Robert Vuijsje over schoolkeuze zoon
Gisteren in Het Parool een actueel stuk over het leidende schooladvies en de score op de objectieve Cito toets met een terugblik op zijn eigen schooltijd. De verwachting van de meester heeft een belangrijk effect op de leerling. Dat de zoon van Vuijsje ondanks de te lage verwachtingen toch goed scoort, maakt hem misschien juist bij uitstek een gymnasiumkind. https://www.parool.nl/amsterdam/robert-vuijsje-over-schoolkeuze-zoon-hij-twijfelt-of-ik-een-vwo-kind-ben~a4598996/?hash=26e226fe2bb26d3defaba6f6e1bf25e0bbcdbeb6
(Omdat het een plus artikel is, heb ik hieronder de integrale text gekopieerd)
Ondanks zijn hoge Cito-score kan de zoon van schrijver Robert Vuijsje na de zomer niet naar zijn voorkeursschool, het Barlaeus Gymnasium. Reden: de meester durfde het niet aan.
Vorige week zat ik met meester Tim na schooltijd in een klaslokaal. Het was een lokaal in dezelfde school als die waarop ik zelf heb gezeten, in een zijstraat van de Beethovenstraat, tot ik precies vijfendertig jaar geleden naar de middelbare school ging. We zaten hier voor topoverleg over de middelbare school van Sonny, mijn oudste zoon.
Maar eerst: wat is er veranderd in die vijfendertig jaar? Toen ik acht jaar geleden voor het eerst weer het schoolplein op liep van mijn lagere school, nu basisschool geheten, dacht ik: er is bijna niets veranderd.
Ik herkende zeker vijf leraren die hier al werkten toen ik de school verliet na de zesde klas, nu groep 8 geheten. Eerst dacht ik: hoe kan dat? In mijn beleving zaten die vijf leraren destijds tegen hun pensioen aan, ze moesten dik in de vijftig zijn geweest.
Rekenen
Ik begon te rekenen: als zij bijna dertig jaar later nog steeds op deze school werkten, hoe oud waren ze dan toen ik ze voor het laatst zag? Ze moeten eind twintig zijn geweest - bijna twintig jaar jonger dan ik nu ben, zeg maar. In mijn hoofd rekende ik verder: wanneer ik als twaalfjarige dacht dat iemand van 28 bijna met pensioen ging, hoe oud zullen kinderen nu dan denken dat ik ben?
Rekenen, dat was een dingetje in de tijd dat ik zelf op deze Montessorischool zat. Ik hield niet van rekenen, dus ik deed het niet. In mijn tijd heette de leraar niet Tim, we noemden hem Meneer Smit.
Ik kan me herinneren dat hij me één keer een rekenopdracht gaf, in de zesde klas. Een uur later gaf meneer Smit me de rekentoets terug en zei: "Mavootje." Aan Cito-toetsen deden ze in die tijd niet op deze school. Nadat je drie jaar bij een leraar in de klas had gezeten, besliste die zelf wel welk schooladvies een leerling kreeg.
Een vwo-kind
Ik kreeg een vwo-advies en meldde me aan op het Barlaeus Gymnasium. En daarna was ik automatisch een leerling van die school. Ik geloof niet dat er wachtlijsten bestonden. Zonder te kunnen rekenen kwam ik de eerste drie jaar door, waarna ik alle exacte vakken kon laten vallen en koos voor Gymnasium-A.
De laatste vijf jaar, waarvan de zesde klas twee keer, was ik op het Barlaeus onder vrijwel permanente invloed van softdrugs, net als al mijn vrienden.
Vandaar dat ik altijd heb gedacht: zo moeilijk kan het niet zijn geweest, als wij het allemaal hebben volbracht in halfcomateuze toestand. En dat was waarom ik hier nu na schooltijd met meester Tim in een klaslokaal zat.
