Schoonouders...
Aaaaaaaaaah, gefrustreerd ben ik. 
Mijn schoonouders plannen heel vaak iets rond de verjaardag van onze kids.
Wij vieren het altijd de zaterdag vóór of de zaterdag ná de 'echte' verjaardag (ivm werk en school van iedereen...)
Ze zijn heel actief (wat ik in ze bewonder trouwens). Veel sporten, afspraken met vrienden, congressen bijwonen etc. Als ze dingen plannen letten ze gewoon niet op verjaardagen. Ze zeggen dan: ja, dit hebben we 3 maand geleden al gepland. Maar ze weten al járen wanneer mijn dochter jarig is.
Mijn man maakt zich niet zo druk maar trekt wel zijn conclusies. Het is duidelijk wat belangrijker voor ze is...
Is het dan zo moeilijk om 2x per jaar niets te plannen of iets te verzetten als er verjaardag is???
Hier komen ze ook nooit naar dingen kijken. Ze vragen er al niet eens naar...
En dat is niet omdat ze zelf activiteiten hebben, want die hebben ze niet.
klagen en het zelf niet oplossen
Dat ze niet komen kijken Oké, zaterdagochtend langs de lijn eind april kan nog best koud zijn geef ik onmiddellijk toe maar klaag dan ook niet steen en been dat je 12 tot 14 contactmomenten per jaar veel te weinig vind. Neem dan zelf initiatief tot vaker contact en kom dan eens naar zo'n kampioenschap of uitvoering dan heb je het zelf gezien en kan je er bij een volgend bezoek nog eens over praten.
Ouderdom
Ik heb soms het idee dat het aan de leeftijd ligt. Mijn schoonmoeder verwacht ook dat wij steeds naar haar toe komen. Anderhalfuur rijden. Ze komt alleen onze kant op tijdens een verjaardag. Ze heeft een eigen auto. Ze kan prima auto rijden. Ze heeft tijd zat. Eventueel kan ze ook met de trein komen. Ze is altijd welkom. Ze mag ook blijven slapen maar ze komt niet. Hoe vaak wij het ook zeggen. Nu moeten wij tussen het sporten door weer die kant op gaan maar wij hebben ook wel eens andere plannen en ik heb ook nog mijn ouders. Die komen nog wel maar ik merk ook dat het bij hun ook minder wordt. Het lijkt wel alsof het teveel moeite is. Het te lastig is. Te ver rijden. Teveel gedoe.
Consequentie is wel dat ze de kinderen minder zien. Onze oudste heeft huiswerk en andere plannen in het weekend. Hij wil niet altijd meer mee. Soms moet het maar "even" tussendoor naar oma op zaterdagmiddag mag hij gerust overslaan.
leeftijd en hoe het hoort
Ik denk soms ook bij die generatie dat ze vinden dat het zo 'hoort' dat de jongeren bij de ouderen op bezoek komen en niet andersom.
Bij ons hebben ze daar niet heel sterk last van, maar toch wel een beetje. zo hadden we een keer iets daar in de buurt wat de hele dag duurde, dus we hadden ze uitgenodigd om te komen kijken. Ze kwamen heel even, maar we moesten na die hele dag toch nog verplicht bij hen op de koffie.
Ik denk dan: waarom? Na zo'n hele dag? En we hadden ze al gesproken die dag. Het voegde echt niets toe, behalve dat ze misschien in de buurt konden laten zien of vertellen dat wij langskwamen.
Ik denk dat je maar blijer moet zijn met (schoon)ouders die tenminste zelf nog activiteiten hebben in plaats van te gaan zitten wachten tot er iemand komt, ook al komen ze uiteindelijk net zo weinig 
Ik zal wel een beetje raar zijn...
en dat zal deels wel komen door mijn achtergrond en deels door hoe ik gewoon ben.
