Relaties Relaties

Relaties

Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Stip

Stip

09-09-2016 om 10:58

Toch maar

"Enige wat ik bedoel met goede Truus is het altijd kan gebeuren dat relaties al niet goed zijn en dat er een Truus opduikt. Dat man (of vrouw) dan kiest voor een nieuwe relatie moet ook kunnen. Alleen een goede (krijg nu al hekel aan dat woord) Truus zal man (of vrouw) zijn zaakjes laten regelen zonder op de voorgrond aanwezig te willen zijn."

Ik had zo straks een reactie geschreven maar 'm weer gedelete. Nu dan toch maar.

"" Het kan altijd gebeuren dat er een truus opduikt"...Echt niet, er duikt geen truus op. Man zoekt bewust een truus, maakt bewust de keus om werk van truus te maken.
"Dat man dan kiest voor een nieuwe relatie moet ook kunnen".. Nee dus. Man zou eerst z'n bestaande relatie moeten beëindigen en dan op zoek.
"Alleen een goede truus zal man z'n zaakjes laten regelen". Een integere man zal eerst z'n zaakjes regelen. Truus speelt geen rol als man haar die niet geeft.

Echt, hoe je het ook wendt of keert; man is verantwoordelijk voor zijn daden. Geen truus. ( die huwelijken waar Tops het over had zijn niet stuk gegaan door truus, maar door de mannen die truus toelieten in hun leven. Als die man standvastig was had truus geen poot aan de grond gekregen.)

Misschien ben ik hier scherp in; kan je vertellen hoe dat komt.

Ons huwelijk was in crisis.
Uiteindelijk truus haar huwelijk ook. Truus deed voorkomen alsof het haar allemaal overkomen was; het gebeurde maar zo, verliefd geworden.
Haar man stelde mijn man verantwoordelijk voor de crisis in zijn huwelijk.
Dat vond en vind ik zo oneerlijk.

Man is verantwoordelijk voor een hoop shit maar niet voor hun crisis. Truus is degene die haar relatie op het spel zette en mijn man degene die zijn relatie op het spel zette.
Truus is niet verantwoordelijk voor onze crisis (als zij het niet geweest was was het een ander geweest. Bij haar idem vermoed ik).
Ieder was en is verantwoordelijk voor z'n eigen geluk, voor z'n eigen keuzes.

Daarom bestaat er geen goede of foute truus. (dus laat t maar) Gewoon, omdat er geen goede en foute mensen zijn. Mensen maken keuzes met soms verstrekkende gevolgen. Soms onbegrijpelijk, soms begrijpelijk als je je verdiept in de mens (en dat geldt ook voor diefstal en andere criminaliteit). Deze empathie maakt niet dat je de daden goedkeurt maar wel dat je een mens als feilbaar kan zien.

In het begin van mijn draadje vertelde Anoniempje2 over haar man. Die soortgelijke escapes maakte als mijn man. Zijn antwoord op de spanning/ problematiek die hij ervoer. Ze schreef toen zoiets als; hij vluchtte in relaties/vrouwen waar een ander vlucht in drank, drugs, eten, werk, hobbies.
Dit opende destijds mijn ogen. Zijn vluchtmethode deed mij ongelooflijk veel pijn, maar het was zijn keus. Het stond los van mij. Ik heb andere copingmechanismen; wat maakt mij 'beter' dan hem? Dat maakte dat er een weg terug was.

Vreemdgaande man beschadigt zijn vrouw. Dat is vreselijk. Hij heeft een foute keus gemaakt. Dat maakt hem geen fout mens. Als hij verantwoordelijkheid neemt voor zijn gedrag kan er gewerkt worden aan herstel. Alleen dan Mannetje; toegeven dat je vreselijk stom geweest bent zonder excuses voor je gedrag. Niet verklaren; gewoon- ik heb het fout gedaan. Had dit jou nooit mogen aandoen. Dat zie ik nu. En ik hoop dat we samen een weg kunnen vinden om het verleden een plek te geven en verder te kunnen.

Maar laat het eerst eens tot je doordringen hoe je je vrouw vernederd en gekwetst hebt.