In vijfendertig jaar is er toch iets veranderd. Over een vwo-advies wordt nu gesproken in bijna religieuze termen, alsof het alleen is weggelegd voor elfjarige studiebollen die nooit buitenspelen en alleen maar boeken lezen. Van die ouderwetse papieren boeken.
Zoals mijn zoon Sonny zei: "Tim weet niet zeker of ik een vwo-kind ben." Alle leerlingen op Sonny's school weten: als je geen vwo-kind bent, is er toch iets mis met je.
Zoals meester Tim zei: "Vwo durf ik niet aan voor Sonny."
Zoals ik zei: "Nou, ik durf het wel aan."
Een van die ouders?
Natuurlijk dacht ik terwijl we in het klaslokaal zaten: ben ik nu een van die ouders geworden? Een van de vaders die langs het voetbalveld staat uit te leggen dat zijn zoon de nieuwe spits van Ajax wordt? 'Alléén Jayden, níet overspelen, die anderen kunnen er allemaal geen klote van!'
Een van de ouders die hemel en aarde bewegen om te voorkomen dat hun kind de vernedering moet ondergaan van een lyceum delen met havisten in plaats van een categoriaal gymnasium bezoeken?
Een van de ouders die vindt dat hij voor zijn kinderen een plek mag opeisen op het Barlaeus Gymnasium omdat hij daar zelf op heeft gezeten?
Een van die ouders was ik dus geworden. In maart kreeg Sonny zijn schooladvies: havo-vwo. Meester Tim dacht dat Sonny wel de potentie had voor vwo, maar zijn resultaten lieten het niet zien. Sonny moest twaalf scholen opgeven.
Barlaeus
Zijn eerste keuze was het Barlaeus geweest, alleen kon hij zich zonder vwo-advies niet aanmelden voor een gymnasium. Begin april kregen we de uitslag van de loting: Sonny was geplaatst op een prima school in Zuid, niet ver van zijn huis, waar hij na de brugklas havo of vwo gaat doen.
En toen volgde eind april een evenement waarvan ik de planning nog steeds onbegrijpelijk vind: de Cito-toets. Dit is dus de volgorde: eerst schooladvies, dan plaatsing op een middelbare school en ten slotte, wanneer aan die middelbare school niets meer valt te veranderen, half mei de uitslag van de Cito-toets.
In het klaslokaal zat ik vorige week tegenover meester Tim met een triomf waar ik in feite niets meer aan had: de Cito-toets wees uit dat Sonny een vwo-score had gehaald.
En bij het lotingsysteem van de gemeente Amsterdam had hij een gunstig lotnummer waarmee hij op het Barlaeus zou zijn geplaatst.
Ik vertelde meester Tim: welke talen ik spreek, hoe ik schrijf, hoe ik naar de wereld kijk, wie vijfendertig jaar later nog steeds mijn beste vrienden zijn - het is allemaal gevormd op het Barlaeus. Het is een cruciaal schakelpunt in het leven van een kind. Met de school waar Sonny heen gaat na de zomer is niets mis. Alleen is het geen Barlaeus.
Te weinig gymnasia
Ik zie twee problemen in de huidige situatie. Ten eerste: Amsterdam heeft te weinig gymnasia. Of te veel vraag naar gymnasiumplekken, dat kan ook.
Van de zevenenhalfduizend achtstegroepers in Amsterdam zijn er zo'n zestig niet geplaatst binnen hun top 5 van scholen. De ouders van ongeveer twintig kinderen maken actief bezwaar.
Het gaat vooral om kinderen die zich hadden aangemeld voor gymnasia. De ouders van deze kinderen, een hoogopgeleid gezelschap met de nodige juridische kennis, hebben een praatgroep slash actiecomité opgericht om hun kind alsnog op een gymnasium te krijgen.
Op het Calandlyceum in Osdorp is in de vwo-klas nog genoeg plaats, maar op het Barlaeus hebben ze een wachtlijst van honderdvijftig kinderen. Te veel mensen willen dezelfde begeerde gymnasiumplekken.
