Uithuisplaatsing Hansje

Ik verzoek

helemaal niemand om hier weg te gaan. Hoe kom je daarbij?

Verder heb ik helemaal geen "rotsvast" vertrouwen in instanties, er gaan per definitie dingen mis in instanties en dus ook bij jeugdzorg en er zijn per defintie meer en minder getalenteerde medewerkers en fouten worden per definitie overal gemaakt.
Noch geloof ik dat ik immuun ben voor ieder onheil dat op de wereld voorkomt.

ik geloof alleen niet, zoals jij en Anne blijkbaar, in Jeugdzorg als een instantie die moedwillig kinderne uithuis plaatst, met vooropgezet plan, om targets te halen, geld te verdienen, met allerlei snode intenties maar in ieder geval nooit met het belang van het kind in het oog.

Ik ben tenminste in staat, bij zo'n zaak om niet gelijk Jeugdzorg te veroordelen en vierkant achter moeder te gaan staan, maar eerst eens even rustig te kijken wat de feiten zijn.

In dit geval wordt dan al snel duidelijk (omdat moeder werkelijk alles op internet pleurt), dat er heel wat aan de hand is, moeder is duidelijk heel ongezond voor het kind, verstikkend, het is MIJN kind schrijft ze de hele tijd, en volledig egocentrisch. Kind wordt duidelijk ingezet tegen ex, die gewoon feitelijk belasterd wordt.

Verder ben ik van mening dat uithuisplaatsing soms de beste oplossing is, niet zoals Anne die werkelijk in ieder geval een kind bij de ouder(s) wil houden, zelfs in misbruikzaken heeft ze dat bepleit.

Just

en dus mag je alleen maar meepraten als je hetzelfde hebt meegemaakt ?? of waar doel je op met je opmerking: schoenmaker blijf bij je leest ?

Ik denk ook niet dat BJZ moedwillig kinderen uithuis plaats en targets moet halen. Maar dat hoor je alleen maar van de mensen waar de kinderen uithuis zijn gehaald, het is altijd de schuld van de ander, nooit van de ouder zelf. In het geval van Anne J en Emine weet ik hetniet, want ik ben er niet bij geweest. Bij Hansje ook niet, maar als je ziet wat moeder daar allemaal op fb zet....dat is niet een wanhopige moeder die haar kind mist. Dat is een moeder met een stoornis....en welke dat is om het even. Nu is ze weer even bezig met kinderen werven voor een kledingmerk....gaat in een moeite door.....sorry....dat mens spoort niet en is mi terecht dat dat arme jochie bij moeder is weggehaald !

ik kan niet zeggen hoe precies

maar in mijn geval is klip en klaar is vastgesteld dat er gelogen en gefraudeerd is, waarbij inderdaad het doel is geweest mijn kinderen tot hun 18e vast te houden. Hoe graag ik ook zou willen, ik kan hier verder geen toelichting op geven.

En Hansje, tja, een kind van de rekening. Al blijft het voor mij wel de vraag of het de kip of het ei is. Doet zij zo gek door wat er is voorgevallen of is er voorgevallen wat is voorgevallen omdat zij zo gek doet.....de manier van uhp blijf ik veroordelen, de manier van ik stond erbij en ik keek ernaar in het omgangshuis ook. Feit is dat Hansje nu zonder moeder in een instelling zit.

Wat bedoel je hiermee?

'maar in mijn geval is klip en klaar is vastgesteld dat er gelogen en gefraudeerd is, waarbij inderdaad het doel is geweest mijn kinderen tot hun 18e vast te houden.' Wat wil je hiermee eigenlijk zeggen? Dat jij de echte ervaringsdeskundige bent? Moeten anderen je dan overtuigen met nog sterkere verhalen? Of bedoel je dat wat er in jouw situatie is gebeurd ook bij de moeder van Hansje is gebeurd? Waarom denk je dat?
Ik snap je opmerking gewoon niet.

Tsjor

juist als

moeder niet deugt, dan is het toch juist vreselijk voor de betreffende jongen om dit er nog eens bovenop te krijgen, dit trauma. Het lijkt wel alsof we moeder willen straffen voor haar slechte gedrag, ipv de jongen hulp geven en beschermen. Ik vind het schokkend allemaal.

