Robert Vuijsje over schoolkeuze zoon
Gisteren in Het Parool een actueel stuk over het leidende schooladvies en de score op de objectieve Cito toets met een terugblik op zijn eigen schooltijd. De verwachting van de meester heeft een belangrijk effect op de leerling. Dat de zoon van Vuijsje ondanks de te lage verwachtingen toch goed scoort, maakt hem misschien juist bij uitstek een gymnasiumkind. https://www.parool.nl/amsterdam/robert-vuijsje-over-schoolkeuze-zoon-hij-twijfelt-of-ik-een-vwo-kind-ben~a4598996/?hash=26e226fe2bb26d3defaba6f6e1bf25e0bbcdbeb6
(Omdat het een plus artikel is, heb ik hieronder de integrale text gekopieerd)
Ondanks zijn hoge Cito-score kan de zoon van schrijver Robert Vuijsje na de zomer niet naar zijn voorkeursschool, het Barlaeus Gymnasium. Reden: de meester durfde het niet aan.
Vorige week zat ik met meester Tim na schooltijd in een klaslokaal. Het was een lokaal in dezelfde school als die waarop ik zelf heb gezeten, in een zijstraat van de Beethovenstraat, tot ik precies vijfendertig jaar geleden naar de middelbare school ging. We zaten hier voor topoverleg over de middelbare school van Sonny, mijn oudste zoon.
Maar eerst: wat is er veranderd in die vijfendertig jaar? Toen ik acht jaar geleden voor het eerst weer het schoolplein op liep van mijn lagere school, nu basisschool geheten, dacht ik: er is bijna niets veranderd.
Ik herkende zeker vijf leraren die hier al werkten toen ik de school verliet na de zesde klas, nu groep 8 geheten. Eerst dacht ik: hoe kan dat? In mijn beleving zaten die vijf leraren destijds tegen hun pensioen aan, ze moesten dik in de vijftig zijn geweest.
Rekenen
Ik begon te rekenen: als zij bijna dertig jaar later nog steeds op deze school werkten, hoe oud waren ze dan toen ik ze voor het laatst zag? Ze moeten eind twintig zijn geweest - bijna twintig jaar jonger dan ik nu ben, zeg maar. In mijn hoofd rekende ik verder: wanneer ik als twaalfjarige dacht dat iemand van 28 bijna met pensioen ging, hoe oud zullen kinderen nu dan denken dat ik ben?
Rekenen, dat was een dingetje in de tijd dat ik zelf op deze Montessorischool zat. Ik hield niet van rekenen, dus ik deed het niet. In mijn tijd heette de leraar niet Tim, we noemden hem Meneer Smit.
Ik kan me herinneren dat hij me één keer een rekenopdracht gaf, in de zesde klas. Een uur later gaf meneer Smit me de rekentoets terug en zei: "Mavootje." Aan Cito-toetsen deden ze in die tijd niet op deze school. Nadat je drie jaar bij een leraar in de klas had gezeten, besliste die zelf wel welk schooladvies een leerling kreeg.
Een vwo-kind
Ik kreeg een vwo-advies en meldde me aan op het Barlaeus Gymnasium. En daarna was ik automatisch een leerling van die school. Ik geloof niet dat er wachtlijsten bestonden. Zonder te kunnen rekenen kwam ik de eerste drie jaar door, waarna ik alle exacte vakken kon laten vallen en koos voor Gymnasium-A.
De laatste vijf jaar, waarvan de zesde klas twee keer, was ik op het Barlaeus onder vrijwel permanente invloed van softdrugs, net als al mijn vrienden.
Vandaar dat ik altijd heb gedacht: zo moeilijk kan het niet zijn geweest, als wij het allemaal hebben volbracht in halfcomateuze toestand. En dat was waarom ik hier nu na schooltijd met meester Tim in een klaslokaal zat.
In vijfendertig jaar is er toch iets veranderd. Over een vwo-advies wordt nu gesproken in bijna religieuze termen, alsof het alleen is weggelegd voor elfjarige studiebollen die nooit buitenspelen en alleen maar boeken lezen. Van die ouderwetse papieren boeken.
Zoals mijn zoon Sonny zei: "Tim weet niet zeker of ik een vwo-kind ben." Alle leerlingen op Sonny's school weten: als je geen vwo-kind bent, is er toch iets mis met je.
Zoals meester Tim zei: "Vwo durf ik niet aan voor Sonny."
Zoals ik zei: "Nou, ik durf het wel aan."
