Advies gevraagd (vakantie van schoonouders als kado)
Enige tijd geleden kwam mijn man thuis met een kort verhaal dat zijn ouders ons, mijn man en mij dus, een kado willen doen omdat dit jaar onze leeftijden samen opgeteld een mooi rond getal vormen. Dat kado is een reis, voor ons en de kinderen. Zij willen met ons mee. Dat leek mij een royaal en aardig gebaar maar verder hoorde ik daar eigenlijk niets meer over. En je gaat niet informeren hoe het ook weer met je kado zit. Tot een paar weken geleden; of we niet naar een wereldstad (X) zouden gaan, in een ander werelddeel. Ik heb aangegeven dat mij dat niet zo leuk leek en dat ik ook nog leuke suggesties had, nl te weten ... Eigenlijk dacht ik dat we nog aan het overleggen waren maar vorige week kwam de aap uit de mouw: de tickets zijn gekocht, overnachtingen zijn geboekt naar stad X.
Voor de duidelijkheid: van mij hoeven ze geen kado te geven, we hoeven ook niet op reis, zeker niet dáár naar toe. Ik gun het ze dat ze met hun zoon en kleinkinderen tijd willen doorbrengen, met of zonder mij. Het enige dat ik eigenlijk verwacht is dat er ook met mij rekening wordt gehouden, als je wil dat ik mee ga.
Schoonouders betalen trouwens de reis, wij de kosten ter plekke, blijkt ondertussen ook nog.
Ondertussen is bij mij een heel vervelend gevoel gekropen. Wat het precies is weet ik kan ik niet zo goed uitleggen maar het is alsof ik er op eens achterkom dat ik behandeld ben (of wordt) als Assepoester. Ik heb rustig en duidelijk aangegeven bij en uitgelegd aan man en ook schoonouders dat het gebaar in principe leuk is maar dat zij 1 ding vergeten zijn, namelijk mijn stem, verlangens, wensen. De verpakking leek leuk maar nu die weg is, blijkt het kado voor henzelf, op mijn detriment, of dan toch een sigaar uit eigen doos te zijn. Tja dat was zo, er viel een pijnlijke stilte, er was geen ontkennen aan. Man vindt het heel vervelend allemaal, want het komt niet lekker uit.
Heel even probeerde schoonvader het nog te verpakken als een kado speciaal voor mij (maar waarom is de reis dan naar stad X, hun wens, en niet naar een plek van mijn wens?). Dat was lastig vol te houden. Maar toen kwam al snel de aap uit de mouw: wel vervelend natuurlijk dat voor hen, dat het gezien wordt voor wat het is en dat ik het ook nog en hardop zeg. Weer werd ik niet gezien, dat het namelijk dat ik aangeef dat ik het vervelend vind (waarmee mijn Assepoester-gevoel wordt bevestigd). Daar keek met name schoonvader heel vreemd van op en werd boos, op mij. Dat er niet met mij overlegd was, kwam door mijzelf, met voorvallen uit het verleden: hij had minder goed contact met zoon dan met mij en dat was mijn schuld.
Ik merk dat ik weinig zin heb om te gaan, als aanhangsel, naar een stad die mij tegenstaat, niet geschikt is voor kinderen, jetlag heen, jetlag terug. En dan elk moment van de dag het gevoel krijgen dat ik er niet wil zijn en dat dat eigenlijk niet belangrijk is. En ik krijg ondertussen ook het gevoel van mijn schoonouders (met name schoonvader) dat ik eigenlijk mijn mond had moeten houden. Hij zegt nog net niet dat ik de vakantie heb verpest en dat als hij de stekker eruit trekt, het mijn schuld is. En als ik niet mee ga, heb ik het voor iedereen verpest. Welke keuze ik ook maak, het wordt niet mijn keuze. Ik kan alleen maar verliezen, lijkt.
Wat moet ik nu?
Ik heb aangegeven dat er over gesproken moet worden, met mijn man en mij, maar schoonvader wil dat alleen met zijn zoon doen. En mijn man drukt zijn snor. Wat mij betreft zou er best een gesprek kunnen komen over hoe we met z'n allen met vakantie gaan, waar alle wensen op tafel liggen. Maar ik heb niet de indruk dat schoonouders zo'n gesprek willen, laat staan kunnen voeren.
