Red flags?
Na eerst weduwe geworden te zijn op mijn 32e, daarna zes jaar alleen te zijn, toen een relatie met een man die leuk was maar die me van de ene dag op de andere verliet terwijl we een babytje van zes maanden hadden, toen weer twaalf jaar zonder partner, kwam in een relatie terecht die toxisch werd en later werd deze persoon gediagnosticeerd als hebbende een Narcistische Persoonlijkheidsstoornis. Nu is daar veel over bekend toen der tijd nog niks, ook niet bij de talrijke therapeuten die hij en ik bezochten. Ik ben idioot veel gekwetst in die relatie, het was zo raar en duister
Nu ben ik al weer vijf jaar alleen, heb veel therapie gehad over waarom ik in die relatie terechtkwam (veel oude pijn en eenzaamheid zorg voor demente narcistische moeder en kind met geboorte defect in mijn eentje, jeugd met ook een ouder met diagnose narcisme en een autistische ouder terwijl ik enig kind was).
Wat me opvalt, is dat mensen tegenwoordig heel makkelijk zeggen "ja maar zag je dan geen red flags in het begin van de relatie". Ja die zag ik wel maar ik zag ook veel mooie zaken in die persoon. En ik vind het ook een beetje naar victim blaming toe gaan: jij had het aan moeten voelen, want ja, ik zou het al lang gestopt hebben. Maar de red flags waren niet groter dan trekjes die iedereen wel heeft: ineens wat dissociëren, of uit verbinding gaan e.d. Maar niet ultiem jaloers of slecht over ex praten of mij geen ruimte gunnen. Nee juist respect, rustig aan doen, gewone aandacht voor mij.
Maar nu komt de kwestie: ik ben toch gevoelig voor die vraag: ik had het eerder moeten zien, ik had die dingen die je wel ziet in verliefdheid maar die net zo goed okay uitpakken moeten zien zodat ik niet in zo'n rare situatie beland was. Daardoor strand elke date binnen een of twee keer want ik ben zo gebrand op de red flags dat, hoewel de ander verder wil exploreren, ik toch afhaak bang om weer zoveel gekwetst te worden. Ik zie ultra snel red flags: hij praat alleen maar over zichzelf, hij vraagt niks aan mij, hij praat lelijk over zijn ex, hij heeft complottherorien etc. (allemaal dingen die narc ex niet deed overigens)
Daar zit natuurlijk de crux want volgens mij stappen heel veel mensen wat roekelozer relaties in, ook al zien ze wel wat 'dingetjes' maar gewoon omdat hun behoefte aan een relatie groter zijn dan de mijne. Ik heb, zoals beschreven al zoveel alleen geleefd dat die behoefte minder groot is, de angst voor weer een kwetsing levendig en de attentie op red flags best extreem. Maar ik mis ook een nabije geliefde, een maatje.
Wat vinden anderen van red flags in dating, hoe gaan ze er mee om en zijn er ook mensen die dachten red flags te zien maar dat het toch okay bleek?
Ik heb minder behoefte aan adviezen als: ga in therapie, ga vrijwilligerswerk doen, zoek leuke vriendinnen, zoek een penpal want dat doe ik allemaal al.
het is idd maar net waar je op let, het verleden speelt daar zeker een grote rol in...
Naar mijn gevoel zijn er zoveel scheidingen, echt overal om me heen, en mensen die mekaar bedriegen ed... soms heb ik t idee dat er niet zoveel leuke mensen meer bestaan... toch kun je wel echt een klik hebben met iemand, dat je aan t praten bent en t lijkt alsof je mekaar al jaren kent en je kan jezelf zijn, je vult mekaars zinnen aan etc. Ik heb dat t afg jaar een 3 tal keer meegemaakt maar uiteraard verder niets mee gedaan want ik ben niet single maar stel ik was single dan zou t mss zo aanvoelen ja maar wat na een paar maanden, voelt t dan nog steeds zo? Tja dat weet niemand, soms moet je denk ik ook je hart openstellen en ervoor gaan... mijn huwelijk was geweldig 18 jaar lang tot man uit t niets veranderde en vreemd ging, zo zie je maar, je weet t toch nooit.
