Het gevoel is weg, weinig intimiteit en spanningen
Hallo allemaal,
Mijn vriendin en ik zijn nu 11 jaar samen, we hebben twee leuke kinderen van 3 en 6.
We hebben best wel wat meegemaakt (o.a. kindje verloren en dochter die 2 jaar lang amper sliep).
Sinds een jaar loopt mijn vriendin met dat "het gevoel" naar mij toe is verdwenen. Het gaat dan om intimiteit, aantrekkingskracht en sex. Ze houdt nog wel van mij.
Vorig jaar heeft ze een intensieve training gevolgd voor zelfontwikkeling, daar zijn een aantal punten naar boven gekomen. Een punt is dat ze al haar hele leven dingen weg heeft gestopt (bepaalde gedachtes , bepaalde gevoelens) maar dat ze daar nu niet meer mee kan / wil doorgaan.
Afgelopen april heeft ze dit aan mij kenbaar gemaakt dat het niet lekker gaat. Sindsdien geven we elkaar nog af en toe een kus en een knuffel maar meer is er niet.
Sinds aantal maanden zitten we in een relatie therapie traject. Hier werd al snel duidelijk dat we beide (te) conflict vermijdend zijn, teveel de "goede vrede" willen bewaren en niet echt uitspreken wat ons dwars zit / waar onze behoeftes echt liggen.
Het positieve effect van de relatie therapie is dat we nu over moeilijke dingen kunnen praten wat we eigenlijk voorheen amper / te weinig deden.
Ik zou niets liever willen dat onze relatie weer fijn wordt maar mijn vriendin heeft het er erg zwaar mee en weet niet of dit gevoel überhaupt terug gaat komen.
We hebben allebei erg veel last van spanningen vanwege de onzekerheid, als we bij elkaar zijn hangt er vaak ook een gespannen sfeer. Dit vreet energie. Ze denkt er ook aan dat het stoppen van de relatie een reële optie is om zo "rust" te creëren.
De gedachte om er mee te stoppen geeft zoveel angst / verdriet dat we hier maar moeilijk mee om kunnen gaan.
Ik ben benieuwd of er meer van deze soortgelijk gelijke situaties zijn? En hoe jullie daar mee om zijn gegaan?
Je kunt ook een proefscheiding proberen. Dat hebben mijn vriend en ik gedaan op aanraden van de relatietherapeut. Ik ben een aantal weken met kind ergens anders gaan wonen en hadden contact met vader zoals we dat na een scheiding ook zouden doen. Zo kun je beide voelen hoe dit is. Voor ons heeft het gewerkt. Ik miste mijn vriend ontzettend en hij mij ook. Dit liet ons elkaar weer meer waarderen. Soms weet je pas wat je hebt als je het kwijt bent. Ik was degene die ook meer rust wilde en steeds begon over uit elkaar gaan. Nu ik het even geproefd heb ben ik blij weer terug een gezin te zijn.
Tja die gespannen sfeer... misschien wil jullie beiden te graag weer terug naar zoals het was? Als dat speelt het misschien het beste om de focus van de lichamelijkheid af te halen en gewoon leuke dingen te gaan doen met elkaar. Gewoon afspreken: dat zetten we even een paar maanden of een half jaar in de koelkast maar we gaan het gewoon fijn hebben op andere vlakken. Dan is de druk er een beetje af, kan er een gevoel van ruimte komen vanwaaruit weer dingen kunnen ontstaan.
Mijn ervaring is dat zodra "het" gevoel weg is de liefdesrelatie over is. Houden van kan en doe je van vele mensen in je leven. Wat dat betreft is het niet heel bijzonder. Maar echte liefde waar intimiteit en uiteindelijk seksualiteit uit voortkomt (en dat zijn 2 verschillende dingen) is echt wat anders. Sommige mensen zijn prima tevreden in een verstandshuwelijk. De vraag is of jij tot die mensen behoort.
Heel herkenbare situatie en gevoelens. Ik zou proberen te focussen op wat er wel is en hoe je daar vandaan verder bouwt. En scheiden hoeft niet zwart wit te zijn. Je kunt ook gradaties van verwijdering zoeken en bijvoorbeeld apart gaan slapen tijdelijk om zo jezelf weer wat te hervinden. Behoeftig zijn is een absolute lustkiller dus vooral even op jezelf focussen (maar geen hork worden). Relatietherapie heeft een slechte naam (ohoh dan zal het wel fout zitten) maar als je het als relatietraining ziet is het zo gek nog niet. Het vak 'langdurige relatie' wordt immer nog niet op school gegeven voor zover ik weet...