Mijn familie woont allemaal een paar uur reizen bij ons vandaan. Dus vroeger gingen we maar een paar keer per jaar naar de diverse ooms en tantes en neefjes/nichtjes toe. Soms met logeren, vaker door 's morgens voor acht uur al in de auto te ploffen om er twee uur of meer later weer uit te kreukelen bij aankomst. Ik vond dat altijd héél gezellig. Ik vond het ook altijd reuzeleuk als de familie onze kant op kwam. Ik week niet van hun zijde en zat er dus de hele dag gezellig bij. (Achteraf vraag ik me weleens af of mijn ouders dat altijd zo leuk gevonden hebben.) Ik ben in dat opzicht best een familiemens. Eenmaal 'op mijzelf' heb ik dat gevoel nog lang gehad. Ik hoorde toch wel naar verjaardagen te gaan en uiteraard ging ik naar een diploma-uitreiking van mijn zus (verpleging).
Het contact met mijn ouders is op een gegeven moment gestopt. In Nederland, omdat ze geëmigreerd zijn en via andere wegen, omdat we 'gebrouilleerd' zijn. Mijn ouders waren sowieso niet van die 'we willen overal bij zijn'-mensen. Ik denk dat ze zich ook ongemakkelijk voelden in onbekende situaties. Vanuit mijn eigen verleden ben ik dus ook helemaal niet zo gewend aan dat overal familie bij is en ik ben dat als 'normaal' gaan ervaren en heb ik zelf ook nooit zo'n behoefte gehad aan dat alles met familie gedeeld moet worden. Afzwemmen? Knus met het gezin. Zo'n gedoe om opa en oma erbij te vragen, moet je óók nog rekening houden en sociaal wenselijk doen met hún! Ik wil al mijn aandacht bij mijn kind, daar draait het dan eventjes om. Omgekeerd ga ik natuurlijk van harte mee als ik meegevraagd zou worden door mijn (klein)kinderen, als dat tegen die tijd op prijs gesteld wordt.
Vanuit die achtergrond, verbaas ik mij altijd over hoe dramatisch sommigen doen over het ontbreken van opa en oma bij een bepaalde gelegenheden. Natuurlijk vinden de kleinkinderen het leuk als opa en oma op hun verjaardag komen, maar als er iets tussenkomt en het een andere keer toch nog gaat gebeuren, is er geen man overboord. Wat in het vat zit... Afzwemmen e.d., is ook wel leuk als alleen het gezin erbij is. Het is allemaal al hectisch en spannend genoeg. Als opa en oma later dan het diploma mogen bewonderen, is dat net zo leuk.
Toch hebben wij een tijd geleden ook met de wenkbrauwen tot aan het plafond gezeten. Dochter was op een maandag jarig. Op maandag gingen opa en oma áltijd naar de pastoor. Daar dronken ze met een groepje andere kerkgangers koffie en werd er van alles besproken. Dat kon niet gecombineerd worden met de verjaardag van dochter, laat staan dat ze dan maar niet naar die koffie-ochtend gingen. Dat ze die koffie-ochtend belangrijker vonden dan de verjaardag van een van hun weinige kleinkinderen, vonden we wel een beetje apart. Volgende week weer zo'n maandag bij de pastoor toch? Maar goed, hun prioriteiten lagen anders. Daar kun je weinig van zeggen, vind ik. Bij de begrafenis van mijn schoonouders vertelde de pastoor over de maandagen. Schoonouders kwamen altijd zo trouw, ze vonden het er zo gezellig en de groep waardeerde het ook zo dat ze kwamen en meepraatten over van alles. En dan besef je dat die ene verjaardag in dat opzicht ook weer niet zó'n ramp was.
Aha, het hoort zo!
Limi, het hoort zo dat de jongere generatie bij de oudere op bezoek gaat, zou best kunnen dat mijn schoonouders daar last van hebben. Vroeger moesten zij iedere zondag naar hun ouders met de kinderen en nu moeten wij dat, alleen omdat het zo hoort.
Zo lustmik er nog wel tien. De jeugd van tegenwoordig heeft toch wel meer verantwoordelijkheden dan dat wij hadden toen we zo oud waren. Huiswerkt, sportclub (je laat je team niet zitten, omdat je naar opa en of oma moet). Vroeger was dat wat normaler dan nu.
