Omgangsregeling ingewikkeld
Ik ben benieuwd of hier ouders zijn die ervaring hebben met een omgangsregeling als een van de ouders verder weg woont/geen eigen woning heeft. Mijn ex is kort geleden verhuisd uit onze woonplaats. Iets minder dan een jaar liep er een omgangsregeling die net een beetje begon te wennen. We zijn < 2 jaar uit elkaar. Nu moet er een nieuwe op papier maar ex woont bij familie en nieuwe partner (kinderen gaan binnenkort kennismaken en kerst vieren), allen meer dan 50 km van woonplaats van de kinderen. Kinderen zijn tussen 10 en 18 en vooral de oudsten hebben een druk sociaal leven, sporten, baantjes etc.
We zijn het ouderschapsplan aan het opstellen om eindelijk de scheiding te formaliseren maar hier heb ik geen oplossing voor. Ex heeft geen auto. Mediator spreekt nog met de kinderen om te onderzoeken wat zij willen.
Ik zou het heel mooi vinden als de kinderen kunnen vertellen wat ze willen en ik/wij dat kunnen faciliteren. Maar ik wil ook niet dat er veel druk bij ze komt te liggen. Contact tussen kinderen en ex is breekbaar en wat stroef. De nieuwe partner is ook een dingetje ivm affaire ex met truus tijdens huwelijk, wat de pubers weten.
Hoe hebben jullie een wat ingewikkelde omgangsregeling ingericht? Hoe help ik mijn kinderen?
niet bij de kinderen leggen
Hoe zien jullie het zelf? Ik snap dat je rekening wil houden met de wensen van de kinderen maar eigenlijk vind ik dat jullie dit als ouders moeten regelen. Je zou de kinderen hooguit uit een aantal opties kunnen laten kiezen. Als er al verschillende opties mogelijk zijn.
Als jij geen oplossing hebt kun je die al helemaal niet van je kinderen verwachten. Misschien willen ze allemaal wat anders en dan ga jij de hele week heen en weer rijden om dat te realiseren? Ik vermoed dat dat niet de bedoeling zal zijn.
Ik vind dus echt dat jullie eerst zelf op een rij moeten krijgen welke opties er zijn en wat realiseerbaar is. Heeft de nieuwe partner een auto waar hij voor halen of brengen gebruik van kan maken? Hoe is het openbaar vervoer? Hoeveel wil jij rijden? Gaan de kinderen allemaal gelijk? Kunnen ze blijven slapen? Hoe lang blijft de situatie van ex zoals deze nu is? Is er zicht op eigen huis of gaat hij definitief bij truus wonen?
Doorpakken moederziel, kijk naar wat nu realiseerbaar is. Volgend jaar is alles waarschijnlijk weer anders. Sterkte, hou vol.
Pubers
Met de pubers kunnen misschien wel losse afspraken gemaakt worden. Zoals een keer in de week 's avonds daar eten. In het weekend op zaterdagmiddag daar naar toe (na het sporten) en daar blijven eten en soms slapen.
Over de jongste kan je best afspraken maken.
Vijftig kilometer is niet heel erg veel. Wel irritant maar het is te doen voor een avond of middag. Kunnen ze met het openbaar vervoer?
En hoe naar jij het ook vindt, Truus is blijkbaar toch een blijvertje. Jullie zullen met haar moeten dealen. En wie weet hoe lang ze eigenlijk al iets samen hebben? Ze is er. En ze blijft.
Onze omgangsregeling
Hier ook een vader die een nieuw leven heeft gevonden, zo'n 100 km verderop. Kinderen zijn na zijn verhuizing bij mij blijven wonen, dat hadden we ook afgesproken in het convenant. Om de week gaan ze het weekend naar hun vader. Maar nu ze groter zjjn, wordt dat lastig: de een heeft een bijbaan op de zaterdag, de ander zit op een teamsport, waarvan de wedstrijden op zaterdag zijn. Alleen de jongste gaat nog iedere 2 weken het weekend naar haar vader.