Hmmmm
Ts krijgt geen vakantie cadeau. Ze krijgt zonder overleg een vliegticket voor een vastgesteld moment naar stad X, net als haar man en kinderen. Samen met opa en oma. Alle overige kosten voor zichzelf moeten ze zelf betalen.
Ik gok dat die de kosten van het vliegticket nog wel eens kunnen overstijgen. Maar zelfs als dat niet zo is, vind ik het raar om maar te blijven volhouden dat ze zoiets bijzonders krijgt.
Als het anders zou zijn gegaan, zoals sommigen hier terecht opmerken -opa en oma geven asn dat ze zo ontzettend graag eens naar stad X zouden willen en dat ze dat heel erg graag met gezin van zoon willen doen en dat ter sprake brengen en aanbieden de tickets te betalen- dan zou het heel anders liggen. Dan gebeuren dingen met open vizier en worden mensen (zoon en ook schoondochter) met respect benaderd.
Zoals het nu ging is dit niet zo. Dit is iemand iemand voor een heel duur blok zetten en dat voelt voor ts blijkbaar niet goed.
Aagje
Dat is ook niets anders
Maar dat was dan ook de verrassing niet. De omschrijving die je geeft is die vanuit het perspectief van TS: gezinsvakantie met schoonfamilie naar een minder geschikte bestemming.
'Dat is nogal wat'. Ja, als je er zo naar kijkt is het een hondsbrutale inmenging in haar (!) gezin en wordt er helemaal over haar heen gelopen.
Je kunt er ook anders naar kijken en dan is het op zijn minst iets wat heel aardig en lief bedoeld is, een kado omdat de twee jonge mensen (zoon en schoondochter) samen een gedenkwaardige leeftijd hebben.
Tsjor
Bedanken voor het cadeau?
Maar het is helemaal geen cadeau! Een cadeau is onvoorwaardelijk. Aan een cadeau stel je geen eisen, tenzij daarover van tevoren overleg is geweest.
Dan hadden schoonouders het anders moeten brengen. "We willen graag met jullie gezin naar stad X. Wij willen jullie de reis ernaartoe cadeau doen, zodat jullie alleen de kosten ter plekke hebben. Wat vinden jullie daarvan?"
Kom op zeg, ze brachten het alsof ze iets geweldigs gaven, omdat ze dit jaar op zo'n mooi rond getal uitkomen als ze de leeftijd van TS en haar man bij elkaar optellen. Ze geven weinig, ze nemen vooral.
Als iemand mij op deze manier een cadeau geeft, zou ik vriendelijk maar beslist bedanken en aangeven dat ik liever zelf bepaal in welke stad en in welk gezelschap ik mijn geld uitgeef. Of dat ik daar in ieder geval een even grote stem als de rest van de familie in wil hebben.
En daar zou ik best een (waarschijnlijk tijdelijke) familiecrisis voor over hebben. Ze kunnen maar beter weten wat ze aan je hebben, voordat ze zoals Kenfan al aangaf, volgende maand met een andere "verrassing" voor je deur staan.
TS wordt 100% deurmat
als ze toegeeft aan haar man.
Het probleem is haar man, niet de schoonouders.
Hij neemt haar niet serieus en loopt over haar heen.
Dat noem ik een deurmat.
En daar komt ze niet vanaf als ze nu gaat toegeven.
Laat de relatiegesprekken maar beginnen (onder begeleiding) en stel die reis gewoon uit.
Goh
Gisteren heb ik opgepast op kleindochter. Zoon had voor vriendin een kaartje geregeld naar een muziekfestival, waar een groep optrad die dochter mooi vond (en daarna een die zoon mooi vond). zonder overleg met haar. Gewoon, zomaar het kaartje gegeven. En uiteraard moest ze die avond mee.
Tsjor
Geen kado voor TS
Het was geen kado voor TS. Ze was niet jarig. Misschien werd ze 38 jaar en 231 dagen. Niet bijzonders. Het bijzondere zat niet in haar alleen. Het bijzondere zat in iets, wat de schoonouders hebben aangegrepen om samen met de zoon te regelen: een reisje met kinderen en kleinkinderen.
