klassen (documentaire)

Mija, 'Van een docent die de studenten zodanig bindt dat ze minder openstaan voor andere docenten?' Ik geloof niet dat dat de bedoeling is van een docent, ik moet het inschatten, maar het is meer het organiseren van gezelligheid, vertrouwdheid etc. Met als doel dat het het leerklimaat zou bevorderen, maar ondertussen blijft het steken in sfeer scheppen (mijn observatie dan). Dus bij een overdracht krijg je heel veel details over iemand persoonlijke leven, maar concrete vragen over de stand van het leertraject blijven onbeantwoord. Nou ja, even mijn frustratie.

Tsjor

Ik heb daar wel een beeld bij Tsjor. Twee duoleerkrachten op de oude school van mijn kinderen waren de hele tijd bezig over sociaal-emotioneel dit en dat en de hele tijd aan het praten in de kring met die leerlingen en over waar ze allemaal last van hadden bij elkaar. Grenzen werden intussen niet gesteld en duidelijkheid was er ook niet. Mijn kind in die groep zat meer om zich heen te kijken dan te leren en haalde matige resultaten; meer zat er kennelijk niet in, vonden zij. Geen probleem; ieder kind is goed zoals ze is. Maar het ging helemaal niet goed met haar. Kind is uiteindelijk HB getest en naar een andere school gegaan. Het gaat er voor mij niet eens om dat ze enorm prestatiegericht moeten zijn maar ze moeten wel een LEERklimaat scheppen. Dat is iets anders dan dat het altijd gezellig is. Op deze school verloor het hele team dat uiteindelijk uit het oog. Ze waren meer vriendinnen dan collega’s. Ze roemden de hechtheid van het team bij iedere gelegenheid. Maar intussen spraken ze elkaar nergens meer op aan. Die (kleine) school is uiteindelijk door een conflict helemaal ontspoord, leeggelopen en opgeheven. Degenen die het wilden zien, zagen het van mijlenver aankomen.

Gat in de markt

Ik zie hier een gapend gat in de markt. Basisscholen die zich richten op het bieden de basale dingen met geen of een lage ouderbijdrage en zonder fratsen. Een soort Lidl-school, zeg maar. Concentratie op veel oefenen in lezen, rekenen en de kernvakken (ja, wel gewoon met muziek en gym etc), 1 schoolreisje, 1 theaterbezoek en 1 museumbezoek per jaar, verjaardagen centraal in een kort gezellig iets in de klas zonder traktaties, en weinig soc. emo geneuzel.

Wel graag opletten tegen pesten, want sommige moderne ontwikkelingen zijn de moeite van het behouden waard.

U, ouders, levert uw kinderen hier af, verder willen we u 2-3 keer per jaar bij de rapportgesprekken zien en anders alleen maar als er problemen zijn, en wij leren uw bloedjes goed rekenen, lezen, schrijven etc.  Met een continurooster.

Kinderen degelijk onderwijs, ouders minder gezeur aan het hoofd (niet voortdurend hoeven opdraven. Geen bijles hoeven regelen. Geen traktaties hoeven fröbelen), leerkrachten geven les.

Interessant zal dan wel zijn om te zien in hoeverre dergelijke scholen - althans in de grotere steden - heel snel zwarte scholen worden omdat die groep ouders nogal gefocussed is op de kans op een hogere cito-score.

Groeten,

Temet

Op de school van mijn dochter (een veel te snel gegroeide, erg "witte" school in een superhippe Vinexwijk)  was ook veel emotionele binding, veel nutteloze thema's en geneuzel met ouders, weinig instructie. Er werd door veel ouders toch wel geklaagd over dure bijlessen om de cito te kunnen halen. De school heeft toen georganiseerd dat er na schooltijd extra lessen werden gegeven in lezen, rekenen en spelling voor de kinderen die "dat nodig hadden". Het was echt om te gillen, gekker kan gewoon niet.

In het grensgebied kozen veel ouders juist daarom voor Belgische scholen. En België liet dat toe, terwijl het hen volgens mij alleen maar geld kostte.