Izza schreef op 05-10-2023 om 19:30:
Mijn ervaring is dat zodra "het" gevoel weg is de liefdesrelatie over is. Houden van kan en doe je van vele mensen in je leven. Wat dat betreft is het niet heel bijzonder. Maar echte liefde waar intimiteit en uiteindelijk seksualiteit uit voortkomt (en dat zijn 2 verschillende dingen) is echt wat anders. Sommige mensen zijn prima tevreden in een verstandshuwelijk. De vraag is of jij tot die mensen behoort.
Ik ben het hier totaal mee oneens. Zo zonde dat in onze tijd zo gedacht wordt, dat als het gevoel weg is de relatie over is. En dat mensen dan maar uit elkaar moeten gaan. En dan die romantische 'echte liefde'', ik vind het een erg slecht advies.
Liefde is een groeiproces. Gevoel weg is daar onderdeel van, een fase. Soms gaat er iets dicht in ons, of wikkelen we onszelf af tot we stuiten op een deur in onszelf die nog dicht was. Die ander is altijd mijn reflectie. Heb uithoudingsvermogen. Hier groei je door heen, evt. met hulp.
Open Mij.
https://www.mv-gestalttherapie.nl/blog/kan-mijn-gevoel-terugkomen/
Dubbel
Labyrinth schreef op 05-10-2023 om 21:16:
[..]
Ik ben het hier totaal mee oneens. Zo zonde dat in onze tijd zo gedacht wordt, dat als het gevoel weg is de relatie over is. En dat mensen dan maar uit elkaar moeten gaan. En dan die romantische 'echte liefde'', ik vind het een erg slecht advies.
Liefde is een groeiproces. Gevoel weg is daar onderdeel van, een fase. Soms gaat er iets dicht in ons, of wikkelen we onszelf af tot we stuiten op een deur in onszelf die nog dicht was. Die ander is altijd mijn reflectie. Heb uithoudingsvermogen. Hier groei je door heen, evt. met hulp.
Open Mij.
https://www.mv-gestalttherapie.nl/blog/kan-mijn-gevoel-terugkomen/
Zo mee eens. Niet zozeer met je suggestie van gestalttherapie, hoewel ik daar goede ervaringen over heb gehoord dus wellicht de moeite van het proberen waard. Maar sowieso die kreet dat als het gevoel weg is je maar moet gaan scheiden omdat dat niet terug kan komen.
Het kost veel inzet van beide partners maar dat kan dus zeker wél terugkomen. Belangrijk is uit te vogelen waarom het gevoel ‘weg’ is en of die ervaring überhaupt wel klopt. Of dat het gevoel weg gedúwd wordt wellicht. In het geval van Bjorn zijn partner lijkt mij dat er genoeg is gebeurd dat zo’n crisis kan verklaren. En dat ze het verkeerde probleem aan het oplossen is. De pijn in jezelf echt aangaan is voor veel mensen ingewikkelder dan het probleem bij de ander te leggen. En soms is er zoveel pijn dat de liefde daardoor weggedrukt wordt. En het verliezen van kind is echt heel heftig, in zulke verdrietige zaken kun je elkaar makkelijk kwijt raken omdat je je verdriet bijvoorbeeld anders verwerkt.
Geef niet te snel op Bjorn. Scheiden kan echt altijd nog. Spreek bijvoorbeeld samen af een periodieke niet intiem te (willen) zijn. Haal die druk eraf. Er zijn zoveel vormen van houden van. Als het voorlopig gewoon gezellig is, is dat al prima. Als gezin leuke dingen doen is helpend en helend. Als koppel nieuwe dingen ontdekken, buiten jullie comfortzone kan de spanning een beetje terugbrengen. En ga daarnaast allebei je eigen weg. Met therapie, hobby’s, ander werk, sporten, apart op vakantie. Zodat je elkaar weer nieuwe dingen te vertellen hebt.
Hier hielp het trouwens ook om herinneringen op te halen. Fotoboeken doorbladert en muziek uit onze jong & verliefd periode. Herontdekken wat je aantrok in de ander.