Het probleem zat er eerst ook niet in het financiële deel, het probleem zat er vooral in dat TS naar een andere stad wilde. Of nog meer, dat zij mede wilde bepalen naar welke stad ze zouden gaan.
Ik zou me nog eens achter mijn oren krabben als manlief van TS, voordat ik haar weer een of andere verrassing zou bezorgen. Maar goed, de relatiecrisis heeft ze al. Straks kan ze verder in de rubriek 'echtscheiding en daarna' en dan tranen met tuiten huilen, omdat ex een mooie vakantie naar verwegistan heeft, terwijl zij met haar bloedjes van kinderen uit de zandbak moet eten. Gelukkig hoeft ze daar geen deurmat te zijn.
Tsjor
tsjor
het is handig dat je een ander gezichtspunt inbrengt in het geheel.
echter, wat ik mis bij jouw insteek is wat eraan vooraf is gegaan en wat er lijkt on der te liggen.
dan zeg jij wellicht: dat weten we allemaal niet dus mijn insteek is net zo valide als die van een ander.
Maar stel dat jouw insteek niet klopt, wat zou TS dan moeten doen?
gr Angela
Tsjor, ik denk dat je de bijdragen van TS nog eens moet lezen
Natuurlijk is de verrassing van je zoon leuk. Helemaal goed. Overrompelen mag dan helemaal. Hij heeft goed opgelet wat zijn vriendin leuk vindt en rekening met haar gehouden. Daar kan de man van TS veel van leren.
TS heeft niets te vertellen. Haar man wil niet communiceren. Hij bepaalt en houdt daarbij geen rekening met haar. Hij is de baas. En schoonvader gaat daarin mee. Dankzij man.
Ik noem dat een relatieprobleem. En geen probleem rondom een ongewenst cadeau.
Scheiden
Als TS het niet anders kan zien dan zo, als jullie haar aanmoedigen om zichzelf vooral niet als deurmat te laten gebruiken, als je inkleurt dat haar man over haar heen loopt en haar schoonouders haar gebruiken om iets wat ze zelf niet durven, tsja, dan kan ze het beste gaan scheiden. Met zulke afschuwelijke mensen wil je niet in één hotel zitten.
Misschien vraagt ze zich dan later nog eens af: wat als.... wat als ik gewoon blij had kunnen zijn, nou ja, die stad is niet mijn eerste keuze, maar we maken er wat van.... wat had dat betekent voor onze relatie, voor de kinderen, voor de schoonouders. Maar ik denk niet dat ze zich die vraag dan nog zal stellen.
Tsjor
tsjor
ga nou eens in op de situatie erom heen?
natuurijk is jouw methode een manier, maar nu ben je gewoon aan het jij-bakken omdat je jouw inste ek niet kunt onderbouwen, want je laat volledig buiten beschouwing hoe het onderliggende probleem aan te pakken. Lekker makkelijk,
gr Angela
Maar tsjor
Dat kaartje staat toch in geen verhouding tot het verhaal van ts?
Moest de vriendin van je zoon mee naar een groep die ze vreselijk vond en liet hij haar het kaartje zelf betalen? Dat zou ik nl. ook raar vinden, hoewel dat nog steeds niet te vergelijken is met een vakantie, waar veel meer kosten mee gemoeid zijn.
Dat schoonouders het een goed idee vinden begrijp ik, maar dat de man van ts erin meegaat zonder zijn vrouw erin te betrekken...
Daarbij brachten schoonouders het als een cadeau van hen samen aan ts en haar man. Pas later kwam aan het licht dat de man van ts allang met zijn ouders iets bekokstoofd had. Dat was niet de stad van voorkeur voor ts, maar volgens mij zit het ts nog het meeste dwars dat er gedaan is alsof er een cadeau gegeven werd en dat zij pas veel later op de hoogte werd gebracht van de kosten en de overige voorwaarden die daarmee gemoeid waren.
