Off-topic discussies Off-topic discussies

Off-topic discussies

Hillie

Hillie

05-01-2017 om 12:03

paar jaar thuis-heerlijk of stom?


Jaina

Jaina

11-01-2017 om 15:23

Thuisblijven

Langdurig thuisblijven is erg onverstandig. Natuurlijk kunnen er omstandigheden zijn waardoor dit noodzakelijk is (zoals een zwaar gehandicapt kind) maar daarmee blijft het financieel onverstandig.
Er zullen altijd mensen zijn die door een goede opleiding, de juiste werkervaring en een beetje geluk toch weer aan de slag komen in een prima baan.
Voor veel mensen geldt echter dat langdurig thuisblijven een negatief effect zal hebben op hun baankansen, hun inkomen en hun pensioen.
Zelf ben ik door omstandigheden ook een paar jaar thuis gebleven. Hoewel dit om relatief korte periode ging was het daarna erg moeilijk om weer een baan in mijn richting te vinden. Ik heb toen wel een baan gevonden maar dat was niet wat ik eigenlijk wilde. Uiteindelijk ben ik via een omweg wel weer terecht gekomen waar ik wilde zijn.
Ik heb ook geen spijt van die paar jaar thuis want het was zoals het was. Niettegenstaande heeft het wel degelijk een negatief effect gehad op mijn carrière. Het heeft wel weer een paar jaar gekost om dat te neutraliseren.
En als mijn man in die periode dat ik thuis zat was overleden, had willen scheiden, ziek was geworden of zijn baan kwijt was geraakt dan hadden we wel degelijk een groot probleem gehad. Niet onoplosbaar maar wel degelijk een probleem.

Het is gewoon niet verstandig om gedurende een langere periode te stoppen met werken. Ik ken teveel mensen die na een scheiding/werkeloosheid partner/failliet bedrijf partner wel degelijk flink in de problemen zijn gekomen en die zelfs jaren later als het allemaal weer redelijk gaat nog steeds zitten met een pensioengat/lager loon/minder bevredigend werk. Zoiets kan lang doorwerken.

Kaaskopje

Kaaskopje

11-01-2017 om 15:48

4 dagen werken

Ben je met vier dagen werken een carriéretijger? Jeetje, dan kan dat ook op mijn cv... .

Jaina

Jaina

11-01-2017 om 16:05

Feminist

Ik ben wel feminist maar dat staat los van hoeveel ik werk, mijn opleiding en mijn inkomen.
Ik ben voorstander van gelijke rechten tussen man en vrouw en gelijkheid tussen man en vrouw. Dus ben ik feministe.
Ik heb vooral heel veel moeite met de vanzelfsprekendheid dat de carrière van de vrouw ondergeschikt is aan die van de man, dat het huishouden en de verzorging van de kinderen nog steeds grotendeels op de vrouw terechtkomen (terwijl diezelfde kinderen dan wel weer de naam van hun vader dragen ondanks dat de vader een stuk minder voor ze zorgt) en dat zowel mannen als vrouwen het nog steeds moeilijk wordt gemaakt om te werken waar ze willen (als mannelijke crèche leider krijg je een stuk lastiger een baan & heb je ook te maken met vooroordelen)
En het gaat mij dan niet om de individuele situatie van elk gezin maar wel om de maatschappelijke trends die duidelijk maken dat de emancipatie nog steeds niet optimaal is.

Pardoes

Pardoes

11-01-2017 om 18:06

dubbel

Ik sta er dubbel in.
Heerlijk, ja, als het kan zeker doen!

Nee, je kent je toekomst niet, blijf jezelf bedruipen, koop nooit een huis op 2 salarissen enz.

Ik ben er zo eentje die thuis bleef in overleg, man maakte carrière.
En toen ging mijn huwelijk de mist in en was ik 46.
Ik pakte aan wat mogelijk was en draaide nachtdiensten in een fabriek.
Dat kostte me mijn bioritme en daarmee gezondheid en ik heb een jaar thuisgezeten (zonder uitkering trouwens, ik ben gaan schoonmaken).
Ondertussen niet stilgezeten en ondanks dat ik zelfs nooit met mijn eigenlijke studie nooit gewerkt had, via een handig plan weer teruggekomen daar waar ik voor was opgeleid. Van nul af aan begonnen en nog steeds onderweg qua kennis en uren, maar ik heb goede hoop dat het gaat lukken.

