Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Mara

Mara

02-05-2018 om 20:10

Vriend wil uit elkaar zonder reden


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
aardbei

aardbei

08-11-2018 om 11:18

fatsoen

"Ik hoef geen erkenning voor het aangedane leed. Ik wil dat het met fatsoen en respect afgesloten wordt. "

En daarmee maak je je dus toch 'afhankelijk' van hem. Want je zegt hiermee dat HIJ zich fatsoenlijk en respectvol moet gedragen. Ik snap hele goed dat je dat graag wilt hoor, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar het is toch weer een focus op wat hij zou moeten doen om het voor jou goed af te ronden. Terwijl alle seinen op rood staan.

Aardbei

Precies dat.

De focus weg van die man, want je wilt iets halen (fatsoen en respect) bij degene die je dit aandoet. Je gaat het niet krijgen.

Ik ben nu zo'n zeven, acht jaar verder. Nooit dit gekregen.

Ikzelf kreeg dat inzicht van 'niet willen begrijpen' en 'niet meer willen halen bij degene die nu juist de ellende brengt' na een heleboel zooi na ongeveer anderhalf, twee jaar. Ik gun het iedereen dit sneller te 'verwerven'.

Het inzicht van 'niet meer willen delen van mijn eigen emoties' had ik trouwens onmiddellijk. Hierbij kon ik heel makkelijk voelen: dat is niet meer voor hem, dat is te intiem en daarvoor is hij te onbetrouwbaar en niet liefdevol, dat gaat hem niet meer aan. Iets wat mijn ex overigens vreselijk vond. Ik moest eigenlijk wél blijven geven en delen.

Stop met al die dingen, zo snel als het je lukt Mara. Stop met willen begrijpen, delen, geven en ontvangen. Hij is weg. Wees een egeltje. Houd de focus op jezelf en je kinderen. En op een dag is er dan lichtheid. Echt waar.

Nooit dit gekregen

Ook niet in verband met mijn moederschap. Die bleef nog het langste hangen geloof ik. Maar ook die wens van 'willen krijgen' is weg.

RoosjeRaas

Het emotioneert me dat je dezelfde adviezen nu aan Mara geeft als destijds aan mij. Dat hielp mij enorm, en ik hoop van harte dat het Mara net zo helpt en steunt. Ik kon letterlijk vóelen wat je schrijft.

Ook emotioneert het me om te lezen, voelen, ontdekken dat ik na bijna 3 jaar inmiddels op zo'n andere plek sta dan toen. Ook Mara gaat daar komen. En al die andere liefhebbenden m/v hier die van hun partner hielden en gekwetst en bedonderd werden. Er komt een dag dat je daadwerkelijk kunt omkijken en opgelucht bent. Het hoeft niet meer.

Moederziel

Miss

Miss

08-11-2018 om 21:05

Even tussendoor

Mara wat heb ik bewondering voor je hoe je het allemaal " doet "

Ik lees steeds mee, wat een goede fijne raad geven " helaas de ervaringsdeskundige "
Echt respect moederziel en roosjeraas hoe jullie nu zo verder in het leven staan.

Even inhakend op dit :

"Ikzelf kreeg dat inzicht van 'niet willen begrijpen' en 'niet meer willen halen bij degene die nu juist de ellende brengt' na een heleboel zooi na ongeveer anderhalf, twee jaar. Ik gun het iedereen dit sneller te 'verwerven'.

