Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!

Nee hoor, ik geef niet op

Ik voel me juist langzaamaan weer wat sterker worden, de paniek en stres en onrust van de afgelopen twee weken zakken weer een beetje en daardoor kan ik weer een beetje nadenken.

Natuurlijk zijn er meer oplossingen. Maar dit is wel de optie die volgens mij het beste is voor de kinderen. Die zijn het meest op hun plek in hun eigen huis, met iemand die voor ze zorgt. En of dat nou papa of mama is, dat maakt voor hen niet uit. Ik ben niet meer nodig dan man. Dat is onzin. En de kinderen zijn ook niet gebaat bij vechtende ouders. Ik ook niet trouwens.

Het was wellicht beter geweest als man zelf had besloten te vertrekken, maar dat doet hij nu eenmaal niet. Ik heb hem dat nu meermalen zeer dringend verzocht. Net als dat ik me neer zal moeten leggen bij zijn besluit om te scheiden kan ik ook aan dit besluit van hem niet veel veranderen. In ieder geval niet zonder dat daar een flinke prijs voor betaald moet worden door de kinderen en mij. Dat het voor man niet fijn is, zijn probleem, dat moet en kan ik inmiddels wel loslaten. Maar nogmaals, ik zie niet wat het de kinderen voor goeds gaat brengen als ik afdwing dat man verkast.

Man kan ook zo nu en dan logeren

Je man kan ook zo nu en dan een aantal dagen gaan logeren, dat zou jou ook enorm ontlasten. Dat doet hij niet want hij wil dat niet.
Hij draait het om: jij moet uit logeren gaan. Jij moet in een ander huis eerst even je draai vinden en dan wennen en dan weer terug.

Helemaal aan het begin had hij al het idee dat jij maar het huis uit moest en hij er lekker met de kinderen kon blijven wonen. Hij stuurt er nog steeds op aan dat jij uit hun leven gepoetst wordt.
Ik vind het griezelig...

nou Moederziel

"de beste vriend van man precies andersom kan redeneren: 'Man wil op een schappelijke manier al langer weg, maar Pennestreek laat hem niet gaan."

Die man wil helemaal niet weg anders zou hij toch wel gaan als Pennestreek het vraagt. Ik begin me zo onderhand af te vragen of hij wel wil scheiden of dat hij alleen zijn leven wat meer spanning wil geven.

Welke man

Welke man gaat in een flat wonen en financieel het mooie huis van zijn ex bedruipen met zijn inkomen terwijl hij zelf ook in dat huis had willen wonen. Het is niet zo vreemd dat hij liever een kleiner financiele bijdrage ophoest voor het woongenot van zijn ex in de vorm van partneralimentatie. We hebben het hier te doen met iemand die gewend is zakelijk te denken.

Zolang Pennestreek de woning niet kan betalen,, heeft het geen zin te roepen dat hij eruit moet gaan. Hij weet zelf drommels goed dat dit ten nadele is van hem, zowel financieel als woongenot. Hij is ook niet overtuigd dat pennestreek beter voor de kinderen kan zorgen dan hij. Daarom biedt hij ook aan haar te ontzorgen.

Misschien was zijn aanbod een vanzelfsprekende tegencompensatie voor het feit dat Pennestreek 3 dagen voor hem gezorgd had.
Het is goed mogelijk dat hij vindt dat zijn vrouw zwaar overdrijft. Dat ze beide prima in het mooie huis kunnen wonen als zij niet zo moeilijk doet. (Zolang hij geen leuke vrouw ontmoet..)

Pennestreek, zie toch in dat je het gaat verliezen als je daar blijft wonen, simpel omdat het te duur is. Steek je tijd niet in hem maar vindt een woonplek waar je een nieuw leven kan beginnen met je kinderen. Een nieuw bestaan zonder stil te staan bij wat je ex zeg, vindt of doet. Maak je los.

