Mensen in scheiding zijn niet op hun best. Derden geven soms tamelijk storende adviezen. Maar procesmatig de goede stappen volgen heeft wel degelijk geholpen om er goed doorheen te komen. Daarna blijft er nog genoeg psychologisch te verwerken.

Tsjor

Moederziel

Ja, ik grove lijnen is dat zo ja. Het klinkt heel cru, maar hij begint heel erg op zijn moeder te lijken in zijn gedragingen. Je bedoelt verder dat samen een mediator samen eruit proberen te komen niets is? Ik was ook erg boos over waar hij mee dreigde. Hij is verschrikkelijk overspannen maar weigert psychische hulp.

Ik moet even googelen naar die voorlopige voorzieningen wat dat zijn.

Nogmaals herkenning

Jessa,

Helaas weer veel herkenning voor wat betreft eigenaardig gedrag/uitspraken van jouw(as) ex en diens moeder/zussen (hier geen suïcide dreigement, maar wel anderszins manipulatief gedrag). Hier al jaren geen contact meer met schoonfamilie en inmiddels ook geen schuldgevoel daarover.
Ik ben tijdens het scheidingsproces steeds meer (en met een andere blik) gaan zien waarin ik heb gezetenen en dat kon alleen nadat ik wat was losgekomen en er meer afstand was. Ik vond veel herkenning (van gedrag van mijn ex en zijn fam) in de beschrijvingen van de “cluster B persoonlijkheidsstoornissen” (vooral Narcisme en Borderline).

Ook als dat niet (of in mindere mate) speelt bij je ex en zijn familie, blijft het feit dat jij voelt/weet dat hij manipulatief en niet betrouwbaar is. Daarom alleen al wil ik je nogmaals adviseren: neem een eigen advocaat. Deze kan je ook helpen met de voorlopige voorzieningen, want het duurt een week of drie, vier voor die erdoor zijn. Die zou ik zeker aanvragen, want als zich iets ongewenst voordoet, zoals dat je ex weer in jullie (nu nog gezamenlijk) huis besluit te trekken, of daar tegen jouw zin een “nieuwe” partner wil laten logeren als hij een weekend met de kinderen doorbrengt (zoals mij is overkomen), je dan stappen kunt ondernemen.

Erfenis

Bijna ex heeft een behoorlijke erfenis gekregen van een overleden familielid. Hij vertelde mij dit toen ik hem ernaar vroeg. Hij zei meteen dat er in het testament een clausule opgenomen is dat de erfenis alleen aan hem toekomt. Ik ben eens gaan googelen en las inderdaad dat er een zgn. Uitsluitselvclausule bestaat bij gemeenschap van goederen. Kan aan mij liggen, maar hij kwam nogal triomfantelijk over. Zo van:”dat krijg jij lekker niet”.
Maar ja, ik weet dit dus nu wel.

Tjodaan ben.

Ik kende familielid ook en die zat er zeer warmpjes bij zegmaar. Het voelt als een trap na.

Incasseren

als het logische gevolg van de scheiding. En negeren dat hij daar blijkbaar/mogelijk plezier om heeft. Blij zijn dat hij financieel gezien in elk geval op dit moment wat ruimte heeft voor zichzelf, zodat hij gemakkelijker zijn eigen leven weer kan opbouwen. En hopen dat er geen familielid van jou binnenkort overlijdt, ook al kun je het betreuren dat jij niet zulke familieleden hebt die er warmpjes bij zitten.

Tsjor

Moederziel

Met een uitsluitingsclausule kan je er voor zorgen dat de koude kant buiten de erfenis blijft, ook als ze in gemeenschap van goederen zijn getrouwd. Veel mensen hebben zo'n clausule opgenomen in hun testament (ik ook).

duidelijk Jaina

'Voordeel' voor Jessa is misschien nog dat in de vermogensverdeling haar a.s. ex-man er gunstiger uitkomt dan zij, en dat zij daarin nog iets wordt gecompenseerd in de boedelverdeling. Of dat hij haar kan uitkopen vwb het eigen huis.
Maar ook hier: ik ben geen jurist en goed advies lijkt me heel zinvol.

moederziel

Ik ga in ieder geval niets ondertekenen voordat ik er een eigen advocaat naar heb laten kijken.
We gaan een mediator inschakelen aan wie ik het ook zeer zeker zal melden. Bevalt het proces me niet dan gaat alles naar een eigen advocaat.