Nou moet ik zeggen dat ik mijn eigen ouders wat vaker zie, puur en alleen, omdat ze in hetzelfde dorp wonen en ik ze dus tegenkom in de Appie of op de markt. Verder hebben zij een druk leven en zitten er niet op te wachten dat wij elke zondag komen. Schoonouders (en dan vooral schoonmoeder) zijn achter de geraniums gekropen toen ze met 65 officieel bejaard werd de n en zitten inderdaad te wachten op bezoek en dan het liefst van ons met de kleinkinderen.
Het hoort zo, ik kan er niet zoveel mee. Sta open voor verandering en zie graag dat dingen van 2 kanten komen. Wij regelmatig daarheen zij ook eens hierheen en dat hoeft echt niet om en om.
Dat uitnodigen van opa en oma voor de kampioenswedstrijd was een laatste poging om ze eens deze kant op te krijgen, zonder dat we weer echt visite zouden moeten houden. En nogmaals vrij om te komen maar klaag dan niet dat wij niet zo vaak komen. In een weekend met een kampioenswedstrijd en huiswerk liggen onze prioriteiten anders. Je kunt er als opa en oma bij zijn maar je moet ook begrijpen dat de wedstrijd voor een 12 jarige belangrijker is dan een kopje thee drinken bij opa en oma. Als opa en oma dat niet willen en kunnen houdt het wat mij betreft op.
regenboog
Ik kan er ook niks mee en hier zijn ze er nu wel aan gewend dat we weinig tijd hebben.
Helaas zijn ze nog wel een beetje zo met aandacht van de kleinkinderen. Oma snapt niet dat ze niet automatisch aandacht krijgt als ze niet leuk is.
Wij gingen vroeger ook altijd naar opa en oma toe. Dat opa en oma bij ons kwamen was echt uitzonderlijk. Ik vond het als kind altijd heel raar als opa en oma op bezoek kwamen. Ook de ooms en tantes en neven en nichten gingen altijd naar opa en oma toe. Dat was zo de gewoonte. Mijn andere oma was een ander verhaal want die woonde bij ons in huis in.
Onze eigen situatie was weer anders. Schoonmoeder woonde in een ander land en hield niet van reizen dus we gingen ook altijd naar haar toe. Toen ze erg ziek was zijn we zelfs tijdelijk daar volledig heengegaan om die laatste maanden samen door te kunnen brengen. Ook die is zelden bij ons geweest. Mijn moeder woonde eerst ook ver weg maar die houdt wel van reizen dus die kwam ook regelmatig logeren. Later woonden we bij elkaar in de buurt (en nog steeds) maar omdat wij een veel groter huis hebben en met meer mensen zijn komt mijn moeder ook altijd veel bij ons. maar we wonen zo'n 100 meter van elkaar af dus we gaan sowieso veel heen en weer.
En zelf
Mijn getrouwde kinderen komen vaker bij ons dan andersom. Niet uit principe of zo maar dat gaat nu eenmaal makkelijker. Mijn ene zoon woont vlak in de buurt maar eigenlijk gaan wij daar nooit echt op bezoek heen. Ze komen altijd bij ons of bij de schoonouders (die ook in de buurt wonen). ik kom er alleen soms om kleindochter te halen en te brengen. We zijn er ook wel een paar keer wezen eten maar verder eigenlijk nooit. Mijn dochter kom ik wel vaker want zij woont verder weg. Dus ik ga af en toe een weekend daar logeren. Maar ze komt vaker hier heen.
Naar oma toe
Dát ben ik dan weer niet gewend. Mijn opa en oma kwamen ook naar ons en wij naar hun. Het is zelfs een keer gebeurd, dat mijn oma (toen ze weduwe was) in haar eentje op het station was aangekomen, om zich heen keek en zag dat mijn ouders nog niet aanwezig waren om haar te halen. "Nou, toen ben ik maar gaan loop'n." Wandeling van 5 kilometer! Het was dus redelijk over en weer, ook met andere ooms en tantes. Maar wel in een zeer lage frequentie. Míjn schoonouders kwamen bijna altijd bij ons. Schoonmoeder had een rijbewijs en daardoor was het praktischer als zij onze kant op kwamen. Daardoor heb ik de kerst- en paastradities ook ónze kant op getrokken. Kom maar lekker bij ons eten, dan hoeven wij niet naar jullie met de trein.
hier ook
Ik maak me er niet meer druk om. (Schoon)familie plant zo vaak zo veel en als het ons past, doen we mee, zo niet, jammer dan. Scheelt een hoop stressssss!
