Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!


Taruh

Taruh

27-12-2016 om 13:35

Pennestreek

bij the way: jullie bepalen de route niet de mediator: als jullie vinden dat eerst de financien gedaan moeten worden omdat de kind regeling daar vanaf hangt is dat jullie goed recht. Als er uiteindelijk maar een totaal plaatje ligt dat door de rechtbank beoordeeld wordt.

moederziel

moederziel

27-12-2016 om 13:37 Topicstarter

Lieverd, kies voor jezelf

Pennestreek, ik begrijp ontzettend goed dat je niet wilt. maar dit wil je ook niet. Kies dus voor jezelf. Neem je kinderen een dag of 3, 2 mee naar familie of vrienden. Kinderen kunnen desnoods eerder door je man weer worden opgehaald. Beschouw/breng het als een mini-vakantie. Laat voor je zorgen en tank bij. Je verwacht nu iets van jezelf dat je niet kunt opbrengen. En dat hoeft ook niet (meer). Je hoeft niets meer bij elkaar te houden. Je hoeft nu alleen maar voor jezelf te zorgen - en voor jullie kinderen.

mirreke

mirreke

27-12-2016 om 19:33

Voorlopige voorzieningen

Pennestreek, dat zou ik doen...

Ik vind het vreemd. Je man wil scheiden, en jij vraagt, dan wil ik dat jij nu alsjeblieft weggaat. en dan zegt hij: nee ik ga nu niet weg, ik blijf en ga jou ontzorgen???

Ik begrijp het niet zo goed. Is hij zo naïef en denkt hij serieus dat hij jou nu helpt, of ben jij misschien niet duidelijk (lees hard) genoeg? Of doet hij het expres omdat hij dan jou het huis uit kan wieberen, omdat jij het niet uithoudt zo? Lijkt vergezocht misschien, maar wie weet???

Over mediators: je kunt toch ook aan de telefoon uitleggen wat jij wilt en of dat kan? Elke keer weer samen naar een andere, het schiet niet op zo...

Ik gun je alle kracht... IK denk inderdaad dat het voor jou en ook voor de kinderen beter is als jullie niet meer in 1 huis wonen. Het zendt, ook voor de kinderen, een tegenstrijdige boodschap uit...

Tenzij mensen dit echt vanuit hun tenen kunnen, samen in 1 huis wonen, en daar bewust voor kiezen, dan lijkt me dat je het ook aan je kinderen kunt duidelijk maken...

mirreke

mirreke

27-12-2016 om 19:47

Moederziel

Over je vriendin... (ik denk ook zomaar dat ze bijbedoelingen heeft. Bahbah, wat naar, een aanval in je rug). Loslaten, jazeker, maar ik zou het denk ik wel (nog maar eens) zeggen tegen haar.

Wat je hier ook zegt, waarom kun je haar dat niet zeggen?

Aan de ene kant kun je redeneren, ach waarom zou je, wat haalt het uit? Aan de andere kant kun je denken: als ik het wel zeg voel ik me er in ieder geval zelf beter door, en wellicht dringt iets van de boodschap ook nog door.

Ik zou gewoon de confrontatie aangaan. Erheen, en zeggen wat je van dit gedrag vindt. (als je die behoefte voelt).

Over man en kinderen... het is zo, zo doodzonde... Ik denk dat je kind gelijk had, het was ineens een soort wilsstrijd tussen hem en puberkind, en dan probeert moederzielman de strijd op oneerlijke wijze te beslechten.

Ik merk wel om me heen ook, dat vaders, ook niet-scheidende vaders, vaker moeite hebben met ouder wordende puberkinderen die een eigen mening krijgen, en dat soms treiterirritant aan je duidelijk maken...
Alsof die vaders zich dan in hun positie als 'roedelleider' dan ineens een gorillaneiging krijgen om aan borstklopperij te gaan doen... omdat ze zich in hun positie aangetast voelen.

En dan nog stress door de scheiding? Of misschien laten je kinderen bij hem ook erg goed merken dat ze niet blij zijn met de situatie? En krijgt hij dan last van schuldgevoelens die hij wil overschreeuwen zo? Of een combinatie van dit soort dingen...

Maar Moederziel: probeer je dit niet aan te trekken. het is allemaal al ingewikkeld genoeg. Dit is zijn ding. Doe zoals je normaal ook zou doen als moederzielman ruzie heeft met een kind. Dan doet het ook geen pijn, erger je je wellicht aan man, had het ook wel een tandje minder gekund, maar dat is het dan...

Dit is zijn ding, met zijn kinderen. Daarbij komt: pubers willen helemaal niet verkassen. Die zijn behoorlijk honkvast. Grote kans dat het heen-en-weer verhuizen niet gaat werken, en dat de kids andere dingen met hun vader gaan doen (moet hij er wel voor open staan natuurlijk...).