Niet melden

Moederziel: 'Verder heeft Tsjor strikt genomen gelijk door te zeggen dat jij je niks van je man moet aantrekken, maar zo ver ben je natuurlijk nog lang niet.' Nou nee, je moet niet wachten tot je 'zover' bent. Het is juist in deze fase, waarin alles nog open ligt, waarin de wonden nog niet geheeld zijn, waarin beiden nog bang zijn voor wat ze gaan verliezen, juist dan is het heel erg belangrijk om zo rustig en zakelijk mogelijk te blijven.
een scheiding is geen afrekening van het verleden, maar de basis voor je toekomst. Er zijn heel vel wettelijke regelingen die je kunt hanteren om jezelf te beschermen.
Maar er zijn ook wettelijke regelingen, die tegen je werken. Zoals het testament. Zelfs al was je nog getrouwd, dan nog was dat geld niet voor jou. Hij had er in zijn eentje van naar Bahia kunnen gaan of zoiets. Daar verandert een scheiding niets aan. Nee, je kunt ook niet via de scheiding en de boedelverdeling alsnog een deel claimen, het is gewoon niet van jou. Maakt niet uit wat je doet of hoe hard je praat of wat voor redeneringen je ook opzet. Het geld is gewoon niet van jou.
Verspil geen energie aan zaken waar niets te winnen valt. Je hebt je energie hard genoeg nodig voor belangrijkere zaken, waar je wel nog overeenstemming moet krijgen.
Huil erom, baal ervan, zoek een vermogend familielid, maar trap niet in de valkuil dat je nu gaat reageren op wat getreiter van je ex. Tenzij je natuurlijk een jarenlange vechtscheiding wil.
Zorg dat het zo snel mogelijk opgelost wordt, ga naar de medaitor en als dat geen advocaat is, zoek dan een mediator die wel advocaat is, zodat je geen dingen dubbel hoeft te doen. Probeer daar samen tot afspraken te komen. Laat je leiden door de meest gangbare en wettelijke regelingen die er zijn, zodat je niet teveel zelf gaat verzinnen (dat leidt later heel vaak tot nog meer strijd).
Als je neit wil scheiden, maar ruzie wil blijven maken, dan moet je het natuurlijk anders doen en vooral elk voorval gaan uitdiepen, opzoeken, niet luisteren naar wat Jaina zegt, wel luisteren naar wat moederziel je influistert en zo je strijd, je haat, je gevoel van onrechtvaardigheid gaan opbouwen. dan heb je gegarandeerd jarenlang strijd.

Tsjor

Waarom is het een trap na?

Het is zijn familielid en die heeft besloten de clausule op te nemen in het testament. Dat zou ik ook iedereen adviseren die iets na te laten heeft. Dat zou ik ook adviseren aan ouders op leeftijd met volwassen kinderen, ook als ze ogenschijnlijk een goed huwelijk hebben. Laat geld alleen na aan je kind en niet aan een echtpaar. Kind kan daarna zelf beoordelen wat ermee moet gebeuren, of het gezamenlijk gebruikt wordt of niet. Je weet namelijk nooit hoe de relatie is ten tijde van het overlijden.

Geen trap na dus. Maar een verstandig besluit.
En dat bijna-ex triomfantelijk overkomt, lossssssssssss laten............

gedrag

Het is meer het gedrag dat bijna ex vertoont. Het pesterige, kinderachtige gedrag. Hij is intellectueel heel erg slim, maar aan de andere kant ineens aangeven bepaalde dingen niet meer weten waarvan ik weet dat hij het donderspoed weet. Emotioneel gezien is hij heel kinds. Het is bijna eng om te zien hoezeer hij nu op zijn moeder lijkt en dat verafschuw ik en daar wil ik mijn kinderen niet aan bloot stellen. Niet dat hij zijn kinderen tekort doet (zeker niet), maar dat egocentrische, dat treiteren inderdaad…..
Ik vraag me soms af waaraan ik dat verdiend heb. Hij wil een eigen leven opbouwen, weg van al dat gedoe, dat inleveren wat hij steeds moest doen volgens hem. Dat ik ook steeds inlever voor de kinderen (wat logisch is) ziet hij niet. Maar waarom mij steeds zo willen tarten? Waarom? Het lijkt er haast op dat hij erop uit uit dat ik echt een hekel aan hem moet krijgen ofzo….Dat begrijp ik nog steeds niet.
Het was altijd zo'n lieve, zachtaardige man….

puber

Het lijkt haast puberaal gedrag van een 16-jarige dat bijna ex af en toe vertoont. Ik ga er wijselijk maar niet op in…..maar ik heb grote vraagtekens bij de reden dat hij zich zo gedraagt. Iemand herkenning?

Ja, herkenning

Ik heb je al eeerder geschreven over herkenning voor wat betreft gedragingen en uitspraken van mijn (en jouw) ex. Ik zie heel veel terug in wat men verborgen (covert/shy) narcissism noemen, ook al mag en kan natuurlijk geen diagnose stellen. Van de emotionele onvolwassenheid, het proberen je te raken, je te verwarren, het (meer) rechten denken te hebben, het egocentrisme, het gebrek aan empathie, noem maar op. Zeker het Googlen waard.

