carriere en scheiding

waar het mij omgaat

is waarom is het in veruit de meeste gevallen de vrouw die minder gaat werken?
Waarom is dit niet 50/50, even veel mannen als vrouwen?
Als dat het geval is zijn we pas echt een gelijkwaardige samenleving.
Als een vrouw haar 'carierre' 4-5 maanden per kind kan onderbreken zou een man dat ook moeten kunnen. (ja, klopt die faciliteit is er nog niet)
Maar als daar niet door zowel mannen als vrouwen structureel omgevraagd en gestreden wordt komt dat er zeker niet en blijven vrouwen op een achterstand.

natuurlijk!

"Waar het hier om gaat is dat er genoeg werk is."

Maar natuurlijk! Wat stom dat we daar niet aan hebben gedacht. Er is gewoon werk genoeg. Verdere emancipatie is daarom helemaal niet nodig. Je kunt gewoon huiskamerbegeleider voor mensen met dementie worden. Het is onbegrijpelijk dat er überhaupt nog mensen zonder werk of met een te laag inkomen thuis zitten. Hup dames, allemaal huiskamerbegeleider worden!

Annej

Als je geen verstand van salrissen hebt, moet je niet iets gaan suggereren.......
Als je ALLEEN die 1000 nog wat verdiend (dus pt!), dan gaat er ca 100 euro aan loonbel. af. Als je die baan ft doet, dus zeg 2000 euro, dan gaat er ca. 300 euro af. Ik weet bij god dus niet waar je het vandaan haalt.
En als je die baan pt doet en je huidige baan ook pt, stel totaal 2500, dan betaal je in totaal!!! een kleine 50@ euro. Netto dus 2000.

Bicyclette

Duidelijk dat jij dus niet weet waar het echte leven over gaat.

Bieb

Ik reageerde op de vraag van annej: welke man gaat dit doen, nou geen een dus. En dat bevestig jij, want je hebt het over vrouwen die pt werken en er een baantje bij kunnen gaan doen

Marsy

Ik heb het over vrouwen omdat ik in ga op de op de vraag hoe het op te lossen met VROUWEN die het arm hebben.......
En een man die pt is gaan werken maar weer meer moet werken zal ook eieren voor zn geld moeten kiezen. Of niet soms?

Tja bieb

En jij denkt serieus dat er een man is die dit gaat doen tegen dit bedrag?

Wat wil je nou marsy

Ten errste gaat deze hele discussie over de emancipatie van vrouwen, en het feit dat teveel vrouwen in jullie ogen pt gaan werken, en daardoor een risico nemen. Dus jouw vraag of een man dit werk zou gaan doen is daarin niet echt relevant.
Ten tweede noem ik een voorbeeld, dus is niet HET wat je moet of kunt gaan doen.
Opvallend trouwens dat jullie als emancipatiestrijders dit dan als een specifieke vrouwenbaan bestempelen. Heel apart.

En als je mij niet gelooft

Als vig'er mbo niveau 3 (een typische "vrouwenbaan" ) verdien je 1.865,45 en maximaal €2.566,28 bij ft werken. http://www.werkenbijlaurens.one/verzorgende-ig/

Aangezien de meeste vrouwen enige jaren werkervaring hebben, zitten ze niet meer onderin de schaal en dus verdienen zij ongeveer 1300 euro netto bij pt werken.

Bieb

Laat maar.

MarSy

Precies

Bieb

Ik suggereer daarmee niks. Ik geef antwoord op de vraag van annej

och

Als ik geen kinderen had, zou ik óók niet fulltime werken. Wat mij betreft is er namelijk meer in het leven dan alleen werk en geld verdienen.

Zoals bijvoorbeeld mantelzorg, vrijwilligerswerk en tijd voor jezelf (niets-doe tijd, bijvoorbeeld, voor mij absoluut onontbeerlijk om mij staande te houden), tijd voor een cursus, voor vriendschappen enz. enz.

Leuk als je dat kunt naast een fulltime baan hoor, maar ik kan (en wil!) dat niet.

