Ben jij eigenlijk voorbereid op het ouderschap en je baby? Dit kun je doen
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 2 - vervolg Help, zit muurvast!


Pennestreek

Pennestreek

06-12-2016 om 10:33

Ik weet nog even helemaal niets zeker (Juul)

Nee, ik weet niets zeker. Merk dat ik iedere dag, bijna ieder uur, anders tegen dingen aan kijk. Zorgverdeling in huis is hier nooit 50/50 geweest, maar man heeft zeker wel 50/50 bijgedragen in de opvoeding. Wat het lastig maakt is dat man zelfstandig ondernemer is. En hij maakt niet bij alle opdrachten evenveel/dezelfde uren. Dat is lastig plannen. Ik kan me voorstellen dat wij toch in de basis uitgaan van 50/50, maar dat de praktijk anders uitpakt en we gewoon kijken naar wat de kinderen nodig hebben aan aandacht/tijd/begeleiding. Maar ik weet het niet.
Hetzelfde geldt voor het huis. Ik denk dat ik er wel kan blijven wonen, dat het financieel haalbaar is bedoel ik. Maar daar zal man aan mee moeten werken. Het lijkt me ook praktischer, omdat we anders op relatief korte termijn 2 betaalbare koophuizen bij elkaar in de buurt moeten vinden. Lijkt me in onze regio redelijk kansloos. Eentje wordt al een enorme uitdaging. Maar er moet dan wel opgeknapt worden. In ieder geval moet de vloerverwarming vervangen worden, die is er vorig jaar herfst mee opgehouden, maar omdat we toen al in deze situatie zaten hebben we er niets aan gedaan. Was ook niet nodig, geen winter tenslotte, maar dat kan niet zo blijven.

En een update: gisteren ook bij ons pakjesavond, met mijn familie. Al eeuwen traditie. Nu voor het eerst zonder man. Het viel me mee, dankzij de drukte was er genoeg afleiding. Maar er waren moeilijke momenten. Heb ook foto's aan man geappt, net als moederziel. En nee, dat voelt niet raar. Het had veel raarder gevoeld als ik hem er helemaal niet bij had betrokken, als hij er niet naar had gevraagd. Daarvoor is het allemaal nog veel te vers.

Merk dat ik het vandaag moeilijk heb. Fysiek ook, want ik slaap weer erg slecht. Kan me slecht focussen op mijn werk. Voel me van binnen erg onrustig.

moederziel

moederziel

06-12-2016 om 11:44 Topicstarter

Toeschouwen

Lieve RoosjeRaas, ik weet eigenlijk niet zo goed wat het met me doet. Ik ben steeds op een bepaalde manier opgelucht dat hij zich toch betrokken toont, ook al is het van een afstand. Opgelucht dat niet elk gevoel uit hem weg is, en hij nog een beetje lijkt op wie hij eerder was. Tegelijk krijg ik er ook de kriebels van, net als jij. Ik vind het ergens ziek om op deze manier ten opzichte van je gezin te staan. Eerst je gezin verlaten en dan nu vanaf de hoek van de straat staan kijken wat er gebeurt. Figuurlijk gesproken dan.
Ik kan ook niet goed plaatsen waarom hij dit zo doet. Mist hij ons, mist hij de gezelligheid, straft hij zichzelf, is hij de weg kwijt, wil hij geen pijn lijden? Ik weet het niet. En als ik het vraag (wat ik in vorige week heb gedaan: direct gevraagd waarom hij zich heeft afgesplitst van het gezin) zegt hij dat hij het niet weet. Uit behoefte om zich emotioneel terug te trekken tot zichzelf (wat hij vaak deed op moeilijke momenten), dat het 'gewoon op'is, dat het zijn wens is, of een vlucht naar vrijheid, terugtrekken, liefde, rust of geluk.
Hij weet niet waarom hij toeschouwer is geworden en daar kan ik dus geen ene mallemoer mee.

moederziel

moederziel

06-12-2016 om 11:48 Topicstarter

Even tussendoor: lezen! Laaaaaaaaaange post

Ik wil deze zo graag even met jullie delen! Heb er echt hartelijk om kunnen lachen. Maar oef! Ook herkenbaar!

MIDLIFE for Dummies

Welcome to the wonderful world of Mid Life Crisis!! You are about to embark on one of the most perilous journeys you have ever taken. A journey fraught with intrigue and guaranteed to turn you inside out! This book is designed to help you make sure you get the most emotional bang for your buck.

In these pages are the "how to" answers to the questions you have been asking yourself about damaging as many people as you can along the way. Come on and dig in, it's time to get this roller coaster rolling on down the tracks!!

Chapter 1 - Choosing the Correct Speech

There are 4 basic speeches for you to choose from. They are:

a) I love you but I don't know if I'm in love with you.

b) I've never loved you, and we should never have gotten married.

c) We got married to young. I never knew anything besides you.

d) You tricked me into marrying you, I would never have done it otherwise.

Once you have decided on which speech to give, you need to cause as much anxiety in your spouse as you can before you actually give it. Continue to the next chapter for Lessons in building anxiety.

Chapter 2 - Lessons in Building Anxiety

You will find these lessons to be helpful in causing anxiety in your spouse and others (depending on the level of pain and damage you want to cause), not just prior to giving the speech, but throughout your MLC.

