Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Omgangsregeling ingewikkeld


Financieel gezien

2 overnachtingen in een hotel is nog goedkoper dan een 2e auto.
Ik vind het nog steeds een oplossing waarin de pijn relatief het minste is voor iedereen.

Tsjor

Sally MacLennane

Sally MacLennane

20-11-2017 om 16:23

Tsjor

" Ik kan nooit zo goed begrijpen waarom iedereen snapt dat zoiets voor een moeder heel erg moeilijk is (ze zou er overspannen van worden), terwijl iedereen denkt dat dat voor vaders niet moeilijk is (om zonder vaste woon- en verblijfplaats te leven)."

Het is allemaal het gevolg van de keuze van vader voor Truus. Voor die keuze zal hij de verantwoordelijkheid moeten dragen.

Moederziel is voor het blok gezet. Ja, dan snap ik dat dat voor haar onverteerbaar is als ze die man weer moet toelaten in het huis, na alles wat er gebeurd is.

Natuurlijk cijfer je jezelf weg in het belang van de kinderen. Maar er zijn grenzen en dit is voor Moederziel, die hier niet voor heeft gekozen, de grens. Een ander is er misschien milder in, maar ik begrijp Moederziel heel goed.

Verantwoordelijk

'Voor die keuze zal hij de verantwoordelijkheid moeten dragen.' Of 'gestraft moeten worden'. Ik bedoel: hij is zijn huis, auto en alles al kwijt, hij zou dan de kinderen op 4 dagen per maand niet zien etc.
Moet hij dan maar weer gedwongen worden om terug te komen bij Moederziel? Of alles maar accepteren wat zij wil?

Tsjor

Sally MacLennane

Sally MacLennane

20-11-2017 om 16:46

verantwoordelijkheid of straf

Ik zie het absoluut niet als straf. Maar mijn filosofie is: als je ergens voor kiest, moet je ook eventuele verantwoordelijkheden daarvoor dragen en niet een ander dwingen over zijn/haar grenzen te gaan. En dat is nu wel wat van Moederziel verlangd wordt.

Ja, het zou ideaal zijn als Moederziel wel af en toe het huis zou verlaten voor ex-Moederziel. Maar het is voor haar een grens te ver. En ik vind niet dat zij die grens moet overschrijden vanwege andermans keuze. Hem tot zekere hoogte tegemoet komen, prima, netjes. Zoals heen en weer rijden. Maar dit is haar grens plus het is nooit haar keuze geweest.

Heeft niks met straf of dwingen te maken.

moederziel

moederziel

20-11-2017 om 16:56 Topicstarter

rustig aan

Nee, geen straf of dwingen, zo voel ik het niet. En ex-moederzielman komt ook af en toe in huis iets drinken met de kinderen en dan ga ik wat anders doen buitenshuis of naar een vriendin. Maar ik wil niet structureel een paar nachten per week het huis uit, dat is inderdaad over mijn grens, Sally verwoordt dat goed. Hij zal nu zijn eigen leven en vaderschap vorm moeten gaan geven. Ik wil rijden en zorgen dat de kinderen hem elders kunnen zien en tijd doorbrengen. Dat is geen probleem. Het zou voor mij anders zijn als de kinderen zelf graag zouden willen dat vader in het oude huis komt logeren. Dan maak ik zeker plaats. Maar dat is dus niet zo.

Dagjes uit worden voorzichtig gepland, maar het evenwicht is erg wankel. Kind 3 had een uitje in het vooruitzicht in de Kerstvakantie, tot kind per ongeluk van kind 1 en 2 hoorde dat kerst met truus samen wordt gevierd. Toen viel meteen de deur weer dicht en wil kind 3 geen dagje meer weg. Lastig.
Truus zou een positieve rol kunnen spelen in theorie, maar in de praktijk blijkt truus juist voor de band vader-kinderen de volgende te nemen hobbel te worden. Ex verhuist, brengt veel onzekerheid en introduceert juist in deze fase truus om de feestdagen samen te kunnen doen. Dat valt niet heel goed bij de kinderen. Ik snap dat wel. Ze willen hem, niet haar.