Ten tweede: drie jaar geleden is de Cito-toets verplaatst van februari naar april, mede omdat de Cito-obsessie uit de hand liep. Rijke ouders konden zich bijlessen veroorloven om hun kinderen te drillen voor de Cito-toets.
Niet eerlijk
Dat is inderdaad niet eerlijk. Het oordeel van de leraar moest weer centraal staan. Alleen heb ik de laatste jaren te veel verhalen gehoord - vaak betrof het kinderen van wie de ouders of grootouders niet in Nederland waren geboren - over leerlingen die door hun leraren te laag werden ingeschaald.
De moeder van Sonny werd geboren in Brazilië, maar dat speelde hier geen rol, denk ik. Meester Tim maakte een eerlijke inschatting over de potentie van zijn leerling.
Zijn moeder en ik schatten die potentie hoger in. En vorige week konden we dat doen met de uitslag van zijn Cito-toets in handen. Heel graag had ik de uitslag van die objectieve toets in maart al willen hebben.
Kinderen die niet worden geplaatst
Teentje “ Ik begreep dat er geen kinderen zijn die niet op hun niveau kunnen kunnen worden geplaatst. Niet aan het gewenste tafeltje misschien”
Ja, dat gebeurt wel.
Of eigenlijk: de Amsterdamse plaatsingsprocedures zijn vanaf het eerste begin (en dat is heel lang geleden, de Kernprocedure) ontstaan omdat er kinderen over bleven zonder school. Elk jaar weer.
Leerplichtambtenaren hadden er heel veel werk aan om die kinderen alsnog geplaatst te krijgen en dat lukte in enkele tientallen gevallen helemaal niet.
Dat is jaar in jaar uit zo doorgegaan ondanks aanpassingen (het ELKK loket bv). Het aantal niet geplaatste leerlingen nam zelfs toe.
In de nieuwe procedure hebben scholen meer mogelijkheden gekregen om hun zaakjes te regelen in ruil voor hun belofte dat alle leerlingen op hun niveau geplaatst zouden worden.
Dat is niet gelukt.
Dit jaar moeten we het nog maar zien. Er is in de procedure nu wel iets op zo’n manier veranderd dat het niet langer de verantwoordelijkheid van de scholenkoepel is om alle leerlingen te plaatsen, maar van de leerlingen zelf.
Niet geplaatst? Dat is eigen schuld dikke bult. Had je maar meer scholen op je voorkeurslijst moeten zetten. 21 bijvoorbeeld. Of 22.
Ondertussen wordt er bovendien gegoocheld met de niveau’s. Dubbel advies krijgen de leerlingen niet meer, maar leerlingen met een havo advies moeten wel vrede hebben met plaatsing in een mavo/havo brugklas. Of leerlingen met een mavo advies met een gemengde vmbo brugklas.
Ik ben zeer benieuwd of en hoeveel leerlingen er dit jaar over zullen blijven.
M. Lavell
Precies, jij snapt het. Het gaat echt wel wat verder dan dat "verwende Amsterdammers" niet op een categoraal gymnasium terecht kunnen.
Mavo
is toch VMBO-GT? Tsjor
Dora
Dat er in Amsterdam een probleem is, is mij echt wel duidelijk hoor, alleen vind ik dus dat de column, die de start van dit draadje vormt, daar niet over gaat. Die roept juist wel het elitaire gevoel op. Plank mis dus.
Wel plaats
als dat zo is Miriam, waarom zijn het alleen de gymouders die zo klagen?
Enkele tientallen leerlingen zijn niet geplaatst op een cat gym, en daar gaat nu de hele toestand over. Want er zijn wel degelijk plaatsen op prima gymscholen over. Maar ja, niet osm.
Het geeft te denken dat er niet zo geklaagd wordt door vmbo ouders.
