Red flags?
Na eerst weduwe geworden te zijn op mijn 32e, daarna zes jaar alleen te zijn, toen een relatie met een man die leuk was maar die me van de ene dag op de andere verliet terwijl we een babytje van zes maanden hadden, toen weer twaalf jaar zonder partner, kwam in een relatie terecht die toxisch werd en later werd deze persoon gediagnosticeerd als hebbende een Narcistische Persoonlijkheidsstoornis. Nu is daar veel over bekend toen der tijd nog niks, ook niet bij de talrijke therapeuten die hij en ik bezochten. Ik ben idioot veel gekwetst in die relatie, het was zo raar en duister
Nu ben ik al weer vijf jaar alleen, heb veel therapie gehad over waarom ik in die relatie terechtkwam (veel oude pijn en eenzaamheid zorg voor demente narcistische moeder en kind met geboorte defect in mijn eentje, jeugd met ook een ouder met diagnose narcisme en een autistische ouder terwijl ik enig kind was).
Wat me opvalt, is dat mensen tegenwoordig heel makkelijk zeggen "ja maar zag je dan geen red flags in het begin van de relatie". Ja die zag ik wel maar ik zag ook veel mooie zaken in die persoon. En ik vind het ook een beetje naar victim blaming toe gaan: jij had het aan moeten voelen, want ja, ik zou het al lang gestopt hebben. Maar de red flags waren niet groter dan trekjes die iedereen wel heeft: ineens wat dissociëren, of uit verbinding gaan e.d. Maar niet ultiem jaloers of slecht over ex praten of mij geen ruimte gunnen. Nee juist respect, rustig aan doen, gewone aandacht voor mij.
Maar nu komt de kwestie: ik ben toch gevoelig voor die vraag: ik had het eerder moeten zien, ik had die dingen die je wel ziet in verliefdheid maar die net zo goed okay uitpakken moeten zien zodat ik niet in zo'n rare situatie beland was. Daardoor strand elke date binnen een of twee keer want ik ben zo gebrand op de red flags dat, hoewel de ander verder wil exploreren, ik toch afhaak bang om weer zoveel gekwetst te worden. Ik zie ultra snel red flags: hij praat alleen maar over zichzelf, hij vraagt niks aan mij, hij praat lelijk over zijn ex, hij heeft complottherorien etc. (allemaal dingen die narc ex niet deed overigens)
Daar zit natuurlijk de crux want volgens mij stappen heel veel mensen wat roekelozer relaties in, ook al zien ze wel wat 'dingetjes' maar gewoon omdat hun behoefte aan een relatie groter zijn dan de mijne. Ik heb, zoals beschreven al zoveel alleen geleefd dat die behoefte minder groot is, de angst voor weer een kwetsing levendig en de attentie op red flags best extreem. Maar ik mis ook een nabije geliefde, een maatje.
Wat vinden anderen van red flags in dating, hoe gaan ze er mee om en zijn er ook mensen die dachten red flags te zien maar dat het toch okay bleek?
Ik heb minder behoefte aan adviezen als: ga in therapie, ga vrijwilligerswerk doen, zoek leuke vriendinnen, zoek een penpal want dat doe ik allemaal al.
Lexus schreef op 21-06-2023 om 12:32:
[..]
ad 1: ja dat is zo maar dat is ook wel in de meest negatieve bewoordingen uitgedrukt hoe het ook zit: ik heb behoorlijk veel kwetsing meegemaakt waarvan mensen zeiden "joh maar dat kon je toch zien aankomen" en daar komt deze houding uit voort. Dus ja je kunt het negatief duiden en zeggen: joh wees wat positiever, en dat wil ik heus en vaak ga ik er zo in bij dating maar dan zie ik allerlei dingen waarvan ik dus denk "oh ja, dit kan een volkomen red flag zijn, laat ook maar' Bijvoorbeeld iemand die alleen over zichzelf praat.
ad 2: nee die mensen zitten niet in een beroerde relatie want ze vinden het zelf prima. Ik zie alleen dat zij de relatie 'dragen' en dan bij mij komen klagen dat "hij zo bot is, weinig aandacht heeft, ongezellig is, seksistisch is, autistisch, narcistisch is"etc.
Dus ja dat denkraam is er, dat geef ik meteen toe. Maar dat wordt ingegeven door opgelopen pijn. En dan kan je zeggen "oh maar je moet het toch wagen" maar dat werkt dus niet meer, ik word er fysiek ziek van als ik zoiets wel doorzet met bijvoorbeeld iemand die de hele tijd over zichzelf praat, zit te geilen op jonge serveersters terwijl ik er naast zit in mijn nadagen, of zijn ex zit te dissen, meteen lichamelijk contact wil terwijl je elkaar niet kent, of na een keer elkaar zien zit te pushen van 'geef antwoord, ik mis je zo!'. En geloof me, daar zijn er heel veel van in mijn leeftijdscategorie. (en ik hoor het ook van de jongere generatie trouwens)
Ja maar dat hoef je ook geen rode vlaggen te noemen wmb. Het is gewoon gedrag dat je ziet waar je niet van houdt.