Het inzicht van 'niet meer willen delen van mijn eigen emoties' had ik trouwens onmiddellijk. Hierbij kon ik heel makkelijk voelen: dat is niet meer voor hem, dat is te intiem en daarvoor is hij te onbetrouwbaar en niet liefdevol, dat gaat hem niet meer aan. Iets wat mijn ex overigens vreselijk vond. Ik moest eigenlijk wél blijven geven en delen"

Merk dat ik steeds meer in mijn relatie ( ander draadje verder na ontrouw) naar dit ga. Mooi verwoord roosjeraas. Hoe je je af kunt sluiten voor je eerst zn grote liefde.. Ik voelde me niet steeds zo Alleen.. nu lees ik steeds dat ik niet de enige ben (helaas !!)... poeh wat een pittige strijd. Maar dan op een " andere manier"
Maar kort wat ik lees en zeg: ben blij dat je van zn onbetrouwbare man af bent. Hij bewijst je een "dienst" door zo te doen. Houdt aan die gedachte vast. Doorgaan is... Net zoveel strijd ( denk ik voor mij op dit moment)

Xxx

Miss

Miss

08-11-2018 om 21:07

Niet

Is Nu...

Miss

Even OT hier: ik lees niet alles mee in Verder na ontrouw (ik moet me soms zo inhouden omdat ik jullie allemaal in bescherming zou willen nemen), dus ik ken je verhaal op hoofdlijnen maar niet in detail.
Het afschermen dat RoosjeRaas bedoelt, heb ik ook gedaan. Dat helpt in de situatie waarin je moet onthechten, het helpt je los te maken en de focus op jezelf te richten. Broodnodig als de breuk niet meer te lijmen is. Maar als je een doorstart wilt maken, lijkt het me een hele slechte tactiek.

Miss

Miss

09-11-2018 om 06:27

Moederziel

Sorry mara, alleen moederziel beantwoorden.

Klopt. Maar merk door het vele bedrog, klap op klap op klap, lijkt het een " automatische " tactiek te worden. Een beschermingsmechanisme.

In mijn hoofd bedriegt hij me weer. Ook al ben ik een paar maanden verder. Nu het vaarwater iets stiller gaat liggen.. de dagelijkse bezigheden doorgaan.

Naja ben ermee bezig. Met alle handvaten die ik maar kan krijgen.

Dankje voor je antwoord.

Mara, ga zo door. Zorg goed voor je kinderen en jezelf. Xx

Mara

Hoe gaat het met je?

Mara

Mara

11-11-2018 om 19:53

Tja

Hoe het gaat?

Ik ben aan het overleven. Heb mijn weekend volgepropt met leuke dingen doen met de jongens maar ook zonder.
Morgen naar de advocaat. Zonder hem. Hij heeft een paar dagen terug laten weten dat hij een eigen advocaat heeft genomen. Met daarbij de opmerking dat dat mijn schuld is. Ook zou ik volgens hem zelf weggelopen zijn bij de mediator. En nog meer van dat soort dingen. Hij is dus nog steeds alleen maar boos, onredelijk en aan het liegen.
Ik zal zo blij zijn wanneer dit allemaal voorbij is. Ik kan en wil niet meer omgaan met zo'n persoon.
Verstandelijk weet ik dat nu echt wel. Toch schiet ik ook regelmatig nog in een dip, door zijn opmerkingen, door de verantwoordelijkheid en zorg voor de jongens (toetsweken op school met de bijbehorende stress) die ik nu alleen heb. Daardoor ben ik niet altijd de moeder die ik wil zijn (uit zich door korter lontje hebben en verdrietig zijn) en daar voel ik me dan ik weer schuldig om.
De onzekerheid over de afwikkeling blijft ook nog aan mij knagen. Dat maakt de emotionele kant zo zwaar... Ik gun mijn jongens het beste en dit is niet wat ik voor ogen had.
Eerst morgen het gesprek met de advocaat maar afwachten.

Mara

Als het niet met groen kan

'Ik gun mijn jongens het beste en dit is niet wat ik voor ogen had.'
als het neit met groen kan, dan maar met een andere kleur. Met andere woorden: als 'het beste' niet hetzelfde is als wat je de afgelopen jaren hebt gehad, dan wil dat niet zeggen dat je niet opnieuw naar 'het beste' kunt streven.
Voor de kinderen ziet dat er nu anders uit. Ik hoop dat ze toch op je mogen rekenen.

