hulp nodig Egocentrische schoonmoeder
Schoonmoeder die altijd aandacht wil voor haar persoon. Hoe gaan jullie hiermee om? Ik heb het daar persoonlijk wel moeilijk mee. Ze belt iedere week (man neemt op) en vraagt dan wel hoe het met ons gaat, maar maar is nooit echt geïnteresseerd in het antwoord en buigt het gesprek direct om naar haar 'pijntjes', kwaaltjes en beslommeringen etc…Vreselijk vind ik dat altijd. Wel op een verjaardag komen maar er eigenlijk helemaal geen zin in hebben en dat laten merken ook. Ik heb dan zoiets van: "Blijf dan alsjeblieft weg", maar at doet ze niet en mijn man vindt dat ook niet kunnen. Maar ik wordt niet blijer van dat vreselijke theatrale gedrag iedere keer. Die schijninteresse tonen om informatie te krijgen want oprechte interesse is er niet.
Hoe gaan jullie nou hiermee om? Negeren, niet uitnodigen, zeggen dat die persoon je de keel uithangt. Kortom: hoe doen jullie dat?
Ff zo
Deze houd ik in gedachten. En wat alle anderen hebben gezegd natuurlijk. Bedankt. Wat je zegt is waar. Ik trek trek me opmerkingen van anderen vreselijk aan en betrek het te vaak op mezelf. Mijn moeder zei al tegen me dat mensen voornamelijk met zichzelf bezig zijn en vaak zomaar dingen roepen. Dat schoonmoeder communicatief en sociaal niet ontwikkeld is, is duidelijk. Ze is aan de andere kant wel erg intelligent en kan rake opmerkingen plaatsen. Ik denk dat ik daarom vaak de gedachtenfout maak door te denken dat ze het bewust doet. Nou ja, als dat al zo zou zijn, dan hoef ik me er nog niets van aan te trekken natuurlijk (zit even met mij. gedachten te spelen hoor....).
En
Als je schoonmoeder nou boos, sacherijnig, geirriteerd, onbeleefd of erger onbeschoft reageert en ze laat jou in verbijstering achter (dit gevoel zal je wel herkennen?), probeer dan snel te denken: ach, het is schoonmoeder, jammer dat zij boos, sacherijnig, geirriteerd, onbeleefd of onbeschoft doet/is, maar dat is HAAR probleem, niet van mij (dus niet van jou, Esmee).
Je laat het van je afglijden, het raakt je niets (behalve dat je even helemaal verbijsterd bent) en gaat snel iets anders doen, ver weg van schoonmoeder.
Aangezien schoonmoeder erg onbeleefd/onbeschoft kan doen, hoef je je ook geen zorgen te maken dat als jij plotseling (midden in een zin) wegloopt, zij dat onbeschoft van jou vindt 
.
En zelfs al vindt ze dat, who cares?! Als jij maar snel bij haar weg loopt en je weer met leukere mensen/dingen gaat bezig houden.
Esmee toch...
Wat maak je je leven ingewikkeld. Laat het los, houd het luchtig, maak je niet zo druk!!! Maar goed, dat hebben velen van ons al herhaaldelijk gezegd, doe het nou!
Verder geen tips. Wees zelf een gezellige hartelijke gastvrouw, doe even alsof het ' je werk' is, wie weet helpt dat 
chocoladeletters en esmee
AMK: over die chocoladeletters: wat je niet lust deel je uit aan het bezoek. Voor bij de koffie, een stuk letter? Is dat zo'n probleem?
Esmee: je schoonmoeder heeft humor: weten ze nog wel wie ik ben? Waarom zoek jij er voortdurend iets negatiefs achter? Hoeft niet. Je kan gewoon 'series' voorstellen even naar de kapper te gaan vantevoren? JIJ ergert je omdat je jij schuldig voelt (misschien is dat wel haar bedoeling), maar jij hoeft je niet schuldig te voelen of je te verantwoorden.
Mijn schoonmoeder is echt veel erger (momenteel)
Echt jongens, het is al 3000 keer gezegd
Maar dit is volgens mij het tiende draadje van Esmee over precies hetzelfde onderwerp met precies dezelfde bijdragen en met precies dezelfde tips en conclusies.