Natuurlijk is dit een aderlating wat betreft het vader zijn van vader. Maar het is wel de meest consequente en rustigste oplossing voor de kinderen. Ze zitten allemaal goed in hun vel, doen het goed op school en hebben allen leuke sociale contacten. Ik vind het echt erg jammer dat ze hun vader niet vaker zien, het is een betrokken vader. Maar vader is zelf verantwoordelijk voor de band die hij heeft en uitbouwt met zijn kinderen.
Ik kan mij voorstellen dat een dergelijke oplossing voor jullie ook zou kunnen werken. Twee keer per maand naar vader, de rest zijn jullie kinderen in hun vertrouwde omgeving bij jou. Co ouderschap lijkt mij echt niet wenselijk wanneer de biologische ouders zo ver van elkaar wonen.
Ik zou ook kijken naar andere contactmogelijkheden
En momenten. Dus niet alleen de kinderen naar hem laten gaan. Hij kan misschien ook naar hen toe komen om eens te komen kijken bij een wedstrijd of training. En ze ophalen voor een uitje. Ik snap dat het voor jou allemaal heel gevoelig ligt, maar misschien kun je voorstellen dat hij jouw auto kan lenen voor uitstapjes met de kinderen. Dan kan hij met het OV, en kan hij het om hun schema heen plannen.
En verder denk ik inderdaad als basis wat Gerber beschrijft. De kinderen 50-50 verdelen kan natuurlijk niet. Dus minimaal twee eekenden per maand, aangevuld met contact tussen vader en kinderen in hun omgeving. Zou zoiets te regelen zijn?
Vader zelf verantwoordelijk
Ik ben het er mee eens dat vader verantwoordelijk is voor de invulling van zijn vaderschap. Daar ligt ook meteen een moeilijkheid: hij vindt dat ik maar een voorstel moet doen. Maar ik weet het echt niet en wil mijn vingers er ook niet aan branden. De communicatie is al zo stroef.
Dat truus een blijvertje is, doet mij niet zoveel meer. Het is zijn leven. Ik hoef er namelijk niks mee 
maar ik snap wel dat de pubers er niet zo op zitten te wachten. En als moeder vind ik het jammer dat ze ex zullen moeten delen met truus, nu al, terwijl het contact zozo is. Ik gun ze meer.
Auto uitlenen vind ik prima. Ex wilde ook wel een nacht per week in mijn huis, en ik dan elders. Die ging mij wel te ver.
Reistijd
Kilometers zeggen niet zoveel. 50 km kan drie kwartier met de trein zijn, maar ook anderhalf uur. En met de auto is net zoveel variatie mogelijk.
Alleen om het weekend hoeft ook niet per se de enig mogelijke omgangsregeling te zijn. Als vader er energie in wil steken kan een doordeweekse dag best. En aan de andere kant zullen oudere pubers weer niet een heel weekend weg van huis willen, zeker niet als ze baantjes en sport hebben.
Dus leuk dat je ex vraagt om een voorstel, maar het lijkt me dat het succes van de regeling valt of staat met de energie die hij erin wil steken.
kan maar moeite
Het kan, mijn ex woont 40 km bij mij vandaan en werkt 70km van mijn woonplaats. Toch haalt hij onze dochter elke donderdag op en brengt haar op vrijdag naar school om daarna door te gaan naar zijn werk.
Nu dochter ouder wordt en veel sport in het weekend. Niet 1 dag maar toernooien duren 2 dagen vraagt het meer improvisatie. We wisselen vaker weekenden of er wordt tussendoor gebeld en geappt.
Er is een groot verschil tussen toen we net gescheiden waren en dochter een dreumes van net een jaar en nu de bijna puber van 12. Daar is de omgangsregeling ook steeds op aangepast. Het is geen in beton gegoten iets dat je eenmalig opstelt. Het moet meegroeien met de kinderen en hun levensfases.