Tsjor

Boos, onredelijk, liegen

Hij trekt de stutten en geeft jou de schuld. Dat zal mogelijk zijn schuldgevoel zijn en hij roept het de hele tijd om de beeldvorming over hemzelf te beinvloeden. Omdat hij geen negatief commentaar wil en de schuld niet wil krijgen.
Het lijkt me dan ook handig om uit die discussie te blijven. Maar wel duidelijk te zijn, met concrete voorbeelden. Mediation is niet gelukt, hij trok zich terug. Maakte geen afspraak, zei afspraken af, maakte een afspraak maar kon niets overeenkomen.
Verder realiseer je dat dit nou egobescherming is, dus als je wel concreet bent maar geen woorden gebruikt als boos, onredelijk en liegen.
Nou, onredelijk kan nog net.
Kijk wat er wel af te spreken valt en wat niet en laat dat dan over aan de rechter, probeer niet hem in die bocht te wringen, dat gaat je niet helpen. Denk aan je doel en verweer je wel maar in concrete niet te beladen tekst en doe voorstellen die mogelijk geschikt zijn voor beiden.

Gesprek bij de advocaat

Heeft het je iets opgeleverd, Mara?

Mara

Mara

12-11-2018 om 22:21

Advocaat

Tsjor,
Mijn kinderen kunnen zeker op mij rekenen.
Hoewel ik ook af en toe op het punt sta om uit te checken, lijkt me soms best fijn om even geen verantwoordelijkheid en zorgen te hebben, maar tegelijkertijd weet ik dat dat niet kan en dat ik het met mijn jongens zeker ga redden en het weer op de rit ga krijgen. Die momenten van willen uitchecken duren gelukkig niet zo lang en ik denk eigenlijk ook niet dat ik het zou kunnen.. Ik heb nu eenmaal wel de verantwoordelijkheid voor de jongens en die kunnen er ook niets aan doen. Ik wil graag de stabiele factor in hun leven zijn, dan maar op andere momenten even extra aan mezelf denken (in het weekend dat ze er niet zijn of gewoon overdag even met een kop thee en de hond binnen handbereik op de bank en even niets doen of denken).

Anne J
"Hij trekt de stutten en geeft jou de schuld. Dat zal mogelijk zijn schuldgevoel zijn en hij roept het de hele tijd om de beeldvorming over hemzelf te beinvloeden. Omdat hij geen negatief commentaar wil en de schuld niet wil krijgen." Dit heb je naar mijn idee heel juist verwoord. Ego bescherming, naar de buitenwereld willen blijven overkomen als de normale man, vooral met het vingertje naar mij blijven wijzen, dat is voor hem natuurlijk het prettigste en het makkelijkste..

Moederziel
Het gesprek bij de advocaat verliep heel prettig.
Ik kon mijn verhaal kwijt, met concrete voorbeelden, mijn frustratie en mijn onzekerheid. Ik denk dat zij mij goed begrijpt en mij goed kan ondersteunen in het proces. Het heeft mij een positief gevoel opgeleverd.

Mara

Wat fijn Mara

Heel fijn dat je nu die ondersteuning kunt vinden. Dat zal je gaan helpen.

Pennestreek

Pennestreek

13-11-2018 om 22:02

Fijn Mara

Ik hoop dat je met deze advocaat snel de zaken kunt afhandelen, dan kun je daarna je wonden likken en weer op gaan bouwen.
Dikke knuffel weer.

Mara

Mara

21-11-2018 om 22:24

Gefrustreerd...

Even mijn ei kwijt...
Het schiet allemaal nog steeds niet op. Ik heb mijn deel aangeleverd bij mijn advocaat, die heeft contact gehad met zijn advocaat en verder horen we niets...zo komt er toch nog nooit een eind aan.