Deze bijvoorbeeld:
http://www.ouders.nl/forum/relaties/schoonmoeder-perikelen%E2%80%A6
Of deze
http://www.ouders.nl/forum/relaties/schoonmoeder-asperger
(hier heet esmee ilse)
Of deze:
http://www.ouders.nl/forum/relaties/vreemd-gedrag%E2%80%A6
Esmee, het is al zoveel vaker gezegd: laat het lossssss! en ga naar een psycholoog. Het probleem ligt bij jou!
Maar goed, dat is dus het probleem!
spiegel
Na al die draadjes en (dezelfde) adviezen is ook mijn conclusie dat jij voor n groot gedeelte het probleem bent. Je zegt dat je denkt dat je schoonmoeder asperger heeft maar je handelt er verder niet naar want iedere keer kom je met voorbeelden aan en blijft van je schoonmoeder ander gedrag verwachte. Ik zeg het nog een keer: dat gaat niet gebeuren. Oplossingen zijn genoeg gegeven in al die jaren, ga ik niet herhalen. Verder denk ik wel eens dat je net zo bent als je schoonmoeder. Niet aardig misschien maar ik heb een erg "de pot verwijt de ketel" gevoel.
En ook hier zul je niet op reageren want je pikt altijd alleen uit postings van ons wat je wilt lezen, dingen die je onwelgevallig zijn negeer je. Deed je dat maar bij je schoonmoeder. Dat zou voor jezelf (en je man waarschijnlijk) een stuk relaxter zijn.
En ik vraag me nog steeds wat je toch in vredesnaam ziet in de zoon van die vrouw. Of hoe hij het volhoudt om tussen 2 vuren te zitten. Ik zou knettergek worden als ik hem was. Aan de ene kant je moeder die van alles eist en aan de andere kant je vrouw die precies hetzelfde doet.
Oh ja, en het voorbeeld dat je nu weer aanhaalt. Ik zou schouders ophalen en denken "nou en". Doe ik ook bij mijn schoonmoeder.
Wel spannend trouwens...
Ik heb drie zonen.
Ben benieuwd of ik later ook zo'n schoondochter tref...
mirreke
denk het niet want jij bent (hopelijk) niet hetzelfde als mijn schoonmoeder.
Daar doe je het weer
Heel veel reacties en je pikt alleen die uit die in je straatje liggen.
Vreemd dat je zo goed bent in het negeren van goede adviezen maar totaal niet in staat bent om dat te doen naar je schoonmoeder. Ik heb ook hevig medelijden met jouw man, wat een rotpositie heeft hij.
Ik denk dat het het beste is dat we je hier gaan opvoeden als een kind: negeren van ongewenst gedrag (zeuren over schoonmoeder) en belonen van goed gedrag (als je hier komt vertellen hoe je het hebt aangepakt door middel van negeren of de boel vooraf in goede banen laten lopen).
Je hebt gelijk esmee
Dat was geen aardige opmerking. Het spijt me.
Niet straffen of belonen
Uitleggen lijkt me handiger. Wat kun je wel met zo'n schoonmoeder. En blijven uitleggen tot het kwartje valt.
Maar ook bevestigen dat het echt lastig is. Ik weet al heel lang hoe het is met mijn exman maar het is nog steeds soms heel moeilijk om mijn emoties eronder te houden en niet heftig te worden.
Al te lang houd ik ook niet vol.
Maar het helpt dat ik hem wel aan het'opvoeden' ben. Ik luister goed, vraag na waar het feitelijk over ga, bevestig zijn gevoel en zijn verhaal en zeg dan een concreet voorstel of maak een nieuwe afspraak om de zaak uit te diepen
En honderd keer zeggen waar het om gaat: ik weet dat je veel van je zoon houdt, en ik weet dat je denkt dat je zijn 'foutjes' moet corrigeren, daarom blijf je maar hameren op zijn altokleding. Maar ik weet ook hoe je tegen andere mensen opschept over je kinderen, er is geen foutje aan, ze zijn perfect.
Het is voor je kinderen veel fijner als je zo tegen ze praat als tegen andere mensen: hoe trots je op ze bent en wat er allemaal goed aan ze is. Dan krijgen ze een goed gevoel van jou.
Ze weten hun eigen foutjes al en daar voelen ze zichzelf al niet goed van. Jij kan ze een goed gevoel geven als vader. Dat geeft ze zelfvertrouwen, dat kan jij ze geven.
Nou ja, zoiets. En ik moet zeggen, ex doet echt zijn best, kinderen zien dat ook. Ik wilde dat ik dat jaren eerder had geweten hoe dat werkt. Ex wil het wel goed doen als hij maar weet hoe.
