paar jaar thuis-heerlijk of stom?

Alkes

"Ik ben er goed in en heb er meer lol in dan in stofzuigen en de kinderen van en naar school brengen"

Het punt is natuurlijk dat kinderen vaak toch gebracht en gehaald moeten worden en vloeren zichzelf ook niet plegen te stofzuigen. Dus voor veel vrouwen komt werken buitenshuis neer op werken buitenshuis en een flink deel van het huishouden (of met een beetje pech het volledige huishouden) daarnaast. En laten we wel zijn, in die omstandigheden betekent 'thuisblijven' dan gewoon meer vrije tijd. Ook best weleens lekker.

Groeten,

Temet

overigens

Ik ben het eens met Passiebloem: werken met kinderen op de basisschool is makkelijker dan met kinderen op het VO. Voor VO kinderen is er geen opvangsysteem, dus als die vrij zijn komen ze in een leeg huis. Mijn net begonnen brugsmurf is 11. Hij vindt het niet leuk om urenlang alleen thuis te zitten. Laatst had de school ineens een week lang alle ochtenden vrij gegeven. Lekker dan. Ik ben die ochtenden maar zoveel mogelijk thuisgebleven (ach ja, zelfstandige, dan kun je zo lekker werk en gezin combineren - aaargh). En de vakantie is helemaal vervelend. Op de basisschool gingen ze een deel van de vakantie naar de BSO, ik denk dat zoonlief komende zomer maar naar een of ander dagkamp moet en verder veel uit logeren. Ik kan geen zes weken vrij nemen.

Dus dat "thuisblijven tot de kinderen naar het VO gaan" - niet doen, imho. Als je wilt thuisblijven, doe het dan ook als je kinderen de eerste jaren op het vo zitten.

Groeten,

Temet

correcctie

Ik bedoel " niet alle brugklassers zijn nog maar 11".
En dat halen en brengen van kinderen en huishouden is ook prima te delen met je partner als je allebei werkt.
Ik vind het wat bijzonder dat we er nog in meegaan dat zorg kinderen en huishouden (grotendeels) op vrouwen neerkomt. Ooit mag er toch wel iets veranderen?

Naadloos

Ik heb niet zo'n sterke verandering gezien tussen basisschool en middelbare school.

In de laatste jaren van de basisschool bleven de kinderen op eigen verzoek al vaker weg van de overblijf en de BSO. Het is gaandeweg afgebouwd. Dat was trouwens destijds ook een belangrijke tip van onze schooldirecteur. Die zag kinderen die tot en met de laatste schooldag gehaald en gebracht werden. Voor die kinderen was de eerste schooldag op het VO in feite extra eng. De schooldirecteur raadde aan om in uiterlijk in groep 8 langzaam af te bouwen, ook met overblijf en BSO.

Ik zie dus niet zo goed waarom de kinderen je op de middelbare school dan meer nodig zouden hebben?

Ik bedoel daarmee trouwens niet dat je kinderen je dan niet meer nodig hebben, maar dat nodig hebben is niet hard gekoppeld aan de precieze schooltijden.

Keuzes maken.

Het is toch een kwestie van keuzes maken, als je de mogelijkheid hebt. Als ik alleen de kost had moeten verdienen of echtgenoot een laag betaalde baan was ik ook geen 8 jaar tbm geweest en nu partimer.
Mijn man gaat dit jaar ook minder werken, niemand heeft het dan over"stom of financieël onafhankelijk zijn". Welnee, "nou lekker hoor, geniet ervan, zou mij ook wel lijken".

Soepkip

Soepkip:

Waarom zal ik dan?"

Soephaan:

"Schat, ik heb een ander kippetje en ik wil scheiden".
"Schat, je weet toch dat hoestje? Ik was vanmiddag bij de dokter...".

AD Mombre

Wat een berichtje van je, sorry hoor, waarom heb je het over scheiden van een soephaan? Dat is toch wel heel ver van het onder werp af.

Vertel me eens wat thuisblijf moeder met scheiden en vreemdgaan te maken heeft?

Soepkip

Pfoe, soms moet je alles uitspellen. Goed gekozen nick.

Je goed verdienende man kan zomaar doodgaan of de benen nemen. Daarom moet iedere meid die op haar toekomst is voorbereid in staat zijn op zichzelf terug te vallen.

