2020 Afvallen wie ook (deel 4)

maten

Best apart dat verschil in maatjes minder. Ikzelf ben van 74 kilo naar 62 gegaan. De maten van X naar S (beetje afhankelijk van model). Jeansmaat van 32 naar 28 (soms zelfs 27). En confectiemaat van 40/42 naar 36, soms 38 (weer afhankelijk van model).
Dus kan veel schelen, maar blijkbaar ook afhankelijk van je bouw.

Weer een kilo eraf

Gelukkig ben ik vergeleken met vorige week wel een kilo kwijt. Ik heb zitten vergelijken met waar de weegschaal eerst stond. Op zijn nieuwe plek hoef ik maar acht kilo kwijt te raken ipv 10,5. Da's een leuke meevaller (als het klopt).

Ja haha

Ach Dikkie Dik, wat is kloppen idd.
De meeste mensen moeten het thuis doen met hun weegschaal dus gewicht moet je altijd met een korreltje zout nemen, er is veel verschil in weegschalen. (en plekken)
Het is een goede leidraad, niet meer niet minder. En als je zelf steeds op zelfde plek (en onder zelfde omstandigheden) weegt kun je je eigen vooruit of achteruitgang zien.

Het valt niet mee, hier.
Bij het feest was er vanalles dat niet met goed fatsoen geweigerd kon worden, ook dingen die ik helemaal niet had willen eten en drinken.
(vrij officieel feest)
Gelukkig heb ik niet vaak van dit soort feestjes maar het vrij dwingende karakter van ongezonde etenswaar staat me steeds meer tegen.
En verder kookt dochter vandaag. Dat is dan wel mijn eigen keuze, en ik kies er dan voor om het koken van haar meer prioriteit te geven dan mijn eetpatroon nu. Het valt soms niet mee om dwarse puber te betrekken en ik wil haar motivatie niet nog meer ondermijnen door al te hoge eisen te stellen... Het wordt dus dochter-lasagne, voor haar doen best gezond maar voor mijn smaak nu niet gezond genoeg. En ik vind het weer te lekker om er matig van te eten... want lekker koken kan ze wel.
Ik zeg al zo vaak nee deze weken, in weekend maakt ze vaak ook lekkere lunch oid.

Om een beetje te compenseren vandaag wel gevast.
Maar de rest lukt niet zo, slapen gaat niet denderend, heb allerlei lichamelijke kwaaltjes (oa kiespijn, aaarrgghh!) en het veel te druk, neem te weinig rust etc.
Wordt nog een drukke week, nadruk moet gaan liggen op balans zoeken bij mij, verzuip anders.

Eigen gevoel

Is het niet jouw eigen gevoel dat je allerlei dingen moet eten?

Hoe formeler de gelegenheid hoe minder je moet eten en is het heel gebruikelijk om na 1 of 2 hapjes het bestek naast elkaar te leggen ten teken dat je voldoende hebt gehad. Alleen als je zelf opschept zegt de etiquette dat je alles op eet, schept iemand anders voor je op dan zeker niet.

Dan weiger je niet maar eet je ook niet meer dan je zou willen.
De tekst: 'het is erg lekker maar bij elkaar te veel voor mij' is in deze omstandigheden voldoende.

2 walletjes

Eigenlijk wil je dus van 2 walletjes eten en dat gaat meestal niet.
Je zult dan toch moeten beslissen wat je prioriteit geeft.
Jij besloot te eten, ik zou misschien gekozen hebben voor weggooien hoewel ik daar ook helemaal niet van houd, alleen houd ik nog veel meer van mezelf en geef mezelf prioriteit boven alles op dit moment.

Niet bedoeld

Zo was het niet bedoeld, excuus daarvoor.

Je wilt 2 dingen doen die strijdig zijn met elkaar en dat gaat niet.

Je mag jezelf echt wel belangrijker vinden dan iets anders. Denk aan de instructies in het vliegtuig: bij een calamiteit eerst jezelf en dan pas een ander.
Dat geldt hier ook. Als jij niet aan jezelf denkt doet een ander dat ook niet.

Misschien heb je ook wel gelijk.
Ik heb het daar idd soms nog moeilijk mee.

Beetje stil

Ik ben even weinig online. Ik heb wel meegelezen, maar even niet geschreven. Ben snotterig en daardoor niet helemaal fit. Het sporten staat op een laag pitje en ik snoep veel dropjes voor mijn keel.

Toch woog ik vrijdag op de sportschool wel weer 83,5, wat me optimistisch stemde.

En... ik heb wel de nieuwe baan! Per 1 april ga ik 32 uur werken. Ik vind het best spannend, maar heb er ook veel zin in. Dit weekend was ik ook jarig, dus we zijn lekker uit eten geweest. Twee feestjes in één hahaha, dat scheelt weer, natuurlijk.