Dan komt later wel, als je in gesprek bent, het hoe en waarom.

maria

maria

09-09-2016 om 11:06

mannetje

Ik krijg sterk het idee dat jij gewoon vanalles mist in de relatie met je partner. Dingen die je misschien bij jezelf moet zoeken, maar die je om bepaalde redenen zoekt in een partner.
Je oplossing was die zaken vinden bij een ander. Die waarschijnlijk ook niet al je behoeften kan vervullen.
Ik krijg ook de indruk dat je die ander probeert te gebruiken als breekijzer om je partner te *dwingen* wakker te worden en je alsnog die zaken te geven die ze niet gaf.
Ik denk dat het zo niet werkt. En zonder je partner te kennen denk ik dat je er sterk rekening mee moet houden dat er een hoop onmacht speelt bij je partner. Bepaalde dingen heeft ze gewoon niet te geven. En anders had ze dat vast ook wel gedaan al.

Wat wel mogelijk is is dat ze in beweging kan komen als jij dat doet.
Maar juist als je beweegt naar haar toe, en niet van haar af.
Maar welke beweging ze gaat maken dat weet je niet. Dat is aan haar, het zal haar beweging zijn. Je kunt daarin dus niets verwachten. Doe het met wat er is. En is je dat niet genoeg, laat dan los.

Overigens vraag ik me steeds maar af wat jij doet op een ouders forum?

Stip

Even een aantal verschillen.
Voor de duidelijkheid: ik praat niks goed. En schuif ook niks af.
Enige wat ik probeer aan te geven is dat er een hoop redenen zijn waardoor er iets gebeurd.

Jou man zocht Truus. Ik zocht geen Truus. We kwamen elkaar toevallig tegen. Bam er gebeurde wat. Datgene wat daarna gebeurde is wel een bewuste keuze geweest van mij. Ik had kunnen stoppen, heb het niet gedaan.
En nee bij mij was het geen vlucht zoals anderen dat doen in drugs alcohol etc.
Ik was in een aantal manieren teleurgesteld in mijn huidige relatie, heb dat nooit DUIDELIJK aangegeven. Niet zodanig dat het bij de ander is overgekomen.
Ik dacht dat Truus de nieuwe relatie was op dat moment heb ik vrouw ook ingeseind over mijn vertrek. Tot op dat moment was mijn vreemdgaan alleen maar emotioneel, delen van gedachtes, emoties, toekomstbeelden. Ik praat ook niks goed.

Wat ik bedoel met Truus laat man haar zaakjes regelen is dat man dit zelf moet doen. Exact wat je ook aangeeft. Ik geef niet aan dat Truus man vertelt dat hij dat moet doen.

Ik heb jou draadje vorig jaar gelezen en is ook de reden dat ik via google hier terecht kwam. Heb ook de ervaringen van jou man gelezen en ook die van anoniempje. Hoewel het uiteindelijke gevolg hetzelfde is, ben ik in mijn ervaring niet vergelijkbaar met jullie mannen. Ik heb geen jarenlange escapades buiten huwelijk gehad.
De situatie waar moederziel in zit is bijna hetzelfde als die van mij.

Dat ik mijn vrouw gekwetst heb met hoe ik het aangepakt heb ... ja.

Afgelopen dagen heb ik rustig een mijn gedrag en ook mijn relatie met vrouw kunnen overdenken en begin toch tot besef te komen dat mijn relatie met vrouw ook geen verdere toekomst meer heeft. Dus ga alleen verder, zonder vrouw en zonder Truus.

mirreke

mirreke

09-09-2016 om 11:27

Wij hebben trouwens

jaaaaarenlang een buurvrouw gehad die Truus heet

Maria

Denk dat Truus meer de katalysator is geweest om mezelf tot bezinning te brengen.
Methode fout: ja. Zonder Truus had ik in de rol blijven zitten waar ik in zat.

Door de schok die dit gaf zijn we beiden wel wakker geworden. Zijn er vele gesprekken geweest en ook paar valse verzoeningen. Ik kan en wil vrouw ook niet veranderen. Ze is zoals ze zich nu is. Daar moet ik het mee doen. Zo niet dan is het idd loslaten.