Maar aan te raden is dat niet, al ben ik blij dat het is gelukt.

jaina

" Ik ben wel feminist maar dat staat los van hoeveel ik werk, mijn opleiding en mijn inkomen.
Ik ben voorstander van gelijke rechten tussen man en vrouw en gelijkheid tussen man en vrouw. Dus ben ik feministe."
Hear hear.
Nog te vaak hoor je, ik ben voor gelijke verdeling arbeid en zorg en gelijke rechten, maar ik ben geen feministe hoor. Alsof feministe een heel eng iemand is.

Kaaskopje

Kaaskopje

12-01-2017 om 00:36

Is het woord feministe nog wel terecht'?

Moet je feminist zijn om mannen en vrouwen gelijke rechten te gunnen? Je kunt het ook omdraaien en mannen gelijke rechten met vrouwen gunnen. Het draadje begon met de vraag of TS een paar jaar vrijaf kan nemen van werken of dat dat stom was om te doen, maar ik heb niet de indruk dat het in haar opgekomen was, dat haar man dat misschien ook wel zou willen. Het is zo vanzelfsprekend dat de man wel werkt en het geld binnen brengt, dat de man toch wel een beetje raar aangekeken zou worden als hij met een paar jaar 'lekker niets doen' thuis zou gaan zitten. Ook wordt soms aan zijn ambitie getwijfeld als hij niet minstens 40 uur present is. Gelukkig zijn er ook positieve voorbeelden te noemen, waar mannen en vrouwen echt heel gelijkwaardig behandeld worden. Ik ben van de generatie die de Dolle Mina's meegemaakt heeft. Ik was nog wel wat jong om dat volledig te begrijpen. We moeten ze dankbaar zijn dat ze hun nek uitgestoken hebben. Maar ik denk dat we nu ook verder moeten kijken. Dan bén je een moderne man, die het normaal vindt dat zijn vrouw carriére maakt, hij uren vrij moet maken voor de kinderen en de was en dus best een dag minder kan werken en dan blijkt dat zijn werkgever daar niet aan mee wil werken. Of dat zijn voetbalvrienden vragen waar die echte kerel van vroeger is gebleven.

Niki73

Niki73

12-01-2017 om 16:44

Ja feminist

Jazeker ik ben feminist, want ook ik vind het heel belangrijk dat mannen en vrouwen dezelfde rechten (en plichten!) hebben/krijgen.

Overigens vind ik de term feminisme nogal triest, die zou niet nodig moeten zijn. Gelijke rechten zouden vanzelfsprekend moeten zijn en dus geen naam nodig moeten hebben.

Kaaskopje: "Moet je feminist zijn om mannen en vrouwen gelijke rechten te gunnen? Je kunt het ook omdraaien en mannen gelijke rechten met vrouwen gunnen."
Gelijke rechten zijn gelijke rechten. a = b dus b = a. Dus ja, mannen moeten gelijke rechten hebben als vrouwen. Absoluut. Evenveel bevallingsverlof, ouderschapsverlof, recht op parttimewerk, recht om na een scheiding voor de kinderen te zorgen, alimentatieplicht, alles.

Pardoes

Pardoes

12-01-2017 om 17:57

Dingetje

Blijft wel een dingetje dat er mannen zijn die niet met hun vrouw zouden willen ruilen ivm zorg voor kind/huishouden/mantelzorg en die veel liever nog wat "onbezorgde" uren op het werk doorbrengen.
Die willen geen gelijkheid met wat erbij hoort. Schoonmaak bv, met je kroost spelen en ze opvoeden, conflicten aangaan enz.

Of vrouwen die geen behoefte hebben aan de druk van werk buitenshuis of het carrière maken, lang weg zijn bij je kinderen enz.

Ik vind vooral dat in een relatie je moet doen waar je goed in bent en de rest samen doet/verdeelt. Vooral extra inzet en elkaar tot zijn/haar recht laten komen.

Waarbij ik als gescheiden vrouw echt wel begrijp wat waarvoor nodig is.

Ik kan alleen nooit zo goed tegen het woord feministe, heeft voor mij (1966) een erge wanklank.

Pardoes

Denk je dat het aangeboren is? Dat mannen niet graag zouden willen ruilen vanwege zorg en vrouwen niet liever druk van werk buitenshuis hebben? Of wat bedoel je met dingetje?
Ik begrijp niet zo goed waarom werk altijd als belastend wordt gezien. Is er niemand die los van economische redenen werkt, omdat werk ook leuk is? Omdat je er net andere talenten kwijt kan dan in dagelijks leven?