moederziel

moederziel

20-11-2017 om 17:01 Topicstarter

en verder

Het is eigenlijk gek. Ik wilde in het begin graag co-ouderschap, de dagen eerlijk delen. Ook de kinderen wilden dat. Maar ex-moederziel stuurde aan op minder, zodat er ook tijd overbleef voor het opbouwen van 'zijn eigen leven'. Nu is de situatie ongewild en ongewenst in het andere uiterste terecht gekomen. En ik verbaas me toch soms hoe hij die stappen steeds neemt, die steeds een stukje verder van de kinderen af gaan. Daar kiest hij toch echt zelf bewust voor.
Nou ja, bewust.... dat dénk ik. Maar weten doe ik het niet.

Anyway. Mijn doel is vooral om de kinderen in hun wensen zoveel mogelijk tegemoet te komen. En om ook rust te creëren. Dit alles duurt nu al bijna 2 jaar en ik merk dat iedereen het zat begint te worden. Er is behoefte aan rust, rust, rust.

Pennestreek

Pennestreek

20-11-2017 om 17:34

Er is al eerder gezegd

afspraken die je nu maakt zijn niet in beton gegoten. Je probeert nu, op papier, een regeling af te spreken die werkt. Maar dat kan je van tevoren niet waterdicht aftimmeren. Ik zou inzetten op iets op papier dat KAN werken. En dan op redelijk afzienbare termijn, zeg twee maanden al, evalueren en eventueel bijstellen. Laat het groeien. Hij heeft nu nog geen vaste woonplaats, straks misschien wel, dan verandert er weer van alles. Gewoon, korte termijn afspraken maken en van daaruit weer verder.

saar

saar

20-11-2017 om 18:56

Nee joh

Zoiets zou Moederziel niet voor hém moeten doen!
Het idee, zoiets doen voor die k#&°°¢$¥k die haar verlaten heeft.
Nee hoor.
Alleen maar voor de kinderen. Omdat, nogmaals, Moederziel eigenlijk alle verdere opties afsluit, alles is onmogelijk.
Net als het rijden. Natuurlijk niet voor hem, waarom zou ze?
Ze zijn uit elkaar. Hij mag mooi voor zichzelf zorgen.

Maar de kinderen, die heb je samen. En wat de kinderen betreft zou het mooi zijn als er een gezamenlijke scheiding is met gezamenlijke oplossingen. Anders ziet het er somber uit voor ze.

Tijgeroog

Tijgeroog

20-11-2017 om 19:50

Moederziel

Zou het niet helpen als je de kinderen actief zou aanmoedigen om kennis te maken met Truus, en er een positieve draai aan te geven dat ze haar eens ontmoeten? Dat maakt het voor je kinderen makkelijker om eindelijk die stap te maken en daarna ook veel makkelijker en minder beladen om bijvoorbeeld samen iets met kerst te doen. Worden niet steeds allemaal dingen geblokkeerd (in het contact met de vader) vanwege Truus. En kunnen ze dóór, waar dat nu geremd ijkt te worden.

moederziel

moederziel

20-11-2017 om 23:25 Topicstarter

Pennestreek

Ja, de omgangsregeling kan steeds worden aangepast, dat weet ik. Maar er is nu niets en dat werkt zeker niet. Er moet een vorm komen waar iedereen mee kan leven. En dat is moeilijk nu.
Maar de tips hier zijn handig dus daar kan ik wel wat mee.

moederziel

moederziel

20-11-2017 om 23:29 Topicstarter

Tijgeroog

Enthousiast aanmoedigen gaat misschien wat ver, maar ik sta er minimaal neutraal tegenover. Voor mij is het om het even of kind wel of niet wil kennismaken, het is voor mij alletwee prima. Zolang de kinderen ieder voor zich de ruimte mogen nemen die ze nodig hebben, vind ik het best. Verder is het aan ex-moederziel om zn truus te introduceren, niet aan mij

Paddington

Paddington

21-11-2017 om 09:06

Kennismaken

Ik denk ook dat het goed is als Moederziel zich positiever uitlaat over Truus. Dat is voor de kinderen belangrijk.