Wat volgens mij ook bijdraagt aan stress en onrust is dat er nu nog geen ritme is. De avond bij hem, 1e kerstdag bij jou, 2e weer bij hem, daar zou ik zelf al onrustig van worden... ik snap dat het nu nog het begin is, hoor... Alles is nog nieuw en iedereen moet nog wennen...

Gevoelige materie

Dat een vriendin bij je a.s. exman langsgaat hoeft toch niet te betekenen dat ze jou in de steek laat? Ik zou het veel vreselijker vinden als iedereen ineens partij moet gaan zitten kiezen en dan heb jij later weer een redelijke omgang en is de rest nog boos?
Wie ben jij dan om te bepalen dat mensen over jou grenzen heengaan als ze met je a.s. ex omgaan? Het is toch ook een mens en een waar ze een relatie mee hebben of hebben gehad of misschien wel willen blijven houden?
Dat hoeft jou toch niet te kort te doen?

Juul

Juul

27-12-2016 om 20:21

Begin alvast

Kop op meis, pak je zelf op. Doorgaan en kop erbij houden. Hoe moeilijk het is. Je moet erdoor heen. Dan maar het liefst met zo min mogelijk vertraging. Kies snel een mediator. Hebben jullie al een idee over iets van een regeling van de kinderen? Het zijn pubers. Het hoeft niet in beton. Maar voor de bepaling van de alimentatie zal het nodig zijn om te weten hoe vaak ze waar zijn ongeveer. Bedenk anders alvast hoe jij het wilt. De spullen: wat wil je echt graag? En bedenkt het zijn maar spullen. Kunnen jullie daar al met een beetje geven en nemen uitkomen? Maak alvast een lijst. Onze mediator werd nerveus van het feit dat wij een lijst hadden zonder bedragen. De verdeling leek hem niet evenwichtig. Dat klopte maar hebt was goed zo. Wellicht had ik makkelijk praten omdat ik mij die opstelling ook kon veroorloven. Wij kregen gewoon een overzicht mee van alles wat moest worden aangeleverd aan papieren en een standaard ouderschapsplan wat we konden invullen. Niks vast pad. Regeling van pensioen was hier het laatste dat klaar was. Ik heb het convenant wel een paar keer opnieuw laten maken want dat vond ik wel heel belangrijk, dat het heel goed op papier stond uiteindelijk. De mediator vond mij aan het einde van de rit waarschijnlijk een enorme zeikerd maar dat kon me toen allang niets meer schelen.

Tops

Tops

27-12-2016 om 20:28

Anne

Dat ligt eraan welkerol vriendin ervoor had: eerst bevriend met hem of met samen?
Dan geen probleem.
Of zoals mijn vriendin.
Mijn vriendin, nooit de zijne, zei ineens: ik ga sporten met je ex, vind je wel goed hè? Ik vind hém namelijk óók heel aardig..
Dat had ik in de 10 jaar ervoor nooit gemerkt.
Hij heeft met haar gesport en ik heb haar nooit meer gezien.
En in díe situatie klopt daar niets van.
En als een vriendin met je ex dingen gaat doen die je ex of zijzelf nooit met jou deed klopt daar ook geen bal van.
Dat was het einde van vriendin nummer 2.

moederziel

moederziel

27-12-2016 om 21:42 Topicstarter

Hahaha Tops

Ik moest lachen om je beschrijving
Vriendin was idd altijd vooral mijn vriendin. De mannen leerden elkaar via ons kennen. Als (complete) gezinnen trokken we ook in vakanties samen op. Vriendin had tot 3 maanden geleden nog nooit alleen met man iets afgesproken. En intussen viel er stltte richting mij. Dus wat mij betreft klopt daar inderdaad niks van. Theewatergevoel, maar sterk genoeg om het eerlijk tegen haar te zeggen dat ik het hier (te) moeilijk mee heb en de vriendschap on hold zet. Geen reactie gehad overigens, wat mijn niet- kloppen gevoel ernstig versterkt.

moederziel

moederziel

27-12-2016 om 21:52 Topicstarter

Vaders en pubers

Voorheen was het hier in huis juist de vader die de oudsten beter begreep. Ik ben de ongeduldige van de 2.
Maar op dit moment bevindt hij zich op hetzelfde puberniveau als de oudsten. Een hele nieuwe ervaring...
Ik zou het kunnen laten rusten, ware het niet dat er bij de kinderen na 10 maanden weinig basisvertrouwen meer is. Ik ben het er helemaal mee eens dat iedereen moet wennen, maar er moet ook weer wat worden opgebouwd. En dát gebeurt niet. Dat vind ik zo'n gemis voor ze.
Voorheen was de band tussen man en kinderen heel hecht. Dat is weg. Ik vind dat echt heel erg moeilijk om te zien. De ruzie met oudste is daar een heel verdrietig voorbeeld van.