Lesson 1 - Monstrification of Your Spouse

This is easy to accomplish. Simply think of only the "bad" things that your spouse has done throughout your entire relationship. Have one of those "angel" spouses? No problem, just remember how bad she always makes you feel. DO NOT under any circumstances remember fondly your spouse, or anything they have done for you. Remember, they are going to be the cause of all of your problems, so it is imperative that you convince your self of this first.

Lesson 2 - Emotional Detachment

This will be very easy to do after accomplishing lesson 1. All you have to do is start reminding yourself that you don't care about them, what they feel, what they want, or if they hurt. Simple! Every time you remind yourself of this, you will get further and further away from your relationship emotionally. Now, that wasn't too hard was it? On to lesson 3

Lesson 3 - Mass Confusion and Indecision

This lesson requires a little more thought and attention. You must constantly practice saying "I don't know" to ANY and ALL questions. That is imperative!! Your spouse (and others) must never know precisely what is going on in-side your head. Also, never let them know where you are going, where you have been, who you were with (this will go hand in hand with the lesson on the Other Person, or OP), or whether or not they can expect you to return home.

Lesson 4 - Lies and Deceit

To get the most damage, and cause the most pain, you must lie and decieve at every opportunity. And to really achieve hall of fame status, you should be very inept at it, so that everyone knows that you are lying, or suspects, but can't prove it initially. This works very well for the following chapters, OP and Cake Eating.

Chapter 3 - The Other Person (or OP)

Now it is time for you to succumb to temptation. You KNOW all of those other women/men want you! They have been coming on to you for years!! It is time for you to give them their chance at having some of you. Make sure that you leave a very confusing trail for your spouse to follow. One that lets them suspect, but have to dig and sneak (to make them feel worse about themselves) to find the information they need to prove it. Hold out admitting the affair as long as you can, and don't admit it ever, if you can get away with it.

Chapter 4 - Cake Eating

This chapter is designed to string your spouse along in uncertainty as long as possible, because as long as they have hope, they won't be able to go out and find their own lives and be fulfilled. Why should they get to do that, while you are so miserable? They shouldn't!! So, make sure that you are affectionate occasionally (not too often, as this will raise anxiety levels), that you drag your feet about making a decision on the marriage, and that you leave and come back several times (as many as you can get away with).

Chapter 5 - History Revision

It is very important that you revise the life you have lead with your spouse. You must use words like: Always, Ever, Never and All of the Time. Always precede the statement with the terms: you, I, and we. As in "you always nag me" "I never ever (double bonus here) get to do what I want" and "We have to do what you want all of the time". This will help to make your spouse feel like the way you are behaving is all their fault, and can cause them to feel even worse about themselves than they already did!!

Chapter 6 - It's All About You!!

Remember this is all about you! What you want and need, RIGHT NOW! You shouldn't have to wait until you can afford something, just go on out and get it! You deserve a new haircut, new clothes, and some new toys. You've worked for it. You would probably look great in that new Convertible, or on that new Harley!! So don't hesitate! You live in the here and now! So why wait until tomorrow!!

Remember, the word is CRISIS and if you are in one, EVERYONE else should have to ride the Roller coaster with you! It's no fun taking a ride alone, and you know what they say about misery loving company! Go on out there and get started, so much pain and damage, and so little time!

Chapter 7 - Avoid, Ignore, and Run Away

This chapter is to help you deal with the problems that your spouse will try to cause. We don't want you to have to "deal" with anything, now do we? You shouldn't have to "think" about any "issues" right now, except those that concern you "feeling good". The best way to handle this, is to Avoid, Ignore, and Run Away. Any time someone tries to make you see a more "reasonable" stance on a subject, simply Avoid making a reply...stare out into space, as if you are thinking about something important, and they will become uncomfortable and leave you alone.

If there are responsibilities that need your attention, simply ignore them. You don't have to do anything you don't feel like doing. And the best for last is Run Away! This can be accomplished in many different ways. OP's can help you Run Away from all of these "problems" as well as Alcohol, Drugs, New Sports Cars....etc the list is endless. Of course, you can always just leave...but remember not to let them know where you are going, and if you'll be back!!

Chapter 8 - MC and Therapists

Your spouse may ask you to go to counseling with her/him. This is only useful to make them feel better. It cannot possibly have anything to you so there is no reason for you to follow-up with anything suggested--it doesn't matter to you. The only thing you should look for is more reasons (excuses) for avoiding, running and ignoring (see previous chapter).

Chapter 9 - I Don't Have To if I Don't Want To and You Can't Make Me!

Remember that this is about YOU, and what YOU want and how YOU feel!! No one else is important, so don't let them make you feel as if you have to listen to anything they say. Your spouse will try to help you of course, because they love you. Don't let them get away with giving you unwanted advice. Let them know in the teenage vernacular, that they can't make you do anything.

This is important, you must be as childish as possible!! Any truly adult behavior on your part will only convince them that you are listening to what they are saying, and you will have to start back at the beginning. Of course, this technique can be used knowingly to cause more confusion and chaos, just beware of the danger, you don't actually want to start acting like an adult!!