Maar laat zelf de zorg om school op zijn bord.

Sterkte

De kinderen op de 1e plaats?

Pennestreek, je schrijft:
"Mijn conclusie (na lang en diep nadenken en goed proberen te voelen wat ik wil, waar ik behoefte aan heb, wat mogelijk is): als ik de kinderen op de eerste en mezelf op de tweede plek zet is de enige haalbare weg dus dat ik mee moet gaan in man zijn plan en zelf dan dus af en toe ergens moet gaan logeren/bijtanken."

Fout!

Weet je hoe het in een vliegtuig werkt als de zuurstof weg valt?
Dan komen die mondkapjes voor luchttoevoer te voorschijn.
Wat denk je, wat willen ouders?
Dat het goed gaat met hun kinderen!
En wat moeten ouders dus doen?
EERST ZELF zo'n mondkapje opzetten!

>>>> Je kunt namelijk pas goed voor je kinderen zorgen als je EERST goed voor jezelf zorgt. <<<<<<

Misschien is het goed als je voorgaande zin nog 10x doorleest. Misschien wel elke dag 10x doorlezen?

Pennestreek, niemand zal betwisten dat er goed voor je kinderen gezorgd moet worden, maar EERST moet jij goed voor jezelf gaan zorgen.

En dus uit deze slopende situatie met je man. Dus man het huis uit!
En misschien, als jij heel duidelijk bent, dat hij dan toch het huis uit gaat.
En als hij niet uit zichzelf gaat, misschien heb je een voorlopige voorziening nodig, en kost dat even energie. Maar daarna heb je eindelijk rust zodat je hem als bron van stress niet meer aldoor om je heen hebt. Die rust heb je echt hard nodig na bijna 1,5 jaar.

Moederziel

Jij schrijft: "Het is zo gemakkelijk om de man van Pennestreek hier te veroordelen. Maar zijn neiging tot 'ontzorgen' kan net zo goed worden ingegeven door goedbedoelde zorg voor Pennestreek, door schuldgevoel, door een onbeholpen poging om te doen wat dan nog enigzins goed lijkt te zijn."

Als man het echt goed bedoelt en Pennestreek wil ontzorgen, waarom volgt hij haar roep om hulp, "ga het huis uit", dan niet op?

Hij wil Pennestreek dus niet echt ontzorgen! Nee, hij wil haar alleen maar "ontzorgen" als het gaat op de manier die hij voor ogen heeft. Alleen maar als zij oprot, zodat hij het huis en de kinderen heeft. Dat is geen ontzorgen. Dat is manipuleren en Pennestreek een minderwaardigheidscomplex en problemen aanpraten.

Echt, hij kan verward zijn, geen doorzetter, weet het ook allemaal niet, maar in woorden en gedrag vind ik hem echt een wolf in schaapskleren.

Voorlopige voorziening

En natuurlijk wil ik voor Pennestreek liever geen voorlopige voorziening.

Maar ik wil zo graag dat Pennestreek een keer zichzelf op 1 zet (en niet op plaats 99).

Dus wat wil zij? Hij het huis uit.

Wat wil hij? Zij het huis uit.

Daar kom je dus niet uit.

Dus dan maar man zijn zin geven en zelf er alleen maar slechter van worden?

En straks, door alle stress, bij het ouderschapsplan en alle andere (financiële) zaken, ook steeds maar weer man zijn zin geven, want anders komt er ruzie en dat is zo slecht voor de kinderen?

Schiet Pennestreek daar wat mee op?

Worden de kinderen daar echt beter van, een moeder te hebben die, als vader en moeder het oneens zijn, steeds weer vader zijn zin geeft?

Wat is nou een goed voorbeeld voor je kinderen? Ik denk een moeder die voor zichzelf opkomt, in het belang van haar kinderen.