Een van die ouders?
Natuurlijk dacht ik terwijl we in het klaslokaal zaten: ben ik nu een van die ouders geworden? Een van de vaders die langs het voetbalveld staat uit te leggen dat zijn zoon de nieuwe spits van Ajax wordt? 'Alléén Jayden, níet overspelen, die anderen kunnen er allemaal geen klote van!'
Een van de ouders die hemel en aarde bewegen om te voorkomen dat hun kind de vernedering moet ondergaan van een lyceum delen met havisten in plaats van een categoriaal gymnasium bezoeken?
Een van de ouders die vindt dat hij voor zijn kinderen een plek mag opeisen op het Barlaeus Gymnasium omdat hij daar zelf op heeft gezeten?
Een van die ouders was ik dus geworden. In maart kreeg Sonny zijn schooladvies: havo-vwo. Meester Tim dacht dat Sonny wel de potentie had voor vwo, maar zijn resultaten lieten het niet zien. Sonny moest twaalf scholen opgeven.
Barlaeus
Zijn eerste keuze was het Barlaeus geweest, alleen kon hij zich zonder vwo-advies niet aanmelden voor een gymnasium. Begin april kregen we de uitslag van de loting: Sonny was geplaatst op een prima school in Zuid, niet ver van zijn huis, waar hij na de brugklas havo of vwo gaat doen.
En toen volgde eind april een evenement waarvan ik de planning nog steeds onbegrijpelijk vind: de Cito-toets. Dit is dus de volgorde: eerst schooladvies, dan plaatsing op een middelbare school en ten slotte, wanneer aan die middelbare school niets meer valt te veranderen, half mei de uitslag van de Cito-toets.
In het klaslokaal zat ik vorige week tegenover meester Tim met een triomf waar ik in feite niets meer aan had: de Cito-toets wees uit dat Sonny een vwo-score had gehaald.
En bij het lotingsysteem van de gemeente Amsterdam had hij een gunstig lotnummer waarmee hij op het Barlaeus zou zijn geplaatst.
Ik vertelde meester Tim: welke talen ik spreek, hoe ik schrijf, hoe ik naar de wereld kijk, wie vijfendertig jaar later nog steeds mijn beste vrienden zijn - het is allemaal gevormd op het Barlaeus. Het is een cruciaal schakelpunt in het leven van een kind. Met de school waar Sonny heen gaat na de zomer is niets mis. Alleen is het geen Barlaeus.
Te weinig gymnasia
Ik zie twee problemen in de huidige situatie. Ten eerste: Amsterdam heeft te weinig gymnasia. Of te veel vraag naar gymnasiumplekken, dat kan ook.
Van de zevenenhalfduizend achtstegroepers in Amsterdam zijn er zo'n zestig niet geplaatst binnen hun top 5 van scholen. De ouders van ongeveer twintig kinderen maken actief bezwaar.
Het gaat vooral om kinderen die zich hadden aangemeld voor gymnasia. De ouders van deze kinderen, een hoogopgeleid gezelschap met de nodige juridische kennis, hebben een praatgroep slash actiecomité opgericht om hun kind alsnog op een gymnasium te krijgen.
Op het Calandlyceum in Osdorp is in de vwo-klas nog genoeg plaats, maar op het Barlaeus hebben ze een wachtlijst van honderdvijftig kinderen. Te veel mensen willen dezelfde begeerde gymnasiumplekken.
Ten tweede: drie jaar geleden is de Cito-toets verplaatst van februari naar april, mede omdat de Cito-obsessie uit de hand liep. Rijke ouders konden zich bijlessen veroorloven om hun kinderen te drillen voor de Cito-toets.
Niet eerlijk
Dat is inderdaad niet eerlijk. Het oordeel van de leraar moest weer centraal staan. Alleen heb ik de laatste jaren te veel verhalen gehoord - vaak betrof het kinderen van wie de ouders of grootouders niet in Nederland waren geboren - over leerlingen die door hun leraren te laag werden ingeschaald.
De moeder van Sonny werd geboren in Brazilië, maar dat speelde hier geen rol, denk ik. Meester Tim maakte een eerlijke inschatting over de potentie van zijn leerling.
Zijn moeder en ik schatten die potentie hoger in. En vorige week konden we dat doen met de uitslag van zijn Cito-toets in handen. Heel graag had ik de uitslag van die objectieve toets in maart al willen hebben.
