Thuiszittersdraadje

Misschien

'Ik snap het ook niet, want hij mag wel de klas verlaten als hij het niet meer trekt, maar mag dan niet naar huis. '

Misschien hopen ze op school dat hij de les erna wel weer gewoon meedoet. De kans daarop is natuurlijk groter als hij in het schoolgebouw blijft.

Wat lastig

Wat hebben jullie het lastig met school Misdreavus en Tango, wij hebben altijd alle hulp en medewerking gehad van de school van onze zoon. Hij mocht op zijn vorige school zelfs een uurtje komen en in de mediatheek werken en dan weer naar huis gaan, dat om zoon weer te laten wennen aan school en zo misschien meer uren naar school te kunnen gaan. Het heeft destijds niet geholpen, maar alles was mogelijk, vooral geen druk en mentor, zorgmedewerker en pedagoog kwamen met allerlei mogelijkheden.

Nu op zijn nieuwe school ook al veel contact gehad en ook hier is van alles mogelijk, hij is twee weken thuis geweest en gaat deze week twee keer proberen, vandaag is gelukt, maar het was weer stom. Woensdag gaan we het weer proberen een intussen kan hij online verder met zijn werk, wat ook weer lastig gaat worden, want schoolwerk zit niet meer in zijn systeem.

Zoon is ook altijd naar voetbal blijven gaan en hij bleef afspreken met zijn vrienden. Onze huisarts heeft destijds in het eerste gesprek aangegeven dat hij vooral moest blijven sporten en afspreken, zolang zoon dat wou. Wij hadden de eerste weken zoiets van niet naar school, dan ook niet sporten.

Elena

Je hebt geen idee.
Behalve zoon hier, die dus al jaren nauwelijks naar school gaat, ook nog een dochter die altijd naar school gaat.
Zij vindt school vreselijk, maar op een redelijk gezonde manier. Ik probeer er niet meer naar te vragen, want 'natuurlijk is school hartstikke stom!'.
Maar ik weet ook wel dat ze heus wel van bepaalde dingen geniet. Op de stomste dagen geniet ze heus wel van haar vrienden, bijv.

Zoon die niet gaat is trouwens verre 'van de makkelijkste weg' of alles leuk willen hebben. Hij wil ook niet alles op zijn manier, is juist erg consentieus, lief, volgzaam, braaf.
(Buiten dat hij ook eigenzinnig en erg autonoom en koppig is)
Het is echt onmacht. Maar niets leuk vinden en nergens van kunnen genieten maken het natuurlijk niet makkelijker.
(En het ene versterkt het andere weer)

Elfie

'Je hebt geen idee.'

Ja, dat had ik zelf ook al geschreven (twee keer zelfs) ☺

Tango

Dan mag hij naar de rustruimte of de ib-ruimte en inderdaad, dan kan hij daar dus wachten tot het pauze is. Maar mijn zoon geeft aan dat de paniek die hij voelt pas overgaat als hij het gebouw uit gaat, dus niet alleen de klas uit, dus dit werkt voor hem niet.
Ik kreeg vandaag telefoon van een hulpverlener, die stelde nu voor dat er een afspraak komt met school en mij en zoon, zodat hij kan aangeven waar hij zich wel in kan vinden.
Want iedereen is kennelijk bang dat zoon de regie wil houden, wat blijkbaar niet wenselijk is, maar zij begint nu toch wel te snappen dat het vooral belangrijk is dat zoon naar school gaat en dat dat in het begin op zijn voorwaarden gaat, dat moeten we dan misschien maar gewoon accepteren.
Zij ging contact opnemen met de ib-er en die zou dan weer een afspraak met mij gaan maken, als het goed is.
Nu nog zien dat mijn zoon ook daadwerkelijk mee gaat naar die afspraak.

Zinvol /zinloos

@ Tango, na dit hele draadje opnieuw te hebben gelezen, bespeur ik een positieve houding van je zoon als hij het zinvol vindt ( vader helpen met inpakken webshopwinkel) tegenover een onwillige houding als hij iets zinloos vindt ( school).