Lotte78 schreef op 18-06-2023 om 21:49:
[..]
Niet manipuleren en spelletjes spelen lijkt me duidelijk. Dat is een redflag voor iedereen volgens mij.
Maar je schreef een zorgzame , gezellige man met humor.
Wat houdt voor jouw zorgzaam in. Zie je dat beeld bij je dates.
Net zoals gezellig. Wat houdt dat voor jou in? Iemand die graag in grote gezelschappen is? Of liever met zijn tweetjes.Een vlotte prater etc.
Humor moet hij veel grapjes maken? Of juist van een lastige situatie een luchtige kunnen maken?
Ik denk dat je moet nagaan wat vind ik echt belangrijk in een relatie. En zie ik dat? En als ik dat niet zie. Wil ik dit dan wel of is het toch minder belangrijk.
Vind je zorgzamer belangrijker dan humor? etc
Zorgzaam in de zin van dat je in het gesprek kan voelen of iemand empathisch is, jou ook 'ontvangt' zeg maar, wil weten wie jij bent en zo. Nee ik zie dat weinig bij dates. wel bij narc ex in het begin maar dat speelde hij waarschijnlijk.
Gezellig betekent kunnen genieten. Van seks, samenzijn, natuur. Het hoeft geen vlotte prater te zijn het maakt me niet uit of hij liever in gezelschappen is of met zijn tweetjes.
Nee hij hoeft niet uit zichzelf veel grapjes te maken zeker niet om indruk te maken. Er moet eerder een vibe zijn van een humor die beide partijen pakken. Een beetje zelfspot is ook leuk, heb ik ook, hoor ik zeggen
ik vind humor minstens zo belangrijk als zorgzaamheid zoals hierboven beschreven. Maar geen hiearchie
Titiv schreef op 18-06-2023 om 21:51:
het is idd maar net waar je op let, het verleden speelt daar zeker een grote rol in...
Naar mijn gevoel zijn er zoveel scheidingen, echt overal om me heen, en mensen die mekaar bedriegen ed... soms heb ik t idee dat er niet zoveel leuke mensen meer bestaan... toch kun je wel echt een klik hebben met iemand, dat je aan t praten bent en t lijkt alsof je mekaar al jaren kent en je kan jezelf zijn, je vult mekaars zinnen aan etc. Ik heb dat t afg jaar een 3 tal keer meegemaakt maar uiteraard verder niets mee gedaan want ik ben niet single maar stel ik was single dan zou t mss zo aanvoelen ja maar wat na een paar maanden, voelt t dan nog steeds zo? Tja dat weet niemand, soms moet je denk ik ook je hart openstellen en ervoor gaan... mijn huwelijk was geweldig 18 jaar lang tot man uit t niets veranderde en vreemd ging, zo zie je maar, je weet t toch nooit.
Dit dus. Want niemand kan in de toekomst kijken. Maar als je eem relatie wil, zal je inderdaad het risico weer moeten nemen om je hart open te stellen.
Titiv schreef op 18-06-2023 om 21:51:
het is idd maar net waar je op let, het verleden speelt daar zeker een grote rol in...
Naar mijn gevoel zijn er zoveel scheidingen, echt overal om me heen, en mensen die mekaar bedriegen ed... soms heb ik t idee dat er niet zoveel leuke mensen meer bestaan... toch kun je wel echt een klik hebben met iemand, dat je aan t praten bent en t lijkt alsof je mekaar al jaren kent en je kan jezelf zijn, je vult mekaars zinnen aan etc. Ik heb dat t afg jaar een 3 tal keer meegemaakt maar uiteraard verder niets mee gedaan want ik ben niet single maar stel ik was single dan zou t mss zo aanvoelen ja maar wat na een paar maanden, voelt t dan nog steeds zo? Tja dat weet niemand, soms moet je denk ik ook je hart openstellen en ervoor gaan... mijn huwelijk was geweldig 18 jaar lang tot man uit t niets veranderde en vreemd ging, zo zie je maar, je weet t toch nooit.