Reactie

Mijn opmerking was een reactie op de posting van Heidi, nummer 303. Ze schreef daar dat het ouders van uhp-kinderen zijn die roepen over de targets en dat het volgens die ouders nooit aan henzelf ligt maar aan jeugdzorg. Ze schreef ook dat ze over mijn geval niet kon oordelen. Daar reageerde ik op. Ik wilde ermee zeggen dat er in mijn geval dus wel degelijk een doelbewuste strategie was om ons zo lang als dat maar kon in de jeugdzorg te houden en -nog veel belangrijker- dat ik niet pas in het profiel van 'de jeugdzorgouder' zoals het beeld is dat je in de media ziet en zoals dat ook heerst.

De suggesties die jij noemt als wat ik met mijn posting zou willen zeggen, verbazen mij dan weer Tsjor.

Overigens wat klagers over de jeugdzorg betreft, denk ik dat er maar weinigen zijn die ontkennen dat jeugdzorg wel nodig is. Het gaat er, in ieder geval wat mij betreft, om dat het op zo'n vreselijk verkeerde manier uitgevoerd wordt. Voor dit geval is dat wat mij betreft de manier waarop, maar ook de manier van dossiervorming zoals jij die eerder noemde Tsjor, is daar een onderdeel van.

En die laatste

bedoelde ik in zijn algemeen, niet specifiek voor deze zaak.

Lezen jullie het volgende eens, nog een ervaring

Hoe je als moeder waar niets mis mee is je kind (en zelfs het gezag) kunt kwijtraken, door een doordenderende jeugdzorgmachine...

https://meedogenloos.nl/2014/06/21/een-defect-jeugdzorgsysteem-het-gevaar-van-dossiers/

of Yunus

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/03/de-zaak-yunus-de-feiten.html
Jeugdzorg houd ontlastende rapporten achter. De rechtbank erkent dat jeugdzorg blundert en dat de kinderen terug naar huis moeten. Jeugdzorg volgt het vonnis van de rechtbank niet op maar blijft doorprocederen, vooral over Yunus omdat die inmiddels door collega's in huis is genomen, het lesbische stel.
Yunus is zijn ouders en familie kwijt door een instantie die er is voor 'het belang van het kind'.
Maar moeder wordt in de media afgemaakt omdat ze op de Turkse televisie het uitschreeuwt hoe een ander het zou vinden als Islamitisch gezin dat jou kind bij een lesbisch stel wordt geplaatst.
Lijkt wel wat op Irme en Hans.
Wanhopige ouders en waar het eigenlijk om gaat, kind raakt ouders kwijt op een vreselijke manier met gillende sirenes, daar kijken we van weg.
Dat is pas tunnelvisie en hypocrisie.
En zo zijn er inmiddels diverse zaken. 'Incidenten' volgens sommigen, collateral damage in het stoppen van kindermishandeling. In mijn zaak heb ik ervaren dat het proces immoreel is en het belang van mijn kinderen niet heeft gediend. Mijn gezin is er bijna aan onderdoor gegaan. En dat is geen incident, maar gewoon de manier van werken. Niet helpen maar bedreigen en dwingen.

Mirreke

Het verhaal dat je plaatste met de link is huiveringwekkend en ik denk, nee ik weet dat dit vaak gebeurt. UHP op onterechte gronden en vervolgens rapporten over het kind dat plotseling na de UHP allerlei stoornissen blijkt te hebben; in een situatie weet ik dat er tijdens de UHP al diverse rapporten waren, waarin stond dat er niets aan de hand was met de kinderen, behalve dan dat ze uit huis geplaatst waren; en na terugplaatsing thuis (gelukkig wel) blijken de kinderen PTSS te hebben die direkt gerelateerd is aan de UHP.
Als iemand weet hoe je daarvoor de 'schuldigen' kunt aanpakken, dan hoor ik het graag, want wat er gebeurt kan allemaal niet.
Maar dat is een ander verhaal dan het verhaal van Hansje. Zoals ook Savannah een ander verhaal is.