Dit stuk wekt inderdaad wel die indruk. Het gaat wel over een echt probleem: het benadelen van kinderen met een advies dat wordt opgehoogd na de CITO. En dat kan op elk niveau spelen. Dat de vader vervolgens nostalgisch gaat doen over de heerlijke tijd die hij al blowend op het Barlaeus doorbracht, helpt niet bij de beeldvorming, dat snap ik.
Omdat ze dat kunnen
Er zijn veel meer ouders die klagen, maar gym ouders hebben vaker toegang tot de krant.
Die vmbo ouders die zijn er wel (zeker voor categorale vmbo scholen) maar die komen niet zo makkelijk aan het woord.
Ja, dat geeft te denken.
Sinds het loterijfeest is helemaal niet geplaatst worden een lot dat iets gelijkwaardiger over de leerlingen wordt verdeeld. Voorheen waren het natuurlijk vooral kinderen van niet klagende ouders die ook nog eens niet zo goed de weg weten.
Met het gymnasium is in de perceptie wel iets extra’s aan de hand.
Tot voor kort was gymnasium een apart advies waarvoor je een hogere Cito score nodig had (kernprocedure). Tegenwoordig wordt gymnasium als vwo behandeld..
Heel veel ouders weten dat natuurlijk niet. Ze komen dat pas tegen als hun kind naar het vo gaat. Met - in hun ogen en soms zelfs op papier - een gymnasium advies.
Die belanden net zo makkelijk in een havo/vwo klas.
In hun beleving is dat twee niveau’s onder het advies.
Subjectief
'In hun beleving is dat twee niveau’s onder het advies.' Maar dat zouden ze toch wel kunnen leren?
1. gymnasium =vwo=hetzelfde niveau als atheneum, alleen krijg je latijn en grieks
2. brugklas HAVO/VWO betekent dat je kind naar het VWO kan als de cijfers voldoende zijn.
3. je cijfers moeten voldoende zijn om een bepaald niveau aan te kunnen.
Veel moeilijker is het niet, denk ik.
Tsjor
Te laat
Natuurlijk gaan ze dat leren.
Zoals alle ouders over zes maanden hele andere zorgen hebben en zich over die procedure niet zo druk meer maken.
Precies daarom blijft het maar doormodderen. Elk jaar nieuwe ouders die met dit schoolkeuzefenomeen worden geconfronteerd en die het koud op hun dak komt vallen.
Het zou zo mooi zijn als er van gemeentewege een prachtige voorlichting kwam over dit proces en de niveaus. Liefst in groep 6/7 al.
Maar ik vrees dat dat er niet van komt.
Het zou namelijk het einde van de gymnasia betekenen.
Feitelijk is hun rol overbodig geworden.
Dus zegt men niks om dit schooltype niet “onevenredig te benadelen”.
Meer dan voldoende
Punt 3. “je cijfers moeten voldoende zijn om een bepaald niveau aan te kunnen” klopt trouwens niet.
Om van een vwo klas 1 naar klas 2 te gaan voldoe je ruim aan de voorwaarden als je voor alle vakken een 6 hebt.
Om van een havo/vwo klas 1 naar een vwo klas 2 te gaan moet je gemiddeld een 7,5 staan. Voldoende is dus niet genoeg.
De scholen zelf bevestigen de gedachte dat een havo/vwo klas een niveau lager is dan een vwo brugklas.
Nog even
Als je op een lager niveau les krijgt, dan is het toch gemakkelijk om hogere cijfers te halen? Als je dan maar net zesjes haalt.....
tsjor
Vmbo ouders
‘Er zijn veel meer ouders die klagen, maar gym ouders hebben vaker toegang tot de krant.
Die vmbo ouders die zijn er wel (zeker voor categorale vmbo scholen) maar die komen niet zo makkelijk aan het woord.
Ja, dat geeft te denken.’
Tjonge Miriam, nu zet je vmbo ouders wel erg sneu weg. Het zal vast gelden voor een klein deel van ouders, die de weg niet kennen naar de krant.
