Communicatieproblemen sinds enkele maanden. Hoe komt dat zo ineens?
Goedemorgen dames,
Ik ben helemaal nieuw op dit forum, maar ben als alleen lezer al wel bekend met dit forum.
Ik plaats zelf niet snel iets, maar dit is iets wat mij de laatste paar maand opvalt en ook best wel dwars zit.
De communicatie tussen mijn vriend en mij, waar ik sinds dit jaar mee samenwoon, loopt de laatste twee a drie maand best stroef, waar het voorheen nooit een probleem was.
Ik zal proberen uit te leggen hoe het dan gaat; mijn vriend vertelt mij iets, dat kan van alles zijn, ook iets van zijn werk. Om het goed begrepen te hebben en het te verifiëren vat ik samen wat hij gezegd heeft (dit deed ik van begin af aan al) met vaak de woorden ‘begrijp ik goed dat je….?’ of anderszins.
Dit doe ik vooral wanneer hij wat mompelt of snel en onduidelijk praat, wat zo nu en dan nog weleens gebeurt. En om zeker te zijn dat ik begrepen of gehoord heb wat hij heeft gezegd, want daar ben ik dan op dat moment niet zeker van.
Hij zei dat hij na het werk nog even zijn auto had gewassen, ik herhaalde het netjes ‘oh je hebt je auto nog even gewassen.’
Dan reageert hij fel ‘ja, dat zeg ik toch!’
En zo gaat het vaker als hij tussen neus en lippen door iets snel mompelend vertelt, terwijl hij tegelijkertijd iets uit de koelkast oid pakt.
En als ik het niet verstaan heb zeg ik ‘sorry, ik heb je niet verstaan’ of ‘wat zei je?’
Ook daar reageert hij geprikkeld op.
Ik heb een poosje geleden op een rustige avond het ter sprake gebracht, aangegeven dat ik soms wel hoor dat hij iets zegt/vertelt, maar niet precies wat, dat ik hem soms letterlijk niet kan verstaan, omdat hij soms snel praat, binnensmonds mompelt of zijn woorden verloren gaan in omgevingsgeluiden of de kinderen. Hoe we dit oplossen.
Ik probeer op een nette manier te communiceren, maar ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn communicatie stijl hem niet aan staat en hij het vervelend vindt als ik hem netjes vraag om het nog een keer te herhalen omdat ik hem niet verstaan heb.
Wat ik mij wel kan herinneren is dat toen we nog niet samenwoonden, hij ‘duidelijker’ praatte en minder mompelde. Praatte hij toch snel (soms is hij een spraakwaterval)dan herhaalde hij het vriendelijk wanneer ik het niet had verstaan.
Datgene waar ik nu tegen aan loop was toen niet.
Wat vinden jullie? Ik probeer het netjes op te lossen maar heb het gevoel dat ik tegen een muur loop.
IMI-x2 schreef op 31-07-2025 om 09:33:
Het feit dat zijn gedrag anders en minder ernstig is dan dat van je vorige partner, maakt het nog niet oké. De rode vlaggen zijn er gewoon.
Mensen komen vaak flink beschadigd uit een relatie met een narcist. Heb je daar therapie voor gehad? Weet je waarom je voor een narcist gevallen bent? Is je zelfvertrouwen weer opgebouwd (nee of niet voldoende, lees ik uit je berichten)?Ik vrees dat je opnieuw in een gelijkaardige val aan het trappen bent.
Dat ik op dit forum post heeft o.a. de reden dat mensen hier over het algemeen serieus en bedachtzaam op berichten reageren ipv op het Viva forum, waarbij ze bij een poep en een scheet al roepen RFR en ‘lozen die vent’ of ‘hij is een narcist, je verdient beter’.
Natuurlijk is zijn gedrag niet oké en ik waardeer je reacties, want die tijd stop je wel in om mijn berichten te lezen en erop te reageren, dus erg fijn 
Toch kan ik mij iets meer vinden in Temet haar reacties. Hij is geen makkelijke man, oververmoeid, maar dat maakt nog niet meteen dat er rode vlaggen zijn.
Wel moet ik leren grenzen aan te geven of zaken op mijzelf te betrekken. Dat lukt mij de ene keer beter dan de andere keer. Buiten liefdesrelaties om ervaar ik veel zelfvertrouwen, meer dan ik voor therapie had. En heb ik ook geen moeite met ‘nee’ zeggen of grenzen stellen.
Ik heb een paar jaar therapie tot eind 2020 gehad. En die disfunctionele relatie is eind 2018 geëindigd.