Vanavond toen wij (jongste en ik) de hond gingen uitlaten en het huis uitstapten, kwam hij net aanlopen. Hoe denkt hij dat het voor jongste was om zijn vader het huis van haar binnen te zien gaan in plaats van ons huis? Gewoon, met een sleutel, via haar voordeur? Amper gedag zeggend?
Wie mag het weer opvangen terwijl het voor mij ook niet makkelijk is om te zien?
Zijn boosheid blijft nog steeds minstens even erg, zoniet erger, zijn verantwoordelijkheid naar de kinderen nog steeds niet aanwezig, ik heb zoveel voorbeelden inmiddels dat ik wel een boek zou kunnen schrijven.. En ik krijg nog steeds overal de schuld van. Gelukkig is het contact minimaal, maar wanneer het er is, is het negatief en boos. Ik trek dat gewoon niet meer.

Het gaat dus weer wisselend. Soms voel ik me echt wel sterk en kan ik de wereld weer aan, nu alleen even niet. Misschien ziet na een nachtje goed slapen de wereld er weer een beetje beter uit. Vermoeidheid en frustratie zijn geen goede combinatie. Zeker niet met kinderen die momenteel ook niet lekker gaan samen en jongste zit ook helemaal niet lekker in zijn vel, gaat slecht op school en kan niets hebben van oudste. Dat kost ook veel energie.

Zo, even van mij afschrijven lucht al weer een beetje op!

Mara

juf Ank

juf Ank

21-11-2018 om 22:35

ach Mara

Probeer niet hem te begrijpen. Stop jij je energie maar in zinnige dingen!
Sterkte

Wees niet te streng

Lieve Mara,

Ik begrijp heel goed hoe moeilijk dit moet zijn. Zei vader ook niks tegen kind? En het pijnlijke gegeven dat je 'weer terug bij af' bent, is ook logisch. Zou het contact die er moet zijn niet via een andere weg kunnen? Familielid/vrienden?

Soms hoef je ook even de wereld niet aan te kunnen. Wees er voor je kinderen, hoe het voor jou ook goed voelt. Wees niet te streng voor jezelf.

Hier is jongste ook vreselijk moeilijk op het moment. Verlatingsangst vooral. Zo naar om je kind zo te zien worstelen.

Sterkte.

Twee advocaten

'Ik heb mijn deel aangeleverd bij mijn advocaat, die heeft contact gehad met zijn advocaat en verder horen we niets...' Je zult wel een keer iets horen, maar in feite heb je het 'gesprek', het onderlinge kontakt, nu uit handen gegeven aan de advocaten. Zij hebben over en weer kontakt met elkaar, namens jou en je man. En dan kun je niet meer doen dan afwachten en soms even informeren of er al iets bekend is.
Jullie hoeven zelf onderling eigenlijk nauwelijks of geen kontakt te hebben met elkaar. Alle kansen om mogelijke beschuldigingen etc. te ontlopen.
Het ongemak van elkaar tegenkomen bij de voordeuren is erg groot, maar ik zou daar niet onder gaan lijden. Ik zou ter plekke de rust nemen en de situatie stilzwijgend bekijken terwijl hij naar binnen gaat. De straat lijkt me geen geschikte plek om een confrontatie aan te gaan. En op dit moment, tijdens het scheidingsproces, is de situatie er ook niet naar dat je elkaar vriendelijk gaat groten en beleefd, als buren, over en weer gaat vragen hoe het gaat. Dus nu maar even stilte.
Straks als alle stof is neergedaald en de scheiding rond is, als de beslissingen genomen zijn en je weet hoe de verhoudingen in de toekomst zullen zijn, dan kun je kijken of je een goede vorm kunt vinden om met deze buurman en buurvrouw om te gaan.

Tsjor

Mara

Mara

01-12-2018 om 18:41

Moet ik nu blij zijn?

