Ontrouw en scheiding
Hoi allemaal,
Lang getwijfeld maar besloten om toch een topic te openen. Ik ben opzoek naar ervaringen van mensen die ondanks angsten en lang samen zijn toch zijn losgekomen uit hun huwelijk/relatie.
Ik ben op dit moment meer dan 20 jaar samen met partner(jeugdliefde) en hebben 3 kids. Aantal jaren geleden is hij voor het eerst vreemdgegaan en nu blijkt dat dit helaas al weer een aantal jaar speelt met iemand anders. Ik dacht altijd als het nog een keer gebeurd is het duidelijk en voel ik wat ik moet doen. Ik weet rationeel dat ik hier een grens moet trekken maar mijn gevoel blijft heen en weer gaan. Moet ik dan toch nog iets proberen zodat de kinderen geen scheiding door hoeven? En heb ik wel genoeg naar mijzelf gekeken? Ik vindt het allemaal heel spannend en het is totaal niet wat ik had verwacht.
Hij wil mij niet loslaten en ik wil geen man meer accepteren die zo met mij omgaat. Hij blijft namelijk oneerlijk over bepaalde acties en gevoelens. Dus nu trek ik los van al het verdriet ook nog de kar om, met een man die niet wil, stappen te zetten richting scheiding. Toch blijft die zelftwijfel. Is dit herkenbaar en wat heeft jullie geholpen? Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Is het wel zelftwijfel? Zoals ik je post lees heb je het best wel op een rijtje voor jezelf. Zou het niet meer de angst voor het onbekende zijn wat je nu tegenhoud om scheiding door te zetten?
Het is een sprong in het diepe zo'n beslissing, het vertrouwde achterlaten en nog niet weten hoe jouw weg en die van de kinderen zal gaan. Maar het is ook een nieuwe kans op geluk,een nwe kans om je eigen ik weer terug te vinden, een nieuwe kans op liefde met iemand die wel voor 100% voor jou gaat kortom allemaal nieuwe kansen.
Ja de kinderen zullen dan een scheiding mee gaan maken maar dat hoeft niet het einde van de wereld te zijn voor ze.
Hoe beter jullie als ouders met de scheiding om kunnen gaan hoe makkelijker die overgang voor de kinderen word.
Je kunt ook nu al nagaan wat je allemaal moet regelen voor een scheiding, zoals een eigen bankrekening, voldoende inkomen voor jezelf regelen (meer werken?), jullie financiële situatie uitpluizen, woonruimte uitpluizen (kan een van jullie in het huis blijven?) enz. Je kunt dat gaan doen, en met jezelf afspreken dat je over bv 3 of 6 maanden pas beslist wat je gaat doen. Als je helderder hebt hoe het allemaal geregeld kan worden, is de stap minder groot.
Als je man echt bij jou wil blijven, heeft hij dan nog 3 of 6 maanden om met zichzelf en bv met relatietherapie aan de slag te gaan. Geen woorden maar daden.
linn19 schreef op 12-12-2025 om 14:51:
Is het wel zelftwijfel? Zoals ik je post lees heb je het best wel op een rijtje voor jezelf. Zou het niet meer de angst voor het onbekende zijn wat je nu tegenhoud om scheiding door te zetten?
Het is een sprong in het diepe zo'n beslissing, het vertrouwde achterlaten en nog niet weten hoe jouw weg en die van de kinderen zal gaan. Maar het is ook een nieuwe kans op geluk,een nwe kans om je eigen ik weer terug te vinden, een nieuwe kans op liefde met iemand die wel voor 100% voor jou gaat kortom allemaal nieuwe kansen.
Ja de kinderen zullen dan een scheiding mee gaan maken maar dat hoeft niet het einde van de wereld te zijn voor ze.
Hoe beter jullie als ouders met de scheiding om kunnen gaan hoe makkelijker die overgang voor de kinderen word.
Goede vraag! Ik merk dat ik het duidelijk kan verwoorden en opschrijven maar heb het er wel degelijk heel lastig mee. Mijn emoties gaan elke dag heen en weer. Dit is totaal niet het toekomstbeeld dat ik had gewild of gehoopt en ik voel me heel erg verraden. Maar ja het is zeker ook een stukje angst voor het onbekende... Voor het eerst alleen wonen met de kids, de hele situatie zal heel erg gaan veranderen.