Chapter 10 - How To Threaten and/or How To Move Out

You threaten to move out for weeks or months but you don't. (*)You tell your spouse that you got too much on your plate right now to look for a flat but that you will do so in 2 weeks time. After 2 weeks, repeat from (*).

If your wife wants to come too close to you, like entering your bedroom to talk to you, tell her to stay away or you will move out. When she replies that you will move out anyway tell her that you will move out faster if she comes any closer

Chapter 11 - Art of Clinging

The Art of Clinging to the End of the Mattress without falling off the matrimonial bed while still sharing it with your spouse.

Chapter 12 - Advanced Lessons

This is usually reserved for those in more difficult situations, where the LBS has responded not by tossing you out, threatening to leave, or filing for divorce, but instead persists in not only OFFERING to cooperate, but actually MAKING THE CHANGES you said you needed.

"I am tired of living like this/I don't want to live like this anymore/I am not going to live my life like this?" often is coupled with another advanced tactic, "It's not you, it's me".

This line is most effective AFTER the LBS has jumped through hoops and bent over backwards. It basically confirms that no matter what changes the LBS is willing to make, the incompatibility lies within the MLCer, who has no intention of, or implied desire or ability to, compromise.

Appendix

HOW TO MAKE YOUR SPOUSE THINK SHE IS CRAZY

1. When confronted by the evidence of an EA or PA, become very indignant. Stress that the LBS is obviously just a jealous sob/bi*ch, and you are entitled to "buddies" of the opposite sex.

2. Never, ever answer the question, "Are you okay? Is there something wrong?" with a direct answer that might actually lead to a discussion that might help the marriage. Continue to never talk to spouse, never give her/him a personal compliment or touch of affection and by all means work on the "cling to the edge of the mattress to avoid touching" manoeuvre that is so successful in making your spouse crazy.

3. Always bear in mind that your spouse will expect you to want to at least give them the chance to "fix" the marriage. Since you have already checked out emotionally (of course NEVER tell them that!), you are under no obligation to actually listen to anything they say or acknowledge anything they do. This tactic is also extremely beneficial when they employ the MLC diet. When they lose a massive amount of weight and you are in ear shot of someone who mentions to spouse about the weight loss, say "Are you losing weight? Why don't you ever tell me things?"

4. Of course one of the most successful ways to drive them crazy may only be used when you have earned the MLC Black Belt. Go to marriage counselling for months, let them pour out their soul to you and the counsellor and let them believe they are actually accomplishing something. Then arrange things so the spouse finds you in your own home with OP. This will accomplish two things: a. She will finally have to understand how lucky you are to have found your "soul mate" and b. She will be doubly betrayed because she thought you were actually working on the marriage.

DON'T LET YOUR SPOUSE GET TOO INDEPENDENT - STATEGIES FOR SUCKING YOUR SPOUSE BACK IN

1. Make negative comments about OP or the chances that the relationship with OP will succeed. HOWEVER, under no circumstances, make any commitment to end the relationship with OP.

2. Make veiled hints about suicide or excessive drinking or drug use. Be erratic and hard to contact.

3. Do random acts of kindness such as yard work or something. That will keep your spouse confused and hopeful.

4. Make vague comments hinting that things might work out between you and your spouse IN THE FUTURE. HOWEVER, under no circumstances take any actions to work anything out.

CUSTODY - Using the Kids To Your Advantage

If you have children, they can be extremely useful for inducing fear and panic in your spouse. Recommended phrases include, "You're poisoning my kids against me", "You put that idea into their heads", and "You need to do [insert pertinent action here] for the sake of the kids'." Remember, your spouse, being a responsible and loving person, is not only trying to cope with his/her own feelings, but trying to protect the children, and you can use that to your advantage.

Don't forget to use the fact that if you spend any time with your kids, you should get Extra Credit Bonus Good Parent points from your spouse. It doesn't matter if you feed them ice cream for breakfast and have them watch "Hellboy" when they asked for "Veggie Tales", you Just Wanted To Make Them Happy, and since YOU are the best judge of Happiness, that makes you Super Parent.

You can use this opportunity to trash talk your spouse ("Isn't this more fun than what Mommy/Daddy would let you do?" "Mom/Dad doesn't know how to relax.") which of course, will be repeated back to your spouse so you get the benefit of destroying their self-esteem second hand.

Highly advanced MLCers may want to start casually using the word Custody, but be very, very careful. While useful for sending your spouse into a state of panic, you certainly do not want to be responsible for a bunch of kids who will seriously cut into your personal fun time. The word Custody should only be used in a casual tone of voice for the most devastating effect.

BUTTON PUSHING

You (the mlcer) know a lot about your spouse. You know what pushes their buttons to get them both upset and/or happy. You have the power, you can do it! So using the kids to upset them is fair game (see section on how to use "custody" to upset them but not take on the "custody"). And if that ever stops working, find something else. Suggestions might include pets, valuables in the home, their appearance, family, career. Nothing is out of your reach since you have put in so many years getting to know your spouse--use what you know.

THE BLAME GAME

By now, you should be aware that all of this MUST be your spouse's fault, however, your spouse may not understand this completely yet, so you need to start planting the seeds.

There are several ingenious ways to put the blame on your spouse, and we will be exploring them all.