Ik lees heel veel dingen die niet fijn klinken. Geluk, respect, liefdevol, dat mis ik in jouw verhaal.
Ik lees geduld en proberen te verdragen en jezelf aanpassen bij jou.
Je partner klinkt niet fijn en aardig.
Drukte en precies zijn maakt nog noet dst je lelijk hoeft te doen naar de mensen in je directe omgeving
Nee, dat vind ik ook. Hij zegt er zelf over dat ik daar nu eenmaal beter in ben en niet elk mens hetzelfde is (wanneer ik moe of overprikkeld ben, kan ik daar beter mee om gaan). Hij had zelfs eens gezegd dat ik minder koppig en zachtaardiger ben dan hij is. Zo krijg ik de indruk dat hij vindt dat een mens mag zijn wie hij is en dat niet iedereen hetzelfde is, dat de een wat temperamentvoller is oid.
Wat ik dan wel weer vind en zie is dat zijn kinderen wel gek op hem zijn en graag bij hem zijn. Ook was hij bijna 18 jaar samen met ex. Als het een liefdeloos of vervelend iemand zou zijn, dan kun je er toch geen bijna 18 jaar bij zijn geweest, lijkt mij. Dan denk ik eerder aan een verleden met tig korte relaties.
Mutsje1982 schreef op 31-07-2025 om 16:53:
[..]
Dat ik op dit forum post heeft o.a. de reden dat mensen hier over het algemeen serieus en bedachtzaam op berichten reageren ipv op het Viva forum, waarbij ze bij een poep en een scheet al roepen RFR en ‘lozen die vent’ of ‘hij is een narcist, je verdient beter’.
Natuurlijk is zijn gedrag niet oké en ik waardeer je reacties, want die tijd stop je wel in om mijn berichten te lezen en erop te reageren, dus erg fijn
Wel moet ik leren grenzen aan te geven of zaken op mijzelf te betrekken. Dat lukt mij de ene keer beter dan de andere keer. Buiten liefdesrelaties om ervaar ik veel zelfvertrouwen, meer dan ik voor therapie had. En heb ik ook geen moeite met ‘nee’ zeggen of grenzen stellen.
Ik heb een paar jaar therapie tot eind 2020 gehad. En die disfunctionele relatie is eind 2018 geëindigd.
Ik heb ook niet geroepen dat je hem moet dumpen he. Wel dat je goed moet kijken naar gedrag dat niet oké is, dat je dat niet onder de mat moet vegen. En dat je de oorzaak niet bij jezelf moet zoeken en dat je niet aan jezelf moet gaan twijfelen. Omdat je eerder voor een narcist bent gevallen, ben je extra kwetsbaar. Je hebt immers een empatisch karakter (niks mis mee, maar wel kwetsbaar) en je hebt al zoveel erger meegemaakt.
Als je goed gelezen hebt, heb ik ook nergens gezegd dat je vriend een narcist is, je kwam zelf met dat woord. Ik heb je alleen op gedrag gewezen, van hem en van jou. Ook minder ernstig problematisch gedrag kan jou ongelukkig maken. Ook dat kan en mag een reden zijn om te zeggen dat een ander misschien beter bij hem past.
Ik zou uit je verhalen bijna gaan denken dat je met mijn ex samen bent, zoveel details en redeneringen komen overeen, ware het niet dat onze kinderen ouder zijn. Hoe lang hij samen is geweest met zijn ex zegt helemaal niets over hoe onaangenaam hij zich gedroeg, dat zou je moeten weten. Mensen kunnen compleet verstrikt raken en zichzelf kwijtraken in een toxische relatie, waardoor het vrijwel onmogelijk is te vertrekken.
Hij moet leren anders met zijn stress om te gaan, die zelf kwijt te raken en niet meer op anderen af te reageren. Dat zou hij voor jou en zijn kinderen over moeten hebben. Dat doe je als je van iemand houdt. Of andersom: als je van iemand houdt, gebruik je die niet als stressbal en roep je niet dat die persoon maar moet oprotten als die tegengas geeft of zelf iets wenst. Dat is geen liefde, dat is iemand gebruiken. Dat daar leuke momenten tegenover staan, maakt het gedrag niet goed.
Ik raad je aan om opnieuw aan jezelf te gaan werken, goed te bedenken waar in liefdesrelaties jouw grenzen liggen, die ondubbelzinnig aan hem duidelijk te maken, en er duidelijke consequenties aan te verbinden als hij ze toch overschrijdt.
Volgens mij is het eenvoudiger om te accepteren dat niemand perfect is. Als je voor elkaar gekozen hebt krijg je het hele pakket, niet alleen maar de feestverlichting.