Ik denk echter dat de meeste ouders van vmbo’ers een stuk minder last hebben van status/osm-denken. Er zijn veel goede scholen, zeker nu met allemaal nieuwe scholen, om uit te kiezen.
Nee
Dat is dus het gekke, formeel is het geen lager niveau.
Er wordt vaak zelfs met dezelfde boeken gewerkt.
Toch is overgaan naar havo vanuit een havo/vwo klas gewoon, en naar een vwo klas bijzonder.
Er is bovendien nog een rekenkundig dingetje.
Als een keer een 5 haalt, dan kun je die met een 7 compenseren. Sta je weer een 6 gemiddeld.
Als je 7,5 gemiddeld moet staan, dan is een 5 halen een kleine ramp. Je moet een tien halen om dat te compenseren. Of een 8,5 en een 9.
Als je een 1 krijgt omdat je je boek vergeten was, wordt overgaan naar vwo bijna onmogelijk.
Overkomt je dat in een vwo klas, dan is er nog geen man overboord.
Dat verschil is er trouwens ook tussen categorale scholen en scholengemeenschappen. Bij die laatste stroom je makkelijker af. Bij een categorale school doet de school meer moeite om de leerling binnen en dus ook binnen het niveau te houden.
Dit gaat op voor alle niveaus. Juist daarom is er ook een run op categorale havo en mavo/vmbo-t scholen.
Tja zo kan ik het ook
Amsterdamse “Tjonge Miriam, nu zet je vmbo ouders wel erg sneu weg. Het zal vast gelden voor een klein deel van ouders, die de weg niet kennen naar de krant.
Ik denk echter dat de meeste ouders van vmbo’ers een stuk minder last hebben van status/osm-denken.”
Nu geef je mij de schuld van de mogelijkheid dat de werkelijkheid niet voldoet aan wat jij denkt.
Sorry, ik kan er niets aan doen.
Ik denk dat wat jij denkt over osm denkers een beetje te veel gedacht is.
Krant
Het is echt onzin om te stellen dat ouders van vmboleerlingen de weg naar de krant niet kennen. Dat is vooral mijn punt, wat een vooroordelen weer.
Aan het woord
Ik geloof je, Amsterdamse.
Maar de kruiwagens en mooi geformuleerde zinnen vind je vaker bij gym ouders. Die komen dus makkelijker aan het woord.
Dat is geen vooroordeel, maar een feit.
is geen vooroordeel
"Het is echt onzin om te stellen dat ouders van vmboleerlingen de weg naar de krant niet kennen. Dat is vooral mijn punt, wat een vooroordelen weer."
Ik ben het eens met Mirjam. Het is geen vooroordeel, het is een feit.
Gymnasium-leerlingen hebben gemiddeld genomen hoger opgeleide ouders dan VMBO-leerlingen. Gemiddeld he, er zijn genoeg uitzonderingen. En als je hoger opgeleid bent, weet je gemiddeld genomen beter wat je rechten zijn én hoe je daar invloed op kan uitoefenen.
Tsjor
In aanvulling op Miriam, zo moeilijk is het wel. Als je een kind hebt dat het hele jaar gemotiveerd is om hoge cijfers te halen, dan lukt dat wel.
Maar als je een kind hebt dat makkelijk is, dan wordt het voor dat kind een stuk zwaarder om naar het VWO te kunnen. Er zijn genoeg kinderen die zich aanpassen aan het niveau van de klas. Ook kinderen die dat op de basisschool niet deden, maar nu wel, omdat ze bijvoorbeeld puberen, of omdat ze niet gewend zijn om moeite te doen en op die manier doorgaan.
Een kind dat een onvoldoende haalt kan wil nog wel eens wakkerschrikken en aan het werk gaan. Een kind dat een zes of een zeven haalt, zal dat niet doen. Terwijl dat kind in een gemengde brugklas, dat wèl moet doen, want die cijfers zijn te laag om op te stromen.
