Na vijf jaar nog steeds vakantieweigering

En...

Jullie hebben eerder mails gehad, waarbij jullie over stukken hebben heen gelezen. Dat had toen ook gevolgen. Ik zou die mails goed lezen en daarmee dit soort problemen voorkomen.

Met de kinderen communiceren en zelfstandigheid

Ik vrees dat de kinderen, met name de oudste, ook meer zelf het heft in handen moeten nemen. Jullie kunnen een vakantie plannen, doorgeven aan moeder en kinderen wanneer die vakantie is en wat jullie van plan zijn te gaan doen. Dan is het meegaan of niet. Maar tegen de oudste kun je rustig zeggen dat hij/zij 18 is, meerderjarig dus, en zelf mag kiezen. Zeggen ze nee, dan kun je desnoods nog een keer van week veranderen, maar dan houdt het op. Laat het dan ook gaan. Jouw partner ook. Je hebt je best gedaan, meer kun je niet doen. Als hij dan nog een hele week vakantie daardoor laat verpesten, dan mag hij wat mij betreft zichzelf een schop onder zijn kont geven. Of misschien therapie gaan volgen om ermee te leren omgaan. Want zo geeft hij zijn ex veel te veel macht over zijn vakantie en zijn leven. Dat wil je toch niet? En jij, jij kunt met je eigen kinderen op vakantie gaan wanneer jij dat wilt. Met of zonder je partner. Wees zelfstandig, laat je je vakantie niet afnemen! Als je partner toch gaat zitten sippen, ga dan niet meedoen, maar beur hem op of ga zelf iets anders doen. Kom op, je hebt in het verleden al zoveel kracht laten zien, je gaat hier toch niet willoos toekijken? Laat de ex van je partner haar ding doen, dan doe jij het jouwe.

Helemaal niet mee?

Mogen de kinderen helemaal niet (nooit) meer mee op vakantie of kunnen jouw man en zijn ex-vrouw het niet eens worden over de data? Daar zit wel een verschil in. Als de kinderen nooit meer mee zouden mogen dat zou belachelijk zijn.
Ik ben ook verbaasd dat het tot 23 jaar door loopt. Het lijkt me dat als de kinderen rond de 16/17 jaar zijn dat ze dan zelf gaan kiezen en plannen.
Ik weet niet hoe die afspraken vorig jaar tot stand zijn gekomen maar de moeder van de kinderen heeft deze toen per mail toegestuurd en daar geen reactie op gekregen, jouw man heeft deze mail of dit stuk gemist daar kan zij niets aan doen, ik kan me voorstellen dat zij is uit gegaan van geen reactie dus akkoord.
Het is ook maar hoe je tegen zaken aan kijkt. Over bijvoorbeeld een ski-vakantie in het voorjaar kan een ouder zeggen ik ben altijd deze week met de kinderen gegaan dus nu ook. De andere ouder kan zeggen de ander is altijd gegaan en nu wil ik een keer in deze week.

Mijn dochter heeft ook moeite met opstaan tegen haar vader (dat is niet zo vreemd, ik ook nl). Vaak ook best onterecht overigens. Hij zou tegen haar nooit op een nare manier uitvallen, maar trekt dan de teleurgesteld-kaart. Ik raad haar altijd aan om hem zo te behandelen als ze mij behandelt. Niets ontziend opkomen voor haar rechten. Als ze het dan doet bij hem is het een beetje een tussenweg.
Dus eigenlijk ga ik in tegen het maatschappelijk geaccepteerde advies (om je neutraal op te stellen). Ik erken de moeilijke persoonlijkheid van vader, en spoor het kind een beetje aan.

Inhoudelijk

Vind ik de aanpak van Kaaskopje een heel goeie.

Zo haal je de kimderen ook wat uit de strijd.
En oudste mag best leren dat hij/zij eigen keuzes mag maken. Dat kan vader doen door wat meer direct met haar te communiceren en wat mimder met moeder. Even ter vergelijk: als wij een vakantie plannen vraag ik specifiek aan oudste of hij mee wil. Een doodnormale vraag aan een 19-jarige wat mij betreft.
Aan zijn 16-jarige zus stel ik die vraag echt niet. Daar bepalen wij als ouders de vakantieplannen nog voor.