Andere school
Sonny is nu geplaatst op een have-vwoschool en kan naar het gymnasium als hij zijn eerste jaar goed doorkomt. Ook was het nog niet zeker geweest dat hij geplaatst was op het Barlaeus als hij wel een vwo-advies had gekregen. En het is echt niet zo dat Sonny alleen maar gelukkig kan worden op het Barlaeus.
Maar deze hele discussie over hoe oneerlijk het is, is hier al enkele keren gevoerd, jij bent toch ook actief bij VSA? Hopelijk kunnen jullie na het oneerlijke loten van dit jaar, het derde jaar toch?, via de VSA iets bereiken waardoor het systeem beter wordt.
voorlopig advies
Het school advies werd gegeven in maart.
Ik vraag mij dan af of ze ook een voorlopig advies hebben gekregen?
Hier kregen wij een voorlopig advies in groep 7, dat geeft je als ouder net wat meer ruimte om b.v. eerder met school in gesprek te gaan als verwachtingen niet overeenkomen.
Verder vind ik dat je als ouder naar de school toe bij je kind moet blijven en niet met argumenten over jezelf, zoals in het artikel aan moet komen, het gaat over het kind.
Ik ben sowiezo niet voor het bindend school advies. Ik hoor hier op school nu regelmatig dat het advies niet overeenkomt met de uitslag van de cito.
Een nichtje van ons kreeg als advies vmbot/havo maar uit de cito kwam havo/vwo.
Haar ouders (moeder buitenlands) doen hier niets mee. Het kind en ouders durven door het schooladvies een stapje hoger niet aan. Ik vind dat jammer, waarom niet gewoon proberen terwijl ze van school de kans krijgt om het advies te veranderen. Ouders willen hun kind te veel beschermen voor teleurstelling.
Frédérique
De politieke partijen in de raad hebben we in ieder geval overtuigd dat de zogenaamde Cito ophogers gelijke kansen moeten hebben bij aanmelding. Nu staat deze groep helemaal achteraan in de rij. De nieuwe wethouder kan dus met brede steun van de raad er i.s.m. Osvo voor zorgen dat komend jaar weer kansengelijkheid is voor deze groep kinderen.
Sonny had een gunstig lotnummer waarmee hij tot het Barlaeus zou zijn toegelaten, zo schrijft Vuijsje.
Bij de eerste centrale loting in 2015 werd nog gewacht op de uitlag van de Cito die dat jaar voor het eerst verplaatst was naar eind april. Eind mei konden de kinderen wiens advies n.a.v. de cito eindtoets was opgehoogd zich alsnog aanmelden op een school die past bij het nieuwe advies. Daarna werd pas geloot. De eerste centrale loting liep uit op een debacle en daar kregen de kinderen wiens advies was opgehoogd grotendeels de schuld van. De eerste ‘verbetering’ van de centrale loting wad dat niet meer werd gewacht met loten op de kinderen die in eerste instantie te laag zijn ingeschat.
Sinds 2016 doen deze kinderen in april mee in de centrale loting op het te lage advies. Zij kunnen zich nu alleen nog aanmelden bij een school passend bij dat nieuwe advies, waar nog plek is. Geplaatst in een havo/vwo brugklas betekent in veel gevallen dat er op havo niveau les wordt gegeven waardoor je je opnieuw moet bewijzen door een 7,5 (op hoger) gemiddeld te halen om naar 2 vwo te gaan.
Zij-instromen in de 2e klas op het Barlaeus is goeddeels onmogelijk. Enerzijds doordat er door de vele zittenblijvers domweg geen plek is, anderzijds doordat er tientallen kinderen op de wachtlijst staan voor zij-instroom nadat ze bij de centrale loting zijn uitgeloot en toch nog heel graag naar de school (of iig het schooltype gymnasium) willen.
Ja, er zijn nog gymnasium plekken op scholengemeenschappen als Caland of HLW in west. Het nadeel bij deze scholen t.o.v. een categoraal gymnasium is dat in de bovenbouw alleen Latijn gekozen kan worden en geen Grieks. Verder is doen op deze scholen minder dan 10 kinderen gymnasium eindexamen. Dat is niet hetzelfde als vijf klassen.
Agnus Dei
In Amsterdam is onderadvisering vooral een probleem ‘buiten de ring’, dwz het treft vooral kinderen met niet westerse migratie-achtergronden zoals we dat tegenwoordig zeggen. Overadvisering, dwz een Cito (veel) lager dan de bandbreedte, komt vooral voor in centrum en zuid.