Andersom ook hoor, als oma jarig is, gaan we niet expres iets plannen, maar als oma haar verjaardag verzet en we hebben iets anders; helaas pindakaas! Gevolg? Wij worden als eerste gebeld of we kunnen, scheelt ook veel stresssss!
ach
Alle grootouders op 1 na zijn hier overleden toen de oudste nog baby was. De enige overblijvende grootouder is autistisch en daar valt nauwelijks iets van te verwachten. Mijn kinderen hebben dus nooit opa en oma op visite gehad op hun verjaardag. Of bij het afzwemmen, of gaan logeren, of uit school halen. Desalnettemin, de kinderen doen het prima en hebben er geen last van.
Tel je zegeningen met opa's en oma's die hun eigen plan trekken. Geniet van elkaar zolang het kan, op welk moment of welke manier dan ook.
ach ja, ouders
mijn ouders houden niet van drukte/andere mensen, en komen altijd als er geen andere visite komt. Dat is op zich wel aardig, want zo hebben de kinderen meer aandacht voor opa en oma en vice versa. Ze komen wel op onmogelijke tijden, en klagen dan dat wij zo druk zijn
Dan komen ze bijvoorbeeld op zaterdag, terwijl we het huis vol hebben op zondag. Dan hebben we helaas niet veel tijd voor mijn vader en moeder, want de kinderen zijn naar scouting, er moeten boodschappen worden gedaan, taarten gebakken en huis opgeruimd etc. Maarja, het is niet anders.
Lieverdje
Ik zou dan de dagen daarvoor opruimen, boodschappen doen en zorgen dat ik de zaterdag verder klaar ben. Maar goed, ik heb superlieve ouders en de band is gewoon goed. Maar je bericht komt op mij wat koud en kil over eerlijk gezegd.
JennieDijk
Afgaande op wat je schrijft, vind ik je schoonouders erg egocentrisch overkomen en hun activiteiten duidelijk voorop stellen aan de verjaardag van hun kleinkind. Ik weet niet hou oud jouw kinderen zijn en hoeveel kleinkinderen je schoonouders hebben, maar kleinkinderen vinden het over het algemeen toch echt wel belangrijk dat oma en opa er ook zijn op hun verjaardag.
En hoezo…pas na 15:00uur komen omdat ze dan naar de stad gaan? Dit lijkt haast op pesten. Schoondochter vraagt dit, dus wij doen het lekker anders!
Kan het misschien zo zijn dat ze niet goed met jouw familie overweg kunnen en daarom zulk ontwijkend gedrag vertonen?
Theeleut
En bedankt
Het moet maar net kunnen anders, alles aan kant hebben vóór zaterdag. En ik bak bijvoorbeeld heel graag en ik sta verder ook graag in de keuken voor een verjaardag, dat kan niet allemaal dagen van tevoren. Je weet toch ook wel dat een kinderverjaardag bovendien best veel werk is, met traktaties verzinnen, kinderfeestje bedenken etc.?
Ze gaan er ook wel makkelijk vanuit dat we ons wel aanpassen aan hun schema af en toe hoor. Mijn vader kan (soms) diep beledigd zijn als we er niet bij kunnen zijn op het weekend als zij een verjaardag vieren, of worden we uitgenodigd voor een verjaardagsetentje dat 2,5 uur rijden is voor ons. Of ze hebben kaartjes voor een pretpark op een specifieke datum voor ons. Allemaal aan de ene kant heel lief bedoeld, maar wij hebben ook wel eens wat (een veel vollere agenda in elk geval) en dan denk ik wel, waarom moeten we persé op die dag gaan?