Heel zinnige dingen!

Dank jullie wel voor jullie zinnige reacties.
Hanne, we hebben al excuses aangeboden dat we de planning onderaan een mail wisseling niet gezien hebben. En dat we er voortaan beter op gaan letten. Maar t stond echt een soort van verstopt.
En klopt dat kinderen van een bepaalde leeftijd niet meer automatisch mee gaan. Maar deze kinderen willen juist heel graag mee! Ze durven t alleen niet zelf erdoor te drukken. Willen liever dat vader dat doet, want dan vangt die de 'klappen'. Ze willen er niet tussen zitten dus luisteren ze naar de dagelijks verzorgende ouder. Snap ik, maar is heel triest.
Anke; mijn partner zit juist absoluut niet te mokken als hij zonder de kinderen alsnog op vakantie gaat. In tegendeel, hij is dan juist super vrolijk, maar onder die facade voel ik een verdriet. Heb nu eenmaal sterke antennes en die kan ik niet uitzetten. Werk ik wel hard aan hoor, maar is een eigenschap die ik niet zomaar 100% uit kan zetten.
Het gaat ook om macht, moeder voelt zich machteloos, en daarom zet ze ook zoveel dreigementen in om haar gelijk te krijgen. En de kinderen willen rust en geven daarom maar toe. Ik wil niet willoos toekijken, maar hier op OOL wordt mij verweten dat ik me er juist in meng.
Kaaskopje, dat is t precies, niet in staat om nee te zeggen. Afhankelijkheid van moeder voelen, niet durven.... Zoals jij t zegt is het. Valentijsdag hmmmm ik heb er ooit voor gezorgd dat de kinderen op de verjaardag van hun moeder een bloemetje kopen. Wilden ze niet, want dat deden ze nooit. Ze hebben t een keer gedaan, daarna dacht moeder weer dat het van haar ex afkwam, dus was t ook weer niet goed. Moeilijk als je zo achterdochtig bent. T is niet snel goed,of eigenlijk gewoon nooit goed. Ik begrijp je gedachtegang, en vind t ontzettend lief gebaar, maar t heeft eerder ook al niet gewerkt.
Narcis: de afgelopen jaren is elke vakantie met gesteggel gepaard gegaan. Id-kaarten weigeren mee te geven, sleutels bij kinderen afpakken, eenzijdig besluiten dat een vakantie op maandag 11 uur pas begint en eindigt op vrijdag 18 uur, etc etc. Wat wij ook zeggen, maakt niet uit. Haar wil is wet, en daar mag niet aangetornd worden. Bij de mediator, waar al vanwege diverse zaken gesprekken zijn geweest, zegt ze ook ' ik wil alleen mediaten als A, B en C zo geregeld worden en anders stop ik ermee'. De mediator zei toen dat het zo niet werkt. Dus je snapt hem al, de mediation werd eenzijdig afgebroken. De mediator zei zelf dat hij dit nog nooit had meegemaakt. Er is alles, alles geboden wat moeder wilde, maar ze denkt dat als ze dat accepteert dat er misschien ergens nog wel iets meer in had gezeten. Bang om t af te sluiten, want dan is er nooit meer kans op 'meer'.
En ze IS uitgegaan van geen reactie dus akkoord. Maar ze is volgens t ouderschapsplan verplicht te wachten op een reactie akkoord of niet akkoord. Geen reactie dus zij heeft het de komende 6 jaar voor t zeggen....dat is haar redenatie. Wij willen juist graag flexibel ermee omgaan. We gaan in de zomer 7 dagen en in de winter 4-5 dagen. Hooguit. Maar t is altijd ruzie. Als we niks doen, en t laten, dan mogen ze nooit meer mee. Ze heeft ook de omgang al gefrustreerd en tegen gehouden met de politie erbij. Nooit waren er aanwijsbare zaken waarop dit gebaseerd was.

tja

'Ze durven t alleen niet zelf erdoor te drukken. Willen liever dat vader dat doet, want dan vangt die de 'klappen'. Ze willen er niet tussen zitten dus luisteren ze naar de dagelijks verzorgende ouder. Snap ik, maar is heel triest.'