Vandaag bevestigd gekregen dat het huis van buurvrouw begin volgend jaar in de verkoop gaat. Zij gaat dus verhuizen, ergens in februari/maart.
Dat op zich is natuurlijk heel goed nieuws.
Maar dan de andere kant ..
Zij heeft zelf al een kleiner appartement gekocht. Ex heeft daar geen deel in. Hij trekt bij haar in. Hij is, volgens de informatie die ik nu heb, niet van plan zelf iets te kopen of samen met haar te kopen. Hij heeft wel de huur van zijn tijdelijke woning al opgezegd.
Het appartement heeft maar twee slaapkamers. Dat betekent dus dat de kinderen geen eigen slaapkamer krijgen, wat ze wel allebei heel graag willen, maar samen op een kleine slaapkamer moeten gaan verblijven. Zonder ruimte om huiswerk apart te maken of even ter ontspanning terug trekken.
Ook zijn ze dan verplicht om met buurvrouw in contact te komen, sterker nog, zij zal er voortaan altijd bij zijn in het weekend. Dat willen ze op dit moment echt nog niet. Ex heeft daar geen oplossing voor. Ook gaat hij volledig voorbij aan het slaapkamer tekort.
Hoe is dit nu toch weer mogelijk?
Zijn de kinderen echt zo onbelangrijk dat hij totaal geen rekening met ze wil houden?
Waarom koopt hij/kopen zij niet iets waar de jongens ook een eigen plek hebben?
Ook is het niet zo dicht in de buurt dat de jongens zelf naar sport en werk kunnen in het weekend (dat is overigens ook wel weer een voordeel, we zullen elkaar niet zo snel meer tegenkomen..)
Ik begrijp er weer eens helemaal niets van. Dit zou je als "liefhebbende" vader toch niet kunnen willen voor je kinderen? Wat zou de achterliggende gedachte hierbij kunnen zijn?

Ik vind het voor de jongens verschrikkelijk. Jongste vindt het vreselijk.

Het maakt het voor ons natuurlijk wel een stuk aantrekkelijker om toch hier te blijven wonen. Wanneer dat financieel nog haalbaar is..

Mara

Praktisch gezien

zou je inderdaad blij mogen zijn: het is een heel praktische oplossing.
De buurvrouw verhuist, zelfs al op redelijk korte termijn. Dat is gelukkig voor jou, want theoretisch gezien zou je dan in je huidige woning kunnen blijven wonen. Dat wil zeggen: als je het kunt betalen.
Dat hij zijn tijdelijke woning opzegt en bij haar intrekt is ook praktisch gezien een oplossing: wellicht verwacht hij dat jij nogal wat eisen zult gaan stellen aan alimentatie (voor de kinderen, uiteraard, en daarom ook voor je woning etc.) en dan is het handig als hij zelf heel lage vaste lasten heeft.
Wat betreft de omgangsregeling met de kinderen, de problemen die jij voorziet rond de slaapkamer en het huiswerk maken, dat zijn toch echt dingen die je van je af moet zetten. Als je echt een goede oplossing wil in het belang van de kinderen, dan ga je birdnesting doen: hij komt dan in jullie woning en jij gaat dan enkele dagen ergens anders wonen, woonruimte voor 1 persoon, kamer of een vakantiehuisje of iets dergelijks. Financieel gezien is dat misschien zelfs ook nog wel goedkoper dan twee woningen aanschaffen. Maar dan ga je uit van het belang van de kinderen.
De problemen die jij nu voorziet zou ik toch laten tussen vader en kinderen. Ze zijn oud genoeg om dat zelf te regelen, hooguit vraagt dat voor de oudste wat begeleiding van hem. Trek jezelf daaruit zoveel mogelijk terug, maar steun op de achtergrond je kinderen in het zo goed mogelijk omgaan met de nieuwe situatie.
Dus terugkomend op je vraag of je blij moet zijn: ik zou zeker blij zijn dat een paar problemen opgelost zijn, waarvan in elk geval een ernstig, namelijk de aanwezigheid van de buurvrouw. Het financiële gedeelte schept mogelijkheden voor oplossingen van andere problemen. Dus daar kun je ook blij over zijn. Wat jou wakker houdt zijn toch dingen die gaan over wat...als.... Ik hoop dat je zover komt dat je kunt zegen: ik zie wel wat dat wordt, dat moeten vader en kinderen maar uitmaken.

