Uithuisplaatsing Hansje

Emine

Denk je dat er in die vijg jaar dat er een gezinsvoogd was nooit zo'n gesprek plaatsgevonden heeft? Zou het beter zijn als gezinsvoogden de gesprekken op youtube zouden zetten met een filmpje?

Denk je dat moeder aan je alternatieve plan wil meewerken? En wat zou je doen als moeder ook jouw alternatieve plan weigert, en eigenlijk alles weigert wat ook maar enigszins in de richting gaat van de mogelijkheid dat vader en kind kontakt hebben?

Tsjor

Nou vat ik jou niet Tsjor

Je bent altijd zo doordrongen van wat er mis gaat bij Jeugdzorg, maar jij vindt dat een ouder een kind gewoon moet meegeven als die overvallen wordt met een uithuisplaatsing?

Wat moet zo'n kind wel niet denken als het ziet dat mama het gewoon afgeeft, niet protesteert, het goed vindt dat het kind meegenomen wordt? Dan gaat het toch ook denken mama houdt niet meer van mij, mama is blij dat ze van me af is etc.

Schreef jij dat verhaal dat een moeder er op een gegeven moment van doordrongen was dat het kind neit ibj haar kon opgroeien en het samen met de voogd naar een pleeggezin bracht? Zo zou het meest ideaal moeten idd. Maar daar gaat natuurlijk wel aan vooraf dat de moeder echt doordrongen is, dit ook met het kind besproken wordt (het is beter voor jou...blablabla). Maar dat kan niet onvoorbereid. Ook als een ouder het er niet mee eens is, vind ik dat een kind dat mag weten. En nee, je hoeft een kidn daar niet tussen te plaatsen, maar het mag wel weten wat jij vindt. Vind ik.

Je weet niet wat je zegt Tsjor

"Het zou fijn zijn als ouders de kinderen gewoon meegaven als hen duidelijk was gemaakt dat het kind tijdelijk of definitief ergens anders wordt geplaatst."
Als de staat een bedreiging is geworden voor mijn kinderen zal ik er werkelijk alles aan doen om ze uit handen van de staat te houden.

Alternatief

Ik zocht naar een alternatief voor de overvallen op school, straat of thuis met politie etc. Met mijn zinnetje wilde ik aangeven, dat er eigenlijk geen alternatieven zijn, tenzij moeder en vader de kinderen rustig meegeven. Wat soms wel degelijk gebeurd, ook zonder dat de kinderen dan denken dat de ouders het zomaar goed vinden. Moeder (en vader) kunnen op een rustige manier duidelijk maken, dat de kinderen moeten meegaan, maar dat zij er alles aan zullen doen om te zorgen dat de kinderen weer snel thuis kunnen komen. Het kan wel en sommige ouders doen dat ook in het belang van de kinderen, omdat zij beseffen dat een drama maken voor de kinderen erger en onbegrijpelijk is. Maar iedereen gaat ervan uit, dat dat niet zal gebeuren. Dus wordt er niet netjes aan de deur gebeld, maar vinden er overvallen plaats op plekken waar vaak juist veel kinderen zijn.

Doe maar een alternatief, ik ben op voorhand voor elk alternatief.

Tsjor

AnneJ

'Als de staat een bedreiging is geworden voor mijn kinderen zal ik er werkelijk alles aan doen om ze uit handen van de staat te houden.'En wat als jij die bedreiging voor de kinderen bent geworden?

tsjor

Dat bedoelde ik dus...

...zaten we toch op een lijn Tsjor.

gewoon stoppen met dwang Tsjor

De dwang is in Nederland alle spuigaten uit aan het lopen.

ouder als bedreiging

De kinderbescherming is linksom en rechtsom niet goed in staat om te beoordelen welke ouders al dan niet en in welke mate een bedreiging zijn voor de kinderen. Die kinderbescherming deugt niet en kan niet serieus genomen worden. Omdat er Savannah's zijn wil niet zeggen dat ik voor de lieve vrede mijn gezin maar moet opofferen.