JennieDijk
Geen verwachtingen hebben van je schoonouders, maar vooral ook niet jezelf aan hen aanpassen dan.
Daar zit 'm de kneep ook. Jij past je aan ook al vind je iets niet leuk of moet je wat ervoor verzetten…kortom, je doet je best. Je schoonouders daarentegen doen dat niet en trekken hun eigen plan. Ook goed, maar hoe ergerlijk en hoe triest het voor jouw is, het is zoals het is. Sommige mensen vinden hun eigen agenda belangrijker dan een verjaardag van een kleinkind. Laat jouw agenda dan ook prevaleren boven hetgeen zij eens willen dat je doet. "Jammer, maar dan hebben we al wat".
Vertellen
Hier wilden mijn ouders altijd eerder op de dag komen dan ik had aangegeven, de laatste keer dat dit gebeurde was op een zaterdag, ik had iedereen uitgenodigd vanaf half 5. Dit i.v.m. sport van onze 4 kinderen. Om half 3 ging de bel, mijn ouders, ik heb ze binnen gevraagd en gezegd dat ze konden gaan zitten, maar dat ik nog bezig was met de soep en de taart, mijn man was met de kinderen mee, dus ik was alleen thuis. Werden ze me toch boos, waarom ze niet welkom waren en waarom de kinderen er niet waren, ik heb ze gezegd dat ze wel welkom waren, maar dat ik nog even bezig was en de kinderen pas na vieren thuis zouden zijn. Waarop zij boos vertrokken om om vijf uur langs te komen, zoon te feliciteren en weer te vertrekken.
Een poos later belde mijn moeder mij op dat het nergens naar leek dat ze voor niets zo vroeg waren en dat het altijd gedoe was bij ons en dat ik altijd zo gespannen was op een verjaardag, ik heb toen alles eruit gegooid, die spanning kwam door hen en dat ze altijd op een ander moment kwamen dan wij hadden gevraagd. Bleken ze altijd eerder te komen, zodat ze de kinderen voor zichzelf konden hebben, tja, daar had ik niet over nagedacht en ik vind dat ook nogal raar op een verjaardag. Ik heb ze toen gevraagd ook eens tussen de verjaardagen door te komen, dan kunnen ze alle aandacht van ons en de kinderen, als die niet op hun kamer zitten, krijgen. Dat doen ze nu en op een verjaardag is hun verwachting nu anders en veel relaxter. Dus misschien moet je het hen eens duidelijk maken hoe jij erover denkt en kunnen ze jou ook vertellen waarom ze niet komen, het kan opluchten.
juist niet aan de kant
theeleut en lieverdje
Ik heb de boel meestal juist niet speciaal ' aan de kant'. Mijn ouders weten dat ze altijd welkom zijn en dat ze ons (vrijwel) nooit in de weg zitten of belemmeren. Want, ons leven gaat redelijk gewoon door als zij komen. Nou ja, op een verjaardag is et wel n tikje anders, maar op alle andere dagen kunnen ze gewoon komen en meedraaien in ons leven.. Wij gaan er niet speciaal `opgeprikt' voor zitten. Man blijft gewoon sleutelen, ik maak mn werk in de tuin even af. Ouders kunen meehelpen, krantje lezen of vast koffie zetten. Heerlijk!
De beleving van welkom zijn
Ouders en schoonouders zijn en waren altijd welkom ook als de boel niet aan kant was. Ik trok de stofzuiger aan de kant en maakte koffie wel met in mijn achterhoofd dat we (zeker toen de kinderen nog veel jonger waren) op tijd aan tafel gingen, zodat de kinderen op tijd naar bed konden om de volgende dag weer fris naar school te kunnen.
Mijn ouders hadden daar begrip voor en het fatsoen om weer op tijd te vertrekken, zowel op verjaardagen als tussendoor. Zij waaiden ook gemakkelijk even langs, omdat we in hetzelfde dorp wonen. En als ze zagen dat het echt niet uitkwam gingen ze weer weg of hielpen even mee met was vouwen of aardappelen schillen. Iedereen blij, de klusjes klaar en even gezellig een kletspraatje met koffie.