Je man kan zoon goed uitleggen hoe de opdracht uitgevoerd moet worden en waarop hij moet letten. Uitleggen hoe hij iets voorbereidt en waarom. Kan je man door die groeiende band met zoon ook het nut van een opleiding overbrengen? Onderwerpen zoals ‘ Dat school ook niet zijn favoriete plek was maar dat hij van die fase wel zoveel geleerd heeft, zodanig dat hij nu een eigen bedrijf heeft.’
Lees dit niet als dwang of manipulatie maar als doel voor ogen. Zet zo het zinloze van school om in zinvol. Ik denk dat je man de geschikte persoon is, omdat je zoon steeds meer van je man aanneemt.

hier

Inmiddels een diploma, wat natuurlijk fantastisch is. De schoolgang is nooit meer gelukt, ze heeft het zelf gedaan, gelukkig wel met examens op school. Ik zat dan in de gang. Ik ben ook erg blij met de opstelling van de school. Geen grote overleggen, gewoon kijken wat werkt.

Alleen zakte ze daarna compleet in elkaar. Nu even geen vervolgopleiding dus. Wel cursussen in dingen die ze leuk vindt, maar zelfs dat lukt helaas niet altijd. En ik moet haar brengen en halen.

Aansluitend op Flanagan

Ik lees af en toe nog mee en ik begrijp eigenlijk niet goed waarom er niet naar alternatieve wegen wordt gezocht, waarbij aangesloten wordt bij het zinloos/zinvol dat Flanagan noemt. Dus aansluiten bij wat zoon Tango wel zinvol vindt. En als dat met een werkervaringsplaats is, is dat ook een weg (al helemaal als je het doel van praktijkonderwijs in het achterhoofd houdt). Overigens denk ik zelf dat op dit moment de stap naar een werkervaringsplaats te groot is, gezien zijn geschiedenis. Maar als er een mogelijkheid is om dat rustig op te bouwen, waarbij in het begin voorop staat dat hij gaat en dat hij vertrouwen krijgt in zijn begeleider, dan kan er naderhand, als hij goed geland is, een entree-opleiding bij gezocht worden (BBL), want een BOL-opleiding moet je hem denk ik niet aan doen.

De jongen is 15; te jong.

Tango schreef bijna 16

Nu weet ik niet hoe bijna, bijna is....

Werkervaringsplaats kan ook vanuit praktijkonderwijs

Misschien is een werkervaringsplaats via het praktijkonderwijs dan de weg.
Alleen dan moet de school niet eerst allemaal eisen aan zoon Tango gaan stellen waaraan hij nu niet kan voldoen. En ook niet gaan eisen dat hij eerst een groepsstage gaat lopen. Dat werkt blijkbaar niet bij hem en daar kan ik me best wat bij voorstellen. Het lijkt er nu op dat Tangozoon eerst allemaal stappen moet zetten, waar hij momenteel niet aan toe is om dingen te mogen doen waar hij mogelijk/misschien verder mee kan komen.

En dan dit, ik kan me eerlijk gezegd heel goed voorstellen dat als je tot 3 VMBO basis bent gekomen en je moet dan vervolgens naar praktijk en je blijft ook nog eens zitten, dat je het even helemaal gehad hebt met school.

Tango

Probeer bij die leerplichtambtenaar of wie dan ook iets voor elkaar te krijgen zodat hij vier dagen kan werken en 1 dag naar school kan, zie ook wat Flanagan heeft gevonden hierboven.
Zou dat bij jouw man kunnen?

Hoe het nu gaat.

Inmiddels weer een maand verder. Ik merk dat er nu rust is bij zoon. In het overleg met school, leerplicht en hulpverlening is besloten dat naar school gaan er voorlopig niet in zit. School kwam totaal niet met ideeën. Uiteindelijk is besloten dat hij 2 dagdelen stage gaat lopen bij het bedrijf waar man mee samenwerkt en verder 2 dagen bij man werkt. Daarnaast wordt een soort van zorgplek bij een boerderij aangevraagd. Dit is een combinatie van school en werk. Hij moet dan schoolwerk krijgen vanuit school. Momenteel krijgt hij echter helemaal niets vanuit school.
Alleen de stage wordt begeleid vanuit school, maar heb hier ook nog geen doelen voor gezien o.i.d.
En eigenlijk vind ik dat ook wel prima, het geeft zoveel rust. Wat ik wel schokkend vind is dat je er zo snel aan went dat zoon niet naar school gaat. Het begint al gewoon te worden. De stage gaf in het begin wel spanning, maar inmiddels gaat hij hier ook best makkelijk naar toe. Anderhalve week terug nog een aanvaring met hem gehad om dat hij niet wilde voetballen, maar inmiddels vindt hij het alweer heel stom dat nu alle competitie stil ligt.
Vorige week is zoon voor onderzoek geweest bij de psychologe. We hopen eind deze week daar iets over te horen. In november kan hij dan met een behandeling starten.
Het doel moet uiteindelijk zijn om zoon weer (deels) naar school te krijgen. Dat is nog een lange weg te gaan, zeker met een school die hem eigenlijk nu laat 'vallen' en al het contact met hem kwijt is. Of dit de juiste school is, daar hebben we ook sterk onze twijfels over. Het niveau sluit niet aan, daar hebben we het vorige week uitgebreid over gehad met de hulpverlener. Hij gaat er nu, met school samen, naar kijken hoe we dit kunnen oplossen.