Het is gebracht alsof het voor hun gezin was en dat schoonouders de kosten zouden dragen. Als het zo gegaan was, als schoonouders in eerste instantie hadden beloofd kan ik me voorstellen dat ts minder moeite met de keuze van de stad gehad zou hebben dan in de huidige situatie. Ze moet het nl. zelf betalen en dan wil je inspraak.
tsjor 2
jouw voorstel is zodanig simpel dat TS dat natuurlijk allang overwogen heeft en besloten heeft dat niet te willen. Daaorm post ze dit op een forum.
gr Angela
Margreet #85
'waarom wordt er altijd aan vrouwen de raad gegeven zich maar te voegen in het kader van de lieve vrede?'
Als Anna een man was geweest met moeilijke schoonouders en een vrouw die onder de plak zat van haar ouders had ik de zelfde reactie gegeven: "zie het als eenmalig en leef daarna oftewel maak er het beste van voor jezelf en je gezin voor je gezin. Maar laat ook duidelijk merken dat dit geen standaard gaat worden."
Lente
Het is moeilijk voorstelbaar, maar TS was deze keer niet het middelpunt, niet de reden, niet de jarige. Dit in tegenstelling tot zoon en vriendin. Ik haalde het voorbeeld vooral aan om aan te geven dat er in relaties wel vaker iets gegeven wordt waar financiële consequenties aan vast zitten (en tijd etc.).
De schoonouders zijn de gevers van de reis en degene die het in principe hebben aangezwengeld als kado, verrassing, leuk plan voor hun zoon, zijn vrouw en de kleinkinderen. en ook voor zichzelf wel denk ik. Samen met hun zoon hebben ze bekeken hoe het financieel haalbaar was.
We zijn niet bij de gesprekken geweest tussen man en schoonouders. Misschien wil zoon op die manier zijn ouders wel eens een keer een plezier doen. Ik heb vorig jaar mijn moeder verloren, dus ik ben wel gevoelig voor redeneringen in de zin van 'wat als ze er niet meer zijn....' Het kan zomaar zijn dat je aan het graf staat en dan is er niets meer mogelijk.
Tsjor
Angela67
Ik heb er nog geen spoor van teruggevonden dat TS dat overwogen heeft. soms zijn simpele oplossingen beter dan gecompliceerde conflicten.
Tsjor
Ouwe ADD'er
'Ze moet het nl. zelf betalen en dan wil je inspraak.' De reis hoeft ze niet zelf te betalen. Dan had ze moeten aangeven: ik wil graag naar stad Y en als dat meer kost, dan betaal ik het. En dan maar hopen dat de anderen in het gezelschap stad Y leuk zouden vinden.
De verblijfkosten heeft haar man voor zijn rekening genomen. Hoe hij dat gaat betalen weet niemand. Misschien heeft hij al enige tijd ervoor gespaard. Over de verblijfkosten kan ze nog gaan soebatten met haar man en daar inspraak over eisen als het uit een gezamenlijke pot gaat. Maar ik vrees dat haar man er niet op durft te vertrouwen dat het een rustig overleg zal worden, waarin ook de belangen van schoonouders, kinderen en hemzelf nog een plek kunnen krijgen.
Tsjor
Inmiddels zondagavond
Na de eerste post van donderdagmiddag. Er zijn heel wat woorden gesproken.
Hoe is het nu, TS ?
( ik vind trouwens deurmat een vreemde beeldspraak. Wie wil er nou een woning zonder deurmat ?? Het zou een puinhoop worden binnen. Met z'n allen de deurmat zijn dan, ieder op z'n beurt ?)
Tsjor
Het gaat er niet om dat ze de reis niet hoeven te betalen. Het gaat erom dat in eerste instantie gezegd is dat ze samen met haar man een cadeau zou krijgen. Pas veel later werd bekend gemaakt dat daar wel voorwaarden aan verbonden waren. Dat had beter meteen gezegd kunnen worden.
Als iemand mij een stedentrip cadeau doet, ga ik ervan uit dat ik een reis cadeau krijg en dat ik dan niet veel later hoor dat een aanzienlijk deel van de kosten voor eigen rekening is en dat de gevers zelf mee willen.
Zowel schoonouders als man hadden tijdens het aanbieden van dat cadeau meteen de voorwaarden duidelijk moeten maken. Dan had ts er misschien anders in gestaan. Nu is ze, in mijn ogen, blij gemaakt met een dooie mus. We lezen kennelijk allebei iets anders.