Method 1: The Non-Blame Statement

I'm trying not to blame YOU

This statement implies that you are "not putting the blame on them" but on closer look (which your spouse is guaranteed to be doing) The words actually put all of the blame on the spouse (where of course we know it belongs).

Method 2: The Passive Blame Statement

I don't think that I can live with you.
My opinion never mattered to you.
I can't live like this.
We rarely have fun anymore.
I don't want to live this way anymore.

These are passive statements that don't actually assign blame to your spouse, but your spouse will definitely get the idea if you use them. They can't help but see that it MUST be them that makes you feel this way.

Method 3: The Direct Blame Statement

You never listen to me.
You never put creases in my pants.
You use bagged salad.
You never keep the house clean.
You are going to do it your way.

All of these are direct statements of blame. You should mix actual faults with things that don't really matter to make it more confusing, and make your spouse feel as bad as possible about themselves.

Your spouse has probably already started doing the hard work to look inside his/herself (Yuck, what an awful thought!) and will take on all of the faults you list to try and correct them. This will keep them occupied for awhile, and you can avoid any serious relationship talks while they apologize for and try to fix all of their own faults.

Make sure that you don't actually accept the apology, that way you can continue to bring the fault up which will slow down their self improvement process. Remember, they are working on becoming better human beings, and you wouldn't want that to happen to fast, as that would interfere with your ability to string them along.

Note: NEVER ACTUALLY ADMIT TO ANY FAULTS OF YOUR OWN!!!! REMEMBER, YOU DON'T HAVE ANY! YOU ARE THE GOOD ONE, AND HAD THE RIGHT TO HAVE AN AFFAIR, LIE, SPEND MONEY, OR ANY OTHER THING, BECAUSE THEY ARE THE ONES THAT ARE BAD!!!

Let's not forget "We're just incompatible - we always were."

Also, when the LBS starts to make changes, make SURE you find fault with these changes, or point out how it's "too little, too late", or wasn't what you meant AT ALL. If all else fails, put the LBS down for being so willing to change herself for your needs. Also, when the LBS starts to make changes, make SURE you find fault with these changes, or point out how it's "too little, too late", or wasn't what you meant AT ALL."

How to keep you spouse guessing...be mean one minute threatening divorce, etc then next day be kind and sweet almost the way your spouse remembers you..rinse repeat....

HOW TO CONTINUE THE CRAZINESS ONCE SEPARATION/DIVORCE IS AGREED UPON

1. Even though by now you, dear MLCer, have done everything human possibly to convince your spouse that you do not love him/her and want out, when the time comes to actually file, DON"T DO IT! This is the coup de gras of MLC. Absolutely DO NOT TAKE THE INITIATIVE. This is a most vital and awesome crazy-maker. Holding out will force your by now totally devastated spouse to finally throw up his/her hands and seek legal counsel.

2. Once the LBS has had enough and decides that divorce is in their best interest, you have won HUGE points here. Refusing to be the one to file now puts YOU in the role of victim, bringing you all the attention and pity necessary to allow you to again regain your image of the abused one in all this. Now you can, with absolutely NO guilt, tell everyone the divorce was your LBS's idea (which of COURSE it was!) and they will assume that:

a. the LBS lost all that weight and obviously has been involved in an affair, and

b. the marriage ended because your LBS spouse is going through a - YES! THE PINNACLE OF CRAZINESS! - Midlife Crisis!!

Copyright The Midlife Club

moederziel

moederziel

06-12-2016 om 11:50 Topicstarter

akortingen

LBS = left behind spouse
OW = other woman
EA = emotional affair
PA = physical affair
MC = marriage counseling
IC = individual counseling

Pennestreek

Pennestreek

06-12-2016 om 12:00

Persoonlijk zie ik hier geen humor in, moederziel

En gelukkig kan ik zeggen dat ik er weinig in herken.

Charis

Charis

06-12-2016 om 12:03

Oef

Dat is in feite je hele verhaal in 1 post. Ik hoop dat het je helpt 'to get your priorities straight'! (om maar even in het Amerikaanse jargon te blijven)

moederziel

moederziel

06-12-2016 om 12:05 Topicstarter

Hi Pennestreek, dat snap ik

Maar ik herken er wel heel erg veel in en wilde dat graag hier delen. De humor is misschien een raar trekje van mij, maar af en toe lachen om wat er gaande is, houdt het voor mij draaglijk.
Ik post hier naar bevinden wat ik tegenkom en wil delen. No offense

Vesper Lynd

Vesper Lynd

06-12-2016 om 12:08

Zeker wel

Dat is precies hoe het gaat. Echt grappig vind ik het niet. Eerder verbijsterend dat dat overal hetzelfde gaat, wat ik wel wist/gezien heb, maar nu puntsgewijs wordt opgeschreven.

moederziel

moederziel

06-12-2016 om 12:11 Topicstarter

Zwarte humor

Ik ben de laatste om mijn eigen situatie 'grappig' te vinden, maar inderdaad: het herkenbare patroon is verbijsterend. En ja, ik ben wel van de zwarte humor.
Maar ik zie zeker het cynisme erin. En de standaard zinnen. Onvoorstelbaar, precies zoals ik ze ook heb gehoord....