Tsjor

Mara

Mara

01-12-2018 om 22:12

Tsjor

"Dat hij wellicht verwacht dat ik nogal wat eisen zal gaan stellen aan alimentatie" vind ik een rare reden om geen rekening te houden met de wens van zijn kinderen om ieder een eigen slaapkamer te hebben. Daarbij heeft hij nog geen seconde rekening met mij gehouden de afgelopen maanden, dus dat lijkt me nu ook niet de reden om dat wel te doen ivm alimentatie.
Bij een berekening van kinderalimentatie wordt toch gewoon gekeken naar draagkracht, dat lijkt me ook geen reden om dan zelf maar niets te kopen en bij haar in te trekken. Geen woonlasten betekent ook hogere draagkracht volgens mij. Hij heeft echt wel genoeg financiële middelen om een eigen huis met drie slaapkamers te kunnen kopen, alleen of met buurvrouw samen. Ik kan alleen maar gissen naar de achterliggende reden...(toch nog niet zeker genoeg van de relatie om samen iets te kopen, geen zin in de kinderen en op deze manier proberen er vanaf te komen...). Voor hem lijkt het me ook niet fijn om geen eigen huis te hebben, dan wordt hij afhankelijk van haar om er te "mogen" wonen.

Ik kan de te voorziene problemen niet van mij afzetten. Het belang van de kinderen staat bij mij voorop, bij hem blijkbaar weer niet.
Birdnesting zie ik overigens niet zitten. Geeft me geen gevoel van privacy, je deelt nog teveel met elkaar. De communicatie moet dan ook nog wel redelijk zijn lijkt me. Ook voor de hond is het geen goed idee om telkens te moeten verhuizen.

Het laten van de problemen tussen vader en kinderen, daar ben ik gewoon niet goed in. Je hebt wel gelijk hoor, dat weet ik ook ergens wel, maar zolang zij zich bij mij uiten, vind ik dat ik daar iets mee moet. Oplossen kan ik het alleen niet.
Ik begrijp gewoon niet dat hij als vader niet in het belang van de kinderen denkt. Een eigen slaapkamer is toch echt niet teveel gevraagd lijkt me.
Voor oudste goed om zich terug te kunnen trekken om ongestoord te kunnen gamen (met geluid van hem en zijn game, met zijn autisme is zonder geluid misschien 10 seconden vol te houden zonder geluid...), voor jongste om huiswerk te maken en leren maar ook om te chillen. Sowieso is een stukje privacy gewoon nodig. Voor de tijdelijke oplossing was het te doen, maar niet voor langere tijd.

Mara

Kijk eens

De man wind je op, dat snap ik. Toch denk ik dat je het, alleen al voor je eigen gemoedsrust, beter kunt loslaten. Hij doet wat hij doet.

Misschien wil hij de kinderen wel niet eens op regelmatige basis laten logeren.
Laat je ze een keer in de week bij hem eten. That's it.

En de aanwezigheid van Truus wind je geweldig op, snap ik, maar heeft echt niets met het belang van de kinderen te maken.

Je wind je op over zaken waar je geen controle over hebt en die ook nog weleens meevallen als je er wat kalm op reageert.

Allemaal niet handig van vader maar het is niet anders.

Pech, maar zo geef je de kinderen niet mee. De jongen met autisme heeft een eigen kamer nodig om zich in terug te trekken. Dat is er niet bij vader. Dus zijn de tijden dat je zoon er is beperkt.

Problemen en oplossingen

Lieve Mara, het klinkt misschien gek, maar wat je schrijft luchtte mij toch een beetje op. Voor de rust is het zeker helpend dat buurvrouw en ex-mara-man op een andere plek gaan wonen. Geen confrontaties meer, geen vader die door de voordeur van de buurvrouw gaat, die hele mind*ck kun je achter je laten. En dat is winst. Zeker weten winst. Je wordt in elk geval niet voortdurend met je neus op de feiten geduwd. Dat zal rust gaan geven, en het zou mij niet snel genoeg kunnen gaan. Laten ze vooral zo snel mogelijk verhuizen. Dan hoef je in elk geval niet steeds weer ongewild in dat foute toneelstuk terecht komen.