Sophie uit zuid krijgt vwo advies van haar juf en wordt ingeloot op het Barlaeus. Haar Cito uitslag valt tegen: 530. N.a.v. deze lage score zal het Barlaeus extra steunlessen organiseren om haar door de eerste klas te trekken. Idris uit nieuw west krijgt havo advies en loot mee op havo niveau. Zijn Cito uitslag is 549. Zo’n score is geen ‘toevalstreffer’ die ineens uit de lucht komt vallen. Zijn juf stelt zijn advies na aandringen bij naar havo/vwo. Hij blijft op de school waar hij is ingeloot in categoraal ingedeelde brugklassen. Hij moet een 7,5 of hoger gemiddeld halen om naar 2 vwo te gaan.
De namen zijn fictief maar de casus is realistisch in Amsterdam. Wat vooral schrijnend is, is dat de verwachting van de juf een bewezen groot effect heeft op kinderen. Verwachtingen, je gaat ernaar staan. Sophie heeft alleen daardoor al meer kansen dan Idris.
Correctie
Het lijkt me goed als in het advies van de leerkracht meegenomen wordt of de rijke ouders extra steunlessen hebben betaald om een goede cito-score te krijgen. Extra lessen of trainingen voor de cito? Dan wordt een hogere cito niet meegenomen en wordt het advies naar beneden bijgesteld.
Op die manier krijgen kinderen die het wel kunnen, zonder extra ondersteuning (omdat de ouders dat niet kunnen betalen bijvoorbeeld) een eerlijkere kans. en je voorkomt dat er op de middelbare school op voorhand al weer een heel arsenaal aan extra ondersteuning moet worden opengetrokken. Dat scheelt in het budget van de scholen en dat geld komt weer aan alle kinderen ten goede (kleinere klassen bijvoorbeeld).
Bovendien haal je zo ook meteen de grond onder het hele verdienmodel van de extra lessen onderuit.
Ik begrijp overigens niets van het gelamenteer dat het geen 'Barleus' wordt. Je kind doet niet jouw jeugd over, hopelijk. Of laat Rob hem ook de laatste jaren blowend laten doorbrengen? Het is een typisch Amsterdams statusdingetje.
Tsjor
precies
2 dingen die door elkaar worden gehaald:
1 - Allereerst wordt kind ook gelukkig op een andere school en maakt hij daar vrienden voor het leven. Alsof je die alleen op het Barlaeus maakt...
2 - Het is inderdaad belachelijk om al te gaan loten als de definitieve adviezen (INCL eind toets) niet zijn vastgesteld.
Maar hou alsjeblieft op met doen alsof het het einde van de wereld is als een kind niet op een categoraal gymnasium komt. In Nederland doen verreweg de meeste gymnasiasten dit op een scholengemeenschap en met hen komt het ook helemaal goed. Bovendien maakt het de kans dat Idris gelijkgestemden ontmoet groter.
Pffff
Blij dat ik niet in Amsterdam woon. Wat een geklaag dat kind niet naar 'vaders' school gaat. Nogal triest en inderdaad een statusding. Ik denk dat het lootgedoe daar veel meer echt leed oplevert.
Mijn oudste zoon zit trouwens op mijn oude school. Leuk hoor, maar echt niet zo belangrijk als Vuijsjes het maakt. Totaal onbelangrijk eigenlijk...
he?
"Het lijkt me goed als in het advies van de leerkracht meegenomen wordt of de rijke ouders extra steunlessen hebben betaald om een goede cito-score te krijgen. Extra lessen of trainingen voor de cito? Dan wordt een hogere cito niet meegenomen en wordt het advies naar beneden bijgesteld."
Goed onderwijs zorgt voor hogere resultaten, dat is een gegeven. Kinderen leren niet alleen binnen de muren van het klaslokaal, maar ook daarbuiten. Wat een onzin dat steunlessen afgestraft zouden moeten worden omdat het 'niet eerlijk is'.
Bij een sportwedstrijd krijgt een sporter toch ook geen puntenaftrek omdat hij vaker traint dan andere sporters? Of omdat hij een speciale coach heeft ingeschakeld? Na 40 rijlessen verlies je toch ook niet het recht om af te mogen rijden?
zodra ouders van zo'n maatregel zouden weten, zouden ze die lessen natuurlijk geheim houden, en dat zou hun goed recht zijn. Passend onderwijs is slecht geregeld, krijg je dan wel dispenstaie als het kind po had moeten hebben, maar het niet krijgt? En wie beslist dat? Dat is geen doen. Verbeter gewoon het onderwijs, te beginnen met veel kleinere klasen. Dan komt po misschien ook eens van de grond.