Nou na vijf jaar is duidelijk dat het via vader niet werkt. De vraag is vooral of moeder wel zo tekeer durft te gaan als de kinderen voet bij stuk houden en als vader zich er juist niet mee bemoeid.

Overigens: vanaf 14 jaar moet je een idkaart op zak hebben, hoe kan moeder die achterhouden?

Moeders wil is wet

Er is al zoveel gebeurd met deze moeder, als het aan haar had gelegen hadden de kinderen hun vader nooit meer gezien. Deze moeder doet er alles aan om de relatie tussen kinderen en vader te torpederen, niet mee mogen op vakantie is alleen het symptoom.

De man van verhuiswagen is echt geen onredelijke boeman en probeert een gewone vader voor zijn kinderen te zijn. Ja, hij is van hun moeder gescheiden maar daarmee is hij niet van zijn kinderen gescheiden. Verhuiswagen meldt ook niet dat hij perfect is, maar wel dat hij op een normale manier voor ze zorgt en op een normale manier met hun moeder probeert te communiceren.

Van de moeder weten we dat ze in wrok is blijven hangen. Nieuwe liefde (die pas na de scheiding kwam en ook niet de oorzaak was) uitschelden in de supermarkt. Verhuiswagen's auto die bekrast wordt, vernielingen.
En het eeuwige gedoe dat de kinderen niet mee op vakantie mogen met vader. Dat er geen twee aaneengesloten weken in de zomervakantie af te spreken zijn, niet eenmalig maar 5 jaar op rij.
Na een paar keer naar moeders pijpen te hebben gedanst en maar ingeschikken en ja en amen knikken is het een keer genoeg geweest. Verhuiswagen's man heeft toen besloten om juridisch advies in te winnen en heeft zijn ex alle kans gegeven om toch te bewegen. Pas een daadwerkelijk kort geding heeft wat beweging kunnen krijgen.
Tsja, de standpunten waren al verhard voor die tijd en inderdaad is zo'n kort geding niet bevorderlijk voor de verhoudingen, maar als je anders niets meer kunt...

Nu ook weer, moeders wil is wet voor de kinderen. Ze durven niet tegen haar in te gaan, ze durven niet te zeggen dat ze ook hun vader willen zien, ze durven niet te zeggen dat ze ook van hun vader houden.

Moeder heeft de scheiding overduidelijk niet goed verwerkt. Iedereen hier gaat er vanuit dat ze redelijk is en graag de verhoudingen wil normaliseren, maar ik denk dat ze dat niet wil. Er is voor haar geen voordeel bij het normaliseren van de verhoudingen, er is juist een voordeel bij alles opblazen en hakken zetten. Zolang zij in de strijd blijft, kan ze in de slachtofferrol blijven. Juist die strijd verhindert dat ze beide echt verder kunnen. Haar ex is verder gegaan en heeft een nieuwe partner, zij niet maar ze wil dat ook niet. Verder gaan betekent de pijn verwerken, kijken naar je eigen aandeel en vooral ook loslaten wat er gebeurd is en uit je oude rol stappen op weg naar een nieuwe rol, nieuwe verhoudingen en een nieuwe toekomst.
En ondertussen blijven de kinderen in een vechtscheiding zitten die zij niet willen en die hun vader niet wil.

Er is geen makkelijke oplossing, maar alles valt of staat met of moeder eindelijk uit de slachtofferrol stapt en naar de toekomst wil kijken.

Onduidelijkheidje

Deze snap ik niet helemaal, maar misschien lees ik niet goed.

Je schrijft: "We willen juist niet zonder kinderen op vakantie omdat a. De kinderen anders bijna nooit gaan ( met moeder zijn ze in vijf jaar tijd 1 x geweest)"

Daarna schrijf je: "Trouwens, we kunnen geen vlieg of treinreizen boeken, huisjes boeken omdat we dit gedrag kennen. Maar moeder doet dat wel."

Uiteraard hoop ik, voor de kinderen, van harte dat er een eind komt aan het getouwtrek over de vakantieplanning, maar gaan ze nou wel of niet met moeder op vakantie? In dat geval is ook voor de moeder ruim op tijd duidelijkheid nodig, omdat ze om op vakantie te gaan dingen moet regelen, net als jullie. Zij is dus, al dan niet terecht, duidelijk uitgegaan van de planning in de mail.