De aandacht voor mijn gezonde leefstijl is wel wat verslapt. Maar ik eet wel echt rustiger, meer kauwen, meer aandacht. En ik merk dat dat toch ook wel scheelt in hoe lang ik blijf dooreten.

Blik, ik at voorheen in de keuken na het eten de restjes uit de pan. Omdat ik het zonde vind om weg te gooien. Tot ik ergens op internet iemand las die daarover iets schreef in de trant van: "Je bent toch geen vuilnisbak? Je gooit het eten evengoed weg, maar dan via jouw lijf, dat er ook nog eens last van heeft."
Dat zette mij wel aan het denken en die gedachte helpt me soms. (Niet altijd hoor, ik vind het nl. vaak niet alleen zonde, maar ook gewoon lekker).

Succes weer allemaal!

Emmawee

En gefeliciteerd met je nieuwe baan, Emma!

Emmawee

Gefeliciteerd met de baan!!

Emmawee

Gefeliciteerd met je nieuwe baan!

Vuilnisbak en "moeten eten"

Ik ben hier ook de vuilnisbak. De restjes die overblijven van het avondeten zijn de volgende dag voor mij als vervanging van een boterham of als beleg op de boterham.
Het zijn dan alleen restjes die zijn overgebleven in de pannen, wat op iemands bord gelegen heeft gaat weg.

Verder ben ik ook heel creatief met de restjes. Een restje van 2 eetlepels hutspot wordt ingevroren in een klein bakje en als ik dan stoofvlees maak (waar ik altijd ui, tomaat, een stukje wortel en een aardappel bij doe voor goede jus) gaat dat restje daarbij.

Eerder ging het over moeten eten bij bepaalde gelegenheden waar je de regie over wat en hoeveel je eet uit handen moet geven.
Ik (her)ken dat ook wel.
Ieder jaar heb ik half januari een etentje met verkeerd gezelschap in een verkeerd restaurant en de druk om vooral het bord leeg te eten is heel groot. Was heel blij dat wegens ziekte van de jarige dit jaar het etentje is afgeblazen. Nu was het koffie/thee met taart en verder niet. Tenminste ik heb verder niks genomen, heb lucht zitten kauwen. Bij het eerste kopje thee taart, bij het tweede kopje thee komt er dan een schaal koekjes (formaat stroopwafel/chocoprince) langs waar je wordt aangespoord toch vooral te nemen, want het is niet voor niks in huis gehaald. Daarna volgt er nog een schaal chocolade/bonbons waar je toch ook van moet nemen.
Die koek heb ik echt afgewezen, en na 6 aansporingen deed ik alsof ik een chocolaatje in mijn mond stopte en heb lucht zitten kauwen om van het gezeik af te zijn. Dat de gastvrouw zelf niks neemt is logisch, want ze moet op de lijn letten! (Alleen in gezelschap dan, als er niemand kijkt gaan de koekjes, chocolaatjes en ijsjes in grote getale naar binnen) Jij kan best wat nemen, want je bent zoooo slank!
Ik heb inderdaad dunne armen en benen, maar toch echt wel een beetje buikje. Nog steeds, ook al ben ik 10 kilo kwijt. Daar ben ik nu tevreden mee, dat buikje accepteer ik, ben door osteoporose al 3 cm lengte van mijn romp kwijt en die inhoud van die buik moet ergens naar toe, die darmen worden niet kleiner. Maar terug naar de buik die ik had met 10 kilo extra dat wil ik niet meer.

Super Emmawee

Gefeliciteerd!!

Ik weet het niet hoor. Zelf heb ik in deze jaren al een hoop sociale druk zo hop van me afgegooid
En idd laat ik me door mezelf niet meer zo makkelijk als vuilbak gebruiken.

Maar er zitten voor mij wel degelijk grenzen aan en er 'is meer in het leven dan alleen maar lijnen'
Iedereen heeft z'n eigen grenzen hierin maar het blijft laveren vind ik. Behalve mezelf blij maken (met een strak lijf wil ik ook nog anderen blij maken. Dat kan idd niet altijd samen, conflictueert, maarja, dat is altijd zo toch? Het is altijd een afwegen van verschillende belangen.
En ook niet altijd scherp een tegenstelling tussen kiezen voor jezelf of een ander. Want voor jezelf spelen ook verschillende belangen en behoeften mee, wens om niet onnodig te vervuilen, verspillen, een ander blij willen maken, niet ongezellig willen zijn, mijn kinderen geen al te extreem voorbeeld willen geven.