Wat ik hier doe op dit forum .
Ben hier terecht gekomen via google. Zoekopdracht leidde mij naar de post van Stip. Daarna tijdje weggeweest en terug gekomen om te kijken hoe met Stip vergaan is en gestuit op draadje van Moederziel waar ik een 1-op-1 herkenning zag. Hierbij gepoogd om vanuit de rol van de man aan te geven waarom de man van Moederziel de dingen deed zoals hij ze deed. Herken een hoop dingen.
Medaille heeft altijd 2 kanten, dus goed om ook de andere kant te kennen.

Draadje

Maar ik ga wat naar de achtergrond. Het is draadje van Moederziel.
En zoals anderen al aangeven, laatste postings gaan teveel over Mannetje.

mannetje

Goed, je had Truus nodig om los te komen uit je relatie. Je zocht het niet, het overkwam je. Maar wat dan te denken van de schade die je hiermee bij Truus hebt aangericht? Zij had duidelijk andere verwachtingen van jullie relatie. Niet geheel ten onrechte lijkt mij als jij haar introduceert bij familie enz.
Het komt allemaal een beetje over of het alleen maar gaat over jou. Over wat jij nodig hebt, en wat voor jou goed of niet goed is. En hoe het toch allemaal zo komt dat je zo doet/bent... Maar die vrouwen dan? Kun je je ook verplaatsen in hun gevoelens?

Stip

Stip

09-09-2016 om 11:41

Bam

Haha, what's in a name

Mannetje; Bam er gebeurde wat. Ja dat kan. Vervolgens start je wat met truus. En dat is de bewuste keus. Mijn man zocht truus. Zij benoemt hetzelfde als jij; bam er was wat. En vervolgens verliefd en truus geworden. Bam en niks doen of je afsluiten is ook een keus. Maakt het voor mij weinig anders. Als je je openstelt, misschien onbewust, kan het zomaar Bam zijn. Zelfs met iemand waar je voorheen nooit Bam zou voelen.

Je kent jezelf het best denk ik maar gezien je postings tot nog toe lijkt jouw truus wel een vlucht. Een vlucht uit je relatie, een vlucht niet naar jezelf te hoeven kijken, verliefd worden als vlucht. Dat je dat destijds niet als vlucht zag begrijp ik.Je dacht dat truus je nieuwe liefde was, toch schreef je ook dat je al vanaf het begin ongemak voelde. Nu misschien met voortschrijdend inzicht verbaast het mij enigszins dat je die vlucht van toen niet ziet.
Nu pas lijk je aan jezelf toe te komen. Nog een weg te gaan. Maar wie niet

De situatie van Moederziel en jou zijn bijna gelijk zeg je. Man van Moederziel loopt ook weg van verantwoordelijkheid, vlucht in truus. Misschien omdat de werkelijkheid, zelfinzicht te zwaar is nu. Wie zal 't zeggen.

Stip

Stip

09-09-2016 om 11:44

Moederziel

Het is rustig vanaf jouw kant. Ik hoop dat dat rust is die je ervaart- dat je even los kan laten.
Het gaat hier nu even over Mannetje maar kom alsjeblieft terug als je het nodig hebt. Dan schakelen we zo weer over.

Ik denk dagelijks aan je.

mirreke

mirreke

09-09-2016 om 11:44

Hmmm

Ik las hier nog niet zo ver terug dat Moederziel het helemaal niet erg vond dat mannetje hier ook schrijft.
Zelf vind ik andermans verhalen ook altijd troostend en inzichtgevend, verhelderend. Zelfs als het helemaal niet op elkaar lijkt krijg je vaak toch nieuwe inzichten of word je verder geholpen.

Verder mannetje, vind ik het mooi om te kunnen volgen hoe jouw proces verloopt.

