Een hond nemen

yasmijn27 schreef op 04-02-2024 om 11:56:

[..]

Nou, dat ben ik toch niet met je eens. Wij zijn liefhebbers van de Maltezer en dat is een makkelijk ras. Mits je een raszuivere van een goede fokker hebt natuurlijk. Een maltezer moet ook opgevoed worden natuurlijk, maat draait van nature makkelijk mee in gezinnen en is sociaal naar mens en dier. Dat zit in de aard.

Er zijn heel veel rassen met hele andere raskenmerken. Kenmerken die niet bij een beginner horen.

Een maltezer past niet bij mij, dus is voor mij geen geschikte 'beginnershond'. Alles valt of staat bij goed inlezen, snappen wat het ras dat je kiest nodig heeft en daar tijd in stoppen. Voor sommigen zou een Mechelse Herder nooit een geschikte hond zijn, voor anderen de perfecte hond 'om mee te beginnen'. 

AnnaPollewop schreef op 04-02-2024 om 10:53:

[..]

Waarom zou hij weg moeten? Hij heeft niks misdaan en hij wordt prima verzorgd. Niemand hier wil hem kwijt. Ik ook niet. En hij is superslim met ons. Maar het is wel pittig en niet iets dat je even erbij doet. Ik vind het wel een veel groter verantwoordelijkheid dan ik vooraf had ingeschat. Het is een hele lieve, maar geen makkelijke hond (zeker niet voor zichzelf) en hij is blessuregevoelig. Elk dier heeft een eigen karakter en met training krijg je niet alles precies naar wens. Zeker niet bij de eerste, en ook niet als je niet alles in je leven op de hond wil richten.

Het lijkt mij alleen maar eerlijk om hier niet alleen hosanna verhalen te vertellen. Om mij dan gelijk aan te raden mijn hond te herplaatsen is nogal wat. Kinderen zijn ook niet altijd makkelijk, een baby is geen speelgoed. Mag dat ook niet meer gezegd?

Zeker is het goed om TO het eerlijke verhaal te vertellen. Niemand ontkent dat een hond veel toewijding kost. Maar je zegt dat je al 7 jaar spijt hebt van je hond; dat is weer een heel ander verhaal. Mijn hond was tot zijn 3e levensjaar echt een terror, daarna is ie wat makkelijker geworden. Dus genoeg lastige momenten meegemaakt, en nog altijd moeten we wel eens door de regen om hem uit te laten en dagjes uit laten varen omdat we geen oppas kunnen regelen. Maar spijt? Geen seconde. 

Je man is de helft van de tijd op zee, dus voor hem is het sowieso geen optie en hij heeft er om die reden wat mij betreft ook niks over te zeggen. 
Je dochter gaat naar school, stage, bijbaan. Ja, ze heeft het moeilijk, maar kan ze de zorg voor zo'n beestje op dit moment aan? Ik betwijfel dat. Ook als ze een slechte dag heeft moet de hond uitgelaten, te eten, aandacht etc.
Een hond leeft best wel een tijd. Je kinderen zijn waarschijnlijk al het huis uit als de hond komt te overlijden.

En kijken zou ik inderdaad pas doen als je je eerst hebt ingelezen en een bewuste en weloverwogen beslissing hebt genomen.

Een hond nemen en die kort daarna weer wegdoen, lijkt me zowel voor de hond als voor je dochter niet goed.

is wel enigzins achterhaald wat voor rassen er allemaal in deze zwerfhond zitten?? Daar zou ik zelf wel naar kijken, ik zou bijv nooit een kruising met Anatolische herder erin willen

Volgens het gastgezin is het een sociale hond die graag speelt en zich snel hecht aan zijn baasjes.Hij zou als gezonde pup gevonden zijn en geen trauma’s hebben opgelopen.Volgens hen een ideale beginnershond.Ik neem aan dat dit geen verkoopspraatje is aangezien die mensen volgens mij ook wel willen dat het hondje goed terechtkomt.

