Communicatieproblemen sinds enkele maanden. Hoe komt dat zo ineens?

Temet schreef op 30-07-2025 om 12:58:

Ik zou zeker je gehoor laten testen, om uit te sluiten dat het probleem daar zit.

Maar zeker na je laatste posting gelezen te hebben denk ik niet dat het probleem daar zit. Jouw vriend vindt kennelijk dat mensen zich naar hem moeten plooien. En hij is nog wel bereid om zich zelf in te spannen als het gaat om mensen die niet zo heel dichtbij staan, maar bij zijn eigen familie en degene met wie hij samenwoont moet het allemaal vanzelf gaan op zijn manier, en als je daar niet meteen in meegaat (omdat je het niet hoort, omdat je tegengas geeft) dan heb jij iets verkeerd gedaan. Althans, zo interpreteer ik het, vanuit ervaringen die ik zelf heb, en vanuit die ervaring zeg ik je ook: hier moet je wat aan doen.

Ik vind het wel opvallend dat het kennelijk allemaal ok ging totdat je ging samenwonen. Klinkt een beetje alsof hij vindt dat hij zich niet meer hoeft in te spannen nu de buit binnen is.

Let er eens op, en bespreek het, en ga zo nodig in relatietherapie. En als hij niet wil of niet meewerkt, overweeg dan om de relatie te beëindigen. Dit is ontzettend hinderlijk gedrag, het gaat niet vanzelf over, en je wilt niet dat jijzelf en je kinderen (niet zijn kinderen, begrijp ik dat goed? ) de komende jaren (lees: totdat je niet meer met hem samenwoont) voortdurend bezig zijn met om zijn gevoeligheden heen te werken en alles te doen/laten zodat hij maar niet geïrriteerd raakt.

Van wie is de woning, en, als het een huurwoning is, staat jouw naam dan op het huurcontract? Zo nee, regel dat dan eerst voordat je vervolgstappen zet.

Ja, dat is precies de indruk die ik ook heb. Hij doet op praktisch vlak erg zijn best, helpt mee met het huishouden, vraagt regelmatig of hij nog iets kan doen voor mij of een boodschapje mee moet nemen wanneer hij naar de winkel gaat, bedenkt leuke uitjes, gaat regelmatig nog met mij uit eten. En verder interesseert hij zich in mij, vraagt hoe mijn dag was, wenst mij veel plezier wanneer ik naar een vriend of vriendin ga. Dus in die zin is hij wel attent. En doorgaans is hij normaal en netjes in z’n communicatie. Alleen wanneer hij moe, druk of overprikkeld is kan hij zo onaangenaam doen. Wanneer hij dat is voel ik ook spanning, moet ik niet teveel zeggen of vragen, want dan krijg ik een zucht en een felle of geërgerde reactie. Daarom vind ik ook dat het opvallend is omdat het na het samenwonen is ontstaan. Maar goed, dat hoor en lees ik vaker over dat veel mannen daar nogal een handje van hebben.

Klopt, wanneer ik tegengas geef of hem vraag iets te herhalen omdat ik het niet heb verstaan doet hij zo. Of hij zegt dan heel onderkoeld ‘nou dan niet, zoek het lekker uit.’ Kan beide kanten op gaan. Het is ook rustig en ‘normaal’ wanneer ik hem z’n gang laat gaan en niet al teveel zeg wanneer hij druk of moe is. Maar he, soms wil je wel eens iets weten of vragen. Of bespreken en overleggen. Ik voel mij dan gewoon bezwaard om mijn mond open te trekken, terwijl ik rationeel gezien besef dat dit er ook gewoon bij hoort. 

De kinderen zijn van hem. De woning ook. Ik ben voor de liefde 180 km verderop naar de andere kant verhuisd.

Heb het laatst gehad over relatie therapie of iig gesprek bij de praktijkondersteuner en evt doorverwijzing. Maar hij vond het wel ‘meevallen’ en niet ‘erg genoeg.’ 

‘Het gaat over het algemeen toch goed,’ zegt hij dan. “Alleen wanneer ik moe of druk ben…’

IMI-x2 schreef op 30-07-2025 om 14:35:

[..]

Nee, het ligt niet aan jou. Ik denk inderdaad dat hij jouw grens opzoekt en dat maakt mij heel bezorgd. Dat is wat mensen doen die controle over een ander willen uitoefenen. Dat kan tot veel ellende leiden. Ik zie bij jullie beiden stappen in de richting van een toxische relatie: hij die jouw grenzen opzoekt en jij die aan jezelf gaat twijfelen (dat is het doel van een controlerende man!) en op kousenvoeten om hem heen gaat trippelen. Stop dat proces! Begin vandaag! Stop aan jezelf te twijfelen en stop met die kousenvoeten, jij hebt binnen jullie relatie evenveel recht op ruimte en begrip als hij. Vindt hij dat niet leuk, dan bevestigt dat wat ik in dit bericht schrijf.

