In de lappenmand...
Sommige aandoeningen komen op kousenvoetjes aangeslopen - en dan zijn ze ineens toch helemaal echt. Ik voelde me een aantal maanden anders dan anders. Merkte dat fietsen wat ik altijd graag en veel doe minder vlot begon te gaan. Mensen merkten uit het niets op dat ik was afgevallen. Nog wat vage dingetjes. Dus nou ja, dan toch maar naar de huisarts. En bloed laten prikken.
Nu ben ik anderhalve maand verder. De ziekte van Graves is vastgesteld (schildklieraandoening, ik weeg zonder opzet een kilo of vier, vijf minder dan anders) en een aortaklep blijkt aan vervanging toe te zijn. Ik moet eraan wennen dat ik dit toch best serieus is allemaal. Ben twee weken met schildkliermedicatie bezig, vrijdag over een week hartcatheterisatie (dat lijkt me eng!!) en dan zal de hartoperatie gepland worden. Voortaan dagelijks medicijnen, dat ben ik nooit gewend geweest.
Gepland was al een half jaar geleden dat mijn oogleden zouden worden gelift (eczeem op een ooglid). Dat lijkt nu een triviale kleinigheid (behalve voor degenen die me dagelijks zien, die vinden dit (net als de zorgverzekeraar) geen overbodige luxe - die kleine slaapoogjes 
Misschien later? Al lijkt het me later niet prettig, vanwege de bloedverdunners.
Bijna 60 jaar ben ik gezond geweest. Op een dag gaat dat veranderen, dat is nu eenmaal zo. Een mens is niet van staal, leven is kwetsbaar.
De vaste oppasdag bij twee van de kleinkinderen zal worden overgenomen door de kinderopvang - gelukkig was er ruimte-, onze zomervakantie hadden we gelukkig nog niet afgesproken en of ik mijn verjaardag vanwege het kroonjaar wat royaler dan anders zal gaan vieren, tja dat zullen we afwachten.
Andere tijden. Nieuwe ervaringen. Flexibel zijn, proberen het vertrouwen te bewaren. Jaja.... een leven lang leren!
Jee Wilgenkatje
Dat is niet niks allemaal. Dat van je aortaklep had ik in een ander draadje al gelezen maar dat je ook nog Graves hebt, wist ik nog niet. Een echte lappenmand dus. Je leven aanpassen terwijl het daar voor je gevoel nog lang geen tijd voor is.
Sterkte met alles. Ik hoop dat je dierbaren nu net zo goed voor jou zorgen als jij altijd voor hen hebt gedaan.
Ik brand een kaarsje ter bemoediging 🔥
Aagje
Zit je in de lappenmand...
...dan moet je een lapjesdeken maken!
Sterkte met je diagnoses. Ik kreeg vandaag te horen dat ik n fiks vitamine D te kort heb. Opeens vallen er heel wat kwartjes op zijn plaats.
Wat heftig
Van alles tegelijk. Ik kan me voorstellen dat het rauw op je dak valt. Is niet niks. Hopelijk is ook alles een keer tegelijk achter de rug. Nu maar er doorheen gaan en zo goed mogelijk voor jezelf zorgen, het is even niet anders. Veel beterschap en sterkte!
Kwetsbaar.
Dat zijn we zeker, zo kan en doe je alles nog en zo loop je in en uit bij de dokter. Komt goed, operatie, medicijnen en goede zorgen en alsnog ga je een stokoud vrouwtje worden. Je komt nog maar net kijken.
Maar je moet het wel allemaal ondergaan, daarbij wens ik je sterkte.
Lappenmand
Ja, die krijg je gratis en voor niets. Het klinkt alles bij elkaar echt wel veel wat je op je bord hebt gekregen, een mens zou al van minder wat emotioneel kunnen worden. Geef maar toe aan de lappenmand en omring je met de zachte lapjes die je ongetwijfeld ten deel zullen vallen. Je hebt zoveel mensen die met je meeleven (volgens mij), laat dat een warme steun voor je zijn. Laat ons horen hoe het met je gaat bij de stappen die gaan komen.
He jakkes
Dat lijkt me inderdaad even schakelen wilgenkatje, zoiets overzie je niet in één keer wat het allemaal betekent. Gelukkig klinkt het allemaal behandelbaar begrijp ik. Sterkte, wees maar even extra lief voor jezelf
Sterkte!
Dat is een heftige lappenmand waar je in terechtgekomen bent, Wilgenkatje!
Wat ik weet van de ziekte van Grave, dat het ook invloed heeft hoe je ogen eruit zien en hoe je hart werkt, dus je hebt alle problemen wel bij elkaar.
Ik hoop dat alle behandelingen helpen. Sterkte!
Sterkte
Veel sterkte Wilgenkatje!