Ff zo

Ff zo

27-12-2016 om 22:16

Pennestreek: Voorlopige voorziening

Je man wil jou ontzorgen en jou lekker het huis uit hebben? Denk je dat hij dat goed bedoelt voor jou? Hij denkt toch alleen aan zichzelf?

Zou het kunnen zijn dat hij nadat jij een jaar lang grotendeels alleen voor de kinderen hebt gezorgd, nu veel in huis doet zodat zijn positie verbetert om bij de scheiding het huis en de kinderen (grotendeels) te krijgen? Zijn opmerkingen eerder over dat je labiel bent, heeft mij ook altijd zo'n naar gevoel gegeven. Klonk mij niet als zorg maar als (gevaarlijk) eigenbelang in de oren.

Als je het met hem in huis niet nog maanden uithoudt, kan je zelf het huis langduriger uit gaan, maar dan kunnen de kinderen misschien niet makkelijk mee (of willen ze dat niet). En dat wil je niet.

Andere alternatief is: hij het huis uit met een voorlopige voorziening. Hoe sneller je dat doet, hoe beter je positie omdat je een jaar lang bijna alleen voor de kinderen hebt gezorgd. Jouw postings lezende en dat je er eigenlijk aan onderdoor gaat met hem samen in huis te verblijven, nog maanden.... zou ik het wel weten als ik jou was.

Is je man niet blij, maar heb je wel RUST!

Een vriendin van mij ging scheiden. Hoewel het scheidingsproces nog redelijk snel ging vond ze het Super stressig met haar man in huis. Zei achteraf: ik had voorlopige voorzieningen moeten vragen. Heeft nu in de onderhandelingen veel meer toegegeven omdat ze het met hem in huis niet meer trok.

Helena

Helena

28-12-2016 om 09:22

Vraag over voorlopige voorzieningen

Iedereen is zo stellig dat de man het huis uit moet als er voorlopige voorzieningen worden aangevraagd. Maar kan het niet gebeuren dat Pennestreek de aanvraag doet en de rechter beslist dat zij het huis uit moet?

Verder nog dit: aangezien de dochter van Pennestreek deze site heeft kunnen vinden, kan haar man dat ook, vooral omdat hij weet van deze site. Wie weet leest hij al maanden mee en belt hij nu een advocaat om voorlopige voorzieningen aan te vragen. Dit verhaal staat al 15 maanden in de openbaarheid. Het lijkt me een eng idee voor pennestreek.

Taruh

Taruh

28-12-2016 om 09:37

Helena

Voorlopige voorzieningen is een vrij gebruikelijke stap in een scheidingsproces.
Zowel Pennestreek als haar aanstaande ex moeten die term al tegen gekomen zijn in hun zoektochten. Nog voor deze hier genoemd werd.

Ja, er is een kans dat Pennestreek het huis uit zou moeten, maar gezien de omstandigheden dat haar aanstaande ex al regelmatig elders verblijft ivm met werk en Pennestreek niet is haar positie sterker.

Helena

Helena

28-12-2016 om 09:46

Bedankt voor de uitleg

Nu snap ik hem. Vandaar ook haar aarzelingen om ergens te gaan logeren.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

28-12-2016 om 09:54

Wie er blijft wonen

Volgens mij kan vrij snel bepaald worden of er iemand in het huis kan blijven wonen. Het lijkt me dan logisch dat de ander vast vertrekt en nieuwe vaste woonruimte gaat zoeken. Gesprekje met hypotheekman/vrouw en je weet het. Tijdelijke contracten en een eigen zaak met niet zoveel werk zijn dan wel een (groot) probleem.

mirreke

mirreke

28-12-2016 om 10:13

Dan lijkt me juist Pennestreek

met een vast inkomen sowieso een betere kans maken, of zie ik dat helemaal verkeerd?

Maar ik krijg ook niet de indruk dat het zzp-schap van Pennestreekman slecht loopt. Pennestreek heeft daar wel eens iets over verteld.

Ik begrijp gewoon niet waarom Pennestreekman niet gewoon vertrekt. Hij is degene die wil scheiden, zij niet. Hij is degene die al vaker en langer weg is geweest. Gelukkig is het financieel mogelijk om er een appartement naast te houden en is het gezin er min of meer aan gewend. En om dan nu ineens te gaan zeggen, nota bene in antwoord op Pennestreeks vraag om weg te gaan: "nee, ik ga niet weg, ik ga je ontzorgen...". Zo gek... Weer terug bij af bijna. Pennestreek, het arme verslagen muisje redt het niet thuis en bijna-ex moet haar ontzorgen? (vals gedacht...)

Ik snap het dus wel als ik heel vals ga denken... Of als Pennestreekman heel erg in het verlengde van zijn eerdere handelen doorgaat. Een boodschap droppen, en verder niets doen...