Vervuilen
De percentages over hoeveel kinderen VWO, HAVO of VMBO doen liggen al lang vast. Dan wordt de vraag: wie komt daarvoor in aanmerking. De CITO-scores zijn percentielscores, zoals je weet: zoveel procent scoort hoger/lager etc. zoveel procent gaat naar die vorm van onderwijs en daar wordt dan het advies op gebaseerd.
Met andere woorden: kinderen die met trainingen en extra lessen naar een hoger CITO-niveau worden gebracht komen in plaats van kinderen die gewoon een VWO-advies zouden hebben gekregen, maar nu net iets lager in de scores zitten. Dat betekent dat rijk bevoordeeld wordt tegenover arm. En als daar dan nog extra ondersteuning bij moet op de middelbare school, dan wordt de balans helemaal scheef.
Ja, ouders zullen het stiekem gaan doen. Zeker. Zulke dingen los je administratief en bureaucratisch op: verklaring laten ondertekenen waarbij de ouders verklaren dat de afwijkende hogere cito-score niet bepaald is door extra lessen en trainingen. en ouders zullen gaan liegen, ook dat.
Een andere mogelijkheid is om alle ouders een PGB toe te kennen, waarmee ze naar eigen wens extra lessen en citotrainigen etc. kunnen inkopen, als die extra begeleiding en trainingen zoveel invloed hebben op het schoolresultaat. Het gaat tenslotte om gelijke kansen en niet om het creëren van een 'veilige' wereld, waar kinderen van rijke mensen beschermd hun schoolcarriére kunnen afronden op het door ouders gewenste niveau.
Gediagnostiseerde problemen is een ander verhaal.
Tsjor
een beetje gemekker van meneer Vuijsje
Als er iets is wat dit stuk aantoont (ik las het gisteren al, want Parool-abonnee) is het dat het lotingsleed iedereen kan treffen. Goh. Vuijsje lijkt daar een tikje verbaasd over. Alweer: goh. Heeft de goede man de afgelopen jaren onder een steen doorgebracht ofzo?
Vader heeft zich door het Barlaeus heengeblowd maar heeft het toch gered en is best aardig terechtgekomen, zoon is ook geen overdreven hoogvlieger, krijgt een daarbij passend advies, scoort echter onverwacht goed op de cito en mag toch niet naar het Barlaeus.
Tja. Er zijn ook kinderen die wel meteen een VWO-advies krijgen en ook niet op de school van eerste voorkeur terechtkomen.
En weer een pleidooi voor meer categorale gymnasia. Die zijn dan nog altijd geen Barlaeus en daarmee is nog altijd niet gegarandeerd dat iedereen op zijn plaats van eerste voorkeur terechtkomt (nog even los van andere, meer principiële bezwaren die je tegen deze keuze kunt aanvoeren)
Nu ben ik het op zich wel met Bermbrand eens dat de huidige systematiek, waarin een aangepast advies na een onverwacht hoge cito te laat komt (of de plaatsing te vroeg) , inderdaad niet deugt. Ik vind daarbij ook dat het problematisch is dat een bijstelling van het advies naar boven ogv een goede cito maar zeer zelden voorkomt. Maar uit het hele verhaal krijg je niet de indruk dat er bij Vuijsje jr sprake is geweest van onderadvisering - zelfs Vuijsje sr durft die stelling niet aan. Dus er zijn wel problemen, maar de kwestie van de jonge Vuijsje is nou niet direct een overtuigende illustratie daarvan.
groeten,
Temet
O ja
en ik heb veel bijles gegeven aan de keukentafel, mag dat dan ook niet meer? Of moet je opgeven hoeveel uren per jaar je dat doet? En hoeveel leerzame boeken je gekocht hebt voor je kind? Dat is niet te doen.
En voor passend onderwijs heb je geen diagnose nodig. Een probleem is voldoende (althans volgens de wet).
cito
Ik heb nu een dochter in groep 8, en vind dat er op onze school echt goed getoetst is voor een advies werd gegeven.
Al in groep 6 kreeg ze een entreetoets, in groep 7 weer, begin groep 8 en jan. groep 8 proefcito's
Aan de hand hiervan werd eerst een voorlopig advies en toen een definitief advies gegeven.