Ik bedoel dat het dus geen min of meer verborgen signalen zijn die duiden op mogelijke ellende in toekomst. Het ís gewoon, overduidelijk, al een hele hoop ellende en ik zou er geen seconde aandacht meer aan besteden.
Dat ‘wagen’ moet je natuurlijk alleen doen als iemand ook de moeite waard lijkt. Ik zou zeker niet langs alle ellende heen proberen te kijken (goh, misschien wordt het toch nog een prins) dat lijkt me de omgekeerde wereld.
Dat er weinig op de markt is dat de moeite waard is lijkt me wel een probleem. En ken ik dus heel goed van veel langdurig ongewild single vriendinnen.
Of nouja, ik geloof eigenlijk niet zo dat die leuke mannen er niet zijn.
Alleen, hoe bereik je ze?
Hoe doe jij dat? Selecteer je misschien op eigenschappen die juist vaak samen gaan met al dat ellendige gedrag?
Lexus schreef op 20-06-2023 om 17:41:
[..]
Hi, heel slimme post en het voelt helemaal niet als vb maar als herkenning. Inderdaad vertrouw ik mijzelf niet, ook doordat ik veel te lang door gegaan ben in de relatie met de narcist.
Wat nu als jij van nature een heel goed gevoel hebt voor wat een goed persoon is maar door een vervelende ervaring daar enorm aan bent gaan twijfelen? En ondertussen vis je in een vijver die niet meer goed de soorten mannen weerspiegelt die rondlopen. Degene zonder iets mee aan de hand, zijn vaak nog steeds getrouwd óf waren even op de markt en meteen weer bezet. Dus een onevenredig deel van de vissen daar is iets mee. En volgens mij voel je dat wel goed aan. Iemand zei eens iets dat mij enorm bevrijdde: zie je leven als een ervaring, niet iets dat je definieert. Wat je hebt meegemaakt is iets dat je alert heeft gemaakt, daar was het belangrijk genoeg voor, maar het definieert niet dat jij dus een magneet bent voor dit soort mensen. Je komt ze alleen vaker tegen door dat meer. Als dat zo is, roep dan wat vaker Next!
Maar als je opgegroeid bent met een narcistische ouder, dan is die zelfkennis en het gevoel over wat je wel en niet wilt toelaten/ ontvangen/ geven er niet op die manier. Dat schept dan geen duidelijkheid, maar is een bron van twijfel.
S.ndra schreef op 21-06-2023 om 19:36:
Maar als je opgegroeid bent met een narcistische ouder, dan is die zelfkennis en het gevoel over wat je wel en niet wilt toelaten/ ontvangen/ geven er niet op die manier. Dat schept dan geen duidelijkheid, maar is een bron van twijfel.
ja precies, zelfkennis als in weten wat ik wel en niet wil is er behoorlijk. Zelfs meer dan bij anderen. Maar ik ken van mijzelf ook een bepaalde naïviteit gekoppeld aan roekeloosheid uit het verleden en dat in combinatie met mijn ervaringen is dat een bron van twijfel.
Ik ben door dit draadje wel tot het inzicht gekomen dat mijn wantrouwen of noem het voorzichtigheid me niet verder helpt hierin. Maar het gevoel van angst om weer zulke dingen mee te maken is evengoed nogal op de voorgrond. Zeggen "ja je krijgt nooit een garantie' (zeg ik ook tegen mijzelf) laat die angst echter niet verdwijnen. Dan zou het dus om vertrouwen in eigen kracht moeten gaan mocht het toch weer raar lopen. Maar dat vertrouwen is ook zodanig ingedeukt dat ik dat ook niet heb. Therapeuten en coaches hebben me tot dusver niet verder kunnen helpen. Of ze zeggen dingen die ik al lang doe.
Er zou daadwerkelijk een soort therapie van zelfbevestiging voor kinderen en exen van narcisten moeten worden ontwikkeld.
Ik wil iedereen bedanken voor haar bijdrage, ik heb er dingen helder door gekregen
dubbel
Philou schreef op 21-06-2023 om 15:20:
[..]
Degene zonder iets mee aan de hand, zijn vaak nog steeds getrouwd óf waren even op de markt en meteen weer bezet. Dus een onevenredig deel van de vissen daar is iets mee.
Ik vind dit echt een hele misplaatste uitspraak, want daarmee zeg je eigenlijk dat met (bijna) alle single mannen wel iets mis moet zijn? Geldt dit dan ook zo voor single vrouwen? Dus ook voor Lexus?
Genoeg ‘foute’ mannen die in een relatie zitten namelijk, de wel/niet beschikbaarheid zegt helemaal niets over het goed of fout zijn van een persoon. Niet iedereen heeft als hoogst haalbare geluk een relatie voor ogen, zowel vrouwen als mannen.