En dan is natuurlijk de vraag hoe de creatieve vakken en gymnastiek meetellen. Zevens halen voor tekenen en handvaardigheid wil meestal nog wel lukken, een werkstuk kan gebrek aan talent wel compenseren. Maar is er genoeg compensatie? Als de vakken 'onder de streep' meetellen voor de beoordeling kan een zes voor de moeite voor gym een kind de das omdoen voor zover het opstromen betreft. Ik begrijp heel goed dat ouders die inschatten dat hun kind meer van het fliereflujiterige type is liever een categorale school kiezen.
Tsjor
Dat is het dus wel. Ik lees hier wel vaker dat kinderen alleen kunnen opstromen als ze gemiddeld een 7,5 of een 8 staan en hoe makkelijk dat dan wel niet is want anders redden ze het toch niet.
Mijn zoon kwam van de basisschool af met een Havo advies. Verprutste zijn eind cito en mocht toen niet meer naar een havo/vwo brugklas maar werd in een mavo/havo brugklas geplaatst. Vreselijk vond hij dat. Hij begreep zelf namelijk heel goed dat je met zesjes in de havo/vwo klas zo naar 2 Havo ging maar je alleen naar de havo ging vanuit de mavo/havo klas met hele hoge cijfers en hij wist ook al dat dat hem niet zou gaan lukken. Hij is namelijk hartstikke dyslectisch en dat gemiddelde op nederlands, Engels en Wiskunde zou hem nooit lukken. Het was een drama jaar. Elk laag cijfer veroorzaakte een tranendal. Hij wou persé naar de Havo. Hoefde van ons niet maar hij wou het zelf. Eind van het jaar stond hij er redelijk voor. Een zeven gemiddeld op alle overige vakken geloof ik maar een magere zes op NE-EN-WI. Geen idee op welke gronden maar ze besloten dat onze zoon toch naar 2 Havo mocht.
Inmiddels zit hij in 4 Havo. Hij gaat waarschijnlijk ook over naar 5 Havo. Hij is nooit blijven zitten. Hij is nog steeds geen hoogvlieger. Talen blijven een drama maar hilarisch genoeg staat hij dit jaar ruim een 7 voor Nederlands (en een 5 voor Engels). Overige vakken staat hij weer gemiddeld een 7. Voor zijn PTA's staat hij er uitstekend voor.
Ik zou nooit een kind of ouder aanraden om met een Havo advies in een mavo/havo klas te gaan zitten. Dat kan alleen als je weet dat je kind stabiel kan scoren. Mijn zoon kan dat niet. Zijn cijfers gaan alle kanten op. De mavo/havo brugklas heeft hem bijna overspannen gemaakt zoveel zorgen maakte hij zich over elk laag cijfers. Wat een paniek elke keer bij een 3 of 4 voor Frans of Engelse grammatica of een Nederlands dictee.
afstand
Voor vmbo kinderen is afstand belangrijker dan voor vwo kinderen, blijkt uit onderzoek. Zij zullen eerder naar een school in de buurt gaan, dan de hele stad doorfietsen naar die ene populaire school. Ik denk ook dat er minder elite-scholen zullen bestaan, ik vermoed dat vmbo klassen allemaal wel gemixt zijn.
opstromen
De eisen aan opstromen verschillen per school en op welk niveau lesgegeven wordt. Zoon zat in een t/h brugklas. Hij kreeg les op havoniveau en uit havoboeken. Hij kreeg dezelfde proefwerken als zijn havocollega's. Een aantal vakken telden niet mee voor toelating havo, zoals gym, tekenen, muziek. Voor een aantal vakken moest je gemiddeld een 7 staan (ik dacht de kernvakken) en de rest dan een ander gemiddelde, zeker geen 7,5, ik dacht een 6,5 want het was tenslotte al les op havoniveau. Ruim de helft van de klas voldeed aan de eisen en mocht naar havo, zoon ook. Dochter zat (op ons verzoek) in h/v brugklas. Daar golden dezelfde eisen, alleen werd daar op vwo-niveau lesgegeven maar vergeleken de gewone vwo-brugklas een uur extra nl en wi en geen kcv. Aangezien dochter problemen had met talen en absoluut geen gymnasium wilde doen, ging zij oor h/v brugklas. Iets minder dan de helft ging naar atheneum, dochter ook.