En welke associaties heb jij met woord feministe? Gewoon nieuwsgierig.

Pardoes

Pardoes

12-01-2017 om 19:20

Nee

Maar wel dat er mensen zijn die andere talenten hebben en andere voorkeuren dan werken.
Ik verveel me nooit thuis, ik heb werk niet nodig voor de leuk. Wel om mijn broek op te houden. Ik heb geen behoefte aan een carrière of iets bereiken op gebied van werk.
Ik ben goed in wat ik doe, maar daar doe ik het niet om zeg maar.
Werk geeft bij mijn gezondheid een onprettige stress en druk en ik zou het geen dag missen als ik zonder die stress kon leven.

Niet lachen hoor, ik krijg er een beeld van, terecht of niet van wat mannelijke vrouwen die veelal jurkjes zijn gaan dragen, type niet lullen maar poetsenven stel je niet aan, carrièretijgers die doorsloegen in feminisme, kort haar, rationeel, wat minder inlevingsvermogen, die andere vrouwen hun denkbeeld graag opleggen. Zoiets. Vergeef me, mijn jeugd vond plaats in de tijd van baas in eigen buik, punkers, kraakpanden en dat heeft mijn beeld in het centrum van een grote stad vast bevooroordeeld.

Pardoes

Je begint je tekst met dat er " mensen zijn die andere talenten hebben en andere voorkeuren dan werken". Dat snap ik prima. Maar bijzondere is dat die mensen zelden mannen zijn. Die hebben schijnbaar geen andere voorkeuren dan werken. Of die moeten gewoon omdat er geld verdiend moet worden.
En ik wist niet dat je gezondheidsproblemen had, dat maakt het natuurlijk wel anders. Mijn vraag over werk en stress ging meer over algemeenheid.

Eva

Eva

13-01-2017 om 02:42

feminisme

Het feminisme bestaat al meer dan 100 jaar en heeft al een lange geschiedenis, bestaande uit politiek, theorie en praktijk, gedachtegoed. Onderdeel daarvan is dat er niet één soort feminisme is, maar dat er verschillende stromingen, perspectieven en benaderingen zijn.

Een belangrijke stroming gaat er van uit dat vrouwen en mannen gelijkwaardig of gelijk (moeten) zijn. Vanuit dit perspectief is er gevochten voor kiesrecht voor vrouwen, het recht voor vrouwen om te werken (in de jaren '50 werden vrouwen nog ontslagen zodra ze trouwden) en handelingsbekwaam te zijn, etc.

Tot een wetswijziging in 1956 was een gehuwde vrouw in Nederland niet handelingsbekwaam. Dat betekende, dat gehuwde vrouwen niet zelfstandig een overeenkomst konden afsluiten. Alleen met medewerking van de man/echtgenoot kon een vrouw rechtshandelingen verrichten. Als zij – minder juridisch uitgelegd – eigen inkomsten had uit een arbeidsovereenkomst, moest ze ontslag nemen bij haar werkgever, zodra ze huwde.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Handelingsbekwaamheid
Dat is pas 60 jaar geleden.

Vanuit een ander perspectief gaat het feminisme niet (alleen) er over dat vrouwen dezelfde rechten en mogelijkheden moeten krijgen als mannen, maar juist om een herwaardering van dat wat vanouds/stereotype als vrouwelijk (en "dus" als minderwaardig) werd beschouwd. Het kan hier bijv. gaan om een herwaardering van belang van het moederschap, zorg, vrouwelijke seksualiteit, vrouwelijke cultuur, etc.

Een derde perspectief wil juist het seksesysteem, het onderscheid tussen mannen en vrouwen, en alles wat daar mee samenhangt, niet als een vaststaand gegeven beschouwen maar deconstrueren. Het gaat dan bijv. over queer en transgender. Hier is ook veel aandacht voor andere verschillen; niet alle vrouwen (en mannen) zijn het zelfde; klasse, ras, etniciteit, religie, seksuele voorkeur etc. zijn ook belangrijke categorieën.

Dit gedachtegoed is ontwikkeld door filosofen en wetenschappers, door kunstenaars en activisten. Om wat grote namen te noemen: Simone de Beauvoir, Luce Irigaray, Judith Butler, Donna Haraway, Evelyn Fox Keller - etc. etc. etc.