Als je ex geen auto heeft maar wel een rijbewijs kan hij wellicht wel een greenwheels doen of een auto huren of lenen. Jullie zullen beide moeite moeten doen.
Het is ook een beslissing die je niet bij je kinderen kunnen leggen. Hooguit zoals al eerder gezegd een keuze uit voor jullie mogelijke en gelijkwaardige opties.
Verschillende regelingen
Het zou kunnen zijn dat je misschien meerdere regelingen zal moeten maken als beste oplossing. De behoeften van een bijna 18 jarige zijn natuurlijk heel anders dan die van een 10 jarige. Voor de jongste zou je een traditionele om de twee weken regeling kunnen maken. Voor de oudste kinderen is het een ander verhaal. Dan kan je niet meer zo vast houden aan een regeling. Af en toe een weekend willen ze misschien wel maar ze hebben natuurlijk ook hun eigen leven en zullen misschien niet elk weekend weg willen. Het is handiger als je ex ook regelmatig naar jullie woonplaats kan komen zodat hij bijvoorbeeld een keer met de kinderen uiteten kan of naar hun sporttrainingen kan kijken. Misschien is het toch het handigst als hij probeert zo vlug mogelijk toch een auto te kopen. Maar dat ligt bij hem verder.
Ik zou je ex eerst met een voorstel laten komen en dan kunnen jullie samen verder onderhandelen. Pas als jullie de (on) mogelijkheden hebben uitgezocht kan je het de kinderen voorleggen.
De oudste kinderen zijn niet meer zo klein dat je ze een regeling op kan leggen. Ze zullen ook zelf moeten willen en dus zou ik hen in de tweede helft van de discussie wel inspraak geven. Maar pas als jullie zelf helder hebben wat de mogelijkheden zijn.
oudste kinderen
Over kinderen van 18 heb je niets meer te zeggen. Die doet dus niet mee, tenzij hij/zij dat wil. Het is een voor de wet volwassen persoon.
Over kinderen van 16 of 17 lijkt het mij ook wat apart om nog heel heldere afspraken te maken. Dat is misschien anders als de scheiding er al was toen ze nog klein waren, maar niet in deze fase.
Het gaat dus vooral om de jongsten, denk ik.
De afstand is niet heel groot, maar co-ouderschap lijkt me uitgesloten. Voorstel: vrijdag eind middag komen en zondag eind middag weer terug?
Als het niet te afgelegen ligt, kunnen de kinderen gewoon met het OV toch? Die van 10 moet wel altijd met begeleiding en in het begin moeten de kinderen zeker van het station gehaald.
Als hij meer wil (doordeweeks van een clubje halen of brengen en aansluitend ergens een frietje eten?) dan kan hij dat zelf voorstellen denk ik.
ik bedoel natuurlijk wel eens in 2 weken
in dat weekend: natuurlijk niet elk weekend.
Wel nog de helft van de vakanties.
Liever geen concessies, van beide kanten. Behalve bij een bijzondere verjaardag of feestje e.d.
Bij mijn ouders was vroeger alles verdeeld: ene jaar 1e kerstdag moeder, 2e vader, andere jaar andersom.
Verjaardag met familie: ene jaar bij moeder en dan het kinderpartijtje bij vader, volgende jaar alles andersom.
Er was ook co-ouderschap, na verhuizing 1 ouder niet meer maar de verdeling van feesten bleef nog wel een paar jaar in stand. Ik vond het wel duidelijk.
Bij ruzie of problemen was het absoluut niet de bedoeling dat je naar de andere ouder ging. Waar je was, was het 'thuis' en problemen loste je op waar je was.
Behalve in noodgevallen (1x voorgekomen).
Hier
Ik ben Nu bijna 2 jaar gescheiden. Hier ging ex 2 uur van ons wonen en werken. Ik en de 4 kinderen hebben noodgedwongen moeten verhuizen.