Juist jouw 'neutrale' opstelling kan er voor zorgen dat de kinderen zich tegen hun vader keren. Natuurlijk begrijp ik dat het voor jou moeilijk is. Probeer je eens te verplaatsen in de kinderen. Ze hebben 2 mensen waar ze onvoorwaardelijk van houden. Deze mensen hebben elkaar pijn gedaan. Ze wonen bij hun moeder, dus kiezen ze voor hun moeder. Pas als hun moeder heel duidelijk aangeeft, niet alleen met woorden, maar ook met haar lichaamstaal, dat zij snapt dat de kinderen van hun vader houden en hem willen zien, kunnen ze zonder loyaliteitsconflict kijken naar de situatie. Truus hoort nu bij hun vader. Moedig een ontmoeting dus aan, ook al doet het nog zoveel pijn.

Echt ik weet hoe jij je voelt. Ik ben ook verlaten voor een ander. Daarbij heeft mijn ex mij ook in hele duidelijke bewoording aangegeven dat hij vind dat zijn 'nieuwe' een veel betere moeder is dat ik ben. Dat ik mij er maar bij neer moet leggen dat ons kind een moeder erbij heeft. Het liefste zou hij zelfs zien dat ik de dingen over ons kind met zijn vriendin bespreek. Zijn vriendin heeft mij ook meermaals op een hele vervelende manier benaderd.

Ondanks dat ben ik naar ons kind heel positief over haar en over vader. Mijn kind heeft niets aan een neutrale houding, wel aan een houding waaruit zij merkt dat het goed is. Dat zij haar hart mag openstellen voor het persoon die zij van haar vader als 2de moeder moet zien. Wat zo is ook nog eens. Vader wil graag Truus erbij hebben, waardoor hij druk legt op de kinderen. Jij maakt die druk eigenlijk alleen nog maar groter.

Probeer enthousiast te zijn over hun vader. Probeer een open en positieve houding uit te stralen over Truus. Het is een persoon waar hun vader al 2 jaar een relatie mee heeft. De kans dat Truus een persoon is waar de kinderen van kunnen houden is dus best groot. Daarnaast is de kans ook best groot dat Truus van de kinderen kan gaan houden. Zij houdt immers van hun vader.

Plens

Plens

21-11-2017 om 09:48

Bijna grappig

Bijna grappig, ware het niet zo triest, hoe de opstelling van de bedrogen moet aanpassen aan de grillen en wensen van de vreemdganger.
Eerst moet ze zich niets van Truus aantrekken, daarna heeft ze niets over vaders gangen en opvoeding te zeggen en nu moet ze zich volledig aanpassen aan de wensen van vader, Truus omarmen nu die een blijvertje lijkt want anders maakt de bedrogen alles erger en de druk te groot.
Ja het is er eentje, die TS...

Tijgeroog

Tijgeroog

21-11-2017 om 09:53

Nee

Niet Truus omarmen en liefdevol opnemen. Maar naar de kinderen uitstralen dat het goed is als ze Truus leren kennen. En niet omdat Moederziel dat graag wil of omdat Truus een waardevolle toevoeging aan hun leven is, maaromdat het de enige manier lijkt waarop ze fatsoenlijk contact met hun vader kunnen hebben.
En Ja, het is verdrietig dat dat nodig ijkt te zijn, maar in het belang van de kinderen zou ik dat in deze situatie doen.

Paddington

Paddington

21-11-2017 om 10:14

Ja, het is vervelend

maar de kinderen hebben hier niet voor gekozen. De kinderen hebben hun ouders niet gekozen, niet hun vader, niet hun moeder. Daarmee hebben de ouders, beide ouders, een verantwoordelijkheid op zich genomen.

Dat vader de beslissing heeft genomen om moeder te verlaten voor Truus is iets tussen de ouders. Het is al erg genoeg voor de kinderen dat ze niet meer dagelijks hun beide ouders zien. Als deze ouders hun boosheid naar elkaar dan ook nog blijven uitstralen naar de kinderen is dat voor de kinderen nog veel erger. Wat er dan eigenlijk gebeurt is dat je een deel van je kind afwijst. Ik kan mij niet voorstellen dat je dat wilt, ik wil dat in ieder geval niet.