Tops

Tops

06-12-2016 om 12:34

ook hier jawel

en niet alleen de zwarte humor, maar ook de herkenning, alleen dan is die van mij met een mlc geboren en er nooit meer uitgekomen en daarom denk ik toch aan iets anders

Tops

Tops

06-12-2016 om 12:36

zwarte humor en grappig

Het kan soms je redding zijn in zwarte situaties. Beter dan vele andere uitlatingen die je vaak onnodig verder de afgrond in doen storten vind ik persoonlijk.

moederziel

moederziel

07-12-2016 om 09:09 Topicstarter

Begint moeilijk te worden

Met man en kinderen om de tafel gezeten uit te leggen hoe ouderschapsverdeling eruit gaat zien. Niemand had zin in het gesprek. Man was kribbig en bozig, schoot uit zijn slof tegen oudste 2. Ik besloot nou eens ee keer niet het gesprek te 'regelen', maar man het werk te laten doen. Hmmmm, dat was niet zo'n heel groot succes.
Ik merk dat ik zo weinig achting meer voor hem voel. De man is een totaal andere dan ik als man had. En in zo weinig staat hij open voor wat de wensen van de kinderen zijn. Hij vraagt het ook niet aan ze.
Op een goed moment versprak hij zich, toen oudste aangaf soms in 'papa-weekend' ook elders te willen zijn (best logisch als je 16 bent). Vond man geen goed idee: 'Ik heb ook recht op...' en de rest slikte hij gelukkig in. Pfoeh. Ik schrok ervan. Niemand heeft een recht op te eisen, al helemaal niet ten opzichte van de kinderen. Hij lijkt erg gemakkelijk te vergeten dat zijn rechten in beginsel verspeeld zijn doordat hij zelf het gezin de rug toekeerde. Dat dit pijn doet en dat hij nu zijn kinderen mist, logisch. Maar ook dan heb je geen 'recht' op hun aanwezigheid. Man niet, ik ook niet. De kinderen hebben er op hun beurt wel recht op dat wij als ouders beschikbaar zijn. Dat uiteraard wel.

Ik voorzie moeilijke weken die eraan komen. Het gaat stroef en met irritatie. De kinderen staan niet te popelen om naar vader te gaan en man heeft zijn eigen plaatje erbij dat niet per definitie in lijn is met wat de kinderen wensen. Hij lijkt niet te beseffen dat er na 9 maanden afwezigheid echt een hoop herstelwerk gedaan moet worden. Hij wil op de oude voet verder, maar dat vertrouwen, die basisveiligheid is nou juist weg.

Iemand tips? Wat kan ik in dit geval het beste doen?

Tops

Tops

07-12-2016 om 10:03

hier

Het ligt er aan, ik zou het per situatie bekijken en jezelf niet opwerpen als oplosser voor alle dingen.
Mijn kinderen bleven bij hem wonen en de dingen die ze mij vaak verweten hadden, liepen ze nu zelf tegenaan bij hem.
Ik had er een kleine standaardriedel voor:
- ik luister, maar degene met wie je moet praten is je vader.
- je mag vertellen en boos zijn, maar je mag hem niet voor rotte vis uitmaken.
- ik ben er, maar ik kan niet alles meer oplossen.
- ik help je maar ik neem niet de verantwoording over zijn leven over.

floor

floor

07-12-2016 om 10:35

ik weet het niet

Op de een of andere manier heb ik toch ook wel het gevoel dat je de kinderen erg betrekt bij de scheiding.
Ja, een scheiding is ook pijnlijk voor de kinderen.
Van de andere kant gaan tegenwoordig wel meer ouders scheiden. En hoeft dat niet perse traumatisch te zijn voor de kinderen.
En ja, ik weet dat je schrijft dat man de laatste tijd ook weinig bezig is geweest met de kinderen, maar in jouw schoenen zou ik proberen kritisch naar mijn eigen rol te kijken, heb jij daar ook een rol in gehad? Heb je de kinderen ergens meegenomen in je verdriet, ergens bijgedragen aan de tweedeling die er lijkt te zijn ontstaan? (man versus de rest)
Misschien kun je iets forceren door toch een poosje weg te gaan en het ze uit te laten zoeken en ze ook een kans te geven.
Nu zijn ze nonstop met jouw verdriet geconfronteerd geweest. Ze hebben alles met jou kunnen delen, ook hun eigen verdriet. Jij was er altijd voor ze. Dat maakt ook dat jullie band waarschijnlijk enorm gegroeid is.
Man is degene die weggegaan is. Dat maakt dat de kinderen de scheiding niet ervaren als iets tussen jullie volwassenen maar als een vertrek van man uit gezin.
Met hem hebben ze niets kunnen oplossen/uitvechten, alleen maar verwijdering.
Dat kan man nu niet meer inhalen.
Maar misschien kun je er een beetje mee rechttrekken door even ze met elkaar te laten zijn
Daarmee maak je de situatie ook helder(der): papa en mama gaan uit elkaar, relaties met kinderen blijven intact.

moederziel

moederziel

07-12-2016 om 11:05 Topicstarter

Nee Floor

Ik denk dat je het punt niet helemaal pakt.... Je laatste alinea is inderdaad hoe ik erin zou willen staan, maar de realiteit is helaas een andere. In ons geval zijn niet papa en mama uit elkaar, maar papa en gezin. Dat is nou juist waarover ik me al maanden zorgen maak.

