Omgangsregeling ingewikkeld
Ik ben benieuwd of hier ouders zijn die ervaring hebben met een omgangsregeling als een van de ouders verder weg woont/geen eigen woning heeft. Mijn ex is kort geleden verhuisd uit onze woonplaats. Iets minder dan een jaar liep er een omgangsregeling die net een beetje begon te wennen. We zijn < 2 jaar uit elkaar. Nu moet er een nieuwe op papier maar ex woont bij familie en nieuwe partner (kinderen gaan binnenkort kennismaken en kerst vieren), allen meer dan 50 km van woonplaats van de kinderen. Kinderen zijn tussen 10 en 18 en vooral de oudsten hebben een druk sociaal leven, sporten, baantjes etc.
We zijn het ouderschapsplan aan het opstellen om eindelijk de scheiding te formaliseren maar hier heb ik geen oplossing voor. Ex heeft geen auto. Mediator spreekt nog met de kinderen om te onderzoeken wat zij willen.
Ik zou het heel mooi vinden als de kinderen kunnen vertellen wat ze willen en ik/wij dat kunnen faciliteren. Maar ik wil ook niet dat er veel druk bij ze komt te liggen. Contact tussen kinderen en ex is breekbaar en wat stroef. De nieuwe partner is ook een dingetje ivm affaire ex met truus tijdens huwelijk, wat de pubers weten.
Hoe hebben jullie een wat ingewikkelde omgangsregeling ingericht? Hoe help ik mijn kinderen?
Pennestreek
Meen je dat nou, van dat neutraal terrein??
En waar zou dat moeten zijn dan?
Of wachten tot de financiële problemen zijn opgelost, dan woning enz??
neutraal terrein
Dat kan bij het sportveld zijn, na afloop van een training nog even nakletsen. Dat kan school zijn, vader kan zijn jongste ophalen van school en rustig de hond uitlaten met z'n tweeen.
Dat kan het zwembad zijn, lekker met z'n kinderen gaan zwemmen.
Het kan vanalles zijn, behalve bij Truus of bij Moederziel thuis.
oneens met Pennestreek
En sommige anderen.
Neutraal terrein? De kinderen hebben er geen trek in?
Kijk, het is wel iets anders dat een paar van de kinderen al zo oud zijn. Vind ik wel een ander verhaal.
Maar hoe jonger hoe meer het geldt (vind ik dan...): het is zoals het is en vader heeft een partner en hij wil graag dat ze haar ontmoeten, DUS dan gaan ze haar ontmoeten.
Niet met allerlei voorwaarden van de moeder. Al begrijp ik wel hoe pijnlijk dit alles is.
Vader moet hij het gewoon zelf weten.
En dan kun je van alles vinden (te vroeg, te laat, oké maar zeker niet in haar huis, op neutraal terrein, alleen kort, pas nadat er regelmaat is in contact, etc etc), maar in feite is het gewoon helemaal niet aan jou.
Ja, je mag best je mening aan hem laten weten of een verzoek doen. Maar ik zou zeggen aan kinderen van pakweg 16-min, dat jij vindt dat hun vader is zoals hij is (zoals vroeger, zoals nu, lieve familieman en wegduikende werkman, en met deze vriendin), en dat het niet meer dan logisch is dat ze nu ook zijn vriendin ontmoeten.
Uiteraard hebben de kinderen er geen trek in. Natuurlijk voegt ze nu niets toe aan hun leven.
Ze zien haar als oorzaak van de scheiding (wat deels ook wel klopt) en ze zien de puinhoop, het verdriet van hun moeder, de verliefde vader die op schaarse momenten met hen, nog steeds met haar zit te appen.
Toch vind ik dat de (jongere) kinderen geen keus moeten krijgen. En dat jij, moederziel, inderdaad veel minder neutraal mag zijn, maar meer stimuleren of zelfs licht dwingend.
Als jullie nu samen waren gebleven
en hij was toch ook 'afwezig geraakt', dan was er ook geen enkele keuze geweest voor de kinderen. Hadden ze het ook gewoon met hem moeten doen. Dat lijkt me nu niet anders.