Is het niet mogelijk om jullie dit jaar nog aan te passen aan de planning van moeder. Jullie hebben tenslotte zelf over die planning heengelezen. Dat is niet zo verwondelijk, als het ergens onderaan op een onopvallende plek in de mail stond, maar het geeft misschien meer rust om het voor dit jaar te slikken. Dit lijkt op vechten tegen windmolens en dat kost zoveel energie.

Het is wat

Wat een gedoe! Een zeer schrale troost... het eind is in zicht. Er komt een dag dat moeder er buiten staat.

Ook een eigen ervaring: als ouders zo zijn, 'ik bepaal', dan gaan kinderen zich stiekem gedragen. Ik deed dat wel in ieder geval. Mijn zus is uit huis gezet, ik mocht er niet heen, dus ik spijbelde van school en ging er wel heen. Heel dom dus van zo'n ouder.

haal adem

Jeetje, wat aannames weer over de redelijkheid van man van verhuiswagen enzo. Wij kennen het verhaal van de andere kant niet en daar zullen ook redenen voor zijn, ook al kent niemand ze op dit moment.

Zorg dat alle emoties eruit zijn en haal even adem! Je mag boos zijn maar trek dit niet in een zij en wij. Daar blijf je in hangen. Je boosheid en verongelijk blijven zo op peil en je kan geen verstandige beslissingen nemen. Dadelijk heb je een groep om je heen die net als jij 1 toontje zingt en daarin steeds weer bevestigd wordt. Zo'n situatie heeft geen baat bij epische verdichting rondom een persoon (of personen).

Ik zou dus even niets doen. Is het verstandig om op de mail te reageren? Dat vraag ik mij af. Nu niet in elk geval.

Moeilijk

Oh wat moeilijk. Flexibel er mee om gaan lukt niet en afspraken maken lukt ook niet. Er is een basis, het ouderschapsplan, waarin de vakanties verdeeld zijn en als er wat wijzigt dan moeten beide partijen akkoord zijn. Betekent het nu dat het ouderschapsplan nu geldt? Ik neem aan dat daar de vakanties in bepaald zijn?
Geeft de moeder een reden aan waarom ze nee zegt? Dat ze tegenwerkt is duidelijk maar dat kan ze niet als reden opgeven. Is het misschien een antwoord op andere frustraties van haar en probeert ze haar ex zo terug te pakken? Niet goed maar dit soort dingen kunnen spelen, bij een vriendin van mij worden de kinderen heel vaak te laat opgehaald en uit wraak zegt zij op zijn eerst volgende vraag nee, vreselijk maar wel van beide kanten. Ongetwijfeld is dat zo, kan daar iets aan gedaan worden?

Samen met mijn ex worstel ik ook heel wat af, figuurlijk dan en met name in mijn hoofd. Mijn ex beroept zich alsmaar op het feit dat situaties veranderen en dat daardoor de afspraken moetenn veranderen en daar word ik moe van want ik begrijp dat wel maar vind het wel moeilijk dat de vraag om verandering altijd van zijn kant komt en ik altijd maar meebuig.
Mijn leven is redelijk simpel, ik heb geen belangrijke baan, ik kan makkelijk vrij nemen en daarin schuiven, ik ga niet altijd op vakantie of boek enkele dagen tevoren, heb geen nieuwe partner met gezin en nog een daarbij behorende ex, bovendien ben ik blij dat de kinderen met hun vader op vakantie gaan dus ik zeg altijd ja omdat er voor mij geen reden is om nee te zeggen, maar waar ik wel moeite mee heb is dat mijn ex blijft rommelen en bepalen in mijn leven. Ik krijg al de zenuwen als er van hem een mailtje komt met als onderwerp "vraagje". Ik realiseer mij dat dit iets is wat bij mij ligt maar ik moet er toch mee dealen want ik heb er last van dat hij over mij heen walst.
Dit heeft niets te maken met jouw man en ik bedoel er richting jou
niets mee maar wil aangeven hoe het hier gaat en hoe het kan voelen.