Dat betekent dat je jezelf courant houdt voor de arbeidsmarkt al is het maar parttime.

AD Mombre

Ik noem mezelf dan wel soepkip maar dat betekend niet dat ik er eentje ben.

We hebben ons natuurlijk goed laten verzekeren als er iets gebeurd en als hij de benen neemt, dan zie ik het dan wel. We hebben een goed huwelijk, dat er 1 op de 3 mensen gaan scheiden dat hoeft niet te betekenen dat wij dat ook gaan doen? Waarom zal ik nu moeten gaan werken omdat hij de benen gaat nemen? Ik leef nu en ik wil er nu zijn voor de kinderen. En nu heb ik het financieel goed.

Ad Hombre

Scheiden, dat is pas duur. Misschien komt daar ook nog eens een verzekering voor. Doodgaan kan je prima verzekeren. Dat telt natuurlijk voor beide.
Als je vrouw overlijdt en je hebt 2 kleine kinderen wil je als vader misschien ook liever partime werken.
Ik had ook een verzekering op mijn hoofd.

Soepkip

Vanuit jouw gedachtegang kan ik mij goed voorstellen, dat je totaal geen noodzaak ziet om aan het werk te gaan. Tot mijn 46ste zo'n beetje vond ik het ook heel natuurlijk dat vrouwen thuis bleven bij hun kinderen en dat anderen zich daar niet mee moesten bemoeien. Maar toen móest ik echt ook zelf weer aan het werk en sindsdien ben ik volledig van mening veranderd. En die mening is dat je ten alle tijden moet proberen om een voet op de arbeidsmarkt te houden, omdat je jezelf benadeeld als je dat niet doet. Er kan áltijd iets gebeuren, waardoor je weer aan het werk moet en geloof me dat doe je liever in een functie waar je je tot je 70ste gelukkig genoeg in voelt.

Ik was door mijn lange afwezigheid van de arbeidsmarkt niet verder gegroeid in ervaring, vaardigheden, maar ook niet in mogelijkheden. Ik stond op 0. Ik ben toen ergens aan het werk geraakt, wat ik ruim 6 jaar gemiddeld genomen met plezier heb gedaan. Toen moesten ze opeens van een paar oudgedienden af, waaronder ik. En weer merkte ik, dat ik door uit het arbeidsproces geweest te zijn vanaf mijn 24ste tot mijn 45ste (op een paar héle korte baantjes na) wederom, dat mijn ontwikkeling op het gebied van werk stil heeft gestaan. Dus ondanks dat ik inmiddels zes jaar had gewerkt, was en ben ik nog steeds niet in de positie dat ik kan doen wat ik had kúnnen doen als ik vanuit mijn eerste baan meer ervaring had opgedaan en eventueel had bijgeleerd.

Dus ondanks dat je het nu goed hebt, is investeren in je éigen toekomst wel verstandig. Stel dat je man ziek wordt en arbeidsongeschikt wordt? Dat kan ook. Je hebt weinig zekerheden in je leven, behalve dat je uiteindelijk dood gaat. En als hij ziek wordt, gaat jullie inkomen naar beneden. Hoe goed hebben jullie het dan nog steeds? Ik ben ook alweer 28 jaar getrouwd en 32 jaar onder een dak dit jaar, maar ik zie huwelijken stranden die net zo lang geduurd hebben. Zeg nooit nooit. En ik ben van mening dat je er niet vanuit moet gaan dat je ex-man je dan wel gaat onderhouden met partneralimentatie. Zeker niet als je gewoon vanwege 'ik heb het nu goed' niet meer bent gaan werken.

Ik geef Ad Hombre (met een H), dus gelijk.

Wil40

Je eigen verantwoordelijkheid delegeren aan een (fictieve) verzekering. Ja, lekker stelletje feministen zijn jullie. Honderden jaren is er gestreden voor het recht op scholing en werk voor vrouwen en wat doen jullie ermee?

Ach, een uitkering of alimentatie is toch ook prima?

hé Ad

Niet generaliseren he.
Ik ben ook vrouw en heb net mijn 25-jarige jubileum gehaald als IT-er.

