Omgangsregeling ingewikkeld
Ik ben benieuwd of hier ouders zijn die ervaring hebben met een omgangsregeling als een van de ouders verder weg woont/geen eigen woning heeft. Mijn ex is kort geleden verhuisd uit onze woonplaats. Iets minder dan een jaar liep er een omgangsregeling die net een beetje begon te wennen. We zijn < 2 jaar uit elkaar. Nu moet er een nieuwe op papier maar ex woont bij familie en nieuwe partner (kinderen gaan binnenkort kennismaken en kerst vieren), allen meer dan 50 km van woonplaats van de kinderen. Kinderen zijn tussen 10 en 18 en vooral de oudsten hebben een druk sociaal leven, sporten, baantjes etc.
We zijn het ouderschapsplan aan het opstellen om eindelijk de scheiding te formaliseren maar hier heb ik geen oplossing voor. Ex heeft geen auto. Mediator spreekt nog met de kinderen om te onderzoeken wat zij willen.
Ik zou het heel mooi vinden als de kinderen kunnen vertellen wat ze willen en ik/wij dat kunnen faciliteren. Maar ik wil ook niet dat er veel druk bij ze komt te liggen. Contact tussen kinderen en ex is breekbaar en wat stroef. De nieuwe partner is ook een dingetje ivm affaire ex met truus tijdens huwelijk, wat de pubers weten.
Hoe hebben jullie een wat ingewikkelde omgangsregeling ingericht? Hoe help ik mijn kinderen?
Ik zou het niet doen
Ik zou niet dat kleine beetje contact dat je kinderen met hem hebben gaan verstoren door conflicten aan te gaan hierover.
Lijkt me voor je zelf ook niet helpend, zo kom je nog niet los.
Fijn voor je kinderen, de dure kado's. Op die manier probeert hij zelf ook nog wat regie over de contacten/zorg te hebben misschien.
Moederziel
Ja, dat er geld en middelen zijn triggert je nu. De situatie dat hij eigenlijk te weinig betaalt omdat de zorg op een andere manier geregeld is dan op papier staat, is al veel langer aan de gang. Tot nu toe heb jij dat zo laten bestaan. Ik ken dat gevoel bij grotere uitgaven dat vanuit je tenen komt. Hier betaalt hun vader al jaren niets! Ik ga een stuk wandelen, spui imijn frustratie bij iemand die het kan hebben en dan leven we weer gelukkig en rustig verder. Geen haar op mijn good dat ik dit benoem, laat staan (juridisch) aanhangig maak. Daarvoor zijn de balans die ik heb met de kinderen en de harmonie me te veel waard. Tenzij je echt niet rondkomt nu? Hij gaat trouwens het oude pad weer in lijkt het, met geld hebben dat hij niet heeft. Moet denken aan jullie huis. Laat het gaan en houd alles voor jezelf klein, simpel, overzichtelijk en kloppend. Laat hem gaan. Anders bouw je de draadjes weer op. Er is geen tussenweg als de wederzijdse wil en het inzicht er niet zijn.
ik word moe
Van mensen hier op ouders online die maar lopen te klagen over geld van hun ex.
Ik heb meerdere keren met mijn advocaat een discussie gehad over kinder- en partneralimentatie. Omdat ik verplicht was om het te vragen heb ik een symbolisch bedrag ad € 50,- per kind gevraagd (2 kids). Partner alimentatie heb ik resoluut afgewezen. Een van mij verdiende geld gebouwde en ingerichte woning in zijn thuisland heb ik hem geschonken. Over de enorme lap grond dat hij van zijn vader had geërfd heb ik met geen woord gerept. Ex heeft zelf geen advocaat hoeven te betalen, er viel nergens over te strijden, de mijne heeft alles geregeld. Zijn nieuwe huurwoning heb ik geverfd, gepoetst en compleet ingericht (terwijl hij in zijn thuisland opgenomen was in een psychiatrische instelling).De eerste vakantie met de kids naar zijn familie in zijn thuisland heb ik gefinancierd. Ex (met een beter inkomen uit WAO dan ik uit loon) heeft in al die jaren zo af en toe iets gekocht voor de kids, zoals een winter jas en laarzen. Maar alles minimaal. Hij houdt te veel van geld.
En dat na een relatie van 23 jaar van geestelijke en lichamelijke mishandeling. Liever mijn vrijheid dan na de scheiding afhankelijk blijven van iemand waarvan ik blij was dat ik was verlost. En dat ik mijn energie kon steken om zelf te genezen van mijn depressie en trauma (de woorden van mijn psycholoog). Ca. 1,5 jaar na de scheiding heb ik totaal geen contact meer met hem gehad. De kids wel.