Goed voorbeeld voor haar dochter (die anders misschien net zo over zich heen laat lopen als Pennestreek) EN voor haar zoon (die anders misschien denkt dat mannen alles beslissen als man en vrouw het niet met elkaar eens zijn).

Echt Pennestreek, het klinkt allemaal hard misschien, zo is het niet bedoeld, maar ik herken veel van jou in mezelf, en ik denk echt, echt, echt, echt, voor jou geldt echt dat je jezelf op plaats 1, 2 en 3 moet zetten. Jij bent nl. geen egoist en doet het dan niet vanuit egoistische motieven. Jij vindt je kinderen het belangrijkste, dus door jezelf op 1, 2 en 3 te zetten, ga jij iets meer voor jezelf opkomen en krijgen jouw kinderen nog steeds alle aandacht van jou.

De voorlopige voorzieningen zijn slechts een teken dat jouw grens bereikt is, dat je ook tijdens de echtscheidingsprocedure niet meer met hem in een huis wilt wonen, dat jullie er verschillend over denken, en dat nu de rechter maar moet beslissen. En daarna kunnen jullie vanuit rust de echtscheiding verder regelen.

samen

je kunt ook samen voorlopige voorzieningen aanvragen: je komt er samen niet uit. En je wilt duidelijkheid. En duidelijkheid op korte termijn.

Niets mis mee.

Daar gaan we weer

Ik voel mezelf weer in de verdediging gedrongen hier. Dankjewel moederziel, jij begrijpt grotendeels wat ik bedoel en voel. Inderdaad gaat wat mij betreft die vergelijking met het zuurstofmasker mank. Er is een groot verschil tussen acute noodgevallen en mijn situatie. Natuurlijk is het belangrijk dat ik goed voor mezelf zorg, maar dat kan nooit betekenen dat ik mezelf boven de kinderen plaats.
Even een paar punten ter verduidelijking.

Man is weg nu. Zit in zijn appartement elders. Op mijn verzoek. Blijft daar ook tot ik aangeef dat het anders kan/moet/ik het anders wil. Maar omdat dat ver weg is, is contact met de kinderen alleen per telefoon oid mogelijk. Dat vind ik voor de kinderen niet goed.

Man wil heel graag zijn verantwoordelijkheid nemen voor kinderen en huishouden. Omdat hij die verantwoordelijkheden niet ontloopt en ook niet de bedoeling heeft die in de toekomst te ontlopen, maar ook omdat hij zich realiseert dat het met mij niet goed gaat. Hij heeft er niets aan als ik instort. Daar is hij ook echt niet op uit. Bovendien had ik zelf het gevoel niet goed genoeg voor de kinderen te kunnen zorgen de laatste dagen. Dat is niet iets dat hij me aanpraat, dat is wat ik voelde. Omdat ik echt diep in de put zat de afgelopen dagen. Maar ik ben ze doorgekomen en krabbel weer wat op. Neemt niet weg dat ik het ook heel fijn zou vinden om de verantwoordelijkheid even aan hem over te kunnen dragen nu.

Man wil niet voor de duur van de scheiding/tot hij een eigen koophuis gevonden heeft hier in de buurt iets huren. Daar kunnen we met zijn allen van alles van vinden, maar het gaat niet gebeuren tenzij ik met grof geschut aankom, en dat heb ik er niet voor over. Is ook niet het voorbeeld dat ik de kinderen wil geven.

Ja, er is een andere zijde, namelijk die van Pennestreek-man, die voor zijn kinderen EN zijn vrouw het beste wil. Alleen is hij niet bereid om daarvoor zelf echt weg te gaan. Het hoogst haalbare is voor hem dat we om beurten in ons huis zijn met de kinderen. Hij heeft zijn andere huis ver weg, ik niet. Ik zou dan steeds ergens moeten logeren. En dat wilde ik niet, daar heb ik steeds nee tegen gezegd. Dat wil ik eigenlijk nog steeds niet. Want hoewel hij niet echt 'thuis' is in dat andere huis, is dat wel waar hij inmiddels aan gewend is, waar hij eigen spullen heeft, zelf kan koken. Ik zou steeds ergens moeten logeren, wat op zich wel te regelen is, en als voordeel heeft dat ik me kan laten vertroetelen, maar ik ben wel altijd ergens te gast.

