Zoon wil niet naar ex

Het kan ook zijn dat vader de priemende ogen van moeder in zijn rug voelt en daarom niet wil dat zoontje iets vertelt. Is er in het verleden iets gebeurt op dat gebied, bijvoorbeeld dat je heel controlerend was of dat je boos was om iets wat bij vader gebeurde en daar vader over gekapitteld hebt, of dat je je bemoeide met nieuwe vriendin, of allerlei voorschriften meegegeven over hoe vader met zoontje moet omgaan? 
Kom je wel eens binnen bij vader als je zoontje brengt of ophaalt, of overlegt met vader over een schema of over vakanties? 

To tijd voor profesionele hulp, nu is het ineens al 2 jaar aan de gang en heb je het over een geheim waar je eerst niks over zegt... 

Annoniemm schreef op 28-10-2025 om 09:08:

[..]

Ik heb al geprobeerd om mijn nichtje met hem te laten praten, hij klikt daar super goed mee, maar ook daar zegt hij niets tegen over wat hij bij ex gedaan heeft, het is heel lastig, en voor mijn gevoel klopt het niet, want waarom mag je inderdaad iets niet zeggen? Ik heb geen idee. Dacht zelf ook al om misschien langs maatschappelijk werk te gaan, maar hoopte dat er zo misschien wat handvaten kwamen waar ik mee aan de slag kon. Bedankt voor het meedenken.

Ik verbaas me echt over jouw afwachtende houding. Dat je al die tijd wacht tot of je kind of je ex iets gaat zeggen hierover.

Je zoontje is zeer loyaal over een geheim. Hij is 5 ! Het is niet aan hem nu om dat geheim te onthullen aan jou of aan een nichtje. Je hebt gemerkt dat hij dat al die tijd al niet kan. Dus zet daar nu geen druk meer op op hem om te praten maar neem hem in bescherming en onderneem nu actie. 

Neem een baby als voorbeeld, die kan alleen met huilen en dan nog allerlei verschillende huiltjes, aangeven dat er iets is. Het is dan aan de verzorger om uit te vogelen wat er scheelt. 

Stel jouw zoontje verteld het geheim, alle gevolgen die daarna komen kan jouw zoontje op zichzelf betrekken. Hij durft nu niet.

Nu moet jij dat in zijn plaats durven. Kom voor hem op.

Als jouw gevoel zegt dat er iets niet klopt is het aan jouw om actie te ondernemen.

En dan niet even "langs maatschappelijk werk gaan" wat je even tussen neus en lippen noemt maar echt actie, zoontje even uit die situatie halen ( dus tijdelijk geen omgang meer met deze man) en even rust gunnen bij jou EN maatschappelijk werk of andere proffesionele hulp inschakelen voor gesprekken tussen jou en je ex.

Neem het voor je zoontje op wat hij nu nog niet zelf kan.

Izza schreef op 28-10-2025 om 09:53:

[..]

Deze man (niet eens zijn echte vader) zal hem waarschijnlijk onder druk zetten. Het is geen natuurlijk gedrag voor een kind om geheimen te moeten hebben.

Vraag jezelf ook af wat hij nog met jouw kind wil. Waarom die betrokkenheid? Hij heeft een nieuwe relatie en wil misschien met deze partner ook kinderen? Je kind is pas vier dus hij is maar relatief kort in zijn leven geweest. Waarvan hij al 2 jaar aangeeft niet naar "vader" te willen.

Wat je kunt doen is overleggen met juf over je zorgen. Kleuters hebben een kringgesprek en mogen vertellen over het weekend. Wat doet hij dan? En iedere school heeft een interne schoolmaatschappelijk werker. Die kan je zonder verwijzingen inschakelen.

Mogelijk gebeuren daar zaken die niet kloppen. Bescherm je kind daartegen.

Wat een nare manier van omschrijven dat iemand niet de biologische ouder is , zat ouders die geen genen delen met hun kroost , adoptie , donor enz. En dat maakt ze niet minder echt ouders

Annoniemm schreef op 28-10-2025 om 10:47:

[..]