Moederziel
Wat ga jij nu doen? Is het niet logisch en ook bevordelijk voor de relatie tussen vader en kinderen dat HIJ invulling geeft? En dan niet accepteren dat hij het terugschuift naar jou. Laat hem aangeven wat hij wil en kan vormgeven. Laat de jurist hier ook op aandringen. Waarom ligt de regie voor ZIJN verantwoordelijkheid bij JOU?
Bosbes
Ja, dat. Zo eens. Het moeilijkst en je plicht.
Saar en Bosbes
Ik vind niet, en schrijf dat ook nergens, dat ik vind dat de kinderen dan maar helemaal geen contact moeten hebben met vader. Maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat de kinderen (nu nog) geen zin hebben om dat contact met vader te hebben in het huis van truus, en neem ik aan ook met truus erbij. Kan me tenminste niet voorstellen dat zij zo vriendelijk gaat zijn om twee dagen elders te logeren... Dat zou nog een mooie oplossing zijn, maar dat gaat hem vast niet worden. En dus 'neutraal terrein', inderdaad zoals ze opnoemt, in de (leef)wereld van de kinderen. Eten bij moederziel thuis kan ook nog, als zij bereid is even het huis uit te gaan.
Hij heeft gekozen om weg te gaan, hij mag het ook oplossen. En daarbij mag hij ook best de kinderen tegemoet komen. Zeker omdat de oudste al bijna volwassen is. Iets met keuzes en consequenties.
Bovendien, de oudste twee hebben bijna hun hele leven die wel betrokken en lieve vader gekend, dat vergeten ze heus niet zo snel. Dat contact herstelt neem ik aan wel weer, als de stofwolken iets gezakt zijn, vader investeert in de relatie en ze niet dwingt tot dingen die ze niet willen/ze geen mensen opdringt waar ze geen contact mee willen.
En de twee jongsten, ja, dat ligt anders. Die hebben iets minder zelf te willen, en bovendien hebben die nog niet zo'n band op kunnen bouwen als de oudste twee, domweg omdat ze jonger zijn. Daar zal misschien een andere route voor moeten komen.
Maar ik blijf erbij dat ik vind dat je de kinderen niet kunt verplichten in het huis van truus te gaan zitten, met truus erbij, om de relatie met hun vader weer een beetje vlot te trekken. Hoe zie je dat voor je dan, ze verplichten??
Roosje, natuurlijk is het zijn verantwoordelijkheid
Maar moederziel komt hier om suggesties te krijgen. En wordt (niet voor het eerst trouwens) als een soort van draak afgeschilderd die tussen de kinderen en hun vader blijft staan. Zo zie ik het dus absoluut niet.
Taak
Het lijkt me niet de taak van moederziel om zich in allerlei bochten te wringen. De vader heeft daarin zelf een belangrijke taak. Hij zal zelf met de kinderen moeten overleggen over kennismaken met zijn vriendin (met name de oudste kinderen) en hij zal zelf manieren moeten bedenken om het contact met zijn kinderen te onderhouden. Moederziel kan dat natuurlijk deels faciliteren maar uiteindelijk is dat zijn verantwoordelijkheid.
Verplichten
Het gaat niet om verplichten. Kinderen (de jongsten) zijn bij hun vader volgens afspraak en leven dan "met hem mee". Dat is een gegeven. Altijd, jonge kinderen bij hun ouders. Het heet geen verplichten omdat het geen vraag is. Ze hebben geen keus. Bij Moederziel ook niet. Als tante twee dagen komt logeren, is dat een feit in hun leven. Truus in het leven van hun vader is een feit in hun leven. Het is wat het is. Geef het vorm! Laat HEM het vormgeven. En als er geen sprake is van mishandeling of verwaarlozing bepaalt verder niemand dan die ouder de regels en omstandigheden. En ja, dat kan flink pijn doen bij de andere ouder. Dat is dan JOUW pijn.
Pennestreek
Nee, niet bij Truus in huis, dat heb ik nergens gezegd.
