Gedeelde smart is halve smart
Het is een vreemde tijd waarin we nu leven, eenzaamheid, angst en frustratie liggen op de loer. Na het lezen van het topic: Raar gedrag van mezelf (het begin toen het nog over de originele vraag ging van to) en het topic over de juiste koers had ik toch behoefte aan het starten van een nieuw onderwerp.
Soms heb je behoefte om je frustratie even te delen en erkenning te krijgen maar zit je niet te wachten op een oeverloze rij tips waar je niets mee wilt of kunt. Vanaf nu kan je dat dus doen in dit topic.
Tijdens deze tweede lock-down is dat voor mij persoonlijk het "gevecht" om de temperatuur in huis. Man werkt thuis en doet in de ochtend vroeg de verwarming al aan en niet zo'n beetje ook. Dat doet hij zonder dat even te melden waardoor ik het, tijdens een fysiek zware klus, ineens echt veel te warm heb.
Begrijp mij goed, ik snap het echt dat 18 graden op de slaapkamer (waar sinds maart een werkhoek is ingericht) niet aangenaam is om de hele dag achter de computer te zitten. De thermostaat in de huiskamer op 21 zetten maakt het op de slaapkamers nog niet heel warm, die draaien namelijk niet volop mee. Volgens mijn niet technische brein zou het meer helpen als je de radiator op de slaapkamer wat meer open draait en de temperatuur in de huiskamer niet zo hoog opstookt. Natuurlijk dan wel, als het werk klaar is even flink het raam open om weer een aangename slaaptemperatuur te realiseren. Daar strijden wij nu al weken over. In maart was dit onderwerp veel minder aan de orde, toen scheen de zon af en toe flink en dat maakte door de ramen de temperatuur in de slaapkamer al wat aangenamer.
Vandaag mag man sinds de zomervakantie voor het eerst weer een dagje naar het werk, de kinderen naar school en ik heb het huis voor mezelf tot 13.30. Dan is de eerste puber weer thuis die huiswerk moet maken op haar kamer dus dan moet er weer een graadje bij.
Mislukte vergadering
Evaluatie van een vrijwilligers project. 1 "professional" in het overleg op het kantoor en verder mensen vanuit de huiskamer.
Alle huiskamer deelnemers zaten keurig met hun telefoon en headset te video bellen. Uitgerekend de prof had alleen een laptop ter beschikking waarop ze ook de notulen wilde tikken en geen losse microfoon. Het geratel van haar toetsenbord overstemde alles. Dus ik nog een voorstel doen dat ze de microfoon uit deed als ze niet aan het woord was, ze wist niet hoe dat moest..........
Grrrrrr het is potverdikke november ik kan me echt niet voorstellen dat ze, gezouten het werk dat ze doet, niet eerder dit bij de hand heeft gehad.
.
Als ik in maart wordt uitgenodigd voor de volgende sessie weet ik niet of ik weer mee doe.
Er was wel meer niet strak geregeld, dat is ABN voor een puinbak.
Chrono en Doenja
Beide dames: fijn dat het jullie zo goed gaat, echt heerlijk om te horen!
En voor Doenja: ik herinner me eerlijk gezegd nog wel de moeheid die me overviel bij het zoveelste wanhopige draadje dat je startte. Het was altijd iets van "help wat moet ik doen" en als er dan oplossingen aangedragen werden was het "kan niet", "is onmogelijk, want..." en "jullie snappen mijn situatie niet".
Ik wil niets afdoen aan de moeilijke tijd die je gehad hebt, en wellicht hebben wij met z'n allen weinig begrepen van jouw problemen. Maar het verbaast me wel dat juist jij weinig begrip kunt opbrengen voor iemand met wie het op dit moment even lastiger gaat.
Lees je eigen draadjes en je reactie op de reacties die kwamen nog eens terug, zou ik willen adviseren.
Rutiel
Het is mijn onvermogen me goed uit te drukken denk ik wat parten speelt. Ik probeer al vele keren hier aan te geven dat wat anderen ervaren en meemaken in de corona-crisis niet voor MIJ geldt. IK ervaar t niet zo. IK heb er geen last van. Dat doet NIETS af aan wat anderen meemaken, vind ik heel vervelend en lastig want zeg nou eerlijk, wat kan ik daar aan veranderen? Het is wat het is. Velen hebben te maken met enorme veranderingen in hun leven. Alleen IK niet.