Ben ik echt de enige hier, die denkt - ja, natuurlijk is het een sociale hond die zich snel hecht, gezond, geen trauma etc. Dat is toch wat de koper wil horen...? En aangezien de koper een beginner is, denk ik niet dat die kan zien dat de hond NIET aan die eisen voldoet.

Ik zou hier nog echt eens heel goed over nadenken. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald!

Index224 schreef op 04-02-2024 om 16:18:

[..]

In een zwerfhond zit meestal van alles en nog wat, op straat kijken ze niet zo nauw naar het ras voor het paren

Juist daarom zou ik daar op letten en eerst bedenken wat voor eigenschappen ze graag wil voor een hond. Ik geloof ook niet in beginnershonden en pups zijn meestal alleen leuk van een afstand of voor anderen

Het belangrijkste is denk ik, dat je van jezelf weet dat je om kan gaan met lastige situaties (en liefst nog, dat je van een uitdaging houdt).
 Dus ook als dingen tegen zitten, de oppas stopt ermee, de dochter gaat uit huis, de hond is het eerste jaar lastig, en het tweede jaar ook, je knie begint op te spelen, er is een hond in de buurt die altijd woedend op jouw hond afvliegt en de baas daarvan wil hem niet aanlijnen, je hond blijkt lastige streken te hebben die zich niet goed af laten leren, nouja kortom, als je niet bang bent van een uitdaging. Neem hem zo veel mogelijk mee naar overal, heerlijk als je lekker uit eten kan omdat je hond het gewend is (wel gênant als hij steeds terrasjes op loopt en daarmee aan anderen verraadt hoe je je wandelingen doet…).

Wij hebben een border collie, en alle problemen die je met dat ras kan verwachten hebben we maar dat wisten we ook. Er komen wel steeds andere uitdagingen op ons pad die eigenlijk niet perse bij het ras horen. Andere rassen hebben hun weer eigen uitdagingen, en mensen zijn zich die niet altijd bewust, bij puppy training ging iemand haar dwergpoedel weer terugbrengen want hij sloopte alles en het was veel te druk (ook twee kleine kinderen thuis). Dat was vermoed ik nogal een verkeerde inschatting van het type hond. Dwergpoedels zijn jachthonden en niet rustig of schattig. Mensen kopen nogal eens op zicht.

Een andere man bij de training had een herdershond van 8 maanden, een herplaatser. Het dier beet hem overal tot bloedens toe, was ook riskant voor de andere honden (niet kwaadaardig, maar erg lomp en nooit geleerd dat je een beetje zachtjes moet doen bij het spelen) maar hij hield stug vol met veel ondersteuning van de hondenschool. Dat vond ik echt dapper en het betaalde zich uiteindelijk ook terug voor hem toen de hond rustiger werd. Maar mij niet gezien. Maar ik had er echt veel respect voor. Hij boog recht wat anderen krom gemaakt hadden.

En dat ik spijt heb, dat ligt aan mij. Toch wil ik anderen wel op het hart drukken niet alleen van sunny day scenarios uit te gaan, omstandigheden veranderen ook en de hond blijft wel een jaar of 14.

Zou ik hem willen missen? Nee, natuurlijk niet. Ik zou wel willen dat het allemaal net wat makkelijker was, dat reuen elkaar niet naar het leven staan, dat je naar meer plaatsen je hond mee mag, dat onze hond wat zuiniger op zichzelf is zodat ik niet steeds bang hoef te zijn dat hij zichzelf verwondt. Maar ja, het leven is niet perse makkelijk. Ik hoop dat hij nog flink jaartjes mee gaat in goede gezondheid van alle betrokkenen.

AnnaPollewop schreef op 04-02-2024 om 17:27:

Het belangrijkste is denk ik, dat je van jezelf weet dat je om kan gaan met lastige situaties (en liefst nog, dat je van een uitdaging houdt).
Dus ook als dingen tegen zitten, de oppas stopt ermee, de dochter gaat uit huis, de hond is het eerste jaar lastig, en het tweede jaar ook, je knie begint op te spelen, er is een hond in de buurt die altijd woedend op jouw hond afvliegt en de baas daarvan wil hem niet aanlijnen, je hond blijkt lastige streken te hebben die zich niet goed af laten leren, nouja kortom, als je niet bang bent van een uitdaging. Neem hem zo veel mogelijk mee naar overal, heerlijk als je lekker uit eten kan omdat je hond het gewend is (wel gênant als hij steeds terrasjes op loopt en daarmee aan anderen verraadt hoe je je wandelingen doet…).