Ik heb juist gezegd dat het allemaal wat onmogelijk gepresenteerd wordt. Enige optie voorlopig die wat structureel lijkt is toch bij Moederziel in huis.
Want anders steven je af op zo goed als geen contact. Dat geeft alleen maar verliezers.
Ik snap je insteek 'hij is weg gegaan, dus moet het oplossen' in deze context, met kinderen, totaal niet. Lijkt me ook weinig constructief.
Natuurlijk vind ik ook dat hij moeite moet doen voor zijn kinderen. Als ik hem spreek zal ik het hem zeggen
Nee, grapje, hij post hier juist niet. Dus daar kun je niets mee.
Pennestreek
Bij mij geen draken. Ik zou het ook niet die kant op trekken als ik jou was. Ik vind de reacties constructief. Moederziel heeft stof tot nadenken. Dat wil ze graag. Ik vind het fijn haar hier weer te lezen. Rustig aan maar. Hier dan. In de werkelijkheid: doorpakken Moederziel, en neem daarbij alleen op je schouders wat van jou is. Dát stimuleert je ex het meest om verantwoordelijkheid te nemen!
Kyana
Vader probeert dat toch zelf te doen?
Hij heeft toch een afspraak voor kerst staan. Hij had toch een voorstel om in het huis te komen.
Ik zeg niet dat hij eea adequaat regelt, daar kan ik niet over oordelen.
Maar ik denk dat de situatie zo complex is en nog zo verweven dat ex niet in zijn eentje beslissingen kan nemen. (Bijv huisvesting)
Verplichten, geen keus
Dat begrijp ik niet zo goed. Misschien goed bedoeld, kinderen willen niet kiezen tussen hun ouders. Maar dit soort dwangtekst slaat wat mij betreft ook de plank mis.
Je kijkt wat er mogelijk is en wat er van exman afkomt en dat faciliteer je zo goed mogelijk zonder over je grenzen te gaan zodat vader en kinderen elk zo goed mogelijk contact hebben.
Maar echt, ik zou mijzelf geen puber zien dwingen naar vader te gaan. Echt niet. Op die leeftijd is het een kwestie van uiteraard vanzelfsprekendheid, het is je vader, hij mist jou ook, wat er ook gebeurt is je wil je vader niet kwijt uit je leven, maar wel met de inbreng van de kinderen zelf.
Die dwang moet je ook niet in het convenant stoppen dat geeft alleen maar drama als het er wel op aan blijkt te komen. Kind wil niet maar moet toch. Ga weg zeg. Zo ga je toch niet met opgroeiende kinderen/mensen om? Zou je zelf ook niet willen. Gedwongen naar je ouders toe.
Moeilijk
In mijn omgeving een moeder die haar 10er kind smorgens op de bus zet 20km verderop, naar vader en s avonds weer ophaalt en met regelmaat met kind gaat logeren in het dorp waar vader woont (75km verder), zodat kind naar vader toe kan. Moeder en kind logeren dan bij tante, een ex schoonzus, want bij vader is geen plek voor kind, Ondsbks dat ex is vreemd gegaan, een nieuw gezin is begonnen én hij verweg is gaan wonen, doet moeder dit voor haar kind.
Een ander moeder in mijn omgeving brengt haar kinderen naar ex schoonmoeder waar zij overnachten en hun vader zien. Omdat vader dakloos is. Vader heeft de kinderen niet eens erkend, maar zij wil wel dat de kinderen hun vader leren kennen, ondanks het feit dat hij haar mishandeld heeft.
Het is voor beide moeders moeilijk en kost veel moeite, maar voor de kinderen is het contact met hun vader goed.
De kinderen hebben hun thuis bij moeder en hebben contact met vader, deze vaders kunnen en willen, hoe onbegrijpelijk ook, niet meer contact met hun kinderen hebben. Als deze moeders niets zouden doen, was er geen contact.