Het lastige aan zo'n forum is dat je niet alles op kunt schrijven, omdat het A. te lang is en B. je privacy en dat van mijn kinderen anders vet in het gedrang komt. En alle tips die ik kreeg heb ik in zovere veel aangehad, dat ik me realiseerde dat ik een hele vreemde, niet vaak voorkomende situatie zat. Die ook moeilijk uit te leggen was. Dat ligt niet aan jou of andere forumleden. Maar aan de situatie. Die is inmiddels nog exact hetzelfde, maar door deskundige interventie heb ik heel veel inzicht gekregen in hoe het vooral niet aan mij lag. Daardoor heb ik het naast me kunnen leggen.
Dat ik aangeef juist andere dingen te ervaren, dat neemt toch niet weg dat iemand anders iets anders meemaakt in zake corona? Waar lees je dat ik geen begrip op kan brengen? De opmerking ' depressie door corona, hoe dan??' Slaat niet op dat ik me niet kan voorstellen dat andere er depressieve gevoelens van krijgen. Ik weet wel zeker dat het heel ingrijpend is voor anderen. Het slaat op het feit dat mij is verteld dat het aan MIJ lag dat ik zo moeilijk om kon gaan met het trauma wat mij is overkomen en dat depressieve gevoelens iets was wat altijd bij mij zou horen. Als iemand er een fikse depressie of burn out van de corona crisis zou moeten krijgen was ik het wel. Ik was volgens de geleerden depressie-gevoelig. Maar wat was t probleem juist? Ik bleek al mijn hele leven aan een medische aandoening te lijden die nooit bevestigd was. Dat zorgde ervoor dat ik mij lichamelijk en geestelijk heel slecht voelde. Artsen gooiden dat op psychosomatische klachten, mijn lijf werd ziek van de kopzorgen aldus de dokters. Maar dat was het dus niet. Uiteindelijk de diagnose na veel vijven en zessen gekregen, medische oplossingen worden nu toegepast. En tadaaaaaaa ik ben als herboren!!! In de corona crisis ben ik mij 200% beter gaan voelen en zoveel gelukkigere. Idioot happy, zo blij heb ik mij nooit gevoeld. Niet omdat er een sikkepit aan mijn situatie is veranderd, maar vooral omdat mijn lijf eindelijk de stoffen krijgt die het nodig heeft. Dat speelt bij mij dwars door de corona crisis heen.
Het voelt voor MIJ futiel om te klagen dat mijn vakantie niet doorgaat. Dat een gemiste vakantie voor een ander een fikse domper is, kan ik me juist heel goed voorstellen. Maar ik voel me zo kiplekker en fit, dat ik blij ben met mijn hervonden zelf. Dat maakt dus ook tevens dat alle goedbedoelde opmerkingen destijds niet hielpen. Ik was vooral ziek, waardoor ik geen rekbaarheid had om mijn prive problemen aan te kunnen.
Wat ik dus zeg, geldt voor MIJ. En niet voor een ander. Dat probeer ik telkens uit te leggen. Ik snap drommels goed hoe t voor een ander kan zijn, ik zie, hoor en ervaar het elke dag. Zo, en dit is t laatste wat ik erover zeg. Ik wil geen draadjes stelen en blije verhalen daar is dus blijkbaar een andere plek voor.
Over gebrek aan empathie gesproken...
Alkes, wrijf het er maar in dat jij met je tienerfiguurtje ongestraft een zak chips kunt leegvreten terwijl de rest van oudjes online met de coronakilo's worstelt om de rits nog uberhaupt dicht te kunnen krijgen.
OOL
Kenfan.
Oudjes Online. (hikhikhik)
werkgever weet het ook niet meer
Ik word dus ook helemaal gaar van die video-overleggen. En dan mag ik eigenlijk nog niet eens mopperen (ik doe het toch) want behalve op de dinsdagen duren ze meestal maar relatief kort en heb ik er ook niet een dag vol van.
Chrono, 5 uur Teams overleg lijkt mij in strijd met mensenrechtenverdragen. Of met de arboregels. Of met de zorg die van een goed werkgever kan worden verwacht. Hoe dan ook is het fout.