ja maar bij de laatste, de narc dus, dacht ik ook: okay ik ben weduwe geworden, bedrogen, verlaten toen ik een klein kind had maar ik stel mijn hart open en ga er gewoon voor. Dat bleek de grootste fout van mijn leven (omdat ik door sommigen dus niet op de red flags had gelet, maar die waren er dus amper). Ik ben daar bijna aan onderdoor gegaan. Dus nou durf ik niet meer en weet het niet meer.
Hmm ik zie wel wat gelijkenissen, eerst een partner met ASS en narcistische trekjes, vervolgens zwanger in de steek gelaten worden door een ander. Daarna nog een keer een man die ziekelijk controlerend was. Bij die laatste had ik overigens op tijd door wat er schortte voordat ik ermee trouwde of een kind kreeg, dus er is een zekere mate van lerend vermogen. Mijn huidige partner heeft ook heus zijn eigenaardigheden, maar hij is wel altijd lief en zorgzaam voor mij. Ook dermate autonoom dat hij zich maar moeilijk op andere gedachten laat brengen.
Ik denk niet dat er iets mis is met jou. Je hebt gewoon pech gehad. Bij mijn eerste ex had ik ook zeker de rode vlaggen moeten zien, die hingen nogal in het zicht, maar die man had ook eigenschappen die heel goed waren dus dan denk je dat dat zwaarder weegt.
Ik vrees dat je je naast de overduidelijke red flags niet kunt indekken tegen een narcist. Ze zijn té goed in het naspelen van wenselijk gedrag. Ikzelf heb ervoor gekozen dates snel af te wijzen bij het minste foute buikgevoel. Daarnaast was het "op hoop van zegen". De keuze om toch mijn nek uit te steken. Niet te snel gaan, af en toe een kleine test (hoe reageert hij als ik nee zeg tegen iets wat hij georganiseerd heeft, hoe reageert hij als ik ziek ben). En zeker je onafhankelijkheid niet (nooit meer, in mijn geval) opgeven, zodat je weg kunt. Verder vertrouw ik erop dat ik geleerd heb om fout gedrag te herkennen en om relaties te verbreken als dat nodig is. Zo moet het maar.
‘Zorgzaam in de zin van dat je in het gesprek kan voelen of iemand empathisch is, jou ook 'ontvangt' zeg maar, wil weten wie jij bent en zo. Nee ik zie dat weinig bij dates. wel bij narc ex in het begin maar dat speelde hij waarschijnlijk.
Gezellig betekent kunnen genieten. Van seks, samenzijn, natuur. Het hoeft geen vlotte prater te zijn het maakt me niet uit of hij liever in gezelschappen is of met zijn tweetjes.’
Naast wat al gezegd is denk ik toch ook dat je op zoek bent naar een wat zeldzamer soort man 😬. Ik weet niet in welke leeftijdscategorie je zoekt maar veel mannen die opgegroeid zijn tussen zeg 1960 en 1990 hebben imo niet in hun basisuitrusting meegekregen dat dit nog wel eens belangrijk zou kunnen zijn. Over de bank genomen dan hè. Dus tuurlijk zijn ze er wel en ik zie er veel die zich deze kant op ontwikkelen maar ik heb de indruk dat het geen dingen zijn die ze zelf makkelijk ‘in de etalage zetten ‘ in de dating fase. Wat niet wegneemt dat het in een latere fase echt wel zo kan ontpoppen.
Daarnaast blijf ik het ingewikkeld vinden hoe dat nou zit, de magische mix van een fijne relatie. Ik denk dat het toch meer een gevoelsding is, wat voor jou natuurlijk extra moeilijk is omdat je je antennes enorm hen doorontwikkeld (noodgedwongen) en het lezen daarvan complexer maakt.