De rest van je post snap ik, maar herken ik niet. Ik heb ontzettend veel bruggetjes geslagen de afgelopen tijd, heel erg mijn best gedaan om het contact tussen kinderen en papa wat steviger te krijgen. Maar daar heb je wel de andere ouder bij nodig. Ik vind het wat kort door de bocht om nu te stellen dat ik 'de kinderen heb meegenomen in mijn verdriet'. Ik word wat kriebelig als die last bij mij wordt gelegd. De stap van man kwam voor 5 mensen als een donderklap bij heldere hemel. Daar is inderdaad heel erg veel verdriet en teleurstelling over. De relatie tussen mij en de kinderen is erg open, beide kanten op. Ook is her en der hulp ingeroepen. Dat verloopt steeds beter. We hebben hele emotionele momenten gehad, maar ook hele mooie. Maar onder aan de streep is er vooral vervreemding tussen kinderen en man.
Man intussen heeft nul eigen bijdrage hierin gehad. Hij had meer dan genoeg gelegenheid, maar heeft die verantwoordelijkheid niet gepakt. Te druk met zichzelf en zijn 'nieuwe' leven. En nu zou ik er te nadrukkelijk tussen staan en hebben bijgedragen aan de tweedeling? Nee, die koop ik niet.
Ik zoek zelfs vaak in echte opvoedkwesties de samenwerking met man om zoveel mogelijk samen op te trekken. Komt uiteraard van mij uit. (En juist dat word ik zo langzamerhand heel erg zat)

Man mag zelf de tweedeling beslechten. Als mooi nieuw onderdeel van zijn 'nieuwe leven'

moederziel

moederziel

07-12-2016 om 11:30 Topicstarter

Blijf hangen

Floor, ik blijf erg hangen in jouw zin 'Op de een of andere manier heb ik toch ook wel het gevoel dat je de kinderen erg betrekt bij de scheiding.'

Van onze 4 kinderen zitten er 3 op het VO. Die kan ik toch geen regelingen door de strot duwen? Die hebben daar ook een stem in. Moet ik ze dan niet hierbij betrekken? En ook: er is geen scheiding. Geen mediator, geen advocaat, geen verzoek. We zijn de facto uit elkaar, leven gescheiden. Dat vinden de kinderen ook best lastig, die nuance, maar dit is het voor nu. En paps heeft een nieuwe liefde. Waar verder niet over gesproken wordt. Dat vergroot het vertrouwen over en weer niet echt.

Ik merk dat ik wat geraakt ben door je opmerking. Ik vind het geen recht doen aan de zuiverheid die ik juist probeer te houden. Of is mijn blik nou vertekend?

Ms. Simone

Ms. Simone

07-12-2016 om 11:44

Moederziel

Ik herken veel van jouw irritatie als het gaat om reacties waarin gesuggereerd wordt dat jij op de een of andere manier "tussen vader en kinderen bent gaan staan". Ook in mijn draad, steekt dat regelmatig de kop op. Ik denk dat dit soort insinuaties mij extra raakt omdat ze; of een echo zijn van die van ex en/of dat je pogingen om vader bij de opvoeding te betrekken je al veel meer energie kost dan je hebt en dat gewoonweg niet wordt gezien.

Ms. Simone

Ms. Simone

07-12-2016 om 11:54

Sneeuwbol

Kreeg van dochter "voor Sinterklaas" een sneeuwbol, met daarin een moeder ijsbeer en twee jongen. Vond ze wel toepasselijk zij ze, "dat zijn wij". Dat zegt mij wel wat.

moederziel

moederziel

07-12-2016 om 12:20 Topicstarter

Mooi

Dat beeld van die sneeuwbol snap ik helemaal. Mooi compliment van je dochter.
Ik ervaar dat ook heel sterk: toen we met z'n zessen aan tafel zaten voor het familie-overleg, en man kribbig werd, keken 4 paar ogen naar mij. Wat ik ging doen, of ik het voor ze opnam. Ik heb het heel laf niet gedaan, omdat ik juist blokvorming wilde voorkomen. Later nog wel over nagepraat met ze.
Ik wil voorkomen dat het een grote teleurstelling wordt, zei ik tegen oudste. Mam, zei oudste, het IS al een grote teleurstelling...

Jaina

Jaina

07-12-2016 om 12:36

Inderdaad

Het zijn geen kleine kinderen meer. Bij kleuters zou je inderdaad samen een regeling bedenken en de kinderen verder niet bij de scheiding betrekken. Bij tieners kan je dat niet doen. Je oudste is al 16 schrijf je. Die kan je niet meer een omgangsregeling opleggen. Bovendien kan je ook niet doen alsof de scheiding hem niet aangaat. Dat gaat het wel. Natuurlijk zijn je kinderen ook boos op hun vader en natuurlijk heeft dit alles ook veel impact op hun. Het zou juist bizar zijn om alles buiten hun om te regelen. Daar zijn ze echt te groot voor.

mirreke

mirreke

07-12-2016 om 12:37

Moederziel MLC-humor

Ik kan er wel om lachen hoor. Ik hou ook van zwarte humor, en ik herken nogal wat van jouw post uit mijn omgeving.