Ik heb al de grootste moeite om het langer dan een uur vol te houden. Zeker nu ik door het thuiswerken klachten heb gekregen waardoor ik moeilijk lang achtereen kan zitten.
En dat brengt me bij de titel van mijn posting. Ik werk voor een vrij grote organisatie en die houdt zich braaf aan de coronaregels wat inhoudt dat iedereen in principe thuiswerkt. Dus iedereen zit de godsganse dag thuis achter laptopjes, al dan niet in video-overleggen. De werkgever is begaan met de werknemers, en probeert ons op verschillende manieren een hart onder de riem te steken. Lief. Maar a) er lijken geen serieuze pogingen te worden ondernomen om eens flink in die Teamsoverleggen te snijden (ik kom er nog relatief genadig af, maar ik hoor wel eens wat anderen moeten verstouwen) en b) er worden op ons intranet regelmatig dingen geplaatst over hoe je met deze situatie moet/kan omgaan. De week van de werkstress, bijdrage 1: er zijn nuttige oefeningen tegen schouderklachten, bekijk dit filmpje. Bijdrage 2: er is een interessant webinar over stress, volg deze link, en er zijn trouwens ook interessante e-learnings over dit onderwerp, kijk in de cursusmodule, enzovoort en zo verder.
Sodekanis op met je webinars en je e-learnings! Ik zit 4x9 uur achter die k...laptop, zal ik daar nog een keertje een webinar zitten volgen achter dat ding. Zet het op papier, doe er een fleurig kaftje omheen en stuur het op, zodat ik het op de bank kan lezen.Organiseer een "alle werknemers deze ochtend naar buiten" - ochtend, weet ik veel, maar wat je ook tegen de werkstress wilt ondernemen DOE HET NIET VIA DE LAPTOP!
Zo, dat lucht op.
Groeten,
Temet
Blegh
Wij mogen incidenteel nog wel eens op locatie werken. Morgen dus een afspraak buiten de deur gepland, maar sinds vanmorgen voel ik me vreselijk. Overal snot, hoesten, niezen etc. Dus ja, dan toch ook maar eens een test laten doen, kan al vanmiddag terecht. Dat had ik gewhatsapt naar een collega met wie ik vorige week op pad ben geweest. Zij was net terug van haar test.
Ik ga uit van een normaal virusje, maar het is knap irritant dat je dan ineens een potentieel infectiegevaar bent.
Hahaha
Of "oma's online"...
Ja, 5 uur Teams is tegen de mensenrechten, maar degenen die me snel bij hun overlegje sleuren zien niet dat ik van het ene naar het andere "ren". 😐
Maar nu was ik het zat en ben gewoon een kwartier in de zon gaan zitten!!
Onlogische keuzes
O Temet ik voel met je mee. Dan vraag je je echt af of de werkgever het wel snapt. Inderdaad draai het uit, stop het in een mapje en stuur het op.
Onvermogen Doenja
Jij schrijft:
‘ Als ik dan die spotjes op de radio hoor van ' sombere en depressieve gevoelens horen bij deze moeilijke tijd' dan denk ik ' hoe dan?'.’
In een draadje waarin opgeroepen wordt om even lekker te kunnen klagen zonder oordelen en tips over en weer.
Noem het onvermogen om je uit te drukken, het komt wmb over als onvermogen om te lezen en je in te leven.
Zo dat moest me even van t hart
On topic; die week vd werkstress hier ook : allemaal online shit, ik ga stemmen voor een podcast die je wandelend kan luisteren, volgende keer
O sjit toch een oplossing oeps
Thuiswerker, podcasts
Dat is mijn lichaamsbeweging tegenwoordig, wandelen in het bos tegenover mijn huis met een podcast. Wellicht een apart draadje waard om daar wat tips over uit te wisselen
Kenfan
Ik start m!
groeten,
Temet
Thuiswerker
Echt, waar zeg ik dat ik t niet begrijp? Je geeft zelf ook een oplossing, dan ga ik toch ook niet zeiken dat je iets doet in n draadje waarin dat niet mag?
Ik geef uitgebreid aan dat voor mij anders is. Punt. Mensenlief, hoe graag willen we dat iedereen hetzelfde is?