geen gymnasiumadvies
Overigens is er nooit apart gymnasiumadvies geweest, of een hogere citoscore vereist voor gymnasium. Alleen vwo advies. De ondergrens van de vwo cito is altijd 545 geweest. Voorheen konden gymnasia, vwo-scholen of scholengemeenschappen voor hun vwo-klassen dit als voorwaarde hanteren. Nu telt alleen het advies.
Noortje en Provincaal
Noortje, en dat is dus krom. Je kind krijgt op havo-niveau les en krijgt dezelfde toetsen als de leerlingen in de 'gewone' havo-klas. En toch moet je kind een 7 scoren op bepaalde vakken. Terwijl je in een homogene klas gewoon een voldoende moet staan.
Provincaal: "Overigens is er nooit apart gymnasiumadvies geweest, of een hogere citoscore vereist voor gymnasium. Alleen vwo advies. De ondergrens van de vwo cito is altijd 545 geweest."
Ik ken toch diverse leerlingen die écht een gymnasium (of VWO+) advies hebben gekregen. Ik ken trouwens ook meerdere gymnasia die een andere ondergrens dan 545 hanteerden (zowel hoger als lager).
Amsterdamse kernprocedure
Voor Amsterdam zijn de citobandbreedtes vastgelegd in de kernprocedure. Officieel bestaat gymnasiumadvies niet. Bassischooldocenten zullen dat vast wel uitspreken, maar voor de matching is het niet van meerwaarde. Wellicht is dat in andere plaatsen allemaal verschillend.
Misschien niet in de provincie
Provinciaal “Voor vmbo kinderen is afstand belangrijker dan voor vwo kinderen, blijkt uit onderzoek”
Dat geloof ik onmiddellijk, maar in Amsterdam maakt dat niet uit. Je moet zoveel scholen op je voorkeurslijst opgeven dat die die verder weg zijn er ook op staan.
En nee, afstand is bij de toewijzing/loterij geen factor waarmee gerekend wordt.
Er is dus niks te zullen gaan in het kader van dicht bij, ze hebben het maar te doen met wat wordt toegewezen?
Wist je dat?
Zo ja, wat is dan de relevantie van je opmerking?
Wist je dat niet?
Waarom formuleer je dan op een manier die doet alsof vast staat dat wat je beweert van toepassing is op Amsterdam?
Wat het advies betreft #173 haal je wat dingen door elkaar.
Je doet alsof de scholen gebonden waren aan Cito scores. Is niet waar.
Een eindtoets was in die tijd niet eens verplicht laat staan dat die van Cito bindende betekenis had. De Amsterdamse gymnasia stelden -naast de kernprocedure - nadere eisen. De hoogste scores gingen voor. Een gymnasiumadvies was van belang. Dat werd wel degelijk gegeven.
Ah, ik zie het, je mist het punt
Klopt hoor Provinciaal. Nu (matching) telt dat gymnasiumadvies niet meer.
Dat was het punt dus.
Ouders die nu met hun kinderen in de kernprocedure zitten hebben zelf wel meegemaakt dat er een duidelijk onderscheid was tussen gymnasium en vwo.
Zij denken dat dat nog steeds zo is
Afstand
dat onderzoek over oa hoe belangtijk vinden kinderen afstand, ging over Amsterdam. Het was onderdeel van de evaluatie van de matching 2017.
Miriam
Als alle vmbogroepachters gewoon hun dichtstbijzijnde vmbo opgeven is er geen probleem.dat doen potentiele gymnasiumleerlingen dus niet. Dat is het punt.