Toch ben ik ervan overtuigd dat het een goed begin zou zijn. Dan heb je in elk geval de tijd om je te concentreren op de vraag: wat nu. En weet je in elk geval als leerkracht dat daar jouw expertise wordt bevraagd. Ik weet niet hoe het in België is,  maar hier staat het gesprek over de achteruitgang in het onderwijs zo ongeveer stil en komt de meest krachtige observatie en impuls van zondag met Lubach.

Temet, ik begrijp deze opmerking niet zo goed: 'Interessant zal dan wel zijn om te zien in hoeverre dergelijke scholen - althans in de grotere steden - heel snel zwarte scholen worden omdat die groep ouders nogal gefocussed is op de kans op een hogere cito-score.'

Dat zou dan toch prima zijn tegen de veronderstelde tweedeling in het onderwijs? Of waarom denk je dat vooral witte ouders voor het geneuzel kiezen (vooral veel begrip voor de bijzondere kwaliteiten van hun schaapje, en liefst voorkomen dat die worden uitgedaagd/overvraagd)?

Doorstroom naar het middelbaar onderwijs gaat nog altijd op basis van percentielscores, gebaseerd op de cito (en het advies van de leerkrachten). Als straks de universiteiten bevolkt worden door kinderen van de zwarte scholen, die naar het VWO mochten, dan zullen die witte ouders zich toch wel bedenken?

Tsjor

Tsjor, ik bedoel het precies zoals ik het opschreef: het zal interessant zijn om te zien of dergelijke scholen direct zwart worden. En of dat dan negatieve gevolgen heeft voor de populariteit ervan bij witte ouders (dat denk ik dan trouwens wel).

Ik probeer me gewoon voor te stellen wat er zou gebeuren als er hier in de buurt een dergelijke school zou worden opgericht. Of - dat is eigenlijk interessanter - wat er zou gebeuren als een dergelijke school wordt opgericht in de Concertgebouwbuurt, of de Watergraafsmeer. Komt die vol? En met wat voor leerlingen? 

Groeten,

Temet

Zou jij je kinderen daarvoor aanmelden? Ik wel, ik zou het een verademing vinden.

Tsjor

Temet schreef op 11-02-2021 om 08:47:

 Een soort Lidl-school, zeg maar. Concentratie op veel oefenen in lezen, rekenen en de kernvakken (ja, wel gewoon met muziek en gym etc), 1 schoolreisje, 1 theaterbezoek en 1 museumbezoek per jaar, 

Dat is meer dan ze op de school van mijn zoon doen. Die zijn nog nooit in een theater geweest en musea zijn ook geen jaarlijkse kost.

Waar valt dat dan onder? Want de ouders kennen ze wel.

Daar zie ik mijn kinderen dan toch ook weer niet tot hun recht komen. Die van mij hebben echt wel begeleiding nodig bij hun persoonlijkheidsvorming. Alleen niet oeverloos maar kanaliserend. Wat uitdaging en creativiteit kunnen ze toch ook niet missen. Bij rechttoe rechtaan gaat al snel de aandacht uit. 

Hm, ik vind het ook armoedig om alles zo terug te brengen tot de basis. Dus kastelen bekijken op plaatjes uit je boek of een foto op het digibord, terwijl er op een kwartiertje rijden een kasteel is met een gids die vol passie vertelt en laat zien hoe het leven in de middeleeuwen was? Ik heb meer moeite met dingen als bezig zijn met vader- en moederdag, kinderpostzegels, 3 weken lang meegaan in de sintgekte, praktisch verkeersexamen en scholenbbezoek VO. Zaken die prima door ouders zelf georganiseerd kunnen worden.

'Mijn basisschooltijd was zo.' Oh ja, zonder theater, museum en schoolreisje. Het enige afwijkende was het tweejaarlijkse bezoek aan de tandartsenbus. 