Jippox

Vind jij ook dat mannen die keuze moeten hebben? niets-doe tijd? Tijd voor een cursus? Tijd voor vriendschappen? En als ze een vrouw hebben die daar ook behoefte aan heeft, dat we dat vanuit maatschappij faciliteren (aanvullende bijstand)? Want ja die hypotheek of huur moet toch betaald worden. En niets-doe-tijd levert ook geen brood op de plank. Of is het iets voor vrouwen met een partner die gewoon lekker verdient en zijn status ontleent aan zijn werk (omdat het zo hoort)?

Alsof 4 of 5 dagen werken geen ruimte geeft voor vriendschappen of lekker een boek lezen of vrijwilligerswerk op school of in de lokale politiek etc.

Fulltime

Niemand heeft het er over dat fulltime werken altijd zou moeten. Zelf werk ik wel fulltime en daar is ook niks mis mee. Veel mensen (vooral vrouwen) doen alsof fulltime werken inhoudt dat je geen tijd meer hebt voor jezelf/je kinderen/andere zaken. Ik heb wel vaker vrouwen fulltime werken als een soort eng noodlot gezien, als dat toch maar niet hoeft en bespaart zou blijven. Ook enorm overdreven. Ik ken meerdere gescheiden /bijna gescheiden vrouwen die het als een soort doembeeld zagen/zien dat ze fulltime moesten/moeten werken. Nog erger als ze daarin bevestigd worden door anderen die het ook zo erg lijkt om fulltime te moeten werken. Alsof ze 60 uur per week in de mijnen gaan werken. Ik heb er ook wel eens vreemde opmerkingen over gehad dat ik fulltime werk. Toen ik nog alleenstaand was begreep iedereen het maar sinds ik weer getrouwd ben vinden sommige mensen het heel vreemd dat ik fulltime werk. Mensen hebben letterlijk tegen mij gezegd: dat hoeft nu toch niet meer? En fijn dat je weer een man hebt, dan kan je het ook wat rustiger aan doen. Wat dat betreft is er echt nog een wereld te winnen.

Maar uiteraard als je met 20 of 28 uur zelfvoorzienend bent dan is er helemaal niks mis met parttime werken. Punt is alleen, zoals hier ook door Bieb aangegeven, dat veel mensen met 20 uur niet rond kunnen komen. En dat komt soms ook doordat vrouwen (en sommige mannen) te weinig investeren in zichzelf, hun opleiding en hun werk. Juist door een flinke stap terug te nemen als je kinderen krijgt is de kans groter dat als je wel aan het werk moet je genoegen moet nemen met een minder betaalde functie en dus meer uren moet werken. Wat dat betreft loont het enorm om in jezelf te investeren. Dan heb je uiteindelijk meer vrijheid om parttime te gaan werken want hogeropgeleide banen verdienen vaak meer en bieden meer flexibiliteit.

Het is een luxe om die keuze te hebben

Ik kan Jippox wel volgen. Mijn luxe is dat ik parttime werk maar daar ook van kan leven. Het resultaat is inderdaad dat ik daardoor minder te besteden heb, maar ik leef niet in armoede of zo.
Mensen met een minimuminkomen hebben die luxe niet. Dat realiseer ik me echt.
Maar ik voel me niet schuldig. Ik houd mijn eigen broek op, krijg geen toeslagen, geen alimentatie of wat dan ook. Ik betaal mee aan alle voorzieningen in dit land. En ben blij met de eigen keuzes die ik kan maken.

Klopt sas

Het ikan ook een luxe zijn welbeschouwd.

Klopt

Alleen zijn er (imo te)veel dames die zich die luxe permitteren zonder dat ze het zich feitelijk kunnen veroorloven. Ze kunnen het omdat iemand anders (een partner, ex-partner, overheid) ze overeind houdt. Los van dat er (imo te)veel van die dames het duur komt te staan als het leven even anders loopt vind ik het ook nog een soort merkwaardige houding, zoiets van; ‘ik? Nee, ik behoor niet tot het volk dat hoeft te werken, ik gun mezelf de luxe van het vriendschappen onderhouden en niets doen’.