Ik ben het ook niet helemaal eens met de opvatting dat de 'vreemdganger' verantwoordelijk of 'schuldig' is, of als enige verantwoordelijk gesteld kan worden. Ik geloof echt dat iets je kan overkomen, volgens mij dan wel als er een reden voor is, als je ervoor open staat, je leven voor de rest minder vervullend is. Maar iedereen blijft toch altijd ook verantwoordelijk voor zijn of haar eigen geluk, ook weer al dan niet gehinderd door eigen achtergrond en ervaringen. Als je jezelf jaren laat meeslepen in een relatie met een twijfelende partner, ben je daar ook zelf debet aan. Of kies je ervoor, bewust dan wel onbewust, of laat je het gebeuren uit onvermogen. Zelf krijg je dan ook een boodschap, om eens te gaan kijken waarom jou dat dan overkomt.
Ik geloof eigenlijk gewoon niet zo in schuld. Hooguit als je te maken hebt met psychopathie (en echt dat komt voor, mensen die voor de lol relaties stuk maken).

Dingen gebeuren in het leven. Mensen trekken elkaar meestal niet voor niets aan, althans, dat geloof ik. Daarnaast geloof ik ook niet dat je van elkaar bent, in een relatie. Ik geloof wel in eigen verantwoordelijkheid nemen, en elkaar gelijkwaardig behandelen, maar we zijn allemaal mensen nietwaar...

Ik bedoel deze post trouwens niet belerend, eerder beschouwend...

mirreke

mirreke

09-09-2016 om 11:58

Moederziel schreef hier gisteren

voor het laatst, om half 11 's avonds geloof ik. Dat is niet echt heel lang geleden...

Dus zo dramatisch als draadje kapen, zeggen dat het probleem van moederziel veel erger is dan het probleem van mannetje... ach... Net zoals een gesprek al voortkabbelend heen en weer beweegt, is dat volgens mij met een goed lopend draadje ook het geval. Zoals ik het lees vind ik alle postings een bijdrage leveren, als het niet direct is, dan wel indirect. Moederziel geeft ergens zelfs aan dat zij de bijdragen van mannetje juist erg verhelderend vindt, dus om nou over mannetje heen te vallen omdat hij een aantal bijdragen achter elkaar schrijft...

Stip

Stip

09-09-2016 om 12:01

haha

ben besef van tijd kwijt lijkt het. Had het gevoel dat het 2-3 dagen terug was. Sorry, Moederziel neem je tijd

Jippox

Klopt de relatie met Truus zag er in begin ook uit dat het een toekomst had. Na verloop van tijd introduceer je in je familie want ja scheiding is al in gang gezet.
Maar vanaf begin al voorgevoel gehad dat er toch iets niet lekker zat. Dat met Truus besproken maar ik zag spoken. Gaande weg de maanden later bleek mijn voorgevoel toch niet onterecht en Truus bleek toch niet was het in het begin was.
Dus loopt zo goed als stuk.

Ik probeer me (zover dat voor man mogelijk is) wel te verplaatsen in de gevoelens van de vrouwen. Lukt niet altijd, vrouwen zijn complex maar snap de impact van dit alles op hun gevoel. Neemt niet weg dat ik wel mijn eigen weg kies. Cijfer mezelf niet meer zo weg zoals ik altijd deed.

@Stip.
Truus is een vlucht geweest. Door die harde trap op de rem in de relatie ben ik bewust geworden van mijn problemen mijn relatie.
Zelfs neig ik te denken dat mijn huwelijk ook meer een vlucht geweest is. Dat laatste ben ik nog niet uit.

Mannetje

Wat nou "Dus loopt zo goed als stuk."? Wat nou, zo goed als? Met andere woorden: daar bungelt weer iemand? Terwijl jij zegt het besluit genomen te hebben met geen van beide vrouwen een relatie te hebben? Ga dan eens als de wiedeweerga dat 'zo goed als' actief uit dat zinnetje halen! Vind je het gek dat Truus jou 'stalkt'? Zij is de wanhoop nabij. Zat al bij haar - dacht zij - toekomstige schoonouders aan tafel. Mag ik zeggen dat ik vind dat je er een enorme puinhoop van hebt gemaakt? Ik typte per ongeluk 'pijnhoop' en dat is eigenlijk een beter woord in deze. Mijn ex-man deed dit ook, dat kennismaken terwijl alles nog niet was afgerond (sterker nog, nog moest beginnen) en ik vind het parasitair gedrag. Twintig jaar van mijn leven was ik schoondochter, de moeder van de kleinkinderen, en hup, zo gaat dat dan. Als Truus en jouw vrouw beiden niet weten waar ze aan toe zijn met jou ('zo goed als'), heb je echt nog een klus te doen. Dan ga ik je (nog niet) complimenteren met het feit dat je weet dat je jezelf gelukkig moet maken. Nee hoor. Dan heb je nu een situatie waarin twee vrouwen bungelen. Ik vind dat 'bah'. En ja, ik ben voor deze materie heel gevoelig. Omdat het jaren later nog altijd pijnlijk is aan de periode in mijn leven terug te denken waarin ik Moederziel was en Truus Truus.