Zou het misschien iets zijn om anders om te gaan met dat daten? Wat meer in een setting waarin je iemand meemaakt met anderen ipv 1 op 1 date? Met singles activiteiten ofzo?
IMI-x2 schreef op 19-06-2023 om 08:48:
Ik vrees dat je je naast de overduidelijke red flags niet kunt indekken tegen een narcist. Ze zijn té goed in het naspelen van wenselijk gedrag. Ikzelf heb ervoor gekozen dates snel af te wijzen bij het minste foute buikgevoel. Daarnaast was het "op hoop van zegen". De keuze om toch mijn nek uit te steken. Niet te snel gaan, af en toe een kleine test (hoe reageert hij als ik nee zeg tegen iets wat hij georganiseerd heeft, hoe reageert hij als ik ziek ben). En zeker je onafhankelijkheid niet (nooit meer, in mijn geval) opgeven, zodat je weg kunt. Verder vertrouw ik erop dat ik geleerd heb om fout gedrag te herkennen en om relaties te verbreken als dat nodig is. Zo moet het maar.
Ja ik denk dat je gelijk hebt. Dat betekent dat ik dat idee moet loslaten inderdaad, wat al eerder gezegd is: mensen die zeggen: maar zag je dan geen red flags, weten niet hoe geniepig de verborgen narcist te werk kan gaan en zouden er ws zelf in getrapt zijn. (ihkv: als het goed gaat bij mij komt dat door mijn goede keuzes, als het goed ga bij jou is het toeval, als het fout gaat bij mij is het toeval, als het fout gaat bij jou is dat door je verkeerde keuzes).
Op hoop van zegen durf ik niet meer goed merk ik. Te bang geworden. Ik haak af zodra iemand me leuk vindt en als iemand me minder leuk vindt ben ik opgelucht. Gewoon niet meer daten dan maar misschien
Ely schreef op 19-06-2023 om 09:16:
‘Zorgzaam in de zin van dat je in het gesprek kan voelen of iemand empathisch is, jou ook 'ontvangt' zeg maar, wil weten wie jij bent en zo. Nee ik zie dat weinig bij dates. wel bij narc ex in het begin maar dat speelde hij waarschijnlijk.
Gezellig betekent kunnen genieten. Van seks, samenzijn, natuur. Het hoeft geen vlotte prater te zijn het maakt me niet uit of hij liever in gezelschappen is of met zijn tweetjes.’
Naast wat al gezegd is denk ik toch ook dat je op zoek bent naar een wat zeldzamer soort man 😬. Ik weet niet in welke leeftijdscategorie je zoekt maar veel mannen die opgegroeid zijn tussen zeg 1960 en 1990 hebben imo niet in hun basisuitrusting meegekregen dat dit nog wel eens belangrijk zou kunnen zijn. Over de bank genomen dan hè. Dus tuurlijk zijn ze er wel en ik zie er veel die zich deze kant op ontwikkelen maar ik heb de indruk dat het geen dingen zijn die ze zelf makkelijk ‘in de etalage zetten ‘ in de dating fase. Wat niet wegneemt dat het in een latere fase echt wel zo kan ontpoppen.
Daarnaast blijf ik het ingewikkeld vinden hoe dat nou zit, de magische mix van een fijne relatie. Ik denk dat het toch meer een gevoelsding is, wat voor jou natuurlijk extra moeilijk is omdat je je antennes enorm hen doorontwikkeld (noodgedwongen) en het lezen daarvan complexer maakt.
Zou het misschien iets zijn om anders om te gaan met dat daten? Wat meer in een setting waarin je iemand meemaakt met anderen ipv 1 op 1 date? Met singles activiteiten ofzo?