Ik vind het wel zo ongelooflijk dom, kortzichtig en ondankbaar om te zeggen dat je als vrouw werkt en stemt, interessant werk doet, goed verdient, zelfstandig bent, dat je vindt dat "natuurlijk" mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn, maar dat je geen feminist bent.
Zonder het feminisme had je geen stemrecht gehad, had je nooit een broek gedragen, was de kans groot geweest dat je was gestorven in het kraambed of aan een "typische vrouwenziekte", mocht je als gehuwde vrouw niet werken en geen contract ondertekenen, etc. etc., kortom: had je leven er totaal anders uitgezien.
En nee, het feminisme gaat niet alleen over gelijke rechten, ook niet alleen over het recht van vrouwen om zich te kleden zoals ze willen (dus niet verplicht 'vrouwelijk', maar bijv. kort haar en broek), ook niet alleen over de vrijheid om als vrouw zelf je seksuele voorkeur te bepalen (en dus de mogelijkheid om lesbisch te zijn) - het gaat over heel veel meer en is nog steeds in ontwikkeling. Nogmaals, er is niet één soort feminisme.

En voor een ieder die zoiets zegt als:
"Bij feminisme denk ik aan mannelijke vrouwen die veelal jurkjes zijn gaan dragen, type niet lullen maar poetsenven stel je niet aan, carrièretijgers die doorsloegen in feminisme, kort haar, rationeel, wat minder inlevingsvermogen, die andere vrouwen hun denkbeeld graag opleggen."
- zeg ik:

Schaam je.
Doe niet zo dom. Zorg voor je algemene ontwikkeling en lees je eens in over de ontwikkeling van het feminisme en de verschillende stromingen.
En wees niet zo ondankbaar. Alles wat je nu als vrouw normaal vindt, is bevochten met strijd, met humor, met inventiviteit, met moeite, met offers, door feministen van allerlei soort.

https://en.wikipedia.org/wiki/Feminism
https://nl.wikipedia.org/wiki/Feminisme

Eva

Eva

13-01-2017 om 02:48

reactie

Ik citeer Pardoes, maar het bovenstaande is evenzeer een reactie op wil40 en Fransien.

Eva

Helemaal eens!

Tonny

Tonny

13-01-2017 om 08:56

Hillie, en nu?

Ben je wat verder gekomen met je besluitvorming? Je hebt een uitgebreide discussie losgemaakt.

Wat het thema feminisme betreft: ik ben blij met alle mogelijkheden. In het verleden is er op het gebied van emancipatie veel bereikt voor velen.
Ik word alleen een beetje kriebelig als vrouwen uitstralen 'een beter soort mens te zijn' dan mannen. Dat vind ik onzin.

Angela67

Angela67

13-01-2017 om 09:12

eva

amen
gr Angela

Pardoes

Pardoes

13-01-2017 om 10:53

Leuk

Leuk Eva, maar ik heb het over wat het woord feministe bij me oproept en zelfs nog hoe dat komt.
Niet over feminisme zelf. Daarnaast en daar heb ik het niet over gehad, moet ik alles prettig vinden waar een ander voor strijdt? Dacht het niet.

Maar het is altijd makkelijker een ander even een verbale draai om de oren te geven natuurlijk, daar is die dominantie al! ik snap het, einde discussie.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

13-01-2017 om 11:08

wat ik me serieus af vraag

Er zijn dus vrouwen die liever parttime of niet werken om, even kortdoordebocht, te kunnen thuismoederen. Daar kun je een mening over hebben, maar het feit ligt er.

En er zijn vrouwen, ik ken ze ook (ook jongere vrouwen), die die mogelijkheid hebben. Man verdient (grotendeels of geheel) de kost, vrouw zorgt voor kinderen, huishouden, regelt de administratie.

Er wordt hier o.a. gesproken over al die mannen die wel braaf naar hun werk gaan. Maar zijn er dan werkelijk zo weinig mannen die liever (al dan niet gedeeltelijk) thuisvader willen worden, terwijl de vrouw dan kostwinner wordt?

Hebben mannen meer "plichtsbesef" en "arbeidsethos"? Of heeft het te maken met andere behoeften die mannen en vrouwen hebben? Misschien een hormomenkwestie?