Wat man betreft blijven we trouwens gewoon de komende maanden doorgaan zoals hiervoor, samen in ons huis. En als het dan nodig is af en toe, om beurten, even een paar dagen weg. Het zou ideaal zijn als ik dat ook op kon brengen. Ik denk dat ik dat op termijn ook wel weer kan. Maar ik zat en zit nog even te diep. Concrete vraag is dus hoe ik dat op korte termijn oplos. En ik zie even geen andere mogelijkheid dan toch een paar dagen uit logeren.

En nog even over het huis

Ik kan wat man betreft na de scheiding in ons huis blijven. Ziet ernaar uit dat ik dat ook kan, financieel. Maar hij wil dus niet nu voor de tussentijd iets anders zoeken. Tja. Ik heb al eens eerder uitgelegd dat ik zijn argumenten daarvoor (onrust voor de kinderen, er is niet op stel en sprong iets beschikbaar, en het kost ook nog wel wat) best begrijp.

scheiding

Gemiddeld duurt een scheiding drie tot vier maanden.
Ga je het zo lang redden op deze manier? Is je man al een andere koop-woning aan het zoeken?

En ja, natuurlijk, ik denk ook niet dat er bewuste kwade opzet is bij man. Maar besef wel dat zijn gevoel echt heel anders is. Hij is met zijn gevoel veel verder weg bij jou, hij is verder, los. Dat maakt alles wel heel anders.

pennestreek

Waarom moet jij weg als hij voor de kinderen zorgt?
Hij kan toch alle taken uitvoeren en verantwoordelijkheden dragen terwijl jij
1. op je werkt bent
2. slaapt
3. in een kamer in het huis bent waar hij niet is
Er zullen toch vaker momenten zijn (geweest) dat jij niet het aanspreekpunt bent voor de kinderen.
Dit is niet anders.
ja het is emotioneel ingewikkelder, maar hé, als hij wil zorgen dat moet hij dat gewoon doen.
Jij gaat niet ergens anders slapen op zijn zorgdagen, hij wel op jouw zorgdagen.
gr Angela

uhm...dopje

" Gemiddeld duurt een scheiding drie tot vier maanden"

Maak daar maar 3 tot 4 jaar van....Trust me, heb in mijn omgeving geen enkel geval gezien wat binnen twee jaar was afgerond. Dat komt alleen al door de wachttijden bij de rechtbank tegenwoordig.

Pennestreek, voorlopige voorzieningen aanvragen is geen aanzet tot ruzie of motie van wantrouwen richting de vader van je kinderen. Het maakt dingen gewoon duidelijk. En zeker als je al in het huis kunt blijven wonen, lijkt het mij heel erg logisch dat jij t huis krijgt toegewezen. Waarom kan je nu nog man wel een appartement ver weg betrekken en niet dichterbij? Anti kraak is ook een oplossing, en dat is niet alleen maar een tochtig hol, ook woningen die gerenoveerd gaan worden kunnen op die manier vaak tijdelijk bewoond gaan worden. Ik proef in je bewoordingen dat je als de dood bent dat de kinderen boos op je worden omdat je hun vader weggejaagd hebt. En over een paar jaar huil je om hoe ver het resultaat van de scheiding verwijderd is van jouw wensen.
Blijf je nu zo doormodderen, dan kun jij later nooit aangeven dat je bepaalde dingen betaald hebt of verrekenen. Ook je nu nog man kan dat niet. Het zoeken naar een modus waarbij maar een keer verhuizen de boventoon voert....sorry dat ik t moet zeggen...maar dan heb je te weining problemen in je scheiding. Je hebt een huis, je hebt inkomen, je kinderen zijn bij je.....je bevind je in een luxe positie! Ik moet alsmaar denken aan een vriendin van me die haar huis heeft moeten verkopen met verlies en nu schulden heeft en door haar lage inkomen geen enkel ander huis kan vinden. Ze komt straks op straat te staan, met 3 (zorgen)kinderen. (ik heb haar al onderdak aangeboden)T gaat niet om welk verhaal t ergste is, maar soms is een vergelijk heel nuttig om in te zien hoe bevoorrecht je bent. Jij en je man kunnen echt keuzes maken. Je bent niet overgeleverd aan wat de maatschapij voor vangnet voor je in petto heeft. In plaats daarvan blijf je hangen in ideeen over wat voorlopige voorzieningen inhouden en zonder ECHT te gaan kijken wat het is, sla je die deur al dicht.
Ik zou je dolgraag helpen, ware t niet dat ik totaal aan de andere kant van Nederland woon.