Dat "Ik doe toch niks" terwijl hij je duidelijk net een duw heeft gegeven, dat heeft een naam: gaslighting. Fascinerend fenomeen, weer bedoeld om jou aan jezelf te laten twijfelen. Was het wel een duw? (Ja!) Is dat misschien normaal? (Nee!) Lukt het je om daar tegenin te gaan? Kun je dan zeggen: jawel, je gaf me een duw. Ik vind dat niet fijn.

Herken je ook het patroon dat als hij de grens gevonden of overschreden heeft, hij daarna weer een tijdje superlief is? Want dat is ook typisch.

Wat je ook doet, zorg dat je op je eigen benen kunt staan qua woonruimte, inkomen, sociaal netwerk. Dus laat je salaris op je eigen rekening storten en betaal van daaruit jouw deel van de gezamenlijke kosten. Maak geen gezamenlijke schulden. Hou contact met je vrienden, ook als hij tegensputtert. Als het huis van jou is, laat dat zo. Als dit inderdaad de verkeerde kant op gaat, moet je zonder hem verder kunnen.

Wat betreft dat mompelen en eigenlijk alle problemen die jij aankaart: als jij aangeeft dat je er een probleem mee hebt, dan is er een probleem. Het feit dat hij er geen last van heeft is niet relevant, want jij hebt last van zijn gedrag en jullie hebben een relatie, dus dan is er een probleem. Binnen een gezonde relatie hou je rekening met elkaar, wederzijds. Niet alleen jij met hem. Als hij geen rekening met jou wil houden, heeft hij onvoldoende respect voor jou en jouw behoeften en dat is een grote rode vlag.

Als je met deze bril naar de situatie kijkt, hoe ziet de situatie er dan uit? Ja, zonde om het nu pas te zien, maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, toch? Denk ook aan je kinderen, toxische relaties zijn heel schadelijk, voor jou, maar ook voor je kinderen. Als je ermee wilt stoppen, kun je het inderdaad framen als: iemand anders past waarschijnlijk beter bij jou.

Ik ben bekend met gaslighting en toxische relaties. Ik heb ooit jaren geleden een korte relatie gehad met iemand die narcistische trekken vertoonde. Alleen was die persoon compleet anders dan huidige partner. Zette mij op een voetstuk en later was er niets meer goed aan mij, terwijl mijn vriend mij nooit echt op een voetstuk heeft gezet. Mijn vriend laat mij verder gewoon vrij, controleert mij niet, is niet achterdochtig over mijn telefoongebruik, taalt er ook niet naar om mijn toegangscode te bemachtigen en zit niet aan m’n persoonlijke spullen. En laat mij gewoon afspreken en omgaan met vrienden en vriendinnen. Hij wenst mij dan zelfs veel plezier of stuurt mij een lief, leuk appje. Zelfs een mannelijke vriend van mij daar heeft hij geen problemen mee. En het klopt dat zulke personen nadien super lief zijn om je weer te ‘paaien’. Maar ook dat is hij niet. Hij is altijd vrij gematigd geweest in de liefde en z’n uitingen, dus geen spreekwoordelijke love bombing. Want dat deed die ex in het verleden wel. Wanneer hij m’n grens over is gegaan of na een akkefietje zeg maar, is hij juist weer z’n normale zelf. Meestal is hij dan juist op zichzelf, is een poosje ‘afstandelijk’ en na een poosje weer ‘normaal’. Wanneer iets mij hoog zit en ik eens geïrriteerd ben over zijn afstandelijke of prikkelbare gedrag, krijg ik het flink te horen, is het niet waar, of moet ik hem met rust laten en pas wanneer hij het er naar heeft, komt hij bij mij of gaat het gesprek aan.

Bij een akkefietje, aan wie het ook ligt, ben ik tot nu toe meestal degene geweest die de afstand overbrugde en zich wilde verzoenen met excuses van mijn kant en een gesprek met uitleg. Als hij boos is of van mening is dat ik een grens ben overschreden en fout zit, blijft hij net zo lang afstandelijk of zwijgzaam totdat hij er zelf aan toe is om te praten. Zelfs toen ik een keer excuses maakte voor mijn aandeel in iets zei hij nog ‘ik geloof je niet. Dat zeg je om eraf te zijn.’ Het lijkt alsof hij mij laat ‘bungelen’ totdat de boosheid bij hem gezakt is, niet eerder. Dus weer op zijn voorwaarde, althans dat idee krijg ik dan.

Hij noemde zijn ex koppig. Zijn moeder noemde hem koppig.