Schoonouders komen en kwamen altijd op afspraak ( 20 minuten met de auto). Als zij langskomen probeer ik ervoor te zorgen dat er dus nooit een emmer sop in de kamer of mand met net afgehaalde op de tuintafel staat. Het gebeurde dan wel regelmatig dat ze niet op de afgesproken tijd kwamen maar anderhalf uur eerder of later. En dan luid gefoeter als we nog niet visite-klaar op de bank zaten of toch maar gingen koken terwijl ze er nog waren.
Uitleggen dat in een jong gezin de avond maaltijd niet zomaar een uur later gegeten kan worden in verband met bedtijd van de kinderen kwam niet aan. Vragen of ze zich aan de afgesproken tijd konden houden werd ook niet gewaardeerd, wij moesten maar begrijpen dat ze als ze helemaal naar ons toekwamen ze ook even de broer en schoonzus gingen bezoeken in ons dorp en als het dan wat later of eerder werd dan was dat zo, want bij je kind kun je altijd terecht.
Is ook zo maar dan moet je niet verwachten dat alle gezinsdingen platgelegd worden, omdat opa en oma er zijn en dat doen zij wel.
Tussen ouders en schonouders zit dus een heel verschil in de beleving van welkom zijn. Ouders voelen zich welkom, ook als man nog met de grasmaaier over het gazon raast. Schoonouders voelen zich pas welkom als wij met het hele gezin klaar zitten om ze te ontvangen, ook al weten we niet precies hoe laat ze er zullen zijn.
Zooo theeleut
Dan ben ik ook koud en kil. Als je werkt bijvoorbeeld, heb je voor het weekend vaak niet veel tijd om te shoppen, bakken en poetsen. Dat kunnen (groot-)ouders ook weten. Fijn dat jij superlieve ouders hebt, maar misschien zijn zij ook wel wat flexibeler dan de ouders van Theeleut, waardoor ze meer rekening met jou willen houden, of wring jij je in wat meer bochten om het je ouders naar de zin te maken ten koste van jezelf. Ik ben door de jaren heen steeds duidelijker geworden over wanneer gasten mochten komen. Dat heeft niks met koud en kil te maken, maar met je grenzen enigszins bewaken. Dus ook als ouders menen dat voor hen altijd maar uitzonderingen gemaakt kunnen worden.
Referentiekader
Kaaskopje het ligt er ook aan vanuit welk referentiekader (schoon)ouders naar de gezinnen van hun kinderen kijken.
Toen wij kinderen kregen was mijn vader nog volop in het arbeidsproces, had nog verplichtingen tegenover collega's en klanten en mijn moeder draaide daar ook volop in mee. Ze wisten nog uit recent verleden hoe dat was, een gezin en werk. Een gezin met kleine kinderen is druk maar ook een gezin met grote pubers/net twintigers is druk en vraagt structuur.
Mijn schoonouders daarentegen zaten al 11 jaar (sinds de vut van schoonvader) in een eeuwige vakantie. Hadden al bijna 15 jaar geen kind meer thuis. Vrijheid, blijheid.
Je kijkt vanuit je eigen situatie naar wat je van de ander verwacht. Ik ben net als mijn moeder en schoonmoeder thuis voor de kinderen maar wel in een heel andere tijd, nu wordt er veel meer hulp verwacht van ouders op school bijvoorbeeld. Vrijwillig maar niet vrijblijvend, een vier weken vantevoren afgespoken OR vergadering ga ik niet afzeggen, omdat oma op de thee wil komen twee dagen na de verjaardag van jongste. Schoonmoeder veegt dat allemaal van tafel als zijnde geneuzel, ze kunnen ook wel vergaderen zonder jou! Mijn moeder zag dat anders, ze deed en doet ook veel dingen in het vrijwilligerscircuit.
juist
"OR vergadering ga ik niet afzeggen, omdat oma op de thee wil komen twee dagen na de verjaardag van jongste. Schoonmoeder veegt dat allemaal van tafel als zijnde geneuzel, ze kunnen ook wel vergaderen zonder jou!"