Wij hebben een border collie, en alle problemen die je met dat ras kan verwachten hebben we maar dat wisten we ook. Er komen wel steeds andere uitdagingen op ons pad die eigenlijk niet perse bij het ras horen. Andere rassen hebben hun weer eigen uitdagingen, en mensen zijn zich die niet altijd bewust, bij puppy training ging iemand haar dwergpoedel weer terugbrengen want hij sloopte alles en het was veel te druk (ook twee kleine kinderen thuis). Dat was vermoed ik nogal een verkeerde inschatting van het type hond. Dwergpoedels zijn jachthonden en niet rustig of schattig. Mensen kopen nogal eens op zicht.

Een andere man bij de training had een herdershond van 8 maanden, een herplaatser. Het dier beet hem overal tot bloedens toe, was ook riskant voor de andere honden (niet kwaadaardig, maar erg lomp en nooit geleerd dat je een beetje zachtjes moet doen bij het spelen) maar hij hield stug vol met veel ondersteuning van de hondenschool. Dat vond ik echt dapper en het betaalde zich uiteindelijk ook terug voor hem toen de hond rustiger werd. Maar mij niet gezien. Maar ik had er echt veel respect voor. Hij boog recht wat anderen krom gemaakt hadden.

En dat ik spijt heb, dat ligt aan mij. Toch wil ik anderen wel op het hart drukken niet alleen van sunny day scenarios uit te gaan, omstandigheden veranderen ook en de hond blijft wel een jaar of 14.

Zou ik hem willen missen? Nee, natuurlijk niet. Ik zou wel willen dat het allemaal net wat makkelijker was, dat reuen elkaar niet naar het leven staan, dat je naar meer plaatsen je hond mee mag, dat onze hond wat zuiniger op zichzelf is zodat ik niet steeds bang hoef te zijn dat hij zichzelf verwondt. Maar ja, het leven is niet perse makkelijk. Ik hoop dat hij nog flink jaartjes mee gaat in goede gezondheid van alle betrokkenen.

Mijn reactie met de vraag waarom je de hond nog niet weg hebt gedaan, was misschien niet terecht. Dus dat neem ik terug! Omdat ik het woordje 'spijt' las, interpreteerde ik het alsof je de hond liever kwijt dan rijk was. Maar dat lijkt gelukkig toch niet zo te zijn . Een border collie is inderdaad ook een ras waar je nog meer bewust van moet zijn dan een ander ras. Ik heb een golden retriever, maar ook dat zou ik niet als 'beginnershond' bestempelen. Ik heb er toevallig 1 met een zeer eigenzinnig karakter, niet een typische 'sullige' golden die alles doet om z'n baasje te pleasen helaas . Eerste 3 jaar vond ik ook echt zwaar en ik heb de littekens nog in m'n polsen en enkels staan van zijn puppy-bijt-periode, nog niet te spreken over alle meubels en kledingstukken die moesten worden gesloopt. Ik heb echt wel eens met m'n handen in het haar gezeten, maar nooit spijt gehad. Altijd gezocht naar manieren om het makkelijker te maken voor hem en voor mij, al heeft het even geduurd tot ik de juiste balans had gevonden. Voor nu houdt dat in elke avond een goeie wandeling van een uur, elke week een cursus en als ik vrij ben lekker naar het bos ergens in NL.

Natje1812 schreef op 04-02-2024 om 18:42:

Ik begrijp jullie wel allemaal hoor en er zitten zeker veel waarheden in.Ik heb wel al dingen bekeken.Ik kan mijn werkschema aanpassen,mijn zoon zou ook meezorgen hij werkt in vroege en late shifts dus hij is meestal een dagdeel thuis.Ik ben altijd smiddags thuis mijn dochter na 16:30.Mijn moeder en schoonmoeder wonen allebei binnen de km van mijn deur dus zij zullen ook bijspringen om hem eens uit te laten.