Ik vrees dat er bij jullie toch iets moet gebeuren want ouderschapsplan is niet meer goed en en over nieuwe afspraken is geen akkoord van beide kanten. Als haar voorwaarden niet redelijk zijn dan maar weer via de rechter?

Auw

Verhuiswagen, ik vind je houding naar moeder toe zo ontzettend schrijnend voor de kinderen, doet me gewoon pijn.
Hoe dan ook speel je een belangrijke rol in dit conflict.
En de kinderen? Die zijn volledig de weg kwijt. Zeggen bij jullie vast precies wat jullie willen horen en bij moeder wat moeder wil horen. Zo triest. Wanneer mogen ze zichzelf zijn?

Nee

Vakantie is zeker niet onbelangrijk!

Ik heb een vergelijkbare situatie gezien bij vrienden. Moeder was jarenlang bezig om het geluk van vader en nieuwe partner kapot te maken. Dat ging heel ver. En kostte hen ook bakken met geld. Ik ga verder niet op die situatie in. Maar de enige manier waarop zij zich samen staande hebben gehouden, is door alle strijd te vermijden en zo min mogelijk aandacht te schenken aan hoe ze dwars werden gezeten en zoveel mogelijk aandacht te geven aan elkaar en hun eigen geluk. Zonder geld, zonder de kinderen, zonder vakanties.

Nee, vakantie is niet onbelangrijk. Maar is het de strijd waard? Je boosheid is te begrijpen, maar wordt jullie leven samen er leuker van?
En die andere dingen waar je het over hebt, al dat geld, ja natuurlijk is dat belangrijk. Maar rust met elkaar is misschien wel meer waard.

Wat ik niet begrijp...

Er is een omgangsregeling en moeder wenst daar niet van af te wijken.
Ze heeft ook voor de komende 6 jaar de vakantie's vastgelegd per mail.

Dat geeft nu toch ook rust? Jullie gaan op vakantie inclusief de kinderen van je partner in die vastgelegde tijd. Die momenten weet je nu ruim van te voren. Je hebt ze zwart op wit.

Niet afwijken van de omgangsregeling, verder zo weinig mogelijk contact met de moeder en de tijd inplannen zoals jullie hem willen inplannen.
Eigenlijk stond er een jaar geleden al in de mail wanneer je komende maand kon gaan skieën met zijn allen toch?

Leef je leven en geniet extra als het gezin compleet is.
Nee, de kinderen kunnen niet overal bij zijn, ook niet bij elke verjaardag of kerstdiner, so be it, het gevolg van een scheiding. Ze liggen in die tijd niet onder de brug, ze zijn bij hun moeder. Van getouwtrek wordt niemand vrolijk.

Zoals Trix dus.

Er moet er één de wijste zijn, precies.

Omdat...

Wil40: omdat ze ook de vakanties die aan ons toebedeeld zijn, probeer te frustreren zodat we alsnog niet kunnen gaan. Ze wijzigt eenzijdig dat n vakantie pas begint op maandag 11 uur en ophoudt vrijdag 18 uur. Maar haar eigen vakantie begint zaterdagavond. Dat deelt ze mee. Elke vakantie wordt gesaboteerd. Er is nog geen vakantie geweest die niet voorafgegaan is door allerlei dingen waar we nu weer aan moeten voldoen. En als ze de kinderen laat gaan dan komen ze hier overstuur aan.
En saar; je kunt wel vinden dat t aan mij ligt. Maar mijn vriend zegt juist dat ik geen oorzaak ben en me totaal niet erin meng, er niet over praat met de kinderen, nooit reageer naar moeder. Er is geen enkele opmerking van moeder geweest over de vakantieplanning waar ik in voorkom. Ik schrijf mn frustraties hier van me af. En je schuift n schuldgevoel mijn kant op dat de kinderen nooit zichzelf kunnen zijn. Wie bepaalt waar ze zichzelf zijn? Jij lijkt er al van overtuigd dat wij ze niet zichzelf laten zijn.
We kunnen niet anders dan de krokusvakantie ivm school. Met kerst wil moeder de kinderen een dag en dan ook of oudjaar of nieuwjaar. Er bleven te weinig dagen over afgelopen kerst. De weekenden mogen ze van 18 uur op vrijdag tot 18 uur op zondag komen. Dan lukt t ook niet. Rijden naar n skigebied kost je zeker een dag heen en een dag terug. Drie dagen ter plekke...nou dat mocht dus niet van moeder.