Pennestreek

Pennestreek

09-09-2016 om 12:49

Inderdaad bah Roosje

En niet alleen naar je vrouw en truus toe. Ook naar je familie toe mannetje. Tenminste, ik zou me als (schoon)zus echt absoluut geen houding weten te geven iemand uit mijn familie ineens met een andere partner aan zou komen zetten als de scheiding nog niet rond was. Echt, te bizar voor woorden. Slechte soap. En dan ben ik nog niet eens in die positie geweest (als vrouw of familie van een vreemdganger). Ik schreef eerder dat ik probeerde geen oordeel te hebben, maar dat is dus overduidelijk niet gelukt. Nee, je schetst geen fraai beeld van jezelf.
Dat er bij jullie geen kinderen in het spel zijn is iets verzachtend, maar ex van Roosje is echt ongelooflijk hufterig bezig geweest, geen ander woord voor te bedenken...

Praktisch verder

Ik gaf het draadje kapen aan ondanks dat ik ook gelezen had dat Moederziel het niet erg vond. En nee zeggen is dan een kunst.
Moederziel heeft draadje gestart om haar ei kwijt te kunnen en was blij met de inzichten. Maar de situatie is voor moederziel die ook nog het gezin draaiende moet houden, zo energievretend dat ze m.i. nu meer heeft aan een aantal zinvolle tips dan aan het luisteren naar een langspeelplaat over wie nu de schuld heeft of de aanleiding daartoe die toch voor ieder uniek is.. Ze moet namelijk verder.
En Mannetje heeft wel te maken met de pijn bij zijn vrouw, maar zijn vrouw hoeft geen kinderen op te vangen. Dat is in mijn ogen een groot verschil in de verwerking van de breuk.

Hoe kan Moederziel voorkomen dat ze te maken krijgt met slechte nachtrusten en vermoeid opstaan. Hoe kan ze herstel bereiken als hij ergens anders gaat wonen. Hoe kan ze voorkomen dat ze zich gaat ergeren aan het huis als die al weken geen stofzuiger meer gezien heeft of de kinderen gaan klagen over de overvolle wasmand terwijl je zelf niet veel meer kan hebben.
Hoe voorkom je dat je instort. Hoe pakt ze dat aan. Dat lijkt mij nu veel belangrijker.

RoosjeRaas

Dat 'zo goed als' sloeg op het verloop van de relatie zoals ik die beschreef.
Als dat niet goed over gekomen is dan mijn excuus.

Zoals ik eerder heb aangegeven heb ik Truus ook aangegeven dat ik duidelijk verstaan heb gegeven dat ik alleen zit niets meer in relatie zag.
Dat ze blijft bellen dat snap ik wel, maar niet om de reden die jij denkt.

Ik ben niet vergelijkbaar met jou man dus aub niet iedereen over 1 kam scheren en op complimentjes ben ik al helemaal niet uit. Niet gezien de zooi die dit is

Ik heb hoop fouten gemaakt. Hard van stapel gelopen. Daarnaast heb ik ook mensen van de andere kant bekeken. En ja achteraf is alles simpel.
Nu ik alles beetje van me af kan schrijven hier en ik Truus opzij heb gezet (ja klinkt hard) komt er weer beetje lijn in. Ben er nog niet. Ook relatie met vrouw is er nog niet als die er al komt. Maar dat weet ze.