Je ex-vriend trekt bij haar in. Ik vind dat persoonlijk belachelijk snel, de scheiding is nog niet eens rond, er is nog geen afspraak gemaakt, er is nog nauwelijk een serieuze start in het traject. Maar blijkbaar hebben de lovebirds haast. Ik zou ze vooral lekker hun gang laten gaan. Dan kunnen ze vanzelf gaan ontdekken hoe verrassend groots die nieuwe liefde is in een klein appartementje met z'n tweeën. Succes met de handel. Laat ze het lekker uitzoeken, niet jouw zorg.

Maar dan... je vraagt je af hoe het dan verder moet met je kinderen. Laat dat los, lieve Mara, laat het los. Je ex-vriend maakt zijn eigen keuzes en laat daarin meer of minder ruimte voor zijn kinderen. Zijn keus, zijn gevolgen. En dan hebben die kinderen zelf ook nog iets te willen. Ze zullen vanwege hun leeftijd worden gehoord bij het maken van het ouderschapsplan en kunnen aan de advocaat/mediator/rechter vertellen hoe zij de omgang zien.
Ik snap je heel erg goed hoor. Mijn ex vertrok zonder overleg uit onze woonplaats, terwijl er net een aantal maanden eindelijk een zorgregeling liep. Geen woord over de omgangsregeling, of een alternatief. Hij leverde de meubels weer af bij het oude huis en vertrok. Ik weet niet waar hij nu woont, deels bij zijn truus vermoed ik, maar ook bij familie. De kinderen zouden volgens het ouderschapsplan 2 dagen per week bij hem moeten zijn en om ieder weekeinde, maar dat wordt heel lastig zonder woning. En dus is er al een jaar geen zorgregeling meer en zien ze hun vader een paar uurtjes per week als het meezit. Of helemaal niet. Ik heb me er heel druk over gemaakt tot de kinderen aangaven het zo prima rustig te vinden. Die vonden de zorgregeling verschrikkelijk. En dus wonen ze nu vast bij mij en dat blijft zo zolang zij niets anders aangeven.

Birdnesting is in jullie geval (en in het mijne) een flinke brug te ver hoor. Birdnesting is alleen 'in het belang van de kinderen' en een prima plan als de verhoudingen tussen de ouders en ouders-kinderen goed zijn. Maar in jullie geval is al het vertrouwen weg en moet je er toch niet aan denken dat je ex om de week tussen jouw spullen zit en in jouw bed slaapt. En gelet op de stroeve omgang met de kinderen, is het de vraag of die dat zo'n briljant idee vinden. Ik kan me zomaar voorstellen dat jouw pubers helemaal geen trek hebben in pa, al dan niet met zijn vriendin. Waar en hoe dan ook.
Hoe dit allemaal precies gaat uitpakken, kun je niet controleren, Mara, hoe moeilijk dat ook is. Je kunt alleen proberen de schade te beperken door er voor ze te zijn, met ze te praten over wat zij zouden willen en je daar sterk voor te maken om dat te helpen bereiken. Laat het los en wees de ouder die jij voor je kinderen wilt zijn. Laat je ex-vriend zijn eigen zaken maar oplossen. Niet meer van jou.

Wanneer heb je duidelijkheid over de financiën? Of je in het huis kunt blijven?

dikke knuffel weer voor jou {{{{}}}}

gekruist

Mara, je blijft je maat afvragen waarom hij dit en waarom hij dat en waarom hij het belang van jullie kinderen niet ziet, etc.
Ga er vanuit dat jullie belang niet door hem gediend zal worden. Reken nergens meer op. Mensen doen dit. Mensen kunnen belachelijk veranderen. Je gelooft het niet en toch gebeurt het. Recht voor je neus.
Ik snap na bijna 3 jaar nog steeds niet hoe dit in vredesnaam bestaat, maar het kan me ook niet meer schelen. Wat mij kan schelen is dat mijn kinderen steeds beter in hun vel zitten. En ik dus ook. Er is rust en we zijn een fijn gezin geworden. Gezin min één, maar dat voelt niet meer zo. Gewoon gezin inmiddels.
Op mijn gevoelige momenten heb ik het vooral met mijn ex-partner te doen; ik zou niet graag in zijn schoenen staan. Maar hij koos en dit zijn helaas de gevolgen. Pijnlijk en zo spijtig.