Hier (bij mijn ex) gaat er nooit een diagnose komen, maar ik weet nu wel beter hoe ik ‘ermee om moet gaan’. Vanaf het moment dat het tot mij doordrong dat dit aan de hand zou kunnen zijn bij hem, ging en gaat alle belangrijke communicatie via de mail (in eerste instantie, ton we nog niet alles geregeld hadden, nog met tussenkomst van mijn advocaat) zodat er zo min mogelijk miscommunicatie en verdraaiing kan zijn.
Nogmaals: dit hoeft niet aan de hand te zijn, maar je kunt niet meer samen aan een tafel (met mediator) er samen uit proberen te komen als je gevoel je zegt dat je hem niet meer kunt vertrouwen. Ik weet het, het is pijnlijk.

Niet van belang

Het is voor jou helemaal niet belangrijk waarom hij zich zo gedraagt. Aanschouw en verwonder je slechts. En stop al je energie in het goed regelen van de scheiding en in je kinderen en jezelf. Zonde om die energie te stoppen in gissen naar hoe en waarom je ex iets doet.
Zie het maar als een oefening in loslaten

Daarmee

Daarmee wil ik niet zeggen dat je een strijd moet aangaan, maar gewoon: een eigen advocaat en zo min mogelijk rechtstreeks contact met je ex. Als jij het idee hebt dat hij dingen zegt om een reactie bij je los te krijgen (zoals op vrouwenjacht gaan met zijn collega of de erfenis die hij krijgt) dan is dat waarschijnlijk ook zo. Dat is heel naar, want je hebt heel lang gedacht dat hij zo niet in elkaar steekt en dat wil je voorlopig nog steeds niet geloven. Maar zo kan hij je wel blijven raken en dat kan je nu niet gebruiken.

Eens met Jippox

Hoewel ik snap dat het heel moeilijk is om niet op zoek te gaan naar het waarom. Je wil het begrijpen, omdat je denkt dat het dan minder pijn doet. Maar dat is niet zo. Omdat je het niet kunt begrijpen, maar ook omdat begrip de situatie niet wezenlijk verandert. Bovendien heb je de tijd er niet voor.

Moederziel heeft iets vergelijkbaars meegemaakt (ik in veel mindere mate) en ik heb van haar situatie geleerd dat wat Jippox en Tsjor zeggen heel waar is. Je moet nu eerst de boel zakelijk goed regelen. En daarna heb je dan tijd om alles te verwerken en eventueel te proberen het te begrijpen, er een waarom voor te vinden. Maar het is maar zeer de vraag of je dat waarom ooit (bevredigend voor jou) gaat vinden. In ieder geval: nu geen energie in steken, hoe moeilijk ook. Focus op het regelen van de scheiding, en daarvoor heb je houvast aan alle regels die ervoor zijn. Probeer inderdaad niet alles dicht te timmeren, nu is alles nog in flux en de regels die nu nog zo handig en praktisch lijken zijn straks alleen maar aanleiding voor ruzies en gedoe.

Ms. Simone heeft het ook al doende geleerd: maak je los van je ex, betrek zijn gedrag niet op jezelf, houdt het zakelijk en ga verder met je leven. Je kan het!

En onthoud

rond een scheiding is niemand op zijn best. ik verwonder me altijd at mensen in gdragingen uit zo'n periode juist weer reden zien voor de scheiding. Het is een moeilijke periode, waarin niet het beste van iedereen naar boven komt. Focus je niet op zulke gedragingen, maar kijk vooruit: waar is de uitgang, welke regelingen zijn er nodig (laat je samen deskundig adviseren) en probeer er zo goed mogelijk doorheen te komen.
Een scheiding betekent aan beide kanten verliezen en dat maakt dat mensen vreemd gaan reageren. Of dramatischer dat ooit, of megalomaner (mij raakt het niet), eisender, achterbakser, treiterender, slachtofferiger dan ooit etc. Het zijn allemaal manieren om om te gaan met wat er onvermijdelijk op je af komt en dat is altijd een vorm van verlies. Zo snel mogelijk die verliezen onder ogen zien en accepteren en je kunt daarna weer verder opnieuw opbouwen.

Tsjor

Dank

Bedankt voor het hard onder de riem. Ik ga mijn best doen om het puur zakelijk houden en emoties bespreek ik met mijn psychologe. Mijn vader heeft me ook al op het hart gedrukt niets te ondertekenen zonder een derde ernaar te laten kijken en als het proces bij de mediator mij niet bevalt direct een eigen advocaat in te schakelen.

Eugen advocaat

Ik schakel sowieso een eigen advocaat in om alles goed door te nemen wat er uiteindelijk op papier komt bij de mediator. Puur om alles nog even goed na te laten gaan. Niet omdat ik die mediator niet vertrouw, maar puur om na te gaan of er voor mij en de kinderen alles goed geregeld is.