Tops

Tops

09-09-2016 om 14:08

hey

"Maar vanaf begin al voorgevoel gehad dat er toch iets niet lekker zat. Dat met Truus besproken maar ik zag spoken. Gaande weg de maanden later bleek mijn voorgevoel toch niet onterecht en Truus bleek toch niet was het in het begin was.
Dus loopt zo goed als stuk."

Hey kijk. Dit is eigenlijk precies als hoe je over de relatie met je vrouw sprak kortgeleden.
Vanaf het begin niet goed.
Nu je zegt alleen verder te gaan of misschien alleen verder te gaan, probeer eens alleen uit te vinden wat er bij jou in relaties misgaat? Niet wat er fout was aan de vrouwen, maar waarom jij toch in een relatie stapt die niet goed voelt. Wat je eigen bijdrage daaraan geweest kan zijn. Waarom je toch doorgaat.

Probeer er een uitdaging van te maken om eens (een paar jaar) alleen te blijven en jezelf te leren kennen? Om uit te vogelen wat je wilt van een relatie en wat je zelf kunt bieden? Om te leren van de gemaakte fouten voordat je in een andere relatie stapt. Want anders neem je je onveranderde zelf weer mee en is de kans dat de volgende relatie weer mislukt best heel groot.

Tops

Tops

09-09-2016 om 14:11

moederziel

Hoe is het met de kinderen. Hebben ze veel behoefte te praten? Heb jij genoeg kracht dat op te vangen? Heb je zelf nog genoeg helpende handen en luisterende oren?

Ik heb dat enorm gemist toen en ben gaan schrijven en dat doe ik nog steeds af en toe.
Komt er al wat meer helderheid zodat je het gevoel hebt tenminste 1 kant (welke dat ook is) op te gaan?

mirreke

mirreke

09-09-2016 om 14:11

Flanagan...

geduld...

Die vraag (hoe voorkom je dat je instort), daar is dit draadje zeker ook mee bezig. Ik zei het eerder al, Moederziel heeft gisteravond voor het laatst nog gereageerd.

En ik bedoel mijn reactie ook niet aanvallend naar personen, niemand hoeft zich te verdedigen, heus!!! Ik bedoelde het eerder relativerend.

Dit gezegd hebbende: ik weet eigenlijk niet hoe je dat kunt voorkomen, behalve dan vooral niet te gaan zitten wachten. Wachten is slopend en geeft een naar, afhankelijk gevoel. Althans, dat geldt voor mij. Ik merk dat actief zijn, stappen zetten, mij het gevoel geeft dat ik een situatie onder controle heb, of dat ik in ieder geval ermee bezig ben, en me niet passief laat sturen.

Maar voor Moederziel spelen er grote belangen (haar hele gezin staat op het spel).

Moederziel: heb jij zelf een idee wat je kunt doen? Je praat ook met vrienden en familie. Hebben zij handige ideeën?

Tops

Je hebt ook gelijk. Dat besef ik ook.

dopje

dopje

09-09-2016 om 15:28

nou..

Soms kom je in een relatie en weet je in het begin toch ook niet hoe alles zit en zal gaan?
Ik bedoel dat mannetje zijn relatie start en vanaf het begin twijfels heeft: soms leer je elkaar dan beter
kennen en wordt alles beter en zit het na een poosje wel lekker. Je kunt toch niet meteen alles al weten, dingen ontwikkelen zich soms een goeie kant op. En soms ook niet.
Verder denk ik persoonlijk dat een lange relatie erg moeilijk is om vol te houden. Zeker als die lange relatie op jonge leeftijd gestart is. Mensen ontwikkelen zich, zeker dan, nog zo enorm en de kans dat je allebei een andere kant op gaat is erg groot. En soms ben je ook gewoon op iemand uitgekeken, is het op, wil het niet meer. Zonder dat er nou een duidelijk aanwijsbare reden voor te vinden is.
Niet dat dat een reden is om vreemd te gaan, dat nooit. En ik denk dat als er kinderen in het spel zijn dat je er alles aan moet doen om de relatie te redden. Maar soms is het gevoel weg en kan je het niet meer terug krijgen.