De enige onvolkomenheden of rode vlag, iig iets twijfelachtigs wat ik heb kunnen ontdekken in hem is dus die duw geweest en dat hij bij mensen die dicht bij hem staan soms zo snel geïrriteerd reageert wanneer iets niet gaat zoals hij wil, aangezien hij toch graag de leiding en controle heeft. 

IMI-x2 schreef op 30-07-2025 om 13:32:

[..]

Oei oei, bij mij gaan hierbij toch wel een paar stevige alarmbellen rinkelen.

Hoe lang hebben jullie al een relatie?

Heb je zijn ex wel eens gesproken om haar kant van het verhaal te horen?

We hebben twee jaar een relatie. Maar ik ken hem al langer.

Vriend en ex hadden best lang met elkaar, al was er blijkbaar wel ‘gedoe’. Ook relatietherapie gehad, meerdere keren. En een keer uit elkaar en weer bij elkaar.
Ik heb zijn ex nooit een op een gesproken.Tot nu toe was hij er altijd bij. En de kinderen. Ik ervaar ook een drempel om haar te benaderen voor haar kant van het verhaal. En om het nou via app of messenger te doen voel ik mij niet zo prettig bij. Als ik al ooit de kans krijg, dan maar IRL.

Temet schreef op 30-07-2025 om 20:48:

Als ik het zo lees, is het vooral een probleem dat hij narrig en vervelend wordt als hij moe/overprikkeld is, dat hij zijn chagrijn dan op zijn directe omgeving afreageert en dat hij dat allemaal niet als een probleem ziet.
Maar hij behandelt de vrouw van wie hij (hopelijk toch) houdt daarmee wel als een stressballetje. En dat is ook niet de bedoeling.
Ik vind het op zich niet onredelijk of zorgwekkend dat iemand wat kortaf ofzo wordt bij stress, maar stress/drukte/vermoeidheid is geen excuus om je geliefden slecht te behandelen. En dat lijkt nu soms wel te gebeuren.
En hoe vaak komt dit voor? Want af en toe maar even niet met iemand praten omdat hij de bokkenpruik op heeft is tot daar aan toe, maar als dat lang aanhoudt wordt een relatie er niet beter op...

Ja, dat is het probleem dan ook op zulke momenten. Je ziet het goed. Je moet dan niet al teveel aan hem vragen of hem iets vertellen of een gesprek beginnen, dat kan hij op dat moment dan niet handelen.

Op zich merk ik buiten die momenten dat hij van mij houdt en veel voor mij/ons doet. Alleen kan hij de laatste tijd niet veel hebben. Hij is ook mentaal erg vermoeid, zegt hij. Ik weet wel dat hij veel aan z’n hoofd heeft met van alles en nog wat.

De laatste tijd komt het vaker voor, maar hij is van stemming gewoon normaal, maar hij voelt zich snel overvraagd en overprikkeld en dan slaat z’n stemming gelijk om en  moet ik begrip hebben voor hem en snappen dat hij rust aan zijn hoofd wil of nog van alles moet doen. Wanneer hij dan geïrriteerd raakt heeft hij even de bokkenpruik op en is dat later weer weg. Idd, dat het af en toe is is gewoon normaal. Hij zegt ook dat mensen, lees: ik,z’n ouders of de kinderen, hem dan zogezegd ‘prikken’ en hij daar niet goed tegen kan en daar chagrijnig van wordt.

Ik had hem laatst wel een artikel over burn out laten lezen. Hij zei zich in een paar punten te herkennen. Maar ja, geen handige combi, een man met een vorm van overspannenheid met iemand die PTSS heeft. Dat bijt elkaar soms…

tsjor schreef op 30-07-2025 om 23:28:

'.... loopt de laatste twee a drie maand best stroef, waar het voorheen nooit een probleem was.' Is er iets, waardoor bij hem de stress en drukte de laatste twee, drie maanden oploopt? Iets rond werk? Of drukte in huis met de kinderen? Jullie kennen elkaar twee jaar, wonen nu 1 jaar samen, je praat over kinderen, kan het zijn dat de kinderen nog erg jong zijn en dat er pas een tweede bijgekomen is?

Het is een optelsom van alles. Hij heeft een dure hobby, wat ook tijd in beslag kan nemen, het eea wat hij aan het huis (koophuis) moet doen, want dat doet hij zelf. Plus de tweede auto, een cabrio. Ook dat onderhoud doet hij zelf. Hij is erg handig. Plus de nasleep van mijn verhuizing naar hem toe, zo’n vier maand geleden. Daar is hij tussendoor in z’n spaarzame tijd (hij moest ruimte maken voor mijn spullen en daardoor de zolder onder handen nemen en opruimen) aan bezig. 
Plus het feit dat hij ZZp’er is en hiervoor in z’n vrije tijd ook nog het eea aan administratie e.d moet doen. Hij heeft een best verantwoordelijke baan dat nogal beroep doet op zijn denkvermogen. En nakijk -en huiswerk omtrent de mediator gesprekken met ex over het financiële plaatje en omgangsregeling met de kinderen.