Ben ook wel bang voor wat de hele scheiding met ze gaat doen. Denk dat daar ook veel twijfels uit naar voren komen. Helemaal als mijn partner zegt dit ook helemaal niet te willen.
IMI-x2 schreef op 12-12-2025 om 14:58:
Je kunt ook nu al nagaan wat je allemaal moet regelen voor een scheiding, zoals een eigen bankrekening, voldoende inkomen voor jezelf regelen (meer werken?), jullie financiële situatie uitpluizen, woonruimte uitpluizen (kan een van jullie in het huis blijven?) enz. Je kunt dat gaan doen, en met jezelf afspreken dat je over bv 3 of 6 maanden pas beslist wat je gaat doen. Als je helderder hebt hoe het allemaal geregeld kan worden, is de stap minder groot.
Als je man echt bij jou wil blijven, heeft hij dan nog 3 of 6 maanden om met zichzelf en bv met relatietherapie aan de slag te gaan. Geen woorden maar daden.
Ik ben hier nu inderdaad mee bezig. Ik ben gelukkig heel erg onafhankelijk in dat opzicht.
Mijn man is uit zichzelf niet gemotiveerd om in therapie te gaan helaas. In het verleden hebben we wel wat gesprekken gevoerd samen met een therapeut maar dat was altijd omdat ik het regelde en hem meenam.
Hier ook een ervaringsdeskundige. Naar toch? Mijn tip voor nu: luister zelf én met hem naar de 3 podcasts van Joke Bruggenkamp (1ste heet De klap van vreemdgaan). Want inzicht helpt enorm. Duidelijk is dat hij weg wil komen van jouw pijn én nog niet klaar is met andere vrouwen.
Xxx
vervelend en veel sterkte. Snap dat je aan je kinderen wilt denken in dit geheel. is vreemdgaan een kus; een x seks; oprechte spijt hebben betuigd en eraan willen werken en echt doorgaan, samen. De relatie met de ander echt stoppen. of is het jarenlange emotionele enof fysieke relaties met andere vrouwen of steeds weer met dezelfde vrouw. kunnen allemaal meewegen in het geheel het nog een kans te geven of niet.
Kinderen zijn vrij flexibel; is mijn beleving gebleken. Ze hebben vooral baat bij duidelijkheid en een gelukkige moeder. Hoe moeilijk dingen ook zijn.
Anna Cara schreef op 12-12-2025 om 15:40:
Hier ook een ervaringsdeskundige. Naar toch? Mijn tip voor nu: luister zelf én met hem naar de 3 podcasts van Joke Bruggenkamp (1ste heet De klap van vreemdgaan). Want inzicht helpt enorm. Duidelijk is dat hij weg wil komen van jouw pijn én nog niet klaar is met andere vrouwen.
Xxx
Bedankt voor deze waardevolle reactie. Ik ga ze zeker beluisteren. Wat naar dat jij dit ook hebt moeten meemaken. Is het voor jou al lang geleden dat dit speelde?
snoepjeharibo22 schreef op 12-12-2025 om 17:25:
vervelend en veel sterkte. Snap dat je aan je kinderen wilt denken in dit geheel. is vreemdgaan een kus; een x seks; oprechte spijt hebben betuigd en eraan willen werken en echt doorgaan, samen. De relatie met de ander echt stoppen. of is het jarenlange emotionele enof fysieke relaties met andere vrouwen of steeds weer met dezelfde vrouw. kunnen allemaal meewegen in het geheel het nog een kans te geven of niet.
Kinderen zijn vrij flexibel; is mijn beleving gebleken. Ze hebben vooral baat bij duidelijkheid en een gelukkige moeder. Hoe moeilijk dingen ook zijn.
Het is helaas echt structureel zowel fysiek als emotioneel met verschillende vrouwen geweest. Bij de laatste vrouw dacht ik meerdere keren dat het klaar was maar ik denk nu dat hij het nooit echt helemaal heeft losgelaten. Hij is zelfs zover gegaan dat hij tegen zijn affaire heeft gezegd al in scheiding te liggen. Hij was echt plannen aan het maken met haar. Het contact is nu gestopt op haar initiatief en ik denk dat dit nu ook de meeste pijn doet. Na zolang samen zijn....nu zegt hij wel alleen met mij te willen zijn maar hij is voor mijn gevoel helemaal niet voldoende met zijn eigen gedrag en proces in onze relatie bezig. En ik ben heel bang dat dit zich over een paar jaar weer zal gaan herhalen.