Angela

Zo was het tot nu toe. Nou ja, we ontliepen elkaar niet bewust, dat niet. En dat ging ook eigenlijk best. Tot de feestdagen en de afgelopen week. De afgelopen twee weken hebben er flink ingehakt bij mij, daardoor ben ik heel hard afgegleden. En daardoor zag ik deze constructie zelf even niet meer zitten. Maar nu ik weer wat opgeveerd ben denk ik dat ik het, in het belang van de kinderen en het proces, niet groter moet maken dan het is. Man is geen boeman, vindt het zelf geen probleem om samen in 1 huis te zijn, maar snapt dat ik dat wel moeilijk vind. Nou ja, we spreken elkaar morgen bij de mediator, dan moeten we het er maar over hebben wat haalbaar is.

Maar ik moet wel op de een of andere manier wat meer stabiliteit zien te vinden in mezelf. Ik slinger nu echt van het ene naar het andere uiterste, en daar help ik niemand mee. Mezelf al helemaal niet.

Verhuiswagen

We hebben intussen een aantal mediators gesproken, die hebben het allemaal over een periode rond de 16 weken. Mits de partners het met elkaar eens zijn over het overgrote deel van de punten natuurlijk.
Ik vertrouw er nog steeds op dat we er wel redelijk makkelijk uitkomen. De kinderen zijn al zo groot dat we daar niet veel over hoeven te steggelen, we moeten gewoon kijken hoe het loopt en wat praktisch is en wat de kinderen in de praktijk gaan doen. En financieel wordt het uitgezocht door de mediator (door de financieel deskundige van de organisatie dan) en ik laat iemand meekijken. Ook bij het ouderschapsplan trouwens. Dus ik denk dat dat allemaal wel losloopt.
Ik realiseer me dat we nog in een luxepositie verkeren. En ja, ik ben inderdaad bang dat de kinderen mij dingen kwalijk gaan nemen. Ook al weten ze dat ik niet degene ben die hiervoor kiest. Ik heb wel de keuze om me flexibel op te stellen, of niet.

Valt mee

Als je snel overeenstemming bereikt ben je zelfs in zomertijd met 6 mnd of sneller klaar hoor!
Deden wij het nog rustig aan.

Dat jullie elkaar begrijpen is logisch, de duur en het verloop komt dan ook dicht bij elkaar.
Jullie zitten echter beiden nog niet waar je wezen moet. Lijkt me, bedoel ik niet rot, dat de gekozen methode nog niet echt winst opgeleverd heeft in al die tijd, op een paar dingen na.