Ja daar zeg je wat, dat is nog een bijkomende factor. Het zijn misschien heel normale mannen voor die generatie, want ja dat is mijn leeftijdscategorie. Hoe doen andere vrouwen dat dan? Een beetje zorgzaam (in de zin van dat iemand eens zegt 'goh hoe ging je presentatie' en gezellig (in de zin van het liever samen fijn hebben en genieten ipv de baas spelen of een college houden) zijn toch gewoon basisvoorwaarden? Ik bedoel hij hoeft niet knap, rijk, gestudeerd te zijn of zo.
De tweede man waarover ik sprak had het wel: zorgzaamheid én gezelligheid én humor. Maar ja, die laat zijn vrouwen weer van de ene op de andere dag als een baksteen vallen terwijl e denkt dat je een prima relatie hebt. Na mij volgden er nog een paar, het was een patroon blijkbaar
Ik weet nou niet of daten in een andere setting nou zo'n meerwaarde zou hebben vwb het opmerken van red flags
MMcGonagall schreef op 18-06-2023 om 23:27:
Hmm ik zie wel wat gelijkenissen, eerst een partner met ASS en narcistische trekjes, vervolgens zwanger in de steek gelaten worden door een ander. Daarna nog een keer een man die ziekelijk controlerend was. Bij die laatste had ik overigens op tijd door wat er schortte voordat ik ermee trouwde of een kind kreeg, dus er is een zekere mate van lerend vermogen. Mijn huidige partner heeft ook heus zijn eigenaardigheden, maar hij is wel altijd lief en zorgzaam voor mij. Ook dermate autonoom dat hij zich maar moeilijk op andere gedachten laat brengen.
Ik denk niet dat er iets mis is met jou. Je hebt gewoon pech gehad. Bij mijn eerste ex had ik ook zeker de rode vlaggen moeten zien, die hingen nogal in het zicht, maar die man had ook eigenschappen die heel goed waren dus dan denk je dat dat zwaarder weegt.
Ja dat lijkt er idd op. Maar hoe ging het ontmoeten van je huidige partner dan? Was je toen huiverig?
Titiv schreef op 18-06-2023 om 21:51:
het is idd maar net waar je op let, het verleden speelt daar zeker een grote rol in...
Naar mijn gevoel zijn er zoveel scheidingen, echt overal om me heen, en mensen die mekaar bedriegen ed... soms heb ik t idee dat er niet zoveel leuke mensen meer bestaan... toch kun je wel echt een klik hebben met iemand, dat je aan t praten bent en t lijkt alsof je mekaar al jaren kent en je kan jezelf zijn, je vult mekaars zinnen aan etc. Ik heb dat t afg jaar een 3 tal keer meegemaakt maar uiteraard verder niets mee gedaan want ik ben niet single maar stel ik was single dan zou t mss zo aanvoelen ja maar wat na een paar maanden, voelt t dan nog steeds zo? Tja dat weet niemand, soms moet je denk ik ook je hart openstellen en ervoor gaan... mijn huwelijk was geweldig 18 jaar lang tot man uit t niets veranderde en vreemd ging, zo zie je maar, je weet t toch nooit.
Inderdaad, volgens mij is het net als je zwanger bent, dan zie je overal zwangere vrouwen en als je somber bent zie je allemaal andere eenzame en sombere mensen. Kan best wel zijn dat je (Lexus, niet Titiv) bij al je dates alarmbelletjes afgaan omdat je er teveel aan denkt.
Het is ook nog eens zo dat een paar narc-trekjes iemand juist wel interessant maken, denk ik. Als iemand dat helemaal totaal niet heeft is het waarschijnlijk een heel zacht eitje. Ik denk daaraan omdat ik een vriendin heb die een voorkeur heeft voor in mijn ogen behoorlijk foute mannen, en zij vindt zachtaardige mannen totaal niet aantrekkelijk (ook al zijn ze wel knap). Ik heb zelf een zachtaardige man, maar ook weer niet te. Hij kan bijvoorbeeld onbescheiden zijn, maar valse bescheidenheid, daar heb ik zelf dan weer een hekel aan.
Waar zit het unheimische gevoel met de dates in? Heb je voorbeelden?
troelahoep schreef op 19-06-2023 om 11:09:
[..]