Tango

Nou het zou mijn doel niet meer zijn om hem naar 'school' te krijgen maar naar een BBL entree-opleiding!

Tango

Ja dat herken ik wel, hoe snel dingen gewoon worden.
Fijn dat er wel rust is bij je zoon.
Fijn dat er onderzoek is geweest, hopelijk geeft het jullie handvatten en kunnen jullie van daaruit verder bouwen.

en hier

Hier schiet het allemaal voor geen meter op.
Het gesprek met school is geweest, zoon ging zowaar mee, maar op de gang blokkeerde hij en ging echt niet mee naar binnen met ons, de ib-er en de mentor.
School was heel erg welwillend, hij mocht wat later beginnen dan de rest en dan vertrekken als het niet meer ging. Wij helemaal blij dat dat nu opgelost was, zei het kind doodleuk dat hij toch niet zou gaan.
Eén keer per week komt de begeleider voor ons kind, die laten we dan de slaapkamer in, die houdt een monoloog en vertrekt dan weer. Mijn kind kan namelijk ontzettend goed iemand negeren... De eerste keer was het bijna een half uur, een half uur waarin hij niet heeft gepraat, geen oogcontact heeft gemaakt, zelfs niet heeft bewogen.
Iedereen die hem nu heeft gezien van school of hulpverlening is erg geschrokken, ze zijn wel wat gewend, maar dit is wel heel erg en ze lijken zelf nu ook niet meer te weten wat ze er mee moeten.
Er is ook nog een groot overleg geweest, waar de voormalige psycholoog bij was, die heeft gelukkig wat dingen kunnen overbrengen wat wij al tijden probeerden, maar waarin we niet helemaal serieus genomen werden.
Ineens is iedereen wel omgeslagen van "jullie moeten vooral blijven uitdragen wat jullie van hem verwachten" naar "oh dit is wel heel ernstige problematiek, dit hebben wij ook nog nooit meegemaakt"
We moeten hem nog steeds iedere morgen wakker maken en zeggen dat het tijd is om naar school te gaan, maar dat begint inmiddels meer een raar toneelstukje te worden. Wij zeggen het, kind zegt nee, wij worden niet geacht strijd te voeren, dus daar blijft het bij.

Er staat een eerste afspraak met een psychiater op de planning. Hij geeft nu al aan dat hij daar echt niet heen gaat. Onze begeleider gaat proberen of het een optie is dat we de psychiater als het niet lukt opbellen zodat hij naar ons komt, maar of dat gaat lukken is nog niet zeker.
Ondertussen begint er steeds meer gesproken worden over een opname, maar we weten nu al dat ons kind dat niet gaat willen, dus dan zou het een gedwongen opname worden.

Reactie

Triva, MBO1 BBL is toch ook school? Ik begrijp best dat je dit blijft noemen, maar ook hier zit je niet zomaar natuurlijk. Zoon is geen kind dat je zomaar aanmeldt voor een opleiding. Hij moet zoiets eerst eens gezien hebben. Open dagen bezoeken is momenteel erg lastig natuurlijk. En ik heb echt geen idee wat er op zo'n opleiding precies verwacht wordt en wordt aangeboden. Ben er helemaal niet in thuis.
We gaan nu eerst maar eens aan de slag met het huidige traject en dan zien waar we op uit komen. De verwachting is zeker niet meer volledig naar school. Dat is echt van de baan en dat ziet de hulpverlening ook.

Misdreavus

Ja die rust is gewoon heel fijn. We zien ook beetje bij beetje zoon weer terugkomen in zijn normale doen. Het is fijn dat hij wel regelmaat heeft nu, dat doet hem ook goed. Het blijft echter een dun draadje, je vraagt zo weer teveel van hem.
Ik ben heel benieuwd naar de uitkomst van het onderzoek. Er wordt breed onderzoek gedaan (eindelijk!) naar o.a. ASS, angststoornis, trauma. Maar de psycholoog zelf vond het al een hele puzzel volgens mij.