Dus moederziel, hoe moeilijk ook, stap over je eigen pijn en kijk naar wat wel kan. En ja dat kost jou veel tijd en moeite 
MarSy
In jouw beide voorbeelden brengt de moeder de kinderen naar vader. Daar is moederziel ook best toe bereid. Maar niet zelf weg uit haar eigen huis zodat ex daar kan slapen.
Dat zou een oplossing kunnen zijn voor de twee jongsten, als vader een plek heeft waar hij twee kinderen kan ontvangen en huisvesten. Maar voor de 2 oudsten lijkt me dat een niet zo reëele oplossing.
Wat nog nietnger sprake is gekomen volgens mij: heeft vader op die plekken waar hij verblijft, bij familie en bij truus, überhaupt wel ruimte om de kinderen te huisvesten? Ik kan me niet zo goed voorstellen dat er in welk huis zomaar een man en vier kinderen bij passen, ook al is dat maar twee nachten per twee weken...
En in z'n algemeenheid
denk ik dat een rol van vaders (nog) niet helemaal goed gezien wordt.
Vaders zorgen traditioneel toch nog op een het wat andere manier voor kinderen. Op een wat indirectere manier, op wat meer afstand.
Zoals bijv *misschien* de ex van Moederziel door het huis voor de kinderen te laten en iei juist afstand te scheppen opdat Moederziel niet ook nog eens de kinderen verloor.(als bondgenoot)
Misschien zie ik dat te optimistisch, ik ken de goede man niet. Misschien is alles slechts egoïsme.
Maar ik snap de snelle conclusies van reageerders hier soms niet.
Uiteraard vind ik ook dat mannen moeten veranderen en minder traditionelere rollen innemen maar in de praktijk gaan die ontwikkelingen niet altijd even snel.
Ook denk ik dat de macht van (traditioneel) moeders soms wat onderschat wordt.
Macht van moeders?
Sjee zo had ik er nog helemaal niet naar gekeken, vanuit man/vrouw perspectief. Dat heeft eigenlijk in huize Moederziel nooit zo gespeeld en voor mij speelt dat ook geen rol. Maar ik zie bij ex-moederziel wel de neiging om uit het gezin te stappen, dus wie weet, voelt hij dat wel zo. Ik weet het niet.
Verder inderdaad veel stof tot nadenken. Dat is goed.
Kinderen dwingen zal niet gaan gebeuren. Voor jongste zullen zaken inderdaad zo zijn zoals ze zijn, jongste zal daar het makkelijkst in invoegen. Die heeft minder besef van wat er is gebeurd, maar beseft ook niet dat vader en truus nu zijn wat vader en moederziel eerst waren. Een ‘vriendin’ kan voor jongste (< 10) immers ook de buurvrouw zijn, of mijn bff. Een na jongste is al paar maanden niet bij vader geweest omdat kind niet wilde. Oudste 2 (15+) trekken hun eigen plan. Oudste bijna volwassen, een na oudste na diepe crisis eerder dit jaar heel bewust van de eigen wensen en grenzen. Die 3 laten zich echt niet dwingen en ik ga dat ook niet doen. Dat is tussen vader en hen.
@RoosjeRaas: wat ik ga doen? Helemaal niks. Wat van man is, is niet van mij.
minder
Moederziel: 'Maar ik wil niet structureel een paar nachten per week het huis uit, dat is inderdaad over mijn grens,' En daar heeft ook niemand om gevraagd.
Tsjor
Niets
Niets betekent geen getekend convenant? Of dat wel? Ouderschapsplan heeft geen juridische status. Scheiden kan met een minimaal document er bij wat dat betreft. Bedoel je dat met niets? Mag ik daar naar vragen? Wat nu de status is?
Nee zo ook weer niet(s)
Status is: verzoek echtscheiding ingediend bij rb, convenant klaar. Ouderschapsplan mist nog omgangsregeling. Vandaar mijn vraag hier.
"Fijn"
Dat dat voor elkaar is, Moederziel. Het gaat je hopelijk heling brengen uiteindelijk. Rustig aan en lief zijn voor jezelf. En je kinderen.
Nog steeds ingewikkeld (14 maanden later...)