Onze situatie was heel moeilijk. 2 kinderen wilden totaal niets meer met vader te maken hebben. Ex had hen zo gekrenkt en zwart gemaakt bij anderen (vreemdgaan) dat ze geen contact willen. Toendertijd 1 van deze twee nog net minder jarig. In het ouderschapsplan toen opgenomen dat ze zelf mochten beslissen wel of geen contact. Ik stimuleer wel maar zij willen echt niet.
Ex neemt ook geen contact met hen op.
Oudste is 1 x daar geweest. Voelt zich daar gewoon niet prettig.
Alleen de jongste probeert hij te paaien met dat hij dingen keurt als hij komt. Jongste heeft hier zelf weinig behoefte aan. Hij mag van mij. Maar ex heeft nooit echt veel met hem gedaan. Jongste is bang dan ook niet. De nieuwe vriendin kennen de kinderen niet. Ex doet ook geen moeite om hen te bezoeken. Jongste 2 krijgen zeer minimaal ka.
Kinderen mogen hier zelf kiezen. Maar er is te veel gebeurd.
18 + mag zelf kiezen 18 - moet je vastleggen.
Maar je kunt deze optie ook openhouden in het O.P.
Alles in onderling overleg.
Als jongste nu verplicht elke 2 weken verplicht naar ex zou moeten zou kind diep ongelukkig zijn.
Jouw reactie beperken
Ik zou jouw reactie beperken tot:
kind 1 (18). Afspraken naar wederzijdse behoefte.
kind 2 (16). Idee kan zijn om 1 weekend per twee weken af te spreken, daarnaast extra contact naar beider behoefte. Als dat weekend niet lukt, dan samen afspreken wat wel kan.
kind 3 (14). idem kind van 16
kind 4 (10). 1 weekend per twee weken, van vr - zo of za - zo. Zo mogelijk tussendoor samen afspreken.
De leeftijden heb ik zelf verzonnen. Je snapt het idee vast wel.
En dan naar ex: hierbij mijn gedachten over de omgangsregeling. Of dit gaat werken en voldoende past bij de kinderen is aan jou en de kinderen om verder te bespreken.
Verder zou ik er geen energie in stoppen.
Als je dat echt wilt, zou je bovenstaande indeling met de oudste kinderen kunnen bespreken.
Oja, daarnaast de helft van de vakanties. Maak daar gelijk een vast schema van voor 2018. En de afspraak om november 2018 het schema van 2019 vast te leggen.
Ik zou zeker niet
de kinderen vragen wat ze willen.
Dat impliceert dat ze er vat op hebben, terwijl dat in werkelijkheid natuurlijk niet zo is.
De realiteit staat wrs ver af van wat ze (echt) willen, dus ik zou geen valse verwachtingen scheppen.
De realiteit is eigenlijk dat het best onmogelijk is allemaal.
Er is nu eenmaal geen geld (toch?) Dus een eigen woning zit er niet in voor je ex,ook niet in de buurt.
Alle kinderen naar hem om het weekend matcht wrs weer niet goed met agenda's van 1 of meerdere kinderen.
Zijn plan, om dan in jouw (is het inmiddels van jouw alleen?) huis te komen wil jij niet.
Geld voor een auto is er vast ook niet.
Lastig hoor.Ik zie alleen maar opties waarbij het één van jullie beiden of jullie allebei veel inzet gaat kosten om het haalbaar te houden.
Duidelijkheid
Ga er vanuit dat een regeling voor een langere duur kan zijn. Met zoveel kinderen nog thuis wil je echt niet steeds als taxibedrijf gebruikt worden.
Jij hebt al de zorg, laat vader ze dan maar halen en brengen. Bijvoorbeeld van de trein. En wie betaald die kosten van het ov?
Dat kun je ook bij vader laten dat hij de kinderen geld stuurt voor ze komen naar gelang de kosten van het ov.
Regeling
Hallo Moederziel, goed om weer wat van je te horen (lezen).