Jouw verhaal blijft ook herkenbaar, maar is veel heftiger. Herkenbaar is het niet mee willen naar afspraken. Wij doen dat inmiddels ook niet meer bij zoon. Bij het laatste overleg op school ging hij gewoon niet mee. Hij wilde dat niet en dat levert dan spanning en strijd op. Ik heb samen met hem op papier gezet wat hij belangrijk vond. Dat werd ook serieus meegenomen.
Dat er dan besluiten worden genomen waar hij niet helemaal blij mee was, dat kan dan. Zo wilde hij liever geen stage ergens anders lopen, maar alleen bij zijn vader. Inmiddels heeft hij zich daar wel bij neergelegd.
Zoon hier gaat ook de hulpverlening het liefst uit de weg. Als zijn hulpverlener een afspraak wil maken geeft hij rustig aan dat hij niets te bespreken heeft. En dan gaat de afspraak niet door. Al helemaal niet als het online moet of via de telefoon.
'Toneelstukjes' moesten wij inderdaad ook een tijd nog doen, maar sinds het laatste gesprek is gelukkig nu duidelijk dat school op dit moment echt niet haalbaar is. We stimuleren nu niets meer richting school. Op zijn stage mag hij voorlopig nog later beginnen, dus er is ook geen strijd over vroeg opstaan. Alleen toen hij naar de psychologe moest, moest hij vroeg op. En dat lukte hem opeens verrassend goed zelf.

Wat doet jullie zoon nu de hele dag? Alleen in bed liggen of heeft hij verder nog een daginvulling? Het lijkt me echt zo frustrerend als je kind helemaal niets wil en kan.
Dat vind ik bij onze zoon ook echt het lastigst. Op dit moment bereik ik ook minder met zoon dan mijn man. Tegenwoordig is het dus mijn man die hem zijn bed uit trommelt.

Een opname lijkt me ook heel heftig zeg! Waar zou dit zijn dan? Ik hoop voor jullie dat jullie zoon de afspraken met de psychiater wel aan gaat en dat een opname zo voorkomen kan worden. Heeft jullie zoon zelf wel behoefte aan hulp? Of vindt hij het allemaal wel best zo? Want dat kan natuurlijk maken dat hij het nut van die psychiater niet inziet.

Tango

Ik geef je de tip om je daar op te richten, ik zie jouw zoon voor de zomer niet meer volledig naar school gaan. Bij deze optie start hij alsnog op het MBO (1) en hoeft hij maar 1 dag per week naar school en als één van de twee plekken waar hij nu werkt hem wil aannemen als leerling kun je met een kant en klaar plan aankomen bij die Hulpverlening.

Deels

Het punt is dat iemand die vanwege angsten en andere drempels thuiszit niet per direct een volle week aankan. If ever, want zoals bij mijn dochter is 5 dagen achter elkaar te overprikkelend, dan gaat ze dingen zien en horen die er niet zijn.

Dus het is mooi als je in deze fase al een BBL kunt vinden maar om het niet gelijk te laten stranden zou je moeten inbouwen dat het niet meteen alle dagen, vier werken en 1 dag naar school, gaat lukken. En als dat twijfelachtig is dan gaan de meeste BBL opleidingen je kind ook niet aannemen.

Het is altijd een puzzeltje, en het is zeker een goed idee, als het ook met minder uren mogelijk wel kan. En verder kijk je wat er in je omgeving wel is, en laat geen goede optie ongebruikt.

Tango

Ik zou willen dat ik wist wat er het hoofd van mijn zoon omging, ik weet oprecht niet meer of hij het allemaal wel best vindt of dat hij eigenlijk wel uit deze situatie wil, maar niet durft, of iets anders. Hij laat niks los.

Een eventuele opname zou zijn in een jeugdpsychiatrische instelling en ik ben daar niet per se tegen, als dat kan helpen, maar wij zijn er een beetje bang voor dat dit een enorme wig zou drijven tussen ons en ons kind en zelf dat ben ik bereid voor lief te nemen, als hij dan geholpen zou worden, maar wat me nog meer zorgen baart is dat dat ook niets oplevert en dat wij ergens in het proces de regie als ouders kwijt raken en we dus geen inbreng meer hebben als we zien dat het niet goed gaat.