Tsjor

Bij vechtscheidingen

moeten moeders zich niet gedragen als jeugdzorg: op basis van vermoedens of alleen door hen geconstateerde feiten het kind weghalen bij de vader, alle kontakten verbreken en daarna 'bewijzen' gaan stapelen die gebaseerd zijn op het verzet van vader tegen het weghalen van hun kind. .

Tsjor

Jeudzorg

Bij mij is het verhaal andersom. Ik ben op mijn 3e uit huis geplaatst, daarna in een pleeggezin terrecht gekomen. Ik ben daar op mijn 10e weggehaald, en na 16 maanden weer teruggeplaatst om vervolgens op mijn 12e weer uit huis geplaatst te worden. De terugplaatsing naar pleeggezin had al niet mogen gebeuren, en ik dank God op mijn blote knieen dat ik op mijn 12e permanent werd weggehaald. Als ik in het pleeggezin was gebleven dan had ik hier niet meer gezeten, ik ben in die jaren dat ik daar woonde zodanig geestelijk mishandeld dat ik daar nu nog problemen van ondervind. Mijn pleegouders waren zo goed in de schone schijn ophouden dat ze jeugdzorg totaal om hun vingers wonden. En ik werd niet gehoord. Daarna ben ik in een instelling geplaatst (meerdere tot aan mijn 18e) omdat ik te oud was om nog in een pleeggezin te worden geplaatst. Die tijd heb ik niet als prettig ervaren, maar achteraf is het wel mijn redding geweest.

Toen ik mijn volwassen leeftijd had bereikt, wilde ik weten waarom ik bij mijn echte ouders ben weggehaald. Ik vroeg aan jeugdzorg om mijn dossier te kunnen inzien. Dit kreeg ik niet, ik mocht alleen de stukken lezen die hun mij aangaven. Ik had in die tijd een kennis die advocaat is, hij is toen met mij meegegaan naar een vriend van hem die in de directie van jeugdzorg zat. Die heeft toen aangegeven dat ik alle recht had om mijn hele dossier te lezen. Hij zou ervoor zorgen dat ik het hele dossier mocht inzien en eventueel kon kopieren. Mijn kennis is toen meegegaan, en het ging niet zonder slag of stoot. Ik heb twee dikke mappen mogen kopieren. Achteraf toen we het hele dossier hadden doorgelezen, bleek dat het nog steeds niet het hele dossier kon zijn. Er waren stukken uitgehaald, tegenstrijdige documentaties van jeugdzorg zelf etc. Ik heb nog contact gezocht met de kinderrechtbank, dossier was al vernietigd, en jeugdzorg gaf aan dat het niet hun werk was om het verleden van de kinderen die zij onder toezicht krijgen uit te pluisen, maar om de kinderen te helpen naar een betere toekomst. Ik vraag me af hoe je dat kan doen, zonder te weten hoe en waarom zij het huis uit zijn geplaatst. Ook ontbraken de stukken van uithuisplaatsing pleeggezin. Er was geen documentatie van dingen die ik had aangegeven, die toch echt wel serieus waren, en die zij ook serieus hadden moeten nemen. Jeugdzorg is selectief met wat ze documenteren, als iets hun niet aanstaat wordt het niet gedocumeteerd, fouten worden weggemoffeld, verzwegen etc. Kinderen en ouders worden niet gehoord, waarheden worden verdraaid om hun acties te rechtvaardigen.

Uiteindelijk na alles gelezen te hebben en eindeloze telefoontjes en bezoeken aan jeugdzorg was ik nog niet veel wijzer. Ik heb zelfs contact gehad met mijn biologische ouders om hun verhaal te horen en hun papieren in te zien, waar ik natuurlijk nog niet veel verder mee kwam, omdat zij allebei hun eigen waarheid hadden, en dus ook alleen de papieren hadden die hun eigen verhaal kracht bijzette. Ik heb een hele tijd gedacht om hiermee de gang naar de rechtbank te bewandelen, om gewoon mijn recht van het "weten" te gaan halen. Maar toen was ik al zo moegestreden dat ik het maar heb laten zitten. Ik heb het inmiddels voor een groot gedeelte achter me gelaten, maar als ik dit soort situaties zie dan doet het echt pijn in mijn hart voor het jongetje.