De kinderen zijn 8 en 11. Dus op zich niet piepjong.

Temet schreef op 31-07-2025 om 13:47:

Anders dan IMI-x2 zie ik nou niet meteen een woud aan rode vlaggen en de noodzaak voor therapie voor jou of je vriend, maar dit wordt ook niet vanzelf beter.
Het zou denk ik al fors kunnen helpen als je vriend niet zoveel zou moeten, waarbij ik de indruk krijg dat hij vooral erg veel moet van zichzelf. Mag ik even een lans breken voor het besteden van geld aan het uitbesteden van rotklussen? Is het niet mogelijk bijvoorbeeld om boekhoudgedoe uit te besteden? Daar zijn boekhouders voor, die mensen moeten ook eten, en die doen in een uur fluitend de klussen waar een gewone sterveling een dag lang vloekend mee bezig is.
Ik ben zelf ZZp-er geweest, maar ik sloot aan bij een samenwerkingsverband, en daar had men een vaste boekhouder, dus ik heb altijd een boekhouder gehad.

Die rode vlaggen zie ik ook niet meteen. Ook ik besef dat ‘gewone’ mensen ook weleens narrig kunnen reageren of onredelijk kunnen zijn, vooral als zware vermoeidheid meespeelt icm een moeilijk en veeleisend karakter.

Volgens zijn moeder had hij dat altijd al, dat hij veel wilde en ‘moest’ van zichzelf. Ze noemde hem niet voor niets koppig en een streber. En iemand die graag de touwtjes in handen heeft. Ik merk ook dat hij de lat nogal hoog legt, niet naar mij toe maar wel naar zichzelf. Plus hij is een pietje precies, dat werkt allemaal niet mee. Hij laat dingen weleens liggen, zoals bv dakgoten schoonmaken, garage opruimen oid, maar dat frustreert hem dan weer vrij snel, dat hij het door z’n ellenlange to do lijstje icm vermoeidheid voor later parkeert. Hij gaf al eens toe dat hij daar slecht tegen kan, met dit gedrag tot gevolg.

Maar ik geef je gelijk. Soms is uitbesteden beter. Al stuurt hij het hele jaar gebeuren wel naar de boekhouder. Tussendoor doet hij het eea zelf. Ook z’n pensioen. Ik ben er niet zo in thuis en laat hem wel. Maar wat ik wel weet is dat hij dan alles wat de boekhouder doet en terug heeft gestuurd naar hem controleert en een poosje terug een fout heeft ontdekt die de boekhouder maakte. Zegt hij ‘dan kan ik net zo goed dit ook zelf doen’. Zo is hij ook in z’n werk. Dan loopt hij tegen ‘fouten’ van anderen aan, wat hem naar zijn zeggen veel tijd en energie kost om dit weer op te lossen.
hij is gewoon echt een pietje precies. Dat leeft echt niet fijn, zowel voor mijzelf als hem, merk ik. Tel daar bij op dat hij een slechte/moeilijke slaper is en vaak wakker wordt, oppervlakkig slaapt of wakker ligt en veel nadenkt over wat hij allemaal nog moet/wil doen. Dat slechte slapen had hij ook al van jongs af aan, toen hij nog bij ouders woonde.

Het feit dat hij veel dingen niet uitbesteedt heeft zowel met het financiële plaatje en zijn pietje precies, veeleisende karakter te maken. Hij is niet snel tevreden, ook niet over zijn eigen werk (waar hij aan klust in de garage). Het kan altijd beter.
Denk ook vooral dat daar de angel zit. Dat ik, gevoelig voor stress met mijn PTSS, daar niet goed tegen kan en dan veel ‘onrust’ ervaar. Dat triggert bij mij weer het eea.

Mijn vriend zegt steeds ‘als mijn to do lijst weer wat leger is en ik niet meer achter de feiten aan loop krijg ik ook mentale rust en ben ik ook minder prikkelbaar.’

Scheiding met ex is al een aantal jaren (4) geleden, alleen was hij het niet eens met de financiële verdeling en heeft hij (omdat hij er met ex alleen niet uit komt)dit jaar een gesprek met de mediator aangevraagd voor een herberekening.

Oudste dochter is een kind met speciale begeleiding. Aangezien zij dit jaar naar de middelbare gaat, moest daar ook veel voor geregeld worden, plus de extra gesprekken op school en de nieuwe school (overdracht). Met jongste dochter zijn hij en ex gesprekken gestart met een kinderpsycholoog, omdat ze met haar tegen bepaalde dingen aan lopen. Ook dat gaat ten koste van zijn vrije tijd, waardoor hij veel werk later moet inhalen of overwerken. Alles stapelt zich op.