Qua opvoeding heb ik al een hondenschool gevonden.Mijn schoonbroer heeft veel ervaring met honden en ook een collega die zelf dieren opvangt kan me ook bijstaan.Natuurlijk zal ik het zelf grotendeels moeten doen.

Je kan nooit weten welke hond je krijgt volgens mij.Ook als puppy kan het mislopen als je het niet goed opvoed.

Ik stel jullie eerlijkheid wel op prijs en we gaan er zeker nog eens goed over praten en afspraken maken.

Een hondenschool kan helpend zijn maar het meeste qua opvoeden doe je thuis en vooral zelf, daar gaat wel redelijk wat tijd (en frustratie) inzitten en ik zou de eerste weken toch even vakantie opnemen zodat de hond niet meteen alleen hoeft te zijn. 

Natje,

Ik ben het eens met Max. Ik ben een extreem groot hondenliefhebber en ben in het hondenkennel leven opgegroeid, diverse soorten rassen en stamboom honden. 
Bij mij is het Zo erg dat ik al 6 jaar (zo oud is mijn lieveling) niet op vakantie ga zonder haar omdat " ik bang ben" dat anderen haar " verpesten". Alle uren zorg die ik erin heb gestopt zijn me het dubbel en dwars waard geweest. 
Daarom zeg ik bij twijfel doe het niet en zeker geen hond van de " straat". Je weet helemaal niet wat erin zit en zoals mijn familie lid altijd zegt, de meeste mensen weten bijgod niet wat ze in huis hebben gehaald. Op het moment dat jij gaat kijken zijn ze altijd leuk, schattig, vrolijk en lief!! Dat doet een roedel dier!

Als ik uren gewerkt heb blijf ik savonds thuis voor haar, als ik een leuk dagje sauna heb gehad blijf ik savonds thuis voor haar. Een hond heeft alleen maar liefde en aandacht nodig en is een enorme handenbinder voor iemand die er niet alles voor wil laten.

En kijken word kopen, dat kan ik je alvast vertellen. Ze zijn meestal te lief en te leuk om daarna om te draaien en te zeggen we doen het niet. 
Waar ik benieuwd naar ben is wat voor kruising het is, weet je dat?

TO, het feit dat je hier een topic over maakt betekent dat je een goede overweging wil maken, maar ook dat je dus nog niet helemaal zeker bent.

Ik denk zeker niet dat jij een slecht baasje zult zijn. Maar ik ben wel bang dat als het tegenvalt, je jezelf (en de hond) te kort doet. 4x per dag hetzelfde blokje om wordt een hond niet gelukkig van, en jij ook niet als je weer met flinke tegenzin in de regen moet lopen. En vergeet niet de zwarte pootafdrukken op je vloer en het haar dat je overal tegenkomt. Zo schoon als je huis nu is, wordt het niet meer

Het klopt inderdaad dat de hond uiteindelijk zal meedraaien in het gezin, máár dat betekent niet dat hij zich volledig aan jullie aanpast. Jullie zullen ook aan hem moeten aanpassen; je zal je dagelijks leven deels aan de hond moeten aanpassen. Het is een extra gezinslid. 

Omdat het om een pup gaat, is het misschien goed om na te denken voor een zorgverzekering voor de hond. Niet dat dat moet, maar het is wel het overwegen waard. Sommige mensen sparen elke maand een bedrag voor dierenartskosten, mijn ervaring is dat de dierenartskosten dusdanig hoog zijn dat daar niet echt tegenop te sparen is. Ik hou altijd volgende referentiekader aan: heb je zo 4000 euro klaarliggen voor een onverwachte operatie? Zo nee, dan zou ik echt nadenken over een verzekering. Zo ja en is je financiële situatie stabiel, dan is een verzekering misschien niet nodig.