@Plens, wat jij beschrijft is ook de reden waarom een scheiding zoveel emoties met zich mee brengt. Dat besef je pas als je er middenin zit. Naast alle praktische zaken is er ook een enorme lading ander gedoe. Je zult je kind los moeten laten op de momenten dat hij/zij bij de ander ouder is. Daarbij moet je eigenlijk ook nog heel positief zijn over de ander ouder en de situatie daar. Wat allemaal tegen je gevoel indruist. Verder moet je ook met elkaar communiceren, duidelijker en vaak zelfs meer dat er nodig is als je nog 1 gezin vormt. Op het moment dat er andere partners in beeld komen, zie je dat je kind daardoor wordt beïnvloed. Ook dat geeft weer nieuwe uitdagingen. Is het makkelijk? Nee, zeker niet. Is het eerlijk? Nee, ook dat niet. Helaas is het daarbij ook nog eens niet rechtvaardig. Zelfs door rechters worden oordelen gegeven die niet eerlijk en/of rechtvaardig zijn. Helaas zijn het allemaal dingen waar je mee moet leren leven. Sterk zijn ouders die ondanks de tegenslagen en onrechtvaardigheid van het ouderschap toch proberen zelf het beste te blijven doen voor hun kinderen.

Plens

Plens

21-11-2017 om 10:32

Dat is niet wat ik bedoel

Kort gezegd komt het op mij over dat ze er eerst niets aan mag en kan doen om het vervolgens op te moeten lossen.
Eerst moest TS (van deel van het forum) vader zijn band met de kinderen zélf laten herstellen en nu moet TS daar voor zorgen. Dat vind ik apart.

Kinderen zijn niet gek, die weten wel waar het aan schort op de leeftijd van oudste 2 a 3 en ook wat ze zelf willen.
Ik vind niet dat je als ouder altijd de sterkste en wijste moet zijn. Kinderen hebben het haarscherp door wanneer je van binnen iets anders voelt. Ouders zijn ook maar mensen en op die leeftijd mogen kinderen daar best eens iets van zien.

Mijn kinderen hebben gemerkt dat ik het echt naar vond dat het zo liep. Ze hebben de manko's van vader zelf ervaren maar konden zelf een shifting maken dat hij ondanks alles hun vader bleef. Dat komt vanzelf wel weer.

Pennestreek

Pennestreek

21-11-2017 om 13:54

Eens met Plens

Moederziel hoeft zich echt niet in allerlei bochten te wringen om de kinderen te helpen in hun contact met ex, of in hun omgang met truus. Vind ik. En zeker nu nog niet. Het is allemaal nog redelijk vers, de scheiding is nog niet eens rond. De kinderen loslaten, positief doen over haar ex, en positief over truus, ik vind dat er dan wel heel veel van haar wordt gevraagd. Op termijn slijten emoties toch wel (een beetje), dan wordt dat vanzelf makkelijker. Maar alles moet zich nog settelen, er is nog niet eens een basis voor een omgangsregeling, echt, ik zou het ook niet kunnen. We kunnen hier wel allemaal verwachten dat ze roomser dan de paus is, en jullie hebben intussen vast ook allemaal wel een modus daarin gevonden, maar dat liep vast ook niet allemaal vanaf dag 1 optimaal.

En ik snap natuurlijk dat het heel vervelend is dat er geen goede en/of handige omgangsregeling is, maar dat is gewoon heel lastig onder deze omstandigheden. Het lijkt mij dat ze gewoon pragmatisch moeten zijn, en voorlopig accepteren dat de omgang tussen vader en kinderen minimaal zal zijn. Dat valt denk ik alleen maar op te lossen door een vaste woonplaats voor vader. En dat zal niet op korte termijn te realiseren zijn. Dus dan moet je roeien met de riemen die je hebt. En als het voor moederziel (nu nog) teveel gevraagd is om iedere 2 weken een weekend weg te zijn en haar ex in haar huis te laten, dan snap ik dat helemaal. Misschien, ooit. Maar nu nog niet, hoe praktisch het misschien ook zou zijn.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

21-11-2017 om 14:13

Echt niet

Ik zou zeker niet dagen mijn huis uit gaan en zeker niet honderden kilometers heen en weer gaan rijden. Hoewel ik vind dat je omgang moet stimuleren, en je ex niet in de weg moet zitten en zelfs normaal moet omgaan met Truus, hoef je niet alles voor je ex te regelen. Hij kiest ervoor om zover weg te gaan wonen, dan mag hij ook fijn zijn eigen probleem oplossen. Eventueel zou hij een keer per week mogen komen eten met de kinderen, en dat ik dan een paar uurtjes weg zou gaan.