Net als schoonmoeder. Wil het wel goed doen als ze maar wist hoe.
Maar als ze ouder zijn is het ook wel moeilijker om aangeleerde gewoontes te veranderen. Vooral als je zo 'autonoom' van karakter bent.
gisteren gehoord -hertkenning-
een van mijn eigen lieve gezellige belangstellende schoonzussen heeft al 40 (!) jaar een vreselijk moeilijke schoonmoeder - ik wist daar wel íets van, maar niet dat ze vorig jaar nog een halve nacht had opgezeten vanwege verdriet en frustratie dat ze er al veertig jaar eigenlijk niet mag zijn omdat ze volgens haar schoonmoeder uit een 'verkeerde' familie komt, en per definitie niet deugt.
Ze kwam niet op kraambezoek toen oudste kindje niet naar haar man, maar naar de andere opa vernoemd bleek. Ze trok stelselmatig het tweede kindje voor dat wél naar haar man genoemd werd - met een variatie weliswaar, maar toch.
Heel apart.
Haar man is er al jaren vrij laconiek onder; hij heeft geleerd steeds minder mee te varen met haar wensen. Zijn moeder kan niet anders leven dan in deze rechtlijnigheid, dat ziet hij onder ogen.
De zus van schoonmoeder, die naast haar woont, is heel anders en ziet de eigenaardige opstelling, maar kan er niks aan veranderen, er is geen praten tegen. De man van schoonmoeder gaf weleens tegengas. Maar die is al jaren geleden overleden.
Tja Esmee, er zijn er meer die deze pech hebben.
Schoonzus bezoekt schoonmoeder hoogstens eens per drie maanden. Haar man belt zijn moeder elke zondagavond. Zelf belt ze nooit. Want kinderen horen te bellen.
Ach ja. Iemand van 86 verander je niet meer. Maar verdrietig is het wel, al iemand zo haar leven leeft.
Schoonzus heeft zelf trouwens een fijn gezin, drie volwassen kinderen, met twee van de drie een eigen gezinnetje en onderling goede contacten, dus de geschiedenis hoeft zich niet te herhalen
Was even zonder internet en heel erg druk
Zo, even alles bijgelezen.Dat esmee nu al bezig is met wat als scenario's voor volgende week is iets dat ik van mezelf wel herken. Scboonmoeder niet uitnodigen voor een feestje gaat hier ook niet, ze komt en op haar tijd, ook al willen wij het anders.
Resultaten uit het verleden geven (voor wat mijn schoonmoeder betreft) garanties voor de toekomst. De draaiboeken voor verschillende uit de hand gelopen acties liggen klaar. Ma boos op het jarige kind vanwege een onjuist gecormuleerde begroeting, haal ik kind uit de situatie. Ma boos over het verkeerde broodbeleg, dan eet ze maar niet. Ma boos op de andere visite vanwege?? Dan komt het aan op improviseren, met het schaamrood op de kaken (vanwege ma haar botte opmerkingen tegen andere gasten) proberen het feest te redden valt mij nog altijd zwaar.
AnneJ had het ergens over uitleggen, steeds opnieuw net zolang tot de ander je begrijpt en dat is iets wat ik oeverloos heb geprobeerd maar nog steeds niet werkt. Uitleggen waarom de kinderen van mijn vriendin geen toast mogen (gluten intollerantie). Uitleggen dat kinderen niet voor opa's verjaardag thuisgehouden kunnen worden, het komt allemaal niet aan, ze kan het niet begrijpen. Met het risico dat het tijdens een feestje hier weer misgaat geeft mij ook al dagen van tevoren stress.
Schoonmoeder is inmiddels uit het ziekenhuis naar een revalidatieplek in een instelling. Het behandelteam daar heeft in de gaten dat schoonvader het niet meer trekt dus er is voor hem een hulptraject ingezet en ze willen nu ook psychische hulp voor ma in gaan zetten. Wellicht dat vreemden wel vat op haar krijgen dat ze zelf iets mlet doen om te herstellen, dat een dokter je niet beter kan maken als je zelf niets doet.
herhaalde geschiedenis
Schoonzus heeft zelf trouwens een fijn gezin, drie volwassen kinderen, met twee van de drie een eigen gezinnetje en onderling goede contacten, dus de geschiedenis hoeft zich niet te herhalen
Dit is een quote van bromvlieg. Een schoondochter met een draak van een schoonmoeder heeft kans dat de geschiedenis zich herhaalt als ze dochter heeft. Geleerd van mijn therapeut. Mijn moeder had een draak van een schoonmoeder en ik ook. Mijn zussen hebben het beter gedaan, hoewel de achoonmoeder van mijn ene zus wel wat schoonheidsfoutjes heeft is ze niet (al dan niet bewust) gemeen Wat de schoonmoeder van mijn moeder en mijn schoonmoeder wel zijn.