Jij hebt je vrouw toch ook toestemming gegeven om veel minder te gaan werken? Dus je houdt het in stand en jij bent de sjaak als zij de buurman leuker vindt. Kun je je daar eigenlijk voor verzekeren?

Ik schrik van jouw gedachtegang Soepkip

Je klaagt dat je moest solliciteren voor een 32-uur baan omdat je die ook had toen je zonder werk kwam te zitten. En dat je, toen je een parttime baan had gevonden, nog steeds moest solliciteren.
Ik denk dat je dat alleen maar moest omdat je een ww-uitkering kreeg. En ja, die krijg je niet vrijblijvend.
Als je niet meer wil werken, kun je een uitkering ook stopzetten. Dan kan niemand je verplichten om te werken.

Verder sluit ik me aan bij de rest over jezelf ontwikkelen en zekerheden die niet bestaan.

Ad Hombre

Nou je trekt nu conclusies waarbij ik me totaal niet aangesproken voel. Ik heb in mijn leven nog nooit een dag een uitkering ontvangen, alimentatie weet ik helemaal niets van en wil ik graag zo houden. Ook mijn man werkt al 35 jaar en heeft nog minstens 15 jaar werk te gaan.

Als ik morgen dood ben wonen man en kind voor een habbekrats in ons huis, wat is daar fictief aan? Daar hoesten we maandelijks een premie voor op, hopelijk onnodig.

En ja, ik heb werk en ja ik heb scholing genoten. Ik werk en draag mijn steentje bij. Maar een feministe ben ik niet. Ik bak ook graag een cake met een leuk schortje voor En mijn man eet hem graag op. Dat ik jaren (8) ook tbm ben geweest was ook zijn wens. Gewoon in overleg: we krijgen een kind, hoe gaan we die verzorgen.
Nu zou ik misschien een andere keuze maken en idd doorgewerkt hebben. Maar toen was het voor ons een prima oplossing. En het heeft gewerkt, kind is volwassen en wij nog getrouwd.

Kaaskopje.

Blijkbaar kan je jezelf best goed verkopen, je krijgt een prima aanbod van het uitzendbureau! Niet je droombaan, niet voor de komende 12 jaar, maar wel voor 2017.
Dat geeft ontspanning, geen sollicitatieplicht, geen uitkering of bijstand in het verschiet.
En het geeft je de ruimte om idd te gaan kijken of de wereld groter is dan de administratiesector, of administratie op een totaal andere wijze.

Wat vervelend voor je dochter, gezondheid is een groot goed. Hopen dat er ook voor haar een passende oplossing komt.

Jou kwaliteiten moet je gewoon eens opschrijven, wat je zelf vindt, je man, een vriendin, vroegere werkgevers.
1. Zeer sociaal inlevend.
2. Goede Nederlandse vaardigheden op schrift en in woord.
3. Zorgzaam.
4. Doorzetter.

Zo, die heb je vast binnen

Vesper Lynd

Jij hebt je vrouw toch ook toestemming gegeven om veel minder te gaan werken? ===

Misschien kan ik mezelf af en toe ook betrappen op dit soort woordkeuze, maar 'je vrouw toestemming gegeven' komt niet erg geëmancipeerd over. In het ideale geval gaat de ander akkoord na overleg.

Haha Wil

Dank je wel. Ik was gister voor het eerst sinds 24 jaar bij een fysiotherapeut en daar kreeg ik zonder iets te vragen ook zelfspot en humor mee, iets wat ik ook vaker hoor. Humor staat al op mijn cv, zelfspot nog niet. Dus mijn lijstje is groeiende.

Kaaskopje

Ik vond hem wel leuk Maar ik heb het vermoeden dat dat vaak genoemde 'in overleg' niet altijd even democratisch gaat. Veel mannen vinden het prima als hun vrouw ook een paar dagen werkt, als ze er maar geen last van hebben. En Ad heeft wel eens gezegd dat zijn vrouw gewoon mededeelde dat ze minder ging werken. Of hij maar even akkoord ging. Mannen worden nog steeds geprezen als ze vier dagen werken, en hun evenveel werkende vrouw wat negatief bestempeld als carrieremoeder.

Vesper Lynd

Precies, óf je bent een profiterende soepkip óf een geëmancipeerde carrièretijger.

Mannen hebben weinig last, lijkt het, van deze vooroordelen.