Tja, Pennestreek, en dan zou ik dus toch voorlopige voorzieningen aanvragen. Want dan kun je daarna heel even pas op de plaats maken voor jzelf en de kinderen, en via de mediator rustig alles op een rijtje gaan zetten...

Pennenstreek

Ik herken veel van wat je zegt. Herkenbaar dat man niet weg wil gaan. Dat hij het zich niet aantrekt dat jij zo veel pijn hebt van samen (in het huis) zijn. Hij ziet jou niet. Hij ziet alleen zichzelf en vindt dat hij recht heeft op blijven. Dat hij moreel en praktisch gezien 'beter' is dan jij, beter in het huis(houden), beter met de kinderen. Wat ook herkenbaar is, is jouw overtuiging van het feit dat jij dan niets kunt doen. Je zegt dat je liever alleen met de kinderen in het huis zou zijn, en dat man weg zou gaan, zodat jullie al fysiek gescheiden het mediationtraject in kunnen gaan. Je zegt dat je zo snel mogelijk knopen wilt doorhakken. Maar al jouw acties zijn tot nu toe (net als de mijne dat waren) gericht op niets definitief willen maken.

Het is niet nodig dat het klikt met de mediator. Tenzij je echt een aversie tegen iemand hebt, kan iedereen dit scheidingstraject met en voor je doen. Het is geen therapeut! Dáár moet het mee klikken. Maar ik deed het ook: meerdere mediators ontmoeten. Het is uitstel. Dat mag. Maar maak jezelf niet wijs dat je wilt dat het anders is. Blijkbaar vind je dit alles toch minder pijnlijk dan doorpakken. Dat mag. Maar vertel jezelf de waarheid.

Het is niet waar dat je moet accepteren dat man niet weggaat. Je kan er zodanig op staan, dat hij gaat. Je geeft hem misschien zonder dat je het doorhebt de keus om te blijven. Je kunt voorlopige voorzieningen aanvragen. Je kunt - precies wat hierboven staat - heel snel helder hebben of je in het huis kan blijven wonen. Dat kan 'zelfs' gewoon bij een hypotheker, waar je binnen kunt lopen voor een uur gratis een gesprek. Dat zijn sommetjes. Het is uitstel. Dat mag. Maar maak jezelf niet wijs dat je wilt dat het anders is. Blijkbaar vind je dit alles toch minder pijnlijk dan doorpakken. Dat mag. Maar vertel jezelf de waarheid.

Jezelf de waarheid vertellen is het zwaarst wat er is. Want je hebt een oordeel over jezelf op dit moment. Een oordeel over het uitstel dat je bewust en onbewust aan het 'managen' bent. En dat oordeel is niet mals. Er zijn als het ware twee pennenstreken in jou aanwezig en met elkaar in gesprek. De ene Pennenstreek weet dat het niet deugt wat er gebeurt. Dat als iemand haar de liefde opzegt, dit consequenties heeft en moet hebben. De andere Pennenstreek zit puur in haar emotie, in de vermoeidheid, de pijn, het verdriet, en voelt: ik kan geen andere stappen zetten. Deze pijn, deze vernedering bijna, ken ik. Hier kan ik mee dealen, hoe zwaar ook. Hieraan hoef ik geen halt toe te roepen, want dit doe ik al maanden, ik kan bijna in jaren gaan tellen. En man heeft ook gelijk: ik ben een waardeloos mens, waardeloze vrouw, waardeloze moeder.

Wat ik voor je wens is dat die ene pennenstreek die in haar hoofd weet dat het niet deugt wat er gebeurt daar ten eerste een emotie bij gaat voelen die 'opweegt' tegen de verwarrende emoties van de andere Pennenstreek en ten tweede juist ook vanuit dat 'weten dat het niet deugt' durft te gaan handelen. En zoals ik al eerder zei: durven is niet dat je er zodanig naar toe gegroeid bent dat je het gewoon kunt doen. Durven is de moed hebben te handelen, iets te doen, vanuit de angst die je voelt. Vanuit de onzekerheid.

Het is zo beschadigend voor jou om die rationele, wetende Pennenstreek, zo weinig ruimte te geven. Want ondertussen wordt de verwarde, door man negatief gevoede, emotionele Pennenstreek een hoek in gedreven waarvandaan het een lange weg terug is naar op eigen pootjes staan.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Helena

Helena

28-12-2016 om 11:46

Pennestreek helpen. RoosjeRaas

RoosjeRaas, ik denk dat jij Pennestreek al heel erg hebt geholpen met je treffende stukken. En Tops is ook zo iemand die het goed kan verwoorden.
Maar mij is wel duidelijk geworden dat Pennestreek heel kleine stapjes zet. Ik weet niet waarom het me zo raakt, ben zelf niet gescheiden en ben het ook niet van plan, maar waarschijnlijk is er toch in mijn achterhoofd een stemmetje dat zegt: "het kan jou ook overkomen". Zoals het Moederziel en Pennestreek is overkomen, als donderslag bij heldere hemel.