Haha Tsjor, zelfs die tandartsbus daar mocht ik niet heen want wij waren 'particulier'. Ik mocht ook al geen koffie zetten voor de leerkrachten en melkflesjes rondbrengen voor de kinderen want mijn ouders waren hoogopgeleid, dus ik moest leren en niet werken. Van de laatste twee jaar basisschool (begin jaren '70) herinner ik me alleen eindeloos rekenen, spelling en ontleden. Rekenen kan ik nu nog niet, wat betreft taal heb ik daar mijn hele leven profijt van gehad. Maar het had wel iets minder rigide, iets empathischer en iets inclusiever gemogen in die goeie ouwe tijd. Ik ben ook blij dat er nu in het onderwijs meer aandacht is voor seksuele voorlichting, en dan niet alleen de anatomie zeg maar of over gezondheid. Het is niet goed als kinderen daar op school niks over leren (over kansenongelijkheid gesproken).

Dit gaat over mijn eigen lagere school tijd. Die van mijn kinderen is al anders geweest, alleen heel verschillend per school (jenaplan en gewone basisschool in NL en gewone in

Zowel mijn kinderen als ikzelf zijn op de basisschool geweest in de stad. Misschien is dat de verklaring? Bij mij was ook al veel extracurriculair op het gebied van creativiteit, sport en muziek, net als bij mijn kinderen.

En we hoefden van mijn moeder niet naar de schooltandarts omdat we particulier waren. Dat was een enge brede man, hij keek wel lief maar had grote handen en een groot bruin plastic schort voor. Brrrrrr..............

“Persoonlijkheidsvorming is in principe toch iets wat jij als ouder in de hand wil hebben voor jouw kind.”

Misschien bedoelen wij iets anders? Want ik zie helemaal niet hoe ik dat als ouder in de hand kan hebben. Mijn kinderen zijn geen heel gemakkelijke kinderen, vooral ook niet voor zichzelf. Er gaat van alles in hun hoofd om, ze stellen zich overal vragen bij. Ze raken het overzicht kwijt, voelen zich overspoeld, er is soms wat paniek. Als school daar ‘ongevoelig’ voor zou zijn en alleen maar steeds zou blijven wijzen op wat moet, wat de rechte weg is, zouden mijn kinderen daar in vastlopen. Zeker de oudste heeft een mentor die belichaamt dat ‘als het niet kan zoals het moet, het moet zoals het kan’ en de school beweegt daar soepel op mee. Dochter heeft goede persoonlijke contacten met docenten. Ze is een kei in hulp vragen. Ze kweekt goodwill door haar inzet en krijgt daardoor veel medewerking. Ze is daardoor een supergoede leerling, terwijl het haar beslist niet komt aanwaaien. Dat zij zich zo ontwikkelt, is maar voor een piepklein deel mijn verdienste. Het allermeeste doet ze zelf, op karakter, maar dit kan alleen doordat de school haar snapt, niet alleen bezig is met resultaten maar ook met ‘wat voor mens ben je aan het worden’. Omdat de school het er niet bij laat zitten als ‘te gecompliceerd’ maar steeds die stap extra met haar doet. Als er geen ruimte zou zijn om met hun cognitieve en sociaal-emotionele eigenaardigheden te leren werken, zouden mijn kinderen aan leren niet toekomen. Daar kan ik als moeder echt geen doorslaggevende rol in spelen. Kon ik dat maar! Met jongste verloopt de ontwikkeling de laatste jaren heel wat minder soepel. Ik zou willen dat ik daarin meer voor hem kon betekenen. 

'Wel wekelijks met de bus naar een openluchtzwembad in de niet-winter maanden.'Oh ja, dat hadden wij ook, kanaalwater, inclusief dode vissen en kikkers, en een juf die in winterjas langs de kant stond: 'stel je niet zo aan'. Watertemperatuur volgens het bordje: 17 graden. Echt niet, nog niet een beetje.

Tsjor

Het merkwaardige is dat in die tijd vee minder kinderen naar speciaal onderwijs gingen en het in de klas veel rustiger was dan wat ik nu zie. Rust in de klas is goed voor het leerklimaat.

Nog opvallender vond ik dat mijn zus, die daarna huishoudschool heeft gedaan, vervolgens ongeveer 25 jaar later zonder problemen slaagde voor de toegangstoets taal en rekenen van de PABO. Er is veel blijven hangen.