Als moeder de waarheid verteld dan is het verschrikkelijk dat zij niet gehoord is door jeugdzorg. De weg die zij bewandeld is niet de juiste, daar is iedereen het hier wel over eens, maar ik ken de onmacht die je voelt als je je recht niet kunt halen omdat je tegen een instelling vecht die gewoon bovenmachtig is, hun wil is wet.

Als moeder niet de gehele waarheid verteld maar alleen haar eigen waarheid dan heeft zij hulp nodig. Ze moet worden onderzocht en ze heeft handvaten nodig om met de situatie om te gaan, op een goede manier. Veel gezinnen in nederland kampen met deze sitatie, veel echtscheidingen lopen niet lekker, veel vaders worden beschuldigd van vanalles, veel moeders nemen wraak of denken dat te nemen via hun kinderen. Hierbij beschadigen ze hun kind en dat lijken ze niet te beseffen. Maar..... Moeten al die kinderen uit huis geplaatst worden? Dat vraag ik me af. In Rotterdam worden daders van huiselijk geweld tijdelijk uit huis geplaatst, om vervolgens hulp te krijgen en dan weer terug in het gezin te mogen wonen. Dit zijn dan daders van geweld. Maar dit kind kan niet bij zijn moeder blijven terwijl zij zijn moeder gepaste hulp aanbieden? Nee, het is inderdaad beter het kind uit huis te plaatsten en dan kijken hoe de moeder doordraait en dan te zeggen dat je gelijk hebt gehad.

HULP dat is het sleutelwoord wat hier ontbreekt. HULP is wat nodig was geweest om de situatie anders te laten verlopen. HULP is waar moeder al langere tijd om vraagt. HULP is iets wat van een menselijke kant moet komen en dat gaat niet als je alleen maar de regeltjes naleeft. HULP voor het kind, HULP voor de moeder, HULP voor de vader.

De reden dat het hier zo fout is gegaan is volgens mij voor een groot gedeelte aan de media te wijten. Elke keer als er iets ergs gebeurt, dan duikt de media er meteen op, en was jeugdzorg al op de hoogte en die hebben niks gedaan. Het is altijd jeugdzorg's schuld, want die hebben niet tijdig ingegrepen. Dus als reactie daarop gaan ze nu bij elke situatie extra hun best doen. Ze zijn hierdoor uit het oog verloren waar jeugdzorg eigenlijk gecreeerd is, namelijk HULP. Heel jammer, maar helaas niet minder waar.

Jemig

ik ben er stil van.

Bedankt Brazella

Bedankt voor je verhaal.
Je zou inderdaad wensen dat we in staat zijn om gezinnen en kinderen beter te helpen. Bedreigen en dwingen kost per slot ook een hoop geld.

Uithuisplaatsing ouder

Je vergelijkt het met situaties van huiselijk geweld, waarbij de dader tijdelijk uit huis geplaatst wordt, in die tijd hulp krijgt en daarna eventueel weer terug kan. Dat zou wellicht een mogelijkheid zijn: ouder tijdelijk uit huis plaatsen, zorgen dat er iemand anders is voor het kind, ouder krijgt ondertussen onderzoeken en hulp.
Tot nu toe denkt de moeder van Hansje dat ze geen hulp nodig heeft, ze wil alleen maar gelijk. Maar daar zou in de tijd dat zij uithuisgeplaatst is aan gewerkt kunnen worden.
Ik vind het wel een constructieve gedachte, omdat er op die manier zo min mogelijk verandert voor het kind.

Tsjor

Nou ja....

...het uiten van valse beschuldigingen om zo de andere ouder uit te schakelen IS natuurlijk ook een vorm van huiselijk geweld! Waar je bovendien ouders die wel waarachtig bij de ander zijn weggegaan vanwege huiselijk geweld daar samen met hun kinderen enorm veel hinder van ondervinden, omdat het ook gewoon niet licht meer geloofd wordt als je met zo'n verhaal komt. Het zal maar echt waar zijn....