Even mijn zeikmomentje? Dan kan ik ook zeggen dat mensen in deze tijd alles zich aantrekken wat niet over hun gaat. En zelf bedachte verklaringen verzinnen dat ik me niet inleef. Waar staat dat? Ik heb zwart haar. Neeeee dat mag niet want we hebben t over blond haar. pfffff. (rare en scheve vergelijking, ik weet het) Je hebt zelf ook last blijkbaar van onvermogen tot lezen. Dat kan ik toch ook zeggen? (maar dat doe ik niet)
Neee Temet
Niet stuur het op, weet je hoe druk het is bij de post?
Dat is het probleem verschuiven naar mijn collega's en mij!
Grapje natuurlijk, want zonder post had ik geen werk en dat is ook niet wenselijk, al is het de afgelopen maanden wel bizar druk geweest en dan moet de Sinterklaas en Kerstperiode nog beginnen.
Kleding
Mijn kleding wordt steeds meer casual. Vandaag zat ik tegenover nette overhemden en bloesjes in mijn sweater met capuchon en touwtjes. Toch maar weer even upgraden, ik voelde me een sloeber terwijl ik de externe adviseur ben. Oeps...
Bij manlief op het werk zetten ze nooit een camera aan. Lijkt me raar vergaderen, maar wel relaxed.
Als het kan zet ik videcalls om in telefonische afspraken en die doe ik lopend met de hond in het bos.
Doenja, lees je eerste post gewoon eens terug.
Doenja
Niet zo empathisch. Je bevestigt het beeld met elk bericht meer. Geeft verder niks, Maar misschien zinvol voor jezelf om te weten hoe je overkomt.
Koud en kouder
Zo'n sportende kind is normaal helemaal niet erg.
Prima reden om niet al te lange werkdagen te maken.
Maar nu de kantine e gesloten is en ik dus 4x per week mag wachten in de auto begint de kou me toch wel parten te gaan spelen en het vriest nog niet eens.
Ik heb al een lampje, Netflix, Spotify en goede boeken. Maar een kop thee is niet genoeg om het warm te houden. Nu zit ik er aan te denken om een kruik mee te nemen of hebben jullie nog briljante ideen.
De mini kerstboom met lichtjes en gordijntjes voor de gezelligheid heb ik ook al overwogen maar de kou wordt echt wel een ding.
Flavia
Aangezien je vraagt om een tip durf ik het aan: kun je in de wachttijd niet zelf iets actiefs gaan doen? (Wandelen ofzo) of toch iets combineren met anderen (de één brengt de ander haalt)?
Flavia
Maar Flavia, we mogen geen tips geven!! Anders zou ik zeggen: dekentje
Flavia
'Maar nu de kantine gesloten is en ik dus 4x per week mag wachten in de auto begint de kou me toch wel parten te gaan spelen en het vriest nog niet eens.'
Oh, waar word ik ook zo gaar van dat wachten in de auto. Koud, donker, ongezellig. Maar ik zie in jouw post allemaal slimne tips om het minder vervelend te maken. Tot nu toe probeerde ik de auto onder een lamp of lantarenpaal te parkeren om wat te kunnen lezen. Maar een zaklamp en een thermoskan thee zouden het al zo veel beter maken. Netflix gaat niet lukken (geen bundel, alleen wifi), maar een dekentje kan geen kwaad.
Je hebt geen tips en geen tips
Flavia vraagt om een tip naast dat ze benoemt wat ze zelf al heeft bedacht en met tip wordt het nog steeds geen zonnige picknick in het park.
Soms wil je gewoon even zeuren en klagen en verder niet. Die video vergadering van mij zal zich binnenkort niet herhalen. Ik hoef geen tip maar wou wel even mijn irritatie kwijt en de enige dure thuis was zat in een (oef jaloers) strak georganiseerde video call, daar kon ik niet even tegenaan foeteren. Dus maar even hier.
Knurf
Ik heb een lampje met clip en usb oplaadbaar. Echt zo blij mee.
Netflix kun je downloaden, geen WiFi voor nodig. Ik heb ook maar een heel klein bundeltje.