Moe
Ik word daar niet zo moe van, want ik kan het namelijk volledig begrijpen.
Mijn ex-man betaalt een symbolisch bedrag van 40 euro per minderjarig kind, althans: dat is zo afgesproken maar in de praktijk betaalt hij dat bedrag 3 keer per jaar ofzo. Hij heeft geen contact met de kinderen. Ik doe dus "alles" en hij niets. Hij werkt trouwens ook nauwelijks omdat hij "aan zelfontplooing" doet.
Ik kan daar soms nog best eens kwaad om worden en soms klaag ik er ook lekker even over tegen een vriendin. En dan ben ik het weer kwijt.
Moederziel: ik zou het laten zitten. Niet omdat het niet oneerlijk is, maar omdat het weer veel energie gaat vreten. Laat gaan.
persephone
Precies zoals je het schrijft, SOMS klaag je daar over tegen een VRIENDIN, en dan ga je weer verder. Goede mentaliteit.
Daar heb je een vriendin voor. En jouw vriendin niet -tig vriendinnen die allemaal, net in andere verpakking, over hetzelfde klagen.
Maar hier op OO blijven heel veel mensen hangen in hun eigen klaaggezang en keer op keer is het altijd die ex die het heeft gedaan en praktisch nooit iemand die een keertje wil erkennen wat zijn/haar rol in het geheel is (geweest). Eenzijdige verhalen uit het perspectief van "het slachtoffer". Zitten doorgaans niet te wachten op een schop onder hun gat, maar op zoek naar lotgenoten om zich gesteund te voelen in hun beklag.
@ Moederziel, die laatste alinea was niet voor jou persoonlijk bedoeld, maar staat nu toevallig in jouw draadje.
Dat komt goed uit, want ik voel me ook totaal niet aangesproken.
Hier geen klaagzang, maar de droge constatering dat een jaar geleden opgesteld ouderschapsplan inclusief verse alimentatieberekening (voor de kinderen en dus niet voor mij als ex-partner) nooit is nageleefd. Dat bezorgt mij financiële problemen, nieuwe groeiende schulden op de reeds bestaande schulden en - ja, inderdaad - irritatie. Ik ben er klaar mee om aan het kortste eind te trekken en wil dat wordt uitgevoerd wat gezamenlijk is afgesproken. Er staan niet voor niets twee handtekeningen onder.
En als de wensen blijkbaar eenzijdig zijn veranderd, zullen we de afspraken moeten aanpassen.
Schulden
Moederziel, als je door het niet-naleven van de afspraken door je ex-man nu in de problemen of nieuwe schulden komt, is mijn vorige advies onzinnig. Dan zou ik wel degelijk gaan kijken wat er mogelijk is. Inderdaad: er staan niet voor niets 2 handtekeningen onder de afspraken.
Problemen
Ja, er ontstaan problemen, omdat ik niet al mijn verplichtingen kan nakomen. Het is echt manoevreren. Dat probleem speelt echter bij ex ook, zegt hij. Maar ik vind dat een lastig verhaal omdat hij wel hoge kosten maakt. Weliswaar 'zakelijk', maar dus wel met het gevolg dat hij zichzelf blijkbaar niet voldoende salaris kan/wil uitbetalen en de kinderalimentatie niet volgens convenant betaalt.
Hij zegt: ik heb niet meer dan dit. Ik vind dat hierin niet opgaan, omdat hij keuzes maakt waardoor hij niet meer heeft dan dit. Mij gaat het erom dat als hij keuzes anders maakt, hij gewoon aan de afspraken kan voldoen.
Vraag is dus alleen of het slim is om die afspraken nu af te dwingen. Daarover zijn hierboven al handige adviezen gegeven.
Misschien is een tussen weg wel het handigst: aanpassing van het OSP zodat deze klopt met de echte situatie, maar afspreken dat de kinderalimentatie volledig wordt betaald zodra het kan. Of afspreken dat hij de kinderalimentatie volgens convenant betaalt, maar minder aan de nog gezamenlijke schulden.
Maar nu ik dit tik.... stuit het me nog steeds tegen de borst. Hij moet gewoon betalen wat er is afgesproken. Dat doe ik ook.
met hoge kosten bedoel ik
dat hij grote uitgaven doet in zijn eigen zaak, waar hij buiten werk profijt van heeft. Zoals een zeer luxe lease-auto. Dat geld is er dus wel in zijn eigen bedrijf, maar door er een auto van te betalen hoeft er geen loonbelasting over te worden afgedragen. Zodat hij wel in een nieuwe auto rijdt van zo'n 80.000 maar niet de volledige kinderalimentatie betaalt. Dat klopt voor mij echt totaal niet.