Er zijn nu wel meer mogelijkheden om te differentiëren, dus ik denk dat je dat beter kunt benutten om kinderen die op een of andere manier uitvallen er weer bij te betrekken.

tsjor

ondertussen ben en blijf jij degene die bedenkt, aankaart en zorgt voor wat er nodig is voor je kinderen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. die taak kun je niet uitbesteden aan school.

Tsjor

tsjor schreef op 13-02-2021 om 13:53:

Het merkwaardige is dat in die tijd vee minder kinderen naar speciaal onderwijs gingen en het in de klas veel rustiger was dan wat ik nu zie. Rust in de klas is goed voor het leerklimaat.

Nog opvallender vond ik dat mijn zus, die daarna huishoudschool heeft gedaan, vervolgens ongeveer 25 jaar later zonder problemen slaagde voor de toegangstoets taal en rekenen van de PABO. Er is veel blijven hangen.

Er zijn nu wel meer mogelijkheden om te differentiëren, dus ik denk dat je dat beter kunt benutten om kinderen die op een of andere manier uitvallen er weer bij te betrekken.

tsjor

In mijn klas niet hoor, daar vlogen de tafels regelmatig door het lokaal. 

Tsjor

'Het merkwaardige is dat in die tijd vee minder kinderen naar speciaal onderwijs gingen en het in de klas veel rustiger was dan wat ik nu zie. Rust in de klas is goed voor het leerklimaat.'

Daar heb ik ernstige bedenkingen bij. Die kinderen moesten gewoon hun mond houden en stil zitten. Zo kan ik het ook, lekker makkelijk. Heb je ooit iemand gesproken die op latere leeftijd pas heeft leren lezen en schrijven omdat hij of zij op school niet kon meekomen? Heb je enig idee hoe het voor deze mensen vroeger op school was? Ik kan je vertellen dat het geen feest van "in alle rust leren was". Ik had ze ook in de klas, die kinderen die de plantjes water gaven. Je zal ze de kost moeten geven. Tegenwoordig weten we gelukkig meer over differentiatie, lees- en rekendidactiek en pedagogisch klimaat. Ja, en dat geeft meer rõring in de klas dan allemaal stil zitten met je armen over elkaar. 

Overdreven sociaal-emotioneel gedoe, kinderen doodgooien met leuke thema's met alleen avi-boekjes en nietszeggende tempotoetsjes, met als gevolg dat ze ongeveer laaggeletterd de school verlaten is een ernstige vorm van verwaarlozing. Staar je alleen niet blind op dat het in jouw tijd allemaal beter was, want dat is echt niet zo. (Voor jou misschien, of voor mij, maar voor de meeste kinderen niet).

Eigentijds dan: op de basisschool waar mijn zus werkte was het chaos. Ze hebben toen besloten om iets anders te doen: ouders niet meer de school in, kinderen in een rij voordat ze naar binnen gaan. In een mum van tijd was de chaos verdwenen en werd er belangrijke tijd gewonnen, doordat ze veel sneller konden beginnen met de les.

Daar stond mijn ervaring tegenover toen ik weer in Nederland kwam: met verbazing keek ik de klas in, ouder in de deur die alle aandacht van de leerkracht opeiste, moeders die gezellig op een bankje in de klas zaten te kletsen, kinderen die ondertussen de kast met puzzels leegtrokken en rondrenden. Geef je kind dan maar eens met een veilig gevoel af in zo'n omgeving.

De zeer zeker verbeterde faciliteiten om het leerproces meer aan te passen aan de mogelijkheden van kinderen is een duidelijke winst.

Maar laten we elkaar niet aanpraten dat het gooien met stoelen in de klas winst is. Of dat 'leren in alle rust' geen feest is. Of dat het een drama is als kinderen stil moeten zijn en stil moeten zitten. In mijn tijd was het niveau van lezen, schrijven en rekenen was echt veel hoger, over de hele linie. Elk kind kreeg de kans om het te leren. Slechts een enkel kind ging naar speciaal onderwijs. Wat toen niveau huishoudschool was is nu niveau HAVO.