Ja, dat zou mooi zijn

'De kinderbescherming is linksom en rechtsom niet goed in staat om te beoordelen welke ouders al dan niet en in welke mate een bedreiging zijn voor de kinderen. Die kinderbescherming deugt niet en kan niet serieus genomen worden.' Toch zul je dat op dit moment nog wel moeten. En de volgende vraag is: wie moet het dan wel doen? Want er zullen altijd mensen zijn die het niet eens zijn met een eventueel ingrijpen van de staat in hun gezinsleven.
Dat er beter gewerkt moet worden, dat ben ik met je eens. Maar zonder dwang en zonder dat er iemand kan ingrijpen dan is moeders wil wet. Ook als het ten koste gaat van de kinderen.
'Omdat er Savannah's zijn wil niet zeggen dat ik voor de lieve vrede mijn gezin maar moet opofferen.'Hier gooi je alles weer op een hoop en trek je alles naar jezelf toe. Ik haal het even uit elkaar.
Het Savannah-effect is alweer aan het wegebben, er zijn alweer nieuwe ontwikkelingen die inderdaad in de richting gaan van minder ingrijpen, minder uithuisplaatsingen etc.
Het is wel zo, dat er nu anders aangekeken wordt tegen scheidingen, waarbij de ene ouder omgang tussen de kinderen met de andere ouder frustreert.
Die 'lieve vrede' is het belang van rust en kalmte, mocht het onverhoopt zo zijn dat de kinderen uit huis worden gehaald. Het gevol van dramatische en hysterische scenes is, dat de kinderen overal worden weggeplukt, van de straat, uit de school etc.
En dat 'jouw gezin opofferen' klinkt wel heel erg dramatisch. Haal uit elkaar waar het om gaat: gaat het erom dat jouw leven dan helemaal onverhoopt ligt (wat ook echt zo is) of gaat het om de kinderen? Ook op afstand kun je de kinderen nog goed volgen en zien als het mis gaat, zien als ze mishandeld worden in een pleeggezin etc., zodat je dan niet aan stagiaires hoeft over te laten.

Tsjor

uhhh tsjor

Bekijk die documentaire over dat mishandelende pleeggezin eens goed. Er komt een moeder aan het woord die haar kinderen vrijwillig uit huis had laten plaatsen ivm een gewelddadige echtscheiding. Het werd haar onmogelijk gemaakt om contact met haar kinderen te houden/hebben, ondanks vele pogingen van haar. Kinderen werden in het pleeggezin mishandeld en seksueel misbruikt. Dit is door stagiaires aan het licht gebracht. (Hoewel al jarenlang bekend was bij verschillende instanties dat dit pleeggezin niet ok was, maar daar werd niets mee gedaan.)

mijn kinderen

Mijn kinderen hebben een vorm van autisme. Ik haalde werkelijk alles uit de kast om te zorgen dat het goed met ons kwam maar beiden hadden het heel zwaar. Ik begon net zelf te snappen hoe ik mijn kinderen door een andere benadering kon helpen om de stress te verminderen.
Hoe denk je dat ze het gedaan hadden bij een paar onwetende pleegouders? Angstige kinderen die de wereld om hun heen niet snappen en lijden onder onbegrijpelijke aanvaringen met hun omgeving uit onbegrip?
Geen van de raadsonderzoekers had enig idee waar het hier over ging. Waar ben je dan mee bezig?
Juist voor mijn kinderen was het de grootste nachtmerrie dat ze uit hun vertrouwde omgeving gehaald zouden worden, terwijl ik er ook tijdens de noodzakelijke scheiding van hun vader, alles aan had gedaan om hun vertrouwde wereld intact te laten.
Door een paar onderskundige kinderbeschermers zou dat even kapot gemaakt kunnen worden uit onbegrip en ondeskundigheid.

door

Een paar door kindermishandelingshysterici opgehitste 'hulpverleners' van een derdelijns academische instelling. Hoe veilig wil je het hebben voor kinderen.

Wikka

Ja, die documentaire ken ik en als ouder zou ik alles uit de kast halen om te zorgen dat ik kontakt zou houden met mijn kinderen. Maar er zijn ook andere verhalen. Mijn beste vriendin helpt me daar telkens aan herinneren. Zij is in een instelling opgegroeid en heeft op een gegeven moment zelf aan de rechter verzocht om niet meer te hoeven praten over terugplaatsing naar huis. Daar had ze alle reden voor. Het is met haar helemaal goed gekomen. Dankzij de instelling en lieve mensen buiten de instelling, die zich ook om haar bekommerden toen ze 18+ was.
Ik ben zelf pleegouder geweest. Gelukkig is het gezin in de documentaire geen normale situatie.
Het laat wel zien, dat het van levensbelang is voor kinderen, dat er kontakten zijn buiten de situatie waarin het kind opgroeit: een leefomgeving die kontakten beperkt of afhoudt is een risico. Dat geldt ook voor moeders die kontakten beperken of afhouden, ook voor pleeggezinnen, ook voor normale gezinnen.
Een opgroeisituatie is geen geïsoleerd gebeuren, kinderen moet niet alleen aangewezen zijn op de verzorgende ouder, en als er vraagtekens zijn, dan mag er van buitenaf meegekeken worden. Ook al is dat zeer storend en angstig voor de verzorgende ouder.