Ik ben daar oprecht benieuwd naar. Ik ken namelijk geen enkele (niet of enkele uren werkende) thuisvader in mijn wijde omgeving. Maar wel vrouwen (al dan niet in een relatie) die eigenlijk toch liever wat minder zouden willen werken om meer tijd en energie te kunnen besteden aan huishouden en kinderen, of vrijwilligerswerk als de kinderen uit huis zijn. Of dat ook gewoon doen en waar de man (hoofd)kostwinner is.

Nota bene: aan het werk blijven omdat je later misschien wel weduwe of gescheiden vrouw kunt worden, is verstandig. Maar misschien is het dan ook wel slim om geen kinderen te willen, want die lopen dan ook risico op een heel naar trauma. (ik chargeer een beetje ).

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

13-01-2017 om 11:17

Geëmancipeerd?

Weet je Eva, naast Feminisme heb je ook Emancipatie. Hoewel ik nog steeds apart vind dat daar het woord man in zit, voel ik me toch veel meer thuis bij geëmancipeerd zijn dan bij feminist zijn. Mag dat ook?

Ik heb alle respect voor wat het Feminsme voor heeft afgedwongen, maar ooit is het wel eens klaar....

Sally MacLennane

Sally MacLennane

13-01-2017 om 11:28

feminisme vind ik ook een gekleurd woord

Ik heb eind jaren zeventig, begin jaren tachtig van tamelijk dichtbij het radicale feminisme meegemaakt. En daar zat geen greintje humor bij. Ik vond het eerder erg benauwend en star. En vooral: oordelend. Zo win je toch echt geen zieltjes.

Ik spreek liever over vrouwenemancipatie. En ik denk dat daar best nog wel e.e.a. te bereiken is. Want als we het toch over werk hebben: waarom kunnen mannen zich makkelijker achter "ja, maar ik moet werken" verschuilen waardoor de vrouw maar weer een snipperdag opneemt, of minder gaat werken, met name als er sprake is van een IADH-kind? Want ja, iemand moet het doen...

Mannen zijn nog zelden te beroerd om even de stofzuiger door het huis te trekken, gelukkig, maar op veel andere vlakken komt er toch nog veel bij de vrouw terecht. Mantelzorg, regeldingen...

Ik zie het zo vaak gebeuren. Dat vrouwen noodgedwongen minder gaan werken om dat soort dingen op te vangen. Toevallig gisteren nog een vrij jonge moeder gesproken die in een spagaat tussen kind en werk zat. En niet eens een IADH-kind, maar gewoon pech wat verkoudheden en oorontstekingen betreft, deze winter. Man zegt simpelweg: "Ik kan niet wegblijven van mijn werk," maar wie doet het dan? (en nee, er zijn niet altijd oma's bij de hand).

Vrouwen zitten veel sneller in een spagaat tussen werk en andere zaken, mannen kunnen zich daar beter voor afschermen. Dat scheelt weer een burnout maar toch, someone's gotta do it...

Eva

Je kunt dierenliefhebber zijn zonder direct dierenactivist te zijn en je kunt geëmancipeerd zijn zonder je een feministe te voelen.

Daar is niets doms aan. Gelijkwaardig is weer wat anders dan verheven, en ja, een feministe in hart en ziel had/heeft die uitstraling.
Dominant ook nog, no thanks.

Het zal een gevoelskwestie zijn, een woord waar je je niet thuis bij voelt.

Eva

Eva

13-01-2017 om 12:44

Feminisme

Ginny: Vrouwenemancipatie is een gevolg of doel van het feminisme.

Sally: Het radicaal feminisme is een van de stromingen van het feminisme.
Nogmaals: er zijn veel andere soorten (en stijlen) van feminisme.
Trouwens, de acties van de Dolle Mina's hadden toch echt vaak een humoristische component.

Pardoes: ik kom uit dezelfde tijd en omgeving, jouw uitleg verklaart helemaal niks. En ben je sinds je jeugd soms blijven stilstaan wat betreft kennis, ideeën en ervaringen?!

Eva

Eva

13-01-2017 om 12:48

wil40

Hoe kom je er bij dat er 1 soort feminist zou bestaan.

Er zijn stromingen in het feminisme waar begrippen als dominantie juist worden bekritiseerd en er gezocht wordt naar manieren van samenleven zonder dominantie.

En zonder feminisme geen Vrouwenemancipatie.

Jaina

Jaina

13-01-2017 om 12:48

Eva

helemaal mee eens

rode krullenbol

rode krullenbol

13-01-2017 om 12:59

Zo weet ik er ook nog wel een paar!

