Schoolreis

probeer dan voor dat plasprobleem een andere oplossing te vinden. Constructief. Ze zal niet de eerste en ook niet de laatste zijn met dit probleem. 
In overleg met de leerkracht en eventueel een vertrouwde ouder uit die commissie. 

Vanaf het moment dat ze geboren worden is het een grote oefening in loslaten. Dat gaat met horten en stoten, vallen en opstaan. Maar in vrijwel alle gevallen komt het uiteindelijk goed. 

Je hebt als ouder niet het recht om mee te gaan op schoolreis en ook geen inspraak in hoe een school begeleiding kiest. Als er een reden is dat je per se mee moet, had ik dat zelf waarschijnlijk al eerder aangekaart op school.
Verder lijkt het me ook goed om je dochter het vertrouwen mee te geven dat ze ook zonder jou kan plassen. Op school zit je er ook niet heel de dag bij. En er komen nog wel meer momenten dat jij er niet bent als ze ergens anders is, bijvoorbeeld met een kinderfeestje van een ander kind. Of als ze met je ouders/schoonouders ergens naartoe gaat zonder jou. Die afhankelijkheid van één persoon is niet goed en ook erg onhandig. Ik vind dat niet iets wat je per se moet willen faciliteren voor je kind.
Misschien gaat het juist wel beter als je kind weet dat jij er simpelweg niet bent en ze het met juf/andere begeleider/ouder van vriendje/opa/oma/papa te doen heeft.

Reyhan1981 schreef op 28-05-2025 om 22:48:

[..]

Als de school het beleid aangepast zouden hebben zouden ze daar ook wel over informeren lijkt mij. Dat is niet gebeurd. Ik baal er gewoon ontzettend van dat het zo moet zonder er ook maar iets over te horen. Ik had het nog een beetje begrepen als er over geïnformeerd werd maar nu moest ik er gewoon zelf achteraan gaan

Je hoeft hier helemaal niet 'zelf achteraan gaan', school beslist de manier waarop het begeleiders voor de schoolreis wil selecteren. En dat zou kunnen zijn op aanmelding (zoals vorig jaar) of obv vraag vanuit de leerkracht (zoals dit jaar). En dat hoeft geen 'beleid' vanuit school te zijn of elk jaar hetzelfde of bij elke leerkracht hetzelfde.

Echt, je maakt je veel te druk. Laat het los! Kind gaat naar school en het is tijd om het - beetje bij beetje - lost te laten.

Lees je openingsposting nog eens terug, hoe bepalend je wilt zijn over hoe school dingen regelt. En over wat 'eerlijk' of 'oneerlijk' is.

Als je je zorgen maakt over je kind op schoolreis en of dat wel goed gaat, dan had je dát gelijk bij het bekend maken van de schoolreis kenbaar kunnen maken bij de leerkracht.

Reyhan1981 schreef op 28-05-2025 om 23:52:

[..]

Dat probeer ik dus ook. Op school heeft ze er nooit last van maar het is dus alleen op speel en pretparken en restaurants. Ik probeer haar dus een beetje erop te trainen dat ze het lawaai van de handdrogers straks niet eng vind. Ze is sowieso al een stapje in de goede richting want na zwemles durft ze wel met haar hoofd onder de haardroger dus komt idd uiteindelijk wel goed maar heeft gewoon de tijd nodig. Is niet even met 1 dag van haar angst af.

Je kind is geen zorgenkind omdat ze soms bang is voor het geluid van een haardroger. Maak het allemaal niet zo groot. 

Reyhan1981 schreef op 28-05-2025 om 23:52:

[..]

Dat probeer ik dus ook. Op school heeft ze er nooit last van maar het is dus alleen op speel en pretparken en restaurants. Ik probeer haar dus een beetje erop te trainen dat ze het lawaai van de handdrogers straks niet eng vind. Ze is sowieso al een stapje in de goede richting want na zwemles durft ze wel met haar hoofd onder de haardroger dus komt idd uiteindelijk wel goed maar heeft gewoon de tijd nodig. Is niet even met 1 dag van haar angst af.

En dat snapt iedereen. Weten dat een ongelukje niet het einde van de wereld is en dat er ook andere mensen kunnen helpen behalve mama kweekt ook zelfvertrouwen. Leren om hulp te vragen is een van de grootste dingen die je je kinderen kunt meegeven. Dus, 2 partijen op lijnen en ook voorbereiden dat “falen” oké en overkomelijk en niet schaamtevol is. 

Komt goed! Echt. 

"Mijn dochtertje kan er al niet tegen dat ik niet mee ben en nu het helemaal op een oneerlijke manier gaat zonder er ook maar iets over te horen vindt ik kwalijk"

Heb je je dochtertje vooraf toegezegd dat je mee zou gaan en nu ook je teleurstelling met haar gedeeld? Daar heeft ze niet zo veel aan vrees ik, het zal zo voor haar geen ontspannen uitje worden. Zorg dat de juf weet van dat handendrogergeluid, stop een droge broek in haar tas en laat het verder gaan. Echt, je maakt het groter dan het is.

DeOnbekende schreef op 29-05-2025 om 03:53:

[..]

Je kind is geen zorgenkind omdat ze soms bang is voor het geluid van een haardroger. Maak het allemaal niet zo groot.