Pennestreek

Pennestreek

09-09-2016 om 15:33

Dopje

Ik krijg de indruk dat je dit draadje niet in zijn geheel gelezen hebt. Het is hier in geen van de besproken gevallen een kwestie van 'op elkaar uitgekeken zijn'.

dopje

dopje

09-09-2016 om 15:41

pennestreek

Ik heb alles vanaf het begin gelezen. Misschien is dat bij jou niet zo maar kan in het geval van mannetje of iemand anders toch wel zijn? Ik krijg het gevoel dat er zo naar allerlei oorzaken gezocht wordt. Volgens mij is het soms gewoon heel simpel.

Tops

Tops

09-09-2016 om 15:52

Dopje

Natuurlijk weet je niet hoe alles in het begin van een relatie zal gaan. Logisch, je leert elkaar pas kennen als je langer samen bent. Je leert met sommige dingen omgaan en met andere dingen niet.

Dat is wat anders dan dat je meteen aan het begin van een relatie een gevoel hebt dat het niet goed zit.

Stip

Stip

09-09-2016 om 16:23

verlammend

" Maar voor Moederziel spelen er grote belangen (haar hele gezin staat op het spel)."

Juist dat maakt het zo moeilijk.
Dat maakte dat ik destijds soms verlamd was. Zo in twijfel. Dat ik geen daadkracht of actie op kon brengen. Zo bang wat over het hoofd te zien en te snel op te geven.
Het heeft mij ook behoedt voor impulsieve acties.

Ik hoop lieve Moederziel dat je mensen om je heen hebt die je steunen.

moederziel

moederziel

09-09-2016 om 16:45 Topicstarter

Still alive hoor!

Oh, wat ontzettend heerlijk is dat stiekem om te lezen dat jullie je zorgen maken! Het is fijn dat jullie zo om me geven. Lief ook.
Het gaat goed hoor, er moet alleen soms ook gewerkt worden

Ik heb met veel belangstelling de posts gelezen. Het voelt een beetje alsof je een volle kroeg binnenkomt waar je heel veel mensen kent. Geeft me steun! En nee, ik heb helemaal niet het gevoel dat het draadje wordt gekaapt. Alle inzichten zijn waardevol.

@Flanagan: ik heb het dagelijks leven aardig goed op de rit. In de normale gezinssituatie was man ook veel en vaak op reis, dus het is nu nauwelijks anders. De kinderen gaan lekker, ook op school, en zijn ook op hun best als man op reis is. Dan is immers alles weer even 'normaal'. Het enige waar ik van kan wakker liggen zijn de financiën (die zijn zorgelijk, al ca. 2 jaar) en het feit dat ik echt moet doorpakken met het stellen van grenzen. Duidelijke afspraken over wie wanneer in het gezinshuis is. En dat dit niet onaangekondigd en 'spontaan' gebeurt. Ik wil niet meer dat schijngezin ophouden, hoe pijn dat ook doet - want het voelt altijd veilig en compleet om met z'n allen te zijn. Zoals het altijd was.
Man heeft aangegeven dat hij graag wil dat ik met de kinderen in ons gezinshuis blijf wonen. Ik wil dat ook graag, maar kan dit nooit alleen dragen. Kapitaal huis, gekocht in een andere financiële realiteit. Man wil zeker bijdragen, kosten eerlijk delen. Dus daadwerkelijk scheiden is financieel gezien dan geen makkelijke optie: huis staat flink onder water, ik kan het niet alleen dragen, man ook niet en gedwongen verkoop levert nog meer schulden op. Lastige situatie, want zo kunnen we de financiën ook niet loskoppelen.
Overigens hebben we het daar tot nog toe nauwelijks over gehad. Man lijkt dat voor zich uit te schuiven.
Maargoed, instorten is op dit moment gelukkig niet aan de orde, al vind ik het soms best heel erg zwaar. Maar dankzij anti-depressiva, goede therapie en heel veel sterke armen om me heen (ook hier!), red ik me best aardig. Ik heb mijn diepste dal in de eerste maanden gehad, dat was echt de hel, met paniekaanvallen en echt hele donkeren gedachten. Nu niet meer. Ik ben met m'n kinderen op dit moment best een fijn geïmproviseerd gezin. Rust in de tent. Tot man weer terugkeert.