De echte eindcito was voor ons dus eigenlijk volstrekt overbodig, maar we waren toch blij toen ze vorige week de uitslag kreeg en het advies werd bevestigd. Ze had de maximale score behaald, en haar VWO-advies was dus volkomen terecht.
En nu afwachten of gymnasium echt iets voor haar is, gelukkig hebben we voor een HAVO-VWO-school gekozen, waarbij ze eerst 2 brugklasjaren heeft voordat ze kiest wat ze gaat doen.
Tsjor
"Met andere woorden: kinderen die met trainingen en extra lessen naar een hoger CITO-niveau worden gebracht komen in plaats van kinderen die gewoon een VWO-advies zouden hebben gekregen, maar nu net iets lager in de scores zitten. Dat betekent dat rijk bevoordeeld wordt tegenover arm."
Klopt. Maar jouw oplossing ('afstraffen' van steunlessen) is natuurlijk de wereld op zijn kop. Eigenlijk zeg je: als het onderwijs niet het maximale uit leerlingen weet te halen, dan mogen ouders dat ook niet doen. Want dat is dan niet eerlijk voor kinderen waarvan de ouders dat niet doen.
Dat gaat natuurlijk nergens over.
Scholen vragen ouders notabene om vooral veel met hun kinderen te lezen. Te helpen bij de voorbereidingen van een spreekbeurt. Mee te kijken bij een werkstuk.
Maar vooral: kinderen leren nu eenmaal overal, dat stopt niet als ze van het schoolplein aflopen. Dus ja, als je thuis veel bagage meekrijgt, dan helpt dat in je ontwikkeling. Krant lezen, discussies over politiek, je wordt gecorrigeerd als je grammaticale fouten maakt, je krijgt tips voor je werkstuk, je mag eens mee naar het werk van je ouders etc. Dat kun je oneerlijk noemen, maar dat is hoe het is.
Is van alle tijden
Vandaag in de Volkskrant acteur Victor Reinier (55 jaar) over zijn schoolcarrière. Hij deed de zesde klas (nu groep 8) over om naar het Barlaeus te kunnen (toen er nog geen scholenloting was) en strandde in de tweede klas vanwege dislexie. Hij versleet in totaal zes scholen tot het staatsexamen.
https://www.volkskrant.nl/mensen/victor-reinier-versleet-zes-middelbare-scholen-al-die-bravoure-was-compensatie-voor-het-feit-dat-het-me-maar-niet-lukte-met-leren-~b4ba179a/
Ach
Mijn jeugd...ik kende de helft van de genoemde mensen. Ook Victor. Lieve, rustige jongen.Dyslexie "bestond" toen niet, je was slim of dom. Klaar. Wat een ellende.
Snap het deels wel
Ik ben zeker een voorstander van scholengemeenschappen en gemengde brugklassen maar ik snap wel dat iemand die graag naar een zelfstandig gymnasium was gegaan teleurgesteld is als hij naar een scholengemeenschap moet. De sfeer op een gymnasium is vaak toch wat anders. Bovendien zijn de mogelijkheden voor Grieks en filosofie soms beperkter op de gymnasium afdeling van een scholengemeenschap. En het kan zijn dat je hogere cijfers moet halen om op het gymnasium te komen in een gemengde brugklas wat psychologisch een barrière kan zijn.
Maar aan de andere kant, het is ook allemaal niet zo erg. Je kan nog steeds een prima VWO diploma halen, studeren wat je wil en het beperkt je helemaal niet in je mogelijkheden voor de toekomst. En scholengemeenschappen hebben ook weer leuke dingen. Het is natuurlijk een redelijk triviaal probleem.
Kansen voor iedereen
Ik vind dat er eerlijke kansen moeten zijn voor alle kinderen, rijk of arm, jongen of meisje, niets aan de hand of iets aan de hand. Kansengelijkheid is niet een bepaalde groep afremmen om zo gelijkheid te forceren, kansengelijkheid is er voor zorgen dat de achterblijvers, laatbloeiers en andere labels dezelfde kansen krijgen.
Iedereen heeft z’n eigen voorkeuren en niemand hoeft naar dezelfde school te gaan of dezelfde school leuk te vinden. Wat voor de een de toegangspoort naar de hemel is, is dat voor de ander niet. Dat hoeft ook niet, de keuze die een ander maakt is gewoon te respecteren. De onderiwijsinspectie is wel glashelder dat de schoolkeuze een belangrijk moment is omdat de verschillen tussen scholen groot zijn.