Wel een triest typje, die moeder.

Dat je zelfs het tijdstip gaat vastleggen wanneer je puberkinderen weg mogen naar hun vader.

Pffff, wat zal het beste mens in de knoei zitten, kan niet anders als je dit leest.
Komt niet meer goed, zelfs niet als de kinderen volwassen zijn en zelfstandig wonen.

Heeft moeder geen nieuwe liefde. Kan ze daar wat meer haar aandacht op focussen en de navelstreng doorknippen.

Natuurlijk niet

Natuurlijk ligt dit niet alleen bij jou, net zo goed bij je partner en zijn ex.
Er is gewoon strijd die maar niet ophoudt en die niet oké is voor de kinderen. En jij doet daar fijn aan mee. En wat mij betreft iedereen die jou sterkt in je idee dat jullie het super doen en moeder gewoon een maf mens is.

Saar

Dus moeten verhuiswagen en partner dus gewoon luisteren naar de moeder. Wat zij zegt gebeurt. Zij bepaalt eenzijdig de bezoekregeling, zij mag zeggen wanneer en of de kinderen langs mogen komen tijdens de vakanties. Maar dan wel zonder ID kaart want stel dat verhuiswagen en partner de kinderen meeneemt naar Londen. Of iets anders leuks wil gaan doen.

Tja. Dan heb je dus in jouw ogen geen ruzie. Is moeder dik tevreden. Verhuiswagen en partner moeten dus maar nooit iets plannen, vooral geen verwachtingen hebben want moeder bepaalt wanneer de kinderen komen en dat kan altijd weer anders zijn qua dagen en tijdstippen.

Dat is toch geen doen? Niet eerlijk naar de vader toe en niet eerlijk naar de kinderen toe.

je kunt wel vinden dat je 'er buiten staat' maar je staat er zo uitgesproken in, dat ontgaat kinderen nooit.
Mensen reageren vooral op nonverbaal gedrag, wist je dat?
Je hóeft dus je mening helemaal niet te ventileren naar de kinderen, die pikken ze wel op.
En anders hun vader wel. Je voedt hem in een strijd.
Ik hoor niets constructiefs, niets willen wijzigen in de onuitputtelijke strijd met moeder, integendeel.
Alle actie van haar wordt negatief uitgelegd en geinterpreteerd.

Hoe dan Saar

Dus vanaf nu gaat de partner zich exact houden aan de zesjaarsplanning van moeder om gezeur te voorkomen. In weekend x komen de kinderen. In weekend y ook. Vader heeft airmiles gespaard en koopt daarvan kaartjes voorde efteling en in het andere weekend plant hij een weekend naar Londen. Mailt het weekend keurig door naar moeder.

Moeder geeft vervolgens de ID kaarten niet mee voor het weekend londen en wijzigt eenzijdig de ophaaluren van het dsgje Efteling. Hoe moet je daar dan op reageren? Ach. Kan gebeuren. Dan gaan wij wel niet.

Dit zijn geen kleine kinderen meer. Deze kinderen ziem ook wat er gebeurt. Volgens jou moeten de kinderen dus ook precies doen wat moeder wil. En leren de kinderen dat moeder bepaalt en vader over zich heen laat lopen.

Ps mijn man kan soms heel onredelijk reageren naar onze puberzoon toe. Als hij tever gaat grijp ik in. Dat betekent daarna niet dat mijn 15 jarige zoon (of ik) niet meer van zijn vader houdt maar dat duidelijk is dat zijn gedrag niet door de beugel kon op dat moment.

stiefmoeder er buiten staan

Als de stiefmoeder samenwoont met de vader van kinderen kan ze er niet buiten staan. Ze is onderdeel van het geheel. Zeker als er ook nog kinderen samen zijn met die vader, de zogenaamde 2e leg.
Dat is bij verhuiswagen niet het geval maar het is een samengesteldGEZIN. En als GEZIN wil je ook wel eens dingen samen doen, met z'n allen.