Succes!
Ik denk dat de beleving van wat belangrijk is in een relatie voor iedereen anders is. Natuurlijk moet je kijken of er met therapie nog wat te redden valt hopelijk helpt dat voor jullie. En natuurlijk zijn er ook mensen die gelukkig zijn in een broer-zus relatie. Maar niet iedereen zit zo in elkaar. Ik heb gemerkt dat er ook relaties zijn waar het niet continu een gevecht is om het leuk te hebben samen. En je gevoel volgen is voor mij juist heel belangrijk. Zeker bij relaties.
Izza schreef op 06-10-2023 om 00:15:
Ik denk dat de beleving van wat belangrijk is in een relatie voor iedereen anders is. Natuurlijk moet je kijken of er met therapie nog wat te redden valt hopelijk helpt dat voor jullie. En natuurlijk zijn er ook mensen die gelukkig zijn in een broer-zus relatie. Maar niet iedereen zit zo in elkaar. Ik heb gemerkt dat er ook relaties zijn waar het niet continu een gevecht is om het leuk te hebben samen. En je gevoel volgen is voor mij juist heel belangrijk. Zeker bij relaties.
Gevoel is vaak pseudo-gevoel, angst, voortkomend uit onze ideeën, overtuigingen en ervaringen uit ons verleden. Het is heel verfrissend ook in relaties om tegen je gevoel in te gaan. Doe dat waarvan je gevoel zegt 'niet doen'.
Het gaat hier toch helemaal niet om de vraag of zij voor de rest als broer en zus gaan leven? BjornSH38 heeft met zijn vrouw 10 jaar een fijne relatie gehad met gevoel, maar wel heel veel meegemaakt. Ze zitten nu in een overgang waarin ze ander nieuw gedrag leren, meer hun behoeften uitspreken, elkaar minder pleasen en minder conflicten vermijden. Dat is best spannend, geeft onzekerheid.
Misschien zou je kunnen afspreken dat het niet erg is dat het gevoel van je vrouw weg is. Al duurt dat een jaar. Dat dit heel natuurlijk proces is. Maak dit niet te zwaar. Er zijn periodes in een relaties die niet varen op gevoel, maar op keuze en verstand, totdat het gevoel weer stroomt, bij jezelf, naar de ander en de intimiteit weer opbloeit.
Volg dus niet altijd je gevoel. Zeker bij relaties.
Labyrinth schreef op 06-10-2023 om 23:02:
[..]
Gevoel is vaak pseudo-gevoel, angst, voortkomend uit onze ideeën, overtuigingen en ervaringen uit ons verleden. Het is heel verfrissend ook in relaties om tegen je gevoel in te gaan. Doe dat waarvan je gevoel zegt 'niet doen'.
Het gaat hier toch helemaal niet om de vraag of zij voor de rest als broer en zus gaan leven? BjornSH38 heeft met zijn vrouw 10 jaar een fijne relatie gehad met gevoel, maar wel heel veel meegemaakt. Ze zitten nu in een overgang waarin ze ander nieuw gedrag leren, meer hun behoeften uitspreken, elkaar minder pleasen en minder conflicten vermijden. Dat is best spannend, geeft onzekerheid.
Misschien zou je kunnen afspreken dat het niet erg is dat het gevoel van je vrouw weg is. Al duurt dat een jaar. Dat dit heel natuurlijk proces is. Maak dit niet te zwaar. Er zijn periodes in een relaties die niet varen op gevoel, maar op keuze en verstand, totdat het gevoel weer stroomt, bij jezelf, naar de ander en de intimiteit weer opbloeit.
Volg dus niet altijd je gevoel. Zeker bij relaties.
Interessant. Wie of wat bepaalt wat echt gevoel is of pseudo-gevoel?
Here hear! Juist geduld is soms de redding in een relatie. Géén actie, maar even pas op de plaats. Tijd om alle ervaringen te laten landen en jezelf en de relatie aan te passen aan de nieuwe werkelijkheid. Een relatie bestaat niet uit alleen maar toppen, er zijn ook dalen en stukken (vals) plat. Geef het tijd. Echt, scheiden kan altijd nog.
MRI schreef op 06-10-2023 om 23:39:
[..]