De kinderen (11 en 13) en ik wonen sinds een half jaar op een uur rijden van ex en zij gaan eens in de twee weken een weekend en de helft van de vakanties naar hem toe. Wij hebben echter wel ieder ons een eigen huis en een eigen auto. Ik heb, zodra ik wist dat ik wilde scheiden, het plan neergelegd bij ex, dat ik (terug) wilde verhuizen en dat ik de omgang zo wilde regelen. Ex wilde graag in het huis blijven, de kinderen en ik waren niet gelukkig in die omgeving. We zijn nu allemaal een redelijk gewend en het gaat wel aardig goed.
Toch overwegen
Een omgangsregeling is zo vloeibaar als water. Kinderen worden ouder, vader heeft nog geen vaste verblijfplaats en het huis moet nog worden verkocht.
Misschien is dit toch te overwegen: 'Ex wilde ook wel een nacht per week in mijn huis, en ik dan elders.' 1 avond per twee weken ergens anders verblijven (familie, vrienden), overweeg het toch eens. Kan ex ook meteen het huis verkoopklaar maken. En de boodschappen voor het weekend doen. en de kinderen begeleiden naar sporten etc. Misschien is dit op dit moment wel de eenvoudigste oplossing, waar alleen maar het probleem van je eigen weerstand aan kleeft.
Ook alweer slechts tijdelijk. Er komen nog veel veranderingen aan en elke verandering vraagt weer om een oplossing.
Tsjor
dank voor de reacties
Ik kan mijn huiswerk gaan maken
Deze week zal de mediator de kindgesprekken voeren in het kader van het ouderschapsplan. Sommigen hier gaan er vanuit dat er al langer regelingen lopen, maar het formele ouderschapsplan moet nog worden ingediend bij de rechter. Ik vind het voor de kinderen fijn dat zij eindelijk ook hun zegje kunnen doen. Maar ik vind inderdaad ook dat de verantwoordelijkheid voor de regelingen bij vader en mij ligt. Tegelijk hebben de kinderen een heel duidelijke eigen mening over wat ze willen (en ook niet alle 4 dezelfde) en dat mag/moet worden gehoord en meegenomen in de scheiding.
Vader in het (nog) gezamenlijke huis laten verblijven is geen wens van mij of van de kinderen. Er is te veel voorgevallen, er is te veel onveiligheid. Het is net gelukt om een soort van eigen gezin te vormen met z'n vijven en dat zorgt voor de noodzakelijke rust. Ex/vader is welkom op afspraak, maar na bijna 2 jaar weg te zijn geweest is weer terug in huis weliswaar erg praktisch maar helaas niet meer gewenst.
Het advies om voor alle 4 een eigen regeling op maat te maken, vind ik een eye opener.
taxibedrijf
Ik vind het trouwens geen enkel probleem om kind(eren) te halen/brengen naar hun vader. Als ik ze daarin kan faciliteren, zal ik dat doen. OV is tussen de betrokken woonplaatsen een bijna onmogelijke opgave, helaas.
Wat de situatie wel extra moeilijk maakt is het feit dat ex-moederzielman geen eigen woonplek meer heeft. Hij verblijft bij familie in huis (klein behuisd) of bij truus, die op 100 km afstand woont en waar de kinderen vooralsnog niet heen willen. Adres van de 1e heb ik, van de 2e niet. Lastig is ook dat de kinderen intensieve hobby's hebben, en op iedere avond van de week is er wel eentje aan het hobby-en of werken. Dat willen ze niet opgeven voor vader.
Iemand nog tips - los van het regelen - over hoe ik de kinderen kan begeleiden in deze onzekere periode? Ik merk dat ze moeite hebben met de onduidelijkheid.
Duidelijkheid
Het kan helpen om in elk geval duidelijk te zijn over je eigen rol. Jij houdt de zaak draaiende en staat open voor contact met vader.