Jippox
In het begin ging ik ook wandelen maar helaas dat mag nu niet langer dan 15 minuten wegens een blessure
Flavia en Knurf
Jippox
Waarin zie jij dan dat ik niet empatisch ben? Ik wil graag leren
Relatief weinig last van de situatie
Omdat ik niet veel meer moet en het huis niet met schoolkinderen en een werkende man deel, valt de schade hier eigenlijk wel mee. Los van mijn gemadder met online vergaderen, vind ik het ook wel stoer dat ik dat soort activiteiten ook onder de knie moet leren krijgen. Ik vergader zonder werk vaker dan voorheen met, haha. Je bent nooit te oud om te leren, cliché ik maar even. Maar wat ben ik blij dat ik niet in de schoenen sta van gezinnen waar wel alles moet doorgaan, tegelijkertijd, ondanks elkaars aanwezigheid,. Petje af hoor!
Doenja
Normaal doe ik dit niet want ik houd er niet zo van om mensen op woorden te vangen. Maar omdat je er zo nadrukkelijk (oké, eigenlijk aan iemand anders) naar vraagt, zal ik een paar dingen voor je op een rij zetten waarvan ik denk dat mensen er over vielen en het als gebrek aan empathie bestempelen.
‘Als ik dan die spotjes op de radio hoor van ' sombere en depressieve gevoelens horen bij deze moeilijke tijd' dan denk ik ' hoe dan?'.‘. Je snapt niet dat mensen die ‘hoe dan?’ kunnen opvatten als dat jij vanuit jouw fijne gevoel van het moment totaal niet snapt dat de situatie van deze coronatijd bij andere mensen depressieve gevoelens kunnen opwekken?
‘Denk aan je niet-werkzame-leven straks na 68....dan zit je de hele dag dus opgescheept met elkaar....en blijkbaar vind je dat vreselijk???‘
Hier is het vooral het laatste deel van de zin waarmee je lijkt uit te stralen dat het raar is dat mensen in deze periode van veel thuis zijn en langs elkaar moeten werken het gevoel kunnen hebben dat ze opgescheept zitten met elkaar. Omdat jij het zo anders ervaart met jouw partner.
‘Ondertussen hoor ik van concullega's die 'omvallen', burn out door corona?? Misschien komt het wel omdat ik een hele pittige tijd achter de rug heb, en daar door schade en schande heel goed mee heb leren omgaan. De wereld is altijd in beweging en het is je taak als mens om telkens te bedenken hoe je er mee om gaat. Zie je kansen, ipv je bedreigingen.‘
Hier voelt het voor veel mensen, denk ik, alsof jij diegenen die van Corona op de een of andere manier omvallen aanzegt dat ze door dat omvallen hun taak als mens niet goed vervullen want anders zouden ze wel kansen in plaats van bedreigingen zien. Terwijl jij, door alles wat je hebt meegemaakt.....
Als ik jouw bijdragen van de laatste jaren goed gelezen heb, denk ik dat je het misschien zo helemaal niet bedoelt als ik het nu ‘vertaal’. Maar blijkbaar komt het bij een aantal mensen wel zo over. Ook als je het anders bedoelt.
Zombie
Goh wat hebben jullie lekker veel te klagen, ik ben jaloers. Ik zit hier maar een beetje een zombie te zijn. Geen video calls, niemand die voor mijn voeten loopt, niemand die zijn t***** zooi laat slingeren. En dus ook niks om over te klagen, boehoe😭
Laetitia
Ik heb jouw aangehaalde citaten overal al uitgebreid besproken en verduidelijkt. Ik waardeer je bijdragen en zie wat jij erin denkt te zien/lezen. Dat is dus niet wat ik bedoel.
Maar je taak als mens?!?! Zo zwaar bedoel ik t niet! Ook dat leg ik al eerder uit. En ik wil niet in herhaling vallen.
Wat ik wel wil zeggen is dat er ook opmerkingen komen dat er weinig tot geem last is door corona. Dat geldt voor mij. Meer niet!
doenja
Het gaat er niet om wat je bedoelt, het gaat erom hoe het overkomt. De ontvanger heeft altijd gelijk zeg maar.
Dus als je dit soort kritiek niet meer wilt dan moet je anders gaan formuleren,
dat is kort maar krachtig de boodschap. Je kunt ook besluiten dat je wel op deze manier blijft reageren maar dan loop je dus de kans dat mensen je goede bedoelingen niet oppikken.
gr Angela