En ik mis mijn (schoon)ouders ook, alle vier. Dat neemt niet weg dat ik écht nooit meer een week met mijn schoonouders op vakantie zou gaan. Stuk beter voor de verstandhouding. Dat zegt niets over houden van of over het missen van.
gezamenlijk
Bij zo'n bedrag is er altijd sprake van een gezamenlijke pot, vind ik. Het is geen nieuwe jas tenslotte. In een wereldstad ben je een fors bedrag kwijt, ook als je maar een paar dagen blijft.
" Maar ik vrees dat haar man er niet op durft te vertrouwen dat het een rustig overleg zal worden, waarin ook de belangen van schoonouders, kinderen en hemzelf nog een plek kunnen krijgen."
Oeh, wat een jeuk krijg ik daar van. Waar was het overleg VOORAF waarin de belangen van vrouw en kinderen een plek kregen? Juist, dat was er niet.
En voor vrouw en kinderen hoeft zo'n reis niet.
Waarschijnlijk wist de man dit heel goed, maar durfde hij geen nee te zeggen tegen zijn ouders. En nu zit hij klem en doet hij of zijn vrouw problemen maakt.
onduidelijk
"Het gaat erom dat in eerste instantie gezegd is dat ze samen met haar man een cadeau zou krijgen. Pas veel later werd bekend gemaakt dat daar wel voorwaarden aan verbonden waren. Dat had beter meteen gezegd kunnen worden."
Is dat zo? Het is voor mij een wat onduidelijk verhaal. TS heeft de boodschap namelijk via haar man gekregen, dat maak ik in ieder geval op uit de openingspost. Ik krijg sterk de indruk dat manlief vanaf het begin precies wist wat de bedoeling zou zijn. En hij vindt dat een prima voorstel - en had blijkbaar niet verwacht dat de hakken van TS in het zand zouden gaan.
Mocht dat zo zijn, dan moet TS vooral met man in conclaaf - en natuurlijk niet met haar schoonouders. Die dachten gewoon een leuk plan samen met hun zoon gemaakt te hebben. Manlief heeft echter een verkeerde inschatting gemaakt. Misschien is hij een hork (en TS een deurmat), misschien dramatiseert TS het allemaal iets te veel.
Ik ben trouwens nog steeds benieuwd welke wereldstad zo vreselijk voor TS en voor kinderen zou zijn.
Dat de kinderen nog niet staan te juichen, vind ik trouwens helemaal niets zeggen. Kinderen hebben toch helemaal geen idee van wat ze kunnen verwachten? En in werkelijke iedere stad kun je een leuk programma met kinderen maken.
Tsjor
In mijn ogen slaat jouw manier van 'omdenken' helemaal de plank mis. Net als de toffe verrassing van jouw zoon voor zijn vriendin. Hij wist wat zij leuk vindt en liet haar niet bij betalen.
Het werd wel gebracht als cadeau voor ts en haar man. Omdat ze samen zo'n mooi rond getal qua jaren werden. En er werd -geloof ik (maar kan tijdens het typen niet zo goed terugkijken naar posting 1 zonder al mijn inhoud te verliezen) meteen ook al wel aangegeven dat schoonouders ook mee wilden. Was geen probleem voor zover ik dat kan beoordelen. Het probleem kwam toen er
1. niet overlegd werd over de bestemming (en het moment, de lengte) van de vakantie, terwijl die indruk wel gewekt werd.
2. ts en partner voor de kosten ter plaatse moeten opdraaien. Dat kan nogal oplopen in wereldsteden. En als het dan voor een bestemming is waar je niet zelf voor gekozen hebt, dan vind ik dat nogal wat.
3 er sprake lijkt van manipulatief gedrag van man/schoonouders: er wordt iets gezegd, er wordt de schijn van overleg gewekt maar ondertussen is het geregeld, inclusief de eigen bijdrage in de kosten.
Van 1 zou je kunnen zeggen dat het logisch is dat er niet overlegd wordt als het een cadeau en een verrassing moet zijn. Maar gezien punt 2 gaat dat nauwelijks nog op: een cadeau en een verrassing hoef je niet grotendeels zelf te betalen. En dat is nu wel het geval. En punt 3, nou ja....hoe mensen dat zien en daar mee omgaan, daar zijn de meningen over verdeeld.