De rest ligt echt bij vader zelf en bij de situatie die vooral nu nog onduidelijk is. En of dat zo blijft moet nog blijken.
Wees daarover in elk geval realistisch tegenover de kinderen en ga het niet invullen.
Nog een keer
Volgens mij wil je gewoon echt het onmogelijke.
Ieder kind een regeling op maat? Dan ben je dus iedere dag bijna uren aan het rijden? Hoe lang ga je dat volhouden?
Zolang het niet mogelijk is om voor hem een eigen woning te hebben (en dat leg je bij hem maar ik neem aan dat hij ook nog geld in jouw woning heeft/betaalt) lijkt me de enige optie dat hij bij in jullie huis komt.
En dat wil je niet.
Leg dit niet bij de kinderen neer, dat vind ik echt erg.
(Ik denk niet dat je kinderen nu goed kunnen weten wat ze willen, daar is de situatie veel te complex voor)
Waarschijnlijk gaat het erop uitdraaien dat het contact met vader gewoon onmogelijk blijkt en zeer sporadisch wordt. Erg hoor.
AnneJ
Ben het doorgaans met jou eens en in dit geval zo erg niet!
Ik snap je insteek ook niet goed want als er iemand is die hard knokt en faciliteert voor contact tussen kinderen en ex ben/was jij het wel..
Kinderen mogen hun mening geven, ouders beslissen
Je mag niet te veel bij de kinderen leggen. Dat is echt niet goed voor ze, je dwingt ze dan impliciet te kiezen tussen vader en moeder. Dat zou wreed zijn. Ja, de kinderen mogen natuurlijk hun mening geven, maar de ouders beslissen. Samen. Ook als je samen beslist geen regeling voor de oudste af te spreken. Want soms (vaak) kunnen kinderen de gevolgen van kun mening/keuzes nog niet goed overzien. Ja, dit heb ik in mijn directe omgeving gezien en het kan triest aflopen voor het desbetreffende kind. Ik bedoel dat het zelfs voor grotere kinderen toch heel belangrijk is dat ze regelmatig contact met hun vader hebben en dat vader betrokken blijft bij hun leven. Truus kon hier misschien nog wel eens een onverwacht positieve rol in gaan spelen. Mijn kinderen hebben een steeds moeizamere relatie met hun vader, maar ze vinden zijn vriendin best leuk. Dus wie weet...
Dat vader geen auto heeft, betekent niet dat hij zijn deel het vervoer niet op zich hoeft te nemen. Strikt genomen is hij wegverhuisd dus moet hij voor het vervoer zorgen. Ik lees dat jij jouw deel wel op je wilt nemen, dat is mooi. Vader kan het openbaar vervoer gebruiken, een auto lenen, een auto huren, een deelauto-abonnement nemen. Mogelijkheden zat. Als er een auto beschikbaar is, is het psychologisch goed als vooral de jongere kinderen naar de andere ouder gebracht worden. Daarmee geef je impliciet aan dat je het goed vindt dat ze naar de ander gaan. En andersom natuurlijk, vader brengt ze terug naar jou. Of hij zet ze op de trein/bus en draagt hij de kosten.
O zeker Saar
Maar dan moet er wel een aangrijpingspunt zijn en mogelijkheden vanuit vader. Je kunt kinderen vader ook niet door de strot duwen. En ook je eigen grenzen bewaken.
Wat willen en kunnen de kinderen, wat wil en kan vader. Daar sluit je zo goed mogelijk bij aan. En daar kun je beslist creatief in zijn.
Ze kunnen tegenwoordig ook skypen en bellen. Vader kan een sport begeleiden. En daar heb ik uiteraard in het geval van Moederziel geen zicht op.
Hier gaat het om regelmatig kinderen droppen. Dat is hier juist ingewikkeld bij gebrek aan eigen huis en afstand.
Ik zou hier inzetten op andere mogelijkheden om betrokken te zijn. En dat hangt weer af van de wensen en mogelijkheden en onmogelijkheden van kinderen en vader. Daar heb je eerst een beeld bij nodig. En dat is op dit moment echt lastig.