Enkele jaren geleden was ik bijvoorbeeld getuige van een schreeuwruzie tussen buren van ons (waarbij hij schreeuwde, haar kon ik niet horen).

Het leek er warempel op alsof hij een toneelstuk aan het opvoeren was, waarvoor jouw gekopieerde artikel als script diende.

Erg genant, erg demoraliserend, erg vernederend, gewoon gekmakend voor zijn vrouw (die ik vrij goed ken).

Dit soort pagina's geven denk ik ook wel een bepaald soort kracht: HET LIGT NIET AAN JOU!!! Dat is de boodschap. Jij bent niet gek, hij is het (of in ieder geval lijdt hij ergens aan...).

Tegelijkertijd is het natuurlijk enorm schrijnend en kwetsend, dat wil ik absoluut niet ontkennen.

mirreke

mirreke

07-12-2016 om 12:41

Moederziel

Toch even: ja, het is een grote teleurstelling voor je kinderen. Maar toch, maar toch (en ik denk ook wel dat jij dat niet doet hoor) zou ik je willen waarschuwen niet in hun teleurstelling mee te gaan.

Ja, man/vader doet raar, is onherkenbaar, trekt zich terug en toch weer niet, gedraagt zich eigenlijk als een kind dat zijn draai niet kan vinden.

Maar feitelijk heeft het inderdaad niets met de kinderen te maken. Het is, om wat voor reden ook, onvermogen, onmacht, ziekte, depressie, geen idee... Ja, hij laat iedereen zakken, maar niet omdat hij een hekel aan zijn kinderen heeft gekregen, maar omdat hij ergens onderweg door het ijs is gezakt en niet meer uit het wak kan klimmen...

Maar goed, deze waarschuwing heb je niet nodig.

moederziel

moederziel

07-12-2016 om 12:45 Topicstarter

Mirreke

Ik vind het wel heel mooi wat je zegt. Je beeldspraak, maar ook je pleidooi.
Ik heb geantwoord dat het inderdaad allemaal teleurstellend is, maar dat we er het beste van gaan maken. En dat we uiteindelijk weer nieuwe manieren vinden.

x

De minnares

http://www.lydiavanderweide.nl/one/artikel.php?pArt=006

"Carolien Roodvoets: "Er zijn weinig mannen die express hun minnares aan het lijntje houden. Ze denken er echt wel over na om bij hun vrouw weg te gaan maar ze lopen vast in hun overwegingproces. Hoe moet het met de kinderen? Ze zullen het huis moeten verkopen. Hij zal een boeman worden in de ogen van zijn familie en vrienden. Heeft hij wel echt een toekomst met zijn vriendin? Ze zeurt wel veel de laatste tijd. Ze lijkt zijn vrouw wel! Wat moet hij doen? Hij komt er maar niet uit."

Omdat je je getrouwde geliefde maar weinig ziet, ga je hem idealiseren. Wat is hij toch leuk en grappig en wat kan hij goed luisteren. Hij begrijpt je helemaal, ook zonder woorden..... Je ziet hem als je prins op het witte paard en de tijd om te ontdekken dat hij helemaal niet aan je droombeeld voldoet, ontbreekt. Opvallend veel minnaressen menen dat hun lover 'de ware is'. Soms is dat daadwerkelijk zo. Maar vaak ook niet."

Ik snap wel dat je wat inzicht zou willen in de motieven van iemand om dat overspel met je man te plegen. Nou, daar is over geschreven.
Toch ben ik zelf wat geintrigeerd waarom je daar alle (gore) details van zou willen weten. Waar komt die drive vandaan? En levert het je wat op, behalve eindeloos gezeur en irritatie terwijl je het juist weer goed wil maken met je man.
Is het niet veel verstandiger om je eigen positie te herzien? En te zorgen dat er in je vervolgrelatie minder afhankelijkheden zijn in geval het nog een keer gebeurt en je er dan zelf de stekker uit wil trekken. Of omdat het uiteindelijk een betere relatie op kan leveren als je minder afhankelijk bent of omdat je niet meer zo kwetsbaar kunt zijn als je eenmaal te maken hebt gekregen met overspel?

pubers en omgangregeling

Ik vind eerlijk gezegd dat je ook voor pubers nog wel degelijk dingen kunt regelen. Vooral omdat zij het dan niet zelf hoeven te doen. Mijn ervaring is dat kinderen, ook pubers, het erg lastig vinden om een keuze te maken tussen hun ouders. Hun loyaliteit ligt bij beide ouders. Op moment dat een van de ouders duidelijk de verdrietige/verlatene is, dan zullen kinderen snel voor die ouder kiezen. Als je je eigen gevoelens zo duidelijk toont aan je kinderen, betrek je je kinderen wel degelijk in de scheiding. Scheiden betekent ook heel vaak je kiezen op elkaar houden, tong inslikken en later tegen een vriendin je gal spuwen. En tuurlijk lukt dat niet altijd. Maar zorg er voor dat je kinderen niet uit medelijden liefst bij jou zijn.