Ik vind het ook een goed idee, al zie ik wel praktische (wie neemt de zorg op zich?) en wettelijke bezwaren (hoe ga je in iemands woning voor iemands kind zorgen zonder toestemming), maar ik denk toch ook dat je niet onder waarheidsvinding uit komt.

Kind blijft thuis - ouder uit huis

Originele gedachte Tsjor. Plaats de ouder uit huis en laat het kind thuis. Ook al zal dat 24uurs zorg moeten gaan kosten voor het kind, dan nog is het denk ik goedkoper dan zo'n toestand UHP. En kind heeft in elk geval zijn eigen vertrouwde omgeving. En mogelijk dat je zelfs de ouder zonder dwang kunt overtuigen van het nut. En omdat het kind niet UHP is hoeft het ook niet teruggeplaatst en houdt gewoon vriendjes, school en andere contacten. Het zou fijn zijn als er vaker in dit soort creatieve oplossingen gedacht zou kunnen worden, liefst zonder justitie.
Mijn familie had zelfs in mijn huis ingetrokken als dat nodig was. Maar goed, idee 10, realistische kans dat zoiets door de kinderbescherming uitgevoerd wordt nihil. Zou fijn zijn als mijn ongelijk bewezen werd.

n.a.v. brazella

Serieuze vraag: wat wint jeugdzorg met dingen verdraaien, verzwijgen, weglaten e.d.?
Is het alleen om hun gelijk te halen ofzo?

Het is...

...een van de dingen die ik nooit begrepen heb toen ik in het schuitje zat en nog niet. Hoe kun je dit je medemens aandoen? Hoe kun je zelf naar huis naar je kindertjes gaan en met hen aan tafel schuiven, terwijl je andere gezinnen ontwricht op valse gronden en om non-redenen.

De gezinsvoogd heeft mij ooit eens verbaasd gereageerd nadat ik haar aansprak op leugens in de rechtbank, toen de rechtbank neigde niet de verlengen. Wat er toen aan onzin uit dat mens kwam, niet te geloven en totaal onwaar. Of ik niet begreep dat ze het op een bepaalde manier moeten uitleggen om het verlengd te krijgen. DAt lukte, een vol jaar lang. Waarin mijn gezin weer een beetje meer kapot werd gemaakt. Zucht.

Ik weet niet wat erachter zit. Of ze nou echt denken te helpen of dat het geld is of een enorm ego wat je misschien ook wel krijgt als je iemands leven kunt overnemen of een soort prestatiedrang naar collega's en meerderen, ik weet het niet. Ik weet wel dat ten onrechte ingezette of onjuist uitgevoerde jeugdzorg levens ruineert. Ook weet ik, dat als God bestaat en je je na je dood moet verantwoorden voor wat je in je leven deed, ik niet graag in de schoenen van onze voormalige gezinsvoogd zou staan. Je zult het maar uit moeten leggen.

Geloof in het paradijs

Ik denk da thet voortkomt uit oprechte goede bedoelingen, waar geen tegenwerping meer mogelijk is. Het 'goede' móet gebeuren. Het goede is dan het kind redden. Soms zijn er 'niet-pluisgevoelens' die moeilijk hard te maken is. Dan is elke konkrete aanleiding bruikbaar.

Een schrijnend voorbeeld was een publiekelijk nagespeelde situatie van jeugzorgmedewerkers, waarbij men wilde laten zien hoe goed de keten samenwerkte. Situatie: er was al gespecialiseerde gezinshulp in huis en er was een baby. Gezinshulp sloeg alarm (allemaal netjes volgens protocollen) en in overleg wordt besloten dat er een spoedUHP moet komen voor de baby. De argumenten daarvoor zouden nog wel plausibel kunnen zijn. Maar er was ook een ouder meisje in huis. Wat daarmee te doen? In die nagespeelde situatie zei iemand, dat er vaak een oom in huis kwam. en een half uur later was het meisje misbruikt door de oom (volgens de vergadering dan). De meeste tijd werd besteed aan de vraag: wie doet nu de melding. Ik vond dat een schrijnend voorbeeld, omdat het gepresenteerd werd als: kijk eens hoe goed wij het doen.