Maar ik vind het wel leerzaam om er weer eens wat meer met mezelf over te stoeien. Ben ook blij dat ik met mezelf heb afgesproken strenger aan de gang te gaan in maart. Hoewel ik nu best goed bezig ben kom ik nu heel vaak in situaties waarvan ik denk of zeg: ik eet het nu, maar eigenlijk is het tegen mijn regels, in maart doe ik het niet. Ik kan dus nu al wat oefenen en afwegen.
Ben benieuwd waar ik in maart zoal tegen aan ga lopen, of het me lukt alles wat ik wil uit de weg te gaan.
(ik sluit me gewoon een maandje op lol)

Go Emmawee!

Goed zeg! Altijd spannend een nieuwe baan. Ga je zenuwen niet weg zitten eten he?!

Hier het weekend een kleine terugval gehad. Ik ben nog steeds braaf aan het IF-en, maar het levert nog geen gewichtsverlies op helaas. En ik voelde me een beetje zielig dit weekend, en dan ga ik eten... Tja, dan kun je nog zoveel ontbijtjes overslaan en later op de dag fijn fruit en rauwkost snaaien, als je dan 's avonds een zak chips wegkauwt zet dat toch geen zoden aan de dijk he... Vandaag maar weer wat beter mijn best doen. Ik hoop toch echt dat mijn lijf nog eens in de 'verbrandstand' schiet door dat vasten, maar ben nu een week verder en zie nog 0 resultaat. Ben een beetje bang dat als ik dan op een dag weer wel ga ontbijten, er binnen no time juist weer wat kilo's bij komen. Maar goed, wie dan leeft...

Restjes / kliekjes

Ik bedoel natuurlijk niet de restjes waar je nog van alles mee kunt. Kliekjes doe ik ook op brood of ik verwerk ze op een andere manier. Ik bedoel de laatste lepel pindasaus, dat ene stukje lasagne uit de hoek van de schaal, dat laatste gehaktballetje dat niemand meer wilde, nog een lekker kazig korstje van de pizza... Dat soort restjes. Ik ga er de folie / ruimte in de koelkast niet aan verspillen, dus dan gaat het van: hap slik weg tijdens het spoelen van de afwas. Terwijl ik eigenlijk genoeg gegeten heb. En dát probeer ik dan dus uit mijn hoofd te houden door mezelf wijs te maken dat ik mezelf beter niet kan opwerpen als vuilnisbak.

Bedankt voor jullie felicitaties. Hoewel spannend, is het vooral een hele opluchting. Mijn huidige baan is nl. niet zo zeker (meer). Dus deze nieuwe uitdaging kwam helemaal op het juiste moment.

Emmawee

gefeliciteerd met je nieuwe baan en dan nog juist op het goede moment ook.

helaas

deze week niet afgevallen, ook niet aangekomen trouwens. Wel jammer want ik had er wel op gerekend dat ik nu de 5 kg bereikt zou hebben.
Met het sporten aan de nieuwe cirkel begonnen, was ff wennen maar het ging best goed. Alleen het toestel om te steppen vind ik saai maar dat heb ik altijd al gevonden, dan liever de crosstrainer uit de vorige cirkel.

Ik snap echt niets van die sociale druk om te moeten eten

en dan nog vooral bij sociale gelegenheden.

Zelf eet ik niets dat zoet is. Geen suiker maar ook niet met zoetstof.
En als ik eten gepresenteerd krijg, weiger ik vriendelijk.
En als dat nodig is, vertel ik dat ik geen zoete dingen eet.
En zo nodig leg ik nog uit dat ik er niet om geef en het daarom niet meer eet.
Werkt prima. Niemand die mij onder druk zet.
Soms een collega die jarig is en zegt: maar je gaat mijn gebak toch wel eten? En dan zeg ik: Nee, zelfs van jou niet. En ook niet als mijn eigen kind jarig is. En dan is het goed.

Weten jullie (die last hebben van die druk) echt zeker dat die druk er is?
Zonder jullie te kennen, heb ik het gevoel dat die druk in je eigen hoofd zit.
Mijn tip is om een paar goede zinnen voor te bereiden die de aandacht afleiden van wat jij wel of niet eet.
Of probeer het volgende uit: "sorry, mijn darmen zijn vandaag erg van streek. ik durf vandaag niets meer te eten" En als dat geaccepteerd wordt, weet je dat je echt wel kunt weigeren. En dan vind je daar een goede manier voor

vervolg

En als je eenmaal overtuigd bent dat weigeren acceptabel is, dan vind je een manier om dat voor jou passend te doen.
En tot die tijd oefen je met: 'last van mijn darmen, durf maar heel weinig te eten'

Mmhh Lente

Ik vind jouw manier van omgaan hiermee helemaal prima, mooi voor je. (en in de meeste situaties doe ik dat zelf ook)
Maar wat ik dan weer niet snap is dat je de sociale druk niet snapt.
Huh??
Het is je niet bekend dat voor veel mensen eten een belangrijke sociale functie heeft?