Belangrijk punt van Vuijsje zijn stuk is dat als je de pech hebt dat de juf je pas na de Cito toets op waarde schat, je minder keuze hebt dan de andere kinderen die wel meteen een passend advies kregen. Het meisje met vwo advies en Cito score 530 kan uit alle vwo klassen en mag naar het Barlaeus. De jongen die pas na heroverweging vwo advies kreeg en Cito 549 mag dat niet, hij gaat naar de havo brugklas en moet een 7,5 gemiddeld halen als hij naar 2 vwo wil. Ik vind daar wat van.
Met andere woorden
De categoriale gymnasia zijn goed voor kinderen die het eigenlijk niet zo goed doen en daarom extra bescherming moeten hebben, bijvoorbeeld doordat ze in een bepaalde sfeer naar school gaan, overgaan als ze lagere cijfers hebben etc.
Goed om te weten.
Tsjor
Tsjor
Nee, dat is niet zo maar kennelijk jouw (beetje flauwe) conclusie en die vloeit voort uit hoe oneerlijk de verdeling van schaarse plekken nu verloopt icm het leidend schooladvies dat kansrijke kinderen.bevoordeeld tov kansarme kinderen die vaker te maken hebben met onderadvisering.
Het gymnasium is voor kinderen die dat aankunnen EN willen. Er is geen noodzaak om gymnasium te willen boven atheneum maar kan wel degelijk een gerechtvaardigd verlangen zijn voor de algemene en gezonde ontwikkeling van een kind.
Dat Sonny de zoon is van een beroemd schrijver die in zuid is geboren en getogen maakt niet dat hij het meer verdiend dan anderen om naar het Barlaeus te gaan. Het punt is juist dat die kans hem juist ontnomen is.
Echte probleem
Het oordeel van een leerkracht is misschien niet altijd even objectief . Maar Cito-scores zijn momentopnames die een gekleurd beeld kunnen geven door opgespelende faalangst of straf inoefenen. 't Is k*t of 't kabbelt,zou mijn puber zeggen.
Het echte probleem is de vroege determinatie. Het aantal dakpanklassen neemt af, en brede brugklassen moet je al helemaal met een zaklampje zoeken..Daardoor krijgen cito-score en oordeel leerkracht teveel gewicht . Pubers zijn zo veranderlijk zijn dat de voorspellende waarde gering is.
Iedereen wil het beste voor zijn kind. En als je het kunt betalen is het verstandig om bijles in te schakelen bij tegenvallende resultaten. De vraag is wel hoever je daarin kunt gaan voordat het een vertekend beeld geeft van de capaciteiten van een kind. Maar hoe je het wendt of keert: schaduwonderwijs vergroot kansongelijkheid. Persoonlijk vind ik dat een hele zorgwekkende, onwenselijke maatschappelijke ontwikkeling. Afhankelijk van je politieke voorkeur kun je daar natuurlijk anders over denken.
Waar ik wel heel moe van word is het beklagen van bevoorrechte twaalfjarigen die niet terecht kunnen op een OSM-school, terwijl ze zoooooo smachten om urenlang te ploeteren op dode talen.
Bembrand
Ik deed atheneum met latijn, alleen was het toen nog geen eindexamenvak voor atheneum. Dat zijn simpele dingen die kunnen veranderen.
Ik had 2,5 jaar brugperiode, dus de cijfers moesten 2,5 jaar goed zijn wilde je VWO kunnen doen.
En ik heb toevallig de enige studie aan de universiteit gedaan (en afgerond), waarvoor je Latijn en Grieks nodig hebt en teksten bestudeert in deze dode talen, om de tekst weer tot leven te laten komen.
Het is gewoon een bijzonder dingetje dat categoriaal gymnasium. Maar nodig is het niet, zelfs niet als je mijn studie wil doen. Het is er om andere redenen dan dat het zou zorgen voor een beter opleidingsniveau met betere perspectieven. Ik houd het toch maar op 'bescherming van een bepaalde categorie leerlingen'.
Maar als je denkt dat je kind het zonder die bescherming niet redt, dan kan ik me voorstellen dat je je ernstige zorgen maakt als je kind in een HAVO/VWO-klas wordt gezet. Stel je voor dat het HAVO wordt?!
Wat betreft de timing van advies, toetsen, loting en toewijzing: als je te laat piekt, dan ben je soms echt te laat.