Tsjor

AnneJ

Schelden helpt niet. Vreemd, Mark kreeg twee keer het verwijt dat hij zou schelden in dit draadje, terwijl hij dat niet deed (tenzij forumbeheer iets heeft verwijderd). Dus het bewustzijn dat je niet gaat schelden is er wel.

Tsjor

schelden Tsjor

Maar misschien begrijp je nu wel mijn kromme tenen tijdens die raadsonderzoeken. En dan ga je echt niet denken: ik leg me neer bij wat de rechter beslist.

Documentaire

Welke documentaire is dat over het mishandelende pleeggezin?

net zo goed

Kun je het ook niet accepteren als moeder als je weet dat vader de kinderen klem zet en erger, om ze dan zo bij vader te laten.

misbruikt onder toezicht Emine

AnneJ

'Maar misschien begrijp je nu wel mijn kromme tenen tijdens die raadsonderzoeken.' Wat heb je aan mijn begrip? Dat vraag ik heel serieus. Jij betn niet de enige die raadsonderzoeken heeft ondergaan en jij bent ook niet de enige die zich daaraan ergerde, of erger nog, die heel boos werd over hoe dat allemaal gebeurde. Er zijn meer mensen die dat hebben ondergaan en die weten hoe erg het is. Jij etaleert dat voluit, je wil daarvoor begrip (maar dat begrip hebben mensen al vanuit hun eigen situatie), dus vandaar mijn vraag: wat heb jij aan dat begrip? Denk je dat jij met jouw verhaal de enige bent die daarom, juist omdat het zo mis kan gaan, iets kan zeggen over jeugdzorg? Is jouw ervaring maatgevend? Moet iedereen voor je buigen en meegaan met je redeneringen?

'En dan ga je echt niet denken: ik leg me neer bij wat de rechter beslist.' Je doet alsof dat een logische conclusie, maar die logica is er niet, sterker nog, je weet dat je het met een dergelijke logica alleen maar erger kunt maken. De rechter bestaat niet zomaar in Nederland. Ik weet dat het krommetenentrekkend kan zijn hoe uitspraken tot stand komen, hoeveel moeite het kost om enig tegenwicht te bieden en hoe teleurstellend zo'n proces kan verlopen. Maar het alternatief is nog erger: moeder beslist en bepaalt wat goed is voor het kind en alleen moeder, boven de rechter uit, boven alle signalen uit, alleen moeder weet wat het beste is voor het kind. En daar mag niemand zich mee bemoeien. Dat is pas echt eng.
Er zijn diverse middelen waarmee je je kunt verzetten: hoger beroep aantekenen, klachten indienen, de inspectie benaderen, de ombudsman benaderen, politieke akties voeren etc. etc. En soms ook de pers erbij halen, maar dan met jouw verhaal en niet met je kind, laat je kind daarbuiten.
En dan kan het nog zijn, dat je geen gelijk krijgt, ondanks al je inzet. Dat wil niet zeggen dat het hele systeem dan maar weg moet, omdat jij geen gelijk krijgt. Je kunt op allerlei manieren gaan betogen dat het systeem anders moet, maar er zal in elke fatsoenlijke samenleving een systeem zijn, dat kinderen beschermt, ook tegen ouders. En daar zal altijd discussie over zijn. Die discussie mag je voeren, maar laat je kinderen daar buiten. Dat is iets voor volwassenen, niet voor kinderen.
Nogmaals: het alternatief is erger: alleen moeder weet wat goed is en moeder is boven de wet verheven. Dat is echt doodeng.