Tja, hoe nu verder?
Analyseren en lezen helpt me ontzettend. Geeft duidelijkheid over waarom mensen doen wat ze doen, ook hier in dit draadje wordt dat mooi en helder beschreven. Mensen zijn feilbaar. Man, maar ik ook. Ik heb ook mijn bagage het huwelijk mee in genomen met de verwachting dat man me zou redden van de pijn. Ook is ben daarin teleurgesteld. Nu, maar eerder ook al. Ik kan me ontzettend herkennen in de postings van Stip. De les die ik de afgelopen maanden heb geleerd is dat de liefde en het vertrouwen eerst echt in jezelf gevoeld moet worden. Ik kon me bij zoveel vaags nooit zoveel voorstellen, maar nu wel. Ik wéét wat ik voel, wat ik wil, wat ik wens. Ik wéét wie ik ben. Meer dan hiervoor. Het is een snoeiharde en pijnlijke les, maar hij was nodig.

Ik MOET nu sterk zijn en het lijntje doorknippen. Regels stellen en afspraken zwart op wit op papier zetten. Man emotioneel loslaten, echt loslaten. Ik mag niet meer zorgen, niet meer koesteren. Dat druist zo in tegen wie ik ben en wat ik wil. Verschrikkelijke moeilijk. Maar ik gun hem de rust die Mannetje nu ook lijkt te hebben: weg van iedereen, op zichzelf aangewezen. Complex in ons geval is alleen dat er 4 kinderen zijn die hun vader ook enorm missen. Hij is er al maanden niet meer écht voor ze. Wel lijfelijk aanwezig soms, maar het is een lege huls. En zo is de geschiedenis zich onbedoeld al aan het herhalen: een ouder die wel aanwezig is, maar niet beschikbaar. Als ik dat laat landen, schieten de tranen in mijn ogen. Dat is zo pijnlijk.

Pennestreek

Pennestreek

09-09-2016 om 17:37

Maar moederziel, JIJ bent er wel

Dus jij bent nu hun baken en hun steun. Jij doorbreekt nu juist het patroon. Heel knap van je. En ja, jij moet nu sterk zijn, terwijl jij ook vast graag op je man zou kunnen leunen nu. Heel veel sterkte!

Stip

Stip

09-09-2016 om 19:19

pijn

Ja, dat doet pijn. Verschrikkelijk. Je had het ze zo anders gegund.
Hopelijk is het tijdelijk; niet beschikbaar zijn. Wie zal 't zeggen. Ook hiermee weet je niet hoe het gaat.
Het is zo'n sprong in het diepe.

Ik hoop zo dat man deze situatie gaat benutten om wat hem gevangen houdt aan te gaan, onder ogen durft te zien.
En ik denk me voor te kunnen stellen dat het voor jou zo moeilijk is om met je handen op je rug aan de kant te staan.

En wat fijn dat de kinderen , ondanks alle spanning, het goed doen op school. Is goed voor ze; afleiding en een plek waar ze zich thuis voelen. Dat zal je goed doen. En mag je toch ook op jouw conto schrijven.

moederziel

moederziel

09-09-2016 om 21:19 Topicstarter

Opeens zo bang

En dan kan me zomaar opeens zo'n enorme angst overvallen. Wat nou als dit zo blijft? Ik verwacht toch dat ergens in de toekomst een moment van inkeer komt, inzicht, een ommekeer die man doet inzien dat zijn geluk onder z'n neus ligt. Het was er altijd al.

Hij zit best diep op dit moment. De berichten uit Verweggistan naar de kinderen zijn vlak, feitelijk, vermoeid bijna. Heel anders dan tijdens de vorige reis, kort geleden, toen hij mij zijn schuldbewuste brief schreef.
Allemachtig, wat mis ik hem. Wat mis ik ons en ons 'hele' gezin. En wat ben ik bang dat het echt nooit meer terug komt, dat diepe geluk. Het was er altijd gewoon. Dag na dag. Wat is er toch in godsnaam gebeurd?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.