Tsjor
Kenfan
Kenfan, je hebt helemaal gelijk.
Een tijdje terug stond er in onze locale krant het interview met een jongen uit groep 7.
Hij wilde persé naar het Gymnasium en kreeg elke week cito training van een pedagoge.
Zijn voorlopig advies was havo/vwo maar hij wil graag een vwo advies.
Wat als hij dan door die cito training vwo advies krijgt en dan?
Kan hij het dan alleen verder af of blijven zijn ouders hem de komende jaren verder pushen om zo goed mogelijk te scoren.
Mag hij falen want heel de regio weet middels van het artikel in de krant wat hij wil (of zijn ouders).
Het zou niet in mijn hoofd opkomen om cito training aan te bieden, denk zeker dat dit een vertekenend beeld geeft.
Ineens een hoge score
Als een kind ineens een hoge score haalt, die het eerder niet haalde op al die tientallen cito's die ze al achter de rug hebben, dan is dat niet echt een reden om een niveau hoger te adviseren, denk ik. Onderadvisering is volgens mij echt wat anders. Dan haalt het kind wel de scores, maar adviseert de leerkracht een niveautje lager, omdat de werkhouding van Jantje niet zo goed is of Drietje wat verlegen is (jaja, ik kreeg tijden geleden het advies mavo te gaan doen ipv vwo omdat ik verlegen was). Dat zijn zaken die kunnen worden rechtgetrokken met een eindcito. En dan is het heel erg zuur als dit pas na de loting gebeurt. Maar niet voor Sonny die per se naar het gymnasium van zijn vader moet en daarom na drie citotrainingen eindelijk VWO-niveau haalt. Voor het eerst.
Ik snap trouwens niet echt waarom een vader zijn kind naar een school wil sturen waar de leerlingen het laatste jaar stoned doorbrengen 
Is dat ook een deel van de gymnasium-cultus. Mijn oudste zit ook oo het gymnasium. Maar dat is toch niet iets om zo'n heisa over te maken? Gewoon hetzelfde papiertje als alle anderen hoor!
Mijn eigen Sonny's zouden me trouwens kielhalen als ik zo'n column over ze zou schrijven. Ook een lekker begin voor zo'n kind op z'n nieuwe school straks. O dus jij bent Sonny V. die veel liever op B. zou zitten?
Agnus
Dat vind ik gewoon zielig. En dan ook nog in de krant? Ik heb ernstige twijfels bij ouders die dat allemaal goedvinden, laat staan dat ik het zou stimuleren.
Kenfan
“Ploeteren op dode talen” is niet altijd leuk, maar dat samen volbrengen wel. En: de worsteling met iets moeilijks en dan toch tot een oplossing komen, is vormend (en dat is waar onderwijs voor bedoeld is).
Drietje
Ja dat laatste is wel een punt. Gelukkig leest deze leeftijdsgroep nauwelijks kranten.
Wat het stoned zijn betreft: vroeger was dat inderdaad iets van het Barlaeus, want artistiek. Nu zit het op alle scholen, maak je geen illusies.
He is niet waar dat onderadvisering alleen op basis van werkhouding of verlegenheid gebeurt. Als je ouders laagopgeleid of allochtoon zijn speelt dat bijvoorbeeld ook een rol. En bij dylexie of andere leerproblemen wordt een niveau lager dan je resultaten laten zien al gauw als "veilig" beschouwt.
Onderadvisering
Dora, Dat klopt, dat zie ik ook als onderadvisering. Maar dat is dus ook mijn punt. Dat is een heel andere kwestie dan met veel oefenen hoger scoren op je eindcito.
Bermbrand, je kunt ook prima worstelen met wiskunde, geschiedenis of Frans hoor. Dat werkt ook vormend. Ik vind gewoon dat je gymnasium moet doen als je houd van dode talen en geschiedenis. Niet omdat het status geeft, of omdat je vader er naartoe ging.
Maar...
Ik kom dan ook niet uit Amsterdam en hier zijn niet eens categorale scholen. Dus die cultus bestaat hier niet. Fijn is dat 
Agnus
CITO training zou niet mijn voorkeur hebben, maar extra bijles op belangrijke zwakke vakken wel degelijk. Lijkt mij niks mis mee. Toegepast en dat hielp wel degelijk (ook bij Cito/IEP).
Daarnaast is er natuurlijk een risico dat je ongecitotrainde kind wordt verdrongen door wel getrainde kinderen als het er teveel worden.