En natuurlijk zit het 'in ons hoofd', de meeste zaken zitten in ons hoofd.
Maar als je daarmee bedoelt dat het anderen niets kan schelen wat we wel of niet afwijzen dan klopt dat denk ik niet.
In situaties waarbij ik denk dat het de ander niets kan schelen sla ik sowieso af. En denk ik dat het wel zo is maak ik een afweging.
Samen iets eten, zeker als dat door een ander met liefde en zorg is uitgezocht/bereid is voor mij ook waardevol, dan maar even minder opletten.

Schijt aan hebben of voelen

Ik snap de sociale druk wel en bij mij is die ook hoog zeker omdat ik volgens mijn omgeving slank ben 'dus ik kan het wel hebben'.

Maar ik denk dat Lente en ik er gewoon meer een teflon laag voor hebben ontwikkeld en onszelf als prioriteit hebben dan maar minder aardig gevonden worden.

Met liefde gekookt maar niet gevraagd wat de gast zou willen kan betekenen dat de gast het niet op eet.

Het is het aannemen van een andere mindset en eerlijk is eerlijk er is nog nooit iemand geweest die een vriendschap of zakelijke relatie met mij afgebroken heeft omdat ik stelselmatig geweigerd heb om iets te eten, ook de familierelaties hebben er tot noch toe niet onder geleden. Ik denk net als Lente dat het meer in je hoofd zit dan je denkt.

Ja ach

Het was maar 1 feestje, (daar speelde vanalles ook schreef ik, wat het lastig maakte niet mee te doen) normaal gesproken vind ik weigeren of op z'n minst er doorheen laveren geen probleem.
Anders was ik dik geweest want aanbod is veel en veel te groot.
Ik ben ook niet bang niet aardig gevonden te worden en gezeur en gedram ('dat kun jij wel hebben') vind ik soms irritant maar ik laat me er zeker niet door beïnvloeden.
Ik vind het gewoon (in SOMMIGE situaties) niet zo leuk voor de aanbieder. Niet meer, niet minder.
En natuurlijk loop je als aanbieder het risico dat je gast het niet wil/eet, maar niet iedereen is zo handig en in veel (sub) culturen ligt het gevoelig, want eten in sociale context is ook altijd communicatie.

Maar ik schreef ook al dat het vanzelfsprekend aanbieden van een ongezond gerecht me tegen begint te staan, dus wie weet hoe ik er over een tijd in sta.
En wat toch ook meespeelt is dat ik het wrs zelf ook wel wat gezever vindt van mezelf, dat af willen vallen terwijl ik niet (meer) dik ben.
Ik wil het wel maar heb daar dus niet alles op sociaal gebied voor over.
Maar als wat ik begin te vermoeden klopt, dat ik me echt veel beter voel zonder al te ongezond eten plus suikers, dan wordt het een ander verhaal voor mij.

Altijd wat

Nu weer best ziek, dan lukt het me ook niet te doen wat ik wilde.
Ik eet wel nog redelijk gezond en snoep niet, maar extra porties groente, vasten en meer bewegen zit er even niet in.
En weekend komen nog eters, pubers en geen puf alles uitgebreid zelf te maken dus dat wordt niet 100% verantwoord, misschien lukt het me zelf er niet al te veel van te nemen. Ook nog een feestelijk etentje in weekend en een gelegenheid waarbij vast gedronken wordt.
Maar goed, daarna is het even gedaan met de feestjes voor zover nu gepland. En hopelijk ook weer wat opgeknapt, dan kan ik volgende week weer goed verder.

Dieptepunt of hoogtepunt

Hoewel ik elke dag op de weegschaal sta is de woensdag mijn vergelijkingspunt in de week.

En joepie ik woog vandaag minder dan mijn laagste punt vorig jaar. Ik heb mijzelf een beloning beloofd als ik dat punt bereikt heb. Nu nog een beloning zoeken: film, theatervoorstelling of toch een massage.

Ik ben nu 6 kg kwijt vanaf mijn zwaarste punt vorig jaar. Ik moet er om op mijn optimale gewicht te komen nog 3 en ik wil daar liever nog iets (max 1) onder zitten.

Ik hoop alleen dat straks in juni bij de bedrijfsverpleegkundige niet alleen mijn vetpercentage omlaag is maar ook mijn spiermassa omhoog.

Straks weer lekker een uur zwemmen, ik heb een lichte schouderblessure maar hoop toch 100 banen (2,5km) te zwemmen. Dat doe ik niet in een stuk ik kan de keerpuntrol niet dus elke 25 m heb ik min of meer een rust moment en elke 20 banen neem ik ook een minuutje rust om even te rekken en strekken.
Het hardlopen gaat ook alweer makkelijker na 3 weken.
Ik ben wellicht tevreden tot nog toe.