Kaori

Kaori

21-11-2017 om 14:23

positief over truus

dat kan ook heel basaal zijn: "jullie kennen haar nog niet, misschien valt het allemaal wel mee." Of 'ga toch maar dan kun je haar leren kennen' of in geval van huiswerk mee naar pa 'misschien is ze wel heel goed in wiskunde' Zegt allemaal niets over het gedrag van je ex en haar, maar geeft de kinderen wel een neutrale ruimte om haar te leren kennen. Want oordelen zonder haar te kennen dat is ook niet goed.

En wat bij mij erg geholpen heeft: toch die afspraak voor een 2 gesprek met haar maken. Hoef je haar nog steeds niet tot je vriendenkring te rekenen, maar is er wel plaats voor informatie uitwisseling.

moederziel

moederziel

21-11-2017 om 14:54 Topicstarter

Snap het wel

Ik snap de reacties hier wel over truus, maar inderdaad: liefdevol omarmen is mij wat te veel gevraagd.
Voor mij zit het ‘m juist in de band tussen vader en kinderen en daar heeft truus niks mee te maken. Zolang die band nog niet voldoende is hersteld of nieuwe vorm geeft gekregen, is iedere andere betrokkene een obstakel. Of ik het nou aanmoedig of niet. Er moet eerst nog worden gebouwd zonder afleiding.
Strikt genomen ben ik ook geen factor in de band tussen vader en kinderen. Mijn rol beperkt zich tot oprecht respecteren van zijn vaderschap en faciliteren. De invulling moet hij zelf doen, net als ik het zelf moet doen.
En de kinderen kiezen zelf wat ze daar allemaal uit concluderen. We zijn het echt niet allemaal eens, hoor. Zij zijn mondig en soms heel beslist. Ook naar mij.

moederziel

moederziel

21-11-2017 om 15:01 Topicstarter

Uitwisseling

Ik vind het trouwens best van de zotte dat ik informatie met truus zou moeten uitwisselen. ex-moederziel is toch geen kleuter. Hij is mijn gesprekspartner over de kinderen, niemand anders.
Voorlopig wil de helft van de kinderen niet kennismaken met truus en geen van 4 naar haar huis toe. Er is niet veel behoefte aan haar aanwezigheid. De nieuwe (lat)relatie van vader is ook niet hun nieuwe liefde. Dat zal nog wel wat tijd nodig hebben en daar is ook een goede basis met vader voor nodig denk ik.

saar

saar

21-11-2017 om 15:17

vers?

Ik vind de situatie verre van vers.
Voor een langdurige liefdesrelatie is 2 jaar uithuilen misschien niks. Voor kinderen is 2 jaar verschrikkelijk lang. En deze situatie zeer beschadigend voor de band met vader.
Ik vind sommige reacties echt stuitend. Ja, vader heeft een verantwoordelijkheid. Moeders ook. Als je kinderen hebt moet je je (op een bepaald moment) over situaties heenzetten. Ook over scheiding, ook over vreemdgaan. In ieder geval op een manier dat kinderen weer alle kansen krijgen.
(Dit is niet zozeer persoonlijk naar Moederziel, meer ook tav sommige reacties) Je kunt niet blijven hangen in een gevoel van onrecht zonder de kinderen flink tekort te doen.