Ms. Simone

Ms. Simone

07-12-2016 om 15:29

Regelen en medelijden

Ik geloof dat Moederziel sowieso veel bezig is met regelen, ook voor haar pubers, zodat ze dat niet zelf hoeven doen. ze wil alleen de kinderen inspraak geven bij dat regelen en dat hun vader dat ook (weer) zou doen. Zo denk ik het althans begrepen te hebben.
Dat kinderen uit medelijden vooral partij voor de "verdrietige/verlaten" ouder zouden kiezen, lijkt mij hier ook niet het geval. Moederziel wilde immers dat man het huis uit zou gaan, wat hij uiteindelijk ook heeft gedaan, wat man, behalve de "verdrietige/verwarde" ook nog eens de "weggestuurde" vader maken die nog meer medelijden behoeft.
En ja kinderen worden betrokken bij een (de facto) scheiding, ze zijn ook betrokken, het gaat ook hen aan. Dat je gevoelens toont aan je kinderen, vind ik iets gezonds en is iets heel anders dan "je gal spuwen".

moederziel

moederziel

07-12-2016 om 21:53 Topicstarter

Pffffff draad kwijt

Ik raak van de laatste berichten (met uitzondering van Ms. Simone) de draad kwijt.

@AnneJ: ik wil helemaal geen details horen over truus. Hoe kom je daar in hemelsnaam bij?
@Alkes: je beweringen slaan echt niet op mijn situatie. Ik ben de laatste die onze kinderen tot een keuze zou duwen, hou op zeg.

Op dit moment ben ik 2 nachten van huis voor werk. Man neemt honneurs waar, in goed overleg met mij. Verloopt goed. Dusssssssss

floor

floor

07-12-2016 om 22:14

bedoel ik niet

Moederziel, snap je echt, écht niet waar ik het over heb?
Sorry, maar kan moeilijk geloven dat man opeens zijn kinderen in de steek laat. Doorgaans zit m dat meer in de (na-) huwelijks dynamiek.
Ja, je doet je best, maar daar zit vast het probleem. Jullie zijn uit elkaar en man moet relatie met kinderen opnieuw vormgeven, juist zónder jou.
Goed dat je weg bent nu! Meer hoef je niet te doen denk ik....

moederziel

moederziel

07-12-2016 om 22:31 Topicstarter

Floor, waarom denk je...

.... dat ik al maanden dit topic aan het vullen ben?
Ik begrijp meer dan goed waarover je het hebt, maar ik herken het niet. Mijn verbijstering zit m er nou juist in dat man plotseling alles en iedereen in de steek heeft gelaten.

Ik merk dat ik wat kribbig begin te worden. Omdat het verloop van de situatie zo moeilijk voor te stellen is, is het dus niet waar? Of zou ik blind geweest zijn?
Nee. Totaal niet. Ik krijg steeds meer het gevoel dat ik je moet verdedigen. Dat voelt niet goed. Ik zie met verbazing hoe man worstelt in zijn relatie met de kinderen. En zij met hem. En zomaar opeens heb ik daar vanuit de (na)huwelijkse dynamiek een rol in?
Sorry maar nee. Deze laat ik echt even helemaal bij man.

filalu

filalu

07-12-2016 om 22:49

tussen man en kinderen

Denk dat je door de situatie wel tussen man en kinderen staat. Dit is geen verwijt, maar het is wel goed dat je je daar bewust van wordt. Het is vooral de situatie, en die heeft eigenlijk te lang gespeeld waardoor je man nu met 1-0 achter staat richting de kinderen.

Geef je toekomstige ex de ruimte om zijn zaken alleen met de kinderen te regelen. Ga daar niet tussen staan.

En realiseer je dat je man van jou af wil, niet van zijn kinderen. Waarschijnlijk zal hij het best eng vinden om er alleen voor de kinderen te moeten zijn, en ook wel eens iets doen wat niet zo handig is. Maar laat dat ze dat samen oplossen. (kinderen en (ex)man)

En dat kan makkelijker zodra de regeling echt van kracht is en je (ex)man niet meer in "jouw" huis hoeft te komen om de kinderen te zien en om zaken te regelen. En spreek ook een regeling af waarbij de vader meer moet zorgen dan alleen om het weekend. Dan wordt het voor hem ook makkelijker om de verantwoordelijkheden op te gaan pakken

Zelf ben ik gescheiden nadat mijn ex een ander kreeg. We zijn wel in therapie geweest, maar man bleef ondertussen vreemd gaan en werkte niet aan het huwelijk.(probeerde schuld af te schuiven) Op een gegeven moment verdween hij ook steeds meer zonder de kinderen te laten weten dat hij weg zou gaan, en bleef dan ook maar een hele week of langer weg zonder informatie richting de kinderen.
Toen ben ik weg gegaan (met kinderen) en is de co-ouderschap regeling ingegaan. Toen ik eenmaal weg was en hij op sommige dagen alleen de kinderen bij zich had bleek hij er wel te kunnen zijn voor hen. Achteraf realiseerde ik me dat hij niet weg bleef van het gezin. Maar weg bleef van mij: Doordat ik er nog was met de kinderen bleef hij weg. Dat was niet mijn schuld, en hem best aan te rekenen. Maar vooral onderdeel van de situatie. Daarnaast was hij ook ontzettend bang om alleen met de kinderen te zijn. Maar doordat dit vanwege de co-ouderschap wel in gang was gezet moest hij wel en bleek hij dit ook prima te kunnen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.