Dat niet altijd alles samen kan omdat het een SAMENGESTELDgezin is is logisch, dat is ook door alle partijen te accepteren. Maar verbondenheid kan alleen ontstaan als er semen dingen gedaan worden.

Maar het stelselmatig saboteren en tegenwerken zodat er zelfs een kortgeding moet komen om uberhaubt een WEEKJE op vakantie te mogen met je eigen kinderen is natuurlijk te zot voor woorden.

De rol van stiefmoeder is een moeilijke, maar je bent niet een willekeurige buitenstaander.

Vervelend

Ik vind het vervelend dat me woorden in mijn mond gelegd worden, die ik helemaal nergens zeg.
Ik voel me een beetje in een hoek gedrukt
Wellicht moeders ook?

Er zit een enorm gebied tussen moeder in alles willoos volgen en een verbeten strijd voeren. Ja, óók met een onschuldige glimlach kun je onderhuids prima een strijd blijven voeren.

Bijv het voorbeeld rondom een omgangsregeling voor volwassen kinderen, maar ik val weer in herhaling.
Ik zou zoiets idioots gewoon negeren. Je gaat er niet over, klaar.
Ongeacht waar de idiote actie van moeder zijn oorsprong vindt. Dat weten we niet. We gaan er klakkeloos van uit dat moeder doelbewust saboteert etc, dát vind ik fout.
En al zou ze saboteren, ga er dan niet in mee. Voor een strijd heb je echt 2 partijen nodig.

Juist de negatieve stemmingmakerij rondom moeder, dát voedt de strijd.

En ja, samengesteld gezin. Maar het is wel de moeder van de kinderen uit dat gezin. Uit respect voor de kinderen mag daar best milder naar gekeken worden, vind ik.

En hoe de strijd op te lossen? Grappig, ik weet toch niet waar de echte strijd over gaat? Maar ik weet wel bijna zeker dat vader en moeder dat precies weten. Dus: dat los je op, of je laat het los.

Ja Saar.

Ook ik probeerde de kant van moeder anders te bekijken.

Wat je zegt, houd je aan die strakke omgangsregeling, lees de mail en noteer de dagen dat je weg kunt met zijn allen.
Handig, gelijk voor de komende 6 jaar, rust en duidelijkheid.

Maar ik begrijp van Verhuiswagen dat dan alsnog tijdstippen plotseling veranderen, er op de kinderen ingepraat wordt enz.

Ik vind moeder inderdaad raar, ook wel weer wat zielig.
Er zal meer aan de hand zijn. Is moeder depressief? Jeugdtrauma's?
Huwelijksperikelen die niet afgesloten zijn?

Daar zitten de kinderen inderdaad tussen.
Dus in die zin is moeder egoïstisch. Ze stelt haar eigen ongelukkige gevoel boven het geluk van haar kinderen.

Natuurlijk lezen we maar één kant van het verhaal, daar reageren we op.

Saar

Wauw, zo gemakkelijk om kritiek te geven op stiefmoeder en dan zeggen dat je geen oplossing kan geven want je weet niet waar het conflict over gaat. Maar dat weten volgens jou ongetwijfeld wel de vader en de ex. (en dus impliciet ook de stief).
Weet je, "waar 2 vechten hebben 2 schuld" gaat gewoon soms echt niet op. Als je daadwerkelijk met iemand te maken hebt die niet openstaat voor argumenten, niet bereid is om enigszins te bewegen en alleen maar dwarsligt om het dwarsliggen dan ben je snel uitgepraat.
Want ook al heb je als moeder nog zo'n 'l-l' van een ex en heb je nog zo'n ruzie met hem om van alles en nog wat (terecht of niet), dan nog kan ik niet begrijpen dat een moeder haar eigen kinderen niet een leuk uitje of vakanties gunt met de vader en zelfs saboteert door de ID's in te nemen. Dat hoort los te staan van het conflict dat ze met vader heeft.
Dus naar mijn mening zou het conflict tussen de ouders niet eerst opgelost hoeven te worden als voorwaarde om ze mee te mogen krijgen op vakantie, zoals jij dus schrijft. Dat zou los van het conflict moeten staan.