Zelf had ik een oma die niet aardig was voor mijn moeder en niet voor ons, mijn moeder was een minderwaardig creatuur in de ogen van oma, dus wij als dochters waren nog minder waard. Dat ik mijn kinderen nu ook een oma bezorg die nooit aardig is dat doet mij wel pijn.
Ik kan oma niet veranderen, die is zoals ze is haar eigen nukkige zelf, mijn kinderen moet ik leren dat oma niet anders kan reageren en dat is moeilijk.
Mijn ouders deden hun best om het voor ons verteerbaar te maken ik moet dat nu ook voor mijn kinderen en dat roept soms herinneringen op aan mijn eigen oma die niet leuk zijn.
Ik had een keer in een volle kamer bij een tante mijn oma "overgeslagen" met handjes geven. Oma boos, mijn moeder een preek, ik was al lang aan het spelen met neefjes en nichtjes, oma eiste excuses. 's Avonds moest ik oma bellen om sorry te zeggen. Oma was zelf naar huis gegaan zonder alle kleinkinderen gedag te zeggen.
Dat deze patronen zich nu herhalen vind ik zo erg! Schoonmoeder overreageert net als mijn oma en dat ik dan mijn kinderen moet sturen in gedrag waar ik niet achter sta, voelt zo niet goed.
Ik ken het uit mijn verleden en weet dat het voor mijn kinderen niet fijn is maar het moet toch.
Je bedankt oma netjes voor het geld dat je voor je rapport kreeg, ook al kreeg je net een vreslijke preek omdat je spelling was gezakt van een 8 naar een 7,5. Trillend op je benen blij dank U Wel zeggen voelt voor een 7 jarige niet fijn.
Nu sinds een jaar geen rapporten meer mee naar oma en ook geen geld. Voelt vooral voor de kinderen lekker.
tsja LiesK
Wat bedoel je met: 'het moet toch'? Het is toch zeker 'je schoonmoeder wil dat..'? Weet je, het maakt echt uit hoe je zaken formuleert, ook voor je eigen gedachtenpatronen. Als jij de kinderen dingen laat doen die je niet wilt, dan doe jij dat echt en niet je schoonmoeder. Je hebt altijd een keuze.
Ik moet er niet aan denken dat ik mijn kinderen trillend bij mijn ouders had gelaten. Dan waren ze wat mij betreft een grens over gegaan. Het bewaken van die grenzen is mijn verantwoordelijkheid, als het om mijn kinderen gaat.
Nu geef je, sorry, juist wel negatieve patronen door. Patronen van onmacht, overgeleverd zijn aan enz.
moet van mij
Bedanken voor een cadeau/gekregen geld en met twee woorden spreken zijn dingen die van mij moeten, de algemeen geldende beleefdheidsvormen zeg maar. Alleen in de op dat moment heersende sfeer is dat moelijk voor een kind. Kind zegt keurig maar een beetje bedremmeld dank u wel. Oma vraagt: Ben je er niet blij mee? Kind zegt ja. Als opvoeder moet ik dan ingrijpen en vragen ja wie? Om kind ja oma te laten zeggen. Om te voorkomen dat kind weer een hele preek krijgt.
In mijn hart was in deze situatie dat bedremmelde dank u wel genoeg geweest maar, omdat ik oma's reacties niet kan sturen ontstaan er voor de kinderen moeilijke situaties.
Dat hebben we vorig jaar opgelost door in ieder geval de rapporten niet meer mee te nemen, dan voorkomen we die situatie in zijn geheel.
Wat niet wil zeggen dat er nooit meer ongemakkelijke situaties ontstaan.
Wij vinden als ouders dat opa en oma zich niet met de opvoeding van hun kleinkinderen horen te bemoeien, een kleine correctie zou kunnen als het kind niet met 2 woorden spreekt maar daar moet het bij blijven. Die preken over respect en beleefd zijn, zijn overbodig. Dat leg ik zelf wel aan mijn kinderen uit.