Tsjonge, ik zocht naar informatie en stuit zomaar op mijn eigen draadje. Veel zinvolle adviezen in de situatie van 14 maanden geleden, dus ik waag het er nog een keer op. Hopelijk kunnen mee-lezers mij wijzer maken.
Situatie is iets gewijzigd tov openingspost, maar helaas niet ten goede in omgang vader-kinderen. Er is omgang, maar die is beperkt tot bezoek vader bij sportwedstrijden en in de vakanties af en toe een (half) dagje weg. Geen 'zorg-contact', geen gezamenlijke vakanties, weinig app- en belcontact, omgangsregeling van net een jaar oud is nog niet in gebruik geweest. Er is dus geen zorgrelatie tussen vader en kinderen. En dat laatste zit me in toenemende mate dwars, vooral ook omdat de berekening van de kinderalimentatie is gebaseerd op de omgangsregeling en een zorgkorting voor vader inhoudt van 35%. De kinderen wonen fulltime bij mij.
Nu het volgende. Na korte werkloosheid (vrijwillig, met vok) is ex-mzm aan het werk gegaan als zelfstandige in zijn oude ambacht met bijbehorend salarisniveau (ca. 2,5 tot 3x modaal). Ex-mzm kent zichzelf salaris toe uit zijn eigen zaak en houdt dat laag om fiscale reden. Vader heeft nog geen eigen woning, wel inmiddels een lease-auto uit eigen zaak (hoge cat.) en is erg scheutig met luxe kado's aan de kinderen. Dat laatste is uiteraard heel leuk voor ze.
Intussen betaalt hij nog steeds de alimentatie alsof de kinderen 3 dagen/week bij hem zijn. Dat voelt voor mij niet goed. Ik heb het besproken maar hij geeft aan dat hij niets meer heeft dan dit. Maar ik zie en weet dat hij zakelijk keuzes maakt die wel zijn leven opleuken, maar het tegelijk niet meer mogelijk maken om het afgesproken alimentatiebedrag te betalen.
Ik zit in dubio. Op scherp zetten zal opnieuw de rust verstoren en het evenwicht dat met zoveel pijn en moeite tot stand kwam. Tegelijk kan ik slecht tegen het niet-naleven van de afspraken, wat financieel in mijn nadeel is.
Wat is wijsheid? OSP aanpassen? Hem manen te betalen met alle gevolgen van dien? Alimentatie opnieuw berekenen (met risico dat het gaat op basis van kunstmatig laag salaris uit eigen bv)?
Wie heeft zoiets ook bij de hand gehad?
Leeftijd kinderen
Hoe oud zijn je kinderen inmiddels? Als jij om een nieuwe alimentatiebereking vraagt kan de relatie tussen vader en kinderen niet slechter worden omdat hij ze toch al nauwelijks ziet.
Wat ik weet over het inkomen van je ex
De belastingdienst kijkt bij zo’n constructie naar de hoogte van het salaris van de DGA, want dat is je ex volgens mij. Dat moet een bepaald percentage zijn van de inkomsten die de BV genereert. Dus een kunstmatig (erg) laag salaris is op een bepaald moment niet meer geaccepteerd. Maar ja, geen idee op hoeveel jaar de belastingdienst dat oordeel dan baseert. Bij een startende onderneming is er natuurlijk nog niet heel veel te zeggen over hoe de inkomsten fluctueren.
Als je op de een of andere manier aan ‘harde bewijzen’ kunt komen van de inkomsten van je ex zou ik het gewoon proberen om de alimentatie omhoog te krijgen. Wellicht dat er een (boeken)onderzoek gevorderd kan worden? Zijn accountant moet alle cijfers zo kunnen overleggen.
Ik snap dat dit enorm schuurt, maar ik zou er niet op rekenen dat je er beter van wordt. Maar dat hoeft je er niet van te weerhouden te laten merken dat je het er niet mee eens bent dat hij zijn verantwoordelijkheden als vader niet neemt.