Aagje
Aagje
Dat zeg ik verkeerd
Niet de toffe verrassing van jouw zoon slaat de plank mis, die verrassing is nl helemaal goed. Ik bedoelde te zeggen 'de vergelijking met de toffe verrassing van jouw zoon'.
Aagje
Ijsvogeltje
"Het gaat erom dat in eerste instantie gezegd is dat ze samen met haar man een cadeau zou krijgen. Pas veel later werd bekend gemaakt dat daar wel voorwaarden aan verbonden waren. Dat had beter meteen gezegd kunnen worden."
Ik lees in de openingspost inderdaad wel dat schoonouders mee zouden gaan en ook dat ts dat prima vond. Maar, ik lees ook dat pas later aan ts verteld werd dat de kosten ter plaatse voor rekening van haar en haar man zouden zijn en dat is toch wel een essentieel onderdeel van een cadeau.
Pug schrijft: "Oeh, wat een jeuk krijg ik daar van.....................Waarschijnlijk wist de man dit heel goed, maar durfde hij geen nee te zeggen tegen zijn ouders. En nu zit hij klem en doet hij of zijn vrouw problemen maakt"
Zo zou het zomaar kunnen zijn. Vooral ook omdat ts het volgende schreef: "Man heeft wel vaker dingen bepaalt zonder mij daarin te kennen. Soms grote dingen, soms kleinere dingen. Over sommige onderwerpen hebben we een flinke crisis gehad."
Niet blij
Ik zou er ook absoluut niet blij mee zijn. Als ik al met mijn schoonouders een week ergens zou vertoeven, dan zou het iets zonder al te veel uitdagingen moeten zijn. Een all-inclusive resort aan een zonnig strand bijvoorbeeld. Niet dat ik dat zelf uitgekozen zou hebben, maar dat maakt het wel een stuk eenvoudiger en minder stressvol met zo'n uiteenlopende groep leeftijden. Volgens mij moet je met zo'n groep ook niet teveel plannen, misschien een uitstapje... maar ook veel tafelen, bij het zwembad hangen, even een loopje langs de boulevard of het dorpje... en elkaar verder een beetje vrij laten op het complex. Dat is in een grote stad een stuk moeilijker. Als het inderdaad NY is, is dat natuurlijk geweldig... maar dan doe je zoiets als je kinderen iets ouder zijn. Of je gaat samen. Het is nogal bizar om zoiets vooraf niet te bespreken en je voor het blok te zetten. Het heeft iets vreselijk dwingends, zoals dit is aangepakt. En dat je dan wordt weggezet als ondankbaar en een spelbreker is een 'mindf*ck'. Alsof je geen recht van spreken hebt omdat het je wordt aangeboden... Nou ja, er is al heel veel over gezegd. Ik ben heel benieuwd wat je uiteindelijk hebt gedaan.
Waar is Anna?
Omdat Anna helemaal niet reageert krijg ik het vermoeden dat iemand die zijn vrouw of haar man wil verrassen met een tripje samen met de ouders, hier eens een balletje opgooit hoe zoiets zou kunnen vallen.
Tsjor
Het moet wel in je karakter passen om gewoon blij te kunnen zijn met een verrassing. Ik laat me graag verrassen met een spontaan etentje buiten de deur de situatie van TS is wel wat groter dan een etentje. Alleen al het feit dat ik niet heb mogen meepraten over de uitgave van zo'n groot bedrag, wat gemoeid is met 'de kosten daar', zou voor mij moeilijk verteerbaar zijn. Het idee op zich is érg leuk, ik zou zelf ook niet ingewikkeld doen over de stad. Het moet wel heel erg zijn wil een vreemde stad echt totaal niets te bieden hebben. Maar het gaat om het gebrek aan overleg en inspraak en dat je de gelegenheid krijgt om erover na te denken.
Sfera
Misschien staat de man van Anna wel de hele tijd over haar schouder mee te lezen om haar zo te betrappen op geroddel over die vakantie als ze op de computer of laptop zit, zodat ze niet vrij is om verder te schrijven. Het zou zomaar kunnen.
wat stoom van de ketel
Margreet zei iets dat mij aan het denken zette:
is dat men niet begrijpt dat er over jouw grenzen heengegaan wordt. En dat jij voor een fait accompli gesteld wordt. Daarom zou het zo belangrijk zijn juist nu te gaan communiceren.