Het is volgens mij heel eng als je opeens geen controle meer hebt over dingen die in je lijf gebeuren.
En dat je leven lang leren, ik word er soms echt helemaal moedeloos van, heb je/ik het ene onder controle, komt er weer iets anders op je weg, waarmee je iets moet. Vaak niet gemakkelijk. Ik denk dan altijd wat Pipi Langkous zei, ik heb het nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan....
Sterkte
Ik wens je veel sterkte
Sini
Hanne
Gelukkig weet je niet vooraf wat je op je bord zult krijgen, want dan zou je inderdaad de moed meteen verliezen. Maar zo gedurende de jaren die verstreken zijn, blijk je steeds sterker te zijn dan je van te voren had kunnen denken. Voor de toekomst zal dat ook vast opgaan
bedankt allemaal
voor jullie opbeurende woorden. Dat helpt
Van twee mensen in mijn naaste omgeving hoorde ik dat zo'n hartkatheterisatie enger lijkt dan het is (?) , als je wordt behandeld. Dat houd ik dan maar voor ogen.
Die operatie wordt de volgende stap. Het lijkt me naar; je gaat 'heel' naar het ziekenhuis en komt gehavend en met pijn weer thuis.
De enige operatie die ik in mijn leven heb gehad was de spoedkeizersnede onder narcose waarbij onze jongste dochter ter wereld kwam - acht weken te vroeg. Maar ja, dat was natuurlijk heel wat anders.
Van de schildkliermedicatie merk ik nog weinig. Ik val niet verder af. Kwam gisteren weer iemand in de supermarkt tegen die meteen zei, joh, ben je afgevallen? Ja, ik ben ziek, dit en dat is er gaande. Ik woon in een dorp; beter feiten melden dan dat mensen allerlei sprookjes vertellen.
Sterkte!
Het lijkt me een hele opgave allemaal. Sterkte met de operatie en het beter worden!
Ach Wilgenkatje
Ik lees het nu pas. Dat van dat hart had je inderdaad al in een ander draadje vermeld. Maar nu ook nog Graves. Gezondheid lijkt zoiets vanzelfsprekends. Totdat het je ontnomen wordt en je lichaam ineens mankementen gaat vertonen.
Veel sterkte, ik sluit me aan bij de vorige spreeksters. En ik ben ervoor om hier met zijn allen voor jou een mooie virtuele lappendeken te maken. Voor in je mandje 
ah dat is leuk
virtuele lappendeken!
Vrijdag aanstaande is de hartkatheterisatie. Dat lijkt me een enge gebeurtenis, maar mijn schoonzus (die voor veel hetere vuren heeft gestaan) en mijn collega zeggen dat het echt meevalt.
Na de behandeling bij de kaakchirurg is er volgens de cardioloog even pauze om die ingreep goed te laten genezen, en dan zal de operatie worden gepland.
Ik merk trouwens wel wat effect van die schildkliermedicatie, het 'ik heb net iets heel spannends gedaan'-gevoel is verdwenen. Maar ik kom nog niks aan. Mensen die niet weten dat ik wat mankeer, merken spontaan op dat ik er anders uitzie (en dan niet in positieve zin). Slik.
Een zacht lapje
Voor morgen. En een zonnig lapje voor de dagen daarna.
Tsjor
dankjewel!
... en ik geniet enorm van de lentedag vandaag, wat heerlijk zeg!
Meer nieuws na het weekend (ik vind het spannend...).
Sterkte Wilgenkatje
ik hoop dat het meevalt morgen.
🔥. Een kaarsje vol hoop!
Ik denk aan je!
Sterkte! En niet gek dat je het spannend vindt. Dan kan je nog zoveel medicijn tegen schildklierproblemen krijgen, het 'ik heb net iets heel spannends gedaan'-gevoel of het 'ik ga iets heel spannends doen'-gevoel zal er zijn omdat het helemaal terecht is.
Je kan proberen op je ademhaling te volgen en diep te maken om wat rust te pakken, en verder accepteren dat het gewoon een spannende situatie is.
Wilgenkatje
Succes en sterkte morgen. Hoop dat het allemaal een beetje meevalt!
Heel veel sterkte en succes morgen wilgenkatje!
Ben je morgenavond ‘gewoon’ weer thuis? Dan is het achter de rug.........wat een fijn idee!,
Ik zal aan je denken morgenA! En ik ben vast niet de enige.....
Liefs,
Ingrid
Sterkte voor morgen!
Probeer het over je heen te laten komen.
De dag die je wist dat zou komen
Sterkte vandaag Wilgenkatje!! Ik duim dat alles vlot verloopt, en dat je daarna snel weer opknapt!
Sterkte vandaag!
Waarschijnlijk lees je dit pas als het achter de rug is. Hopelijk verliep het goed en was het niet al te eng...