Stel in onze omgeving; nadh kinderen, tweede helft middelbare school, hij fulltime, zij geen baan of 12 uur max per week (door jaren heen) geen mantelzorg. Hij krijgt een burn-out. Oplossing? Zij blijft parttimen, hij gaat het proberen in een andere fulltime baan. Dat hij tikkie terug kan en zij tikkie erbij komt niet eens in ze op. Toen ik het voorstelde was de reactie dat zij niet meer uren kon krijgen en daarmee was de kous af. Waarom is het niet net zo vanzelfsprekend voor hem als voor haar?

Maar goed

Ik bedenk me dat er hier mensen zijn die vinden dat ‘het probleem van de vrouwen die economisch niet zelfstandig zijn’ reeds is opgelost omdat de statistieken aangeven dat de meeste vrouwen parttime blijven werken. Die zullen waarschijnlijk bovenstaand voorbeeld ook volstrekt logisch vinden want deze mensen richten hun leven zoals ze dat zelf willen. En dit is blijkbaar wat ze willen...

cirkels

En gevaar af dat we in cirkels terecht komen. Tuurlijk zijn er vrouwen zoals Jippox die niet werken of kleine parttime baan hebben als een luxe beschouwen, maar daar staan genoeg vrouwen tegenover die ervan balen dat zij minder moeten gaan werken als er iets thuis is.Die een partner hebben "die echt niet parttime mag werken van zijn baas" of "die nu eenmaal meer verdient" "of voor wie het schadelijk is voor carriere" of "die eigenlijk niemand kent waarvan man pt gaat werken terwijl vrouw ft werkt" of " die niet zo goed is if in het zorgen voor de kinderen" of " die het niet zo leuk vindt" etc etc
En dat "als er thuis iets is" is al vaak dat er uberhaupt kinderen zijn. Want " ja je hebt toch geen kinderen gekregen om ze naar de opvang te brengen" etc
Ik vind het argument dat mensen hun eigen keuzes moeten kunnen maken zeker valide.
Maar ik heb ook in deze discussie nog niet echt een antwoord gekregen op de vraag waarom het vrijwel altijd vrouwen zijn die stoppen met (ft)werken. Ik denk ook niet dat dat er komt

Keuzes

Nee, dat antwoord komt er niet, niet in deze draad. We leven graag met de gedachte dat alles in het leven een keuze is (echt niet alleen werken hoor) en dat ieder individu zelf verantwoordelijk is. Als je dan komt met iets als "cultureel bepaald" of "algemeen geaccepteerd" gaan veel mensen in de verdediging en word je beticht van zuurheid of slachtoffergedrag.

Persoonlijk

heb ik het meeste last van andere vrouwen, die vragen: 'hoeveel werk jij? Zoveel?' en dan zeer ernstig kijken, alsof ik een terminale ziekte onder de leden heb. Als ik dan vertel dat ik voor mezelf moet zorgen wordt er ernstig en begripvol geknikt, vervolgd met een poging om te kijken of het toch niet wat minder/gemakkelijker kan.
Voor de duidelijkheid: ik werk in een onderwijssetting en krijg 34,5 uur betaald. Door de wijze waarop urn berekend worden is 40 uur niet mogelijk. Gelukkig zijn de arbeidsvoorwaarden nu wel goed.
Het is zeker waar dat ik meer uren maak, maar mijn uitgangspunt is dat ik het in principe moet kunnen doen binnen de uren die ik betaald krijg (nee, geen extra vakanties etc.). Het advies om dan minder uren betaald te gaan werken, omdat er zoveel werk extra bij komt wordt echt gegeven! Afgelopen week nog. Wat een belachelijk advies. Ik heb er inmiddels een paar standaard antwoorden op: als ik vrijwilligerswerk wil doen wil ik dat zelf kiezen; of: het klopt dat het werk veel is, maar dat is niet mijn probleem dus dat ga ik niet oplossen door gratis te gaan werken; of: zodra de bank mij vrijwillig laat wonen en de bakker mij vrijwillig brood levert ga ik het ook vrijwillig doen; of: als er een man in de buurt is direkt vragen of hij ook wel eens betaald werk heeft gedaan, en hoeveel uur dan, zoveel?????