Ma vragen om te stoppen met preken moet ik doen in keurig nette woorden, ik ben het voorbeeld voor mijn kinderen. Ik leef voor dat je het niet eens kunt zijn met anderen maar je wel netjes moet uiten. Het liefst zou ik het uitgillen: Als jij met je dikke kop zonodig met respect behandeld wilt worden moet je eens stoppen steeds over elke fout uitgesproken lettergreep je grote smoel open te trekken!!! Dat doe ik dus niet om een goed voorbeeld voor de kinderen te zijn. Mijn schoonzusje, ma haar dochter, probeert het soms wel maar in iets nettere bewoording.
nou
ik zou ja, al een prima antwoord gevonden hebben in de context. Om daarna gewoon het gesprek tot je kind te richten: Wat leuk van Oma, ga jij even de koekjes halen of zo iet. Kind gewoon uit de situatie halen.
doen we nu ook
Kind uit de situatie halen doen we hier thuis zeker, sinds ik dat hier in dit topic las. In oma's huizen het kind om de koekjes sturen is not done. Dan zijn echt de rapen gaar. Twee kamer appartement, alleen het kind naar de wc sturen is een mogelijkheid om even uit de kamer te zijn.
LiesK
Tsja, beleefd blijven en inwendig koken (jij) of bang zijn (je kinderen) het zijn allemaal geen dingen die ik mijn kinderen mee wil geven.
Als mijn kinderen zich onprettig zouden voelen in contact zou ik daar iets mee doen, het benoemen voor ze, ombuigen, of wat dan ook. Pech als anderen (schoonmoeder) dat niet snapt. Het gaat dan om mijn taak als opvoeder. Ik vind het veel belangrijker dat mijn kinderen leren goed met hun emoties om te gaan, dan dat ze zich perfect gedragen. Maar dat is een kwestie van prioriteit.
Ik vind die wc wel een goede
Wel kind vooraf zeggen dat ze direct naar de wc moet gaan, als jij dat aangeeft.
Al gaat ze drie keer tijdens een bezoek. Kun je een gesprekje beginnen over blaasontstekingen 
Heeft je schoonmoeder vast ideeën over of ervaring mee.
Leidt goed af.
benoemen/ombuigen leidt vaak tot meer discussie
Het onprettig voelen in het contact hebben we voor de kinderen opgelost door zo min mogelijk contact te hebben met ma. Watmij betreft zou het nog minder mogen maar daar moet wel instemming van meneer LiesK. voor zijn. Benoemen dat ik echt de u wel hoorde in het peuterwoord asieblief leidde alleen maar tot meer discussie. Kind prijzen dat hij zo netjes praat ook. Onze oudste heeft inmiddels goed door dat boos zijn, omdat ze een preek kreeg van oma, best mag maar dat die boosheid uiten met oma nog in de kamer niet handig is. Ze krijgt dan zelf weer een preek of haar moeder krijgt een preek over slecht opvoeden. Die frustratie kroppen we even op en gooien dat in de auto of als oma weg is er uit.
Ook niet ideaal maar voor nu even de "beste" oplossing.
Annet
Gesprekje over blaasontsteking zou met andere ouderen een afleidingsmanoeuvre kunnen zijn. Echter niet met deze alleswetende te respecteren oude dame. Het is dan mijn schuld, omdat ik de kinderen nooit sinaasappels geef. Ik weet niet of je de hele draad al meeleest. In het geval van mijn schoonmoeder geven behaalde resultaten uit het verleden echt wel garanties voor de toekomst.
overnemen
Zelf heb ik de hinderlijke gewoonte om het gesprek dan over te nemen om de kinderen, inmiddels 16 en 18 jaar oud eruit te halen.
Ik doe voorstellen hoe ex, in mijn geval, wel zou kunnen reageren op de kinderen. Dat geeft soms ook wel wat verwarring. Kinderen merken op dat ik het overneem en over hen praat waar ze bij zijn en het heeft me de bijnamen 'advocaat' en 'directrice' opgeleverd.
Maar je kunt het niet laten ontsporen. Ik doe ook weleens een leugentje om bestwil maar liever niet. Voor je het weet raak je verstrikt in onzin. En het is een slecht voorbeeld voor ex maar ook voor de kinderen. Zonder leugentjes vertrouwt hij mij. Je bent gewoon jezelf en laat het dysfunctionele verhaal bij die ander.