(en ja, ik blijf op die stomme auto hangen, maar ik kan het ook hebben over een luxe kado aan kind twv enkele honderden euro's, ook dat is al voorgevallen. heel erg leuk natuurlijk voor kind, maar ik heb er toch een heel vervelende bijsmaak bij)
@ Moederziel
Je eerste posting (19-11-17) komt op mij over dat je ex-man niet geheel betrouwbaar is.
Hoe kun je, ruim een jaar later, je uitgaven patroon nog gebaseerd hebben op geld dat je op papier zou moeten krijgen, maar in de praktijk niet. Hiermee stel je jezelf heel afhankelijk op.
Tsja, als ik de bestaande schulden en regelingen had kunnen wegpoetsen of wegtoveren, had ik inderdaad een veel lichter uitgavenpatroon gehad. Ik ben inderdaad nog geheel en al afhankelijk van zijn medewerking. Dat bracht mij op eerdere momenten helaas heel erg dichtbij de schuldsanering. Ik ga die draadjes hier niet allemaal herhalen, maar neem van mij aan dat er zoveel als mogelijk schoon schip is gemaakt, werkuren uitgebreid tot fulltime (naast fulltime zorg voor 4) en alles aan is gedaan om de situatie enigszins leefbaar te maken. De totale afhandeling van deze al jaren durende financiële ellende zal echt nog wel wat langer duren dan een jaar post-scheiding...
Maar dank voor je opbeurende reactie 
oh...
en vergeet het onverkoopbare huis niet, dat voor zo'n 2 ton onder water staat. Daar wil ik graag van af, maar ja, verkopen met een ton schuld (en dan bedoel ik alleen mijn deel) brengt me alnsog naar de schuldsanering. Dus zullen de lasten moeten worden opgebracht. Door mij en door ex, die dat overigens tot nog toe nog doet.
Jo nr 94
Je weet dat je het niet hoeft te lezen hé
Zolang hij meebetaalt aan de lasten van het huis
Zou ik de KA laten gaan, zolang dat financieel nog enigzins houdbaar is.
Als je nu in protest gaat, geeft dat veel frustratie. Dat zijn ook hoge kosten.
Kosten die je betaalt in het dagelijkse leven, terwijl je je energie wel anders kunt gebruiken. Geef jezelf de rust die je nodig hebt.
Als hij stopt met meebetalen, zou ik direct in actie komen. En dan flink hard.
Sas
Dat is een nuchter advies.
En het OSP aanpassen aan de feitelijke situatie? Ook met oog op de toekomst?
iets anders laten betalen?
Misschien kan hij andere rekeningen betalen, dingen die hij zakelijk kan wegschrijven bijvoorbeeld? Ik noem maar wat, jouw auto en autokosten ofzo? Of internet en telefoonfacturen. Dan heb je het toch via een andere route.
OSP
OSP is net zo veel waard als toiletpapier, je kunt het niet afdwingen, omdat te gaan aanpassen is werkelijk vergeefse moeite.
Het OSP aanpassen voor de toekomst
kan ook in de toekomst. Ook dat zou ik laten rusten.
Het idee van Nanda vind ik uitstekend.
Vraag aan je ex of hij kan helpen met rekeningen die via zijn bedrijf kunnen. Zo kan hij op zijn manier toch bijdragen aan de KA.
Totdat hij weer zijn deel kan bijdragen, in geld of in natura.
aanvulling
En de vraag om te helpen via eigen invulling werkt meestal erg goed bij mannen 
Begrijp ik het goed
Dat jullie eigenlijk ooit samen een huis hebben gekocht waarvan de koopprijs ver boven jullie stand was. Twee ton schuld hou je niet over van een doorsnede rijtjes huis.
Medelijden kan ik er niet mee hebben, integendeel.
Ik leef zelf zuinig van een zeer gering budget, nooit schulden gemaakt en op wiens bordje komt jullie miscalculatie uiteindelijk?
Jo, ga je lekker?
Het is zoals het is. Als je benieuwd bent naar het hoe en wat kun je moederziels oude draadjes lezen.
Natrappen wordt niemand beter van. Behalve degene die dat nodig heeft om zichzelf beter te kunnen voelen dan een ander...
Pennestreek was me net voor
Dit draadje gaat over de omgangsregeling. Niet over het verleden toen ze nog getrouwd waren.
Erg irritante vraag Jo; op wiens bordje komt jullie miscalculatie?
Volgens mij op hun eigen bordjes.
En waar komen jouw toeslagen en vergoedingen ziektekosten vandaan?