Af en toe zou ik Pennenstreek wel door het scherm willen trekken en zeggen: DOE IETS. Dit slepende traject is slopend geworden. Zie hoe het uit de hand liep met Kerst bij Moederziel, zie hoe slecht het met Pennestreek gaat. Ik denk dat ze bang is voor het onbekende en liever blijft vasthouden aan wat er nu is, ook al is dat slecht voor haar. Inderdaad het zoeken naar een mediator. Ook weer uitstel.
Het is al eens eerder gezegd, maar wat haar man doet is een vorm van geestelijke mishandeling. En misschien niet eens uit slechtheid, maar ook uit onmacht. Ook hij is niet het type doorzetter. En helaas zijn ze allebei zo, dus sleept het samenzijn zich voort. Ik snap nu wel de eerste maanden waarin Pennestreek nog hoop had dat het goed kwam, maar na een paar keer de hamer op de kop te hebben gekregen, is ze er nu ook wel achter dat scheiden de enige oplossing is. Maar van beide kanten geen actie. Zelfs niet als ze zien wat voor effect het op de kinderen heeft. Pennenstreek omdat ze eigenlijk toch niet wil, en haar man? Wie weet zit er heel veel slechtheid achter, dat moet nog blijken, maar als ik het beeld vorm uit haar schrijfsels denk ik dat hij een goede man is die ook niet weet hoe hij de situatie die hij heeft veroorzaakt moet oplossen. Was hij maar wat gemener, dan had hij de scheiding wel ingezet.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

28-12-2016 om 12:39

Inderdaad

"Zijn opmerkingen eerder over dat je labiel bent, heeft mij ook altijd zo'n naar gevoel gegeven. Klonk mij niet als zorg maar als (gevaarlijk) eigenbelang in de oren." (opmerking naar Pennestreek gericht)

Precies. En nou wil hij zo graag "ontzorgen"...

Pennestreek wordt weer in het zielige hoekje gezet door dezelfde man die haar niet wil en haar labiel heeft genoemd.

Ik krijg hier ook een heel onaangenaam voorgevoel bij...

Jaina

Jaina

28-12-2016 om 14:59

Ja...

Om eerlijk te zijn vind ik de man van Pennestreek ook eng overkomen. Zeer manipulatief. Van het begin af aan al heeft hij haar aangepraat dat ze niet goed genoeg is, als moeder, als vrouw en als wie ze is. Zij heeft problemen, zij leunt te veel op hem..
Hij is zo'n lieve, aardige man die alleen maar goede dingen voor haar wil.
Maar hij is wel dezelfde persoon die zegt dat hij wil scheiden en vervolgens geen enkele afstand wil nemen. Dat is manipulatief want je zou van minder labiel worden.

Misschien zit ik er helemaal naast en dat hoop ik ook. Maar ik hoop dat Pennestreek in elk geval zakelijk blijft en er voor zorgt dat hij haar niet gaan afschepen met niks en de zaken zo gaat manipuleren. Zodat het eindigt met hem in het huis met de kinderen en zij ergens anders terwijl ze ook nog alimentatie moet betalen.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

28-12-2016 om 15:12

Ontzorgen

Ik ken de man niet, maar ik vond dit ook wel een rare uitspraak. Hij heeft eerder natuurlijk al laten merken bepaald niet tevreden te zijn over Pennestreeks opvoedkwaliteiten. Misschien heeft hij ook altijd wel een meer stabiele opvoeder kunnen zijn, maar dat was ook voor een groot deel mogelijk omdat Pennestreek het hele huishoudelijke gedoe deed. Desondanks is het zagen aan stoelpoten om van je bijna ex te zeggen dat ze labiel en onvoorspelbaar en niet zo goed met de kinderen is. Dat doe je met voorbedachte rade en niet om je ex wat te gunnen bij de scheiding.
Aan de andere kant... het is ook niet erg om co-ouderschap te hebben en dan een dagje minder dan je ex. Het hangt niet op aantal uren, als je maar regelmatig voor je kinderen zorgt. Het is gewoon lastig in je eentje, zeker in drukke tijden waarbij je veel moet regelen. Maar goed, beter alleen dan met zo'n man.