Vind het knap dat jij dit kan beoordelen, ik zoek naar handvaten niet naar verwijten. Zoontje is 4 en de geheime dat is zoals ik eerder aangaf pas van de laatste maanden. Dus niet al 2 jaar. Dat jij het tussen neus en lippen door vind helemaal prima, maar dat is het zeker niet. Ik handel alleen in het belang van mijn zoontje! En ook maatschappelijk werk heeft invloed op hem, en ga je niet zomaar de 1ste pakken die je tegen komt. Meestal doe je even wat onderzoek en ook wat goed voelt he. En ik neem het in alles voor mijn zoontje op, wil het beste voor hem, maar op een rustige manier. En ook dan heb ik nog altijd te maken met de rechten van een erkenner dus dat gaat ook allemaal niet zomaar zonder gevolgen!

Je schrijft dat je zoontje al 2 jaar huilt, gilt, en boos is bij de overdracht. 

Dan heb je toch lang genoeg de tijd gehad om te beseffen dat zoontje heel erg knel zit en dat hij hulp van jou nodig heeft?

Dit duurt voor je zoontje al 2 jaar, dan kun je nu toch niet meer aankomen met eerst onderzoek doen, rechten van erkenner bla bla. 

Jij moet nu durven. Voor je zoontje. 

Misschien heb ik er overheen gelezen, maar is zijn biologische vader nog in beeld? Je hoeft er verder niet over uit te wijden, maar mocht dit wel zo zijn, hoe reageert je zoontje richting hem?

Annoniemm schreef op 28-10-2025 om 11:24:

[..]

Dat kan jij vinden, volgens mij ben ik al heel lang bezig. In het belang van mijn kind. En ja ook dan heb je gewoon te maken met rechten. Snap dat het voor jou misschien klinkt als niks doen, maar dat is helemaal niet zo. Ik zoek geen verwijten maar dingen die ik zelf nu nog kan doen en niet aan gedacht heb.

Ik heb helaas ook met zo'n bijltje moeten hakken. Ik weet wat het is, en ik weet met welke rechten je te maken hebt en ik weet wat het is om te wikken en te wegen in het belang van je kind maar als jouw kind zulke duidelijke signalen afgeeft ( want zolang gillen,huilen en boos zijn met daarbij nog een geheim is niet normaal bij de overdracht) weegt het belang van kind zwaarder en hoe dat dan met rechten ed zit komt wel.

Je schrijft zelf dat het ook erger word dus is er voor jou nu een kantelpunt gekomen om niet meer te wikken en te wegen  maar nu " in het diepe te  springen" om je kind nu per direct te helpen door hem even rust te gunnen door omgangsregeling tijdelijk on hold te zetten.

Daar kunnen idd ook gevolgen aan zitten. Maar jouw ex maakt ook het huilen gillen en boosheid van je zoontje ook mee dus het zal voor hem niet uit de lucht vallen.

Zomaar thuis houden is een logische gedachte als je zoontje niet wil. Toch zou ik deze optie niet aanraden in eerste instantie. 
De verstandhouding met je ex zal ontzettend veel slechter worden, in het slechtste geval maakt hij het een juridisch probleem en dan trek je aan het kortste eind.
Met vliegen vang je meer stroop dan met azijn. Hou het contact met je ex warm, vraag hem of hij een kop koffie wil bij de overdracht. Stel voor om een boekje te kopen, waar jij en hij kort inschrijft wat jullie hebben gedaan.
Ook handig voor afspraken over school. Ik denk dat het fijn is voor je zoontje om te zien dat er een lijntje is tussen jullie. Misschien kan hij dan zelf ook makkelijker een verbinding maken tussen de wereld van bij jou en de wereld van bij zijn vader.
Daarnaast kan je met je ex bespreken dat je ziet dat het niet zo lekker gaat met jullie zoon en of hulpverlening iets zou kunnen zijn.
Ik zou dan insteken op speltherapie, mijn ervaring is dat jonge kinderen in een gesprek weinig loslaten. Ook moet de hulpverlener het "willen" horen en het niet wegschuiven onder 'ouders kunnen niet communiceren' en 'kind zit daardoor klem'. Een behoorlijke tunnelvisie van de hulpverlening.

Mocht dit allemaal niet werken, dan kan je altijd nog stappen ondernemen.