Ben je echt zo bang om alleen te zijn…? Je man houdt niet van jou anders zou die dit niet een (1e) laat staan 2e keer doen en echt hulp zoeken. Verschuil jij je maar achter je kinderen, maar je blijft gewoon voor jezelf in deze situatie. Waar is je restje respect voor jezelf gebleven? Meid praat met mensen die je vertrouwd. Je moet echt uit deze bubbel want dit is verre van goed voor je. Hij laat je vallen als die de juiste heeft gevonden en jij zit dan in een GGZ kliniek. Kom op tijd voor actie.
Zonnestraal00 schreef op 13-12-2025 om 22:43:
[..]
Het is helaas echt structureel zowel fysiek als emotioneel met verschillende vrouwen geweest. Bij de laatste vrouw dacht ik meerdere keren dat het klaar was maar ik denk nu dat hij het nooit echt helemaal heeft losgelaten. Hij is zelfs zover gegaan dat hij tegen zijn affaire heeft gezegd al in scheiding te liggen. Hij was echt plannen aan het maken met haar. Het contact is nu gestopt op haar initiatief en ik denk dat dit nu ook de meeste pijn doet. Na zolang samen zijn....nu zegt hij wel alleen met mij te willen zijn maar hij is voor mijn gevoel helemaal niet voldoende met zijn eigen gedrag en proces in onze relatie bezig. En ik ben heel bang dat dit zich over een paar jaar weer zal gaan herhalen.
Wat een heftig verhaal. Hij is dus eigenlijk nooit vrijwillig gestopt en ondanks jou ontdekkingen gewoon verder gegaan met vreemdgaan totdat de AP zelf gestopt is. Ik denk dat er geen liefde meer is vanuit zijn kant, wellicht gemak voor het leven dat je samen deelt en de zorg die je draagt voor de kinderen. Wellicht het financiële plaatjewat dan verandert? Wat als deze vrouw straks wel weer in beeld komt? wel bezwijkt voor zijn praatjes? Zeker als ze verliefd zijn of van elkaar houden. Dit doet jou eigenwaarde en zelfrespect echt geen goed. Je wordt een soort clown in zijn circus. Het is niet meer jou man, maar jullie man. Eerder haar man emotioneel/fysiek. Ik gun je beter, want herstel wilt hij blijkbaar niet. Je verdient iemand die echt van je houdt en voor je gaat zelfs na een hele lange tijd samen. Iemand die gelukkig maakt en z’n ogen oplichten als die je een kamer binnen ziet komen. Ik zou niet wachten, je mooie jaren hier nog aan verspillen. Sterkte
Renate46 schreef op 14-12-2025 om 08:30:
Ben je echt zo bang om alleen te zijn…? Je man houdt niet van jou anders zou die dit niet een (1e) laat staan 2e keer doen en echt hulp zoeken. Verschuil jij je maar achter je kinderen, maar je blijft gewoon voor jezelf in deze situatie. Waar is je restje respect voor jezelf gebleven? Meid praat met mensen die je vertrouwd. Je moet echt uit deze bubbel want dit is verre van goed voor je. Hij laat je vallen als die de juiste heeft gevonden en jij zit dan in een GGZ kliniek. Kom op tijd voor actie.
Wat een rare reactie. Echt heel helpend. Not.
Het begint met dat jouw man bij zichzelf te raden moet gaan wat hij zoekt of mist. Wat maakt zijn keuze om weer ...
Het zegt niets over houden van jou. Mijn ego hoofd en hart waren ook in discussie met elkaar. Hoe kon hij dit nou doen? Maar ik leerde ook dat een affaire verslavend is, de bubbel nog fijner wordt om even de ellende niet te zien die hij aanricht én jouw pijn ontwijken. Hij raakt steeds verder verstrikt in haar tevreden houden, jou en zichzelf. Schuldgevoel. Schaamte. Jouw terechte pijn.
Maar ... een relatie is een keuze. Jij kunt ook kiezen. Het is niet verkeerd om nu te kiezen voor weggaan. Jouw man beweegt namelijk niet. Hij duikt weg van zijn keuzes en jouw pijn. En is jou al (half?) kwijt. Weggaan of hij weg kan ook tijdelijk zijn. Dus nog niet scheiden.
Kies in ieder geval voor rust in je leven.