Ik moet minstens 40 uur buiten de deur werken, mijn huishouden moet op rolletjes verlopen, ook moet ik onze prinsjes en prinsesjes perfect opvoeden en minstens op de universiteit laten belanden en ook nog een buffer hebben van 50.000 euro. Daarnaast moet ik gezond eten en veel sporten en eeuwig 20 lijken. En ieder uur mijn man controleren of hij niet met een ander ligt te rollebollen en als dat zo is, is dat ook mijn schuld. Ik moet slapen voor 22.00 uur anders kom ik de week niet door.

Ik draaf wat door, ook wel eens lekker.

@wil40

Als ik nog even mag aanvullen?

Wie het waagt de vooroordelen niet te bevestigen, maar te logenstraffen, mag niet boos worden op diegenen die haar voortdurend alsnog proberen te reduceren tot de soepkip/carrièretijger karikatuur. Altijd vriendelijk blijven, want anders ben je - op z'n minst - een ruziezoeker.

Vesper

"En Ad heeft wel eens gezegd dat zijn vrouw gewoon mededeelde dat ze minder ging werken. Of hij maar even akkoord ging. Mannen worden nog steeds geprezen als ze vier dagen werken, en hun evenveel werkende vrouw wat negatief bestempeld als carrieremoeder."

Dat heb je dan verkeerd onthouden. Mijn vrouw nam ontslag zonder overleg (met mij). Inmiddels heeft ze gewoon weer werk, maar mijn reactie daarop was geheel consistent met mijn reactie op 'soepkip', nl iets in de richting van: "hoe haal je het in je hoofd?"

wil40

"Als ik morgen dood ben wonen man en kind voor een habbekrats in ons huis, wat is daar fictief aan? Daar hoesten we maandelijks een premie voor op, hopelijk onnodig."

Die scheidingsverzekering van je, die was fictief.

"En ja, ik heb werk en ja ik heb scholing genoten. Ik werk en draag mijn steentje bij."

Goed zo.

"Maar een feministe ben ik niet."

Schaam je.

"Ik bak ook graag een cake met een leuk schortje voor En mijn man eet hem graag op"

Er is niets in het feminisme dat zich daar tegen verzet.

Pirata

"Niet generaliseren he.
Ik ben ook vrouw en heb net mijn 25-jarige jubileum gehaald als IT-er."

Wie de schoen past trekke hem aan, jou past-ie blijkbaar niet.

Ik beschouw mijzelf ook niet als feminist

Volgens de statistieken ben ik het wel, feminist, want goed opgeleid, goede baan voor 4 dagen per week, ik heb voorheen ook 4,5 dag per week gewerkt.

Toen we kinderen kregen zijn mijn man en ik beide naar 3 dagen gegaan. Dat werkte op dat moment prima. Na een jaar of 4 merkte mijn man dat hij zich de afgelopen jaren te weinig had kunnen ontwikkelen en dat hij steeds meer de rotklussen kreeg, hij is toen naar 4 dagen gegaan. Bij mij ging het sluipender, langzamerhand werd het werk wat mijn collega's en ik deden uitgekleed en uiteindelijk kwam ik in een bore-out terecht. Ik heb een paar maanden voltijds thuis gezeten, maar was toen echt geen leuke moeder.
Ik heb toen de keuze gemaakt om weer iets te doen waar ik voldoende uitdaging in had, dat had wel als gevolg dat ik van vakgebied moest wisselen en 4 dagen moest gaan werken. Dat werd in de praktijk (en daarna in realiteit) 4,5 dagen en nu bij een nieuwe werkgever weer 4 dagen.

De keuze voor 3 dagen in die eerste tropenjaren is een goede geweest, het heeft de kinderen een goede basis gegeven en ons voldoende rust om 3 kinderen in 2,5 jaar goed te kunnen verzorgen. Mijn man heeft zijn carriere ook feitelijk ononderbroken voort kunnen zetten. Mijn fout was om tbv een baan die makkelijk in 3 dagen te doen is mij bij een reorganisatie in een regelfunctie heb laten plaatsen met wat techniek erbij ipv techniek met wat geregel erbij zoals het eerst was. Dat is mij later opgebroken, maar het feit dat ik ben blijven werken heeft me geholpen om die wissel terug te kunnen maken.