Maar eigenlijk ben ik dit soort gesprekken spuugzat. Ik vind dat de reden er niet toe doet: ja, ik moet geld verdienen, nou en? Dat overkomt de meeste mensen die werken. Ik zie dergelijke gesprekken nooit bij mannelijke collega's, die vaak evenveel werken als ik. Bovendien hinderen de (veelal vrouwelijke) collega's die inderdaad minder uren betaald gaan werken omdat het werk zoveel tijd kost mij ook behoorlijk: zij leggen een norn neer, die alleen maar haalbaar is als je veel uren onbetaald extra werkt; en zij denken niet mee over hoe het werk binnen de normuren haalbaar is. Je hebt er dus geen medestanders aan, op geen enkele manier.

Voor mij zijn deze mensen de grootste obstakels op de weg naar emancipatie in de vorm van gelijke rechten en plichten.

Tsjor

Alleenmoeder & Alkes

"Als je dan komt met iets als "cultureel bepaald" of "algemeen geaccepteerd" gaan veel mensen in de verdediging en word je beticht van zuurheid of slachtoffergedrag."

Nou, vooruit. Ken je culturen waar de vrouw van oudsher het geld verdient en de man voor de kinderen zorgt? Of waar het enigszins gelijk op gaat?

Kom nou niet aan met landen als Zweden, want:

A - Daar is het ook niet eerlijk verdeeld
B - Daar is het niet van oudsher, maar onder zware ideologische druk

Misschien kunnen we Margaret Mead en de Samoans of zo weer van stal halen. Daar bouwden we in de zestiger jaren ons linkse maakbare wereldbeeld op. Helaas blijkt dara in de praktijk niet veel van terecht te komen.

Blijkbaar is het niet allemaal cultuur, maar gewoon ingebouwd en biologie. De cultuur probeert de biologie te corrigeren en dat lukt maar zeer beperkt. De cultuur is (goddank) niet dwingend genoeg om de biologie te overstemmen.

Alkes:
"Maar ik heb ook in deze discussie nog niet echt een antwoord gekregen op de vraag waarom het vrijwel altijd vrouwen zijn die stoppen met (ft)werken. Ik denk ook niet dat dat er komt"

Het antwoord is er wel degelijk, maar je wilt het niet horen.

Mannen en vrouwen zijn fysiologisch gespecialiseerd in aan de ene kant kinderen krijgen en verzorgen en aan de andere kant jagen, verzamelen en verdedigen. Als je dat accepteert zijn allerlei raadselachtige verschillen ineens helemaal niet zo raadselachtig meer.

Rustig maar feministes! Dat wil niet zeggen dat vrouwen geen CEO's, ondernemers, soldaten of uitvinders kunnen worden, maar het blijven wel de uitzonderingen. Dat is niet zozeer een kwestie van capaciteiten (vrouwen doen het academisch beter dan mannen), maar wel van motivatie en interesse.

Dat wil ook niet zeggen dat mannen niet thuis de kinderen kunnen verzorgen. Dat kunnen de meesten best. Maar je moet alleen niet vreemd opkijken als sommigen er uiteindelijk gefrustreerd en depressief van worden. Het wringt.

Net als jonge vrouwen zonder kinderen meer last hebben van burnout. Onbegrijpelijk tenzij je accepteert dat biologische verschillen een rol spelen.

Zou het dan wel/beter werken als

we thuis voor de kinderen zorgen ook gewoon in geld gaan waarderen? Er een marktconform dan wel aangepast loon aan hangen? Kunnen stellen met kinderen dan wel een echt eigen keuze maken tussen thuis blijven en buiten de deur werken?