Noot: die podcasts kunnen echt goed helpend zijn voor jouw man.
Xxx
Ik vond de podcasts ook heel herkenbaar! Dacht bij de eerste van het drieluik "had mijn man dat maar die eerste maanden gehoord. Het is zo duidelijk verwoord!" Uiteindelijk heeft hij gedaan en doet hij alles wat door haar benoemd wordt, maar het had heel veel extra boosheid, frustratie en extra pijn gescheeld en heeft mij ook doen beseffen dat relaties ECHT kapot gaan door de schade die na ontrouw ontstaat wat niet nodig was geweest en veel kinderen een gebroken gezin had bespaard.
Wel goed en heel duidelijk dat ze aangeeft dat het ook niet meer kan herstellen door teveel schade of verwijdering bv maar dat er veel verbittering voorkomen wordt als de relaties goed worden afgesloten om uit te zoeken waarom het is gebeurd en geprobeerd is door allebei om de relatie te herstellen.
Van dichtbij heb ik meegemaakt wat de gevolgen voor de kinderen maar ook van de bedrogenen zijn als het niet goed wordt verwerkt, er boosheid/rancune blijft of zelfs vechtscheiding is ontstaan.
Ik zal de links op volgorde (de schok tm herstel) hieronder aangeven
1
https://open.spotify.com/episode/7vAYm2isYoF27u0G7JQSPE?si=Sny8rpAEQlKvjyX8iNCY1w
2
https://open.spotify.com/episode/4DSFFPpRtMl1CqnxYcBkyZ?si=7DWgkNvgTdGIyncan2gSgQ
3
https://open.spotify.com/episode/2QAv0jSg6a8JCWh3TybDq8?si=bX4JG1mHQMC00wnRWztzxg
Bedankt voor de linkjes. Vooral de eerste aflevering riep bij mij veel op, jeetje. Het was heel anders geweest als hij hier meer naar had gehandeld. Het was telkens ik heb nog een gesprek met haar nodig, ik kan het niet afsluiten. Of hij wilde het zelf bepalen en allemaal op zijn eigen tempo zonder totale openheid van zaken. En ik heb me te lang daarop aangepast. Dat heeft zoveel extra wantrouwen gebracht. En ook het verhaal van de affaire en alles wat er gebeurd is. Hij durfde niet verder open te zijn waardoor ik stukje bij beetje pas achter het hele verhaal kwam.
Momenteel voel ik me heel ver verwijderd van hem en ik ben natuurlijk ook ontzettend boos. Ik weet eigenlijk zeker dat er teveel gebeurd is. Het vertrouwen is helemaal weg. En het feit dat niet hij maar zij echt alle contact heeft stopgezet... En dan komt er soms toch weer twijfel of ik niet teveel uit emotie handel en geen spijt krijg. En het bewustzijn dat ik mijn kinderen geen gebroken gezin wilde meegeven...Maar jeetje zoveel jaar verder. Ik wil gewoon zo graag kunnen genieten van de kinderen en een beetje rust en veiligheid voelen en dat mist nu al zo lang 😞
Hi Zonnestraal. Wat een enorm dilemma. Kon je maar in de toekomst kijken.
Hier ook een ervaringsdeskundige. Wij zijn wel bij elkaar gebleven. Na een enorm zware weg. We zijn nu 3 jaar verder en nog geregeld voel ik dat ik het zwaar vind dit verleden met me mee te dragen. Wel staat daar diepere verbinding naast.
Ik geloof dat we allemaal mensen zijn. Allemaal hebben we gebreken, allemaal maken we fouten. Ik heb mij nooit een beter mens gevoeld dan mijn vrouw. Wel zijn de consequenties van vreemdgaan, liegen en bedriegen heel erg groot. En nog meer als dat langer en/of meerdere keren is geweest. Er is alleen kans op herstel als de vreemdgaande partner volledig verantwoordelijkheid neemt, bereid is alles te doen om tot herstel te komen, alles doet om zich op een toekomst met jou te richten, de onderste steen boven komt en hij zichzelf binnenste buiten keert. En natuurlijk vraag het dan ook veel van jou. Maar ik denk dat dat de leidende vraag is: is jouw man hiertoe bereid? Niet in woorden, maar in daden. Zo niet, dan zou ik niet weten hoe jullie samen een toekomst kunnen hebben. Of je nu wilt of niet.