Tsjor

Het alternatief

Je vergist je Tsjor.
Het alternatief moet zijn dat er bij de kinderbescherming meer kwaliteit werkt en dat er humaner en ambtelijk integer gewerkt gaat worden.
Je vergeet dat er meer gegevens zijn. Bijvoorbeeld dat in Denemarken maar 8% van UHP gedwongen gebeurt, waar dat in Nederland in nagenoeg alle gevallen gebeurt.
Zolang dat niet zo is, is het oorlog met ouders. In het belang van hun kinderen.
In een rechtstaat houd je je aan de regels, je laat het oordeel over aan de rechter.
Is er geen rechtstaat dan gaan mensen zelf voor rechter spelen. Dat is onwenselijk. Maar tegelijk onvermijdelijk.
http://www.stichtingkog.info/pages/publicaties/een-rechtsstaat-voor-het-kind.php

Moeders over vaders

'Net zo goed kun je het ook niet accepteren als moeder als je weet dat vader de kinderen klem zet en erger, om ze dan zo bij vader te laten.' Moeder is niet de rechter over vader. Of iemand vader wordt bepaal je helemaal zelf op het moment dat je met iemand het bed in duikt. Dan beslis jij. Daarna is iemand vader, net zo goed als iemand daarna moeder is. De rechten van vaders en moeders zijn gelijkwaardig. Het is niet zo dat moeder bepaalt welke rechten vader heeft. Het kan zijn dat moeder een vreselijk stomme fout heeft gemaakt, een verkeerde inschatting, dat het daarna allemaal tegenvalt. Maar dat neemt niet weg, dat die persoon vader is. Net zoals die stomme moeder, die verkeerde beslissingen heeft gemaakt, moeder is. Daarna heb je het ermee te doen. Relatieproblemen kun je oplossen door te scheiden, maar het vaderschap en moederschap kun je niet met terugwerkende kracht ongedaan maken: je kind heeft die vader (dankzij jouw beslissing) en die moeder. Het enige wat je kunt doen is je kind helpen om zo goed mogelijk volwassen te worden, met dat gegeven erbij.

Tsjor

AnneJ

Ik vergeet niets. Ik ken die gegevens en de discussie en de achtergronden redelijk goed. Ik sta ook helemaal achter elke inzet die het hele systeem beter, professioneler, deskundiger en minder beschadigend maakt. en ik zet me daar ook voor in, voor zover ik kan.

Hoe denk je dat het komt dat kinderen niet meer in jeugdgevangenissen worden opgesloten, dat er al 5 jeugdgevangenissen zijn gesloten. Strijd met argumenten, met goede middelen, die strijd levert echt wel wat op.

Ik ben het er alleen niet mee eens, dat moeders gaan bepalen dat zij niet onder de wet vallen en dat alles moet zoals zij dat willen. Ik vind dat echt doodeng en nog veel gevaarlijker.

Tsjor

paard achter de wagen Tsjor

Je kunt er van alles van vinden en zelf vind ik ook dat je je aan de wet moet houden, moet kunnen houden is dat. Zolang dat niet zo is, heeft het geen zin om er gratuite statements op na te houden. Iedereen vind dat je je aan de wet moet houden.
Maar er zijn grenzen. En terecht. Slaafse gehoorzaamheid is weer een heel ander hoofdstuk, maar dat wil je ook echt niet. Dan ben je fout na de oorlog.

Gaan we weer....

....en toch vind ik dat je het recht in eigen hand mag nemen als er totaal verkeerde beslissingen genomen worden op basis van totaal verkeerde informatie. Ben jij nou gek? Handen af van mijn kinderen!

De tweede wereldoorlog

Oh ja, zodra mensen de tweede wereldoorlog erbij gaan halen zijn de argumenten op. Zwak bod, AnneJ.
En praten over 'slaafse gehoorzaamheid' na mijn hele epistel over verzetsmogelijkheden, ook heel erg zwak. Zeker omdat ik weet dat sommige verzetsmiddelen wel degelijk effectief zijn en honderden kinderen per jaar het drama van de jeugdgevangenis hebben bespaard.

Als er zorgen zijn over je kinderen, dan kun je op alle mogelijke manieren proberen aan te tonen dat die zorgen onterecht zijn. Als je dat verliest (kan gebeuren) dan is het beste wat je kunt doen: nog een keer al die rapporten doornemen, eruit filteren wat nu echt de zorgen zijn en daaraan gaan werken.