'Overdreven sociaal-emotioneel gedoe, kinderen doodgooien met leuke thema's met alleen avi-boekjes en nietszeggende tempotoetsjes, met als gevolg dat ze ongeveer laaggeletterd de school verlaten is een ernstige vorm van verwaarlozing.' Ik hoop dat dat besef doordringt. De schets van Temet is daarom ook relevant.

Tsjor

Tommy Wierenga gister in NRC:

'In 2019 ging er een schokje door het land toen internationaal vergelijkend PISA-onderzoek liet zien dat Nederlandse leerlingen een dramatische achteruitgang vertonen in schoolprestaties, met name bij leesvaardigheid en leesplezier. Ook veel andere terreinen laten een daling zien, maar de neerwaartse curve is het steilst bij taal en lezen. Een kwart van onze vijftienjarigen is laaggeletterd, met alle maatschappelijke gevolgen van dien, maar wat schreef Arie Slob in reactie aan de Kamer? Dat leerprestaties weliswaar zwaar wegen, maar dat „sociale vaardigheden, persoonsvorming en burgerschap minstens zo belangrijk zijn”. Daarom wilde hij de uitkomsten van het onderzoek graag in breder perspectief plaatsen, want „generieke uitspraken op basis van één onderdeel doen geen recht aan dit brede begrip”.Verdorie, hebben ze toch helemaal de verkeerde dingen gemeten, die onderzoekers van de OESO. Een arbeidsmarkt vol laaggeletterden, maar sociale vaardigheden zijn ook belangrijk. Of persoonsvorming, wat dat ook mag zijn.'

Als de minister dat al zegt 😕

https://www.onderwijsinspectie.nl/onderwerpen/staat-van-het-onderwijs/trends-in-het-onderwijs/nederlands-onderwijs/leerprestaties-gebrekkige-informatie-en-zorgen-om-toppresteerders-en-kwetsbare-leerlingen

Of die cijfers kloppen is nog maar de vraag. Bovendien is er altijd een aantal jongeren dat het niveau niet haalt door handicaps of verstandelijke beperking. 100 procent geletterdheid is een illusie. Bovendien wordt er pas de laatste jaren naar 'gekeken'. Van vergelijking is nog geen sprake. Blijkbaar zijn we internationaal vergeleken gezakt (PISA)

"Referentieniveaus primair onderwijs 2018 onbekend.

De laatste jaren wordt aan het einde van de basisschool in kaart gebracht of leerlingen het minimumniveau en/of streefniveau taal en rekenen halen. In 2018 was dit door onvergelijkbare eindtoetsen op veel scholen helaas niet mogelijk. Schoolleiders, bestuurders en VO-scholen weten hierdoor niet hoeveel van hun leerlingen laaggeletterd of laaggecijferd van de basisschool komen en of ze het streefniveau taal en rekenen hebben gehaald. Ook landelijk weten we hierdoor niet hoe het met de ontwikkeling in referentieniveaus taal en rekenen staat.

AnneJ, dat is niet waar de minister op reageerde.

Hij reageert op het PISA onderzoek. Maar wat er nu van waar is en hoe dat komt dat is toch wat mistig. Natuurlijk kunnen we speculeren en ik ben ook niet van de aviboekjes en de veel te grote en drukke klassen en wegbezuinigde ondersteuning enzovoort.

Maar echt zelf beoordelen kunnen we het dus niet. Blijft wat knullig. Dan voeren we de rekentoets in en schaffen die weer af. In plaats van de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren door een beter aanbod.

https://www.ad.nl/video/cbs-eerstgeborene-gemiddeld-hoogst-opgeleid~p198247

Nog meer kansenongelijkheid. Nu in het gezin.

Het oudste kind is het hoogste opgeleid. Een enig kind is in het nadeel. Geen kenniservaringen gedeeld met broers of zussen en geen concurrentie. En uiteraard de overige hulpbronnen van ouders spelen een rol.