Sowieso

Het woord 'ontzorgen', van wie het dan ook is, Pennenstreek zelf of rechtstreeks van man, vind ik buitengewoon kleinerend. Ontzorgen doe je iemand die oud is, ziek is, niet (meer) voor zichzelf kan zorgen. Pennenstreek is verdrietig, moe, voelt zich ellendig en alleen, maar er hoeft niet voor haar gezorgd te worden. Ben je mal. Dat kan ze prima zelf. En bovendien kan ze kracht ontlenen aan het feit dat zij voor zichzelf kan zorgen, voor haar kinderen, voor haar werk. Wat krijgen we nou? Alsof ze een handicap heeft. Zo'n beetje de enige handicap die haar nu hindert is die man die roept en roept en roept en niets doet, geen consequenties verbindt aan zijn woorden en haar klein maakt. Pennenstreek, wat zég jij dan, als hij met deze flauwekul komt? Of ben je al zo murw gepraat dat je gelooft dat er voor jou gezorgd moet worden? Je bent geen acht! Je bent in de veertig! Kom op meid, dat laat je je toch niet zeggen. Laat staan doen. Hij maakt je monddood en smoort je eventuele energie en acties in de kiem. Als jij gelooft wat hij zegt. En dat lijk je te doen. Mag je van jezelf een scène maken waarin je je kracht laat zien? Niet gericht op troost, 'ontzorgen', nabijheid, maar gericht op je losmaken en zeggen waar het op staat? Ik ben zo bang dat je bang bent dat dat maakt dat hij weg gaat. Hij is al weg. Geloof me (en ik hoor het hier vaker): je hebt geen idee welke energie en kracht en welk zelfvertrouwen er vrij kan komen als je er voor zorgt dat dit alles niet langer onderdrukt kan worden door iemand die tot nu toe je metgezel was, maar dat niet meer wil zijn.

Ff zo

Ff zo

28-12-2016 om 21:24

Pennenstreek

Heb je geen goede vriendinnen of familieleden die jou kunnen helpen de kracht in jezelf te voelen EN richting je man te uiten. Want volgens mij ben jij bang dat als je andere emoties toelaat dan verdriet en twijfel, je heel erg boos gaat worden. (nb dat herken ik een beetje van mezelf)

Maar het is juist goed als je je andere emoties dan verdriet en angst toe laat. Word maar boos, geeft niet. Dat geeft je juist kracht!

En echt, voor het geval je eraan zou twijfelen of je die kracht (en moed) hebt om je los te rukken van je man en het alleen te gaan doen, geloof maar dat als iedereen het hier zegt (ook mensen met een scheiding achter de rug vanuit een vergelijkbare situatie als die van jou) dat jij het ook hebt.

Inderdaad, de vraag is, hoe kunnen wij (of anderen in jouw omgeving) je helpen om te doen wat goed is voor jou (en snel...)? Nb Dan ga ik er voor het gemak maar vanuit dat afstand tot je man (dus man uit huis tijdens echtscheidingsprocedure) en rust voor jou goed is voor jou.

moederziel

moederziel

29-12-2016 om 09:51 Topicstarter

Slingerbeweging

Pennestreek, wat ga je door een helse tijd. Ik snap zo goed je strijd, je uitputting, je ongeloof, je gevoel van verraden zijn. Het verdriet is zo diep. Ik weet het. En toch ben je nog niet klaar. Er zijn nog mogelijkheden om jezelf te helpen. En daarmee je kinderen.

De slingerbeweging moet stoppen: aantrekken, afstoten, dat is echt niet te doen. Je moet dóórpakken. Je man wil niet meer met jou zijn, maar legt wel veel druk en ballast bij je neer. Ik zeg het heel hard (maar ik hou je in gedachten vast): hij ziet jou niet meer, er bestaat geen ontzorgen. Hij ontzorgt niet, hij probeert zichzelf wijs te maken dat het wel meevalt wat hij doet. Fout. Stop met hem die kans geven. Hij moet gaan inzien dat hij jou en jullie kinderen iets ontzettend groots ontneemt: jullie gezin en het samenhoren. Dat is niet verboden, en als hij zo ongelukkig wordt, heeft hij er (hoe ongelooflijk pijnlijk ook) het recht toe om uit het huwelijk te stappen. Maar niet zó. Niet door jou mee te sleuren in zijn val. Laat dat niet toe.
Neem afstand, Pennestreek, het gevecht is voorbij. Er is niets meer te winnen. Ja, eigenwaarde, rust, je wonden likken en helen. Dat ontneemt hij je nu omdat hij zelf té bang is voor de grote stap. Sta op, pennestreek. Sta op voor jezelf. Je bent zo'n ontzettend sterke vrouw!

Stel hem een ultimatum. Zeg hem: Vóór 1 januari woon je ergens anders. Waarom? Omdat ik hier aan onderdoor ga. Vanuit de rust die we elkaar dan gunnen, gaan we met respect de zaken goed voor elkaar regelen. Niet ontzorgen, maar zorgen. Dát is wat ik nu wil en ik vraag je respect voor mijn wensen, nu je jouw besluit hebt genomen. Ga je niet, dan ga ik met de kinderen zelf.