45.000
Het gebruikelijk loon is 75% van de normale beloning voor de functie, maar minimaal 45.000. Als je lager wilt gaan moet je dat aantonen. Als je ex in loondienst een ton zou kunnen verdienen, mag hij dus 75.000 als loon uitkeren.
Ik zou alleen die zorgkorting aankaarten. Dat inkomen is lastig hard te maken, als je er al achter kunt komen wat hij verdient.
been there maar dan andersom
Ik ben destijds telkens beschuldigd van een torenhoog inkomen, terwijl de jaarlijkse winst van mijn bedrijf onder modaal lag. En later zelfs onder bijstand niveau (door alle problemen die ontstonden). En nog dacht mijn ex dat ik ' tonnen' zou verdienen. Echt uit de lucht gegrepen. Een eigen bedrijf in BV constructie is geen melkkoe. Een DGA is verplicht om reserves aan te houden, om zo mindere tijden in zijn branche op te vangen. Ook investeringen zijn noodzakelijk, dus ook daar zullen reserves voor aangehouden moeten worden. In diverse rechtzaken is daar jurisprudentie over en ik denk dat je vooral je advocaat betaald en daarna alsnog de haren uit je hoofd trekt.
Mijn ex heeft zelfs mijn boekhouder bedreigd, want die zou met mij onder een hoedje spelen.
Lieve moederziel, verspil er geen energie aan. Trekken aan een dood paard. Wandel je eigen weg, ook al ziet hij niet naar de kinderen om. Doe je eigen ding en als vader tussendoor fietst dan laat hem dat doen. En doe vooral wat jij wil. Echt waar, daar ga je veel meer mee bereiken. Wees blij, ik kreeg helemaal niks van mijn ex. Ja een schuld. Want met mijn riante inkomen kon ik de lasten niet meer betalen, en hij betaalde ze ook niet. Tel je zegeningen. Draai je rug naar hem toe, en leef je eigen nieuwe leven.
Gevraagd
Ik heb vanavond een digitaal balletje opgegooid over de zorgkorting. Ex-mzm geeft aan dat hij dat geld niet heeft en noemt een rijtje bezwaren. Die komen er op neer dat hij niet meer salaris uitkeert ivm loonbelasting (die erover betaald moet), lening die de bv nog elders heeft etc. De grote uitgaven leent hij van de bv, zegt hij.
Maar ik vind principieel dat hij die hele alimentatie gewoon moet betalen. Of minimaal het gesprek daarover met mij moet aangaan, of overleg. Nu ben ik weer eens de aanklager. De zakelijke keuzes die hij maakt zijn bot gezegd niet mijn probleem. Maar nu dus wel. Nou ja, van de kinderen uiteindelijk.
Maat het blijft mij steken dat hij een dure auto op de zaak rijdt (lease) en tegelijk aangeeft dat hij niks meer heeft. Dat kan niet kloppen. In plaats van auto zou hij een huis in de buurg kunnen huren, of zichzelf meer loon uitbetalen.
Ben ik te achterdochtig?
Doenja
Oh, gekruist zie ik.
Je hebt natuurlijk een punt.... zijn situatie is wel anders (ik ken de boeken en jaarrekeningen van zijn zaak, deed eerder ook deel van de administratie).
Het is de tweespalt: enerzijds vind ik het niet juist naar de kinderen en wantrouw ik hem, anderzijds wil ik er geen energie in stoppen en geloof ik wel dat het voor hem geen vetpot is. Het was denk ik vooral die kapitale lease-auto die er sinds 3 weken is die mij triggerde....
Ik gun hem 10 auto’s, maar wel als alle afspraken netjes worden nagekomen.
Rug naar hem toe
Mooi gezegd. Om je gerust te stellen: dat lukt heel aardig inmiddels 
En het is zo vreemd om te merken dat ik nu zo anders naar hem en alle voorbije jaren kijk. Deels ook met mildheid en warme gevoelens, natuurlijk, maar er lijkt ook een mist te zijn opgetrokken. Nu de mantel der liefde eraf is, zien mensen en zaken er heel anders uit.