Het is niet alleen zo dat er over mijn grenzen heen gegaan wordt maar het interesseert mijn schoonvader gewoon niet. Dat communiceert hij ook. Dat is wat anders dan overleggen (dat is er niet bij). En mijn schoonmoeder is een volgzaam type (op het oog lijkt dat mee te vallen maar zij zal nooit tegen haar man in gaan). Ik vind ook dat mijn man een sleutelpositie inneemt maar in het oude gezin werd (en wordt) nooit gepraat. Hij heeft deels geen idee wat je dan moet doen en deels weet hij heel goed hoe zijn vader is. Daar wil hij niet over praten. Het is zo anders dan ik gewend ben van huis uit, dat ik niet zou weten hoe ik dat verschil kan schetsen. Soms krijg je de indruk dat harmonie veel minder belangrijk is en je zin krijgen des te meer. Dat doe je met powerplay. En op een of andere manier heb ik dus altijd het gevoel te verliezen. Dit soort spel, de 'taal' die erbij hoort, die ken ik niet, heb 'm ook nooit onder de knie kunnen krijgen. En ik wil daar ook zo min mogelijk mee te maken hebben, eerlijk gezegd.
Financieel plannen is er niet bij. Niet bij ouders, nauwelijks bij zoon. Zijn ouders willen geen erfenis achterlaten en dat is hun goed recht. Maar zo breed hebben wij het helemaal niet.
Ondertussen heb ik een hartig gesprek gehad met mijn man. Hij heeft wat uitgelegd, (op zijn non verbale manier) sorry gezegd. Heb hem ook gezegd dat je bij zo'n reis best ook mee betaalt maar het kan niet zo zijn dat een (te) groot deel bij ons ligt. Hij begint langzaam door te krijgen waar het in zit voor mij en dat het niet zo maar vanzelf overgaat.
Guilt tripping Tsjor?
Ik trek alles in wat ik gezegd heb. Want een echtscheiding waarmee ik drie onschuldige kindertjes dupeer, wil ik niet op mijn geweten hebben. Stel je voor, dadelijk zit Anna met haar bloedjes aan de grond door mijn ongezouten mening, terwijl ze door NY hadden kunnen huppelen. Smikkelend van een hotdog op een bankje in Central Park.
Jee Tsjor, het lijkt wel of je de pro-assertieven een schuldgevoel probeert aan te praten omdat je mening met meer steekhoudende argumenten niet te onderbouwen is. Dat de vergelijking met het kado van je zoon niet opging is door anderen al afdoende onderbouwd. Maar door er een recent verlies bij te halen wek je onbedoeld de indruk dat jij daardoor een gevoeliger, beter mens bent en dat jouw mening daarom meer gewicht in de schaal legt. Vind ik ook niet zo jofel eigenlijk, en niet eens alleen omdat ik zelf op mijn 30e allebei mijn ouders al kwijt was.
Wie heeft het over een scheiding ? Betekent houden van dan altijd maar instemmen met wat de ander doet? Een keer flinke ruzie hebben kan ook zonder dat je elkaar altijd en eeuwig vurig haat. Dat inzicht vind ik voor kinderen een stuk waardevoller dan een in mijn ogen een voor 12-jarigen wat decadent stedentripje.
Sterkte Anna
Het lijkt me een hele lastige situatie. Ik hoop dat jullie er zonder financiele en relationele kleerscheuren uitkomen. Misschien dat de situatie tot meer inzicht en communicatieve vaardigheden bij je man kan leiden. Als er voor de peniciline de zieke een crisis doormaakte was het of einde oefening, of hij kwam er kiplekker weer bovenop.
Wij hebben het financieel niet slecht, kunnen ons best wat veroorloven, maar dat is ook omdat we zulke bokkesprongen als jouw schoonvader nu verlangt niet maken. Een een uitnodiging voor het hele gezin naar een groot feest in een uithoek van Europa afwimpelen.
Nogmaals: kijk of er al definitieve financiele verplichtingen zijn aangegaan. Wie weet kun je nog iets terugdraaien.