Lieve schat, stop deze slinger want het brengt je niets meer. Alles is al stuk. Niets meer te redden in deze fase. Dat klinkt bikkelhard, maar ik gun je zo ontzettend je rust en waardigheid. Dat verdien je zo.

moederziel

moederziel

29-12-2016 om 10:01 Topicstarter

Intussen in huis moederziel

Na rumoerige kerstdagen en een intens verdrietig oudste kind die niet meer welkom is bij moederziel-man, begin ik weer op te krabbelen. Ik ben boos, nee, woedend. Vanbinnen. En dat geeft een hele handige helderheid in het bekijken van wat er gebeurt.
Na cynische appjes van man op 2e kerstdag (over oudste, maar ook gezeur over financiën), heb ik een radiostilte ingelast. En ik wist al wat er dan zou gaan gebeuren: man zoekt weer vriendelijk en opgewekt contact. En inderdaad Inmiddels wordt het voorspelbaar. Weer met veel 'dankjewel'en 'wat jij wilt'. Hij zal intussen ongetwijfeld bij truus zijn langsgeweest, wat de woede en onredelijkheid tempert. Dat effect zie ik steeds.
Maar ik doe niet meer mee. Ik reageer alleen op feitelijke, praktische vragen over de kinderen. Verder niet. Not interested.

Ik koppel mezelf steeds verder af. Dat doet pijn. Maar lang niet zo veel pijn als zien dat een van de kinderen niet meer welkom is. Daar ben ik echt woedend over, al zal ik die woede niet ongevraagd bij man neerleggen. Maar ik vind het schandalig dat hij zich na alles wat hij heeft stukgemaakt denkt te kunnen veroorloven om zijn kind de deur te wijzen. Nota bene het kind dat altijd ongelooflijk close met hem was. Tegen hem opkeek.

Alles moet stuk in de wereld van moederziel-man. Hij mag z'n gang gaan. Maar ik doe er niet aan mee. Ik wil niet leven zoals hij leeft. Ik wil niet zijn zoals hij nu is. Ik wil zuinig zijn op wie me lief zijn. Daar hoorde hij bij, maar dat heb ik nu in een laatje in mijn hart opgeborgen. Ik heb nu vooral medelijden. Het zal je leven zijn....

Ff zo

Ff zo

29-12-2016 om 10:11

Pennenstreek / voorlopige voorzieningen

Ik ben het eens met de posting van Moederziel hierboven, met een uitzondering.

Zij schrijft:
"Stel hem een ultimatum. Zeg hem: Vóór 1 januari woon je ergens anders. Waarom? Omdat ik hier aan onderdoor ga. Vanuit de rust die we elkaar dan gunnen, gaan we met respect de zaken goed voor elkaar regelen. Niet ontzorgen, maar zorgen. Dát is wat ik nu wil en ik vraag je respect voor mijn wensen, nu je jouw besluit hebt genomen. Ga je niet, dan ga ik met de kinderen zelf."

Dat laatste zou ik niet doen! Want ik denk dat jij niet zo snel MET de kinderen ergens anders terecht kan. En je wilt denk ik ook helemaal niet zo snel het huis uit (tenzij het niet anders kan).

Dus wel heel duidelijk zijn met een ultimatum, maar de laatste zin zou ik weglaten.

Maar ik zou als ik jou was bedenken (dat hoef je dus niet te zeggen): als hij voor 1 januari niet weg is, dan stap ik 2 januari naar een advocaat en vraag een voorlopige voorziening aan om je man tijdens de echtscheidingsprocedure het huis uit te laten gaan. Daarna heb je rust en tijd om alles goed op een rijtje te zetten, te kijken of jij in het huis kunt/wilt blijven of niet en dan op zoek te gaan naar iets anders.

Overigens, ik zou vandaag en morgen al een advocaat uitzoeken en telefonisch of live overleggen over de mogelijkheden, wat je mee moet nemen aan gegevens en stukken etc. om zo snel mogelijk te schakelen op 2 januari.

Tot slot: als je een voorlopige voorziening aanvraagt, krijgt hij het verzoekschrift bij jullie thuis. Als hij dat ziet, kan het zijn dat hij heel boos wordt. Misschien is het wel handig het hem te vertellen voordat het verzoekschrift binnenkomt (en zeggen: ik wilde dat je voor 1 januari zou vertrekken maar dat heb je niet gedaan, ik wil niet langer meer samen in dit huis verblijven). Maar ook dan nog, hij kan heel boos worden. Ik heb me laten vertellen, dat als je tijdens de periode ontvangst verzoekschrift - zitting over de voorlopige voorziening het huis uitgaat (omdat het niet te doen is), dat geen nadelige invloed zal hebben over wie het huis toegewezen kan krijgen en wie tijdens de procedure de kinderen toegewezen krijgt. Dus als het dan echt niet te doen is, kan je een paar weken (max 3 weken zeiden ze) het huis uit, logeren of vakantiehuisje of iets anders. Als het kan, de kinderen meenemen.