Er komen mooie lentedagen aan, koester je maar lekker de zon!
Weer thuis
Maar minder snel dan verwacht...
Ik vond het een naar onderzoek, al was ik blij dat de katheterisatie door mijn pols gebeurde en niet door m'n lies. Op gegeven moment riep de arts toch ' ik wil door de lies' omdat hij een bepaald gebied lastig in beeld kreeg. Toen werd het even heel vervelend, pijnlijk en beklemmend. Ik had me willen losrukken en wegrennen. Daarna werd het weer beter.
Vanwege het incidentje en lage bloeddruk kreeg ik een opname voor n nacht. Stickers op, rechterhand niet gebruiken.
Het goede nieuws is dat de kransslagaders er goed uitzien! Ik heb even kunnen proefliggen voor later dit voorjaar als de operatie gepland wordt en ben heeeel blij weer thuis te zijn. Dankjewel voor jullie meeleven !!
Vervelend moment
Dat was niet fijn natuurlijk, maar gelukkig is het achter de rug. Mooi dat de kransslagaders er goed uitzien. Ik hoop dat de koffie thuis je weer goed smaakte (of moet je daar nog niet aan denken?) en dat je nu kan bijkomen.
Sterkte
Sterkte met opknappen en ik hoop dat het met alle medicatie lukt. Fijn dat de kransslagaders goed zijn.
So far so good
Fijn dat de uitslag van het onderzoek goed is. Hopelijk heb je je een beetje over de nare ervaring van het onderzoek zelf heen kunnen zetten.
En nu dus op naar het volgende: die kaakchirurg toch?
Hopelijk kun je in de tussentijd ook wat genieten van het mooie weer. Werk je trouwens weer/nog? Of ligt dat ook stil?
Heerlijk weer !
...ik ben oproepkracht, op het moment is er weinig werk - maar als er een gaatje valt, dan kan ik aan de slag. Receptiewerk in een zorgcentrum is niet zo wild
Daarnaast schrijf ik o.a. voor een huis-aan-huisblad. Schrijven lukt gelukkig wel
Verder paste ik elke week een dag op twee kleinkinderen, dat is nu afgezegd. Fysiek kan ik duidelijk minder. Gauw buiten adem.
Maar ik geniet zeker van het heerlijke weer! En probeer de operatie nog even uit mijn gedachten te houden, want die voelt toch wel heel spannend.
ah die arm
Irritant, maar die arm waardoor de katheterisatie is gedaan speelt nog steeds op als ik ' em wat minder ontzie. Volgens de brochure mag je na een week weer alles met die arm doen, sporten, zware activiteiten (wat zouden dat exact zijn?),. Vorige week was ik op dag 6 wat te lang aan het schrijven (met de hand aantekeningen maken) en 's avonds heb ik toen maar een paar uur strak op de bank gezeten met mijn arm op een kussentje. Het is allemaal geen ramp, maar ik word er wel constant aan herinnerd dat er wat is.
De schildkliermedicatie gaat wat helpen merk ik, dat gevoel 'er gebeurt iets spannends!' is weggeebt. Maar ik kom nog niks aan. Zal meer tijd nodig hebben.
Inmiddels een flinke enveloppe met info van het academisch ziekenhuis ontvangen, ik word half maart een ochtend lang op de pre-poli verwacht. Alweer zoiets wat benadrukt dat dit allemaal toch wat anders is dan een griepje. En dan de info over revalidatie. Het gaat heel wat pijn kosten...
Pff ik probeer me erop voor te bereiden maar aan de andere kant schuif ik het graag van me af. Het mooie weer helpt. En de aanwijzing dat ik elke dag moet wandelen!
Het haperend lichaam
Wilgenkatje, ik voel met je mee hoor. Zo'n arm, dat zal best wel weer goedkomen. Maar het is dan weer zo'n extra dingetje "dat het niet doet" en daarom toch bezig blijft om in de hoeken van je hersenen te knagen.
Wellicht dat hoe meer dingen afgevinkt kunnen worden, hoe opgeruimder het in je hoofd wordt. Ik help het je hopen. Ik weet niet hoe ernstig het is dat je nog niet bent aangekomen. Je bent ook niet meer afgevallen toch? Dat lijkt mij winst, maar ja ik heb makkelijk praten natuurlijk.
Zo'n opname is echt zo'n giga-hobbel natuurlijk. En een dik pakket met informatie maakt het ook allemaal niet makkelijker. Je krijgt dan toch (terecht) het gevoel of er heel wat op stapel staat. Maar aan de andere kant zit je nu in de molen en wordt het stukje bij beetje helderder hoe dit allemaal gaat verlopen.
Veel sterkte, ik hoop zo dat het allemaal toch meevalt!