In echte dossiers kom je ook in het echt zulke hele bizarre dingen tegen. De basis is: men is er echt van overtuigd dat het goed is om de kinderen uit huis te halen. Men is er echt van overtuigd dat het daarna de hemel op aarde wordt voor het kind; alleen lukt het helaas niet om dit kind ergens te plaatsen, dus komt er tijdelijk een plaatsing en daarna een overplaatsing en dan een pleeggezin etc. etc.Dat har paradijs niet aanbreekt komt helaas omdat we te weinig geld, menskracht, macht etc. hebben.

Het is een geloof.

Tsjor

Forensische artsen

Die waarheidsvinding komt elke keer weer terug. Maar zoveel dingen zijn perceptie. en het is geen strafrecht, het is familierecht. Dus dat blijft allemaal lastig.
Zie Zeist: de vader gaf toe dat hij het kind onder de douche had gezet, maar wel met een ander verhaal (driftbui stoppen). Maar die 'waarheid' verhinderde moeder niet om door te gaan met haar strijd om de kinderen te beschermen tegen vader. Hoe ga je een dergelijke strijd dan benoemen als vorm van geweld?

Vandaag op radio 1 een verhaal over te weinig lijkschouwers. Het gaat om forensische artsen, in dienst van de GGD. Dat gecombineerd met dit draadje: het zou wat zijn als iemand die denkt dat vader kind mishandelt aangifte kan doen bij de politie, dat dan onmiddellijk zo'n forensische arts van de GGD wordt, eventueel iemand die gespecialiseerd is in kinderen en geestelijke mishandeling, en dat die een onderzoek doet. Maar de bevindingen van dat onderzoek moeten dan ook voor degene die aangifte deed sluitend zijn als er geen bewijs wordt gevonden. Degene die aangeklaagd wordt mag zich natuurlijk wel nog verdedigen.

Ik heb ooit wel eens zo'n forensische arts benaderd, die erover klaagde dat ze te weinig zaken kreeg, terwijl ze zoveel kon betekenen. Ik heb gevraagd of zij benaderbaar was voor burgers, voor ouders, bijvoorbeeld ouders die vermoeden dat hun kind mishandeld wordt in een pleeggezin of instelling. Niet dus. De opdrachten moesten van politie of OM komen of zoiets. Toch zal er zoiets moeten komen, willen we ooit uit de loze over-en-weer-beschuldigingen komen.

Tsjor

Forensisch onderzoek

Ik heb wel eens een artikel gelezen dat zij daarin veel meer kunnen doen in waarheidsbevinding mbt mishandeling. Ik weet niet precies meer waar, jammer. Ik vond het eenhorens artikel omdat het idee ook waarheidsbevinding was.

waarheidsvinding

Waarom doen ze niet aan waarheidsvinding eigenlijk? Zou veel schelen denk ik.
Aan de andere kant waar moet kind zijn terwijl ze dat doen?

Basis

De basis daarvoor ligt in het feit dat het niet om strafrecht gaat, maar om civiel recht. Met andere woorden: het gaat om inzichten en meningen en niet over strafbare feiten. Als ik het zo goed kort samenvat.

En ik denk dat het inzet van die forensische artsen ook heel duur is, dat ze een grote toeloop vrezen, zoiets.

Tsjor

Gewoon

Op dezelfde plek waar het nu is terwijl het dossier dat tot de uhp moet leiden wordt gemaakt. Tenzij men er een spoedje op kan plakken, dan wordt het eerst uit huis geplaatst en maken we later het dossier wel.

Kan met waarheidsvinding ipv dossier creeeren precies hetzelfde.

Over die waarheidsvinding is al zoveel gezegd. Die van jeugdzorg Nederland zei dat dat niet in het belang van het kind zou zijn. Net als dat hij als ik mij goed herinner het onder ede stellen van de gezinsvoogd (dus: gezinsvoogd strafbaar als die liegt voor de rechter) niet in het belang van kinderen zou zijn.