Een ander alternatief als je man heel boos wordt als hij het verzoekschrift krijgt, is om 112 te bellen. Dan komen ze meteen en als hij echt woedend is, zullen ze hem dan het huis uit laten gaan. Dan hoef jij zelf het huis niet uit.

Ik weet niet of je er bang voor bent dat je man boos wordt (tot nu toe werd hij niet boos, dus kans is reëel dat hij het dan ook niet wordt) als je een VV aanvraagt, maar soms kan het handig zijn om te bedenken wat je doet ALS dat gebeurt. Omdat je op zo'n moment niet snel genoeg de alternatieve overziet.

Heel veel sterkte met doen wat je moet doen. En oja, na de kerstvakantie schijnt er een toename van echtscheidingsverzoeken te zijn. Dus als je wat wilt doen, kan je dat misschien beter meteen 2 januari doen dan bijv 10 januari. I.v.m. drukte bij advocaten en rechtbank.

moederziel

moederziel

29-12-2016 om 10:29 Topicstarter

wel/niet handelen uit angst

Wat een goede tips voor Pennestreek. Ik weet alleen niet of zij zich zou moeten laten leiden door angst om wel/niet in het huis te kunnen blijven etc. Haar man en zij willen de scheiding graag goed voor elkaar regelen. Tot nog toe is er gelukkig geen vijandigheid oid. Ik zie dus niet in waarom ze niet zelf uit huis zou kunnen gaan. Het ultimatum is er niet op gericht om haar man onder druk te zetten, maar om Pennestreek de emotionele rust te geven die ze nu echt heel hard nodig heeft. Dat is ook in het belang van haar man, en in dat van hun kinderen.
Ze moet nu lucht hebben. En als dat elders is, omdat het samenzijn met haar man te diep ingrijpt, dan verspeelt ze daarmee echt niet haar rechten op een goed nahuwelijk en goede regelingen voor elkaar.
Angst is een ontzettend slechte raadgever.

moederziel

moederziel

29-12-2016 om 10:32 Topicstarter

en ook...

De tip om 112 te bellen, vind ik een lastige. Gaat wel ver, hoor. Er is geen enkele noodzaak tot escalatie. Pennestreek en haar man zijn geen vijanden van elkaar. Om juist escalatie te voorkomen, moet er nu afstand worden genomen.
Dit noodgedwongen samenzijn vergroot de kans op nare ruzies en escalaties juist aanzienlijk. Eruit stappen dus, nu het kan. Er is te veel verdriet om samen te kunnen zijn. Eerst lucht en tot jezelf komen, daarna regelen.

Jaina

Jaina

29-12-2016 om 10:38

Angst

Angst kan juist een uitstekende raadgever zijn mits je er niet verlamd door wordt. Maar prepare for the worst and hope for the best lijkt me in dit soort scenarios een uitstekende keuze.

Maar belangrijker pennestreek heeft altijd aangegeven dat ze een ding absoluut niet wil en dat is uit huis. Dit is haar thuis en haar plek waar ze zich fijn voelt. Haar man is de persoon die wil scheiden en dus lijkt me het logischer dat hij zich elders gaat vestigen.

Pennestreek

Pennestreek

29-12-2016 om 10:39

Ho nou

jongens, dit gaat echt veel te ver hoor. Ik snap dat jullie met me mee willen denken en bezorgd over me zijn, maar dit gaat echt over de top!

Ik wil geen voorlopige voorziening, het is man nu echt wel duidelijk dat het niet goed gaat met mij op deze manier, dus we werken aan een oplossing. Hij wil mij echt niet in een gesticht hebben zodat hij het huis en de kinderen kan houden. We komen hier echt wel uit. Maar zonder advocaat alsjeblieft.

Verder neem ik natuurlijk zoals ik al anderhalf jaar doe al jullie goede raad, steun, advies, knuffels met me mee. In mijn hoofd en in mijn hart. Het gaat even helemaal niet goed met me, maar ik ga daar wat aan doen.

Pennenstreek

Ben je online? Gisteren waren jullie toch naar nog een andere mediator? Hebben jij en man knopen doorgehakt met wie te werken? We hebben al even niet van je gehoord, en ik ben bezorgd. Het lijkt me hel, zoals je nu moet bestaan. En je kinderen. Kun je aan de mediator vragen als eerste het huisvestingsverhaal beet te pakken? Dat lijkt me zo belangrijk, en inderdaad: anders voorlopige voorzieningen. Die zijn hier voor in het leven geroepen. Niet bedoeld als vechtmiddel, of alleen bij agressie, en dus ook geen daad van agressie, maar bedoeld als manier om de huidige status quo (die vaak niet dienstbaar is aan de situatie) te doorbreken.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.