Wat minder leuke trekjes heeft iedereen. Maar als je daar onzeker en ongelukkig van wordt, mag je ook concluderen dat dit misschien geen goede match is.
Als je vindt dat iemand anders jou gelukkig moet maken wel, dan moet je weer op zoek naar de prins. Onzekerheid is volgens mij een goede eigenschap van iedereen die geen narcist wil zijn. Een vraag stellen op een forum wil niet meteen zeggen dat iemand zijn of haar leven radicaal moet veranderen.
tsjor schreef op 01-08-2025 om 08:19:
Als je vindt dat iemand anders jou gelukkig moet maken wel, dan moet je weer op zoek naar de prins. Onzekerheid is volgens mij een goede eigenschap van iedereen die geen narcist wil zijn. Een vraag stellen op een forum wil niet meteen zeggen dat iemand zijn of haar leven radicaal moet veranderen.
Dat iemand anders jou gelukkig moet maken vind ik ook helemaal niet.
Als je gelukkig bent met jezelf, en je nieuwe partner maakt je onzeker en ongelukkig, dan mag je daar een streep trekken. Dat is mijn boodschap.
Heb je je eigen huis nog aangehouden? Ik zou terug naar een lat relatie gaan, de spanningen zijn ontstaan na het samenwonen zeg je. Hij heeft 2 kinderen die de pubertijd in gaan waarvan 1 zorgenkind , voor hun lijkt me deze spanningen ook niets die hebben een veilige fijne thuisbasis nodig , ze hebben al een scheiding meegemaakt. Therapie is een fijn hulpmiddel maar jullie hebben pas 2 jaar een relatie en wonen nog geen half jaar samen. Het klinkt me voor jullie beide niet prettig zo ook voor je vriend niet. Gewoon lekker beide je eigen plekje aanhouden om te kunnen ontspannen is dan toch veel fijner?
tsjor schreef op 01-08-2025 om 08:19:
Als je vindt dat iemand anders jou gelukkig moet maken wel, dan moet je weer op zoek naar de prins. Onzekerheid is volgens mij een goede eigenschap van iedereen die geen narcist wil zijn. Een vraag stellen op een forum wil niet meteen zeggen dat iemand zijn of haar leven radicaal moet veranderen.
Klopt. Ik was er gekomen om wat tips, maar vooral ook wat lotgenoten en om van mij af te schrijven, niet om mijn leven radicaal om te gooien. Het is ook wel een drukke, hectische tijd, eerlijk gezegd. En erg wennen voor mij.
Ik wil mezelf gelukkig maken, vandaar dat ik ook de dingen blijf doen die ik leuk vind en waar ik ‘energie’ van krijg. En leuke dingen met de kinderen doe. En daar schort het ook bij hem; laatste tijd doet hij dingen die energie van hem vragen en waar hij niet blij van wordt, dingen die ‘moeten’. Hij heeft al een half jaar niet aan zn hobby project kunnen werken.
Anoniemvoornu schreef op 01-08-2025 om 08:42:
Heb je je eigen huis nog aangehouden? Ik zou terug naar een lat relatie gaan, de spanningen zijn ontstaan na het samenwonen zeg je. Hij heeft 2 kinderen die de pubertijd in gaan waarvan 1 zorgenkind , voor hun lijkt me deze spanningen ook niets die hebben een veilige fijne thuisbasis nodig , ze hebben al een scheiding meegemaakt. Therapie is een fijn hulpmiddel maar jullie hebben pas 2 jaar een relatie en wonen nog geen half jaar samen. Het klinkt me voor jullie beide niet prettig zo ook voor je vriend niet. Gewoon lekker beide je eigen plekje aanhouden om te kunnen ontspannen is dan toch veel fijner?
Ik ben voor de liefde de andere kant van het land op verhuisd, dus een huurhuis aanhouden was niet te doen.
De kinderen zijn het probleem niet. Ze zijn ook erg blij met mij en zijn graag bij mij. Wanneer ze er zijn houd ik mij in en is er een ‘normale’ sfeer. Irritatie tussen ons komt er bij hem uit wanneer ze er niet zijn (bij ex) of op bed liggen, want dan is vriend naar zijn zeggen bekaf en wil dan meestal niet praten, verstand op nul en rust aan de kop, waar ik weleens iets wil delen met hem of iets wil weten. Waarvoor heb je anders een relatie he.
IMI-x2 schreef op 01-08-2025 om 07:12:
[..]