Jullie methode hoeft die van een ander niet te zijn en omgekeerd ook niet.
Wat je hier krijgt zijn adviezen, waarschuwingen, vooruitzichten, logische gevolgen die buitenstaanders zien, beschermende adviezen van mensen met ervaring op diverse gebied.
Daar hoef je niet boos om te worden, niet van in de verdediging te schieten, niet geprikkeld door te raken, je niet geraakt door te voelen. Het is allemaal vóór jullie, niet tegen jullie.
Onthoud dat als iets je triggert, "we" zitten hier niet om het erger te maken, integendeel.
Jullie boffen echt met zo'n legioen aan steun. Dat laten jullie merken, dat bedoel ik niet, maar voel je niet aangevallen.

AnneJ

Drie keer gehad in mijn gezin en ik heb mijn kinderen nog. En toen speelden hele grote problemen. Niet al te wantrouwig worden

O zeker Alison

Met zo'n goede ervaring gun je dat een ander ook. Dat snap ik.
Mijn ervaring is iets anders.

effect kerstvakantie

Pennestreek,
je moet niet het effect onderschatten van pubers/kerstvakantie. Je zult zien nu school weer begint (ondanks problemen van zoon) er weer soort structuur komt. Die jou ook lucht geeft.
Dus oefenen en acteren met 'thuis zijn en niet in the lead zijn' lijkt me zeker haalbaar. Goede oefening voor jou
Gr Angela
ps ik kan overigens een enkel goed argument vinden waarom jouw man een (duur) appartement ver weg heeftt. Gooi dat maar in de groep morgenmiddag, dat hij oook prima een duur appartement in de buurt kan hebben. En een goedkopere misschien ook nog.

Jullie

Hallo Moederziel,

Tops bedoelt ongetwijfeld op dit moment, in haar posting die jij terughaalt, met 'jullie' jou en Pennenstreek. Maar ze bedoelt in mijn ogen alle vrouwen (en een enkele man) hier die steun ervaren aan het forum. Als je anders wilt handelen/handelt dan hoe de meningen van mensen hier doorgaans luiden, is dat he-le-maal aan jezelf (ja, zeg, alleen dit zeggen al veronderstelt dat het anders zou kunnen zijn, en dat is natuurlijk niet zo, net als in het echte leven), maar dat wil niet zeggen dat er sprake is van aanvallen, en/of van (elkaar) afvallen. Toch zal ook de mening van mensen niet anders worden, integendeel, deze wordt waarschijnlijk even versterkt, of in ieder geval de neiging 'm over te dragen, dus op enig moment kan jouw mening en handelen verder af liggen van de mening van anderen hier. Volgens mij is dat juist waardevol. En volgens mij is dat wat Tops wil zeggen. Maar nu vul ik in .

Ik ben blij te horen dat er weer kracht klinkt uit jullie beider (kijk, ik gebruik ook 'jullie' verhalen hier.

Sterkte,
Roosje

Begrijpelijk

Ik begrijp wel dat die man niet weg wil uit zijn eigen huis. Voor hem is het ook geen probleem om nog even door de zure appel heen te bijten en in een huis te wonen (liever niet natuurlijk) omdat hij toch al een jaar weet dat het voorbij is. Die halfbakken probeerpoging was natuurlijk alleen om Pennestreek te vriend te houden en aan de omgeving te laten zien dat hij heus wel zijn best heeft gedaan. Ik zie het ook niet per se als vals dat hij niet weg wil. Dat is de minst aantrekkelijke optie, en waarom zou Pennestreek de mazzeltjes mogen hebben? Hij heeft toch ook een rothuwelijk gehad?
Scheidingen kunnen snel geregeld worden. Ik heb het twee keer ruim binnen een half jaar gedaan Voorlopige voorzieningen vind ik echt geen slechte optie. Het is natuurlijk een beetje vreemd dat man wel een appartement in Verweggistan kan huren, maar niet om de hoek. Zo erg is het ook weer niet om twee keer te moeten verhuizen, duizenden mensen huren tijdelijk iets als ze bijv nieuwbouw gekocht hebben. Zijn allemaal smoesjes om je standpunt te motiveren.