Dit! Ieder kind heeft kans om met een angst op schoolreis geconfronteerd te worden. Een kind met hoogtevrees durft misschien niet van de glijbaan, er kan een grote hond voorbij komen en Marietje is doodsbang voor honden. Die kinderen hebben juist nodig dat ze eens zonder ouders zijn en leren dat het ook dan goed komt. Angsten aangaan en overwinnen.

Ik vind het ook een belediging naar alle ouders die echt een zorgenkind hebben. Een kind dat dus nooit zonder goede begeleiding mee kan en daardoor al genoeg leuke dingen zoals kinderfeestjes mist, omdat die begeleiding niet altijd geregeld kan worden. Denk bijvoorbeeld aan een kind met sondevoeding waarbij er iemand moet zijn die de sonde moeten kunnen hanteren. Een kind met extreem slecht zicht dat zich in een nieuwe omgeving niet kan oriënteren. 

Wees blij dat je kind geen zorgenkind is. Accepteer het enige nadeel dat daarbij komt dat je niet automatisch mee mag op schoolreis. En tel je zegeningen.

Het lijkt me inderdaad heel frustrerend, wanneer je braaf wacht op een uitnodiging. Omdat er het voorgaande jaar een uitnodiging was, en je nu ineens achter het net vist.
Zeker wanneer jij en je kindje zich er zo op verheugd hadden, en je naast je eigen teleurstelling ook die van je kindje aanziet.
Helaas heeft de rest wel gelijk dat je in deze situatie geen rechten hebt.
Omgaan met teleurstelling hoort ook bij de opvoeding. Dus geef je kind een dikke knuffel, zeg dat mama (of papa?) het ook graag anders had gewild, maar dat het gewoon niet kan.
En ga door met je leven. 

En als je volgend jaar alsnog mee wilt, bespreek dit dan ruimschoots op tijd met de leerkracht.

Hier kijken ze hoeveel begeleiders ze nodig hebben en dan mogen eerst de klassenouders aangeven of ze mee willen en dan wordt er (meestal) een oproepje gedaan voor de overige hulpouders. En bij meer aanmeldingen gaan ze dan loten, maar in sommige jaren had ik daar ook mijn twijfels bij als ik de uitkomst zag, maar oke.  En ook een keer dat ik er ivm geen oproepje en de locatie van uit ging dat alleen de klassenouders meegingen, maar bleek dat het stokje onderling doorgegeven was aan de ouder van het beste vriendje van de klassenouder. Tja... Dat vond ik ook jammer voor mijn kind dat graag wilde dat ik me opgaf, maar niks aan te doen.  

Peaches schreef op 28-05-2025 om 23:24:

Meegaan met het schoolreisje is meestal het ereklusje waar je voor gevraagd kan worden. Dat worden dan meestal de 'usual suspects', actieve helpers, mensen die de leerkrachten al een beetje kennen. Je hebt geen recht om mee te gaan, en ook geen recht om geïnformeerd te worden over hoe de begeleiding wordt gekozen.

Ik begrijp overigens niet goed waarom zoveel ouders dit willen. Ik ben eens gevraagd maar heb vriendelijk bedankt. Verschrikkelijk lijkt me dat, de hele dag in een pretpark met andermans kinderen. Maar goed, ieder zijn meug.

Dat was hier ook altijd. Ik was lid van de OR, ik was coördinator luizenpluis en ging me naar de bieb. 

Ieder jaar heb ik vriendelijk bedankt voor het schoolreisje het leek mij helemaal niks. Een pretpark met 1 eigen kind en 3 van een ander in een groepje. 

Met het jubileumfeest moest ik mee vond iedereen.  En ben ik ook gegaan, wat een hel.

Kind uit de klas van mijn jongste deed altijd heel vervelend en liep weg van zijn groepje moest iedereen zoeken naar dat knulletje. 

Wat gaf school als verklaring toen je vroeg waarom er geen mail uit is gegaan met de vraag wie mee wil op schoolreis? Ik zie echt een heleboel aannames, maar dit is juist iets wat je prima even na kan vragen. Wat is de reden dat het nu zo is gegaan en niet zoals vorig jaar?

Ik denk dat je het nog heel moeilijk gaat krijgen met alle dingen die gaan gebeuren in de jaren die gaan volgen waarin je kind opgroeit. Er gaat zoveel gebeuren waar jij als ouder geen invloed op gaat hebben. 
Weet je dat kinderen van curlingouders veel vaker angstproblematieken hebben? Doordat je alles voor je kind wil gaan ondervangen krijgt ze zelf niet de kans succeservaringen op te doen. Elke keer als jij iets voor haar gaat oplossen leert ze eigenlijk dat ze het zelf niet kan. Dat is uiteraard niet je bedoeling maar dat is wel de uitwerking. 

bij onze basisschool kregen de ouders die meegingen juist niet hun eigen kind in de groep op wie ze pasten. Op een schoolreisje waar ze gingen overnachten moest ik mee omdat ik de lenzen van mijn dochter uit en in moest doen, dat kon ze nog niet toen ze 9 was. Het was niet mijn hobby, maar ik heb me er manmoedig doorheen geslagen. Als een andere ouder of leerkracht het had gekund, dan was een van ons niet meegegaan.