Dat is wel een beetje zoals mijn ouders wel denken, en mijn moeder heeft er dan een handje van om te zeggen "hoe kan jij nou zo druk zijn". Zelf hebben ze geen sociaal netwerk, geen sport of andere verenigingen, alleen het werk van mijn vader. Dus dat ik wel werk (wat zij niet als werk zien, een creatief beroep namelijk) en dat ik óók nog sport en nog een ander clubje in de avond heb, is vreselijk druk natuurlijk. En dat ik dan nog tijd heb om af en toe iets op de school van de kinderen te doen, ik lijk wel gek.
Tegelijkertijd zijn ze wel in staat om het ophalen van de nieuwe auto belangrijker te vinden dan een oppasafspraak die al veel langer geleden geregeld was.... dat is nu aan de hand. Wij zijn straks een paar dagen weg voor het werk en mijn moeder komt oppassen; nu moeten wij al de trein halen vóór zij komt :-{ Op zich allemaal geen vreselijke ramp, de kinderen zijn al 10 en 7, maar toch. Het is toch sneu als ze uit school komen en oma is er niet. En oppasinstructies geef ik liever rechtstreeks dan op papier (mijn moeder is hier nog nooit wezen logeren namelijk).
Kaaskopje
Lezen Kaaskopje. Ik zeg dat het koud en kil op mij overkomt. Niet dat zij dat ook is. Wij werken zelf ook doordeweeks. Het bericht van lieverdje kwam op mij wat inflexibel over vandaar mijn bericht dat je dat ook op andere dagen kan doen. Dat is alles. Als iedereen zijn eigen grenzen bewaakt en zijn poot stijf houdt, tja dan kom je niet ver. Ik ben zelf inderdaad flexibel en mijn ouders gelukkig ook. Ik heb er ook niet zoveel moeite mee om een keer te schikken, al is dat alleen maar om een ander een plezier te doen.
Lieverdje
Hallo Lieverdje,
Ik lees nu je laatste berichtje. Het werkt bij jullie dus beide kanten op als ik dat zo lees. Zowel je ouders als jij zijn beide niet zo flexibel naar elkaar toe. Wellicht versterken jullie elkaar hierin.
opa, oma en kinderverjaardag
even de beginpost. Jullie vieren een kinderverjaardag op de zaterdag voor of na die verjaardag (of natuurlijk op de verjaardag zelf als die op zaterdag valt).
Je verwacht dus dat opa en oma de zaterdagen rond de verjaardag vrij houden.
Denkfoutje: grootouders vinden kinderverjaardagen ontzettend leuke happenings die ze beslist niet willen missen. Natuurlijk bestaan er zulke opa's en oma's. Die willen trouwens ook graag langs de lijn staan bij de F-jes, naar de opa/oma-dag van het kinderdagverblijf, meelopen met de Avondvierdaagse en kijken hoe kleinkind het kikkerdiploma haalt; ze doen de tijd van vroeger die destijds vaak passeerde zonder veel versiering met vreugde dunnetjes over).
Weet je, andere grootouders vinden zo'n verjaardag minder leuk dan jij denkt dat ze het (moeten) vinden. Er komen vaak ook andere jonge ouders en andere kleine kinderen, en al met al een hele drukte. Uiteraard roept de jarige blij 'dag opa, oma' en vertrekt vervolgens met vriendjes naar boven/buiten.
En daar zitten opa en oma dan. Vaak zijn de andere jonge ouders bij de ouders van de jarige meer 'in the picture' dan zij. Is niet echt vreselijk, maar ergens voor spek en bonen bij zitten, daar is niemand dol op toch?
Ik ken heel wat grootouders die het leuker vinden om op een ander moment te komen, bijvoorbeeld 's morgens als de andere visite 's middags komt. Of een dagje later.
En op de dag zelf, met al dat feestgedruis, doen ze gewoon liever waar ze zelf plezier aan beleven. (maar de meesten durven die keuze niet te maken, want ach, zo sneu voor de ouders van de jarige...)