Aanpassen lijkt me in deze situatie voor Moederziel de enige optie. Ik denk dat ex zich net zo goed aanpast trouwens. Hij is bijv ook uit huis gegaan.

saar

saar

21-11-2017 om 15:21

En Moederziel

Laat je toch niet bedotten door die zogenaamde 'mondigheid' van je kinderen. Het zijn wel kinderen he.
Voor hen een rottijd. Heerlijk om dan fel stelling in te kunnen nemen. Zeker als dat vanuit een positief gevoel komt, liefde voor hun gebroken moeder.
Dat doet niets af aan het beschadigend aspect ervan voor hen.

moederziel

moederziel

21-11-2017 om 15:28 Topicstarter

Saar

Ik ben het deels met je eens. Het leven gaat verder en inderdaad, ik kan me over best veel heen zetten inmiddels. Maar lees mijn reactie #51 nog eens. Ik denk niet zozeer dat er sprake is van blijven hangen in onrecht. Grootste probleem is dat de band tussen vader en kinderen ernstig schade heeft opgelopen. Truus is daar maar een (maar niet de enige) oorzaak in geweest. Een 180 graden andere vader opeens hebben gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Dat gaat niet over truus, dat gaat over de vader missen die je had en hem nauwelijks meer terug kennen. Daar zit de grootste pijn.
Misschien heeft ex zich wel wat te veel aangepast aan zijn nieuwe leven. Hij vergat onderweg zijn kinderen.

Paddington

Paddington

21-11-2017 om 15:40

Oplossen

hoeft TS niets. Wat er in mijn ogen wel moet gebeuren is dat ze tegenover de kinderen positief moet zijn over vader. Begin met iets simpels. Voor mij was dat een opmerking dat dochter misschien weer eens wat met haar vader kon gaan koken, want haar vader kan lekker koken.

Het heeft mij ook geholpen om de situatie tussen ons te relativeren. Mijn dochter heeft niet gekozen voor haar vader, dat is mijn keuze geweest. Ik kom er nu achter dat het van mij geen handige keuze is geweest. Moet ik dat neerleggen bij mijn kind? Voor mij is dat een volmondige Nee. Voor haar is haar vader een heel belangrijk persoon in haar leven en al is het nog zo moeilijk gegaan tussen haar vader en mij, nooit ben ik er tussen gaan staan. En moeilijk is het geweest en soms nog. Nog steeds heb ik soms het gevoel dat ik mijn leven deels laat bepalen door mijn ex. Door zijn grillen, eisen en dreigementen. Gelukkig ben ik nu zo ver dat het mij allemaal koud laat. Hij doet maar. Als ik een verzoek krijg dan kijk ik naar mijn kind. Wat zou zij willen? Natuurlijk wil zij naar een bijzonder feest. Van haar vader mocht ze niet. Als er zich een situatie bij hem voordoet voor een speciale gebeurtenis zal ik wederom mijn dochter gewoon laten gaan.

Positief zijn over Truus is in mijn ogen in dit stadium: misschien is het wel een hele lieve vrouw. Daar kom je pas achter als je haar hebt ontmoet. Misschien is hun vader wel een hele leuke man zodra Truus erbij is. Kijk eens werkelijk naar het belang van je kinderen. Waarom zijn ze zo negatief naar hun vader, naar Truus? Wat is jouw rol daarin?

Daarmee wil ik je niet de zwarte piet toeschuiven. Het is namelijk heel logisch, jij bent gekrenkt en dat doet pijn. Die pijn kan jaren duren, misschien kom je er nooit meer vanaf. Maar wees je bewust dat het jouw pijn is. Je kinderen hebben een andere pijn. Jij als ouder kan ervoor zorgen dat de pijn van je kinderen wordt verzacht door je kinderen te laten weten dat jij het goed vindt als ze naar hun vader gaan.

moederziel

moederziel

21-11-2017 om 15:41 Topicstarter

Bedotten?