Ik heb ook niet geroepen dat je hem moet dumpen he. Wel dat je goed moet kijken naar gedrag dat niet oké is, dat je dat niet onder de mat moet vegen. En dat je de oorzaak niet bij jezelf moet zoeken en dat je niet aan jezelf moet gaan twijfelen. Omdat je eerder voor een narcist bent gevallen, ben je extra kwetsbaar. Je hebt immers een empatisch karakter (niks mis mee, maar wel kwetsbaar) en je hebt al zoveel erger meegemaakt.
Als je goed gelezen hebt, heb ik ook nergens gezegd dat je vriend een narcist is, je kwam zelf met dat woord. Ik heb je alleen op gedrag gewezen, van hem en van jou. Ook minder ernstig problematisch gedrag kan jou ongelukkig maken. Ook dat kan en mag een reden zijn om te zeggen dat een ander misschien beter bij hem past.
Ik zou uit je verhalen bijna gaan denken dat je met mijn ex samen bent, zoveel details en redeneringen komen overeen, ware het niet dat onze kinderen ouder zijn. Hoe lang hij samen is geweest met zijn ex zegt helemaal niets over hoe onaangenaam hij zich gedroeg, dat zou je moeten weten. Mensen kunnen compleet verstrikt raken en zichzelf kwijtraken in een toxische relatie, waardoor het vrijwel onmogelijk is te vertrekken.
Hij moet leren anders met zijn stress om te gaan, die zelf kwijt te raken en niet meer op anderen af te reageren. Dat zou hij voor jou en zijn kinderen over moeten hebben. Dat doe je als je van iemand houdt. Of andersom: als je van iemand houdt, gebruik je die niet als stressbal en roep je niet dat die persoon maar moet oprotten als die tegengas geeft of zelf iets wenst. Dat is geen liefde, dat is iemand gebruiken. Dat daar leuke momenten tegenover staan, maakt het gedrag niet goed.
Ik raad je aan om opnieuw aan jezelf te gaan werken, goed te bedenken waar in liefdesrelaties jouw grenzen liggen, die ondubbelzinnig aan hem duidelijk te maken, en er duidelijke consequenties aan te verbinden als hij ze toch overschrijdt.
Ik begrijp je. Nu ben ik ook wel getriggerd door jouw verhaal; hoe was jouw ex dan? Kun je wat voorbeelden opnoemen.
Natuurlijk weet ik diep van binnen, rationeel gezien dat het niet iets hoeft te zeggen of iemand met een ‘moeilijk’ karakter een lange relatie kan hebben of niet. Ik denk vooral ook dat het feit dat er kinderen in het spel zijn, ze daardoor ook langer bij elkaar zijn gebleven.
Mutsje1982 schreef op 01-08-2025 om 11:55:
[..]
Ik begrijp je. Nu ben ik ook wel getriggerd door jouw verhaal; hoe was jouw ex dan? Kun je wat voorbeelden opnoemen.
Natuurlijk weet ik diep van binnen, rationeel gezien dat het niet iets hoeft te zeggen of iemand met een ‘moeilijk’ karakter een lange relatie kan hebben of niet. Ik denk vooral ook dat het feit dat er kinderen in het spel zijn, ze daardoor ook langer bij elkaar zijn gebleven.
Mag ik je een privé-bericht sturen? Ik gooi liever niet te veel details over mijn ex op een openbaar forum.
tsjor schreef op 01-08-2025 om 08:14:
Volgens mij is het eenvoudiger om te accepteren dat niemand perfect is. Als je voor elkaar gekozen hebt krijg je het hele pakket, niet alleen maar de feestverlichting.
Klopt. En dat is ook hoe ik het van huis uit heb meegekregen; elkaars mindere kanten accepteren en dat geen mens gelijk is. En wat je zelf kunt veranderen, zelf veranderen, niet de ander. Makkelijker gezegd dan gedaan 🙈 Denk ook het feit dat mijn PTSS het lastiger maakt om met bepaalde gedragingen van de ander om te gaan. Ik ben immers gevoelig voor stress en word soms getriggerd. Hij zegt zelf ook dat hij soms niet weet hoe hij met mijn triggers om moet gaan.
Mijn moeder zei eens tegen mij ‘ach, overal is weleens wat, mensen zijn niet perfect en hebben elk hun eigen ervaring en verleden. En het leven is nu eenmaal niet altijd makkelijk.’ Tja, daar zit ook wel wat in. Tegenwoordig scheiden mensen om iets waar mijn moeder haar schouders over op haalt.
IMI-x2 schreef op 01-08-2025 om 11:58:
[..]
Mag ik je een privé-bericht sturen? Ik gooi liever niet te veel details over mijn ex op een openbaar forum.
Dat mag! Alleen moet ik even kijken waar mijn mail box zit haha 