Ja...
Mijn kinderen hadden een hele lieve oudtante die altijd rond hun verjaardagen langs kwam. Ze kwam echter nooit als we het vierden. Ze kwam liever apart een keer want ze hield niet van drukte en ze was ook wat dovig. Ze kwam liever gewoon een keer en dan had ze alle aandacht van kind en van ons. Ik kon dat prima begrijpen.
Ik snap het probleem ook niet zo. Ik weet niet of ik heel gastvrij ben. Ik ben niet zo moeilijk. Mensen zijn hier meestal wel welkom en het maakt me nooit zoveel uit hoe laat ze komen & hoe lang ze blijven. Maar dan wel met wat zelfredzaamheid. Ik heb een vrij drukke baan dus ik ben vaak gewoon bezig en niet heel vaak thuis. Als ik dus wel thuis ben dan moeten er ook vaak wel wat dingen gebeuren met betrekking rond de kinderen en het huis. Ik vind het dus heel leuk als er mensen zijn maar ik kan er niet al mijn bezigheden voor op zij zetten. Dus ik hoop dat mensen zichzelf ook wel even kunnen vermaken en dat ik ze niet de hele dag hoef te entertainen.
Als je 100% aandacht wil van mij 100% van de tijd is het wat lastiger. Dan moeten we echt afspreken en dan kan het ook minder lang. Dat heb ik met sommige vriendinnen wel. Dan spreken we ook liever in de stad af dan thuis want dan is er minder afleiding.
Toen de kinderen klein waren en mijn moeder gezonder vond ze het altijd heel gezellig om mee te gaan de kinderen ophalen van school of sport en dergelijke. Zelf vond ik dat ook waardevol want zo kreeg ze ook veel mee van het dagelijkse leven van de kinderen. En zo konden ze allemaal veel tijd met elkaar doorbrengen zonder dat we echt bij elkaar op bezoek gingen.
tonny
"En daar zitten opa en oma dan. Vaak zijn de andere jonge ouders bij de ouders van de jarige meer 'in the picture' dan zij. Is niet echt vreselijk, maar ergens voor spek en bonen bij zitten, daar is niemand dol op toch?"
Ja, dat heb je nu eenmaal met verjaardagen. Mijn schoonouders verwachten ook onvoorwaardelijke aandacht van ons en vooral schoonmoeder vindt het maar niets als er andere 'jonge ouders' bij zitten want inderdaad, die praten over andere dingen en kan zij haar ei niet kwijt. Ik vind dat egocentrische gedrag van oma's en opa's altijd zo irritant op een verjaardag; niet de volledige aandacht kunnen krijgen; zeker op een kinderverjaardag. Ik heb zoiets van: "jammer dan, inherent aan een kinderverjaardag'. Dan komen ze maar niet. Als ik me daar druk om moet gaan lopen maken om iedereen die niet volledig de aandacht krijgt…dan donderen ze maar op. Ja, zo sta ik erin hoor.
Ook een ouder
Maar is het dan misschien niet handiger dat opa en oma een keer apart langskomen? Als er echt niks is om te bepraten tussen hun en de andere gasten, de ouders druk zijn met de logistiek en de kinderen aan het spelen zijn met de bezoekende kinderen dan zijn ze in wezen weinig meer dan opvulling en decoratie? of zo voelt dat misschien voor hun.
Dan komen ze toch gewoon een keer apart? Is misschien veel prettiger voor alle partijen.
Jaina
…zo voelt het wellicht voor hun ja, maar ik zou ze ook niet speciaal apart ervoor uitnodigen hoor. Dat heb je nu eenmaal met verjaardagen en zeker van kleine kinderen.
Zo zijn er misschien wel meer mensen die op een kinderverjaardag komen die ook wat meer aandacht hadden gewild. Zo was een een vriendin van mij (WAS) die vond dat ik te weinig aandacht aan haar gaf en daar echt boos om werd omdat ik op dat moment steeds aan het lopen was met hapjes en drankjes. Jammer dan, dan kom je toch lekker niet.