Voor de moeder van Hansje zou dat het volgende betekenen: ze gaat om tafel zitten met haar ex en lost de problemen op, waardoor de conflicten over geld (hoofdmoot) en over de omgangsregeling met het kind door hen zelf worden opgelost. Ze wint informatie in bij jeugdzorg over wat ze kan doen als blijkt dat het niet goed gaat met het kind tijdens de omgangsregeling met vader. Het kan zijn dat ze daarom tijdelijk een gezinsvoogd moet accepteren, maar die kan ze dan ook gebruiken om dingen met de gezinsvoogd te bespreken. Ze bouwt voor haar eigen gevoel veiligheidskleppen in, bijvoorbeeld dat een familielid het kind haalt en brengt en opschrijft wat het kind vertelt, zonder dit met haar te overleggen. Die begeleider kan het wel bespreken met de gezinsvoogd. Haar zorg moet gericht zijn op het kind en niet op vader.
Ondertussen moet ze goed kontakt houden met de gezinsvoogd en de mensen die haar kind observeren in de instelling, goed luisteren naar wat voor problematiek daaruit komt en goed meedenken over mogelijke behandelingen en therapieën (niet over vader of jeugdzorg als oorzaak). En daarna zelf achter de best mogelijke behandeling aan gaan en zorgen dat dat klaar is als het kind mogelijk thuis komt.

Zet dat alles zwart op wit op papier: de afspraken tussen de twee exen, de wijze waarop de omgangsregeling kan plaats vinden, eventueel ambulante hulp in huis inschakelen, de afspraken met de gezinsvoogd over het toezicht op het kind, ga met dat papier met alle handtekeningen daarop naar de rechter en ik denk dat de hele zaak opgelost kan worden.

Mijn advies aan de moeder van Hansje zou zijn: richt je energie daarop.

Dat heeft niets met slaafse gehoorzaamheid of tweede wereldoorlog te maken. Het is gewoon jezelf hernemen na een emotionele periode, goed nadenken waarover alles gaat, proberen de argumenten van de tegenpartij te begrijpen en heel erg goed nadenken over wat nu echt belangrijk is in het leven, jouw twee paarden, jouw jaloezie op het grote huis van je ex, of een leefbare situatie voor je kind. Beseffende dat eventueel mogelijke stress rond de omgangsregeling minder erg is dan de uithuisplaatsing en het verblijf in de instelling. en met de volle overtuiging dat jij als moeder in staat bent om je kind zodanig bij te staan, dat hij om kan gaan met alle ingewikkeldheden van zijn leven, waar hij zelf niet om gevraagd heeft, maar die zijn ouders wel hebben geschapen.

Ondertussen kan ze ook nog haar best doen om haar eigen financiële situatie op orde te krijgen. Een baan zou al helpen, dus ze moet zorgen dat ze daarvoor emotioneel gezien stabiel genoeg is om dat aan te kunnen. Ook dat is goede zorg geven aan je kind.

Er is genoeg te doen.

Tsjor

Emine

'....en toch vind ik dat je het recht in eigen hand mag nemen als er totaal verkeerde beslissingen genomen worden op basis van totaal verkeerde informatie.' Op de eerste plaats: je kunt een poging doen om aan te tonen dat die informatie verkeerd is. Maar blijkbaar is het dan niet overtuigend. Op basis waarvan bepaal jij dan dat jij de enige bent die het wel goed ziet?
En het is uiteraard een beslissing, om het recht in eigen hand te nemen. Dat kan. Maar daar zitten ook consequenties aan vast en die zul je dan ook moeten accepteren. Het is niet voor te stellen dat iedereen dan denkt: oh mevrouw, maar natuurlijk, als u het anders ziet dan hebt u het grootste recht om het anders te doen.

Tsjor

De 2e wereldoorlog

Er zijn wel parallellen Tsjor.
Sommige gereformeerden accepteerden de Duitse bezetting als de overheid die hen door God nou eenmaal was gegeven.

Is ook niet gebeurd

..maar dat is ook niet gebeurd Tsjor, ik heb bepaald geen begrip en medewerking gekregen. Ja, achteraf, in dat hoger beroep, kreeg ik met terugwerkende kracht gelijk. Maar het erge is dat een groot deel van de jeugd van mijn kinderen hiermee besmet is, meer voor mij overigens dan voor hun, omdat ik er steeds voor ben gaan staan.

Lees Tsjor

Lees even reactie 7 van 'Meeste moeilijke scheidingen zijn geen ‘vechtscheiding’.
Buitenstaanders en zeker de overheid staan machteloos.
Dat is een gegeven. Aan de wet houden betekent hier nodeloos lijden voor je kinderen.