Inderdaad, volgens mij is het net als je zwanger bent, dan zie je overal zwangere vrouwen en als je somber bent zie je allemaal andere eenzame en sombere mensen. Kan best wel zijn dat je (Lexus, niet Titiv) bij al je dates alarmbelletjes afgaan omdat je er teveel aan denkt.
Het is ook nog eens zo dat een paar narc-trekjes iemand juist wel interessant maken, denk ik. Als iemand dat helemaal totaal niet heeft is het waarschijnlijk een heel zacht eitje. Ik denk daaraan omdat ik een vriendin heb die een voorkeur heeft voor in mijn ogen behoorlijk foute mannen, en zij vindt zachtaardige mannen totaal niet aantrekkelijk (ook al zijn ze wel knap). Ik heb zelf een zachtaardige man, maar ook weer niet te. Hij kan bijvoorbeeld onbescheiden zijn, maar valse bescheidenheid, daar heb ik zelf dan weer een hekel aan.
Waar zit het unheimische gevoel met de dates in? Heb je voorbeelden?
Nee daar is het dus te vaag en onbenoembaar voor. Iets als 'goh wat raar dat hij nu helemaal weg lijkt uit de connectie terwijl het gesprek juist leuk werd'.
Maar dat valt makkelijk weg te schuiven onder 'maar hij heeft ook leuke dingen en het is geven en nemen natuurlijk'
Overigens kwam laatste man over als een heel zachtaardige man en ja dat was hij óók naast de latere machtspelletjes en manipulaties.
Lexus schreef op 19-06-2023 om 10:57:
[..]
Ja dat lijkt er idd op. Maar hoe ging het ontmoeten van je huidige partner dan? Was je toen huiverig?
Nee eigenlijk niet. Je weet van tevoren nooit hoe het uitpakt dus ik heb me er gewoon weer in gestort. Wel zorg ik nu zelf dat ik zelfstandig blijf en een relatiebreuk dus niet al teveel impact heeft in praktische en emotionele zin. Daarmee scherm je jezelf dus wel wat af, noem het een muurtje om je hart, maar dat vind ik wel verstandig.
Lexus schreef op 19-06-2023 om 10:56:
[..]
Ja daar zeg je wat, dat is nog een bijkomende factor. Het zijn misschien heel normale mannen voor die generatie, want ja dat is mijn leeftijdscategorie. Hoe doen andere vrouwen dat dan? Een beetje zorgzaam (in de zin van dat iemand eens zegt 'goh hoe ging je presentatie' en gezellig (in de zin van het liever samen fijn hebben en genieten ipv de baas spelen of een college houden) zijn toch gewoon basisvoorwaarden? Ik bedoel hij hoeft niet knap, rijk, gestudeerd te zijn of zo.
Ik zocht ook zo'n man en ik heb hem toch gevonden. Het kan. En hij heeft zelfs gestudeerd en een goede baan, maar een gezond ego. Niet te groot, niet te klein.
IMI-x2 schreef op 19-06-2023 om 13:03:
[..]
Ik zocht ook zo'n man en ik heb hem toch gevonden. Het kan. En hij heeft zelfs gestudeerd en een goede baan, maar een gezond ego. Niet te groot, niet te klein.
ja dat hoor ik ook zo vaak: " ja je bent wel boven de zestig maar de tante van mijn buurvrouw heeft ook zo'n leuke man gevonden en jij bent toch een leuke vrouw, humoristisch en gezellig dus een tref." maar die buurvrouw is net wat beter geconserveerd en (denk ik er dan bij) misschien minder aangeschoten wild en daardoor soepeler met verwachtingen. Ik gun het iedereen en ben blij voor jou maar ik ben bang dat het de uitzondering is die de regel bevestigt en dat op die uitzondering blijven hopen me eigenlijk ongelukkiger maakt dan mijn verlies nemen en besluiten alleen te blijven. Wat ik al jaren doe eigenlijk.