Interessant. Wie of wat bepaalt wat echt gevoel is of pseudo-gevoel?
Dat is niet een kwestie van 'bepalen', was het maar zo simpel. Wel dat je je gevoel niet alles bepalend hoeft te zijn. Misschien is de benaming pseudo-gevoel niet gelukkig gekozen. Dat woordje pseudo kan eraf. Het idee dat onze gevoelens het altijd bij het rechte eind hebben, dat bestrijd ik.
Bij veel voorbeelden zal iedereen hier op het forum meteen zeggen dat in dat geval je gevoel niet klopt, zoals 'ik voel me te dik' (bij iemand die mager is en zich uithongert) of 'ik voel me niet goed genoeg'.
Maar bij alle andere legio situaties is hetzelfde aan de hand.Hoe kom je dan verder? Je komt niet verder als je denkt dat jij in je eentje dit leven kan leiden en daarbij je enige leidraad je gevoel is. Je hebt ook je verstand, en daarnaast leven wij niet voor niets hier op aarde met elkaar. Dus om verder te komen sla je niet je eigen gevoel voelen en erkennen over, maar vormt het niet het enige leidraad waaruit je meteen handelt, je hebt anderen nodig. Door met elkaar te praten, door de kennis en ervaringen van anderen tot je te nemen kom je verder. Dit is overigens ook precies de functie van dit forum 
Labyrinth schreef op 07-10-2023 om 08:30:
[..]
Dat is niet een kwestie van 'bepalen', was het maar zo simpel. Wel dat je je gevoel niet alles bepalend hoeft te zijn. Misschien is de benaming pseudo-gevoel niet gelukkig gekozen. Dat woordje pseudo kan eraf. Het idee dat onze gevoelens het altijd bij het rechte eind hebben, dat bestrijd ik.
Oh daar ben ik het helemaal mee eens hoor. Ik zat in een toxische relatie. Ik voelde en voel heel veel voor die man, maar ik moest er met doorzettingsvermogen, wilskracht en op mijn verstand uitstappen. Iedereen zei maar " maar wat zegt je hart?" Als ik daarnaar had geluisterd, zat ik er nu nog in. En dat was niet goed voor me geweest
Labyrinth schreef op 07-10-2023 om 08:30:
[..]
Dat is niet een kwestie van 'bepalen', was het maar zo simpel. Wel dat je je gevoel niet alles bepalend hoeft te zijn. Misschien is de benaming pseudo-gevoel niet gelukkig gekozen. Dat woordje pseudo kan eraf. Het idee dat onze gevoelens het altijd bij het rechte eind hebben, dat bestrijd ik.
Bij veel voorbeelden zal iedereen hier op het forum meteen zeggen dat in dat geval je gevoel niet klopt, zoals 'ik voel me te dik' (bij iemand die mager is en zich uithongert) of 'ik voel me niet goed genoeg'.
Maar bij alle andere legio situaties is hetzelfde aan de hand.Hoe kom je dan verder? Je komt niet verder als je denkt dat jij in je eentje dit leven kan leiden en daarbij je enige leidraad je gevoel is. Je hebt ook je verstand, en daarnaast leven wij niet voor niets hier op aarde met elkaar. Dus om verder te komen sla je niet je eigen gevoel voelen en erkennen over, maar vormt het niet het enige leidraad waaruit je meteen handelt, je hebt anderen nodig. Door met elkaar te praten, door de kennis en ervaringen van anderen tot je te nemen kom je verder. Dit is overigens ook precies de functie van dit forum
Ik ben het heel erg met jou eens dat het gevoel van iemand niet altijd terecht is. En soms echt totaal onterecht.
En dat we niet alleen op basis van ons gevoel maar ook op basis van ons verstand moeten handelen.
Heel fijn om al de waardevolle reacties te lezen, dit geeft toch ook wel wat hoop / ander inzicht in de situatie.
Gister avond, tijdens een etentje, hebben we gesproken over hoe we druk wat kunnen verminderen. Door ook onze eigen dingen te doen, maar ook samen en met het gezin. En niet te veel op het "resultaat" te focussen met bijbehorende consequenties.
Daar staat ze wel voor open, maar wel met de opmerking dat dit niet eindeloos kan doorgaan (ze loopt er al langer mee dan dat ik daar weet van had).