Ach jo(h)
Soms lopen dingen anders dan je kunt voorzien. Door langdurige ziekte, ontslag, tegenslagen, crisis, er zijn zoveel zaken die je niet vooraf kunt dichttimmeren. De een leest alleen hoofdschuddend de verhalen in de krant, de ander zit er zelf ongewild middenin. Ook zonder eigen schuld kun je heel veel leed tegenkomen. Zoals Ed Sheeran zo mooi zingt: The worst things in life come free to us.
Moederziel
Ben je je toch weer soort van aan het verdedigen, niet doen!
Tsja...,
Nuanceren, hoopte ik eigenlijk
Ik kreeg vandaag mail van ex: er is een betalingsregeling getroffen. Of we dat even 50-50 doen. Dat is akkoord voor mij want volgens de afspraken. Maar tegelijk komt hij de andere afspraken dus niet na, waardoor ik bijna 400 euro per maand aan kinderalimentatie misloop.
Maargoed, nu weer on topic
Wat ik me toch nog afvraag: de KA is gebaseerd op het ouderschapsplan. Zolang ik laatste niet aanpas kan ik de KA niet ‘afdwingen’, toch?
Ouderschapsplan
Als je nou niks kunt bereiken in de zin van dat ex z'n verplichtingen na komt, zou het dan geen zin hebben om dat bij te houden?
Elke maand een overzichtje sturen : wij hebben afgesproken dat kind 1 t/m 4 X aantal uur bij jou zou zijn en dat jij daarvoor een X bedrag kunt rekenen. Kind 1 is deze maand X uur bij jou geweest dus ik vorder X bedrag van jou en zo verder
Dat betaald ie natuurlijk niet maar dan heb je de vordering wel gedocumenteerd. Hij zal ongetwijfeld reageren dus dan heb je ook bewijs.
Ooit komt er wel een moment dat je het kunt verrekenen, misschien bij een eventuele verkoop van het huis. Want zakelijk gezien hebben jullie een overeenkomst, door beiden getekend, waar hij zich niet aan houdt. Dan heb jij dus een vordering op hem
Dat is idd mijn punt
Dat we een zakelijke overeenkomst hebben en dat hij wel verwacht dat ik me daar aan houd, maar zelf doet hij dat niet.
In de praktijk is geen van de kinderen bij hem. Hij komt kijken bij hun hobby’s, gaat na afloop vaak meteen weer weg en neemt af en toe kind of meer een paar uurtjes mee op pad. (En levert ze meestal voor het avondeten weer af)
Ik erger me eraan dat ik me hou aan de afspraken en hij niet.
Bijhouden is een goed idee. Maar ik zal hem toch ook formeel moeten laten weten dat ik niet akkoord ben met eenzijdig niet-nakomen van de afspraken?
Advocaat?
Die zou je dat precies kunnen vertellen. Wil/kan je daar niet toe dan zou ik met mijn boerenverstand hem een (aangetekende) brief sturen met de gemaakte afspraken er in en dat hij zich er niet aan houdt. Dat je compensatie verwacht van een X bedrag uitgesplitst naar de maanden.
Dat zal herrie opleveren dus maak die afweging goed.
Veel wijsheid gewenst
Geld versus tijd
Als ik het goed heb begrepen staat er in het huidige ouderschapsplan dat de kinderen een deel van de tijd bij vader zijn, en dat gebeurt in de praktijk niet.
Jij vertaalt dat met: daardoor loop ik 400 euro per maand KA mis (want die is vastgesteld op een deel zorgtijd bij vader). Maar dat is natuurlijk niet zo, met die redenatie sla je een paar stappen over. Je loopt geen KA mis maar je hebt zorgtijd teveel. En ja dat kost geld, maar dat geld kun je nu denk ik niet vorderen want het gaat over zorgtijd en niet over geld.
Komt de volgende vraag, zou je die zorgtijd uit het OSP willen afdwingen? Hoe dat zou moeten is vers 2, want zoals iemand al zei OSP heeft de waarde van wc-papier en hangt af van beiderzeidse bereidheid. Belangrijker, zouden de kinderen dat willen?
Als je eigenlijke doel niet is om die zorgtijd af te dwingen maar om de KA te laten aanpassen dan moet daarvoor het OSP aangepast worden lijkt me, met minder zorgtijd voor vader. Gaat ex daarin mee?
Je zou kunnen proberen om tot een onderhandse uitruil te komen zoals Alison voorstelt: Natuurlijk wil ik meedoen aan een betalingsregeling, maar daarin wil ik mijn teveel aan zorgtijd deels in geld gecompenseerd zien zodat de verdeling niet 50-50 wordt.
Of ex bereid is om zijn gemiste zorgtijd financieel te vertalen? Tja, vragen kan altijd. Maar je ervaring is al dat redelijkheid en logica niet altijd meedoen.