Zonder -isme geen dogma's.
Zonder dogma's geen vervreemding van de werkelijkheid.
Zonder vervreemding van de werkelijkheid geen karikaturen.
Zonder karikaturen geen beschimping.
Zonder beschimping geen agressie.
Zonder agressie geen dwingelandij.
Zonder dwingelandij ... euh ...

keuzevrijheid op basis van onderling respect!

Li

Li

13-01-2017 om 13:05

het feminisme is echt wel veranderd sinds de jaren 70. Toen zaten er nog aardig wat drammers bij, maar inmiddels gaat het meestal om jonge meiden die met humor èn strijdlust aantonen wat er mis is in de maatschappij. Wie kan daar nou tegen zijn?

lieverdje

lieverdje

13-01-2017 om 13:06

cultuur / biologie?

"Ik zie het zo vaak gebeuren. Dat vrouwen noodgedwongen minder gaan werken om dat soort dingen op te vangen. Toevallig gisteren nog een vrij jonge moeder gesproken die in een spagaat tussen kind en werk zat. En niet eens een IADH-kind, maar gewoon pech wat verkoudheden en oorontstekingen betreft, deze winter. Man zegt simpelweg: "Ik kan niet wegblijven van mijn werk," maar wie doet het dan? (en nee, er zijn niet altijd oma's bij de hand)."

Oja, heel herkenbaar. Maar als ik in mijn omgeving rondkijk dan zijn de mannen over het algemeen ook blijer met hun werk dan de vrouwen (ook die zonder kinderen!) Ik weet niet of je het op biologische aanleg moet gooien, dat moeders eerder geneigd zijn het zieke kind op te vangen dan de vader, of dat het vooral een culturele oorzaak heeft. Het zal wat van beide zijn, denk ik. Als ik naar mijzelf kijk, en naar mensen in mijn omgeving, geloof ik dat vrouwen in het algemeen meer interesse hebben in kinderen dan mannen.

Op school hier zie je bijvoorbeeld dat de meeste moeders werken en veel vaders een deeltijdbaan hebben. Veel gezinnen waarvan beide 32 uur werken. Dus dáár zit niet meer een heel groot verschil. Toch is 95% van de hulpouders moeder. Luizenpluizers: allemaal moeders. Sint/kerst/paascommissie: moeders. Schoolbieb, OR en MR, moeders (een excuusvader in de MR). Rijden met uitjes, daar zitten nog wel eens vaders of opa's tussen, maar dat is ook het enige.

Ik doe zelf ook het een en ander op school, ik vind dat oprecht heel leuk, maar mijn man heeft die behoefte in het geheel niet. En waarom vind ik het leuk: je ziet je eigen kinderen zo nu en dan in hun schoolomgeving, schoolkinderen zijn leuk en interessant om mee op te trekken en gezellig met andere moeders bij te kletsen en ervaringen uit te wisselen.

Hier op het forum zijn er ook voornamelijk vrouwen, is dat ook ongeëmancipeerd/seksistisch? Waarom laten de 'meer femininistische' dames onder ons hun mannen niet op dit forum discussiëren?

Ik geloof dat er best wat vrouwen zijn die niet tevreden zijn met het huismoederschap, of met hun deeltijdbaantje met beperkte carrieremogelijkheden. Er zijn er daarentegen ook heel veel wel heel tevreden met hun toestand, waarom die dan wegzetten als dom en onverstandig? Ik denk dat je juist heel blij mag zijn dat er de keus is. Mensen maken veel vaker keuzes die misschien niet zo verstandig zijn, dat moet ieder voor zich weten.

Eva

Eva

13-01-2017 om 13:07

Vrouwenemancipatie

Op Wikipedia wordt Vrouwenemancipatie gelijkgesteld aan feminisme.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Vrouwenemancipatie

Sally MacLennane

Sally MacLennane

13-01-2017 om 13:08

Eva

Inderdaad, het was maar een stroming binnen het veel bredere feminisme. Maar een destijds wel zéér nadrukkelijk aanwezige stroming die ervoor zorgde dat het woord "feminisme" niet meer zo'n positieve klank kreeg voor een flink aantal mensen.

Wat heel spijtig is voor de vele andere stromingen.

En nee, dat betekent niet dat iemand die daardoor wat bijgevoelens heeft bij het woord "feminisme" in de tijd is blijven stilstaan.

Maar we hebben al een synoniem aangedragen: vrouwenemancipatie.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.