Saar, van bedotten hier geen sprake, maar onze kinderen zijn wel mondig en zelfstandig opgegroeid. De oudste is binnenkort volwassen, de anderen kunnen gelukkig ook goed aangeven wat ze willen en voelen. Die ruimte krijgen ze.Twee worden begeleid door een therapeut om juist hun grenzen aan te leren geven. Misschien verschil ik van jou in wat ik daarin belangrijk voor ze vind. En altijd al vond, ook.
Ik heb het al eens eerder toegelicht: de overgang van warm hecht en liefdevol gezin naar uiteenvallen was zo abrupt en keihard dat dit bij iedereen diepe sporen heeft nagelaten. En het is nog steeds niet beter aan het worden aan de kant van vader. Daar zit ook een groot deel van mijn en hun worsteling in die 2 jaar.

moederziel

moederziel

21-11-2017 om 15:47 Topicstarter

Mijn pijn en hun pijn

Onze berichten kruisten elkaar, Paddington.

Je gaat er vanuit dat ik tegen mijn kinderen negatief ben over hun vader. Maar ik ben, wrang genoeg, op heel veel momenten de grootste pleitbezorger geweest voor hem. Zij wilden niet, ik vond dat ze het contact niet moesten verbreken en hem een (en meer) kans moesten geven. Zo zonde anders! Maar ik ben gestopt met druk uitoefenen omdat daarmee ook mijn relatie met hen onder druk kwam te staan. En ze zijn te vaak teleurgesteld en bang voor zijn grilligheid en uitbarstingen.

En truus zal vast heel lief zijn. Zo lief dat ze een gezin mee hielp opblazen Hahaha
Nee serieus: truus is niet het thema, ex-moederziel als vader wel

Pennestreek

Pennestreek

21-11-2017 om 16:00

Ik snap de kinderen volkomen

dat ze niet zitten te wachten op truus. Kom op zeg, wie van jullie had wel trek in kennismaken gehad? Dat ze in vaders leven een rol speelt is een feit, maar dat wil nog niet zeggen dat de kinderen er behoefte aan hebben om haar er gratis bij cadeau te krijgen als ze hun vader willen zien. Ik vind dat ze het volste recht hebben dat te weigeren. Zeker de oudste twee. De jongsten zijn wellicht nog te afhankelijk, maar ik zou mijn kinderen echt niet verplichten tot contact met hun vader als ze daar zelf zoveel problemen mee hebben.

Iedereen (nou ja, bijna dan toch) hier gaat er maar klakkeloos vanuit dat de kinderen zo ontzettend graag hun vader zien dat ze truus er op de koop bij willen nemen. Maar ik betwijfel dat ten zeerste. Dus als moederziel zegt dat haar 'pushen' hierin de relatie met haar kinderen onder druk zet, kan ik dat heel goed geloven.

Pennestreek

Pennestreek

21-11-2017 om 16:02

Dus, om het dan even concreet te maken

als vader contact met ze wil, en zij willen dat ook, dan zal dat moeten zijn op 'neutraal terrein'. Niet bij haar thuis in ieder geval. Zoals moederziel schrijft, eerst moet de band met vader weer een beetje opgebouwd worden. Daar wil je als kind geen vreemde bij.

saar

saar

21-11-2017 om 16:20

Lastig terugschroeven natuurlijk

Maar eigenlijk hadden de kinderen in deze geen keuze mogen hebben, vind ik.
Ik ben een verre van autoritaire moeder en bij mij kan heel veel, maar contact met een ouder is gewoon vanzelfsprekend.
Uiteraard zitten daar weer grenzen aan maar ik begrijp dat het altijd een betrokken en liefdevolle vader is geweest dus we hebben het niet over extremen in deze.

De situatie is zo complex en gevoelig dat je onmogelijk alles uit elkaar kunt rafelen nu. Misschien wel nooit. Maar nu kan niemand goed zien wie wat precies doet/ deed, wat oorzaak/ gevolg is enz.
Dus ik zou stoppen met oordelen. Oordelen is volkomen onmogelijk in deze brei.

Het enige dat je kunt doen is proberen je vertrouwen te geven. In hem als vader. Niet meer als partner, wel weer als vader.
En nee, niet voor hem, maar ja, wel voor de kinderen, zou ik als moeder daar graag zetjes in geven. Dat wat mogelijk is. Alles wat helpt.
Dus ja, misschien is juist in deze idiote situatie een idiote zet zoals bijv zelf kennis maken met Truus wel een gouden ei. Hoe lastig ook. (En je weet het niet, maar zelfs voor jezelf kan het goed werken)

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.