Doel bereikt toch?
"Het is dan mijn schuld, omdat ik de kinderen nooit sinaasappels geef."
De aandacht is weg bij je kind.
Dat was toch de bedoeling.
En jij laat haar gewoon kletsen........
LiesK
Ik vind het een beetje lang draadje om te gaan zoeken, maar hoe oud zijn jouw kinderen eigenlijk?
Waarom gooi je het 'probleem' in je eigen gezin niet open. En ga je met zijn vieren een toneelstukje opvoeren als oma er is of als jullie bij oma zijn. Kinderen weten dat er niets mis is met hen en niet met jullie. Veel geknipoog onderling en na afloop high five omdat jullie het hebben overleefd. Eventueel met een stop bij de McD.
Ik denk eraan omdat wij enige tijd werden geconfronteerd met iemand die nogal snel, gemakkelijk grof in de mond werd waar ik echt een hekel aan heb. Als ik er iets van zei (ook om opvoedkundige redenen natuurlijk) werd dat gegarandeerd heibel. Vervolgens ben ik op het spoor gegaan om tegen de kinderen te zeggen: eens kijken hoeveel minuten het duurt voor de eerste GVD door de kamer rolt.
Hadden we ondanks het gedoe pret met elkaar en werd ook onze eigen aandacht afgeleid van onze ergernis over dit taalgebruik en konden we het allemaal gewoon van ons af laten glijden. Vreemd genoeg werd het gescheld er ook nog minder van.
kinderen inmiddels 9 en 12
Karin, die tip had ik nog niet gehad, misschien wel een idee. Hoewel jongste nog makkelijk wegkruipt en zich afsluit gaat dat met dochter misschien wel lukken.
verjaardag gehad….
Hoe gaat het nu met je schoonmoeder? Is ze nog in die instelling om te revalideren? Ben wel benieuwd of ze die psychische hulp gaat accepteren…..En hoe gaat het nu met je schoonvader. Heeft hij hulp nu?
Tijdje terug verjaardag van man dus gevierd. Schoonmoeder begon al in de gang te zeuren en te klagen dat het "zoooooo lang gelden was dat ze de kinderen had gezien"…..bla,bla.,bla….Ik heb gedaan wat jullie zeiden en ben er niet op ingegaan. Ik heb mij omgedraaid, de hond geroepen uit de gang en er geen aandacht aan besteed. Dat heb ik zo volgehouden. Reageerde ze wel belangstellend, dan reageerde ik ook netjes terug. Reageerde ze niet, of maakte ze weer een idiote opmerking, dan reageerde ik niet en ging ik met anderen praten. Dat ging best goed moet ik zeggen. Klaarde de lucht ook behoorlijk.
Voordeel was wel dat ze deze keer haar camera niet meehad en niet gefrustreerd aan een stuk door foto's van jongste zat te maken. Dat scheelde echt een hoop. Mijn man hield zich meer met zijn familie bezig en ik lette eigenlijk niet op hen. Natuurlijk waren er vreemde dingen, maar het raakte me niet. Hun probleem. Nu volhouden.
vraag aan LiesK.
De vraag in het eerste deel van mijn bericht wat aan jou gericht sorry.
Hoi Esmee
Ik las net je stukje en vraag aan mij. Moet nu zelf op pad voor mijn jaarlijks consult bij de neuroloog. Zal hier later (waarschijnlijk morgen) op reageren. Moet nu fietsen, tot morgen.
Esmee, posting #898
Goed gedaan, ik ben trots op je .
En inderdaad, zie wat het jezelf oplevert! En dus volhouden.
En bedenk nog even wat je een volgende keer doet als ze WEL met haar camera irritant gaat zitten doen. Bedenk het van tevoren, bespreek het met je man, en ALS het dan gebeurt, kan je daar adequaat, zonder veel ophef en ergernis, naar handelen en valt het ook reuze mee...
En bedenk maar zo: bij jou is het alleen je schoonmoeder die autistisch is en waar je alleen af en toe last van hebt. Bij mij is het mijn man waar ik dus dagelijks met 'rare fratsen' (rare reacties) te maken heb. Is echt andere koek. Ik kan niet altijd en zo makkelijk om hem heen (maar doe dat wel daar waar dat wel mogelijk is).
Misschien helpt het als jij jouw situatie wat dat betreft ook nog een beetje kunt relativeren .
Maar goed gedaan en hou vol. Op naar een relaxter leven.