Jouw ex-vriend zit in zijn eigen wereld en lijkt niet erg geïnteresseerd in zijn 'oude' gezin. Bekend patroon. Helaas.

Hou je haaks, sterke dame

Heel lang

'Ik begrijp gewoon niet dat hij als vader niet in het belang van de kinderen denkt.' Wat jij niet begrijpt is dat hij niet denkt zoals jij denkt en dat jouw denken in het belang van de kinderen is.
Voor birdnesting is een goede basis tussen de ouders nodig. Dat is zo. Dus in het belang van de kinderen zou het zijn, dat er een basis van vertrouwen is tussen jou en je bijna-ex-vriend, ook als het gaat om de kinderen. Maar dat vertrouw je niet, je vertrouwt alleen je eigen ideeën daarover.
En dus kan er heel veel niet, is er een slechte sfeer tussen de ouders en komt dat de kinderen zeker niet ten goede.
Ik zou zo graag willen dat je dat zou beseffen en dat je daardoor ook heel vel dingen die nu jouw grote verontwaardiging oproepen zou kunnen loslaten en het ook voor de kinderen wat meer ontspannen zou maken.
Je kunt verbaasd zijn, verdrietig, boos, soms wanhopig en soms weer optimistisch, maar zorg dat je de kinderen niet voor je eigen karretje spant. Laat merken dat je vertrouwen hebt, in elk geval vertrouwen in je kinderen.

Tsjor

Nog een muizenis

'Geen woonlasten betekent ook hogere draagkracht volgens mij. Hij heeft echt wel genoeg financiële middelen om een eigen huis met drie slaapkamers te kunnen kopen, alleen of met buurvrouw samen. Ik kan alleen maar gissen naar de achterliggende reden...'

Maar je verwerpt dat hij mogelijk rekening houdt met hoge alimentatielasten, bijvoorbeeld omdat jij niet zelf het huis voor jou en de kinderen kunt betalen en dus een beroep op hem zult gaan doen. Als hij nu zelf zou kopen zou hij inderdaad veel minder draagkracht hebben en dus ook veel minder kunnen bijdragen.

Andere mogelijkheid: buurvrouw was de verhuizing toch al van plan, had het huis al te koop staan of al verkocht, had het nieuwe appartement al op het oog.

Tsjor

Onzin

'Voor birdnesting is een goede basis tussen de ouders nodig. Dat is zo. Dus in het belang van de kinderen zou het zijn, dat er een basis van vertrouwen is tussen jou en je bijna-ex-vriend, ook als het gaat om de kinderen. Maar dat vertrouw je niet, je vertrouwt alleen je eigen ideeën daarover.'

Dat die basis er niet is, is het logische gevolg van de gebeurtenissen die een enorm gat hebben veroorzaakt bij Mara en bij de kinderen van Mara. Het is een farce te denken dat je die knop zo kunt omzetten. Ook de partner die bedriegt, kwetst en beschadigt heeft een grote verantwoordelijkheid. Daar lees ik niks over.
De ex-vriend van Mara zal hard moeten werken om het vertrouwen tussen hemzelf en de moeder van zijn kinderen te herstellen. En hij zal zelf de brug naar zijn kinderen moeten slaan. Daar lees ik niets over. Ik lees vooral hoe een man zijn eigen plan trekt en de deur naar zijn gezin steeds verder dicht aan het trekken is.
Dat scenario kennen we maar al te goed. En in dat scenario is het belang van de kinderen het best geborgd bij de ouder die z'n verstand erbij houdt en rust creëert. En die bereid is om niet alleen aan zijn/haar eigen belang te denken.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.