Overigens begrijp ik wel dat er dingen zijn die niet voor waarheidsvinding in aanmerking komen, waar het wellis-nietis blijft, maar je zou al eens kunnen beginnen met -in beginsel aan waarheidsvinding te doen.-

Maar Tsjor

Kindermishandeling is strafbaar, seksueel misbruik ook. Toch lijkt er een waterdichte muur tussen bewezen zaken tov kinderen en familierecht. Het is maar net wie je tegenkomt in het systeem.

Daarnaast zijn er plenty verhalen waar de ouder verzocht wordt geen aangifte te doen omdat dit 'de verhoudingen op scherp zou stellen.' En als een ouder daar dan vanaf ziet, dan is het 'we doen niet aan waarheidsvinding.'

het gelijk van jeugdzorg

http://www.stichtingkog.info/pages/publicaties/jongleur-over-de-schreef.php

Jeugdbeschermers leren de feiten te manipuleren om hun onderbuikgevoelens te onderbouwen, ze werken toe naar de conclusie.
Stichting KOG heeft daar een boek over geschreven: "Jongleur over de schreef" in een reactie op het opleidingsboek over deze manipulaties "DE (GEZINS)VOOGD ALS JONGLEUR"

Het is een vuil spelletje. Zelfs dat wat je goed doet als ouder wordt in een verkeerde context of een verkeerd daglicht gezet. Er wordt niet feitelijk gecontroleerd wat waar is maar er wordt op alle mogelijke manieren gezocht naar mogelijke fouten bij de ouder. Als je dat voor de eerste keer leest dan weet je niet wat je overkomt. Het is opzettelijk de waarheid verdraaien om een kind te kunnen redden.

Ik vond het meer de vieze man van Van Kooten en de Bie.
Keurige wandelaar wordt belaagd door vieze praatjes. Normaal contact van man met hond wordt in een fout sexueel daglicht gezet en daarmee wordt de keurige wandelaar beschuldigd.

Nog zo'n geval

Het heeft in sommige landen lang geduurd tot verkrachting binnen het huwelijk strafbaar werd gesteld. In Nederland gebeurde dat pas in 1991. De gegeven reden was dat verkrachting binnen een huwelijk zo moeilijk te bewijzen is. Toch is het nu wel strafbaar, en terecht. Het blijft moeilijk te bewijzen (althans als de partners nog samenwonen), maar het kan wel. Dus dat excuus van de moeilijke bewijsbaarheid gaat niet meer op.

Ook naar de beweringen van ouders in jeugdzaken zou je best onderzoek kunnen laten doen door echte experts, zoals die forensisch arts die MarSy noemt. Natuurlijk is dat duur, maar we hebben het hier wel over kinderen die voorgoed getraumatiseerd worden door jeugdzorg. Alsof dat niet duur is.

En als er minder kinderen uit huis geplaatst worden, dan kan de opvang misschien ook wat meer aandacht krijgen. Dan kunnen mishandelende pleegouders en begeleiders er misschien wel beter uitgefilterd worden en de rest betere begeleiding krijgen. Het idee dat het wel erg is om door je eigen ouders mishandeld te worden, maar niet om door vreemde mishandeld te worden als je in hun macht bent, snap ik niet. Het rapport Samson is alweer in een la verdwenen.

Dat van de ombudsman niet dan?

Dat waarin geconcludeerd wordt dat 'de bedoelingen goed zijn, maar 1 op de 10 rapporten ondeugdelijk is.'? En dat terwijl het rapport (ofwel verzoekschrift) de basis is voor een ingrijpende beslissing.

Als van de 50.000 0ts-en, de 25.000 uithuisplaatsingen en de (aantal mij onbekend) zoveel ontheffingen die die jaarlijks plaatsvinden 1 op de 10 rapporten niet deugt...., dan gaat het inderdaad om DUIZENDEN kinderen...en het gaat maar door...en het gaat maar door....of moet ik zeggen: het houdt niet op, niet vanzelf....