BBL

Dat is precies onze twijfel over het inzetten van BBL op dit moment. Zoon gaat nog een behandeling in en kan daarnaast echt nog geen 4 dagen werk en 1 dag school aan, schat ik in. Je gaat hem dan echt overvragen.
Hij werkt nu 3 dagen, waaronder 2 dagdelen stage. En die dagen begint hij bovendien allemaal pas rond 10.30 u. omdat we de strijd over vroeg op staan nog zoveel mogelijk vermijden. Dit geeft namelijk altijd weer spanning. Op de dinsdagen en donderdagen is hij nog vrij, dan traint hij 's avonds en heeft hij overdag tijd voor afspraken met hulpverlening etc.
Dit redt hij nu allemaal prima, maar er moet niet te snel iets of teveel bijkomen.
Het is nog een wankel evenwicht, zeg maar.
BBL wordt dan denk ik iets voor na volgende zomer. In de hoop dat we tegen die tijd ook weer 'echte' dus niet online open dagen bij kunnen wonen. Zoon moet ook echt een beeld hebben van een school, je kan hem niet zomaar ergens neerzetten. En we willen graag een indruk hebben van wat is het lesniveau, kan zoon dat aan etc. Dat heb ik nu totaal nog niet. Geen idee ook hoe ik dit zou kunnen verkrijgen.

BBL en 4 dagen werken

Kleine nuancering die misschien wat lucht kan geven: bij BBL wordt vaak 4 dagen per week gewerkt maar dit is geen eis. Bij veel opleidingen moet het wel minimaal 20 uur in de week zijn. Dat kan dus ook 3 dagen van 6,5-7 uur zijn en is misschien beter behapbaar?

Groeten kaatzo

Inderdaad kaatzo

20 uur per week is voldoende en daarnaast 1 dag school.

Wat je kan doen Tango: zelf eens vrijblijvend informeren bij een niveau 1 school, dan heb je zelf een goed beeld van de mogelijkheden voor de latere (school) loopbaan voor je zoon. Mbo 1 heeft ook veel hulpverleners en is gewend met jongeren met een rugzak te werken.

Dat klinkt inderdaad beter

Goed idee om ook een keer contact op te nemen met een MBO school hier in de regio. Ga ik zeker doen.
Fijn dat er ook hulpverlening aanwezig is, al moet ik zeggen dat we ons daar nu inmiddels meerdere keren op verkeken hebben. Op een VMBO-basis en PRO school verwacht je ook iets van hulpverlening, maar wat valt dat dan nog tegen zeg.

Inmiddels

Is zoon al bijna een jaar volledig thuiszitter en al ruim een jaar grotendeels. Een jaar terug maakten we na de kerstvakantie de overstap naar het PRO. Dat leek toen een goede stap, maar bleek het uiteindelijk niet te zijn. Want wat heeft deze school hem en ons in de steek gelaten!
Toen ik dit draadje startte, vond ik de periodes dat sommige kinderen van jullie thuis zaten enorm lang, een jaar of langer. En inmiddels zijn wij ook al zover.
En het rare is dat we er een modus in hebben gevonden. Zoon gaat inmiddels 3 vaste dagen met mijn man mee naar het werk. Ook de stage bij een collega-bedrijf is gestrand. Die 3 dagen bij man gaan goed. De andere 2 dagen is hij thuis. Soms had hij afspraken met de hulpverlener, even zo vaak werden deze weer afgezegd. Zoon heeft een autisme-diagnose gekregen. Hij trainde nog voor de voetbal, met minder enthousiasme omdat de wedstrijden natuurlijk niet door gaan. En dat is het.
Het is weinig, maar het geeft rust.
En die rust wordt nu weer verstoord doordat er een plan is. Zoon mag na de kerstvakantie gaan starten op een boerderij waar meer jongeren zitten die zijn vastgelopen in het onderwijs. Het wordt deels werken en deels onderwijs. En daarnaast vooral weer vertrouwen opbouwen, contacten aan gaan etc. Het lijkt een heel geschikte plek voor hem, maar ik vind het zo spannend. De hulpverlener ziet hem het liefst volledig, of in ieder geval 3 hele dagen gaan. Zoon heeft echter geen ritme meer, vroeg opstaan geeft strijd etc. Dus wij vinden: langzaam opbouwen.
De plek is bedoeld om toe te werken naar terug naar school. Wat ons betreft niet meer het PRO, maar MBO1. Daar gaan we op inzetten. Onderwijs op de boerderij zal vanuit het PRO moeten komen, maar daar zitten nog wel wat haken en ogen aan, want zij bieden momenteel nagenoeg niets.
Gelukkig mag zoon eerst even kennismaken op het nieuwe project. Ik hoop heel erg dat hij het ziet zitten. Spannend weer....