Saar
Ik neem aan dat de oudsten niet meer gehaald of gebracht hoeven te worden. Die kunnen zelf met het OV of ervoor kiezen om met de jongste mee te reizen, al dan niet met de auto.
Alternatief
Misschien is het mogelijk om in de Kerstvakantie een dagje uit te gaan met vader? Naar de efteling of een ander park dat voor jongeren en ouderen wat te bieden heeft? Truus mee of andere familie?
Dan kan er ergens naartoe geleefd worden. Met een alternatief plan. Mocht er een kink in de kabel komen dan je voornemen om zo snel mogelijk een nieuwe datum te prikken.
Skypen
Misschien kan er op een vaste tijd een half uur tot een uur geskypt worden. Moeder gaat de kamer uit en kinderen kunnen gewoon doorlezen, tv kijken en weet ik wat en omdebeurt even vader spreken.
Later
Als het contact nu meer fragmentarisch is kan het natuurlijk beter worden als het stof gezakt is en vader ook weer wat meer duidelijkheid heeft te geven.
Is er geen kerstdiner bij familie van vader? Hier zijn we de kerstdiners alweer aan het plannen.
Opties
Kerst is al geregeld (zie beginverhaal).
Volgens mij is nog niet duidelijk van wie de auto nu eigenlijk is, er is nog geen boedelverdeling.
Ik ben het erg met Saar eens: 'Zolang het niet mogelijk is om voor hem een eigen woning te hebben (en dat leg je bij hem maar ik neem aan dat hij ook nog geld in jouw woning heeft/betaalt) lijkt me de enige optie dat hij bij in jullie huis komt. En dat wil je niet. Leg dit niet bij de kinderen neer, dat vind ik echt erg.'
De kinderen kunnen en mogen niet beoordelen of jouw weerstand tegen 'vader in huis' wel of niet terecht is. Daarom moet je de ingewikkeldheid niet bij de kinderen neerleggen, maar zelf oplossen.
Vooralsnog en voorlopig is de meest eenvoudige oplossing, dat vader een keer in de twee weken een weekend in huis komt en dat jij dan 2 keer per week 1 nacht ergens anders verblijft. De pijn en de ingewikkeldheid ligt dan bij jou, maar als ouder zou ik dat op me nemen.
De argumenten tegen vind ik echt niet serieus, eerder rancuneus. Geen bijdrage aan een oplossing. Het is geen gezin met ons vijven, het zijn vier kinderen en twee gescheiden ouders die er samen uit moeten zien te komen.
Tsjor
Nee
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dat niet wil. Misschien ex een keer op bezoek maar niet dat je zelf het huis uit gaat om elders te slapen. Dat zou waarschijnlijk enorm veel stress opleveren bij moederziel.En dat is voor de kinderen ook niet goed want die hebben niks aan een overspannen moeder.
Ik zou toch kijken of het mogelijk is dat ex een auto kan aanschaffen. Dan kan hij elke week 1 of 2 langskomen, met de kinderen afspreken, eventueel een keer koffie drinken/mee eten, naar sportwedstrijden kijken...
En dan de kinderen (jongsten) 1 weekend in de 2 weken daarheen. De oudste kinderen naar keuze.
Maar eigen vervoer voor man lijkt me handig.
Kyana
'maar niet dat je zelf het huis uit gaat om elders te slapen. Dat zou waarschijnlijk enorm veel stress opleveren bij moederziel.' Ook vader is het huis uit gegaan. Ik kan nooit zo goed begrijpen waarom iedereen snapt dat zoiets voor een moeder heel erg moeilijk is (ze zou er overspannen van worden), terwijl iedereen denkt dat dat voor vaders niet moeilijk is (om zonder vaste woon- en verblijfplaats te leven). Wat betreft 2e auto: er zijn erge geldproblemen.
Tsjor