Afstand
https://www.ois.amsterdam.nl/pdf/2018_voorkeuren%20in%20schoolkeuze%20vo.pdf
Afstand blijkt het eerste criterium te zijn voor de te overwegen school. Voor een categorale school zijn kinderen bereid verder te reizen.
Het is niet zo dat alle vmbo’ers de dichtstbijzijnde school uitkiezen en er daarom geen probleem is. Dat vmbo’ers wel naar een school in hun top drie kunnen heeft meer te maken met het feit dat er een flinke overcapaciteit is op vmbo niveau (of te weinig vmbo leerlingen zou Osvo zeggen). Desalniettemin zijn er ook enkele vmbo’s die meer aanmeldingen dat plek hebben: OSB, IJburg en Vox-klassen bijvoorbeeld. Dit zijn ook de scholen die door kinderen van buiten Amsterdam als enige school worden opgegeven. Zij zijn alleen bereid voor deze scholen verder de reizen en gaan anders liever naar een school in de eigen gemeente.
Het is ook een misvatting te denken dat als alle potentiële gymnasiasten niet de dichtstbijzijnde school opgeven en er daardoor een probleem is. Dat de kinderen die buiten de top 5 vallen vrijwel zonder uitzondering kinderen zijn die kozen voor het schooltype gymnasium heeft te maken met het feit dat er ‘te veel vwo kinderen zijn’ (dixit Osvo) die kiezen voor het Hyperion of Amsterdams lyceum en de vijf categorale gymnasia aks reserve op nummers 3 t/m 7 hebben staan. Deze voor Hyperion en Amsterdams lyceum uitgelote kinderen gaan voor de kinderen die voor het gymnasium kiezen, als ze een beter lotnummer hebben. Zo gaan kinderen die het liefste naar een (categoraal) atheneum willen naar het gymnasium en verdringen zij daar de kinderen die juist het schooltype gymnasium willen naar scholen waar, als er überhaupt gymnasium mogelijkheden zijn dat niet in de eerste klas maar pas na de brugklas in de 2e klas begint. En zo krijgen beide groepen kinderen - die categoraal vwo en die voor categoraal gymnasium willen - door de centrale loting niet de school die ze wilden.
Het is ook een misvatting dat kinderen allemaal naar categorale scholen willen en niet naar brede, grote scholengemeenschappen willen. Het Spinoza lyceum (1200 leerlingen, vmbo t/m gymnasium) en het montesorri lyceum Amsterdam (1800 leerlingen vmbo t/m gymnasium) zitten beiden ramvol op alle niveaus, op het MLA is alleen nog plek op ... het vmbo!
Dat afstandscriterium geldt voor alle kinderen, ook voor kinderen van buiten Amsterdam. Zij zijn bereid om verder de reizen voor de categorale scholen in Amsterdam. Kinderen van buiten kiezen in Amsterdam voor de ‘populaire scholen’ die hierboven genoemd worden. Ook de kinderen ‘uit de provincie’ halen dus hun neus op voor de scholen die hier keer op keer genoemd worden die voor die ‘arrogante Amsterdammers’ niet goed genoeg zouden zijn.
Al deze kinderen en hun ouders doen niets verkeerd want ze doen precies wat Osvo en de gemeente hen opdragen: met passie kiezen voor hun échte voorkeuren. Nu blijkt dat die gevraagde échte voorkeuren niet matchen bij het aanbod van scholen, zal het aanbod moeten worden aangepast. Maar dat wil Osvo niet zolang 20% van de capaciteit, ondanks lotingsdwang, leeg blijft. Of men moet stoppen kinderen te vragen naar hun échte voorkeuren, als je van te voren al weet dat je dat niet waar kunt maken en daar ook niks aan wil veranderen.
Bermbrand
" met passie kiezen voor hun échte voorkeuren. " Serieus? We hebben het hier over 11/12-jarigen die met passie (vreselijk woord maar dat terzijde) kiezen voor hun echte voorkeuren.
Ik ben er nu wel van overtuigd dat Amsterdamse kindertjes anders zijn dan in de rest van Nederland.
